1 ΕΤΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΤΕΤΟΙΑ ΝΕΥΡΑ?

[ikas]

Η μπουμπου μου ειναι ακριβως 12 μηνων σε γενικες γραμμες απο τοτε που γεννηθηκε ειναι πολυ ηρεμο παιδι λιγο πριν χρονησει καταλαβα τις αλλαγες στην συμπεριφορα της δεν ξερω αν τωρα διαμορφωνει χαρακτηρα μαλλον κατι τετοια υποθετω οι πιο εμπειρες πιστευω να με διαφωτισετε. Μολις λοιον δεν γινεται δεν δικο της οτι και να ειναι αυτο, αρχιζει την τσιριδα με νευρα ομως κοκκινιζει απο την τσιριδα πολλες φορες δεν δινω σημασια μεχρι να της περασει πολλες φορες δεν την κοιταω καν σαν να μην υπαρχει καιμολις της περναει της λεω τωρα γιατι το εκανες αυτο δεν χρειαζοταν και τετοια, αλλα επειδη και εμενα τα νευρα μου σπανε πολλες φορες της φωναζω τοτε κλαιει περισσοτερο. γενικα δεν ξερω πως πρεπει να συμπεριφερθω σε μια τετοια κατασταση. βοηθειστε με η πιο εμπειρες μανουλες

[mama tou kostantinoulh]

Κι εγώ ερχόμουν να προσθέσω το ίδιο ακριβώς θέμα! Ο Κωνσταντίνος βέβαια ειναι πιο μικρός (πειπου 10 μηνων) κι ενώ ήταν ένα ήσυχο μωρό και ιδιαίτερα ανεξάρτητο θα έλεγα (στο κρεβάτι μας δεν θέλει να κοιμηθει εχει συνηθισει το δικό του, χάδια θέλει μόνο αν δεν νιωθει ότι τον καταπιεζεις, προσπαθει να κάνει πολλά πραγματα μόνος του κλπ) τις τελευταίες μέρες θέλει ολο αγκαλια, οταν δεν του κάνεις το δικό του ουρλιάζει, δεν κάθεται δευτερόλεπτο κάπου μόνος του(και μόνος του να παιζει θέλει να ειμαστε κοντά του) και γενικά πολύ γκρινια. Προς το παρόν το έχω αποδώσει σε δόντια αλλά και σίγουρη δεν ειμαι! Ούτε και γω ξέρω πως να συμπεριφερθώ αφού ούτε το ήρεμο πιανει και με το άγριο τα πράγματα γίνονται χειρότερα-κλαιει και έχω και τρελες τύψεις μετά. Τα νεύρα της μαμάς βέβαια.....κροσια!!! Μήπως αρχισε το άγχος αποχωρισμού πέρα από τα τυχόν δόντια (λεω εγώ τώρα)!

[SAI]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΙΑ ΚΑΙ ΕΧΩ ΔΥΟ ΑΓΟΡΑΚΙΑ 18 ΜΗΝΩΝ

ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΛΛΑ ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ.ΔΟΥΛΕΥΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΞΙ ΤΟ ΠΡΩΙ ΕΩΣ ΤΙΣ ΕΞΙ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΨΩ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ.ΓΚΡΙΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΝΕΥΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΠΑΡΑΚΑΛΩ.ΕΑΝ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΟΥΡΛΙΑΖΟΥΝ.Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΒΕΒΑΙΑ ΤΟ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΓΙΑΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΡΟΜΕΡΗ ΥΠΟΜΟΝΗ.ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΧΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΧΩ ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ.

[singlemam]

Εχω γράψει και σε άλλο ποστ:

 

Διάβασα το βιβλίο του Νταϊκορς "Παιδί, μια νέα αντιμετώπιση" (τι νέα δηλαδή, το βιβλίο έχει γραφτεί τη δεκαετία του '70) αλλά σε συνδυασμό και με άλλες παιδαγωγικές μεθόδους νομίζω ότι έχει πολύ σημαντικά βοηθήματα.

 

Βασικά έχετε ακούσει για τη μέθοδο του "μπάνιου/τουαλέτας"?

Λοιπόν, όταν το παιδί αρχίζει να παρεκτρέπεται, ακόμη και σε δημόσιο χώρο (εκεί βέβαια δεν χάνεσαι από το οπτικό πεδίο του παιδιού απλά απομακρύνεσαι) όχι μόνο απομακρύνεσαι αλλά καταφεύγεις στην τουαλέτα (μάλιστα προτείνει να έχεις εκεί και περιοδικά, ραδιοφωνάκι και ότι άλλο θα σε βοηθήσει να περάσεις την ώρα σου).

Διατυπώνει την-σωστή κατ' εμέ- άποψη ότι όταν δεν υπάρχει κοινό, οι παραστάσεις (ακόμη και αυτές με υπάρκτό υπόβαθρο) θυμού/οργής, παύουν να έχουν ενδιαφέρον.

 

Επομένως το παιδί εγκαταλείπει την προσπάθεια να τραβά την προσοχή με αυτόν τον τρόπο.

 

Βέβαια άποψή μου είναι αυτό όταν το παιδί είναι τόσο μεγάλο όσο αφενός να μπορείς να συνεννοήσε μαζί του και να αντιλαμβάνεται ότι δεν πρόκειται για οριστική εγκατάλειψη αλλά για αποχώρηση λόγω "έλλειψης ενδιαφέροντος" της σκηνής και αφετέρου να έχεις εμπιστοσύνηστις κινήσεις του εν τη απουσία σου (γι'α υτο το δίλεπτο που μπορεί να χρειαστεί να αποχωρήσεις) αλλά και αρκετά μικρό ώστε να μην σκεφτεί να κάνει κάκό στον ευατό του προκειμένου να σε κάνει να νιώσεις τύψεις που διέκοψες την παράστασή του (έχω δει παιδιά να χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο μέχρι να ματώσει, αλλά αυτές θεωρώ ότι είναι περιπτώσεις που χρήζουν επαγγελματικής βοήθειας).

 

Βέβαια και ο ερχομός ενός νέου παιδιού στην οικογένεια είναι σοβαρό πλήγμα στον πρωτότοκο/η, και πραγματικά είναι μια εξαιρετικά απώδυνη περίοδος για το απιδί, γι'αυτό και η λύση πιστεύω ότι είναι -απ' αυτά που έχω διαβάσει- να αναθέτεις στο παιδί να σε βοηθάει με τη φροντίδα του μικρότερου, π.χ. όταν το αλλάζεις να έχεις και το μεγάλο μαζί σου και να του ζητάς να σου δώσει την πάνα, την κρέμα, το ταλκ, να σε βοθήσει να το φορέσεις το ρουχάκι του,κ.λ.π. Αν παρ' όλα αυτά ενώ δείχνει ότι συνεργάζεται κάποια στιγμή ξεφύγει, με σταθερότητα του λες "προσέχουμε το αδερφάκι μας" και του δίνεις εναλλακτική αν θέλει να συνεχίσει να σε βοηθά ή αν κουράστηκε και θέλει να ασχοληθεί με κάτι άλλο.

 

Νομίζω ότι τα παιδιά θέλουν παν' απ΄όλα να κερδίσουν την εμπιστοσύνη μας. Αν λοιπόν τους αναθέσουμε πράγματα να κάνουν τότε θέλουν να μας αποδείξουν πόσο άξια είναι...(τα ζουζουνια)

 

Αυτά που γράφω είναι πράγματα που εγώ έχω εφαρμόσει και είχαν αποτέλεσμα (βέβαια δεν έχουμε αδερφάκι αλλά λόγω συνθηκών δείχνει πολλές φορές εντονότατη ζήλει σε όποια άλλο παιδάκι πάω να πλησιάσω)

[mama tou kostantinoulh]

Singlemam μπορει και να χεις δίκιο γιατί όντως το μικρό μου γκρινιάζει μόλις ειμαι στο οπτικο του πεδιο. Όταν ειμαι εκει κοντά αλλά δε με βλέπει παιζει λιγάκι παραπάνω μόνο του αλλά όχι για πάνω από κανα 10λεπτο (μετά φωνάζει). Πάντως ποια ειναι η κατάλληλη ηλικια για να συνενοήσαι δεν ξέρω. Επικοινωνουμε με τον Κωνσταντίνο και καταλαβαίνει (ισως και από τον τόνο της φωνής μου) τί του λέω αλλά ότι συνενοούμαστε δεν θα το έλεγα. Και ποια ειναι αυτή η ηλικια δεν ξερω. Όταν μάθει να μιλάει ίσως? Αλλά δεν ειναι αργά τότε? Άσε πως χτες που πήγα στο μπάνιο (δεν άντεξα άλλο) και τον ειχα μόνο του 1 τέταρτο έκλαιγε όλη την ώρα (ειχαν μουσκέψει τα μαλλάκια του από τα δάκρυα) και μόλις τον πήρα και με αγκαλιασε σφιχτά και ........κλαμα η ΑΣΠΛΑΧΝΗ μαμά μετα. Κι αν ένιωθε ότι τον εγκατέλειψα για πάντα? Αχ αυτά τα παιδια!!!!!

[ikas]

σημερα το πρωι μεχρι να κανω την φρουτοκρεμα της την αφησα στο κρεββατακι της μονη της μεσα στο δωματιο αφου πρωτ της ειπα οτι η μαμα θα παει να σου κανει το φαγητο σου (τωρα βεβαια τι καταλαβε και αν καταλαβε αυτο ειναι αλλο θεμα), μεχρι λοιπον να ετοιμασω την κρεμα ουρλαζε και τσιριζε κλαμα και νευρα μαζι παω να την παρω να την βαλω στο καρεκλακι φαγητου, δεν ετρωγε απο τα νευρα της εσπρωχνε το κουταλι της που αυτα δεν τα κανει ως τωρα δεν ειχα κανενα προβλημα στο φαγητο, δεν μπορουσα την ξεγελασω με τιποτα και τελικα με πολυ υπομονη της το εδωσα σχεδον με το ζορι. δηλαδη δεν την σηκωσα απο το καρεκλακι εκλαιγε και την ταιζα μεχρι μαλλον που καταλαβε οτι δεν μπορει να περασει το δικο της. προς θεου δεν την πιεζα ουτε της ανοιγα το στομα για να φαει. δεν ξερω πως πρεπει να αντιμετωπισω την συμπεριφορα της.και πως να βαλω ορια

[anemoni]

Στην ηλικία του ενός έτους θα έλεγα να μην φεύγετε από το οπτικό του πεδίο, γιατί μπορεί το παιδί να νομίζει ότι το εγκαταλείπετε. Αυτή η μέθοδος της απομάκρυνσης μπορεί να αποδώσει με μεγαλύτερα παιδιά, κατά τη γνώμη μου. Σε αυτή την ηλικία όμως χρειάζεται σταθερότητα στη συμπεριφορά εκ μέρους σας (αυτό που λέμε "αδιαφορία"), πολλή πολλή ηρεμία και ψυχραιμία, αλλά συγχρόνως παρουσία μέσα στον χώρο για να διατηρείται το αίσθημα της ασφάλειας που είναι πολύ σημαντικό για το παιδί. Εννοείται πως οι φωνές ή οι αγριάδες μόνο να χειροτερέψουν την κατάσταση μπορούν και όχι να την καλυτερεύσουν.

[singlemam]

Singlemam μπορει και να χεις δίκιο γιατί όντως το μικρό μου γκρινιάζει μόλις ειμαι στο οπτικο του πεδιο. Όταν ειμαι εκει κοντά αλλά δε με βλέπει παιζει λιγάκι παραπάνω μόνο του αλλά όχι για πάνω από κανα 10λεπτο (μετά φωνάζει). Πάντως ποια ειναι η κατάλληλη ηλικια για να συνενοήσαι δεν ξέρω. Επικοινωνουμε με τον Κωνσταντίνο και καταλαβαίνει (ισως και από τον τόνο της φωνής μου) τί του λέω αλλά ότι συνενοούμαστε δεν θα το έλεγα. Και ποια ειναι αυτή η ηλικια δεν ξερω. Όταν μάθει να μιλάει ίσως? Αλλά δεν ειναι αργά τότε? Άσε πως χτες που πήγα στο μπάνιο (δεν άντεξα άλλο) και τον ειχα μόνο του 1 τέταρτο έκλαιγε όλη την ώρα (ειχαν μουσκέψει τα μαλλάκια του από τα δάκρυα) και μόλις τον πήρα και με αγκαλιασε σφιχτά και ........κλαμα η ΑΣΠΛΑΧΝΗ μαμά μετα. Κι αν ένιωθε ότι τον εγκατέλειψα για πάντα? Αχ αυτά τα παιδια!!!!!

 

Μαμά το Κωνσταντίνου, νομίζω ότι με τα παιδιά μας μπορούμε να συνεννοούμαστε από τότε που είναι στην κοιλιά μας. Απλά ο τρόπος εξελίσσεται

Νομίζω ότι στην ηλικία που είναι ο μικρός σου ακόμη δεν μπορεί να αντιληφθεί το χρόνο της απουσίας σου και νιώθει "εγκατάλειψη" όταν δεν σε βλέπει, οπότε λογικά φωνάζει όταν συνειδητοποιήσει ότι λείπεις.

Έχετε μάζι να κάνετε κουκου τζα?

Είναι ένα παιχνίδι που βοηθά τα παιδιά να συνειδητοποιήσουν ότι η προσωρινή απουσία της μαμάς από το οπτικό πεδίο τους δεν σημαίνει εγκατάλειψη.

Ένα τέταρτο όμως νομίζω ότι είναι πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα για ένα μωράκι 9 μηνών(?)

Γιατί δεν τον παίρνεις μαζί σου στο μπάνιο?

Εγώ αυτό έκανα με τη μικρή μου. Τώρα πια δεν έχει πρόβλημα (συνήθως).

Έχω παρατηρήσει ότι δεν μπορώ να πάω στο μπάνιο όταν είναι και άλλοι στο σπίτι, ειδικά η μαμά μου, γιατί έχει συνδέσει την παρουσία της με τη δική μου απουσία, επειδή την κρατάει για να δουλεύω, παρ' ολο που μενουμε μαζί, οπότε φοβάται ότι θα φύγω

Και σίγουρα θα πρέπει πάντα να του εξηγείς που θα πας και ότι θα ξαναγυρίσεις. Μη νομίζεις καταλαβαίνει.

[singlemam]

Στην ηλικία του ενός έτους θα έλεγα να μην φεύγετε από το οπτικό του πεδίο, γιατί μπορεί το παιδί να νομίζει ότι το εγκαταλείπετε. Αυτή η μέθοδος της απομάκρυνσης μπορεί να αποδώσει με μεγαλύτερα παιδιά, κατά τη γνώμη μου. Σε αυτή την ηλικία όμως χρειάζεται σταθερότητα στη συμπεριφορά εκ μέρους σας (αυτό που λέμε "αδιαφορία"), πολλή πολλή ηρεμία και ψυχραιμία, αλλά συγχρόνως παρουσία μέσα στον χώρο για να διατηρείται το αίσθημα της ασφάλειας που είναι πολύ σημαντικό για το παιδί. Εννοείται πως οι φωνές ή οι αγριάδες μόνο να χειροτερέψουν την κατάσταση μπορούν και όχι να την καλυτερεύσουν.

anemoni μου, σίγουρα το αίσθημα ασφάλειας είναι εξαιρετικά σημαντικό στο χτίσιμο της αυτοπεποίθησης των παιδιών. Γι' αυτό και αναφέρω΄το παιχνίδι ως τροπο εξοικείωσης με την απουσία μας.

Αλλά το να αομακρύνεσαι από το θέτρο του παραλόγου που έχει στήσει το παιδάκι προκειμένου να περάσει το δικό του, είναι μέθοδος δοκιμαμένη από μένα και λειτουργεί. Φυσικά και δεν θα πάω στο μπάνιο να κλειδωθώ- βλέπει που πηγαίνω και μπορεί να με ακολουθήσει αλλά μέχρι να το κάνει της έχουν περάσει τα νέυρα και έχει προσαρμόσει το στόχο της στο να με προσεγγίσει...

[anemoni]

anemoni μου, σίγουρα το αίσθημα ασφάλειας είναι εξαιρετικά σημαντικό στο χτίσιμο της αυτοπεποίθησης των παιδιών. Γι' αυτό και αναφέρω΄το παιχνίδι ως τροπο εξοικείωσης με την απουσία μας.

Αλλά το να αομακρύνεσαι από το θέτρο του παραλόγου που έχει στήσει το παιδάκι προκειμένου να περάσει το δικό του, είναι μέθοδος δοκιμαμένη από μένα και λειτουργεί. Φυσικά και δεν θα πάω στο μπάνιο να κλειδωθώ- βλέπει που πηγαίνω και μπορεί να με ακολουθήσει αλλά μέχρι να το κάνει της έχουν περάσει τα νέυρα και έχει προσαρμόσει το στόχο της στο να με προσεγγίσει...

 

 

Συμφωνώ απολύτως ότι η μέθοδος αυτή λειτουργεί. Το έχω κάνει κι εγώ στα παιδιά μου και τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά! Απλώς, διευκρίνισα ότι σε αυτή την ηλικία μπορεί το μήνυμα που θα λάβει το παιδί να διεστραβλωθεί. Εγώ το έκανα στα παιδιά μου μετά τους 18 μήνες. Το λέω βάσει εμπειρίας, δεν έχω καμία ειδίκευση!

 

Επίσης, κάτι που ξεχάσαμε να πούμε είναι ότι στην περίοδο που το παιδάκι μας παρουσιάζει τέτοια συμπεριφορά και αποφασίζουμε να εφαρμόσουμε τη συγκεκριμένη μέθοδο, θα πρέπει να έχουμε ξεκαθαρίσει σε όλους τους γύρω (γιαγιάδες, θείους, μεγαλύτερα αδελφάκια, κ.λπ.) ότι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ανακατευτούν, όταν εμείς παραμένουμε "αδιάφοροι", γιατί τότε το έχουμε χάσει εντελώς το "παιχνίδι"!!!

[Γατουλα]

Περιγραφω μια πολυ απλη φαση...

Ειμαστε εξω στην αυλη, η Αναστασια στην κουνια, ο Βασιλης καθεται.

Εγω η η Νταντα (το ιδιο ειμαστε για ατα πιστεψτε το) παμε στην κουζινα

κλαααααααααααααααμααααααααααααααααααααααααααααααααααα

παμε εξω τον περνουμε χερακι χερακι , μεσα και ειναι Οκ!!!!

 

Θελει κατι?????? εδω και τωρα????? ο κακος χαμος, αρχιζει ενα γαιδουροκλαμα που ακομα και αν του δωσεις αυτο που θελει , δεν τον νοιαζει πλεον, απλα κλαιει

συνεχεια

ολη μερα

αρχισε να φτυνει και το φαι

μπορω να πω τον τελευταιο μηνα αυτες οι αλλγες, παντα ητανε πεισματαρης αλλα τωρα παραεγινε

το μη και το οχι δεν υπαρχουν για αυτον

τον εχω παρει και με το καλο και με το κακοπ, τιποτα

 

αντιθετα η Αναστασια ειναιο αρκετα καλοβολη , εκτος και αν χαλασει και αυτη λογω μιμησης

 

Οσο για το να φυγω και να τον αφησω μονο του, τον βαζω τιμωρια στην κουνια του

αν εχει και πιπιλα μια χαρ περναει, χωρις πιπιλα εχει περασει και μιση ωρα με κλαμα

στο τελος νικησε αυτος

 

αντε καλη μας νυχτα τωρα!

[singlemam]

Περιγραφω μια πολυ απλη φαση...

Ειμαστε εξω στην αυλη, η Αναστασια στην κουνια, ο Βασιλης καθεται.

Εγω η η Νταντα (το ιδιο ειμαστε για ατα πιστεψτε το) παμε στην κουζινα

κλαααααααααααααααμααααααααααααααααααααααααααααααααααα

παμε εξω τον περνουμε χερακι χερακι , μεσα και ειναι Οκ!!!!

 

Θελει κατι?????? εδω και τωρα????? ο κακος χαμος, αρχιζει ενα γαιδουροκλαμα που ακομα και αν του δωσεις αυτο που θελει , δεν τον νοιαζει πλεον, απλα κλαιει

συνεχεια

ολη μερα

αρχισε να φτυνει και το φαι

μπορω να πω τον τελευταιο μηνα αυτες οι αλλγες, παντα ητανε πεισματαρης αλλα τωρα παραεγινε

το μη και το οχι δεν υπαρχουν για αυτον

τον εχω παρει και με το καλο και με το κακοπ, τιποτα

 

αντιθετα η Αναστασια ειναιο αρκετα καλοβολη , εκτος και αν χαλασει και αυτη λογω μιμησης

 

Οσο για το να φυγω και να τον αφησω μονο του, τον βαζω τιμωρια στην κουνια του

αν εχει και πιπιλα μια χαρ περναει, χωρις πιπιλα εχει περασει και μιση ωρα με κλαμα

στο τελος νικησε αυτος

 

αντε καλη μας νυχτα τωρα!

 

Βρε Γατούλα μου, όχι και μισή ώρα περιορισμένο στην κούνια το παιδί κλαίγοντας... Είναι πολύ μικρός για να καταλάβει την έννοια της τιμωρίας.

(Μήπως έχει θέμα με τα δοντάκια του και ησυχάζει με την πιπίλα?)

 

Δως του τη δυνατότητα και την ευκαιρία να αποσπαστεί με κάτι άλλο...

Και μην ξεχνάς είναι και αγοράκι (πιο πολύ κολλημένο στην ποδιά της μαμάς...)

Αδιαφορία και αντιπερισπασμός (το τόνισε κι η ανεμόνη)

[anemoni]

Γατούλα, έχεις σκεφτεί ότι μπορεί το "πρόβλημά" του να είναι ακριβώς αυτό, ότι η αδελφή του είναι τόσο καλόβολη, τόσο καλό παιδί, τόσο υπάκουη που έχει την αποδοχή της μαμάς, ενώ ο ίδιος, ο "δύσκολος" της υπόθεσης που διεκδικεί το ενδιαφέρον και την προσοχή και έτσι γίνεται ακόμη πιο δύσκολος, κι έτσι ανακυκλώνεται συνέχεια ο ίδιος φαύλος κύκλος;;;; Τι εννοώ: μερικές φορές η ύπαρξη ενός "καλού παιδιού" (μην αναλύω τώρα τους όρους, καταλαβαίνουμε τι αντιπροσωπεύει αυτή η λέξη εδώ σε αυτή την κουβέντα και μέσα σε εισαγωγικά), μέσα στην οικογένεια, δημιουργεί την ακόμη μεγαλύτερη αντίδραση ενός άλλου μέλους που δεν έχει ... στο DNA του την υπακοή και την πειθαρχία. Κι επειδή τα παιδιά πιάνουν τα πάντα στον αέρα, συνήθως το δύσκολο παιδάκι μας αντιλαμβάνεται τη στενοχώρια και την αγανάκτησή μας, χωρίς όμως να καταλαβαίνει ότι την δημιουργεί κιόλας!!!!! Κι έτσι προσπαθώντας να διεκδικήσει κι άλλη αγάπη, γίνεται ακόμη πιο κουραστικό...

 

Μια υπόθεση κάνω, βασισμένη στις δικές μου εμπειρίες και πάλι. Κι εμένα η κόρη μου η πρώτη ήταν ένα πολύ απαιτητικό παιδί, αντίθετα με τον κατά λίγους μήνες μικρότερο αδελφό της που ήταν το καταπληκτικό παιδί που θέλουμε όλοι!!!! Συνειδητοποιήσα λοιπόν ότι αυτό της δημιουργούσε ακόμη πιο έντονες αντιδράσεις. Έτσι εστίασα περισσότερο σε εκείνην και προσπάθησα να την γλυκάνω μέσα της, να νιώσει πλήρως αποδεκτή (χωρίς βέβαια να της κάνω όλα τα χατήρια -άλλο το ένα άλλο το άλλο). Και τότε έγινε το θαύμα: μεταβλήθηκε σταδιακά στο πιο τρυφερό πλάσμα της οικογένειας...

[singlemam]

Γατούλα, έχεις σκεφτεί ότι μπορεί το "πρόβλημά" του να είναι ακριβώς αυτό, ότι η αδελφή του είναι τόσο καλόβολη, τόσο καλό παιδί, τόσο υπάκουη που έχει την αποδοχή της μαμάς, ενώ ο ίδιος, ο "δύσκολος" της υπόθεσης που διεκδικεί το ενδιαφέρον και την προσοχή και έτσι γίνεται ακόμη πιο δύσκολος, κι έτσι ανακυκλώνεται συνέχεια ο ίδιος φαύλος κύκλος;;;; Τι εννοώ: μερικές φορές η ύπαρξη ενός "καλού παιδιού" (μην αναλύω τώρα τους όρους, καταλαβαίνουμε τι αντιπροσωπεύει αυτή η λέξη εδώ σε αυτή την κουβέντα και μέσα σε εισαγωγικά), μέσα στην οικογένεια, δημιουργεί την ακόμη μεγαλύτερη αντίδραση ενός άλλου μέλους που δεν έχει ... στο DNA του την υπακοή και την πειθαρχία. Κι επειδή τα παιδιά πιάνουν τα πάντα στον αέρα, συνήθως το δύσκολο παιδάκι μας αντιλαμβάνεται τη στενοχώρια και την αγανάκτησή μας, χωρίς όμως να καταλαβαίνει ότι την δημιουργεί κιόλας!!!!! Κι έτσι προσπαθώντας να διεκδικήσει κι άλλη αγάπη, γίνεται ακόμη πιο κουραστικό...

 

Αυτό ακριβώς πρεσβεύει και ο Ντράικωρς.

[Γατουλα]

καθε γνωμη χρησιμη , τι να πω???

 

Η ανασατασια που μου εχει βγαλει τη πιστη απο βρεφος με το φαι της γιατι δε ζηλεψε ποτε το ανοιχτο στομα του Βασιλη????? οπως θελουνε μας κανουν!

 

ΣΟΣ τεραστιο συγκαμα, μελανι , βερνταλ, τιποτα

γνωμες????? ασχετο το ξερω σορρυυυυυυυυυυυυυυυυυ

[ikas]

Γατουλα για το συγκαμα παλια και αλανθαστη μεθοδος το νισεστε. οπως και για τα ιδρωτιρια(δροτσιλια). γεμιζεις την μπανιερα με νερο καθολου αφρολουτρο και μια χουφτα νισεστε εφοσον το δυαλισεις καλα μεσα στο νερο βελε το παιδι να κατσει για οσο πιο πολυ γινεται ΠΡΟΣΟΧΗ δεν το ξεπλενεις με το ντουζ στο τελος το βγαζεις και το σκουπιζεις καλα. καντο και θα με θυμηθεις!αν μπορεις και το συγκαμα ειανι μεγαλο καντο και 2 φορες την ημερα σου λεω το νισεστε ειανι σωτηριο!και φυσικο προϊον

[Γατουλα]

το ψαχνω αυριο πρωι, ευχαριστω!!!!

[anemoni]

Γατουλα για το συγκαμα παλια και αλανθαστη μεθοδος το νισεστε. οπως και για τα ιδρωτιρια(δροτσιλια). γεμιζεις την μπανιερα με νερο καθολου αφρολουτρο και μια χουφτα νισεστε εφοσον το δυαλισεις καλα μεσα στο νερο βελε το παιδι να κατσει για οσο πιο πολυ γινεται ΠΡΟΣΟΧΗ δεν το ξεπλενεις με το ντουζ στο τελος το βγαζεις και το σκουπιζεις καλα. καντο και θα με θυμηθεις!αν μπορεις και το συγκαμα ειανι μεγαλο καντο και 2 φορες την ημερα σου λεω το νισεστε ειανι σωτηριο!και φυσικο προϊον

 

 

Αυτό με ενδιαφέρει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ. Πού το βρίσκετε; Σε φαρμακείο ή σε κατάστημα με φυσικά προϊόντα; (συγνώμη που συνεχίζω το "άσχετο" θέμα, αλλά όλα στη ζωή σχετικά είναι: ένα παιδί με σύγκαμα γίνεται ακόμη πιο νευρικό, άρα πάλι στο θέμα ΝΕΥΡΑ καταλήγουμε! )

[Γατουλα]

μαλλον οχι στο φαρμακειο

ειναι σαν καλαμ[ποκαλευρο

αμ εχω της αβενε με βρωμη και δεν κανει τιποτα

 

απο ιντερνετ

 

 

Συνοψίζοντας: Νισεστέ(ς) είναι η εμπορική ονομασία του άμυλου καλαμποκιού και είναι το ίδιο με το άνθος αραβοσίτου, το κορν φλάουρ και τη μαϊζένα.

 

Χρησιμοποιείται όχι μόνον σε σάλτσες ή κρέμες αλλά και συμπληρωματικά σε ζύμες με αλεύρι (εννοείται σιταριού), όπως π.χ. σε κέικ.

 

Ικας να το δοκιμασω ετσι, παντως στον φουρνο δε θα τον βαλω μετα!!!!

[singlemam]

H sudocrem πάντως κάνει θαύματα

[giorgia]

pw pw!!oles ta idia pathainoume telika!!

emena genika enw einai kalo paidaki tis kathimerines...ta sav/ka pou eimaste k oi dyo goneis spiti mas allazei ta fwta...genika poly peisma k an den tis kaneis to diko tis xtypietai katw k klaiei!!14 minwn parakalw!!

egw kanw auto pou leei h pleiopsifia...adiaforw, polles fores apomakrynomai xwris na me xanei apo to optiko tis pedio, k tis lew "otan hremiseis ela stin mama an theleis", k alla tetoia gia na arxisei na katalavainei..fysika otan den mporw na sygratisw k egw ta nevra mou..ginomaste mylos!!

nomizw oti einai mia hlikia auti k mia symperifora gia to poios tha igithei sto mellon...k prepei na tin kerdisoume emeis oi manoules auti tin maxh prin na einai arga..

[ikas]

κοριτσια στο super market εκαι που εχει τα καρν φλαουρ, αλευρι, σιμιγδαλι και ολα τα συναφη.

[Λαμπρινή]

Στην ηλικία του ενος ετους το μωρο αρχιζει να αντιλαμβάνεται το "εγω" του . Περνάει τοτε και μια απο τις μεγαλύτερες προσκολήσεις του με τη "μαμα" (οπου μαμα ειναι αυτος που περνάει πολλες ωρες με το μωρο , αυτος που ουσιαστικά το μεγαλώνει ) .

Αρχιζει να καταλαβαινει πλεον πως ειναι μια διαφορετική προσωπικότητα , δοκιμάζει τι μπορει να κανει αλλα απο την αλλη αγχωνεται και φοβάται οποτε μονο η αγκαλιά της μαμας ειναι αυτο που μπορει να το ηρεμησει ..Ειναι το μονο σταθερό και γνωριμο σημειο!

Αν ειμαστε ηρεμοι με αγαπη και κατανοηση τοτε αυτο το στάδιο θα περάσει ευκολα . Αν θελουμε να το παιξουμε εξουσια για να δειξουμε σε ενα μωρο 12 μηνων ποιος ειναι ο αρχηγος και εχει το πανω χερι , τοτε θα κακοπεράσουμε και θα δειξουμε στο μωρο μας οτι δεν το σεβομαστε !

[ikas]

Μαλλον η Λαμπρινη εχει απολυτο δικιο ετσι ειναι. πρεπει να ηρεμησουμε γιατι σιγουρα δεν ειναι το παιδι μας που μας επιβαρυνει ψυχολογικα και δεν εχουμε υπομονη αλλα, αλλοι παραγοντες τις καθημερινιτητας μας. γι' αυτο πρεπει να ισοροπισουμε λιγο

[vera]

Οταν τον πιανουν τετοιες κρισεις, τον βαζω και θηλαζει......ακομα κι αν ειναι απροθυμος τελικα το κανει........και ετσι του περναει η υστερια......

 

 

Γατουλα οταν κανει συγκαμμα το παιδι, δεν βαζουμε κρεμες που ειναι σαν στοκοι (πχ σουντοκρεμ) γιατι δεν αφηνουν να αναπνευσει η περιοχη και χειροτερευει (ταδε εφη η παιδιατρος). Για μας αλανθαστη συνταγη ειναι το μελανι......ταμποναρω ελαφρα, φυσαω να κρυωσει και βουαλα........ειναι το μονο που παιρνει τον πονο αμεσως.......θα βαζεις αρκετες φορες και θα φροντισεις να ειναι καλα στεγνη η περιοχη........δεν χρειαζεται τιποτα αλλο....αν εχει κανει πληγη θα αργησει λιγο να επουλωθει αλλα θα γινει κι αυτο....υπομονη......

 

Προσοχη στο μελανι....gentian violet , χρωματος βαθυ μωβ......κυκλοφορουν κατι πετρολ μαλανια που δεν ειναι τοσο αποτελεσματικα....