ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ 24 ΜΗΝΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΠΑΤΑΕΙ ΜΟΝΑΧΟΥΛΙ ΤΟΥ

[evelinaki]

Καλησπέρα σε όλα τα μέλη του forum.Σας διαβάζω εδώ και καιρό αλλά σήμερα έκανα εγγραφή για πρώτη φόρα για να σας γνωστοποιήσω και το δικό μου πρόβλημα. Έχω ένα κοριτσάκι 24 μηνών η οποία γεννήθηκε βιαστηκούλα την 34η εβδομάδα. Σε σχέση με την ανάπτυξη της ο γιατρός μας είχε πει να υπολογίζουμε πάντα ένα μήνα πίσω. Το πρόβλημα μας ξεκίνησε ως εξής: σαν μωράκι περπάταγε πάρα πολύ στις μύτες των ποδιών της (την έβαζα και πολλές ώρες στην περπατούρα οπότε και επιδεινωνόταν το πρόβλημα χωρίς να το ξέρω).Όταν ήταν 14 μηνών της κάναμε μαγνητική εγκεφάλου γιατί δεν είχε περπατήσει ακόμα και λόγω της στάσης των ποδιών της αλλά η μαγνητική δεν έδειξε τίποτα και όλα καλά. Στην συνέχεια την πήγαμε σε ορθοπεδικό και μας είπε ότι ό αχίλλειος τένοντας είναι λίγο πιο μικρός και τις βάλαμε ναρθηκάκια για δυο μήνες τα οποία και την βοήθησαν να μην έχει πια τα ποδαράκια της στις μύτες. Αυτή την στιγμή που είναι 24 μηνών περπατάει μόνη της αλλά μόνο άμα με νιώθει εμένα δίπλα της και της κρατάω το χεράκι!!! Σας παρακαλώ πολύ θα ήθελα την γνώμη σας τι να κάνω και τι μπορεί να συμβαίνει.??? Έχει κάποια κοπέλα ανάλογη εμπειρία ????

[annina]

Εχετε ξαναπάει στον γιατρό? να του πείτε τι συμβαίνει?Οταν είσαι μαζί της περπατάει κανονικά? Μηπως είναι ψυχολογικό και φοβάται μόνη της.

[evelinaki]

Εχετε ξαναπάει στον γιατρό? να του πείτε τι συμβαίνει?Οταν είσαι μαζί της περπατάει κανονικά? Μηπως είναι ψυχολογικό και φοβάται μόνη της.

 

Όχι δεν έχουμε ξαναπάει στον γιατρό.Όταν είμαι μαζί της ναι πάει κανονικά.Τώρα για το ψυχολογικό το έχω σκεφτεί και εγώ.Να δώσω ένα παράδειγμα ακόμα.Είμαι ας πούμε στην βεράντα και αυτή είναι στον καναπέ,με φωνάζει για να πάω να την πάρω και δεν έρχεται μόνη της.Εγώ επίτηδες την αφήνω μόνη της να δώ τι θα κάνει.Άμα δεν πάω να την πάρω θα κλαίει ,μετά πέφτει κάτω και έρχεται μπουσουλόντας . Όταν πάμε μαζί εγώ την ξεγελάω και καλά ότι την πιάνω από την πίσω μερία της μπλούζας της,μετά από λιγό την αφήνω και αυτή πάει κανονικά μόνη της.Και κάποιες άλλες φορές που είναι και με άλλα παιδάκια άμα νιώθει ότι την κρατάω τρέχει κ ολας.Όμως γενικώς άμα δεν είμαι δίπλα της δεν πάει πουθένά :cry:.Τι νά κάνω περνάνε διάφορα άσχημα από το μυαλό μου:cry:

[evelinaki]

Όχι δεν έχουμε ξαναπάει στον γιατρό.Όταν είμαι μαζί της ναι πάει κανονικά.Τώρα για το ψυχολογικό το έχω σκεφτεί και εγώ.Να δώσω ένα παράδειγμα ακόμα.Είμαι ας πούμε στην βεράντα και αυτή είναι στον καναπέ,με φωνάζει για να πάω να την πάρω και δεν έρχεται μόνη της.Εγώ επίτηδες την αφήνω μόνη της να δώ τι θα κάνει.Άμα δεν πάω να την πάρω θα κλαίει ,μετά πέφτει κάτω και έρχεται μπουσουλόντας . Όταν πάμε μαζί εγώ την ξεγελάω και καλά ότι την πιάνω από την πίσω μερία της μπλούζας της,μετά από λιγό την αφήνω και αυτή πάει κανονικά μόνη της.Και κάποιες άλλες φορές που είναι και με άλλα παιδάκια άμα νιώθει ότι την κρατάω τρέχει κ ολας.Όμως γενικώς άμα δεν είμαι δίπλα της δεν πάει πουθένά :cry:.Τι νά κάνω περνάνε διάφορα άσχημα από το μυαλό μου:cry:

 

Α συγνώμη να πω το εξής:δεν την ξαναπήγαμε σε γιατρό παιδονευρολόγο στον ορθοπεδικό την έχουμε πάει άλλες 3 φορές και μας λέει συνέχεια υπομονή θα περπατήσει και ότι έχει αργήσει άλλα ότι σιγά σιγά θα περπατήσει.Αυτά μας λέει κάθε φορά...

[agentP]

Ενθαρρυντικός ακούγεται ο γιατρός, εκτός αυτού, αν υπήρχε όντως πρόβλημα, δεν θα μπορούσε να περπατήσει ούτε με τη δική σας βοήθεια, έτσι δεν είναι? Μήπως να παίρνατε κι άλλη γνώμη για να σου φύγουν οι αμφιβολίες?

[mama tou kostantinoulh]

Μαλλον ψυχολογικό θα ειναι. Αφου περπατάει όταν εισαι μαζί της. Ισως απλα δεν εχει εμπιστοσύνη στον εαυτο της ότι θα μπορέσει να στηριχτει μονη της. Φοβούνται και αυτά και προσέχουν μην πεσουν.

[DALIA]

η γνώμη μου είναι μια επίσκεψη και σε άλλο γιατρό...

[vagvasou]

Να κάνεις υπομονή λίγους μήνες ακόμα. Ο αδελφός μου περπάτησε δυο ετών (και δεν είχε κανένα πρόβλημα υγείας), μέχρι τότε πήγαινε μπουσουλώντας. Οι γονείς μου είχαν απογοητευτεί, πίστευαν ότι δε θα περπατήσει ποτέ. Κάθε παιδί έχει τους δικούς του ρυθμούς. Ίσως θα τη βοηθούσε να έρχεται συχνότερα σε επαφή (να παίζει) με παιδάκια της ίδιας ηλικίας. Τα μωρά μιμούνται πολύ το ένα το άλλο και από εκεί που δε θέλει ιδιαίτερα να περπατάει, σε λίγο θα τη δείς να τρέχει. Προσπάθησε να μην αγχώνεσαι γιατί της μεταδίδεις χωρίς να το καταλαβαίνεις το άγχος της. Και σε καμία περίπτωση να μη μιλάς μπροστά της για το συγκεκριμένο θέμα ή να τη συγκρίνεις με άλλα παιδάκια.

[vagos789]

Εγω παντως οταν ημουνα 2 ετών δεν περπάταγα καθολου και δεν μπορουσα να κρατησω το κεφαλι μου ορθιο,τελικα εφτασα ως εφηβος να διακρινομαι σε πανελληνιους αγωνες στιβου.Στην δικη σου περιπτωση -απο οτι φαινεται- ειναι περισσοτερο ψυχολογικο το θεμα αφου τα κανει ολα απλως φοβαται να τα κανει μονο του.

 

Δεν γνωριζω τι τακτικη θα επρεπε να ακολουθησεις,αλλα εγω σε πρωτη φαση τουλαχιστον θα δοκιμαζα να το πηγαινω σε ελεγχομενο περιβαλλον (παιδοτοποι κτλ οπου και να πεσει δεν θα πονεσει) και θα δοκιμαζα εκει ολα τα κλασσικα κολπα.

[stiliani]

Κοριτσάκι μου!Την στιγμή που περπατάει το παιδί όταν είσαι δίπλα πάει να πει ότι δεν υπάρχει οργανικό πρόβλημα. Το θέμα είναι ότι της έχεις μάθει πάντα να περπατάει με βοήθεια και φοβάται το παιδί να πάρει μόνο του τον έλεγχο. Για αυτό και οι γιατροί συστήνουν όχι περπατούρες για να μάθουν τα παιδιά από μόνα τους να στηρίζονται. Το θέμα είναι από ότι κατάλαβα καθαρά ψυχολογικο. Έχεις μάθει στο παιδί σου να περπατάει μόνο με παρέα είτε αυτή είσαι εσύ είτε η περπατούρα της. Αυτό μην σε ανησυχεί. Να προσπαθήσεις να της το ξεμάθεις αυτό με διάφορους τρόπους. Καταρχήν θα πρότεινα να μην τρέχεις με το παραμικρό όταν κλαίει, άστην και λίγο να ζοριστεί να βρει μόνη της λύσεις. Το παιδί δεν κλαίει επειδή στεναχωριέται κλαίει γιατί σε φωνάζει να ρθεις. Κάτσε μακρυα και πες της έλα. Να διδάξεις δηλαδή ότι είναι ανεξάρτητη, δείξτης ότι έφτασε ο καιρός να απεξαρτητοποιηθεί από εσένα. Αυτό θα γίνει σιγά σιγά. Μέρα με τη μέρα και καλύτερα. Είναι φυσικά δύσκολο γιατί το παιδί είναι μεγάλο πλέον αλλά δεν είναι ακατόρθωτο

[ismeni]

Καλησπέρα σε όλα τα μέλη του forum.Σας διαβάζω εδώ και καιρό αλλά σήμερα έκανα εγγραφή για πρώτη φόρα για να σας γνωστοποιήσω και το δικό μου πρόβλημα. Έχω ένα κοριτσάκι 24 μηνών η οποία γεννήθηκε βιαστηκούλα την 34η εβδομάδα. Σε σχέση με την ανάπτυξη της ο γιατρός μας είχε πει να υπολογίζουμε πάντα ένα μήνα πίσω. Το πρόβλημα μας ξεκίνησε ως εξής: σαν μωράκι περπάταγε πάρα πολύ στις μύτες των ποδιών της (την έβαζα και πολλές ώρες στην περπατούρα οπότε και επιδεινωνόταν το πρόβλημα χωρίς να το ξέρω).Όταν ήταν 14 μηνών της κάναμε μαγνητική εγκεφάλου γιατί δεν είχε περπατήσει ακόμα και λόγω της στάσης των ποδιών της αλλά η μαγνητική δεν έδειξε τίποτα και όλα καλά. Στην συνέχεια την πήγαμε σε ορθοπεδικό και μας είπε ότι ό αχίλλειος τένοντας είναι λίγο πιο μικρός και τις βάλαμε ναρθηκάκια για δυο μήνες τα οποία και την βοήθησαν να μην έχει πια τα ποδαράκια της στις μύτες. Αυτή την στιγμή που είναι 24 μηνών περπατάει μόνη της αλλά μόνο άμα με νιώθει εμένα δίπλα της και της κρατάω το χεράκι!!! Σας παρακαλώ πολύ θα ήθελα την γνώμη σας τι να κάνω και τι μπορεί να συμβαίνει.??? Έχει κάποια κοπέλα ανάλογη εμπειρία ????

 

πιστεύω ότι το παιδί θέλει το χρόνο του. αν έχεις κάποια αμφιβολία θα σου προτείνω να την πάς σε συγκεκριμένο παιδίατρο (θα σου συστησω) . τη λύση να τη γράψεις σε παιδικό σταθμό, την έχεις σκεφτεί; βλέποντας τα υπόλοιπα παιδια σίγουρα θα περπατήσει! είναι αλλιώς στο σπίτι με τη μαμά και το μπαμπά. επαναπάβονται!

[evelinaki]

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΟΛΟΥΣ ΠΟΥ ΜΠΗΚΑΝ ΣΤΟΝ ΚΟΠΟ ΝΑ ΓΡΑΨΟΥΝ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ.Η ΜΙΚΡΗ ΦΟΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΑΕΙ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΠΛΑ ΕΧΕΙ ΑΣΤΑΘΕΙΑ...ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΙΣΩΣ ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΛΙΟ ΧΡΟΝΟ ΑΚΟΜΑ.ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΟΨΕΙ ΤΗΝ ΠΑΝΑ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΕΔΩ ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ.ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΡΙΠΗ ΟΠΟΤΕ ΕΧΩ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΛΟΓΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ...ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ.ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ!!!

[Efi2]

Καλησπέρα τώρα διάβασα το μήνυμά σου και νομίζω ότι ίσως και να έχετε περπατήσει μέχρι τώρα... Τι πορεία είχατε μέχρι σήμερα? Εμένα η μικρή μου είναι 16 μηνών και ακόμα δεν έχει κάνει καμία κίνηση να περπατήσει μόνη της μόνο σηκώνεται λίγο στον καναπέ και μετά πέφτει... Βέβαια άργησε σε όλα λίγο, άργησε να κάτσει, άργησε να μπουσουλήσει και τώρα μάλλον αργεί και να περπατήσει... Μόνο αν της κρατήσω τα χεράκια περπατάει λίγο μαζί μου και μετά κάθεται γιατί κουράζεται... Οπότε καταλαβαίνεις ότι και εμείς έχουμε αργήσει αρκετά. Γεννήθηκε και λίγο μικρούλα στο βάρος δεν ξέρω αν όλα αυτά παίζουν ρόλο βέβαια ελπίζω και εγώ μέχρι 18 μηνών να έχει περπατήσει μόνη της γιατί και εγώ είχα λίγο ανχωθεί αλλά βλέπω τώρα ότι το προσπαθεί και λίγο ηρεμώ.... Τι να πω! Συμφωνώ ότι το κάθε παιδί έχει το χρόνο του από αυτά που διαβάζω σίγουρα όμως αν και ο παιδίατρος μου πει κάτι το ανησυχητικό θα το ψάξω περαιτέρω...

[Αλίκη Κ.]

Ελπίζω να έχει περπατήσει η μικρούλα...από όσα ακούω γύρω μου καταλαβαίνω ότι το κάθε παιδάκι περπατάει όποτε είναι έτοιμο - και αυτό συνεπάγεται σώμα και ψυχή. Ας περπατήσει όπτε θέλει...εσύ να την ενθαρρύνεις αλλά να μην την πιέζεις και να μην την αφήνεις να κλαίει....για να κλαίει χαρούμενη δεν θα είναι σίγουρα...

[suci]

Καλησπερα και απο εμενα.....εκανα κ εγω σημερα εγγραφη για καποιο προβλημα μου, αλλα ειπα να βοηθησω οσο μπορω κ καποιους αλλους.....αν μπορω......! Φιλη μου, βιαζεσαι να ανησυχησεις για ενα παιδακι 16 μηνων που δεν περπαταει. ο γιος μου ειναι 21 μηνων κ ακομα τιποτα...... οσο υπαρχει κοντα του κατι να στηριζεται ολα καλα.....μετα τα γνωστα.....πεφτει κατω κ μπουσουλαει....εκτος απο την παιδιατρο, απευθηνθηκα σε ορθοπεδικο οπου με διαβεβαιωσε οτι δεν υπαρχει θεμα ηλικιας.....! οταν το παιδι ειναι ωριμο, να σηκωσει το βαρος του και τα ισχια του παρουν τη σωστη θεση....θα περπατησει. αυτη ηταν η απαντηση του. μου ειπε επισης , οτι ειναι τραγικο λαθος να σηκωνω το παιδι απο τις μασχαλες η' να αρχιζω τα στρατα-στρατουλα κ παει λεγωντας, κατι που οντως εκανα....κ το σταματησα..... πιστευω οτι ο γιος μου ακομη φοβαται. Εχει αρχισει δειλα δειλα να αφηνεται κ να κανει 2 βηματακια, αλλα μεχρι εκει.... ακομη περιμενω.....

[Efi2]

Και εγώ έτσι είχα σκεφτεί ότι ακόμα δεν είναι έτοιμη να το κάνει...γιατί γενικά είναι και μικροκαμωμένο μωρό και σκεφτόμουν όλα αυτά που σου είπε και ο γιατρός, και η αλήθεια είναι ότι δεν την έχω πιέσει ιδιαίτερα, πιο πολύ οι άλλοι σε ανχώνουν που ρωτάνε συνέχεια και τους φαίνεται παράξενο που ακόμα δεν έχει περπατήσει...Αφού εσύ έχεις πάει και σε γιατρό τότε σίγουρα δεν έχεις κανένα λόγο να ανυσυχείς και όσο για μένα φαντάζομαι όπως λες και εσύ ότι είναι θέμα χρόνου... <ευχαριστώ για την ενημέρωση πάντως..σε καθησυχάζει να ξέρεις ότι υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις..

[evelinaki]

Καλημερα σε ολους.Μπηκα για να γραψω ευχαριστα νεα αυτη την φορα για να περνουν και θαρρος οι υπολοιπες μαμαδες!!Επιτελους περπατησαμε και μονες μας απο το τελος Αυγουστου!!!Βασικα δεν περπαταμε ΠΕΤΑΜΕ !!!Efi2 μην ανυσυχεις θα περπατησει και εσενα και να ξερεις πως οσο περνει βαρος η μικρη σου τοσο καλυτερα ειναι.Διοτι περνωντας βαρος κοινως πεφτει το πελμα που λενε και μπορει να στηριχτει καλυτερα για να περπατησει( ο γιατρος μας το ειχε πει αυτο).

Ευχαριστω ολες και ολους που μπηκαν στον κοπο να μου πουν καποιες συμβουλες!!!

Ευχομαι γρηγορα να εχετε και εσεις ευχαριστα νεα!!!

[toniasid]

Mπράβο Εβελινάκι, πολύ χάρηκα.Τελικά,τις πιο πολλές φορές τσάμπα ανησυχούμε εμείς οι μαμάδες!!Καλή συνέχεια!!;)

[Γλύκα]

Καλημερα σε ολους.Μπηκα για να γραψω ευχαριστα νεα αυτη την φορα για να περνουν και θαρρος οι υπολοιπες μαμαδες!!Επιτελους περπατησαμε και μονες μας απο το τελος Αυγουστου!!!Βασικα δεν περπαταμε ΠΕΤΑΜΕ !!!Efi2 μην ανυσυχεις θα περπατησει και εσενα και να ξερεις πως οσο περνει βαρος η μικρη σου τοσο καλυτερα ειναι.Διοτι περνωντας βαρος κοινως πεφτει το πελμα που λενε και μπορει να στηριχτει καλυτερα για να περπατησει( ο γιατρος μας το ειχε πει αυτο).

Ευχαριστω ολες και ολους που μπηκαν στον κοπο να μου πουν καποιες συμβουλες!!!

Ευχομαι γρηγορα να εχετε και εσεις ευχαριστα νεα!!!

 

διάβασα τα πρώτα μηνύματα σου και πραγματικά σε είχα στο μυαλό μου...τι καλά!!!μπράβο σας....και μάλιστα πετάει η μικρούλα ε;τέλεια!!άντε και τώρα ποιος την πιάνει!!!

[victoria theophilou]

ειναι ενα μεγαλο θεμα οσο αφορα το περπατημα ενος παιδιου. Τελικα βλεπουμε οτι το καθε παιδι εχει το δικο του χρονο χωρις ομως να εχουμε το ανχος ΠΟΤΕ? και πια ειναι τελικα το οριο? 2, 3 χρονων. Ο γιος μου 20 μηνων δεν περπαταει ακομα. Ολα ξεκινησαν περσι το καλοκαιρι 4 μηνων,οταν καταλαβα το κεφαλι του μεγαλωσε αποτομα 2 και μισο ποντους. Πηγα στο παιδων και αρχισαν οι εξετασεις, μαγνητικη, εγκεφαλογραφιμα, υπεριχους και αλλα.μεγαλοκεφαλια ειπαν. Μετα απο αυτο εβλεπα καποια πραγματα σε αυτον οχι καλα, κρεμασμενη γλωσσα και κεφαλι του το εβαζε αποτομα πισω. μου λεγανε οτι δεν εχει τιποτα. Συνεχισα της ερευνες και πηγα σε νευρολογο και διαγνωση υποτονια και ξεκινησα φυσιοθεραπειες.

δουλευο και εγω μαζι του και στο σπιτι. Σημερα μπουσουλαει,καθετε και αλλα. Αλλα να ξερεται κατι μανουλες αν βλεπεται κατι διαφορετικο στο παιδι σας να το ψαχνεται απο ολες τισ πλευρες και ειδικοτητες. Ειμαστε τυχερες που σημερα αχουμε τα παντα

[Αλίκη Κ.]

σε ευχαριστώ κι εσένα και όλους όσους μοιράζεστε μαζί μας τις ανησυχίες και τα αποτελέσματα των ερευνών σας για τα παιδιά σας...το παιδάκι μου είναι μια χαρά και εύχομαι να είναι πάντα, όπως το εύχομαι και για όλα τα παιδιά...καλές προόδους σε όλα τα προβληματάκια που αντιμετωπίζετε!

[Efi2]

Μπράβο evelinaki που πετάτε!!πολύ χάρηκα!Εμείς σε λίγες μέρες κλείνουμε τους 18 μήνες και ακόμα δεν περπατάμε..Καλύτερα τα πάει δεν μπορώ να πω πάει στον καναπέ πέρα δώδε δεξιά αριστερά, στέκεται ώρα όρθια, αλλά να φύγει μόνη της ούτε συζήτηση ακόμα... και δεν θέλει κιόλας να την κρατάω να πηγαίνουμε μαζί...Τι να πω και εγώ περιμένω τον άλλο μήνα έχω πάλι παιδίατρο και είπε τότε θα την δούμε την εξέλιξή της.. Suci πως πάτε εσείς τα καταφέρατε?

[vickytsoch]

η δικη μου κορη γεννηθηκε με στραβή λεκανη.

Αυτο κανει το ενα της ποδι (ενω σαν κοκαλα ειναι ισα, αλλα επειδη η μια πλευρα του ισχιου να δενει πιο ψηλά στη λεκανη) να φαινεται πιο κοντο. Να ειναι δλδ πιο κοντο. Μου το ειπαν απο το μαιευτηριο ακομα. Της ειχαμε ενα σεντονι αναμεσα απο το ποδια εως 6 μηνων. Δεν επρεπε ποτε να την βαλουμε για υπνο στο πλαι. Μονο ανασκελα. Δεν επρεπε ποτε να τη βαλω σε στρατα.

Στην τελευταια πλακα φαινεται να ειναι καλυτερα τα πραγματα. Ο φοβος εινα μην κουτσαινει.. Ο γιατρος (εινα στο Παιδων ο κυριος Πεττας) ειπε να την ξαναπαμε όταν θα τρεχει μονη της.

Η Μαριελα ειναι 13 μηνων, 12 σχεδον κιλα. Γυριζει όλο το σπιτι τοιχο τοιχο, επιπλο επιπλο ή μπουσουλοντας. Περπαταει οταν την κραταω απο το ενα χερι. Μονη της εχει κανει μεχρι 3 βηματα...

που θα παει... όλοι μου λενε οτι ειναι κοντα...

αντε βρε Μαριελινα μου.. να φυγει και το αγχος της μαμας....

 

σημειωση: ο γιατρος μας ειπε να την εχουμε ξυπολητη στο σπιτι, ή τωρα που θα εχει κρυα να της φοραμε καλτσακια-πατουσακια. (αυτα με τις "βεντουζιτσες" ) . Οταν θα αρχισει να κανει βηματακια εξω, να της παρουμε ανατομικα (μας τονισε ΟΧΙ ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΑ) παπουτσακια με ελαστικο πάτο...

[Kostas74]

ειναι ενα μεγαλο θεμα οσο αφορα το περπατημα ενος παιδιου. Τελικα βλεπουμε οτι το καθε παιδι εχει το δικο του χρονο χωρις ομως να εχουμε το ανχος ΠΟΤΕ? και πια ειναι τελικα το οριο? 2, 3 χρονων. Ο γιος μου 20 μηνων δεν περπαταει ακομα. Ολα ξεκινησαν περσι το καλοκαιρι 4 μηνων,οταν καταλαβα το κεφαλι του μεγαλωσε αποτομα 2 και μισο ποντους. Πηγα στο παιδων και αρχισαν οι εξετασεις, μαγνητικη, εγκεφαλογραφιμα, υπεριχους και αλλα.μεγαλοκεφαλια ειπαν. Μετα απο αυτο εβλεπα καποια πραγματα σε αυτον οχι καλα, κρεμασμενη γλωσσα και κεφαλι του το εβαζε αποτομα πισω. μου λεγανε οτι δεν εχει τιποτα. Συνεχισα της ερευνες και πηγα σε νευρολογο και διαγνωση υποτονια και ξεκινησα φυσιοθεραπειες.

δουλευο και εγω μαζι του και στο σπιτι. Σημερα μπουσουλαει,καθετε και αλλα. Αλλα να ξερεται κατι μανουλες αν βλεπεται κατι διαφορετικο στο παιδι σας να το ψαχνεται απο ολες τισ πλευρες και ειδικοτητες. Ειμαστε τυχερες που σημερα αχουμε τα παντα

 

Victoria μοιάζουμε, αλλά είμαστε πιο μεγάλοι (κλείνουμε τα 4 τον Γενάρη του 2010) οπότε καλό είναι να διαβάσεις τι σου γράφω. Το αγοράκι μας γεννήθηκε τελειόμηνο αλλά πέρασε μια βόλτα για 10 μέρες από την εντατική. Μέχρι 4 μηνών όλα καλά. Αλλά 4 μηνών παρουσίασε υπερτονία στα άκρα και υποτονία στον κορμό ενώ μεγάλωσε απότομα και το κεφάλι του (όπως και σε σας). Ο υπέρηχος έδειξε μία καλοήθη κατάσταση που διορθώνεται μόνη της μέχρι να γίνει 2 χρονών το παιδί (όπως και τελικά έγινε) η οποία όμως δεν σχετίζεται με υποτονίες / υπερτονίες. Το κεφάλι το τινάζαμε και εμείς πίσω (γλώσσα κρεμασμένη δεν είχαμε).

 

Από 8 μηνών ξεκινήσαμε φυσιοθεραπείες (για τις υπερονίες / υποτονίες, για να μπουσουλήσουμε πρώτα πριν σηκωθούμε, κτλ.). Μετά τους 12 μήνες το παιδί είχε σηκωθεί αλλά δεν περπατούσε. Στην ουσία άρχισε να περπατάει με τα γόνατα (έφευγε σφαίρα, ενώ σκαρφάλωνε οπουδήποτε). Ο παιδονευρολόγος μας έλεγε να μην ανησυχούμε και το παιδί θα περπατήσει οπωσδήποτε. Τελικά περπάτησε 24 μηνών (οπότε μην ανησυχείς). Βέβαια μέχρι να περπατήσει είχαμε τρελαθεί λίγο στο άγχος. Μας πήρε κάνα χρόνο να σταθεροποιηθούμε (αν και ακόμη έχουμε δουλειά σε αυτό) και γενικώς αργήσαμε να καταφέρουμε τα σκαλιά (ανέβασμα - κατέβασμα), ενώ δεν είμαστε τόσο γρήγοροι (στο τρέξιμο) όσο τα παιδάκια της ηλικίας μας ούτε μπορούμε να πηδήξουμε πολύ καλά.

 

Από 24 μηνών ξεκινήσαμε και εργοθεραπεία (τρομερή βελτίωση γενικώς). Ενώ από 2,5 και λογοθεραπεία γιατί δεν λέγαμε σχεδόν τίποτα (βιαστήκαμε λίγο είναι αλήθεια με τη λογοθεραπεία αλλά με τα προηγούμενα που είχαμε περάσει είπαμε καλύτερα να βιαστούμε παρά να αργήσουμε). Το παιδί ξεκίνησε τελικά να λέει αρκετές λεξούλες στα 3 και μέχρι τα 3,5 μας πήρε τα αυτιά. Τώρα κάνουμε και τα τρία (φυσιοθ., εργοθ., λογοθ.) και προχωράμε πολύ καλά.

 

Όλα αυτά τα χρόνια κάναμε και 2 μαγνητικές (που ήταν καθαρές), καθώς και άλλες διάφορες εξετάσεις (π.χ. για μεταβολικά νοσήματα) - όλα ΟΚ. Το αποτέλεσμα είναι ότι το "μεγαλοκεφαλία υπό διερεύνηση" δεν κατέληξε πουθενά (δεν υπάρχει αιτία - τουλάχιστον γνωστή για την Ιατρική επιστήμη). Αλλά από ότι κατάλαβα αυτό ισχύει για ένα σημαντικό ποσοστό περιπτώσεων. Ρωτάω λοιπόν τον παιδονευρολόγο: 'Και τώρα τι κάνουμε?' και η απάντηση: 'Δεν έχει μείνει να κάνουμε τίποτα άλλο (από εξετάσεις)? Το παιδί πάει μια χαρά, συνεχίζουμε τις φυσιο/εργο/λογοθεραπείες για να βελτιωνόμαστε και όλα θα πάνε μια χαρά.

 

Αυτή την στιγμή πάμε πολύ καλά. Τρέχουμε (όχι βέβαια πολύ γρήγορα ούτε πολύ σταθερά), μιλάμε (όχι τελείως καθαρά αλλά με πολύ σωστή σύνταξη), παίζουμε, διαλύουμε το σύμπαν, κτλ.

 

Γενικώς, πάμε καλά σε κίνηση, λογο, αισθητηριακά, κτλ. Νοητικά όλα φαίνονται εντάξει (αλλά όπως έχουν πει οι πάντες αν το παιδί δεν πάει σχολείο (5-7 χρονών) δεν μπορείς να ξέρεις για κανένα παιδάκι.

 

Αυτά. Υπομονή και δουλειά.

 

Υ.Γ. Αφού μας είχαν δει και μας παρακολουθούσαν ένα εκατομμύριο διαφορετικές ειδικότητες, λέμε δεν πάμε να μας δει και ένας παιδοψυχίατρος. Το παιδί φυσικά ήταν μια χαρά. Εμείς θέλαμε τελικά βοήθεια γιατί όπως μας είπε και ο γιατρός δυστυχώς στην Ελλάδα οι γονείς τα παιρνούνε όλα αυτά "ασυνόδευτοι". Πήγαμε στην ουσία μαζί με το παιδί μόλις 3 φορές. Αλλά δεν μπορείς να φανταστείς πόσο καλό έκαναν τελικά σε εμένα και τη γυναίκα μου αυτές οι επισκέψεις και πόσο μας βοήθησαν να ηρεμήσουμε.

[natasa133]

Victoria μοιάζουμε, αλλά είμαστε πιο μεγάλοι (κλείνουμε τα 4 τον Γενάρη του 2010) οπότε καλό είναι να διαβάσεις τι σου γράφω. Το αγοράκι μας γεννήθηκε τελειόμηνο αλλά πέρασε μια βόλτα για 10 μέρες από την εντατική. Μέχρι 4 μηνών όλα καλά. Αλλά 4 μηνών παρουσίασε υπερτονία στα άκρα και υποτονία στον κορμό ενώ μεγάλωσε απότομα και το κεφάλι του (όπως και σε σας). Ο υπέρηχος έδειξε μία καλοήθη κατάσταση που διορθώνεται μόνη της μέχρι να γίνει 2 χρονών το παιδί (όπως και τελικά έγινε) η οποία όμως δεν σχετίζεται με υποτονίες / υπερτονίες. Το κεφάλι το τινάζαμε και εμείς πίσω (γλώσσα κρεμασμένη δεν είχαμε).

 

Από 8 μηνών ξεκινήσαμε φυσιοθεραπείες (για τις υπερονίες / υποτονίες, για να μπουσουλήσουμε πρώτα πριν σηκωθούμε, κτλ.). Μετά τους 12 μήνες το παιδί είχε σηκωθεί αλλά δεν περπατούσε. Στην ουσία άρχισε να περπατάει με τα γόνατα (έφευγε σφαίρα, ενώ σκαρφάλωνε οπουδήποτε). Ο παιδονευρολόγος μας έλεγε να μην ανησυχούμε και το παιδί θα περπατήσει οπωσδήποτε. Τελικά περπάτησε 24 μηνών (οπότε μην ανησυχείς). Βέβαια μέχρι να περπατήσει είχαμε τρελαθεί λίγο στο άγχος. Μας πήρε κάνα χρόνο να σταθεροποιηθούμε (αν και ακόμη έχουμε δουλειά σε αυτό) και γενικώς αργήσαμε να καταφέρουμε τα σκαλιά (ανέβασμα - κατέβασμα), ενώ δεν είμαστε τόσο γρήγοροι (στο τρέξιμο) όσο τα παιδάκια της ηλικίας μας ούτε μπορούμε να πηδήξουμε πολύ καλά.

 

Από 24 μηνών ξεκινήσαμε και εργοθεραπεία (τρομερή βελτίωση γενικώς). Ενώ από 2,5 και λογοθεραπεία γιατί δεν λέγαμε σχεδόν τίποτα (βιαστήκαμε λίγο είναι αλήθεια με τη λογοθεραπεία αλλά με τα προηγούμενα που είχαμε περάσει είπαμε καλύτερα να βιαστούμε παρά να αργήσουμε). Το παιδί ξεκίνησε τελικά να λέει αρκετές λεξούλες στα 3 και μέχρι τα 3,5 μας πήρε τα αυτιά. Τώρα κάνουμε και τα τρία (φυσιοθ., εργοθ., λογοθ.) και προχωράμε πολύ καλά.

 

Όλα αυτά τα χρόνια κάναμε και 2 μαγνητικές (που ήταν καθαρές), καθώς και άλλες διάφορες εξετάσεις (π.χ. για μεταβολικά νοσήματα) - όλα ΟΚ. Το αποτέλεσμα είναι ότι το "μεγαλοκεφαλία υπό διερεύνηση" δεν κατέληξε πουθενά (δεν υπάρχει αιτία - τουλάχιστον γνωστή για την Ιατρική επιστήμη). Αλλά από ότι κατάλαβα αυτό ισχύει για ένα σημαντικό ποσοστό περιπτώσεων. Ρωτάω λοιπόν τον παιδονευρολόγο: 'Και τώρα τι κάνουμε?' και η απάντηση: 'Δεν έχει μείνει να κάνουμε τίποτα άλλο (από εξετάσεις)? Το παιδί πάει μια χαρά, συνεχίζουμε τις φυσιο/εργο/λογοθεραπείες για να βελτιωνόμαστε και όλα θα πάνε μια χαρά.

 

Αυτή την στιγμή πάμε πολύ καλά. Τρέχουμε (όχι βέβαια πολύ γρήγορα ούτε πολύ σταθερά), μιλάμε (όχι τελείως καθαρά αλλά με πολύ σωστή σύνταξη), παίζουμε, διαλύουμε το σύμπαν, κτλ.

 

Γενικώς, πάμε καλά σε κίνηση, λογο, αισθητηριακά, κτλ. Νοητικά όλα φαίνονται εντάξει (αλλά όπως έχουν πει οι πάντες αν το παιδί δεν πάει σχολείο (5-7 χρονών) δεν μπορείς να ξέρεις για κανένα παιδάκι.

 

Αυτά. Υπομονή και δουλειά.

 

Υ.Γ. Αφού μας είχαν δει και μας παρακολουθούσαν ένα εκατομμύριο διαφορετικές ειδικότητες, λέμε δεν πάμε να μας δει και ένας παιδοψυχίατρος. Το παιδί φυσικά ήταν μια χαρά. Εμείς θέλαμε τελικά βοήθεια γιατί όπως μας είπε και ο γιατρός δυστυχώς στην Ελλάδα οι γονείς τα παιρνούνε όλα αυτά "ασυνόδευτοι". Πήγαμε στην ουσία μαζί με το παιδί μόλις 3 φορές. Αλλά δεν μπορείς να φανταστείς πόσο καλό έκαναν τελικά σε εμένα και τη γυναίκα μου αυτές οι επισκέψεις και πόσο μας βοήθησαν να ηρεμήσουμε.

 

 

Ήθελα μοναχα να σε ρωτήσω αν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ήταν όλα φυσιολογικά. Ποιό συγκεκριμένα η γυναίκα σου είχε ελέγξει το θυρεοειδή της? Και αν ναι ήταν φυσιολογικός από την αρχή?