έλεος...

[mikro_thiriaki]

Σιγουρα θα υπάρχουν 1002 θέματα σαν κι αυτό αλλά θα σκάσω αν δεν μιλήσω... είναι κάτι που με ψυχοπλακώνει και δυστυχώς δεν βρίσκω καμια διέξοδο...

Είπαμε είμαι 25 χρ.. παντρεμένη και έχω ένα φανταστικό παιδάκι..

εργαζομαι σε μια εταιρεία.. βασικά θεωρείται οτι ειμαι τεχνικός υπευθυνος της εταιρειας αυτής αλλά στην ουσία είμαι απλά ένας υπάνθρωπος που ο εργοδότης τον κάνει ότι θέλει... Όχι ότι δεν εκτιμάει εμένα προσωπικά απλά συνηθισε να φερεται έτσι σε όλους τους υπαλληλους. Όταν ήταν να γεννήσω (τον Απρίλιο) μ χρωστουσε χρηματα από το Φεβρουάριο... αλλά 6-7 μερες μετα τη γέννα ...μου έστειλε 2 φορητούς υπολογιστές για επισκευή!!! Δεν παραπονιέμαι απλά το λέω σαν παραδειγμα.. για να καταλάβετε τι ατμόσφαιρα δημιουργεί αυτός ο κύριος στην εταιρεία..

Αδεια λοχειας ανθρωπινη δεν είχα... καθε τόσο μ επαιρνε τηλεφωνο κ μ έλεγε να φτιάξω το ενα, να εγκαταστησω το αλλο.. τωρα απαιτεί να δουλευω 8 ωρες την ημέρα ενώ βασει νόμου δικαιούμαι μείωση ωραρίου... θα μαλώσουμε άσχημα μου φαίνεται,..

Εν τω μεταξύ έχω και το μικρό ...και το σπίτι...

Εντάξει για το μικρούλη δεν συζητάμε. Χαρα και ευτυχια μου είναι.

Όσο για το σπίτι.. Ξερω ότι είμαι υποχρεωμένη.. ξέρω ότι πρέπει να είναι όλα στην εντέλεια... αλλά πολλές φορές απλά ΔΕΝ ΘΕΛΩ να κάνω τιποτα εκτός από τα βασικά - φαγητό, ρούχα, πιάτα. ΔΕΝ ΘΕΛΩ. Και δεν ντρεπομαι να το πω.

Με τον αντρα μου βλέπομαστε το μεσημέρι την ωρα του φαγητού και το βραδυ όταν γυρίζω απ τη δουλεια. Τα σ/κ - εκτος αν έχει καποια εξωτερικη δουλεια - καθόμαστε σπίτι. Έχω ξεχάσει πως είναι το να βγαίνεις - (θα μου πείτε, έχετε το μωρό. Και τι έγινε;!! Οι φίλες/οι μου που έχουν μικρά παιδιά απλά τα βάζουν στο καρότσι και πάνε για καφέ), το να κάθεσαι στο μπαλκόνι με τον άνθρωπό σου και να μιλάς όχι για δουλειές και υποχρεώσεις αλλά για πράγματα άσχετα, ευχάριστα, όμορφα. Έστω και σπάνια θέλω να νιώθω ότι ο άλλος είναι ερωτευμένος μαζί μου και εκτός από εργαζομενη, μανα κλπ είμαι ΚΑΙ γυναίκα, και μάλιστα νέα γυναίκα και όχι 50αρα που η μόνη της χαρά είναι να βλέπει τηλεόραση...

Ειλικρινά με στεναχωρεί αυτο. Ο άντρας μου μου λεει ότι ειναι "χαζομάρες". Οι συγγενεις αντιθετως μου λενε οτι ειναι φυσιολογικο και σωστο αυτό που θέλω... αλλά το θέμα είναι ότι μόνο το θέλω... χωρίς να μπορώ να το έχω...

[latiatoula]

Κούκλα μου, δεν ξέρω τι ακριβώς να σου γράψω, καθώς δεν έχω ζήσει παρόμοια κατάσταση....δεν είμαι ακόμα μητέρα, βλέπεις. Πάντως έχεις δίκιο που παραπονιέσαι για τη συμπεριφορά του εργοδότη σου! Αν μπορείς, διεκδίκησε τα δικαιώματά σου ώστε να έχεις περισσότερο χρόνο για εσένα και την οικογένειά σου.....πωπώ, μου αρέσει που λέμε ότι υπάρχει υπογεννητικότητα και τελικά, δεν υπάρχει ουσιαστική μέριμνα για τις νέες μανούλες.

[νεφελη]

Δε φανταζεσαι ποσες εδω μεσα εχουν περασει ακριβως τα ιδια... Δυστυχως ετσι ειναι η κατασταση συνηθως... Απλα θελει χρονο να βρειτε τους ρυθμους σας... Ποσο ειναι το παιδακι σου? Εμας μας πηρε εναμιση χρονο για να αρχισουν καπως να στρωνουν τα πραγματα σπιτι κ οσο περναει ο καιρος γινονται ολο κ καλυτερα. Βεβαια εμεις δεν ειχαμε θεμα χρονου, γιατι κ εγω κ ο αντρας μου το μεσημερι γυρναμε σπιτι οποτε εχουμε τα απογευματα για τη μικρουλα μας κ τα βραδυα για εμας. Δε ξερω πως ειναι τα οικονομικα σας, αλλα μηπως να επαιρνες καμια γυναικα μια στο τοσο για να σε βοηθαει με το σπιτι? Εισαι πολυ νεα ακομα κ ειναι κριμα να σε παιρνει απο κατω... Πιεστε λιγο τους εαυτους σας να βγειτε, αφηστε κανα βραδυ το μωρο σε καμια γιαγια φτιαξου κ βγες με τον αντρα σου οι δυο σας. Αλλα παντως να ξερεις οτι κ με το μωρο μπορειτε ΣΚ να το βαζετε στο καροτσι κ να βγαινετε ολοι μαζι, δεν ειναι τοσο δυσκολο κ θα σας κανει καλο κ ως οικογενεια.. Οσο για τη δουλεια...εκει παλεψε το οσο μπορεις αν κ δυστυχως δε νομιζω οτι μπορεις να κανεις κ πολλα...

Υπομονη κοριτσακι κ σιγα σιγα θα βελτιωθουν ολα... Απλα να ξερεις οτι ειναι φυσιολογικο να αισθανεσαι ετσι..

[mikro_thiriaki]

Γυναικα στο σπιτι δεν γινεται.. εδω δεν ξερω που να βρω κανα φραγκο να χαρισω κάτι στον αντρα μ που γιορταζει στις 15..

αλλα σε ολα τα αλλα που λες... να βγαινουμε μαζι κλπ.. εχεις απόλυτο δικιο αλλα το θεμα είναι ότι ο αντρας μ δεν το θελει... πιστευει οτι πρεπει να ειμαι συνεχεια σπιτι και να μη σκεφτομαι τπτ αλλο εκτος απ το σπιτι.. με τα 1000 ζορια καταφερνω 1 φορα το μηνα να τον πεισω να βγουμε για λίγο.

[mata]

Να σου αριθμήσω κάποιες λύσεις που μπορεί να σου φανούν χρήσιμες.

 

1) Πές στον άντρα σου ότι η κατάσταση αυτή σε ρουτινιάζει, σε ρίχνει σου κόβει την ενέργεια, και ακόμα και αν δεν το θέλει, είναι υποχρεωμένος να σου κάνει το χατήρι και να βγαίνετε περισσότερο από 1 φορά το μήνα. (κι εσένα δεν σου αρέσει να κάνεις κάποια πράγματα, αλλά αναγκάζεσαι να τα κάνεις, άρα κι αυτός πρέπει να κάνει το ίδιο για σένα)1 φορά τον μήνα, είναι πολύ λίγο για να νοιώσει ανανεωμένος ένας άνθρωπος και να ξεφύγει από το άγχος της καθημερινότητας.

 

2) Επιδίωξε συναναστροφές με φίλες. Αν ξέκοψες με κάποιες από το παρελθόν, προσπάθησε να αναθερμάνεις με κάποιο τηλέφωνο, και να μπορείς να βγαίνεις για κανένα καφεδάκι ή να βρίσκεστε και σε σπίτια. Το πρώτο είναι προτιμότερο για να παίρνεις και τον αέρα σου. Εάν δεν μπορείς να τα ξαναβρείς με τις παλιές, υπάρχει η ευκαιρία και μέσω των συναντήσεων του φόρουμ να γνωρίσεις μαμάδες και πολύ πιθανών να ταιριάξεις μαζί τους.

 

3)Εάν υπάρχει η δυνατότητα, ας κρατήσει το παιδί κάποια γιαγιά, για να βγείτε και μόνοι σας σαν ζευγάρι και να αναθερμανθεί η σχέση σας.Το Σαββατοκύριακο είναι μια καλή ευκαιρία. Μπορείς και να κοιμήσεις το μωρό και να έρθει κάποιος να κάτσει να βλέπει τηλεόραση όσο το μωρό κοιμάται και εσείς να πιείτε κανένα βραδάκι το ποτό σας, έξω.

 

4) Προσπάθησε να δείς την όλη κατάσταση ώς προσωρινή και όχι ώς κάτι μόνιμο, με το οποίο πρέπει να ζήσεις την υπόλοιπη ζωή σου. Συνήθως τα πρώτα 1-2 χρόνια με το μωρό (ίσως και λιγότερο), είναι δύσκολα τα πράγματα για τους νέους γονείς, αλλά μετά βελτιώνονται.

 

Η κατάσταση στη δουλειά σου και στο σπίτι με τις δουλειές, θα σε απασχολεί λιγότερο, όταν θα βελτιωθεί η ψυχική σου κατάσταση και θα νοιώθεις εσύ καλύτερα. Τώρα φαντάζουν όλα βουνό και δεν υπάρχει ούτε όρεξη ούτε ενέργεια, για να κάνεις ακόμα και τα βασικά. Πάρε την κατάσταση στα χέρια σου δυναμικά, και κάνε ότι μπορείς για να την αλλάξεις. Μην περιμένεις από τους γύρω σου (ή από τον άντρα σου) να κάνουν για σένα αυτό που εσύ έχεις ανάγκη.

Μπορεί να πιστεύει ότι εσύ πρέπει να σκέφτεσαι το σπίτι, ή ότι πρέπει να σκέφτεσαι τις δουλειές, και γενικά τις υποχρεώσεις.

Εσύ όμως για να έχεις μια ευτυχισμένη οικογένεια, πρέπει να είσαι πρώτα η ίδια ευτυχισμένη και ικανοποιημένη. Συνεπώς πρέπει να δείς και να σκεφτείς και τον εαυτό σου!!!!

Είμαι σίγουρη ότι αν προσπαθήσεις, θα βελτιώσεις την κατάσταση!Είναι στο χέρι σου!

[xazomama]

... να βγαινουμε μαζι κλπ.. εχεις απόλυτο δικιο αλλα το θεμα είναι ότι ο αντρας μ δεν το θελει... πιστευει οτι πρεπει να ειμαι συνεχεια σπιτι και να μη σκεφτομαι τπτ αλλο εκτος απ το σπιτι.. με τα 1000 ζορια καταφερνω 1 φορα το μηνα να τον πεισω να βγουμε για λίγο.

 

Κοριτσάκι μου γλυκό, είσαι μόλις 25! Είναι δυνατόν να κλειστείς πια μόνιμα στο σπίτι και να μη σκέφτεσαι τίποτα άλλο; Πού είναι η προσωπική ζωή σας; Πόσο χρονών είναι ο άντρας σου;

Πριν το παιδί βγαίνατε ή και τότε είσασταν εσώκλειστοι;

Γιατί αν βγαίνατε, μην ανησυχείς. Κάνε λίγη υπομονή μέχρι να ξεπεταχτεί λιγάκι το μωρό (7-8 μηνών) -αλήθεια, πόσο είναι τώρα;- και θα ηρεμήσετε και οι δυό. Πιθανότατα να αγχώνεται ο σύζυγος ακόμα και γι'αυτό θέλει να είστε μόνο μέσα. Σε λίγο, θα το παίρνετε μαζί σας παντού! Σουπερμάρκετ, βόλτες, ψώνια, καφέ. Ακόμα και τον χειμώνα, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να βγαίνει έξω το μωρό για καθαρό αέρα και αντισώμματα. Αρκεί να μη βρέχει.

Αλλά ακόμα και τώρα, που είναι χαρά Θεού, δε φαντάζεσαι πόσο καλό θα κάνει στο μωρό αλλά και σε σένα, να βγείτε έξω μια βόλτα με το καρότσι.

 

Αν όμως είσασταν πάντα έτσι, τώρα με το παιδί θα κλειστείτε ακόμα περισσότερο. Γιατί;

Κατανοώ την έλλειψη χρημάτων, αλλά αυτό είναι απλά μια δικαιολογία. Μπορείτε απλά να βγείτε έξω για περπάτημα.

 

Σε καταλαβαίνω γιατί από αυτό το στάδιο περάσαμε κι εμείς. Όλοι το περνάμε. Είστε όμως και ζευγάρι και έχετε ανάγκες και επιθυμίες. Μην τις ξεχνάτε λόγω παιδιού γιατί αυτό καμιά φορά γυρνάει μπούμερανγκ...

[ANNA27!]

να διεκδικήσεις ό,τι επιθυμείς να ζεις και να το αποκτήσεις εύχομαι!

 

δε κάνουμε εκπτώσεις στη ζωή μας!

[mikro_thiriaki]

Κοριτσάκι μου γλυκό, είσαι μόλις 25! Είναι δυνατόν να κλειστείς πια μόνιμα στο σπίτι και να μη σκέφτεσαι τίποτα άλλο; Πού είναι η προσωπική ζωή σας; Πόσο χρονών είναι ο άντρας σου;

Πριν το παιδί βγαίνατε ή και τότε είσασταν εσώκλειστοι;

Ναι αυτό το "μόλις 25" με σκοτώνει... γιατί δεν νιώθω ότι είμαι 25... ναι μεν έχω όλες τις επιθυμίες (ιδέες, ανάγκες) που έχουν όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι στην ηλικία μου αλλά δεν υπάρχει τρόπος να τις εφαρμόσω...

Ναι και πριν είμασταν εσώκλειστοι... αλλά όχι τόσο. Ευτυχώς υπάρχουν και φίλοι και αρκετές φορές έβγαινε μόνο και μόνο επειδή τα παιδιά επέμεναν... πολλές φορές είχα κάνει εγώ η ίδια το πρωτο βήμα (πάμε συναυλία/θάλασσα/βόλτα/εκδρομή)... και έτσι υπήρχε κάποια ισορροπία,.. η οποια τώρα παει να χαθεί

Αλλά αυτό που με στεναχωρεί είναι το ότι όταν είναι να πάμε στους συγγενείς του... είναι έτοιμος να σηκωθεί να αρπάξει το μωρό με όλα τα συμπράγκαλα και να φύγει... ενώ όταν του λέω εγώ κάτι σαν "θέλεις να βγούμε απόψε για καφέ" απάντηση δεν υπάρχει.. συνεχίζω μετά από μια ώρα και καταλαβαίνω ότι με έχει συνδέσει με Καιρο.. βασικά μου δίνει ξανά να καταλάβω ότι η θέση μου είναι στο σπίτι, ότι η γυναίκα πρέπει να ξεκουράζεται πλένοντας πιάτα και να διασκεδάζει ακούγοντας ουράνιο ήχο του ροχαλητού του ετέρου ήμισυ.

[νεφελη]

Αποτι καταλαβα το προβλημα δεν ειναι βασικα το μωρο, αλλα ο αντρας σου, ο οποιος ειναι λιγο του σπιτιου κ της παλιας σχολης που θεωρουν οτι για τη γυναικα το νοικοκυριο ειναι διασκεδαση.. Δικη μου συμβουλη αυτα να του τα κοψεις απο την αρχη, γιατι οσο το αφηνεις κ περναει ο καιρος δυσκολα αλλαζουν αυτα. Προσπαθησε με τη συζητηση κ γλυκα να του εξηγησεις οτι μια νεα κοπελα σαν εσενα δε μπορει να εχει ως μονη της εγνοια αν τα εκανε το μωρο κ τι θα μαγειρεψει σημερα. ξεκινηστε σιγα σιγα να βγαινετε, εστω κ με το παιδακι μαζι για μια βολτα ακομα κ μεχρι την παιδικη χαρα αρχικα κ σιγα σιγα τον φερνεις στα νερα σου. Επισης καλο θα ηταν να τον πεισεις να συμμετεχει κ λιγο στις δουλειες του σπιτιου, εστω κ στα πολυ βασικα για να εχεις κ εσυ λιγο ελευθερο χρονο..

Τωρα αν δεις βεβαια οτι δεν σηκωνεται απο τον καναπε με τιποτα απλα αρχισε να βγαινεις εσυ, αρχικα με το μωρο (μην του ερθει κ αποτομα) κ μετα αρχισε κ κανα καφε με καμια φιλη σου ή καμια βολτα στα μαγαζια...

Το βασικο ειναι να μην αφησεις να σε παρει απο κατω. Ολες περασαμε τετοιες φασεις, αλλα να ξερεις οτι τα πραγματα γινονται καλυτερα με λιγη θεληση. Πιεσε τον εαυτο σου να οργανωθεις κ να βρεις χρονο για να κανεις κ κατι που ευχαριστει εσενα. Κ πολυ βασικο να εισαι παντα ευπαρουσιαστη κ περιποιημενη. Κ εσυ θα αισθανεσαι καλυτερα, αλλα κ για τον αντρα σου ειναι καλο αυτο...

[fraoulopoulitsa]

Και εμένα μου φαίνεται ότι το πρόβλημα είναι ο άντρας σου. Έχε κατά νου ότι ένα μωρό μπορεί να πάει όπου πας και εσύ και δεν έχει κανένα πρόβλημα (εξαιρώντας βέβαια τις νυχτερινές εξόδους). Γιατί όμως και εκείνος έχει πέσει σε αυτή την κατάσταση? μήπως του ήρθαν όλα μαζεμένα και δεν ξέρει από που να ξεκινήσει? γιατί δεν του κάνεις μια κουβέντα να δεις πως αισθάνεται? μπορεί να έχει κάτι που δεν έχεις καταλάβει ή να τον έχει πειράξει κάτι. Επίσης σωστό , αν σε βοηθάει είτε με τις δουλειές του σπιτιου είτε με το μωρό όταν είναι σπίτι, θα μπορείς να εξοικονομείς χρόνο και να κάνετε κάποια πράγματα μαζί που ευχαριστούν και τους δύο (δεν εννοώ βέβαια το να βλέπετε τηλεόραση). Ξεκίνα με αυτά για αρχή και ύστερα βλέπεις που παέι.

[mikro_thiriaki]

Ε τι να πω τώρα... η Νεφέλη σίγουρα εχει δίκιο όταν λεει πως ο αντρας μου

*είναι λιγο του σπιτιου κ της παλιας σχολης που θεωρουν οτι για τη γυναικα το νοικοκυριο ειναι διασκεδαση*

Η μαλλον θεωρει οτι η διασκεδαση όπως και πολλα αλλα πραγματα είναι μόνο για τους αντρες...

Πάντως δεν νομίζω ότι γίνεται να του εξηγησω τι αισθάνομαι Ο ανθρωπος δουλευει (αρκετα) και αν του πω οτι δεν ειμαι ευχαριστημενη με κατι απλα θα γινει τουρκος επειδή πιστεύει ότι με το που δουλευει κανει τα παντα και τπτ αλλο δεν χρειαζεται ουτε να κανει.. ουτε να σκεφτει. Αλλα κι εγω η ιδια θα νιωσω τυψεις γτ ξερω οτι το κανει ειλικρινα...

Τελος παντων.. απλα ελπιζω να τον φωτίσει ο Θεος μια μερα.. να δει επιτελους ότι οι δικές μου "απαιτησεις" (αναγκες βασικά) δεν υπερβαίνουν τα φυσιολογικά όρια... ενώ η δική του απαίτηση να μη θέλω τιποτα - υπερβαίνει...

[fraoulopoulitsa]

Ναι , και μέχρι εκείνος να καταλάβει τι σου συμβαίνει εσύ να έχεις πέσει στα χάπια και την κατάθλιψη και να μιζεριάζεις με την ίδια σου τη ζωή.

Ξέρεις κάτι παρόμοιο είχα περάσει και εγώ πριν κάποια χρόνια. Ηθελα να κάνω κάποια πράγματα όμως δεν έλεγα τίποτα στον άντρα μου και περίμενα εκείνος να τα μαντέψει. Εκείνος δεν καταλάβαινε τίποτα και εγώ περίμενα πότε θα ξυπνήσει. Τα πράγματα συνέχισαν το ίδιο μόνο που εγώ μέρα με τη μέρα θύμωνα περισσότερο γιατί εκείνος δεν καταλάβαινε τις ανάγκες μου ή δεν ενδιαφερόταν να καταλάβει. Μέχρι που το ποτήρι ξεχείλισε και εγώ ξέσπασα. Η απάντησή του ήταν ότι όταν θέλουμε κάτι το ζητάμε και δεν περιμένουμε από κάποιον που έχει άλλα χίλια στο μυαλό του να αφουγκραστεί το τι έχουμε, πολλές φορές είναι πολύ κουρασμένος για να το κάνει. Και είχε δίκιο. Μπορώ να πω πάντως ότι από την στιγμή που άρχισα να λέω καθαρά ότι "σήμερα θέλω να κάνουμε αυτό" όλα πήγαν πολύ καλύτερα, γιατί και εγώ έπαψα πια να πνίγομαι και εκείνος σεβάστηκε τις επιθυμίες μου και προσπαθεί να μην μου χαλάσει χατήρι...

Από ότι κατάλαβα από όλη αυτή μου την αναζήτηση , τελικά οι άντρες είναι άκρως απλοί στην σκέψη τους (δεν το παραζορίζουν το πράγμα) και είναι αυτονόητο για αυτούς ότι όταν θέλουμε κάτι το ζητάμε...

[Κοριτσομανα]

Σωπα καλε, να καταλαβει ο αντρας τι θελεις, χωρις να του το πεις. Αυτο ειναι ονειρο θερινης νυκτος ολων των γυναικων και σας παρακαλω, αν καποια εχει τετοιο αντρα, να τον εκθεσει για να τον δουν και οι αλλες!!!

 

Οχι μονο αυτο δε θα συμβει ποτε, αλλα επιβαλλεται να του λες τι θελεις και πως αισθανεσαι και μαλιστα καθε μερα για να το εμπεδωσει. Ετσι, αφου νοιωθεις καταπιεσμενη, κατα τη γνωμη μου δυο λυσεις εχεις.

 

Η μια ειναι να αφηνεις εκκρεμοτητες στο σπιτι και να του λες οτι δεν εχεις το ψυχικο κουραγιο να κανεις τιποτε, οποτε θα τον ενοχλησει αυτο και θα ξεκινησετε μια ωραια συζητηση χωρις να τον αφησεις περιθωριο να πιστεψει οτι θα αλλαξει κατι αν δεν αλλαξει ο ιδιος.

 

Και το αλλο ειναι να μην περιμενεις απο αυτον. Αφου τη μια μερα του εξηγησεις πως εχουν τα πραγματα, την αλλην να κανονισεις με φιλες και να βγεις εξω με το παιδι. Α!Αν θελησει τελικα, ας ερθει και αυτος, ισως γλυκαθει λιγο.

 

Και οπως ειπαν οι αλλες, ο αντρας σου ειναι η αιτια, κανε τωρα κατι γιατι σε βλεπω με αντικαταθλιπτικα (παρεα θα τα παιρνουμε, γιατι και εγω ακομη το παλευω, αλλα εγω 4 μωρα εχω). Καλοκαιρι ειναι, ορμα εξω με το μωρο, ακομη με διαβαζεις;;;