ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ?

[ΣΤΕΜΑ]

ΕΙΜΑΙ 36 ΕΤΩΝ ΚΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ 31. ΕΧΟΥΜΕ 2 ΚΟΡΕΣ 6 ΚΑΙ 41/2 ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΙ 8 ΧΡΟΝΙΑ. ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤ ΧΩΡΙΣΜΟ. ΟΜΩΣ ΤΩΡΑ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΧΕΙ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΟ ΑΠΡΟΧΩΡΗΤΟ. ΚΑΝΕΙ 2 ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΣΠΙΤΙ ΚΑΘΟΛΟΥ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΥΡΑΣΗ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΧΑΛΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΑΠΑΡΕΔΕΚΤΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΩΡΙΣΩ ΑΛΛΑ ΔΕ ΤΟ ΤΟΛΜΩ. ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ?

[jesgk]

Σιγουρα τα νευρα του οφειλονται σε όλα τα παραπάνω που αναφερεσαι, το έχω ζησει εντονα τα τελευταια τα 4 χρονι. Ο συζυγος δουλευε παντα 8πμ με 11μμ καθοτι ελ.επαγγλματίας. Τα σοβαρά οικονομικα απο εκει που ηταν ενας φυσιολογικος, τρυφερος και καλος συζυγος τον εκαναν βομβα ετοιμη να εκραγει. Κυριως με εμενα που στα καλά καθουμενα ημουν η φταιχτρα ολων των βασανων του. Το κλαμα μου δεν περιγραφεται. Ολα ομως τωρα εχουν αλλαξει, τα οικονομικα παραμενουν αλλα με πολυ συζητηση, υπομονη απο μερια μου και αγαπη και νωριτερα ερχεται και καταφερε να ελεγχει τιν θυμο του. Αν αντεχει το στομαχι σου και πισω απο αυτα βλεπεις αληθινη αγαπη στηριξε το γαμο σου οσο μπορεις.

[lenagr1]

και αν το στομάχι δεν αντέχει?? και αν έχεις βαρεθεί να βλέπεις τόσα χρόνια το ίδιο και το ίδιο έργο. Άν όταν χτυπάς το καμπανάκι γιατί πλέον φτάνεις στο κόκκινο, και το μόνο που του φταίει είσαι εσύ, γιατί έχεις καλύτερη δουλειά και καλύτερες συνθήκες ζωής, όπως λέει, και δεν τον βοηθάς (μια φορα μόνο) γιατί ασχολείσαι με τον εαυτό σου(μια φορα συνέβη) και σε λέει αχάριστη γιατί τον έχεις καλομάθει και τα κάνεις όλα εσύ.

Εγώ κορίτσια το πηγα στο διαζύγιο πλεον γιατί βαρεθηκα βαρέθηκα βαρέθηκα βαρέθηκα βαρέθηκα βαρέθηκα!!και βαρέθηκα.

Γενικώς τους βαρέθηκα όλους που τους έχουμε κακομάθει και έχουμε καταντήσει superwomen. Ας αναλάβει καποιος άλλος να τους βάλει μυαλό.

[Nektaria]

θα συμφωνήσω με την jesgk...και θα επεκταθώ λίγο περισσότερο, υιοθετώντας τα λόγια που μου είπε η ψυχολόγος όταν έκανα συνεδρίες για να ξεκλειδώσω το μυαλό μου και να πάρω μία ορθή απόφαση για τον γάμο μου...εαν υπήρξε έρωτας, θα ξαναβρεθεί, εάν δεν υπήρξαν ποτέ κοινά ενδιαφέροντα είναι αδύνατο να εφευρεθούν τώρα...και επεξηγώ...αυτό που πολλές φορές μας κρατάει ζωντανούς σε μία σχέση που φθίνει, είναι οι αναμνήσεις μας, τα αισθήματα που νιώσαμε, τα όνειρα που μοιραστήκαμε...γιατί και να φύγεις, σε λίγο καιρό αυτά είναι που θα σου έρχονται συνεχώς στο μυαλό...ξέρω καλά ότι όταν βρίσκεσαι στην καρδιά του προβλήματος και το βιώνεις καθημερινά, δύσκολα μπορείς να σκεφτείς αισιόδοξα...αποστασιοποιήσου λίγο, προσπάθησε να καθαρίσεις το μυαλό σου και να δεις την όλη κατάσταση σαν θεατής...σκέψου ότι αυτά που μας γράφεις εδώ, σου τα εμπιστευεται μία φίλη σου, ζητώντας σου την γνώμη σου...τί θα της έλεγες...?

[νεφελη]

Μιλησε του. Καθηστε ηρεμα (οσο γινεται) κ εξηγησε του πως νιωθεις. Εσυ δουλευεις? Αν οχι, μηπως να επιανες κ εσυ μια δουλεια για να βοηθησεις οικονομικα? Δυστυχως αν τα οικονομικα δεν παν καλα δημιουργουνται πολυ ασχημες καταστασεις και η πιεση σε συνδυασμο με την κουραση μπορει να μεταμορφωσουν τον καθενα μας. Απο τη μια καταλαβαινω κ το συζυγο που τρεχει ολη μερα κ ισως αισθανεται κ αποτυχημενος ως συζυγος κ πατερας που δεν μπορει να σας παρεχει οτι θελει. Βεβαια σαφως εχεις κ εσυ δικιο που εχεις ολη την ευθυνη των παιδιων κ του σπιτιου κ εισαι κ ο αποδεκτης της ασχημης συμπεριφορας του αντρα σου. Στα παιδια πως φερεται? Αν δεις παντως οτι δεν παει αλλο αυτη η κατασταση ειμαια προσωπικα υπερ του να παρεις τα παιδια κ να φυγεις. Κ για τα παιδια σου δεν ειναι καλο το να ζουν σε τετοιο περιβαλλον με φωνες και εντασεις. Καταλαβαινω οτι δεν ειναι ευκολη αποφαση και ψυχολογικα για εσενα, αλλα σαφως και πρακτικα αν δεν εχεις δικα σου εισοδηματα ή ανθρωπους να σε στηριξουν. Σκεψου το λιγο, οργανωσε το πως θα το κανεις, τι επιλογες εχεις, μιλησε στους δικους σου ανθρωπους να δεις κατα ποσο μπορουν να σε στηριξουν και καντο αν δεν υπαρχει αλλη λυση..

[Lena + Sourloulou]

Αχ, αυτή η οικονομική κρίση... Ακόμα και τον αριθμό των διαζυγιων θα αυξήσει!!!

 

Αν θες την απάντηση διάβασε αυτά που έγραψες...

 

Δεν είδα πουθενά να γραφεις "δεν με στηρίζει", "Δεν τον θέλω πια", "τον βαρεθηκα βρε αδερφέ"...

Αυτο που είδα είναι ότι κουράστηκες από εξωτερικους παράγοντες: τις 2 δουλειές. Αν είναι μόνο αυτό μη σκας... Χρόνος και λεφτά κάποια στιγμή βρίσκονται, άνθρωποι με ποιότητα και συναισθήματα σπανίζουν...

 

Τωρα, αν πραγματικά θες να χωρίσεις, δεν εχεις επιλογες στο τι να κάνεις. Απλα πας σε δικηγόρο και ψυχολόγο (ώστε να διασφαλίσεις το καλύτερο για τα παιδιά)...

 

ΥΓ. Υποθέτω ότι κι εσύ δουλεύεις, σωστα;

[ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13]

Στέμα, έτσι όπως έγραψες την ερώτηση σου εγώ αυτό που κατάλαβα είναι ότι : παντρευτηκες το πιπίνι, κάνατε και 2 παιδάκια, ο άνθρωπος ταχει παίξει από τις ευθύνες και για να μη σας λείψει τίποτα αναγκάζεται να δουλευει δύο δουλειές για να τα βγάλει πέρα. Σ΄αυτή τη περίπτωση είναι ΛΟΓΙΚΟΤΑΤΗ η κούραση και τα νευρα. Απάντησε σε αυτά που σου γράφει και η Νεφέλη για να καταλάβουμε και μεις λίγα περισσότερα ώστε η απαντησή μας να έχει νόημα.