ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ!!!

[Μαριλίνα]

Καλημέρα!!

Ο γιος μου είναι 2 ετών και 8 μηνών και έχει ξεκινήσει να θέλει να τα κάνει όλα "μόνος του".

Σε γενικές γραμμές τον αφήνω.

Τρελένεται να βάζει μπρος το στεγνωτήριο, να με βοηθάει να βάλω πλυντήριο.

Τώρα έχουμε ξεκινήσει να μαγειρεύουμε μαζί. Τον ανεβάζω στον πάγκο της κουζίνας και είναι η καλύτερή του.

Το θέμα μου είναι με το φαγητό: Τρώει μόνος του αλλά, ειδικά με το γιαουρτάκι, και γενικά με τα ρευστά (π.χ. πουρές) και τα φαγητά με σάλτσα γίνεται χάλια. Δεν θα ήθελα να του φορέσω σαλιάρα ξανά σε αυτή την ηλικία.

Εσείς τι λέτε; Δε θέλω να τον αποθαρρύνω. Ή μήπως θα έπρεπε; Μήπως υπάρχουν συμβουλές για το πως να προσπαθησω να τον κάνω πιο... κύριο;

Δε με νοιάζει τόσο να πλένω, όσο οι λεκέδες που δεν βγαίνουνε εύκολα και το γεγονός ότι κι εκείνος ενοχλείται όταν λερώνεται πολύ και δεν του αρέσει.

[Nantia]

Καλημερα Μαριλινα μου,

 

τι πιο ωραιο που τα παιδακια μας μεγαλωνουν και γινονται σιγα σιγα ανεξαρτητα....

Η αποψη μου ειναι να τον αφηνεις και στο φαγητο μονο του το παιδακι και οσο για την σαλιαρα υπαρχουν στο τζαμπο ολοσωμες σαν ποδιες ι που μπορει καλιστα να την φορεσει το παιδακι για να μην λερωνεται αλλα και παλι αν λερωθει δεν πειραζει παιδακι ειναι.......

 

Αχ για τους λεκεδες χμ μηπως να εβαζες βιο πανω τους??

[jesgk]

Αστο το αντράκι σου να τα κάνει μονος του κ θα γίνει ο πιο πολύτιμος βοηθός σου, επειδή ομως καταλαβαίνει θα μπορούσες να του εξηγήσεις οτι πρεπει να προσπαθησει να μην λερώνετε, έτσι έκανα κ εγω κ όλα καλά.

[DALIA]

οσο για την σαλιαρα υπαρχουν στο τζαμπο ολοσωμες σαν ποδιες ι που ?

 

αι μαρή εσύ...σιγά μη το βάλει μπούρκα το παιδί..:lol:

[eleni_k]

Όταν η κόρη μου ξεκίνησε να τρώει μόνη της είχε πολύ ενδιαφέρον σαν περίοδος!!! ¨Ήταν πριν τα 2, χειμώνας, χαλιά στο σπίτι καταλαβαίνεις τώρα.... Από την μία ήθελα να την αφήσω και από την άλλη ήθελα να κλαίω! Τελικά τότε τρώγαμε όλοι μαζί στο τραπεζάκι του σαλονιού μιας και την βόλευε καλύτερα κι εκείνην στο ύψος. Είχε το σκαμπουδάκι της και είχε την σωστή απόσταση από το φαγητό της κάτι που δεν μπορούσα να πετύχω στο τραπέζι το μεγάλο όσα μαξιλάρια και να έβαζα. Της έδειχνα με τρόπο πως τρώω εγώ, πως κρατάω το κουτάλι, πως σκύβω πάνω από το πιάτο για να μην λερωθώ κτλ. Στην αρχή λερώναμε παντού, όμως σε αρκετά σύντομο χρονικό διάστημα σταμάτησε να λερώνεται και έτρωγε μόνη της μέχρι και σούπες με μεγάλη επιτυχία! Απλά εμάς μας έπιασε η μέση αφού με τίποτα δεν βολευόμασταν στο μικρό τραπέζι....

 

Βασικό: μεγάλο χαμόγελο και επιβράβευση και "πόσο μεγάλη έγινες" κτλ μετά από κάθε γεύμα και ειδικά μετά από κάθε "καθαρό" γεύμα!:p:p

[ANABELA]

η κορη μου τρωει εδω κ πολυ καιρο μονη της.βλεπεται ηθελε να ειναι ανεξαρτητη απο κουνια.

στην αρχη ετρωγε με τα χερια κ μετα αρχισε με το κουταλι.ευστοχει καλα μπορω να πω.

στις αρχες κολαση το σπιτι μετα το εκοψε να πεταει κατω το φαγητο.τωρα το μονο ππου κανει καμια φορα ειναι να αδειαζει το φαγητο απο το πιατο στο δισκακι της.μαλλον την βολευει γιατι κουνιεται το πιατο κ τσαντιζεται.

 

θεωρω πολυ σημαντικο να μαθαινουν να τρωνε μονα τους απο μικρα για να γινονατι ανεξαρτητα.

 

eleni-k συμαντικη η συμβουλη σου!

[Μαριλίνα]

Όντως καλές οι συμβουλές σας!!!

Δεν είχα, φυσικά, σκοπό να τον αποτρέψω, γιατί πιστεύω ότι είναι σημάδι ανεξαρτησίας και δεν θέλω να του... κόψω τα φτερά.

Θα προσπαθήσω να του δείξω καλύτερα και να τον επιβραβεύω, όπως λέτε.

Κι εμένα τρώει σε μικρό τραπεζάκι συνήθως. Μόνος του βάζει την καρεκλίτσα του και κάθεται!!!

Αχ, όντως, μεγάλωσαν τα μωράκια μας!!

[Mickey]

Α και μεις τρώμε μόνοι μας εδώ και πάρα πολύ καιρό. Και κάθε φορά που τρώει μόνος του εννοείται ότι το πάτωμα γίνεται τιμοκατάλογος ταβέρνας.!!!! Όλα κάτω πέφτουν!

Όμως μου αρέσει αυτό γιατί γίνεται ανεξάρτητος. Και μεις πάντως ξέρουμε να βάζουμε πλυντήριο. Ξέρει και πατάει με την σειρά τα κουμπιά και έχει πολύ γέλιο γιατί η χαρά του μετά είναι ατελείωτη. Και παίρνει και μία έκφραση του στυλ ότι κατάφερα κάτι σημαντικό αφού αυτό το κάνουν και οι μεγάλοι !

Και τελευταία μαγειρεύουμε και μαζί. Τις προάλλες του ειχα δώσει ένα μικρό κουταλάκι και με βοηθούσε να γεμίσουμε ντομάτες και πιπιεριές.

Εμένα πάντως μου αρέσει να κάνω πράγματα μαζί με τον γιο μου γιατί έτσι και τις δουλειές μου κάνω και περνάω και χρόνο μαζί του και μαθαίνουμε και πραγματάκια παράλληλα!

[anemoni]

Σε περίπτωση που δεν του αρέσουν οι σαλιάρες, μπορείς να θεσπίσεις μία ... στολή φαγητού! Εγώ έτσι έκανα με τον μικρό μου που, όπως ο δικός σου, κάποια στιγμή πήρε ... τη ζωή του στα χέρια του και ήθελε να τρώει μόνος του. Όμως δεν χώνευε καθόλου τις σαλιάρες, οπότε αποφάσισα κάποια φουτεράκια και φορμίτσες να τα έχω γι αυτό το σκοπό (οπότε πλένονταν κάθε μέρα!!!) και αλλάζαμε λίγη ώρα πριν το φαγητό και τα ξαναβγάζαμε μετά. Έτσι κι ο ίδιος αισθανόταν άνετα και εγώ δεν αγχωνόμουν με το να λερώνει ρούχα που ήθελα να μην φθαρούν τόσο γρήγορα ή να έχουν λεκέδες που ίσως δεν βγαίνουν εύκολα.