Μετακομίζω...

[babystar]

Όταν πριν 2 χρόνια ήρθαμε να μείνουμε εδώ, σε αυτό το σπίτι, από την αρχή είχα τις επιφυλάξεις μου. Η "συγκατοίκηση" με τα πεθερικά, η απομάκρυνση από τους φίλους, η ζωή σε μια κοινωνία που δεν παρέχει τίποτα, ένα χωριό με 500 κατοίκους, με έκαναν να μη θέλω να έρθω. 2 χρόνια τρωγόμουν με τα ρούχα μου. Προσπάθησα πολύ, ήθελα να αγαπήσω αυτό το μέρος...Με την εγκυμοσύνη και το μωρό δεν το σκεφτόμουν. Φτιάξαμε το σπίτι, το δωμάτιο του μωρού, όλα πήγαιναν μια χαρά.

 

Μετά από πολλές σκέψεις και συζητήσεις, αποφασίσαμε να φύγουμε και να γυρίσουμε πίσω. Αυτές τις μέρες μετακομίζουμε. Το περίμενα πώς και πώς...Αυτό απασχολούσε το μυαλό μου τους τελευταίους μήνες. Κι όμως...

 

Τώρα που αδειάζω το σπίτι, νιώθω πολύ χάλια. Δε γυρνάμε σε ενα ξένο, για μας, μέρος. Αλλά νιώθω αγχωμένη, στενοχωριέμαι και μόνο που σκέφτομαι ότι θα χαλάσω το δωμάτιο της μπέμπας...Εδώ γεννήθηκε. Προσπαθώ να σκέφτομαι ότι θα αγαπήσει και το νέο μέρος, θα μεγαλώσει εκεί, εκεί θα κάνει πολλά από τα "πρώτα" της..

 

Γιατί τα νιώθω όλα αυτά?Αφού αυτό το μέρος δεν μου αρέσει. Κάθε φορά που ξεμένω από ψωμί και πρέπει να πάω με το αμάξι στο διπλανό χωριό γιατί εδώ δεν έχει εδώ, βρίζω. Η συγκατοίκηση με τα πεθερικά μου, μου δημιουργεί πρόβλημα με τον άντρα μου. Αλλά γιατί αντί να χαίρομαι και να πετάω, νιώθω αυτό το κενό?

[katerinak]

απλα γιατι κλεινει ενας κυκλος κ ανοιγει ενας αλλος...

[babystar]

Απλά πίστευα ότι θα χαίρομαι με το κλείσιμο αυτού του κύκλου...Αλλά εγώ μιζεριάζω...

[mybabygirl]

Πόσο θα ήθελα να είμαι στη θέση σου......κι εγω άφησα το μέρος που μεγαλωσα και ήρθα να μείνω στη πολη του άντρα μου.Περναω καλά δε λεω αλλά μου λειπουν τα παντα οιφιλοι μου οι γονεις μου τα μερη που μεγαλωσα.Δυστυχως δεν ειναι ευκολο για εμας να φυγουμε αλλά παντα ελπιζω οτι μπορει να γινει ενα θαυμα......

Καλη αρχη οταν προσαρμοστητε θα λες οτι στεναχωριοσουν χωρις λογο απλα η αλλαγη παντα προκαλει μια αναστατωση και μια μελαγχολια για αυτο που τελειωνει.....

[marandnik]

Μην ανησυχείς, αυτό που έπαθες ονομάζεται σύνδρομο της Στοκχόλμης. Θα σου περάσει γρήγορα.

[babystar]

Καλη αρχη οταν προσαρμοστητε θα λες οτι στεναχωριοσουν χωρις λογο απλα η αλλαγη παντα προκαλει μια αναστατωση και μια μελαγχολια για αυτο που τελειωνει.....

 

Και εγώ αυτό θέλω να πιστεύω...

[babystar]

σύνδρομο της Στοκχόλμης.

 

Δεν έχω ιδέα τι είναι αυτό το σύνδρομο...

[arleta]

καλησπερα! καθε αλλαγη στη ζωη μας πιστευω ειναι για καλο. αρκει να προσαρμοζουμε κ λιγο τη ψυχολογια μας. Να εισαι θετικη και να βρεις τα θετικα και μονο της νεας σας ζωης. εμεις ειμαστε ηδη 2 μηνες στο καινουριο μας σπιτι. 300 χιλιομετρα μακρια την αθηνα που ζουσαμε... μου αρεσει πολυ. εχει κ τα θετικα και τα αρνητικα η ολη ιστορια. ειναι μια αλλαγη ομως κ εμενα οι αλλαγες μου ερεσουν πολυ! αν δουμε οτι το μερος δε μας καλυπτει καποια στιγμη φευγουμε και παμε αλλου... εμενα μου αρκει να ειμαστε καλα (εγω ο καλος μου κ το μωρο μας).

[babystar]

εμενα μου αρκει να ειμαστε καλα (εγω ο καλος μου κ το μωρο μας)

 

Τελικά μόνο αυτό έχει σημασία και αυτό θέλω να σκέφτομαι.

 

Το περίεργο είναι ότι εκεί που γυρνάμε, όλα είναι θετικά...Απλά νιώθω ότι αφήνω πίσω μου ένα κομμάτι που ναι μεν δεν μου άρεσε το μέρος, αλλά το σπίτι το είχαμε φτιάξει όπως μας άρεζε και εδώ γεννήθηκε το μωρό μας...

[arleta]

το παρελθόν μας κι ότι αφηνουμε πίσω μας δε θα πάψει ποτέ να είναι κομμάτι του εαυτού μας. το αγαπάμε και το φυλάμε μέσα μας μοναδικά, έτσι όπως αξίζει στις αναμνήσεις μας... γαιτί τελικά μόνο αυτές μένουν. κα΄νουμε τη ζωή μας καλύτερη και προχωράμε μπροστά.. το παρελθόν πρέπει να μένει πίσω και κυρίως δε πρέπει να το αφήνουμε να μας στοιχειώνει...

καλή αρχή!

[ΤΙΓΡΑΚΙ]

Δεν έχω ιδέα τι είναι αυτό το σύνδρομο...

 

 

καλυτερα...

 

παντως ειναι λογικο ολο αυτο που αισθανεσαι.αφηνεις δυο χρονια τον τοπο που εζησες την εγκυμοσυνη σου και την γεννηση του παιδιου σου και ξεκινας παλι απο την αρχη .

 

αλλα ολα θα πανε τελεια και ξερεις γιατι....;;;;;;;;;

επειδη πηγατε δυο και φευγετε τρεις και αυτο ειναι ουαου!!!!!!!!!

[babystar]

Bounitsa σε ευχαριστώ πολύ!!!!

 

Τιγράκι, με κάνεις να θέλω να ψάξω τι είναι αυτό το σύνδρομο!!!

Αυτό που λες

επειδη πηγατε δυο και φευγετε τρεις και αυτο ειναι ουαου!!!!!!!!!

είναι άψογο!!!

[babystar]

Σας ευχαριστώ όλες πολύ!Με κάνετε να βλέπω πιο αισιόδοξα όλη αυτή την αλλαγή!

[vasdeli]

Χαλάρωσε γλυκιά μου!

 

Σου μιλάει ο μέντορας των μετακομίσεων!

 

Έχω κάνει γύρω στις 15 στη ζωή μου, η πιο πρόσφατη πριν 3 μήνες περίπου όταν αποχαιρέτησα την Αθήνα που έβριζα(εγώ, το παιδί της επαρχίας) και ήρθα σε νησί οικογενειακώς με 2 παιδιά!

Ε, λοιπόν σε πληροφορώ ότι και σε αυτήν την μετακόμιση ενώ πραγματοποιούνταν το όνειρό μου(να φύγω από την τερατούπολη) είχα τα second thoughts μου....

 

Και αν τελικά αποδειχθεί αποτυχία, θα είναι καλά, θα συνηθίσουν τα παιδιά, αν το μετανοιώσω κτλ,κτλ...

 

Σκέψεις απόλυτα φυσιολογικές, κλείνει ένας κύκλος και ανοίγει ένας άλλος όπως έχει λεχθεί παραπάνω....

Όλα θα πάνε καλα, θα είναι λίγο δύσκολα στην αρχή μέχρι να συνηθίσεις όμως έχε πίστη και αισιοδοξία...

Εξάλλου αν δεν τολμούμε ανοίγματα στη ζωή τι στο καλό κάνουμε;

[babystar]

Εξάλλου αν δεν τολμούμε ανοίγματα στη ζωή τι στο καλό κάνουμε;

 

Πόσο δίκιο έχεις!

[marandnik]

Δεν έχω ιδέα τι είναι αυτό το σύνδρομο...

Θα στο περιγράψω όσο πιο απλά μπορώ. Λοιπόν, αυτό το σύνδρομο το παθαίνουν οι αιχμάλωτοι (πολέμου αλλά και γενικότερα), όταν για να μπορέσουν να αντέξουν ψυχολογικά την αιχμαλωσία τους, αρχίζουν να βλέπουν με συμπάθεια τους δυνάστες τους. Και όταν τους δίνεται τελικά η ευκαιρία να φύγουν ελεύθεροι, αυτοί αντί να φύγουν τρέχοντας και να πετάξουν μαύρη πέτρα πίσω τους, νιώθουν θλίψη και δυσκολία στο να τους αποχωριστούν.

 

Φυσικά εσύ δεν ήσουν αιχμάλωτη και δεν είχες δυνάστες (πεθερικά είχες ), οπότε καταλαβαίνεις τις ομοιότητες της κατάστασης.

[babystar]

Με τρομοκρατεί λίγο αυτή η ιδέα, αλλά πράγματι, αυτό συμβαίνει...

 

Προς το παρόν μια είμαι έτσι και μια αλλιώς, πιστεύω όμως ότι μόλις τελειώσει η μετακόμιση και περάσουν οι πρώτες μέρες στο νέο σπίτι, θα είμαι και πολύ καλύτερα!Αχ, δε θα έχω και internet για το πρώτο διάστημα, τι θα κάνω? (ΠΡΕΠΕΙ να κάνω αποτοξίνωση, σαν εθισμένη είμαι!)

[ΤΙΓΡΑΚΙ]

η μετακομιση εγινε...

 

πως πανε τα πραγματα...

[vasdeli]

Αχ, δε θα έχω και internet για το πρώτο διάστημα, τι θα κάνω? (ΠΡΕΠΕΙ να κάνω αποτοξίνωση, σαν εθισμένη είμαι!)

 

Xε, χε! Έτσι ένοιωθα κι εγώ στην τελευταία μετακόμιση(πριν 3 μήνες περίπου) χωρίς ίντερνετ! Υπομονή....

[jeni-jeni]

Γεια σας!!!θα ηθελα να σας καταθεσω τις σκεψεις μου ειδικα τις τελευταιες μερες με θεμα το σπιτι μας!!και να μου πειτε τις γνωμες σας!!

λοιπον εδω και 5 χρονια περιπου μενουμε σ ενα σπιτι το οποιο ητανε του παππου μου (οπου πεθανε πριν 8 χρονια) και μου το εγραψε εμενα ο μπαμπας μου πριν 6 χρονια και ξεκινησαμε να το φτιαχνουμε-ανακαινιζουμε!!!

ετσι ειμαστε σ αυτο το σπιτι 5 χρονια και μας αρεσει παρα πολυ γιατι το φταιξαμε ετσι οπως το θελαμε εγω με τον αντρα μου!!!!

ομως τον τελευταιο 1 χρονο εχουμε ζοριστει λιγο οικονομικα (η κριση φταιει) και σκεφτομαστε διαφορες λυσεις για να καλυτερεψει η ζωη μας!!!!

σκεφτηκε λοιπον η μαμα μου να παμε να μεινουμε στο πατρικο μου για να γλιτωνουμε το δανειο,να νοικιασουμε δηλαδη το δικο μας και να περνουμε τα χρηματα και να τα δινουμε στο δανειο και ετσι θα φυγει το ενα ''βαρος''...

στο πατρικο μου αυτη τη στιγμη μενει ο αδερφος μου με την νυφη μου,αλλα σε 3-4 μηνες περιπου πανε σε δικο τους!!!οι γονεις μου δεν μενουνε εκει και αυτοι,φτιαξανε πριν 1,5 χρονο εξοχικο στη θαλασσα αλλα τελικα δεν ειναι το εξοχικο τους σπιτι αλλα το κανονικο τους αφου αποφασισαν εδω και 1,5 χρονο και μενουνε εκει μονιμα (για να περνουνε τον αερα τους και να πινουνε καφε κοιτοντας την θαλασσα)

γι αυτο σκεφτηκε η μαμα μου αυτην τη λυση και δεν θελουνε να νοικιασουνε εκεινο το σπιτι αλλα δεν θελουνε να μεινει και αδειο τελειως και να γινει ακατοικητο

επισης αξιζει να αναφερω οτι,1:απο αυτο το σπιτι που μενουμε τωρα ειναι μονο 2 χιλιομετρα,δεν ειναι μακρια!!δεν θ αλλαξω δηλαδη πολη.

2:το σπιτι που μενουμε τωρα ειναι 103 τετραγωνικα ενω εκεινο ειναι 95 τετραγωνικα υπογειο,95 τεραγωνικα ισογειο και 40 τεραγωνικα σοφιτα και πολυ μεγαλυτερη αυλη απο το δικο μου..

3:η γειτονια που μενω τωρα εδω ειναι ΑΠΑΙΣΙΑ (μας εχουνε κανει πολλες ζημιες,και τη ζωη μας κολαση) 4:εκεινο το σπιτι ειναι το πατρικο μου και εχω ζησει πολλα ομορφα και ανεμελα χρονια εκει 5:αρκετα κοντα σε μενα μενουνε οι 2 καλυτερες μου φιλες και τσουπ σε 1 λεπτο ερχονται 6:εχει καλυτερα σχολεια εκει,με λιγοτερα παιδακια και καλους δασκαλους 7:σε κοντινη αποσταση εχει πολυ ομορφο δασος με κουνιες για την μικρη 8:η μαμα μου μας αφηνει να κανουμε οτιδηποτε αλλαγη στο σπιτι (και μ αρεσει αυτο) και αλλα διαφορα καλα αλλα μην σας κουραζω...

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ μου ειναι οτι ενω βλεπω ολα τα συν και θα επρεπε με τη μια να φυγω και να παω....ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ:( στεναχωριεμαι απιστευτα,δεν μπορω να διαννοηθω οτι θα αφησω το σπιτακι μου και θα μπουνε αλλοι εδω μεσα...μονο στη σκεψη μου ερχετε να βαλω τα κλαματα,οσες φορες το κουβεντιαζουμε με τον αντρα μου μετα ειμαι πολυ down:( σκεφτομαι οτι εδω ηρθαμε μετα το γαμο μας,εδω γεννηθηκε η κορουλα μας,εδω εκανε τα πρωτα της βηματα και γενικα πολλες αναμνησεις!!!!

Ηρθε προχθες και προστεθηκε και ενα ονειρο σε οοοοολη αυτη τη κατασταση..Ειδα οτι ηρθα μεσα στο σπιτι και ητανε ΚΡΥΟ,ΣΚΟΤΕΙΝΟ και ΑΔΕΙΟ (παναγια μου μου σηκωνεται η τριχα καγκελο) και ειχε καποια πραγματα αλλωνων μεσα....

ειχε κανονησει ο πατερας μου και καλα να το νοικιασει χωρις την συγκαταθεση μας (φωσκολος τελειως) και εγω ΕΚΛΑΙΓΑ-ΕΚΛΑΙΓΑ με μαυρο δακρυ στην μεση του σπιτιου,αφου ξυπνησα και ειχα ταχυπαλμια

ετσι μετα ονειρο..ξαναερχομαστε στην πραγματικοτητα,την επομενη μερα φωναξα τους γονεις μου να τους ανακοινωσω οτι δεν δεχομαι την προταση τους και χαρισμα τους το σπιτι (εμ μας το παραχωρουνε,εμ τους το πεταω στα μουτρα) ο αντρας μου πυρ και μανια γιατι θελει να παμε...

μου λεει ο μπαμπας μου ξανασκεψου το σε παρακαλω!!!!εγω ''ΟΧΙ'' δεν θελω,και τελικα τωρα μου ειπε σκεψου το με την ησυχια σου μεχρι το Πασχα και τα ξανα-λεμε....

επισης να πω οτι αυτη η μετακομιση λεμε να γινει για λιγο χρονικο διαστημα π.χ για 1 με 2 χρονια,δηλαδη θα ξαναγυρισουμε εδω δεν θα ειναι μονιμο αλλα σκεφτομαι απο την αλλη οτι αν μπει ενοικιαστης θα τον πεταξω εξω σε 1 με 2 χρονια ας πουμε??

αυτο ειναι το διλλειμα μου λοιπον και δεν ξερω τι να κανω??θα με φαει η στεναχωρια

 

συγνωμη για το μεγαλο μηνυμα μου αλλα δεν γινοτανε να τα πω πιο συντομα και παλι εκοψα αρκετα!!!!σας ευχαριστω πολυ!!!

[jeni-jeni]

καμια γνωμη βρε κοριτσια????τιποτα????

[ANNA27!]

όντως σκέψου το με μεγαλύτερη ψυχραιμία, τα βρίσκω αρκετά τα συν σου. το σπίτι σου μπορεί να νοικιαστεί εύκολα? με καλούς όρους? είναι κοντά σε κέντρο? μπορείς να το νοικιάσεις πχ σε φοιτήτριες που κάποια στιγμή θα φύγουν να γυρίσουν στη πόλη τους οπότε δε σε απασχολεί και πολύ το θέμα ενοικιαστή. επίσης το πατρικό σου λόγω μεγέθους σου είναι αρκετα ευκολοσυντήρητο έτσι ώστε να εξοικονομείς τα χρήματα που θέλεις?

[katerinak]

απλα σκεψου οτι αν ησουν με ενοικειο εκει θα εφευγες κκ ας ειχες αναμνησεις.στην τελικη ξαναγυριζεις,δικο κου ειναι

[jeni-jeni]

όντως σκέψου το με μεγαλύτερη ψυχραιμία, τα βρίσκω αρκετά τα συν σου. το σπίτι σου μπορεί να νοικιαστεί εύκολα? με καλούς όρους? είναι κοντά σε κέντρο? μπορείς να το νοικιάσεις πχ σε φοιτήτριες που κάποια στιγμή θα φύγουν να γυρίσουν στη πόλη τους οπότε δε σε απασχολεί και πολύ το θέμα ενοικιαστή. επίσης το πατρικό σου λόγω μεγέθους σου είναι αρκετα ευκολοσυντήρητο έτσι ώστε να εξοικονομείς τα χρήματα που θέλεις?

 

 

γεια σου!!!λοιπον το σπιτι μου ειναι πολυ ομορφο και καινουργιο και μπορει να ενοικιαστει πολυ ευκολα πιστευω!!εδω ειναι επαρχια-εξοχη και δεν ενδιαφερει τον κοσμο το κεντρο της πολης αλλα να ειναι οσο πιο ''εξω'' γινεται το σπιτι και το δικο μου ειναι ετσι!!φοιτητριες-φοιτητες δεν εχουμε στην πολη μας.

οσον αφορα για το πατρικο μου και αν ειναι ευκολοσυντηρητο που λες,πιστευω πως ναι,γιατι παντα πληρωνουμε περιπου τα ιδια με τους γονεις μου σε ΔΕΗ,ΝΕΡΟ,κτλ.,αν και ειναι μεγαλυτερο,το γιατι δεν το ξερω

[mama maria]

jeni jeni καλησπερα, νεα στο forum αλλά μητέρα 2 παιδιων στο δημοτικο και ζώντας σε ενα χωριό. Πολλά τα υπερ της μετακόμισης (βλ.3-στο μηνυμα σου.Τα τετραγωνικα δεν μετράνε. Το ότι είναι το πατρικό σου, θα σου δώσει ευτυχία ζωής, οι φιλενάδες σου δίπλα θα σου χαρίσουν καθημερινή φιλία και υποστήριξη. Όσο αφορά το θέμα του σχολείου .... πίστεψε με θα εύχεσαι το παιδάκι σου να μεγαλώσει σε μια καλή γειτονιά και με δασκάλους που γνωρίζεις. Δεν αφήνεις τίποτα πίσω..... δεν χαρίζεις τίποτα... Θα σου πρότεινα να πάρεις τα πιο σημαντικά πράγματα σου και τις αναμνήσεις (δεν ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΠΟΤΕ) και να νοικιάσεις το σπίτι σε μια οικογένεια που θα γνωρίζετε και με συμβόλαιο 2 χρόνων με ετήσια ανανέωση. Θα δεις θα πάνε όλα καλά. Εύχομαι να σε βοήθησα