Θηλασμός και τροφικές αλλεργίες του μωρού

[aglaia]

Οι τροφικές αλλεργίες στα μωρά είναι αρκετά συχνές και δυστυχώς οι συνήθεις οδηγίες που παίρνουν οι μητέρες είναι ειδικά γάλατα και αποθηλασμός κάτι που μπορεί να βάλει σε σοβαρό κίνδυνο την υγεία του μωρού.

 

Δυστυχώς η διατροφολογία και η διαιτολογία δεν είναι επιστημονικά τεκμηριωμένες επιστήμες, βασίζονται σε στατιστικές που μελετούν συνήθειες πληθυσμών και τίποτα περισσότερο.

 

Τα τελευταία χρόνια γίνεται προσπάθεια τα τεκμηριωθεί η επίδραση των τροφών στην υγεία με πιο σοβαρά επιστημονικά εργαλεία.

 

Ο κλαδος της θεραπευτικής διατροφής είναι ουσιαστικά άγνωστος αν και κάποιοι γιατροί κάνουν προσπάθεια να τον προσεγγίσουν.

 

Η διατροφή της μητέρας μπορεί να αλλάξει για να βοηθήσει το μωρό με τροφικές αλλεργίες αλλά και για να βελτιωθεί η υγεία της. Δυστυχώς οι γιατροί συχνά προτείνουν υποτίθεται υποαλλεργικά διαιτολόγια που βάζουν σε κίνδυνο την υγεία της μητέρας.

 

Σας παραθέτω ένα άρθρο από το περιοδικό Safe που εκφράζει την άποψή του και τους προβληματισμούς του ο ιατρός Mark Hyman:

 

http://www.safemagazine.gr/Issues/SafeIssue02.pdf

 

 

Διατροφή: Σύμμαχος στην πρόληψη

και θεραπεία ασθενειών

 

Πουθενά στην ιατρική δεν υπάρχει περισσότερη διαμάχη, προκατάληψη, σύγχυση και θρησκευτικός ζήλος από ότι στο ζήτημα της τροφικής αλλεργίας και ασθένειας. Οι συμβατικοί αλλεργιολόγοι και ανοσολό-

γοι γενικά περιορίζουν όλες τις αντιδράσεις ανάμεσα στις

τροφές και το ανοσοποιητικό σύστημα στον Τύπο 1 υπε-

ρευαισθησίας, την αντίδραση με τη μεσολάβηση του IgE. Οι ειδικοί της ολιστικής και εναλλακτικής ιατρικής έχουν

αναγνωρίσει από παλιά τους περιορισμούς αυτής της άποψης, όμως δεν έχουν καταφέρει να παράγουν ένα βιώσιμο

εναλλακτικό κλινικό μοντέλο με το οποίο να εξετάζουν και να αξιολογούν παρεμβάσεις βασισμένες σε πολύπλοκους διατροφικούς χειρισμούς.

Πάντως, όλο και περισσότερες δημοσιεύσεις προβάλλουν

τη δυνατότητα για πιο ήπιες αντιδράσεις ανάμεσα στα έντερα, τις τροφές και τις ασθένειες. Παρά τους περιορισμούς των εργαλείων αξιολόγησης (ηλεκτροδερμικός έλεγχος) και την έλλειψη ομάδας ελέγχου, το μικρό μέγεθος δείγματος, την έλλειψη ενός καθιερωμένου, επικυρωμένου εργα-

λείου αξιολόγησης για τη μέτρηση αποτελεσμάτων, ο Taylor

και οι συνεργάτες του καταρρίπτουν μύθους σε αυτή την πιλοτική μελέτη. Ενώ γνωρίζουν τους περιορισμούς της μεθοδολογίας τους, οι συγγραφείς καταδεικνύουν ότι η αλλαγή του διαιτολογίου για να μειωθεί το αντιγονικό φορτίο συσχετίζεται με μείωση της σοβαρότητας των συ-

μπτωμάτων σε μια ασθένεια που δεν έχει γνωστή συμβατική θεραπεία (πολλαπλή χημική ευαισθησία). Σίγουρα η συμβατική ιατρική έχει αναγνωρίσει ότι κάποιες τροφές βλάπτουν. Οι γιατροί έχουν συστήσει την αποφυγή συγκεκριμένων τροφών για τη θεραπεία συνηθισμένων ασθενειών. Δίαιτες χαμηλές σε λιπαρά για την πρόληψη καρδιαγγειακών ασθενειών, άνοστες δίαιτες για τη θεραπεία του έλκους, δίαιτες χαμηλές σε αλάτι για τη θεραπεία της υπέρτασης, όλες αυτές αποτελούσαν κάποτε ιατρικό δόγμα, ενώ τώρα θεωρούνται άχρηστες ή ακόμα και βλαβερές συμβουλές. Μολονότι η ιατρική έχει ασπαστεί αυτές τις ιδέες, έχει αντισταθεί στη λογική ότι αλλαγές στη διατροφή μπορούν όχι μόνο να αποτρέψουν την ασθένεια,αλλά και να χρησιμοποιηθούν ως θεραπευτικό εργαλείο, συχνά εκεί όπου δεν υπάρχει κανένα άλλο. Η ανάγκη να αξιολογηθεί κριτικά ο ρόλος της διατροφής ως θεραπευτικό εργαλείο στην ασθένεια είναι προφανής.

Η ανάγκη για υγιεινή διατροφή έχει αναγνωριστεί στην πρόληψη χρόνιων ασθενειών όπως καρδιαγγειακή ανεπάρκεια, διαβήτης, παχυσαρκία και καρκίνος. Η θεραπευτική δύναμη των τροφών είναι σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητη

Η χρήση της διατροφικής θεραπείας στις ασθένειες σταματάει εδώ. Η χρήση της τροφής ως θεραπευτικό εργαλείο

είναι μια τεράστια ανεξερεύνητη περιοχή της ιατρικής επιστήμης. Η δύναμη των τροφών ως φαρμάκων έγκειται στη

συγκεκριμένη περιοχή όπου η τρέχουσα ιατρική πρακτική

είναι πιο αδύναμη – στις χρόνιες ανίατες, ενδοκρινείς και

εκφυλιστικές παθήσεις που πλήττουν το μοντέρνο πολιτισμό. Πάντως, η αναδυόμενη επιστήμη της διατροφονομικής (nutrigenomics) τονίζει το σύνθετο ρόλο των μακροθρεπτικών, μικροθρεπτικών και φυτοχημικών στοιχείων στην αλλαγή των ενδοκρινών, ανοσοποιητικών και μεταβολι-

κών αντιδράσεων οι οποίες ρυθμίζουν τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην υγεία και την ασθένεια. Οι μηχανισμοί με τους οποίους η τροφή δρα για να αλλάξει διαδικασίες έκφρασης των γονιδίων, να ρυθμίσει σύνθετα ανοσολογικά σήματα και να μεταβάλλει τις ενδοκρινείς αντιδράσεις,

διευκρινίζονται.

Η παλιά ιδέα ότι η τροφή είναι απλώς ένα όχημα για την παράδοση ενέργειας με τη μορφή θερμίδων δίνει τη θέση της σε ένα νέο μοντέλο τροφής: τροφή ως πληροφορίες.

Η επαναστατική μας προσαρμογή σε μια συγκεκριμένη δίαιτα έχει ίσως θέσει τις προϋποθέσεις για την αλλαγή των σχεδίων έκφρασης των γονιδίων που προκαλεί τις ασθένειες, ενώ δεν στηρίζει την υγεία μέσα σε ένα άγνωστο τοπίο fast food φτωχού σε θρεπτική αξία, αυξανόμενου καθιστικού τρόπου ζωής και αδιάκοπου άγχους.

Ο R.D. Laing είπε ότι «η παράνοια είναι η λογική απάντηση

σε έναν παρανοϊκό κόσμο». Ίσως η ασθένεια να είναι η φυσιολογική απάντηση σε έναν άρρωστο κόσμο (και σε μια

τοξική διατροφή).

Ως ανθρώπινο είδος, κάποτε τρεφόμασταν με μια ποικίλη

μη-επεξεργασμένη άγρια διατροφή αποτελούμενηφυτικές και ζωικές τροφές πλούσιες σε φυτοθρεπτικές ου-

σίες, ίνες και ωμέγα-3 λιπαρά οξέα. Τώρα, η μονότονη διατροφή μας προκαλεί διαφορετικές και νοσηρές διαδικασίες έκφρασης των γονιδίων. Το USDA στις ΗΠΑ αναφέρει ότι οι δέκα πρώτες τροφές που καταναλώνονται από τους Αμερικανούς είναι:

• Πλήρες αγελαδινό γάλα

• Γάλα με 2% λιπαρά

• Επεξεργασμένο αμερικανικό τυρί

• Λευκό ψωμί

• Λευκό αλεύρι

• Λευκά ψωμάκια

• Επεξεργασμένη ζάχαρη

• Αναψυκτικά τύπου Cola

• Μοσχαρίσιος κιμάς

Όλες αυτές οι τροφές είναι ξένες ως προς το γονιδίωμά μας το οποίο εξελίχθηκε πάνω σε μία Παλαιολιθική διατροφή.

Αυτή η μονοδιάστατη διατροφή δημιουργεί αλλαγές στις ιαδικασίες γονιδιακής έκφρασης, οι οποίες οδηγούν σε

ασθένειες, συμπεριλαμβανομένης της τροφικής αλλεργίας

ή ευαισθησίας.

Τα γαλακτοκομικά και η γλουτένη είναι δύο γενικά καλά

αποδεκτά τροφικά αντιγόνα υπεύθυνα για μια σειρά σύνθετων διαταραχών που περιλαμβάνουν αυτοάνοσες ασθέ-

νειες, πεπτικές διαταραχές, ενδοκρινείς ανωμαλίες και νευρολογικές και συμπεριφορικές διαταραχές. Αυτά τα στοιχεία πρέπει να μπούν σε ένα νέο πλαίσιο σκέψης σχετικά με τη σύνδεση τροφής, ασθένειας και υγείας.

Ενώ πολλά εμπόδια παραμένουν στο σχεδιασμό, τη χρηματοδότηση και την ερμηνεία των ερευνών πάνω στην αλληλεπίδραση μεταξύ τροφής και υγείας, πρέπει να γίνει πεδίο άμεσης ερευνητικής προτεραιότητας.

Η τροφή είναι ο μεγαλύτερός μας σύμμαχος στην πρόληψη και θεραπεία των ασθενειών και στην ανάρρωση των ασθενών. Πρέπει να διαχωρίσουμε τη θρησκεία από την επιστήμη και να αξιολογήσουμε το ρόλο της τροφής ως φάρμακο, ειδικά σε χρόνιες ασθένειες στις οποίες οι τρέχουσες φαρμακολογικές προσεγγίσεις δεν επαρκούν.

Η κλινική εμπειρία στη θεραπεία χρόνιων ασθενειών - όπως

το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (IBS), το IBD, οι ημικρανίες, οι αυτοάνοσες ασθένειες, το CFIDS, το FMS, το MCS, η

ψωρίαση, το έκζεμα, η κνίδωση, η αρθρίτιδα, οι ασθένειες

του αναπνευστικού, η νυκτερινή ενούρηση και η κυστίτιδα

- με δίαιτες αποκλεισμού κάποιων τροφών πρέπει να μεταφραστεί σε πρωτόκολλα ερευνών που διαφωτίζουν τις

ατομικές διαφορές ως απάντηση σε διατροφικά αντιγόνα

και στη σχέση τους με ασθένειες. Αυτές η έρευνες θα πα-

ράγουν κρίσιμες νέες ιδέες πάνω στο ρόλο της τροφής ως

δολοφόνου και της τροφής ως θεραπευτή.

Ο Mark Hyman, M.D., είναι αρχισυντάκτης του Alternative

Therapies in Health and Medicine και ιατρικός συντάκτης του

περιοδικού Alternative Medicine Magazine.