Γιατί τα παιδιά μας πρέπει να ασχολούνται με τη μουσική;

[elenik]

Μερικοί γονείς θεωρούν δεδομένο ότι τα παιδιά τους έχουν μουσικές ικανότητες και είναι αποφασισμένοι κάποια στιγμή να τα ξεκινήσουν μαθήματα μουσικής, ενώ κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι η ενασχόληση με τη μουσική είναι μια ελιτίστικη δραστηριότητα και αφορά μόνο τα ταλαντούχα ή προικισμένα παιδιά. Οι απόψεις της πλειοψηφίας των γονιών κινούνται σʼ αυτά τα δύο άκρα, εντούτοις η αλήθεια είναι ότι η μουσική αφορά όλα τα παιδιά. @font-face { font-family: "Comic Sans MS"; }p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal { margin: 0cm 0cm 0.0001pt; font-size: 12pt; font-family: "Times New Roman"; }div.Section1 { page: Section1; } Όπως συμβαίνει και με τα μαθηματικά, για παράδειγμα, η μουσική δεν αφορά μόνο τα παιδιά που θεωρούνται, ή και είναι ταλαντούχα, αλλά όλα τα παιδιά.

Μια πρώτη απάντηση λοιπόν στο ερώτημά μας «γιατί μουσική;» είναι πολύ απλή. Γιατί είναι σημαντικό να αντιλαμβάνονται τα παιδιά αυτή τη δραστηριότητα ανθρώπινης έκφρασης, η οποία μάλιστα τα περιβάλλει παντού: τηλεόραση, ραδιόφωνο, υπολογιστές, κινητά, ξυπνητήρια, οικογενειακές γιορτές, ψυχαγωγία, στιγμές χαλάρωσης.

Ωστόσο, η ενασχόληση με τη μουσική προσφέρει πολύ μεγαλύτερα οφέλη. Πρώτα – πρώτα, η μουσική αποτελεί βασικό μέσο κοινωνικοποίησης. Τα παιδιά που τραγουδούν ή παίζουν μουσική με άλλα παιδιά δεν αναπτύσσουν μόνο κάποια τεχνικά προσόντα, αλλά, κυρίως, μαθαίνουν να λειτουργούν ομαδικά, να διαπραγματεύονται, να συνεργάζονται και να αναπτύσσουν το αίσθημα της συλλογικής ευθύνης, αποκτώντας έτσι κοινωνικές δεξιότητες πρωταρχικής σημασίας για μια ισορροπημένη ζωή.

Ο βασικός όμως λόγος που πρέπει τα παιδιά να ωθούνται σε μουσικές δραστηριότητες είναι ότι, μέσω της μουσικής, ωριμάζουν και εκπαιδεύονται, καθώς κινητοποιείται ολόκληρο το νευρικό τους σύστημα. Μια μουσική δραστηριότητα απαιτεί ταυτόχρονα φυσική συμμετοχή, διανοητική εγρήγορση, δημιουργική έμπνευση και συναισθηματική ωριμότητα. Έρευνες έχουν δείξει ότι η εκμάθηση ενός οργάνου ή η γνώση ανάγνωσης μουσικής προσφέρουν βελτίωση στις σχολικές επιδόσεις των παιδιών, ενώ άλλες έρευνες έχουν αποδείξει ότι η εκμάθηση ενός οργάνου αυξάνει το μέγεθος του εγκεφάλου και κινητοποιεί την εγκεφαλική δραστηριότητα. Τα παιδιά που από πολύ μικρή ηλικία έχουν μουσικές δραστηριότητες φαίνεται να έχουν σημαντικά πλεονεκτήματα σε σχέση με εκείνα που στερούνται τέτοιων εμπειριών. Η κινητοποίηση των φυσικών και διανοητικών δυνατοτήτων που απαιτείται, ενδυναμώνει το σύνδεσμο μεταξύ των τμημάτων του εγκεφάλου, κατά την κρίσιμη περίοδο μεταξύ της γέννησης και των επτά χρόνων. Ο εγκέφαλος γίνεται πιο αποδοτικός και ελαστικός στη διαχείριση μιας σειράς προκλήσεων: διανοητικών, πρακτικών, κοινωνικών, συναισθηματικών.

Επιπλέον, η μουσική βελτιώνει την ικανότητα των παιδιών να συνδέουν διάφορα κομμάτια της γνώσης. Αυτή η σύνδεση είναι αποφασιστικής σημασίας σε όλους τους τομείς της μάθησης. Μαθαίνουμε κάτι καινούργιο όταν αντιλαμβανόμαστε πώς αυτό συνδέεται με κάτι που ήδη ξέρουμε. Όσο περισσότερες τέτοιες συνδέσεις κάνουμε, τόσο περισσότερο βελτιώνονται οι γνώσεις μας, αλλά και η μαθησιακή μας ικανότητα. Η μουσική είναι το κατʼ εξοχήν πεδίο όπου τέτοιοι συνδυασμοί είναι απαραίτητοι. Όταν, για παράδειγμα, οι μουσικοί ακούνε μουσική, την αντιλαμβάνονται ακριβώς μέσω αυτής της συνδυαστικής γνώσης. Μπορούν να αναγνωρίσουν τι όργανα παίζουν, περίπου την εποχή στην οποία ανήκει το συγκεκριμένο κομμάτι και, πιθανά, ποιος το έγραψε. Μπορεί ακόμα να είναι σε θέση να αναγνωρίσουν περίπλοκες τεχνικές λεπτομέρειες σχετικά με την εκτέλεση και να έχουν εμπεριστατωμένη γνώμη γιʼ αυτό που άκουσαν. Όταν οι μουσικοί διαβάζουν μουσική καταλαβαίνουν ταυτόχρονα πολλά πράγματα: την «ακούνε» στο κεφάλι τους (όπως όταν διαβάζουμε σιωπηλά ένα βιβλίο), επεξεργάζονται διαφορετικούς ήχους και ρυθμούς, αντιλαμβάνονται τη δομή του μουσικού κειμένου, καθώς και την έκφραση. Αυτός ο τρόπος ολιστικής σκέψης, που σχετίζεται με τη μουσική, μπορεί να επιτευχθεί μόνο όταν ολόκληρος ο εγκέφαλος ενεργοποιείται και μόνο όταν όλοι οι τρόποι σκέψης συνδέονται ταυτόχρονα. Υπάρχει μια μικρή μειοψηφία ανθρώπων που είναι ικανή, από τη φύση της, να κάνει όλες τις απαραίτητες συνδέσεις. Για την πλειοψηφία όμως απαιτείται η καλλιέργεια τεχνικών δεξιοτήτων προκειμένου να αναπτυχθούν οι απαραίτητες διανοητικές συνδέσεις που θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη της συνδυαστικής σκέψης. Γιʼ αυτό, τονίζεται για άλλη μια φορά, η μουσική ενασχόληση και η μουσική εκπαίδευση αφορά όλα τα παιδιά.

Τέλος, το να κάνεις ο ίδιος μουσική απαιτεί, εκτός αυτών που αναφέρθηκαν, αναπτυγμένη αυτοπειθαρχία και αυτοέλεγχο, ενώ προσφέρει μια βαθιά αίσθηση ικανοποίησης, αναπτύσσοντας ταυτόχρονα την αυτοεκτίμηση και τον αυτοσεβασμό. Οι σύγχρονες παιδαγωγικές αντιλήψεις θεωρούν ότι τα παιδιά με αναπτυγμένο αυτοσεβασμό πετυχαίνουν περισσότερα, θεωρώντας αυτή τη σχέση επιτυχίας και αυτοσεβασμού απόλυτα αιτιολογημένη.

ΤΖΕΝΗ ΘΕΟΦΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, Μουσικός

http://psgg.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=899&Itemid=34

[elenik]

Πώς άραγε θα μπορούσαμε με τον καλύτερο τρόπο να επικοινωνήσουμε με ανθρώπους που δεν μιλούν τη γλώσσα μας, ή σε μια καλύτερη περίπτωση που την γνωρίζουν ανεπαρκώς ή ίσως αρχίζουν να τη μαθαίνουν; Ποια είναι τα μέσα που διαθέτουμε για να εντάξουμε ή να κοινωνικοποιήσουμε παιδιά με μητρική γλώσσα ξένη προς τη δική μας; Ποιος είναι ο αρχέγονος εκείνος δίαυλος επικοινωνίας που δεν χρησιμοποιεί λέξεις, ούτε ιδιώματα γλωσσικά, αλλά ήχους, εικόνες και χρώματα; Ίσως η μουσική, οι νοηματικές κινήσεις που παραπέμπουν σε πράξεις καθημερινές και τα τυπωμένα εποπτικά μέσα στην εποχή μας, να είναι και ο καλύτερος τρόπος για να περιγράψουμε αρχικά τα συναισθήματα που νιώθουν όλοι οι άνθρωποι και που δεν χρειάζεται να μιλούν ο καθένας τη ξεχωριστή γλώσσα του άλλου για να τα αντιληφθούν.

Απλές παντομιμικές κινήσεις όταν επενδυθούν με μουσική και γίνουν τραγούδια, αποκτούν μια ξεχωριστή γοητεία και έλκουν τα παιδιά σε μια αυθόρμητη έκφραση κι εκτόνωση της ενέργειας που κρύβουν μέσα τους.Ενισχύονται έτσι οι δεσμοί φιλίας των παιδιών, που νιώθουν τώρα να λειτουργούν κάτω από την επίδραση όχι της διαφορετικότητας που τα διακρίνει, αλλά της ομοιότητας που τα ενώνει κι αυτή είναι η δύναμη και αμεσότητα αυτής της διαπολιτισμικής γλώσσας που λέγεται μουσικοκινητική.

Δεδομένου ότι η σχέση μεταξύ της αισθησιοκινητικής έκφρασης και ανάπτυξης των παιδιών είναι αισθητά δυσανάλογη με τον βομβαρδισμό πληροφοριών που δέχονται όσον αφορά την νοητική τους εξέλιξη, η ανάγκη για μια παιδεία περισσότερο ανθρώπινη γίνεται πιο επιτακτκή.

Με πιο απλό τρόπο θα λέγαμε πως δίνουμε στα παιδιά περισσότερες γνώσεις απʼ όσες χρειάζονται ενώ αντίθετα πολύ λιγότερη μουσική, παραμύθια, ζωγραφιές, παιχνίδι και θεατρική-κινησιολογική έκφραση από αυτήν που πραγματικά έχουν ανάγκη.

Αν μάθουμε στα παιδιά τα πρώτα γράμματα, τα πρώτα σχήματα και τις πρώτες γραμμές και αν τα συνδέσουμε με μορφές απʼ τον οικείο τους χώρο και θα δούμε πως τότε τα παιδιά εκτός από γραφή κι ανάγνωση θα μάθουν να ζωγραφίζουν.

Αν τα εξοικειώσουμε με ήχους, ρυθμούς και κινησιολογικές δεξιότητες τότε θα μάθουν να τραγουδούν και να χορεύουν.Αν τους διηγηθούμε μύθους και παραμύθια αληθινά τότε θα διαπιστώσουμε πως θα μάθουν τη διάκριση. Θα μπορούν έστω κι ασύνειδα να ξεχωρίζουν το κακό απʼ το καλό. Θα μάθουν να δέχονται, να συγχωρούν όταν πρέπει, να αγαπούν και να κάνουν φίλους συνειδητά πλέον και με κριτήρια που προέρχονται από φρόνηση και σύνεση. Κι όταν θα μάθουν όλα αυτά θα γίνουν από μόνα τους μικροί δημιουργοί.

Θα βγάλουν όλες τις εικόνες από την ψυχή τους και η τάξη θα γεμίσει χρώματα.

Θα βγάλουν όλο το παράπονο, τα όνειρα και τις ανησυχίες τους, τη διάθεση για ζωή, την αγάπη τους για το παιχνίδι και θα φτιάξουνε ποιήματα. Θα τα ντύσουν με μουσική και θα γίνουν τραγούδια.

Θα παντρέψουν λέξεις σκόρπιες και θα φτιάξουν τη δική τους ιστορία, το δικό τους όνειρο και σαν σε όνειρο θʼ αναδυθεί απλά η μουσική μέσα απʼ τη φυσική ιδιότητα του λόγου να γεννάει το ρυθμό, αυτόν το πανάρχαιο των ανθρώπων δάσκαλο.

Κι όταν σιγά σιγά θʼ ανδρωθεί στα μάτια τους η γνώση γιʼ αυτό που μπορούν να επιτύχουν θα φτιάξουν και το δικό τους παραμύθι, μέσα από προβληματισμούς σύγχρονους για τον εαυτό τους, τη χώρα τους, τον πολιτισμό τους, τον κόσμο όλο και τα κοινωνικά προβλήματα.Θα παίξουν το παραμύθι και θα γίνουν μικροί ηθοποιοί.

Είναι βλέπετε όλα συνδεδεμένα με κρίκους σφιχτά δεμένους έτσι ώστε τίποτα δεν πάει μοναχό. Όλα ανασύρονται αυτόματα απʼ το πατάρι της μνήμης και του νου.

Η μουσική θα ζωντανέψει εικόνες και οι εικόνες λόγια, τα λόγια ζωγραφιές κι οι ζωγραφιές μια ολόκληρη ιστορία.

Κι η ιστορία θα πλάσει εμάς τους ίδιους, τους νέους γονείς και τους νέους παιδαγωγούς στο θαυμαστό ταξίδι που λέγεται ζωή.

…….. κι η ζωή ήθος ποιεί.

Γιώργος Λαπαδάκης, Παιδαγωγός, Συγγραφέας μουσικών παραμυθιών

 

http://psgg.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1002&Itemid=34

[elenik]

Στην αρχαία Ελλάδα το μάθημα της μουσικής ήταν απαραίτητο εφόδιο στη διανοητική ανάπτυξη και μορφωτική διαδικασία του παιδιού. Σήμερα η κοινή γνώμη-μαθητές και γονείς ταυτίζει το μάθημα της μουσικής στο σχολείο με την απλή εκμάθηση κλασικών, παραδοσιακών τραγουδιών στις σχολικές εορτές και τη σύσταση μιας μικρής μαθητικής χορωδίας. Γιατί η μουσική που συντροφεύει και ενυπάρχει σε όλες τις δραστηριότητες του ανθρώπου από τη βρεφική του ηλικία έχει περιοριστεί στα στενά πλαίσια της παραπάνω αντίληψης; Τι πήγε στραβά στο παζλ των εννοιών: εκπαιδευτικό ίδρυμα-εκπαίδευση-παιδεία-μουσική παιδεία-τέχνες-πολιτισμός;

Πέρα από τους θεωρητικούς προβληματισμούς, η πραγματικότητα υποδεικνύει την αναγκαιότητα να ενταχθεί η μουσική στην εκπαίδευση του παιδιού κατά την προσχολική και σχολική του ηλικία. Γεγονός επίσης είναι ότι τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι παιδικοί σταθμοί, νηπιαγωγεία και σχολεία ασχολούνται με τη μουσικοκινητική αγωγή του παιδιού, διαπιστώνοντας την αλματώδη ανάπτυξη των διανοητικών του ικανοτήτων μέσα από τη διαδικασία του δημιουργικού παιχνιδιού.

Το υπουργείο Παιδείας, Δια βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, σε μια προσπάθειας να ενισχύσει το ρόλο και την αξία της μουσικής στην παιδευτική πορεία του μαθητή, εισάγει φέτος για πρώτη φορά το μάθημα της μουσική στην αʼ και βʼ δημοτικού με δυο καινούρια βιβλία. Τα σύγχρονα μέσα αναπαραγωγής τα μουσικής, τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, το παιχνίδι με τους ενηλίκους και τους συνομηλίκους και τα εκπαιδευτικά προγράμματα των βρεφονηπιακών σταθμών, μουσικών σχολών κλπ εκθέτουν από πολύ μικρή ηλικία τα παιδιά σε ένα πλήθος μουσικών ερεθισμάτων. Κατά την είσοδό τους στην εκπαίδευση τα παιδιά δέχονται την επίδραση της οργανωμένης Μουσικής Αγωγής, που συνίσταται στη συνειδητή προσπάθειας ανάπτυξης των μουσικών δεξιοτήτων και της μουσικής αντίληψής τους και διαμόρφωσης μιας θετικής στάσης απέναντι στη μουσική. Η ποιότητα των πρώτων εμπειριών του παιδιού όσον αφορά την οργανωμένη Μουσική Αγωγή στο νηπιαγωγείο και τις πρώτες τάξεις του δημοτικού είναι καίριας σημασίας για την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.

Θεμελιώδεις αρχές για τη μουσική Αγωγή κατά την πρώτη παιδική ηλικία, όπως αυτές προκύπτουν από ερευνητικά ευρήματα στο χώρο της μουσικής παιδαγωγικής, καθώς και από μια σύνθεση σημαντικών προσεγγίσεων της μουσικής διδασκαλίας, όπως αυτές των Kod_ly, Dalcroze, Orff, υπαγορεύουν τα εξής για τη μουσική αγωγή των μικρών παιδιών:

Η μουσική μάθηση προκύπτει μέσα από τη συμμετοχή του παιδιού σε ποικίλες μουσικές δραστηριότητες. Η αλληλεπίδρασή του με ένα περιβάλλον πλούσιο σε μουσικά ερεθίσματα δίνει ευκαιρίες για τον ενεργό πειραματισμό του με τους ήχους. Το υλικό διδασκαλίας θα πρέπει να αντλείται από διάφορα είδη μουσικής και να είναι πολυπολιτισμικό. Το παιχνίδι αποτελεί βασικό εργαλείο για τη Μουσική Αγωγή των μικρών παιδιών. Η μοναδικότητα, η ιδιαιτερότητα κάθε παιδιού θα πρέπει να γίνεται σεβαστή, καθώς κάθε παιδί προέρχεται από ένα διαφορετικό περιβάλλον και έχει δεχτεί διαφορετικά μουσικά ερεθίσματα.

Έτσι τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να ανταποκρίνονται στα ποικίλα μουσικά ερεθίσματα, να καλλιεργούν τις φωνητικές τους δυνατότητες, να εκτελούν ρυθμικά μοτίβα, να συγχρονίζονται ως μέλη μιας μουσικής ομάδας, να πειραματίζονται με κρουστά όργανα και να κατανέμουν τις αρμοδιότητές τους όπως μια μικρή ορχήστρα, να δημιουργούν απλές συνθέσεις, να αποθηκεύουν αρμονίες και να ενισχύουν τη μνήμη τους εμπλουτίζοντάς τη με γενικές γνώσεις, να έρχονται σε επαφή με μουσικές κουλτούρες άλλων λαών και τέλος να εκτιμούν το μουσικό συνεχές που συνδέει τη νεοελληνική παράδοση με τα σύγχρονα ακούσματα.

Είναι απαραίτητο λοιπόν να καλωσορίσουμε τη μουσική στο σχολείο, να αξιολογήσουμε την πραγματική της επίδραση στην ανάπτυξη του παιδιού, να εκτιμήσουμε τα οφέλη της ως βασικό μέσο κοινωνικοποίησης και να ενισχύσουμε την ενασχόληση και συμμετοχή των παιδιών μας στις ποικίλες μουσικές δραστηριότητες.

Μαίρη Αλεξανδράτου, Μουσικός, φιλόλογος

http://psgg.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1031&Itemid=34

[Melina22]

Πολύ ενδιαφέροντα! Μπράβο!!!

[Ellemphriem]

Κοιτα διαβασα Ελενη μου αλλα εχω να πω οτι ειναι πολυ καθοδηγουμενα τα αρθρα. Προσπαθουν να πεισουν οτι μονο τα παιδια που ασχολουνται ενεργητικα με την μουσικη και την δημιουργια της εχουν πιθανοτητες σωστης αναπτυξης. Δεν με πειθει ουτε μια στο εκατομμυριο. Υπαρχουν μυριαδες δραστηριοτητες που μπορουν να ενεργοποιησουν αντιστοιχα σωστα τον εγκεφαλο, και αλλες τοσες που μπορουν να κοινωνικοποιησουν το παιδι. Και να καταλαβεις οτι σου μιλαει κορη ντραμμερ (επαγγελματιας), και κοριτσι που ηταν σε επισημες χορωδιες μεγαλου σχολειου που εκανε παραστασεις μπροστα στους πρωθυπουργους. Και ενα εχω να πω. Γεννηθηκα να ΖΩ Και να ΛΑΤΡΕΥΩ την μουσικη. Η μικρη ακουει μουσικη απο την κοιλια μου και δεν εχει σταματησει. Ακουει ΚΑΘΕ μερα μουσικη. Απο Einaudi μεχρι Black Sabbath. Και της αρεσει. Και θα συνεχισω να την υποστηριζω την μουσικη. Με μια διαφορα ομως. Οταν το ιδιο το παιδι μου πει 'μανα δεν θελω να μαθω μουσικη, μου αρεσει μονο να την ακουω' θα την ακουσω και δεν θα την πιεσω προς τα εκει μονο και μονο μην τυχον και δεν αναπτυχθει σωστα. Οι κυριοι/κυριες των αρθρων ηταν ΠΟΛΥ καθοδηγουμενοι. Μα παρα παρα πολυ........κριμα........

[elenik]

Με μια διαφορα ομως. Οταν το ιδιο το παιδι μου πει 'μανα δεν θελω να μαθω μουσικη, μου αρεσει μονο να την ακουω' θα την ακουσω και δεν θα την πιεσω προς τα εκει μονο και μονο μην τυχον και δεν αναπτυχθει σωστα.

Εννοειτε και μαζι σου. Απλα μ αρεσε σαν εναλλακτικη και πιστευω οτι γενικα η μουσικη ειναι κατι που ακομα και καποιοι δασκαλοι (και το εχω διαβασει εδω μεσα αυτο) βλεπουν σαν ωρα για παιχνιδι και τεμπελαριο.

Οχι πιστευω οτι πρεπει να δωθει το δικαιωμα στα παιδια μας να δουν αν εχουν μια κλιση προς τα εκει.

 

 

Οι κυριοι/κυριες των αρθρων ηταν ΠΟΛΥ καθοδηγουμενοι. Μα παρα παρα πολυ........κριμα........

 

Το ειδα και εγω αυτο αλλα δεν με πτοει. Εξαλου δεν περιμενω απο εναν ανθρωπο που ειναι η δουλεια του και ισως το παθος του η μουσικη (ειδες ποιοι υπογραφουν? - επαγγελματα?) να ειναι αντικειμενικος. Λογικο ειναι να υπερβαλει λιγο και να θελει να εξυψωσει την μουσικη.

 

Δεν εχω κλιση στην μουσικη και ποτε δεν ειχαμε καλες σχεσεις (εγω δλδ ηθελα αλλα εκεινη .....:lol:).

Εχω δοκιμασει να παιξω απο πιανο μεχρι φυσαρμονικα. Παρολο που ηταν φρικτο το αποτελεσμα :lol: μου εχει μεινει αυτη η γλυκα. Ειδικα με τα ντραμς (σαν κορη ντραμερς το ξερεις) τυφλα να εχουν οι ψυχολογοι. Μιλαμε για φοβερη εκτονωση εντασης. Ερειπιο νοιωθεις μετα

 

Ναι θα ηθελα να εχει η μουσικη πιο ενεργο ρολο στο σχολειο παντως. Θα ηθελα να μπει σε πρακτικο επιπεδο και οχι μαθαινω γραμμουλες που κανουν νοτες αλλα δεν τις εχω ακουσει και απλα τις βλεπω σαν ωραια σχεδιακια βαρετα κι αδιαφορα.

Και μπορει να μην ειναι απαραιτητη η επαφη του παιδιου με την μουσικη αλλα σιγουρα μονο καλο μπορει να κανει.

[Ellemphriem]

Ναι θα ηθελα να εχει η μουσικη πιο ενεργο ρολο στο σχολειο παντως. Θα ηθελα να μπει σε πρακτικο επιπεδο και οχι μαθαινω γραμμουλες που κανουν νοτες αλλα δεν τις εχω ακουσει και απλα τις βλεπω σαν ωραια σχεδιακια βαρετα κι αδιαφορα.

Και μπορει να μην ειναι απαραιτητη η επαφη του παιδιου με την μουσικη αλλα σιγουρα μονο καλο μπορει να κανει.

 

Σε τι επιπεδο ειναι αυτη την στιγμη η μουσικη στα σχολεια? Δεν εχω ιδεα. Οταν πηγαινα εγω παντως κανανε και πιανο, και φλογερα και αλλα οργανα. Οτι διαλεγε το καθε παιδι. Ή καναμε χορωδια, αλλα οχι τις απαισιες ανοργανωτες που αλλου τραγουδαει ο ενας αλλου ο αλλος και κανενας δεν εχει φωνη. Καναμε ορθοφωνια και αρμονια και μαλιστα για να γινεις μελος της χορωδιας περναγες απο κανονικη οντισιον α καπελα με τον μαεστρο στο πιανο. (ηταν ομως ιδιωτικο-και ειπαμε κανανε μεγαλες συναυλιες. Μην γινουμε και ρεζιλι-ξερεις. Δεν ηταν μονο για γονεις καθε 25η μαρτιου...... τρομαρα στην μουρη μου ). Τι να σου πω. Τα εχω ξεχασει απο τοτε. Αλλα 'νομιζα' οτι τουλαχιστον καποια βασικα τα κανουν ετσι και αλλιως. Και αν θελουν παραπανω πανε ωδειο........μαλλον κατι εχω χασει......

[ssttaa]

Eμένα με στέλνανε να μάθω κιθάρα. Το έβλεπα σαν μάθημα που πρέπει να διεκπεραιώσω. Μελετούσα αρκετά και με τσάντιζε που το αποτέλεσμα δεν ανταποκρινόταν στις προσπάθειες μου. Η ώρα του μαθήματος είχε γίνει "η ώρα της κρίσεως"! Δεν πρόκειται να στείλω το παιδί μου στη μουσική αν δεν το ζητήσει το ίδιο....

[Ellemphriem]

Eμένα με στέλνανε να μάθω κιθάρα. Το έβλεπα σαν μάθημα που πρέπει να διεκπεραιώσω. Μελετούσα αρκετά και με τσάντιζε που το αποτέλεσμα δεν ανταποκρινόταν στις προσπάθειες μου. Η ώρα του μαθήματος είχε γίνει "η ώρα της κρίσεως"! Δεν πρόκειται να στείλω το παιδί μου στη μουσική αν δεν το ζητήσει το ίδιο....

 

Αυτο ακριβως λεω και εγω.....και η Ελενη......αλλα οχι οι κυριοι των αρθρων. Εκει και μονο διαφωνω μαζι τους......

[elenik]

Σε τι επιπεδο ειναι αυτη την στιγμη η μουσικη στα σχολεια? Δεν εχω ιδεα. Οταν πηγαινα εγω παντως κανανε και πιανο, και φλογερα και αλλα οργανα. Οτι διαλεγε το καθε παιδι. Ή καναμε χορωδια, αλλα οχι τις απαισιες ανοργανωτες που αλλου τραγουδαει ο ενας αλλου ο αλλος και κανενας δεν εχει φωνη. Καναμε ορθοφωνια και αρμονια και μαλιστα για να γινεις μελος της χορωδιας περναγες απο κανονικη οντισιον α καπελα με τον μαεστρο στο πιανο. (ηταν ομως ιδιωτικο-και ειπαμε κανανε μεγαλες συναυλιες. Μην γινουμε και ρεζιλι-ξερεις. Δεν ηταν μονο για γονεις καθε 25η μαρτιου...... τρομαρα στην μουρη μου ). Τι να σου πω. Τα εχω ξεχασει απο τοτε. Αλλα 'νομιζα' οτι τουλαχιστον καποια βασικα τα κανουν ετσι και αλλιως. Και αν θελουν παραπανω πανε ωδειο........μαλλον κατι εχω χασει......

 

Εμεις σχολειο ειχαμε ενα βιβλιο και μαθαιναμε πως γραφονται οι νοτες και γενικα τα βλεπαμε μονο στον πινακα και σε ενα βιβλιο. Ηταν μια αιθουσα οπως η κανονικη της ταξης (κιμωλια - πινακας - βιβλιο) . Τιποτα αλλο. Και αυτο στο Λυκειο μονο .

Ωχ ... για μια ακομα φορα θα νοιωσω γρια αχαχαχα . Λες και πηγαινα σχολειο το 1940 ενα πραγμα

Τωρα στην 1η Δημοτικου στον γιο μου εχουν βιβλιο. Θελω να ελπιζω θα γινει κατι περα απο αυτο.

 

Οσο για το ωδειο.... δεν τους παιρνει ολους να πανε. 40 ευρω το μηνα παρακαλω.

[elenik]

Eμένα με στέλνανε να μάθω κιθάρα. Το έβλεπα σαν μάθημα που πρέπει να διεκπεραιώσω. Μελετούσα αρκετά και με τσάντιζε που το αποτέλεσμα δεν ανταποκρινόταν στις προσπάθειες μου. Η ώρα του μαθήματος είχε γίνει "η ώρα της κρίσεως"! Δεν πρόκειται να στείλω το παιδί μου στη μουσική αν δεν το ζητήσει το ίδιο....

 

Αν ειναι ετσι πως να αγαπησεις κατι....

Ασυζητητη δεν θα συνεχιζα το παιδι μου.

Εγω θα ηθελα να μαθει και να βιωσει τους ηχους ολων των οργανων και αν κατι του παει οκ αν οχι σιγα .

 

Εγω πχ. οπως ειπα δοκιμασα τα παντα, "απετυχα παταγωδως" να αλληλοσυμπαθηθουμε με τα οργανα και τα απολαμβανω πια σαν ηχο (πολλααα μουσικοφιλα ξαδερφια )

 

Ισως μου εμεινε η γλυκα τους επειδη εισεπραξα μονο την εμπειρια του να τα βιωσω και οχι να φτασω να τα φοβηθω σαν αποτελεσμα

Γρατζουνισα την κιθαρα και το μπουζουκι, "κοπανησα" (γιατι παιξιμο δεν το λες) τα πληκτρα του πιανου , "επαιξα" αρμονιο και πως το λενε εκεινο που εχουν οι πλανωδιοι σαν φυσαρμονικα λεωφορειο με τα χερια :lol: (με αυτο καταφερα να παιξω μερικα αλλα βαρεθηκα) .

 

Γενικα απλα δοκιμασα σαν εμπειρια. Δεν ζοριστικα , δεν αγχωθηκα και δεν φοβηθηκα το να μην το κατεχω ή να "αποτυχω".

Ποτε δεν θα ηθελα το αντιθετο για το παιδι μου.

Γι αυτο δεν εστιαζω οπως ειπα και πριν στο "παθος" του συγγραφεα αλλα στο οτι ναι θα μου αρεσε να υπαρχει μια τετοια εμπειρια στα σχολεια. Αν τυχει βεβαια το παιδι μου σε κανεναν λοξο καθηγητη ισως να εχουμε ενα θεμα. Αυτο δεν το σκεφτηκα

 

Ακομα και στην κολυμβηση που ο Βασιλης ηταν πολυ καλος και ηθελε να μου τον "σπρωξει" η καθηγητρια για κατι μεγαλυτερο ειχα πει οχι. Δεν με ακουσε , ο Βασιλης "εσπασε" και τον πηρα απο εκει πριν το μισησει.

 

Ειμαι τελειως κατα πραγματα που θεωρω οτι ειναι για να μας χαλαρωνουν και να μας εκτονωνουν να γινονται...ζορι

 

Εννοειτε δεν θα επικροτουσα κατι τετοιο δεν παει να ηταν το παιδι φαινομενο σε αυτο

[EvaBar]

Σε τι επιπεδο ειναι αυτη την στιγμη η μουσικη στα σχολεια? Δεν εχω ιδεα. Οταν πηγαινα εγω παντως κανανε και πιανο, και φλογερα και αλλα οργανα. Οτι διαλεγε το καθε παιδι. Ή καναμε χορωδια, αλλα οχι τις απαισιες ανοργανωτες που αλλου τραγουδαει ο ενας αλλου ο αλλος και κανενας δεν εχει φωνη. Καναμε ορθοφωνια και αρμονια και μαλιστα για να γινεις μελος της χορωδιας περναγες απο κανονικη οντισιον α καπελα με τον μαεστρο στο πιανο. (ηταν ομως ιδιωτικο-και ειπαμε κανανε μεγαλες συναυλιες. Μην γινουμε και ρεζιλι-ξερεις. Δεν ηταν μονο για γονεις καθε 25η μαρτιου...... τρομαρα στην μουρη μου ). Τι να σου πω. Τα εχω ξεχασει απο τοτε. Αλλα 'νομιζα' οτι τουλαχιστον καποια βασικα τα κανουν ετσι και αλλιως. Και αν θελουν παραπανω πανε ωδειο........μαλλον κατι εχω χασει......

 

 

Το δημόσιο σχολείο δεν προσφέρει όλα αυτά που αναφέρεις, αλλά εγώ που είμαι δασκάλα μουσικής θα σου πώ πως δεν χρειάζεται κιόλας. Ο σκοπός του μαθήματος της μουσικής στο σχολείο είναι τα παιδιά να εξοικιωθούν με τις βασικές μουσικές ένοιες (τονικό ύψος, διάρκεια, ρυθμός κλπ), να μάθουν βασικά πράγματα όπως ποιά είναι και πως ακούγονται τα διάφορα μουσικά όργανα, να μάθουν βασικές αρχές της μουσικής θεωρίας και γενικά να "ανοίξει" λίγο το μυαλό τους και να καταλάβουν πως μουσική δεν είναι μόνο αυτές οι αηδίες που ακούμε στο ράδιο και την τηλεόραση καθημερινά.

Όλα αυτά, πρέπει να διδάσκοντε με βιωματικές μεθόδους. Μέσα από το μουσικό παιχνίδι και τον πειραματισμό. Αυτό όμως είναι πολλές φορές πολύ δύσκολο όταν σπανίως τα σχολεία διαθέτουν αίθουσα μουσικής, έχουν βασικές ελείψεις ακόμα και στα λεγόμενα όργανα Orff (κρουστα παιδαγωγικού χαρακτήρα) και τωρα πια ακομα και η αίθουσα της όποιας τάξης είναι ασφηκτικά γεμάτη με θρανία.

Επίσης να πώ, πως όταν οι δάσκαλοι μουσικής είναι συνήθως αναπληρωτές, δεν μπορεί να υπάρχει μια συνέχεια στη διδασκαλία γιατί κάθε χρόνο τα παιδιά αλλάζουν δάσκαλο οπότε και διδακτική μεθοδολογία.

Με τα παραπάνω υπόψην μας, ο κάθε δάσκαλος προσπαθεί και κάνει ότι καλύτερο μπορεί. Εννοείται πως υπάρχουν συνάδελφοι που βαριούντε, που δεν έχουν διάθεση να προσπαθήσουν να προσφέρουν το "κάτι παραπάνω" και επαναπαύοντε στα βιβλία τα οποία δεν είναι άσχημα (στο δημοτικο) αλλά σαφώς δεν μπορεί κανείς να περιοριστεί σε αυτά, γιατί πολύ απλά μουσική χωρίς μουσική πρακτική δεν υπάρχει! Σε όλες τις ειδικότητες όμως υπάρχουν καλοί δάσκαλοι και κακοί δάσκαλοι.

Εγώ προσπαθώ να δείνω σε όλους μου τους μαθητές τις ίδιες δυνατότητες συμμετοχής. Ποτέ δεν απέκλεισα κάποιον απο τη χορωδία επειδή δεν έχει καλή φωνή. Ίσα ίσα αν το παιδί θέλει, πρέπει να το ενθαρίνω και να δουλέψω μαζί του ώστε να κάνει ότι καλύτερο μπορεί μέσα στο σύνολο. Γι αυτό και η χορωδία μου για τις γιορτές είναι συνήθως ένα ολόκληρο τμήμα.