ΑΠΩΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ

[ΣΟΦΙΑ]

Μόλις πριν 20 λεπτά με πήρε η πεθερά μου τηλέφωνο και μου είπε ότι σκοτώθηκε ένα απο τα τρια σκυλάκια μας η Μπίμπη ..μια μικρή μπαλίτσα διασταυρωμένο κανίς με γκριφόν.. το αγαπημένο σκυλάκι του Δημήτρη.. αυτό που οταν φοβοτανε τα βεγγαλικά το Πάσχα κρυβότανε στην αποθήκούλα και οταν χαναμε τον Δημήτρη πηγαιναμε εκεί και τον βλέπαμε να καθετε κάτω να της κάνει παρέα να μη φοβάται... Ειμαι πολύ στεναχωρημένη και δεν ξέρω τι θα του πω.. γιατι καθε Σαββατοκύριακο είμαστε στο χωριο.. και η Μπίμπη ειναι ξεχωριστη για κείνον..

[Sofia]

Εμείς πρόσφατα είχαμε απώλεια... τα μισά από τα ψαράκια που έχουμε στο ενυδρείο ψόφησαν επειδή χάλασε ο θερμοστάτης και ανέβηκε πολύ η θερμοκρασία... μαζί ψόφησε και ο Μάρλιν (το ψαράκι κλόουν της Μαρίας). Η μικρή δεν μπορώ να πω ότι συγκινήθηκε ιδιαίτερα, παρόλο που της εξηγήσαμε ακριβώς τί συνέβει... (γενικώς είναι εξοικειωμένη με την απώλεια επειδή δεν έχει κανέναν παππού και ειδικά στον μπαμπά μου που είμαστε κοντά πηγαίνουμε συνέχεια ... και της έχω εξηγήσει τί και πως...).

 

Μάλιστα σε κάποια φάση, όπως κουνούσε το νερό το ένα ψαράκι-πτώμα ακούω τη Μαρία να φωνάζει: "Μαμά μαμά, το ψαράκι ξεψόφησε!!!".

 

Είναι νομίζω ακόμη μικρά για να καταλάβουν την οριστική απώλεια... επίσης ξεχνάνε και σχετικά γρήγορα...

 

Εγώ θα έλεγα να του πεις την αλήθεια με όσο πιο απλά λόγια μπορείς και να του εξηγήσεις ότι τα σκυλάκι θα τον βλέπει από εκεί που είναι και ότι είναι ευτυχισμένο -οπου κι αν πήγε-...

 

Φυσικά σε καμία περίπτωση δεν συγκρίνω την απώλεια του σκυλιού με την απώλεια του ψαριού... (έχω τρομερή αδυναμία στα σκυλιά και τα λατρεύω... ενώ τα ψάρια μου είναι ελαφρώς αδιάφορα)

[ΣΟΦΙΑ]

Ναι αυτό είναι το πρόβλημα ότι με το σκυλί αναπτύσεις σχέση.. εδω στεναχωριόταν όταν η Μπίμπη φοβότανε... Δύσκολες καταστασεις τώρα είμαι και εγω η ιδια πολύ στεναχωρημένη που μου φαίνεται πολύ τραγικο και δύσκολο.. πιστευω ότι οταν συνέλθω λίγο να το δω και να το χειριστω πιο ψυχραιμα..

[ΜΑΡΥ.Τ]

Όταν ήμουν μικρή, είχε ψοφήσει το Παπαγαλάκι μου, η μητέρα μου λέει ότι παραμιλούσα επι μέρες στον ύπνο μου και το ζητούσα.

Εύχομαι ο Δημητράκης σου να μην είναι ακόμα σε θέση να καταλάβει και να μην το πάρει τόσο κατάκαρδα.

Πάντως είναι δύσκολο πράγμα να χάνεις το ζωάκι σου.

Περαστικά σας.

[ΣΟΦΙΑ]

Ευχαριστούμε πολύ mtheo..

 

Σκέφτομαι πως να τον προετοιμάσω?

Λέγοντας του κάτι σαν ιστορία ότι η Μπίμπη έφυγε και πήγε να βρεί τη μαμά της.... (δεν νομίζω ότι αυτό είναι το σωστό)

Να του πω την αλήθεια ότι σκοτώθηκε (την πάτησε αυτοκίνητο)? και που είναι τώρα?

 

Μαρία HELP..

[Sofia]

Γνώμη μου είναι να του πεις την αλήθεια:

Πρέπει σιγά σιγά να αρχίσουν να συνηδειτοποιούν την ένοια του θανάτου. Πρέπει να μάθουν ότι είναι κάτι μη αναστρέψιμο. Επίσης με την μπίμπι θα μάθει και πόσο επικίνδυνο είναι όταν σε χτυπάει αυτοκίνητο οπότε θα αρχίσει να καταλαβαίνει ότι όλα τα χτυπήματα δεν γιατρεύονται και θα προσέχει περισσότερο!!

Επίσης νομίζω ότι είναι καλύτερα να μάθει αρχικά όλα τα παραπάνω, σχετικά με ένα σκύλι... παρά με έναν άνθρωπο...

[ΣΟΦΙΑ]

Αυτά ακρίβώς σκεφτομαι και γω Σοφάκι... νομίζω ότι πρεπει να του πω την αλήθεια προσεκτικά...

[Sofia]

Περιμένουμε να μας πεις αποτελέσματα....

Καλό θα ήταν επίσης να του το έλεγες σχετικά νωρίς... για να το χωνέψει κάπως... από μακριά είναι καλύτερα, παρά να φτάσετε εκεί και να του το πεις εκείνη την ώρα...

[ΣΟΦΙΑ]

Ναι έχεις δικιο περιμενω να φύγει λίγο η δικη μου φόρτιση γιατί με στεναχωρησε και με επηρεασε το γεγονός πολύ περισσότερο απο όσο φαντάζόμουν και θα αρχίσω.. σήμερα ή αύριο...

[Μαρια Στυλιανακη]

Λοιπόν.

έχετε δίκιο μία τέτοια απώλεια είναι ευκαιρία να γνωρίσουν τα παιδιά ένα τόσο αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής, με λίγο πιό ανώδυνο τρόπο απο ότι με έναν άνθρωπο.

 

εδώ έχει πολλές πληροφορίες για αυτό το θέμα - το Θάνατο : http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=24

 

Η συζήτηση που μπορεις να κάνεις θα μπορούσε να είναι η εξής :

 

δεν ειναι κακό να είσαι στεναχωρημένη όταν κανεις αυτή τη συζήτηση -

αν σε δεί ψύχραιμη ή απλώς σοβαρή, θα νομίζει ότι είναι υπερβολικό το να στεναχωρηθεί ή να κλάψει εκείνος!!!

 

 

Δημήτρη μου, έχω στεναχωρηθεί πολύ και έχω θυμώσει!!

Γιατί μαμά?

Θυμάσαι την Μπιμπή την σκυλίτσα που παίζουμε μαζί στο χωριό και την αγαπάμε πολύ πολύ?

Ναι

 

{- πως πέθανε το σκυλάκι?-φόλα?

αν φόλα = }

Ένας πολύ πολύ κακός άνθρωπος (δίνεις ευκαιρία να προσωποποιήσει το θυμό του) έβαλε δηλητήριο στο σκυλάκι

Ένας άνθρωπος που ήθελε να βάλει φάρμακο στα φυτά του κατα λάθος άφησε μια σακούλα απο δηλητήριο, και η καημένη η μπίμπη πήγε και το έφαγε και πέθανε...

μπορεί να ρωτήσει:

-Ποιος είναι αυτός?

Δεν τον ξέρω! αλλά έχω θυμώσει πολύ και στεναχωρήθηκα, γιατι τώρα την μπιμπη δεν μπορούμε να ξαναπαίξουμε μαζί της... !!

(αγκαλιές και κλάμματα, ή θυμός και να κάνετε ότι λέτε στον κακό άνθρωπο/μαξιλάρι πχ - είσαι κακός - να γυρίσεις πίσω απο κεί που ήρθες! θυμωμένα)

-τι έπαθε? (τι σημαίνει πέθανε?)

δεν είναι πιά ζωντανή. δηλαδή δεν μπορεί πιά να γαβγίσει, να φάει, να πιεί, να παίξει, νακοιμηθεί, μαζί μας.

Τα ζώα, τα φυτά , τα λουλούδια, και οι άνθρωποι, όλα πεθαίνουν, μετά απο πολλά πολλά πολλά πολλά πολλά χρόνια, όταν γίνουν πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ μεγάλα...

Δείξε εκεί φωτογραφία του προπάππου αν έχει πεθάνει - και πείτε του να αυτός είναι ο μπαμπάς του παππού. Όταν μεγάλωσε πάρα πάρα πάρα πάρα πολύ τοτε πέθανε...

 

δηλαδή δεν θα ξαναπαίξουμε με την μπίμπη - όταν πάμε στο χωριό δεν θα είναι εκεί?

 

ναι δεν θα είναι εκεί... όμως όταν κάτι / κάποιος πεθαίνει πηγαίνει στον ουρανό, και απο κεί μας βλέπει... εμείς μόνο δεν μπορούμε να τον δούμε..

έτσι όταν κοιτάς στον ουρανό, θα ξέρεις ότι θα σε βλέπει και σου στέλνει αγκαλιές...

 

Έλα να σε πάρω αγκαλιά.... στεναχωρήθηκες??...

 

(μπορεί να πεί και όχι - απο θυμό. σε αυτή τη περίπτωσηη απλώς επαναλαμβάνετε την συζήτηση ή απλώς την τελευταία έρώτηση μετά απο μιά δυό μέρες.. και πρίν την επισκεψη στο χωριό)

Πρέπει πάντα να βάζετε την λέξη πολύ πολλές φορές.

Έτσι τα παιδιά μπορούν να έχουν την αίσθηση του χρόνου, και ότι δεν εννοόύμε ότι κάποιος μεγαλώνει μετά απο λίγες μέρες και πεθαίνει.

 

τι σημαίνει αυτό μαμά?

 

 

 

τα στάδια της αντιμετώπισης μιας απώλειας είναι

 

θυμός, στεναχώρια και μετά αποδοχή.

Άρα μπορει πρώτα να θυμώσει - ... την επόμενη μέρα ή μετά απο μιά ώρα να στεναχωρηθεί.

 

Είναι σημαντικό σε αυτά τα στάδια να μπορέσει να εκφραστεί - δηλ. να έχει κάποιον απέναντί του που να αισθάνεται άνετα να το κάνει αυτό.

[ΣΟΦΙΑ]

δεν ειναι κακό να είσαι στεναχωρημένη όταν κανεις αυτή τη συζήτηση -

αν σε δεί ψύχραιμη ή απλώς σοβαρή, θα νομίζει ότι είναι υπερβολικό το να στεναχωρηθεί ή να κλάψει εκείνος!!!

 

Εχεις απολυτο δίκιο αλλά ειδικά εχθές ήμουν σε μια φάση που με το που πηγαινα να αναφέρω κάτι σχετικό με πιαναν τα κλαματα.. Αυτο εννοω να φύγει η φορτιση.. Εμενα τελικά αυτό μου εχει αλλάξει η μητρότητα με εχει κανει πολυ μα πολυ πιο ευαίσθητη....

Ευχαριστώ Μαρία

[demi]

Σοφια τι εκανες τελικα ?το ειπες με καποιο τροπο?

ηθελα να σας πω μια συγκλονιστηκη ιστορια που βιωσα ..

πεθανε ενας κυριος 55 ετων και το εγγονι του ηταν 4,5 τοτε.(καμμια σχεση με το σκυλακι απλα θελω να τονισω ποσο επηρεαζονται απο την απωλεια και τον λαθος χειρισμο

η μανα του του ειπε οτι ο παππους πηγε στον ουρανο στον Θεουλη.

ρωταει αυτος?εγω πως μπορω να παω στον ουρανο?ε,τοτε του ειπαν διαφορα χαζα αλλα δεν πειστηκε .ρωτησε στο σχολειο του και του ειπαν μονο αν πεθανεις θα πας και του υπεδειξαν και συγκεκριμενους τροπους..πηρε ενα μαχαιρι και προσπαθησε να κοψει της φλεβες του και την αλλη μερα πηγε να πηδηξει απο το μπαλκονι...

χρειαστηκε ψυχολογος ο οποιος εμεινε στο σπιτι 5 μερες παρακαλω για να συνεφερουν το παιδακι.τωρα επειτα απο σωστο χειρισμο παει στα μνηματα και βλεπει εκει τον αγαπημενο του παππου .συγκλονιστικο...(ασχετο ξαναλεω με το σκυλακι αλλα επειδη μιλαμε για απωλειες)

[ΣΟΦΙΑ]

DEMI οχι δεν το ειπα ακόμη εχθες ειχαμε σπίτι επισκεψεις.. Θελω οταν του το πω να χουμε ηρεμια και χρονο για να εκδηλωσει οτι νιώθει.. και σημερα ισως παλι να χουμε κοσμο δεν ξερω αυτη η βδομάδα με εχει ισοπεδώσει...........

 

ΘΑ ΣΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΩ ΑΜΕΣΑ ΠΑΝΤΩΣ.. ΕΧΩ ΕΘΙΣΤΕΙ ΜΕ ΤΟ FORUM..

[ΣΟΦΙΑ]

Λοιπόν εχθές είχαμε τις αποκαλύψεις...

Το απογευμα μόλις ξύπνησε είχα γυρίσει απο τη δουλεια όταν λοιπόν με ρώτησε τι κανω του είπα οτι σήμερα η μαμα είναι στεναχωρημένη.. τοτε με ρώτησε γιατί... του είπα λοιπόν γιατί η μπίμπη μας βγήκε απο τον κήπο στο δρόμο και περασε ενα αυτοκίνητο και τη χτύπησε...

Δημήτρης: Τη χτύπησε? Εβγαλε αίμα? Ποιο αυτοκίνητο>

Μαμα: Ναι τη χτύπησε, ένα αυτοκίνητο που έτρεχε και δεν πρόλαβε να σταματήσει..

Δημήτρης: Εγινε καλά?

Μαμά: Οχι αγοράκι χτύπσε πολύ την πήγε η γιαγιά στο γιατρό αλλά δεν έγινε καλά. Πέθανε η Μπιμπη.. Δεν θα είναι πια μαζί μας.. θα μας βλεπει απο τον ουρανό..

Οση ώρα μιλάγαμε είχε ένα βλέμα προβληματισμένο σαν να προσπαθουσε να φέρει στο μυαλό του πως έγινε..

Δημήτρης: Η Ηρα? ο Λαλάκης? (Τα αλλα δυο σκυλιά μας) με λίγο κλάμα

Μαμά: Τα άλλα σκυλιά είναι καλά δεν βγήκαν απο τον κήπο..

Δημήτρης: που πήγε αυτοκίνητο

Μαμά: έφυγε...

Δημήτρης: Η ΗΡΑ (ειναι λυκοσκυλο) μάλωσε, γάβγισε... (με ένταση στη φωνή)

Μαμά: Ναι αγορι μου η ΗΡΑ του γάβγισε κλπ...

 

Αυτά σε πρώτη φάση, όταν βγηκαμε μετά βόλτα στις κούνιες μου το ανέφερε μια φορά όταν με πιασε απο το χέρι να περάσουμε το δρόμο.. και μια οταν γυρίζαμε κοιτώντας το φεγγάρι.. Πιστεύω ότι η επόμενη φάση θα είναι οταν πάμε στο χωριό..

[ilonka19]

O παππούς μου είχε παλιότερα κατσικάκια με τα οποία έπαιζα πάρα πολύ μικρή. Οταν πλησίαζε το Πασχα γίνονταν τα γνωστα.. Εννοείτε ότι στη ζωή μου δεν έχω δοκιμάσει ούτε κατσίκι ουτι αρνί και σαν παιδί δεν θυμάμαι να περασα έστω και μία φορά ωραία το Πάσχα. Καθε χρόνο τα ίδια θρήνος και μετά μόλις όλοι τελείωναν το φαγητό μάζευα τα κοκαλα τα τα έθαβα.

[ΣΟΦΙΑ]

O παππούς μου είχε παλιότερα κατσικάκια με τα οποία έπαιζα πάρα πολύ μικρή. Οταν πλησίαζε το Πασχα γίνονταν τα γνωστα.. Εννοείτε ότι στη ζωή μου δεν έχω δοκιμάσει ούτε κατσίκι ουτι αρνί και σαν παιδί δεν θυμάμαι να περασα έστω και μία φορά ωραία το Πάσχα. Καθε χρόνο τα ίδια θρήνος και μετά μόλις όλοι τελείωναν το φαγητό μάζευα τα κοκαλα τα τα έθαβα.

 

Φοβερό

[demi]

ναι που να παρει η ευχη τι εθιμο και αυτο???που ακριβως ειπε ο Χριστος να σφαζουμε χιλιαδες ζωντανα και να γιορταζουμε ετσι την Ανασταση του???

και γω δεν τρωω κατσικια και αρνια ..οταν τα βλεπω να γυρνανε στη σουβλα με τα ματακια τους και τα δοντακια τους παθαινω σοκ...

μονο στην Ελλαδα γινετε αυτο....

[maria]

Εμείς εκτός από το δράμα με τα αρνιά είχαμε και το εξής:

 

Η γιαγιά μου είχε μια σκύλα στο χωριό, η οποία φυσικά γυρνούσε ελεύθερη και κάθε χρόνο είχαμε γεννητούρια.

 

Η γιαγιά μου επειδή δεν μπορούσε να κρατήσει τα μικρά τα έπνιγε (λεπτομερειες δεν ξέρω ούτε έμαθα ποτέ)

 

Απλά ξέραμε με τον αδερφό μου ότι σκόπευε να σκοτώσει τα σκυλάκια...Εκεί να δεις κλάμα, παρακάλια, τα παίρναμε και δεν τα τους τα δίναμ..Βέβαια κάποια στιγμή θα πηγαίναμε για ύπνο οπότε το κακό γινόταν...

 

Πώπω μου το θυμήσατε και έχω φρικάρει με αυτό..

 

Επίσης έχω και άλλες εμπειρίες, λόγω χωριού..Το σφάξιμο του αρνιού το έχω ακούσει. Φωνάζαν το χασάπη του χωριού στην αυτλή και έσφαζε. Εγώ έφευγα από το σπίτι και πήγαινα στο κοτέτσι, αλλά και πάλι άκουγα τις φωνές...

 

Τώρα βέβαια τρώω κρέας, αλλά τότε δεν το ακούμπαγα ούτε και εγώ.

 

Έχουμε βάρβαρα έθιμα..Επίσης πολλές φορές σκέφτομαι πως οι άνθρωποι στα χωριά ει΄δικά τα παλαιότερα χρόνια (όμως η γιαγιά) μου είχαν αυτές τις διαδικασίες μέορς της καθημερινότητας τους. Για να φάνε κοτόπουλο έπρεπε να σφάξουν την κότα. Άρα αυτά τους φαίνονται απόλυτα λογικά..Βέβαια για ένα παιδί κάτι τέτοιο είναι βάρβαρο.

Εμείς πάντως το απόδεκτικαμε καποια στιγμή με άπειρες συζητήσεις για την τροφική αλυσίδα, ντοκιμαντερ με σαρκοφάγα ζωα κλπ..βέβαια είμασταν λίγο μεγαλούτσικα παιδιά..(αλλά αυτό με τα σκυλάκια δεν το έχω ξεπεράσει)

[ilonka19]

Παλι καλά που εμείς στεναχωριόμασταν για τα κατσικάκια και τα σκυλάκια. Πριν από δυο βδομάδες ο άντρας μου έσπερνε το γκαζόν και ένα γειτονόπουλο (γύρω στα 6) του έλεγε να προσέξει να μην σκοτώσει τα ζουζουνάκια

[demi]

Kαλα μερικα πραγματα δεν τα καταλαβαινω..γιτι τα ζωα ψοφανε και ο ανθρωπος πεθαινει??????οταν ειπα στον παπα της ενοριας οτι το ΄σκυλακι μας πεθανε πηδηξε ως επανω...ψοφησε μου λεει ..πεθανε του απανταω και πες μου την διαφορα ..

μου λεει τα ζωα δεν εχουν ψυχη γιαυτο και ψοφανε.......!!!!ντοιγκ

και ρωταω που ειναι ακριβως η ψυχη????και που το ξερεις οτι αυτα δεν εχουν ψυχη??????

ο κακος χαμος με τον παπα μα απαντηση δεν πηρα ακομα...............

[ΣΟΦΙΑ]

Φάση 2: Εχθές το βράδυ και ενώ είμασταν αγκαλίτσα να κοιμηθεί με ρώταγε: που είνα ο μπάμπας μου (κοιμόταν ήδη φυσικα ) που είναι η γιαγιά μου... η θεία μου, η άλλη γιαγιά, και τέλος.... που είναι η μπίμπη...????????? (Δεν είχε αναφέρει τίποτα σχετικό από προχθές) Στον ουρανό και μας στέλνει την αγκαλίτσα της....

και εκείνος με παράπονο και λίγο θυμό... γιατί βγήκε έξω....???????? (απο τον κήπο εννοούσε προφανώς και έγινε ότι έγινε....) Τι του απαντάς

[demi]

αχ μωρε Σοφια τα καναμε ευαισθητα τα παιδια μας σαν εμας..δεν ξερω αν καλως το καναμε αυτο..μερικες φορες σκεφτομαι ποσο υπεφερα εγω στην ζωη μου απο την υπερευαισθησια μου προς τα ζωα και τους ανθρωπους και δεν θελω και το παιδι μου να τα περασει αυτα......

δεν ξερω..φιλα μου το γλυκουλακι σου γιατι θα γινει ενα υπεροχο πλασμα .........ισως ομως σε λαθος κοσμο..

[ΣΟΦΙΑ]

Σε ευχαριστώ demi..

Αν και πιστεύω ότι γεννήθηκε έτσι..

Οσο για το λάθος κοσμο.... Οσο μας βλέπω όλους έδω πως προβληματιζόμαστε, πως ψαχνόμαστε αισιοδοξώ... το αύριο θα ναι πολύ καλύτερο... και θα χουμε βαλει και ενα λιθαράκι και μεις μεγαλώνοντας υγιείς (ψυχικά) ανθρώπους....

[maria]

Οι ευαίσθητοι όμως είναι αυτοί που έχουν περισσότερες δυνάμεις, και την θέληση να παλέψουν για ένα καλύτερο κόσμο από το να κοιτάνε τον εαυτό τους.

 

Τα παιδιά είναι από την φύση τπυς ευαίσθητα...Αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι να τα κάνουμε να καταλάβουν ότι μετά από κάθε "χτύπημα" που τρώνε στην ζωή θα πρέπει να σηκώνονται στα πόδια τους και να συνεχίζουν την προσπάθεια.

 

Και εγώ αυτό έκανα..Βέβαια σκλήρηνα στην πορεία αρκετά, όμως κατά βάθος δεν έχει αλλάξει τίποτα

 

Σοφία μου, θα το καταλάβει το τιι έγινε με τον μπίμπη...Εξήγησε του απλά ότι ο μπίμπης εκεί που είναι ότι παίζει με τα άλλα σκυλάκια και ότι θα είναι χαρούμενος που τον βλέπει από ψηλά να μεγαλώνει...Θα το καταλάβει κάποια στιγμή...απλά στήριξε τον, αστον να ξεσπάσει εάν το θέλει..

 

Απλά μην πέσεις στηνπαγίδα να του πεις ότι θα αντικατασταθεί ο μπίμπης από άλλο σκυλάκι.Πρέπει να μάθει ότι ο κάθενας είναι μοναδικός και αναντικατάστατος...

[ΣΟΦΙΑ]

Συμφωνώ απολύτως... Στην αγωνία του ο άντρας μου όταν το μάθαμε μου είπε να παρουμε ένα άλλο... του εξήγησα σαφως ότι δεν συμφωνώ τουλάχιστον όχι άμεσα.. δεν είναι αναλώσιμο υλικό τα ζωα μας χαλασαν τα παππουτσια παίρνουμε άλλα... Το κατάλαβε φυσικά... οπότε ουτε λόγος για αντικατάσταση της ΜΠΙΜΠΗΣ... που έχει τη δικη της ξεχωριστή θέση..

 

Όσο για το αν το χει καταλάβει.. νομίζω ότι το χει... στο μέτρο και το βαθμό που μπορει.