Πόσα να κάνει ένας άνθρωπος;

[bouboukakia]

Γράφω, επειδή θέλω να μοιραστώ κάποια πράγματα που με απασχολούν αυτά τα χρόνια. Έμαθα τις προάλλες στο σχολείο για ένα μαθητή που μας έχει αγανακτήσει όλους...Ο ένας γονιός ετοιμοθάνατος κι ο άλλος αλκοολικός ( δεν γράφω λεπτομέρειες για ευνόητους λόγους). Ένας άλλος με μια μάνα στην κοσμάρα της, παρατημένο τελείως το παιδί...Πολλά παιδιά, είμαι σίγουρη, έρχονται νηστικά και δεν ξέρω αν θα βρουν φαγητό στο σπίτι το μεσημέρι. Έχω υπηρετήσει, ως επί το πλείστον, σε περιοχές με πολλά προβλήματα. Τι απαίτηση θα έχεις από ένα παιδί που δεν έχει ικανοποιήσει βασικές ανάγκες του; Για πόσα παιδιά θα τρέξεις; και πώς θα βοηθήσεις χωρίς υποδομές; οι συνάδελφοι θέλουν να κάνουν το μάθημά τους και να φύγουν. Το πολύ-πολύ να πούμε "το πουλάκι μου" και να πάμε στο σπιτάκι μας να περάσει κι αυτή η εβδομάδα. Δεν μ' αρέσει όμως αυτό, δεν μ'αρέσει καθόλου, ντρέπομαι ως άνθρωπος και ως καθηγήτρια...

[giota.]

Καταλαβαίνω τον τρόπο σκέψης σου αλλά δυστυχώς δεν νομίζω οτι μπορείς να προσφέρεις κάτι περισσότερο απο όσα ήδη κάνεις........

Δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι μας κάνουν να εκτιμάμε τη ζωή μας και το τι θα παραδώσουμε στα παιδιά μας.Εγώ εργάζομαι σε νοσοκομείο-προνοιακό ίδρυμα.Απ τους 100 ασθενείς που έχουμε οι 90 είναι όλοι παρατημένοι απο τις οικογένειες τους...ακόμη και παιδιά 20-25 ετών.Όμως δυστυχώς εκτός απο τα βασικά δεν μπορώ να τους προσφέρω κάτι περισσότερο.Θα ήθελα πολλά να κάνω γι αυτούς όμως δεν μπορώ.......

Απλά να ξέρεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που έστω και μία φέτα ψωμί την βλέπουν σαν ράβδο χρυσού!!!!!!!!

Μπορεί σε σένα να φαίνεται μικρή η βοήθεια σου,όμως να ξέρεις οτι γι αυτούς είναι πολλά περισσότερα!!!!!!!

[bouboukakia]

Ξέρεις ποια είναι η ειρωνεία; Ότι αν αυτά τα παιδιά είχαν γεννηθεί σε άλλη οικογένεια θα μπορούσαν να προχωρήσουν στη ζωή. Δεν λέω βέβαια ότι δεν θα μπορέσουν να το κάνουν, αλλά χρειάζεται πολλή δύναμη. Περνάνε μαζί μας τόσες ώρες, ξέρουμε ότι ζουν πολύ δύσκολα κι εμείς...περνάμε στην επόμενη σελίδα!

[ANNA27!]

αυτό αισθάνομαι κι εγώ, πέρυσι στο σχολείο, μια μαθήτρια μου λεγε για τη μητριά της που είναι έγκυος και για κουβέντες που της έλεγε ότι ο πατέρας της θα αγαπάει το μωρό που θα γεννηθει περισσότερο από κείνη...και μιλάω για λύκειο! η μαθήτρια όμως μου εξηγούσε ότι πόνεσε όχι για το τώρα αλλά για το ότι εκείνη δε βίωσε ποτέ τη πατρική αγάπη όταν ήταν μικρή - ήταν και ορφανή από μανα....και πολλά θέματα με ναρκωτικά βρε παιδιά που έπαιρναν οι διευθυντές τους γονείς των παιδιών να ρθουν τα μαζέψουν λιπόθυμα και δε πάταγε κανένας!

άσχημα πράγματα!

το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι καλά τη δουλειά μας...και σε βαριές περιπτώσεις σίγουρα αναφορές και μηνύσεις από όλο το σχολείο. ένας δε μπορεί να κάνει και πολλά και σε πολλές περιπτώσεις είναι και επικίνδυνο....αν με καταλαβαίνετε.

[giota.]

το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι καλά τη δουλειά μας...

 

Συμφωνώ απόλυτα.......

[elenik]

Ότι αν αυτά τα παιδιά είχαν γεννηθεί σε άλλη οικογένεια θα μπορούσαν να προχωρήσουν στη ζωή. Δεν λέω βέβαια ότι δεν θα μπορέσουν να το κάνουν, αλλά χρειάζεται πολλή δύναμη.

 

Axxx δεν θελω να σε πικρανω αλλα το να παει πανεπιστημιο ενα τετοιο παιδι θα ειναι αθλος (μην πω να τελειωσει το Λυκειο). Θα προσπαθησουν το συντομοτερο δυνατο να βγουν στην βιοπαλη ωστε να επιβιωσουν. Οταν οι αλλοι δεν νοιαζονται αν πεινανε ....

Εμεις το μονο που μπορουμε να κανουμε (σαν συνανθρωποι, σαν γονεις συμαθητη, σαν εκπαιδευτικοι) ειναι να τα στηριξουμε και να τους δωσουμε την ωθηση οτι μπορουν να καταφερουν τα παντα αν το θελησουν. Καποιες εναλλακτικες θα ηταν καλες . Πχ part time απασχοληση ή συσταση σε καποιο γνωστο για Χριστουγεννα - Πασχα - Καλοκαιρι.

Σαν εκπαιδευτικοι απλα καποια κατανοηση και μεγαααλη προσπαθεια να τα κρατησετε εκει και να τα μαθετε πραγματα (γιατι οχι δεν μπορουν ολοι να τα μαθουν στο φροντηστηριο οπως διαβασα σε καποιο αλλο ποστ και μου σηκωθηκε η τριχα) . Ωστε εστω και αν το παρον τους δεν ειναι ομορφο να τα βοηθησετε να χτισουν ενα αισιοδοξο μελλον.

[terra]

Ίσως αν ως σύλλογος μαζέψετε κάποια χρήματα, αγοράσετε μερικά ρούχα και τα δώσετε πολύ διακριτικά στα παιδιά αυτά; Και μια καλή κουβέντα, ένα ελεύθερο αν θελήσει το παιδί να μιλήσει σε κάποιον (αν αυτή η δυνατότητα δεν υπάρχει στο σπίτι). Μερικές φορές το να αισθανθεί ένα παιδί απλώς ότι μπορεί να μιλήσει σε κάποιον τον οποίο εκτιμά είναι σημαντικό.

Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί δυστυχισμένοι άνθρωποι γύρω μας...