ΔΙΑΦΩΝΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΦΗ

[athens2006]

Να εξηγησω τι εννοω και ζητώ τη βοηθεια σας.

Ο συζυγος και εγω απέχουμε αρκετα στον τροπο ανατροφης του παιδιού.

Οπως ολοι μας φανταζομαι, επιθυμούμε να έχουμε ενα παιδάκι που να ειναι υπάκουο, με καλους τρόπους, να ειναι το καμαρι μας με τα λίγα.

Ο μικρος εκλεισε τα 4 τον περασμένο Νοεμβριο, ειναι ενα παιδι που παει στον παιδικο σταθμο απο 18 μηνων, ενα παιδι που του αρεσει να εξερευνει, να μαθαίνει, ξέρει την αλφαβητο και δειλα δειλα ξεκινα να διαβαζει συλλαβες, μαθαινει αγγλικα στον παιδικό σταθμό. Ειναι ενα παιδι, οπως ολα της ηλικιας του, που ειναι πανεξυπνο και πολλες φορες οι απαντησεις του αλλα και οι αποριες του μας ξαφνιάζουν.

Για να ερθω στο θεμα, η διαφορα μου με το συζυγο ειναι οτι εγω πιστευω στον σεβασμο της προσωπικοτητας του παιδιου. Προσπαθω να τηρω τα πιστευω μου βεβαια αλλα δεν τα καταφερνω καλα. ΕΙμαι κατα του ξύλου, τα ταιμ αουτ δεν τα γλιτωνουμε, και σαφως κατα του να με φοβαται το παιδι.

Ο συζυγος σαν αντρας εχει βροντερη φωνη. Και μονο που θα φωναξει ο μικρος τον ακουει. Αλλα εχει και χερι και το χρησιμοποιει. Αυτο με τσατιζει πολύ. Μια φορα εκανε το εξωπραγματικο να παρει την παντοφλα για να χτυπήσει το μικρο(ντρεπομαι ειλικρινα που το λεω) και κοντεψα να τον σκοτωσω και μονο που ειδα την κινηση.

Αντιλαμβανομαι οτι η αποτυχημενη πληρως διαπαιδαγωγηση που εδωσε αυτος και η πρωην του στα δυο μεγαλυτερα παιδια του, τρεφει καθημερινα τον φοβο μηπως κατι δεν κανει καλα και γινει και ο δικος μας ετσι. Αλλά δεν εχει τροπο να το εκφρασει.

Εγω ειμαι της αποψης οτι με το παιδι πρεπει να συζηταμε, οχι μια φορα αλλά πολλες επαναληψεις το καθετι θελουμε να πετυχουμε. Δεν μπορει το παιδι να κανει κατι οπως θελουμε επειδη θα το πουμε μια φορα.

Βεβαια αναγνωριζω τα λαθη μου. Οτι δηλαδη δεν ημουν ποτε τοσο σκληρη ωστε να μαθει να κοιμαται ο μικρος στο κρεββατι του. Τωρα ξαπλωνει στο σαλονι μαζι μας, τον παιρνει ο υπνος και τον παμε στο δωματιο του. Οπως και αντιλαμβανομαι οτι καθε φορα που τον μαλωνει ο πατερας του και εγω πεταγομαι, ειναι λαθος. Αλλα δεν μπορεις να βαλεις ενα παιδι τιμωρια για μια ωρα, να τον βαλεις τιμωρια αλλα για τα λεπτα που του αναλογουν. Και τιμωρια χωρις συζητηση μετα, δεν νομιζω οτι φερνει αποτελεσματα, τουλαχιστον τα επιθυμητα.

Ο μικρος απέναντι στον πατερα του αμυνεται με τον ιδιο τροπο. ΓΟυρλωνει ο αντρας μου τα ματια του οταν τον μαλωνει, τα γουρλωνει και ο μικρος οταν αντιμιλά. Χωρια τις κοσμιες εκφρασεις που χρησιμοποιουν μεταξυ τους, του στυλ "θα σου δωσω μια μπουνια", "θα σου σπασω τα χέρια" και ολα αυτα...

ΓΙα να μην τα πολυλογώ, προσπαθω να δωσω στον αντρα μου να δει το παιδι μας οπως το βλεπω εγω. ΤΟυ εχω πει το εξης επιχειρημα " στην δουλεια αν καποιος δεν κανει αυτο που θα πεις θα τον χτυπήσεις;θα του τραβήξεις τα μαλλια; Οχι, θα τον επιπλήξεις, ε, αυτο κανε και στο παιδι, επεπληξε το, βαλε το τιμωρια αλλά μετά εξηγησε του γιατι και πως" Και το σημαντικοτερο ειναι οτι ο αντρας μου κραταει μουτρα στο παιδι, δηλαδη μη με πλησιαζεις γιατι πριν εκανες αυτο ή ειπες το αλλο...

Τωρα που ηρθε και το μωρο, χρειαζομαι βοηθεια την ωρα που θηλαζω και ειναι και ο μεγαλος στο σπιτι. Οσες φορες τους αφησα μαζι, σταματησα το θηλασμο για να παρω και τον μεγαλο μαζι μου. Τσακωνοντουσαν, φωναζαν, δεν τον απασχολουσε με κατι αλλά του απαγορευε να ερθει μεσα σε μενα με φωνες και απειλες. Δεν καταλαβαινει οτι ετσι τρεφει την ζηλια του μεγαλου. Που στο κατω κατω δεν ειναι τοσο μεγάλο, 4 ειναι μωρο και αυτο ακομη...

 

Συγγνωμη για το τεραστιο ποστ, ηθελα να παρετε μια εικονα

Πειτε μου πως να αλλαξω τη συμπεριφορα του μπαμπα μας προκειμενου να ηρεμησει και το παιδι...

[G.STONE]

Irene μου και εγώ το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζω με παραλλαγές.

Ότι χτίζω εγώ με κόπο για την σωστή ανατροφή του μικρού έρχεται ο άντρας μου και το γκρεμίζει. Όχι με βίαιη συμπεριφορά αλλά με το άκρως αντίθετο! είναι τόσο ελαστικός που ο μικρός όταν είναι οι δυο τους κάνει ότι θέλει. Του μιλάει με πολύ ήρεμο ύφος και καθόλου αποφασιστικότητα. Εννοείται ότι του κάνει όλα τα χατήρια και φυσικά μην κλάψει 1 λεπτό (και πολύ σας λέω) πάει και τον παίρνει κατευθείαν. Στην γωνία για τα άτακτα δεν τον βάζει αλλά μόνο τον προειδοποιεί χωρίς να το εφαρμόζει. Φυσικά ο μικρός του έχει αδυναμία αφού η ''κακιά'' της υπόθεσης είμαι εγώ. Μια φορά τον έβαλε τιμωρία και του είπα αφησέ τον για 2 λεπτά. Μετά από 40 δευτερόπλεπτα του λέει φθάνει τώρα έλα να παίξουμε ! Έξαλλη εγώ...

Την προηγούμενη εβδομάδα ξεκινήσαμε εκπάιδευση ύπνου γιατί μας έχει γονατίσει ο μικρός. Εκεί που έδειχαν τα πράγματα να πηγαίνουν καλά και ενώ του είχα πέι να μην τον σηκώσει από την κούνια του αμα κλάψει, έκανε ακριβώς το αντίθετο μετά από 4 μέρες και τον έφερε στο κρεββάτι μας πάλι!΄μου ρθε να τον πνίξω!

Εγώ το πήρα απόφαση. Επειδή δυστυχώς δεν έχουμε κοινή γραμμή αντιμετώπισης, προσπαθώ μόνη μου να κάνω ότι μπορώ.

Του μιλάω όσο μπορώ και διαβάζοντας βιβλία προσπαθώ να χειριστώ την συμπεριφορά του. Δεν γίνεται αλλιώς, 100 φορές έχω μιλήσει στον άντρα μου και δεν λέει να το καταλάβει...δεν αλλάζει καλή μου ο άνθρωπος...

[ΤΙΓΡΑΚΙ]

irene-stathis αχ κοριτσακι μου εχεις δικιο και ολα αυτα που γραφεις τα καταλαβαινω και τα σεβομαι.αλλα αυτο που θα σου προτεινα εγω ειναι αυτο που μας εγραψες εδω με τοσο αγαπη για τον αντρα σου και το παιδι σου να του το δωσεις να το διαβασει.ναι ειναι λιγο καπως αυτο που λεω αλλα μονο ετσι απο ενα χαρτι που γραφει αυτα που αισθανομαστε ο πατερας του παιδιου μας ισως καταλαβει τι ακριβως κανει.μπορεις να του προτεινεις ή και να του το ζητησεις να περασει μια μερα ή καποιες ωρες με το μικρο οι δυο τους -να τα βρουν-.

εξηγησε του οτι ο μικρος τον θαυμαζει και τον αντιγραφει και ειναι για εκεινον ενα παραδειγμα ,ενα μαθημα ζωης.ετσι ισως διορθωσει τα λαθη που κανει.ευχομαι γρηγορα να εχεις τα επιθυμητα αποτελεσματα στο σπιτι σου.να σας ζησουν τα παιδακια σας.

[Μαριρενα]

ολοι εχουμε λιγο πολυ καποιες διαφωνιες σχετικα με την ανατροφη των παιδιων!!!!!

το ΤΙΓΡΑΚΙ εχει δικιο οταν λεει να προσπαθησεις να του εξηγησεις οτι ο μικρος τον θαυμαζει και ειναι το προτυπο του και οτι συμπεριφορα εχει απεναντι στον μικρο θα εχει και ο μικρος σε ολους τουθς αλλους γυρω του και αργοτερα ισως και σε εκεινον ασυνηδειτα .

[DALIA]

Θα συμφωνήσω με την g.stone το ίδιο πρόβλημα με πολλές παραλαγές....

από τη μία λογικό...εμείς με τους συζήγους είμαστε 2 διαφορετικοί άνθρωποι αλλά από την άλλη τα παιδιά μπερδέυοντε...

 

πολύ ενδιαφέρον θέμα περιμένω και εγώ απαντήσεις και αργότερα θα σας δόσω ένα δικό μου τρανταχτό παράδειγμα

[PASOUMI]

irene-stathis αχ κοριτσακι μου εχεις δικιο και ολα αυτα που γραφεις τα καταλαβαινω και τα σεβομαι.αλλα αυτο που θα σου προτεινα εγω ειναι αυτο που μας εγραψες εδω με τοσο αγαπη για τον αντρα σου και το παιδι σου να του το δωσεις να το διαβασει.ναι ειναι λιγο καπως αυτο που λεω αλλα μονο ετσι απο ενα χαρτι που γραφει αυτα που αισθανομαστε ο πατερας του παιδιου μας ισως καταλαβει τι ακριβως κανει.μπορεις να του προτεινεις ή και να του το ζητησεις να περασει μια μερα ή καποιες ωρες με το μικρο οι δυο τους -να τα βρουν-.

εξηγησε του οτι ο μικρος τον θαυμαζει και τον αντιγραφει και ειναι για εκεινον ενα παραδειγμα ,ενα μαθημα ζωης.ετσι ισως διορθωσει τα λαθη που κανει.ευχομαι γρηγορα να εχεις τα επιθυμητα αποτελεσματα στο σπιτι σου.να σας ζησουν τα παιδακια σας.

 

 

συμφωνω απολυτα με οσα λεει το τιγρακι κ ειδικα αυτο με το να τα διαβασει, σε μενα λειτουργησε πολυ σε καποια αντιστοιχη περισταση. αλλο να τα λες στον αλλον που μπορει να υπαρξει αντιλογος κ φωνες κ αλλο να κατσει να τα διαβασει με ησυχια μονος του κ να τα σκεφτει.

περα απ αυτο ομως εγω το βρισκω λιγο δυσκολο ν αλλαξει συμπεριφορα. κ να το προσπαθησει κ να το εχει στο μυαλο του, σε καποια στιγμη αδυναμιας ή εντονης φορτισης που η λογικη δεν υπερισχυει παλι τα ιδια θα κανει. κ αυτο οχι γιατι φταει ο ιδιος αλλα γιατι ειναι δυσκολο εως ακαταρθωτο καποιος ανθρωπος ν αλλαξει χαρακτηρα κ αντιδρασεις ετσι ευκολα κ σε καποια ηλικια.

δεδομενου αυτου, εγω μαλλον θα κοιτουσα να ριξω βαρος στον μικρο μου κ μετα απο ενα αναλογο περιστατικο με το μπαμπα του να του εξηγουσα οτι η συμπεριφορα του μπαμπα δεν ειναι η σωστη αλλα δεν παευει να σ αγαπαει βεβαια κλπ κλπ κ οτι εσυ που σαι μικρος καλο θα ηταν να μην την υοθετησεις αυτη τη συμπεριφορα γιατι βλεπεις κ συ οτι δεν ειναι καλη κ εσυ στεναχωριεσαι οταν μιλατε ετσι μεταξυ σας κλπ κλπ.

irene στα λεω πολυ επιγραμματικα τωρα αλλα φανταζομαι να σου δινω μια ιδεα το πως το σκεφτομαι.

μακαρι να αλλαξει κατι παντως κ να ηρεμησετε.

[DALIA]

για εμένα αυτό που προέχει και είναι το σημαντικότερο είναι με οποιοδήποτε τρόπο να καταλάβει ο σύζηγος της irene-stathis ότι δεν χτυπάμε το παιδί για κανέναν λόγο...

[ALIKOYLA]

θα συμφωνησω με τη νταλια,το ξυλο ειναι αυτο που πρεπει να κοπει.κι εγω διαφωνω με καποια πραγματα που κανει ο αντρας μου,οχι πολυ σοβαρα,αλλα εχω αποφασισει αφου δεν αλλαζει ο ανθρωπος να κανω εγω αυτα που νομιζω και εκεινος οτι νομιζει.π.χ. παντα οταν ειναι μαζι της κυνιγιουνται και δεν παιζουν κατι πιο οργανωμενο...βεβαια λεω οτι για ειναι για ψιλολεπτομερειες.αν ηταν σοβαροτερα δεν ξερω τι θα εκανα.

[DALIA]

θα συμφωνησω με τη νταλια,το ξυλο ειναι αυτο που πρεπει να κοπει.κι εγω διαφωνω με καποια πραγματα που κανει ο αντρας μου,οχι πολυ σοβαρα,αλλα εχω αποφασισει αφου δεν αλλαζει ο ανθρωπος να κανω εγω αυτα που νομιζω και εκεινος οτι νομιζει.π.χ. παντα οταν ειναι μαζι της κυνιγιουνται και δεν παιζουν κατι πιο οργανωμενο...βεβαια λεω οτι για ειναι για ψιλολεπτομερειες.αν ηταν σοβαροτερα δεν ξερω τι θα εκανα.

 

αυτά είναι πτέσματα παιδί μου

υπάρχουν και θα υπάρχουν παντού και πάντα...αλίμονο αν συμφωνούσαμε στα πάντα..

θεωρώ ότι αυτό που λέει η Irene-stathis είναι σοβαρή διαφορά...

[Niki81]

Εξήγησε στον αντρα σου οτι με τη συμπεριφορα αυτη..αυτο που θα καταφερει στο τελος..θα ειναι το παιδι του να τον φοβαται...και ειδικα για ενα αγορακι αυτο δεν ειναι καθολου καλο.Το εχω ζησει μεσα στην οικογενεια μου με τον αδερφο μου και ακομα και τωρα που ειναι 30 χρονων προβληματα εξακολουθουν να υπαρχουν.Το παιδι δεν ειναι στρατιωτακι και δε γινεται να εχουμε μονιμως την απαιτηση να καθεται σουζα και να υπακουει αβουλα και αθορυβα σε οτι του λεμε.Και εννοειται θα αντιγραφει τη συμπεριφορα του μπαμπα,θα νευριαζει και θα φωναζει αντι να συζηταει και να διαπραγματευεται.

[mmdad]

Εγω θα προσπαθουσα να το συζητησω μαζι του οταν δεν ειναι το παιδι μπροστα. Και εμεις διαφωνουμε αλλα ποτε μπροστα στο παιδι μια και το παιδι πρεπει να σεβεται και τους δυο το ιδιο. Δεν θα επενευενα σε μια τιμωρια, ουτε και ο συζυυγος παρεμβενει. Βεβαια ειναι αλλο θεμα αν κινδυνευει η σωματικη ακεραιωτητα του παιδιου. Σιγουρα δεν θα τον αφησω να τον χτυπησει αλλα μια τιμωρια οταν ο μεγαλος χτυπαει το μωρο δεν θα την σχολιασω μπροστα στο παιδι..

[mamacita]

Εγώ σε μια ανάλογη περίπτωση, που ο άντρας μου χτύπησε το παιδί (της έδωσε μια στον ποπό κατά τα λεγόμενά του, εγώ δεν ήμουν μπροστά), έκατσα κι έγραψα κανα δυο σελίδες γράμμα (δυστυχώς ήταν χειρόγραφο και δεν το έχω), όπου του έλεγα ότι ναι μεν τον αγαπάω κλπ, κλπ, αλλά επειδή τα παιδιά μου είναι πάρα πολύ σημαντικά για μένα, αν ξαναγίνει κάτι τέτοιο, θα προσφύγω στη δικαιοσύνη. Έγραφα πολλά βέβαια, αλλά αυτό ήταν το ρεζουμέ. Του το έδωσα να το διαβάσει και μετά του το έβαλα μέσα στο τσαντάκι του για να το βρίσκει συνέχεια μπροστά του. Επίσης εκτύπωσα και κόλλησα στο ντουλάπι που έχει μέσα τους καφέδες (για να το βλέπει κάθε πρωί) τον δεκάλογο για τη σωματική τιμωρία που μπορείτε να το βρείτε εδώ:

http://www.paidon-agiasofia.gr/downloads/inc/swmatiki-timwria.pdf

Θέλω εδώ να προσθέσω, ότι ο άντρας μου δεν είναι κανένα τέρας, είναι πάρα πολύ τρυφερός, αγαπάει πάρα πολύ εμένα και τα παιδιά και κάνει για μας πολύ περισσότερα από όλους τους άντρες που γνωρίζω. Αυτό που του λείπει σε σχέση με τα παιδιά είναι η ευελιξία. Δεν μπορεί δηλαδή με παιγνιώδη τρόπο ή με μια μικρή διαπραγμάτευση (τώρα που η μεγάλη είναι 5 χρονών και καταλαβαίνει) να πετύχει τον σκοπό του, αλλά επιλέγει την απευθείας σύγκρουση με αποτέλεσμα να τσιτώνει και το παιδί και να μην υποχωρεί. Δηλαδή, όταν π.χ. πρέπει να ξυπνήσουμε το παιδί για να πάει σχολείο και δεν θέλει, ο άντρας μου θα λέει: "σήκω, θα αργήσουμε, άντε έλα, σήκω σου λέω", μπορεί να το πει και 15 φορές με αποτέλεσμα να θυμώσουν και οι δύο. Εγώ αντιθέτως αν δω ότι δεν σηκώνεται με τη μία, θα της πω :"Έλα γλυκειά μου να σου βάλω την τάδε μπλούζα, κοκκαλάκι, κ.λ.π. να το δει η κυρία και να πει πω,πω,πω, τι ωραίο που είναι", ή "ξέρεις τι θα σου δώσω μαζί; Το τάδε κλαμεράκι, βραχιολάκι για να χαρίσεις στη φίλη σου" ή "η κυρία περιμένει να της πεις πως πέρασες το ΣΚ". Τέλος πάντων, καταλαβαίνετε τι εννοώ. Αυτό ο άντρας μου δεν μπορεί να το καταφέρει με τίποτα (ούτε οι άντρες των φιλενάδων μου), κι απο κει ξεκινάν όλα.

Με το γράμμα και την απειλή, ήμουν πολύ σοβαρή και πολύ αυστηρή για να καταλάβει ότι δεν αστειεύομαι και ότι θα έχω μηδενική ανοχή στο εξής, έτσι ώστε να μην το ξανακάνει και όχι γιατί επρόκειτο για κακοποίηση μεγάλης κλίμακας. Πιστεύω ότι τα κατάφερα γιατί δεν έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο. Θα μου το έλεγε η μικρή (ελπίζω), αφού και την πρώτη φορά μου το είπε.

mmdad, ισχύει ακόμη το ραντεβού για τις 15 Μαρτίου; Μπες να μου γράψεις τι έγινε μετά, ΟΚ?