ΒΟΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΕΓΚΥΟΣ

[evoula]

Γεια σας σε όλους και όλες,

 

Γνωρίζω ότι θα πρέπει να ντρέπομαι για αυτά που θα γράψω αλλά είναι αυτό που αισθάνομαι.

Είμαι 3 χρόνια παντρεμένη, με τον σύζυγό μου είμαστε δέκα χρόνια μαζί, από φοιτητές... τον αγαπώ αν και αντιμετωπίσαμε κάποια προβλήματα τον πρώτο χρόνο του γάμου μας που κλόνησαν την εμπιστοσύνη μου σε αυτόν (με την βοήθεια ειδικού όμως τα ξεπεράσαμε).Για να μη σας κουράζω το δικό μου πρόβλημα είναι ότι όταν παντρεύτηκα αποφάσισα να μην βιαστώ να μείνω έγκυος ώστε να απολαύσω για κανα χρόνο τον έγγαμο βιο έτσι όμως περάσανε τρία χρόνια αναβάλλοντας το. Απλά δεν θέλω να κάνω παιδί. Οι λόγοι είναι πολλοί. Ο κυριότερος είναι ότι πριν 6 χρόναι έχασα τον πρώτο μου ξάδερφο σε τροχαίο (ήταν σαν αδερφός μου). Το γεγονός αυτό μου δημιουργεί πολλές φοβίες. Δεν αναρωτιέμαι απλά τι θα συμβεί αν θα χασω το παιδί μου ( είτε από τροχαίο, είτε από ναρκωτικά, είτε μου το απαγάγουν για εμπόριο οργανων, ευτυχώς στην εποχήμας υπάρχει ποικιλία κινδύνων...έτσι για μην ησυχάζουμε ποτέ) αλλά αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να διαχειριστώ ούτε την αγωνία μου στην πιθανότητα ενος τέτοιου γεγονότος. Από την άλλη θεωρώ ότι η ανατροφή ενος παιδιού είναι μία δύσκολη δουλειά που απαιτεί βαθιές γνώσεις της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης ( τα προβλήματα συμπεριφοράς που αντιμετώπιζε ο σύζυγος μου είχαν την πηγή τους σε λάθος χεισρισμούς των γονιών του κατά τη παιδική του ηλικία που όμως έγιναν από αγάπη θέλω να πιστεύω και όχι εσκεμμένα). Τι θα συμβεί αν μια λάθος κουβέντα μου, χειρονομία ή πράξη τραυματίσει συναισθηματικά το παιδί μου για μία ζωή? Και τέλος σε έναν κόσμο στον οποίο οι αρετές και η ηθική τείνουν να εκλείψουν και οι "σωστοί" άνθρωποι κατασπαράσονται με ποιό δικαίωμα θα φέρω στη ζωή έναν άνθρωπο και αν το κάνω με ποιές αρχές να τον αναθρέψω με αυτές του κηνυγού ή του θηράματος?

Δεν ξέρω πια είμαι μπερδεμένη και κουρασμένη...Δεν ξέρω αν όλα αυτα που σκέφτομαι είναι φυσιολογικά. Μηπώς το να χαρίσω σε κάποιον μια τέτοια ζωή είναι απλά εγωιστικό ή μήπως όλα αυτα που σκέφτομαι είναι εγωιστικά.

Συγγνώμη για το κατεβατό απλά αισθάνθηκα την ανάγκη να τα/με εκθέσω μήπως και καταλάβω ή αλλάξω γνώμη.

[bp-IOLH]

Ακριβώς τα ίδια σκέφτομαι κι εγώ. Φοβάμαι πάρα πολύ. Δεν μπορώ να διαχειριστώ το άγχος που θα μου δημιουργηθεί από τη στιγμή που θα κάνω παιδί.

Σκέφτομαι συνεχώς όλα αυτά που γράφεις και άλλα τόσα, όπως ότι μπορεί να πεθάνω και να μείνει το παιδί μου χωρίς μάνα.

Όμως το πήρα απόφαση. Θα προσπαθήσω να κάνω ένα παιδάκι.

Αν θέλει ο θεός, θα κάνω κι ο θεός βοηθός. Οι μάνες έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν ησυχάζουν.

Αν δεν το καταφέρω φυσιολογικά, δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να τρέξω σε γιατρούς να κοιταχτώ ή να κάνω εξωσωματική.

Το έχω πάρει απόφαση ότι μπορεί και να μην κάνω παιδί και σκέφτομαι ότι μπορεί να είναι και για καλό.

Θεωρώ ότι σκέφτομαι πολύ εγωιστικά αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς ή δε θέλω να κάνω αλλιώς.

Πριν από 8 μήνες έμεινα έγκυος και σε πληροφορώ ότι δεν χάρηκα ιδιαίτερα. Ήμουν νιόπαντρη και πίστευα ότι λόγω ηλικίας θα καθυστερήσω να μείνω έγκυος. Έμεινα με την πρώτη φορά που προσπάθησα κι, επειδή δεν το περίμενα τόσο γρήγορα, έπαθα ένα σοκ. Ήμουν γεμάτη άγχος και στενοχώρια για πολλά θέματα. Από το πως θα πάει η εγκυμοσύνη, πώς θα γεννήσω μέχρι το πως θα αναθρέψω το παιδί μου και σε τι κόσμο θα το φέρω. Έφτασα να σκέφτομαι μέχρι και τις σπουδές του, το επάγγελμα που θα επιλέξει, αν θα παντρευτεί και διάφορα άλλα.

Κόντεψα να τρελλαθώ.

Πάνω που άρχισα να συνηθίζω την ιδέα και να χαίρομαι, δυστυχώς, απέβαλα.

Ο γιατρός μου απαγόρευσε να μείνω έγκυος για 6 μήνες μετά την απόξεση.

Το 6μηνο τελείωσε πριν από 10 μέρες και μεθαύριο έχω ραντεβού με το γιατρό μου να με δει και να συζητήσουμε αν μπορώ να προσπαθήσω.

Θα κάνω, όπως προανέφερα, την προσπάθειά μου αλλά μέχρι εκεί.

Σε καταλαβαίνω κοπελιά απόλυτα, αλλά νομίζω ότι σκεφτόμαστε κάτι λάθος.

[evoula]

αυτό το λάθος ψάχνω να βρω για να μπορέσω και εγώ να συμμετάσχω στο club αυτών που θέλουν ένα παιδάκι.

σε ευχαριστώ για την ανταπόκριση.

ίσως όταν συμβεί να γεμίσω με τόση χαρά που θα διώξει όλες αυτές τις ζοφερές σκέψεις.

μπορώ όμως να πάρω μια τόσο σοβαρή απόφαση βασιζόμενη σε ένα ίσως?

τελικά θα καταφύγω σε ειδικό ίσως αυτός να μπορέσει να με βοηθήσει

και πάλι ευχαριστώ

[evoula]

σου εύχομαι οτι καλύτερο στην προσπάθεια σου

[mikio]

Εύη μου, συνειδητοποίησε τι γράφεις: "Τι θα γίνει αν.... και πώς θα χειριστώ το τάδε αν...;" Το πρωταρχικό βήμα είναι να τα βρεις με τον εαυτό σου και να καταπολεμήσεις τις φοβίες σου οι οποίες είναι και αβάσιμες. Όλες οι παραπάνω καταστάσεις και πιθανοί κίνδυνοι υπήρχαν και θα υπάρχουν αλλά δεν είναι ικανοί λόγοι για να σταματήσουμε να κάνουμε παιδιά. Σύμφωνα με το σκεπτικό αυτό κανείς δε θα ήθελε να κάνει παιδιά για να αποφύγει τον πόνο μιας πιθανής απώλειας, το άγχος της αποκατάστασής τους και χίλια δυο ζητήματα που προκύπτουν με τον ερχομό τους. Για την ακρίβεια ούτε κατοικίδιο θα αποκτούσε κάποιος με τόσο άγχος. Επίσης δε θα έπρεπε να βγαίνει έξω από το σπίτι...

Είναι αλήθεια ότι μόλις φέρεις στον κόσμο ένα παιδί έχεις την αγωνία του μέχρι να κλείσεις τα μάτια σου που λέει και η γιαγιά μου, αλλά αυτή η αγωνία πρέπει να μη σε καταδυναστεύει και να είναι τέτοια ώστε μόνο να ωφελεί. Αν είναι να γίνεις μια υπερπροστατευτική μαμά, αγχώδης, υποχόνδρια τότε καλύτερα να το δουλέψεις πριν να προχωρήσεις στο παιδί με τη βοήθεια ειδικού.

Όσον αφορά στην ανατροφή του παιδιού πιστεύω ότι το άγχος σου είναι υπερβολικό. Αν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου και νιώθεις σιγουριά και ασφάλεια, δεν έχεις να φοβάσαι. Δεν χρειάζεται να είσαι ψυχολόγος, ούτε παιδαγωγός για να αναθρέψεις σωστά ένα παιδί. Από την πείρα μου ως δασκάλα έχω να σου πω ότι έχω συναντήσει πολλούς αμόρφωτους, απλούς, φτωχούς ανθρώπους που σίγουρα δε γνωρίζουν από παιδαγωγική και ψυχολογία αλλά έχουν μεγαλώσει υπέροχα παιδιά κι έχουν δημιουργήσει οικογένειες πρότυπα για μίμηση.

Όλα τα παραπάνω φυσικά στα λέω επειδή έχω δουλέψει κι εγώ με τον εαυτό μου και επειδή λίγο καιρό πριν σκεφτόμουν περίπου σαν κι εσένα. Τα παιδάκια τα ζω κάθε μέρα εδώ και κάποια χρόνια. Μαζί με αυτά ζω και τους γονείς τους που πολλοί από αυτούς έχουν προβληματισμούς σαν τους δικούς σου ή άλλης φύσεως προβληματισμούς. Έτσι η δουλειά μου φρέναρε και για μένα το κεφάλαιο "παιδί".

Φοβόμουν, αγχωνόμουν, ντρέπομαι κιόλας που θα το πω αλλά δεν ήθελα να αναλάβω μια τέτοια ευθύνη. Κι εγώ είμαι αρκετά χρόνια με τον άντρα μου και παντρεμένη σχεδόν 3.

Ικανά χρόνια για να δέχομαι πιέσεις και αδιάκριτες ερωτήσεις για το πότε επιτέλους θα κάνω ένα παιδί.

Αν περίμενα να νιώσω απόλυτα, ΑΠΟΛΥΤΑ όμως έτοιμη, δε θα ένιωθα ποτέ. Σε όλους το δήλωνα ότι δε θέλω να κάνω παιδί. Μέσα μου ήμουν σίγουρη ότι αν δεν μπορούσα να κάνω παιδί δεν υπήρχε περίπτωση να κάτσω να σκάσω. Ούτε φυσικά θα έμπαινα σε διαδικασίες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Θα ζούσα απλά τη ζωή μου, χωρίς έγνοιες... θα ζούσα μόνο για την πάρτη μου που λένε.

Όταν σταματήσαμε την αντισύλληψη (κατά βάθος δεν το ήθελα) έπαψα να σκέφτομαι το ενδεχόμενο ότι μπορεί κάποια στιγμή να αποκτήσω παιδί. "Αν είναι να έρθει θα έρθει αλλιώς ας προσπεράσει..." σκεφτόμουν. Άσε που ήμουν σχεδόν πεπεισμένη ότι δε θα μπορώ να κάνω. Συνέχιζα τις κακές μου συνήθειες (ενώ υπό άλλες συνθήκες θα προετοίμαζα το σώμα μου για το μωρό, πχ θα έκοβα το κάπνισμα με την έναρξη των προσπαθειών) και ένιωθα σχεδόν μουδιασμένη στη σκέψη ότι μπορεί και να έρθει ένα παιδί....

Μέχρι που έμεινα έγκυος! Ποτέ μα ποτέ δεν ένιωσα τόσο έτοιμη να γίνω μανούλα!! (αν και ακόμα και στο άκουσμα η λέξη μου φαίνεται αστεία όταν τη σκέφτομαι για εμένα.) Όλες οι φοβίες για το αν είμαι έτοιμη, ικανή, αν έχω αποθέματα αγάπης, υπομονής, αν έχω τη δυνατότητα οικονομική, συναισθηματική να μεγαλώσω ένα παιδί έγιναν καπνός, σκόνη, ξεχάστηκαν κι έσβησαν. Ναι είχα και έχω το άγχος να πάνε όλα καλά, να γεννήσω ένα γερό παιδάκι. Αλλά μέχρι εκεί. Δεν σκέφτομαι καρέ-καρέ όλη τη ζωή του. Ζω το τώρα και όλα τα άλλα θα έρθουν στην ώρα τους. Όταν πάει στην εφηβεία θα αγχωθώ για τα ναρκωτικά, όχι πριν να το γεννήσω (και στην περίπτωσή σου πριν να το συλλάβεις!!) Και πάλι θα αγχωθώ μόνο αν υπάρχει λόγος γιατί θα προσπαθήσω σαν μητέρα να του δώσω όλα τα εφόδια ώστε να γνωρίζει να προστατεύεται από τους κινδύνους. Αλλά ακόμα κι αν κάτι πάει στραβά στη ζωή του σε οποιονδήποτε τομέα θα είμαι εκεί να το στηρίξω και να το βοηθήσω. Από τη στιγμή που αυτό το σποράκι άρχισε να γίνεται ανθρωπάκι, από τη στιγμή που άρχισε να χτυπά η καρδούλα του ενώ ήταν σαν τη φακή, από τη στιγμή που ένιωσα τις πρώτες κλωτσιές έχει αλλάξει όλο το είναι μου, όλο το σκεπτικό μου. Αποκτάω ένα σκοπό. Να μεγαλώσω ένα παιδί με αγάπη. Τόσο καιρό την έδινα στα ξένα παιδάκια, τώρα θα τη δίνω σε ένα κομμάτι δικό μου και ένα κομμάτι του ανθρώπου που αγαπώ. Και νιώθω καλά με τον εαυτό μου. Έτοιμη σαν από καιρό...

Εύη μου προσπάθησε να ζητήσεις βοήθεια και συμβουλή ειδικού για να ξεπεράσεις το άγχος σου και τις ανασφάλειές σου. Ακόμα κι αν αυτό δε σε οδηγήσει στην απόφαση να κάνεις παιδί θα βελτιώσει τη ζωή σου. Πιστεύω ότι αυτό το άγχος σε ακολουθεί και σε άλλους τομείς... δεν έχει να κάνει μόνο με την απόκτηση απογόνου. Εύχομαι τα καλύτερα για σένα! Μακάρι να βοήθησα κι ελπίζω να μη σε στεναχώρησα με κανένα τρόπο με τα γραφόμενά μου.

[evoula]

ειλικρινά σε ευχαριστώ daskala που ασχολήθηκες με το να απαντήσεις στους προβληματισμούς μου.

Διαβάζοντας τα λόγια σου ήταν σαν να ακούω τον άλλο μου τον εαυτό που αντικρούει αυτόν που δεν θέλει παιδί.

Αγχώδης δεν είμαι ... είμαι όμως τελειομανής και ξέρω ότι αν κάτι δεν πάει καλά στη ζωή του παιδιού μου ακόμη και αν προκληθεί από κάποιο παράγοντα που δεν ελέγχεται πάλι θα το χρεώσω στον εαυτό μου.

Τελοσπάντων ξέρω κατα βάθος ότι σαν και εσένα ( ίσως γκρινιάζοντας όπως κάνω τώρα ) θα ξεκινήσω τις προσπάθειες και θα προσποιηθώ ότι δεν ακούω αυτή τη φωνούλα που μου λέει να κάνω το αντίθετο γιατί τα παιδιά τα λατρεύω και αυτά μου δείχνουν πάντα ιδιαίτερη συμπάθεια.

Σας ευχαριστώ για την ανταποκρισή σας και ειλικρινά συγγνώμη αν προσέβαλα κάποια από τις τόσες γυναίκες που θέλει πάρα πολύ ένα παιδί και προσπαθεί αλλά δυσκολεύεται να αποκτήσει.

[kiki79]

Όσο εγωιστικό είναι να μην θέλεις να κάνεις παιδί, για να μην βάλεις επιπλέον βάσανα στο κεφάλι σου, άλλο τόσο είναι να θέλεις να φέρεις έναν άνθρωπο στον κόσμο, που κάποια μέρα θα φύγει από αυτόν. Προτού όμως θα πρέπει να ξυπνάει από 4 χρονών μη σου πω ως τα 65 του στις 7 το πρωί για να ζει όπως πρέπει.

Αν είσαι από τις τυχερές- κατεστημένες που στο εξάμηνο του έγγαμου βίου τους ανακοινώνουν στο σόι (παλιό και καινούριο) τον ερχομό του καρπού του έρωτά τους, δεν έχεις τον χρόνο να το φιλοσοφήσεις.

Αν όμως δεν μένεις έγκυος σκέφτεσαι πολλά.

 

Ξέρεις-ξέρετε τι πιστεύω. το παν είναι η απόφαση να είναι από κοινού και αληθινή.

Να μην μείνει το ζευγάρι με τον καημό των παιδιών που ποτέ δεν έκανε. Γιατί όσο και αν προσπαθούν να υπερασπιστούν τις ιδέες τους, πάντα θα είναι ψεύτικοι, και κυρίως δεν θα περνάνε καλά μεταξύ τους.

 

Στην αρχή σε ξεκόβουν ή ξεκόβεσαι από φίλους. Όλοι οι υπόλοιποι ασχολούνται με άλλα, με εκδηλώσεις που αφορούν στα παιδάκια τους. Ίσως όταν ακόμη ακολουθείς τις εκδηλώσεις αυτές να νιώσεις σαν τις πρωταγωνίστριες του sex + the city. Να πιάσεις δηλ. τον εαυτό σου στο μπαλκόνι του παιδικού πάρτυ με κάνα δύο ελεύθερες φιλενάδες να καπνίζετε παρέα και να μιλάτε για φοιτητικά χρόνια...

 

Αρκετά χρόνια αργότερα, πιθανότατα να ξανασμίξεις με φίλους των οποίων τα παιδιά θα είναι πλέον φοιτητές. Αυτοί θα έχουν φέρει στην κοινωνία μάλλον σωστούς ανθρώπους, ενώ εσύ θα έχεις κάνει πολλά πολλά ταξίδια!!!!!

 

Ούτως ή άλλως το θέμα είναι να κάνεις αυτό που θέλεις ειλικρινά όμως και όχι επειδή πιέζεσαι κάθε φορά που σε γάμους και βαφτίσια σου χουφτώνει η κάθε άσχετη την κοιλίτσα σου. Το παιδί που γίνεται από την κατεστημένη κατινιά ,μου έχει πει μητέρα φίλης, διαφέρει ελάχιστα από το κατ επιλογή. κι όμως σαν μωράκι και μόνο διαφέρει. Μάλλον μόνο στην αρχή.

 

Εν κατακλείδι καμία δεν πρόκειται να μετανιώσει ποτέ που έγινε μάνα.

Το δύσκολο και πιο υγιές στο μυαλό μιας γυναίκας είναι να μην μετανιώσει για το παιδί που δεν έκανε. Και στις δυο περιπτώσεις πρέπει να είσαι απολύτως σίγουρη ότι δεν θα ξυπνήσεις ένα πρωί στα 55 σου και να μετανιώνεις για το παιδί που δεν έκανες!!!

 

Ένα δωμάτιο γεμάτο λεφτά σε κάνει να ονειρεύεσαι, ένα δωμάτιο με παιδιά σε κάνει να γελάς...(όσο αντέχεις.....μισή - μία ώρα - άντε δύο χαχαχα)

[newbie G]

To να μη θέλει μια γυναίκα να κάνει παιδί, είναι σεβαστό και μέχρις ενός σημείου δικαιολογημένο. Το θέμα για μένα είναι να ξέρει πολύ καλά τους λόγους για τους οποίους δεν το θέλει. Εμείς δεν θα κρίνουμε αν οι λόγοι αυτοί είναι σωστοί/λάθος, αβάσιμοι ή όχι. Το έχω σκεφτεί κι εγώ κατά καιρούς για μένα... αν θέλω πραγματικά ένα μωράκι (ή δύο) ή αν αυτό πηγάζει από μια κοινωνική πίεση που όλες δεχόμαστε απ' τη στιγμή που γεννιόμαστε. Αυτή του να παντρευτούμε και να γίνουμε μάνες. Ειλικρινά πιστεύω πως η ζωή μου δεν θα ήταν απαραίτητα καλύτερη αν είχα ένα παιδί. Σίγουρα θα ήταν πιο γεμάτη. Όμως υπάρχουν τόσα πράγματα για να σε γεμίζουν, που ώρες ώρες αναρωτιέμαι.

 

Παρόλα αυτά evoula, και μόνο που σκέφτεσαι όλα τα παραπάνω που έγραψες, αισθάνομαι ότι θα αναθρέψεις έναν άνθρωπο φυσιολογικό. Μακάρι αν όλοι οι γονείς σκέφτονταν "αν μια λάθος κουβέντα τους, χειρονομία ή πράξη τραυματίσει συναισθηματικά το παιδί τους για μία ζωή" Τότε ίσως περισσότερα παιδάκια να ήταν πιο ισορροπημένα. Όλοι οι γονείς κάνουν λάθη, κανείς δεν είναι τέλειος. Έχετε ήδη ζητήσει μια φορά στο παρελθόν τη βοήθεια ειδικού για να ξεπεράσετε κάποιο πρόβλημα, μπορείς και πάλι να συζητήσεις με κάποιον αρμόδιο που θα σε βοηθήσει να ξεπεράσεις τα άγχη και τις αγωνίες σου. Κι αν μετά απ' αυτό εξακολουθεις να μην επιθυμείς να κάνεις ένα παιδί, τότε ΟΚ, κανείς δεν θα σε υποχρεώσει να το κάνεις. Δεν ξέρω βέβαια τι άποψη έχεις ο σύζυγός σου επί του θέματος, αλλά αυτό άλλο.

[koufetaki]

μην νομιζετε οτι εμεις που εχουμε παιδια δεν εχουμε καθημερινα τις φοβιες μας.και τον 1ο καιρο που ειναι τοσο μικρουλια ακομη περισσοτερο.ή μα τι λεω οταν μεγαλωνουν και φευγουν απο την αγκαλια μας εκει αν δειτε.οταν αργουν λιγο παραπανω το 1ο που μου ρχετε στο μυαλο ειναι ενα τραγικο σεναριο,μετα πανικος και μετα τηλεφωνο στο κντ,σε κλασματα δευτερολεπτου.δεν σταματαει η ανησυχια απλα μαθαινεις να την ελεχνεις.γτ ειμαστε τα μονα οντα πανω στον πλανητη με την συνηδηση οτι αν απομακρυνθουμε απο καποιον μπορει και ναμην τον ξαναδουμε.εγω ειχα μια φοβια γτ ο πατερας μου εφυγε οταν ημουν 16χρ.οτι θα πεθανω και θα αφησω τα παιδια μου μικρα,ηταν στα 54του.εκανα μικρη παιδια περισσοτερο γτ βρηκα τον ανθρωπο μου αλλα και γτ υπηρχε αυτο το πραγμα πισω στο μυαλο μου.ξερετε ποσες φορες με πιανω να φοβαμε να ειμαι τρομοκρατημενη με την ιδεα?ποιος θα ειναι διπλα στα μωρα μου?ποιος θα τα καταλαβαινει οπως εγω?τι κενα θα τους αφησω,τι να τους λεω για να σκληρυνουν και να αντεξουν μια τετοια κατασταση,ωστε να εχουν ενα δρομο σωστο και ασφαλη για αυτα χωρις να αφηνουν επιτηδειους ανθρωπους να τους επηρεαζουν....και πολλα αλλα.η ζωη ομως περναει σαν νερακι και ειμαστε τελικα οτι αφηνουμε πισω.αλλοι αφηνουν μεγαλα εργα και μενουν γνωστοι μεσα στην ιστορια,εγω αφηνω τα παιδια μου σε αυτον τον κοσμο και ειμαι πολυ περηφανη για αυτα τα θαυματα που δημιουργησα με την βοηθεια του θεου.γτ την ατιμη ζωη την πιανω απο τα μαλλια και την κανω οτι θελω εγω!!

[Niki81]

Απο μικρη ονειρευομουν τη στιγμη που θα κανω παιδι.Το ηθελα παρα πολυ και ποτε δε σκεφτηκα ολα αυτα που αναφερεις.Απλα το ηθελα και ηξερα οτι θα κανω τα παντα για να το μεγαλωσω οσο καλυτερα μπορω.Η μονη φοβια που με βασανιζε ηταν μη τυχον και δεν μπορεσω να κανω παιδι.

 

Γεννησα πριν 16 μερες.Δε σου κρυβω οτι τα εχω δει ολα με το γιοκα μου τον παραπονιαρη.Δεν ειχα φανταστει ποσο δυσκολο ειναι να εχεις ενα παιδακι που εξαρταται απολυτα απο εσενα.Δεν θα αλλαζα ομως ουτε για μια στιγμη ολα αυτα τα συναισθηματα και την πληροτητα που αισθανομαι οταν τον κοιταζω.

 

Για μενα το παιδι δεν ειναι κατι που πρεπει να κανεις ντε και καλα.Αν δεν το θελεις παει να πει πως δεν εισαι ετοιμη ακομα.Και οσο δε νιωθεις ετοιμη μη το κανεις.Ευχομαι μονο μην ερθει καποιοα στιγμη που θα το θελησεις σαν τρελλη και τοτε δε θα ερχεται.

[eirell]

Oλες κ ολοι φανταζομαι εχουμε παρομοιος φοβους, με εχετε καλυψει με τις τοποθετησεις σας κ σιγουρα βοηθησατε κ την evoula γιατι το θεμα το ανοιξε αρκετα παλια κ το πιο πιθανο ειναι τωρα να εχει το μωρακι της !

[Izabela]

Η ενουλα κορίτσια έχει ήδη παιδί από το Σεπτέμβρη, αν δεν κάνω λάθος.

[mwrakia29]

αυτό το λάθος ψάχνω να βρω για να μπορέσω και εγώ να συμμετάσχω στο club αυτών που θέλουν ένα παιδάκι.

σε ευχαριστώ για την ανταπόκριση.

ίσως όταν συμβεί να γεμίσω με τόση χαρά που θα διώξει όλες αυτές τις ζοφερές σκέψεις.

μπορώ όμως να πάρω μια τόσο σοβαρή απόφαση βασιζόμενη σε ένα ίσως?

τελικά θα καταφύγω σε ειδικό ίσως αυτός να μπορέσει να με βοηθήσει

και πάλι ευχαριστώ

 

η ζωη ειναι ρισκο evoula, το λαθος που κανεις ειναι οτι σκεφτεσαι πολυ, ασε ελευθερο τον εαυτο σου...περα απο τα κακα στην ζωη υπαρχουν και τα καλα...αν σκεφτοταν το ιδιο και η δικη σου μητερα εσυ δεν θα εγραφες τωρα στο τοπικ...δεν θα γευοσουν ενδεχομενως ωραια πραγματα απο την ζωη σου....στα γραφω αυτα με πολυ αγαπη γιατι και απο μενα περασε παλαιοτερα κατι τετοιο απο το μυαλο μου, αλλα ειπα μεσα μου οτι θα ημουν πολυ εγωιστρια να καθορισω εγω την μοιρα μου σε αυτη την ζωη...πιστευω στο πεπρωμενο μα περισσοτερο πιστευω στον Θεο...να θυμασαι ο,τι ειναι να γινει σε αυτη την ζωη θα γινει, ειναι καθορισμενο, οποτε ειτε κανεις παιδι ειτε οχι, θα ξερεις οτι ετσι επρεπε να γινει...:lol:

[love4four]

Είμαι απολύτως πεπεισμένη πως κανένας μα κανένας απολύτως άνθρωπος δεν είναι γεννημένος για να γίνει γονιός... αλλά γίνεται... η ζωή του το μαθαίνει...

 

Όλες οι κοπέλες που έχουν φέρει στον κόσμο ένα παιδί ξέρουν πολύ καλά το βάρος που καλούνται να σηκώσουν στους ώμους τους, το βάρος της ανατροφής και της διαπαιδαγώγησης ενός ανθρώπου.

Κι εγώ είχα αρχικά πολλά ερωτηματικά -σε πολλά μάλιστα δεν έχω καταφέρει να βρω απαντήσεις ακόμη- αλλά με τίποτε στον κόσμο δεν αλλάζω αυτό το θείο δώρο που μας έστειλε ο Θεός ! Τα παιδάκια μας ! Και ναι...πιθανόν να έχω διαπράξει λάθη στην συμπεριφορά μου απέναντί τους χωρίς να το θέλω, αλλά, κάθε φορά που πελαγώνω λέω από μέσα μου ότι είμαι η καλύτερη μαμά που θα μπορούσαν να έχουν και προσπαθώ γι' αυτό πολύ κάθε μέρα.

Ζω με την αγωνία να είναι καλά στην υγεία τους και όσο το δυνατόν ευτυχισμένα. Έχω φοβίες φυσικά μην τους συμβεί κάτι άσχημο είτε τώρα είτε .... για πάντα... αλλά προσπαθώ να διώχνω τις άσχημες σκέψεις από το μυαλό μου...

Νομίζω πως από την στιγμή που γεννάς δεν ξανακοιμάσαι ήσυχη ποτέ ! Κυριολεκτικά όμως ! Η ευτυχία όμως που κρύβεται στην αντίπερα όχθη -δλδ ο ερχομός ενός παιδιού- μου φαντάζει ανίκανη να αντισταθμίσει ό,τι αρνητικό. Ζεις μέσα από κάποιον άλλο για κάποιον άλλο κι αυτός ο άλλος είναι, κυριολεκτικά, το σπλάχνο σου!

Δεν θέλω να γίνω γραφική. Αυτά που λέω είναι ελάχιστα μόνο από τα συναισθήματα που θα μπορούσα να εκφράσω με λόγια -γιατί, πίστεψέ με, κατ' ουσίαν δεν εκφράζονται- για τα παιδιά μου...

 

...Το γεγονός και μόνο πως προβληματίζεσαι τόοοοοσο πολύ γύρω από το θέμα δείχνει έναν άνθρωπο που ψάχνεται και που μόνο καλή μάνα θα μπορούσε να είναι...

 

Εγώ στην θέση σου θα το άφηνα και λίγο στην τύχη και εάν ερχόταν θα ήταν καλοδεχούμενο...

[kuriaki]

ΚΟρίτσια η κοπέλα λέμε έχει παιδί!!! Εϊναι παλιό αυτό το ποστ!

[love4four]

ΚΟρίτσια η κοπέλα λέμε έχει παιδί!!! Εϊναι παλιό αυτό το ποστ!

 

 

:-? ... ΟΚ, έχεις δίκιο ... τώρα το είδαμε !!!

[evoula]

Επανερχομαι για να κλεισω το θεμα γιατι ειναι κατι που ηθελα καιρο να κανω

Καταρχην ευχαριστω για την ανταποκριση.Διαβασα ολα τα post και ηρεμησα που υπαρχουν και αλλες κοπελες με παρομοιους προβληματισμους παρολαυτα ειμαι στο forum με αλλο nickname και θα σας εξηγησω το λογο.

Εχω παιδακι ,οχι ομως απο τον Σεπτεμβρη που λεει μια κοπελα πιο πανω(ειλικρινα εχω σκασει απο την περιεργεια να μαθω απο που εβγαλε το συμπερασμα)

Τελοσπαντων αποφασισα να κανω παιδι γιατι οφειλα να σεβαστω την επιθυμια του συζυγου μου αλλα και γιατι αποφασισα οτι στη ζωη πρεπει να αντιμετωπιζουμε τις φοβιες μας κατα προσωπο για να μη μας στοιχειωνουν.Στην πραξη τωρα αποφασισα να διωχνω τις μαυρες σκεψεις απο το μυαλο μου και η αληθεια ειναι οτι το παιδακι μου με γεμιζει με τοση χαρα καθε μερα που αυτες οι σκεψεις περιεργως δεν με επισκεπτονται συχνα.Προς το παρον οι προβληματισμοι μου ειναι αν θα κοιμηθει το βραδυ,αν θα εχει παρει υψος στην επομενη επισκεψη στην παιδιατρο κτλ Οποτε αποφασισα να το παω βημα βημα με τους προβληματισμους για να μην πελαγωσω.Οσο αφορα την σκληρη κοινωνια και πως θα επιβιωσει σε αυτην σκεφτηκα οτι εγω θα του δωσω τις αρχες που πιστευω καλυτερες και απλα θα κολυμπησει οπως ολοι μας.

Και τελος ο λογος που αλλαξα nickname ειναι γιατι ηθελα κατα καποιον τροπο να ξεχασω τις μαυρες σκεψεις που εκανα πριν μεινω εγκυος και να κανω μια νεα αρχη στο forum σαν μια μανουλα αισιοδοξη και ευτυχισμενη.

Και γενικα καλυτερα να μετανιωνεις για κατι που εκνες παρα για κατι που δεν εκανες και ειλικρινα δεν νομιζω οτι υπαρχει γυναικα που μετανιωσε που εκανε παιδι ακομα και αν αυτο ειναι ο χειροτερος εγκληματιας.

 

Σας ευχαριστω ολες.Τα λεμε!:wink:

[margi]

Βρε κορίτσια, τι έχω παρατηρήσει τόσο καιρό που είμαι στο φόρουμ! Κοπέλες που για τους χ ή ψ λόγους δεν θέλουν να κάνουν παιδάκι, τελικά δεν δυσκολεύονται και τόσο στην απόκτηση τους. Αλλες πάλι που χιλιοπαρακαλάνε το Θεό νύχτα- μέρα, τίποτα ακόμη....Μια το σπέρμα, μια η ωορρηξία, μια ο κακός μας ο καιρός είμαστε πολλές κοπέλες ακόμη στην αναμονή και το άγχος.Μακάρι να έλεγα πως δεν θέλω παιδί και σε έναν χρόνο να το έιχα αγκαλιά!!!Μήπως να αρχίσουμε όλες μαζί που λιώνουμε στην ιδέα ενός μωρού να δούμε λίγο αλλιώς την κατάσταση; Μήπως αν πούμε " δεν θέλω" να μας έρθει;; Λοιπόν, κορίτσια, το λέω πρώτη " Βοήθεια, δεν θέλω να μείνω έγκυος". Εβούλα ζεις, εσύ μας οδηγείς....ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ!!

[boubou3]

Είμαι μια από τις γυναίκες που δεν βρίσκουν ούτε ένα λόγο για να αποκτήσουν παιδί και βλέπω καθημερινά και αυτές που αποκτούν δυσανασχετούν και γκρινιάζουν όλοι μέρα άσε δε που σου λένε το θεϊκό μη κάνεις ακόμα άστο μείνε ελεύθερη.....

εγώ έχω άλλο θέμα εκτός του ότι με αηδιάζει η διαδικασία οι εξετάσεις η παραμόρφωση του σώματος η γέννα ( είχα δει καταλάθος στο σκαι μια εικόνα και λιποθύμησα) φοβάμαι το σεξουαλικό πως μπορείς να νιώθεις όπως πριν όταν ξέρεις ότι από εκεί βγήκε παιδί???? επίσης η παντοτινή δέσμευση με ενοχλεί ...η εξάρτηση αυτού του πλάσματος από μένα επίσης με φρικάρει....και το πρόβλημα ξεκινάει τώρα το θέλει ο άντρας και εγώ με τίποτα...αγαπώ τον άντρα και ότι έχω κάνει μέχρι σήμερα το έχω κάνει μόνο γι’αυτό δεν πιάνουμε όμως παιδί και εδω αρχίζουνε οι απαιτήσεις.

Έχω κάνει όλες τις εξετάσεις τις αιματολογικές και δήξανε ότι δεν κάνω κάθε μήνα ωορρηξία μου είπαν να κάνω σαλπιγγο...δεν θυμάμαι πράγμα που δεν το επιτρέπω να με αγγίξουν βάζοντας μου μέσα μου πράγματα... αναρωτιέμαι γιατί κάνω όλα αυτά μόνο για τον άντρα η μήπως και εγώ φοβάμαι μήπως κάποτε το μετανιώσω??? είναι όμως λόγος τα να κανείς παιδί για να μην το μετανιώσεις ...όχι βέβαια ή είναι λόγος το να κανείς παιδί γιατί το λένε οι άλλοι???? είμαι πολύ μπερδεμένη πήγα σε ψυχολόγο όπου μου είπε ότι δεν είμαι έτοιμη και να το αφήσω για πιο μετά ποσό αναρωτιέμαι πιο μετά είμαι 32 ετών...το ενδεχόμενο να μην κάνω καθόλου με ηρεμεί αφάνταστα αλλά θα μου διαλύσει την σχέση μου με τον άντρα μου ..από την άλλη λέω αν κάνω κάτι που δεν θέλω πάλι θα διαλάθει η σχέση μου με τον άντρα μου γιατί θα του φορτώνω σε κάθε δυσκολία τα πάντα είμαι χάλια φοβάμαι πως θα είναι ένας λόγος διαζυγίου........

[my_Kelly]

Ο άντρας σου γνωρίζει αυτές τις απόψεις σου? Τις γνώριζε όταν παντρευτήκατε?

[boubou3]

Ο άντρας σου γνωρίζει αυτές τις απόψεις σου? Τις γνώριζε όταν παντρευτήκατε?

 

 

Ναι τις γνώριζε και τις γνωρίζει ...

[my_Kelly]

Μα γράφεις πως τρέχεις στους γιατρούς για σαλπιγγογραφίες και διάφορα. Υπέθεσα πως αυτά τα κάνεις γιατί προσπαθείς να μείνεις έγκυος και επειδή καθυστερεί το ψάχνεις. Λάθος κατάλαβα?

[Elenitet]

Είμαι μια από τις γυναίκες που δεν βρίσκουν ούτε ένα λόγο για να αποκτήσουν παιδί και βλέπω καθημερινά και αυτές που αποκτούν δυσανασχετούν και γκρινιάζουν όλοι μέρα άσε δε που σου λένε το θεϊκό μη κάνεις ακόμα άστο μείνε ελεύθερη.....

εγώ έχω άλλο θέμα εκτός του ότι με αηδιάζει η διαδικασία οι εξετάσεις η παραμόρφωση του σώματος η γέννα ( είχα δει καταλάθος στο σκαι μια εικόνα και λιποθύμησα) φοβάμαι το σεξουαλικό πως μπορείς να νιώθεις όπως πριν όταν ξέρεις ότι από εκεί βγήκε παιδί???? επίσης η παντοτινή δέσμευση με ενοχλεί ...η εξάρτηση αυτού του πλάσματος από μένα επίσης με φρικάρει....και το πρόβλημα ξεκινάει τώρα το θέλει ο άντρας και εγώ με τίποτα...αγαπώ τον άντρα και ότι έχω κάνει μέχρι σήμερα το έχω κάνει μόνο γιʼαυτό δεν πιάνουμε όμως παιδί και εδω αρχίζουνε οι απαιτήσεις.

Έχω κάνει όλες τις εξετάσεις τις αιματολογικές και δήξανε ότι δεν κάνω κάθε μήνα ωορρηξία μου είπαν να κάνω σαλπιγγο...δεν θυμάμαι πράγμα που δεν το επιτρέπω να με αγγίξουν βάζοντας μου μέσα μου πράγματα... αναρωτιέμαι γιατί κάνω όλα αυτά μόνο για τον άντρα η μήπως και εγώ φοβάμαι μήπως κάποτε το μετανιώσω??? είναι όμως λόγος τα να κανείς παιδί για να μην το μετανιώσεις ...όχι βέβαια ή είναι λόγος το να κανείς παιδί γιατί το λένε οι άλλοι???? είμαι πολύ μπερδεμένη πήγα σε ψυχολόγο όπου μου είπε ότι δεν είμαι έτοιμη και να το αφήσω για πιο μετά ποσό αναρωτιέμαι πιο μετά είμαι 32 ετών...το ενδεχόμενο να μην κάνω καθόλου με ηρεμεί αφάνταστα αλλά θα μου διαλύσει την σχέση μου με τον άντρα μου ..από την άλλη λέω αν κάνω κάτι που δεν θέλω πάλι θα διαλάθει η σχέση μου με τον άντρα μου γιατί θα του φορτώνω σε κάθε δυσκολία τα πάντα είμαι χάλια φοβάμαι πως θα είναι ένας λόγος διαζυγίου........

 

Kαλησπέρα boubou3. Ήθελα να ρωτήσω το εξής: Έχεις συζητήσει αυτό το θέμα με τον άντρα σου ήρεμα? Του θύμισες πως εξαρχής είχες αυτή την άποψη? Λοιπόν, θα προσπαθήσω να σου πω κάποια πράγματα: Κατά τη γνώμη μου, το να το "αφήσεις για μετά" δεν έχει πολύ νόημα για δύο λόγους: γιατί, όπως είπες κι εσύ, είσαι τριάντα δύο χρονών και όχι εικοσι δύο (προσθεού δεν είσαι μεγάλη αλλά δεν έχεις και την πολυτέλεια να το αναβάλλεις!) και γιατί με το να το αφήσεις για αργότερα, απλά αναβάλλεις το πρόβλημα! Δεν κερδίζεις κάτι, παρα μόνο λίγο χρόνο! Τόσο λίγο που δεν σου φτάνει για να πεις το όνομά σου! Βάλε τα πράγματα κάτω μόνη σου! Έτυχε να ακούσεις τις περιπτώσεις που λένε "Μην κάνεις παιδιά! Μείνε Ελεύθερη!"..! Να σου πω την αλήθεια μου, μου θυμίζει λίγο αυτούς που λένε "Μια χούντα μας χρειάζεται.."! Ας μην κοιτάμε μόνο το άσπρο και το μαύρο, υπάρχει και το ενδιάμεσο! Τα παιδιά δεν είναι αιώνια δέσμευση, καλώς ή κακώς. Το ότι ορισμένοι γονείς επιλέγουν να τα έχον υπό την προστασία τους πενήντα ώρες το εικοσιτετράωρο, είναι άλλο θέμα, πολύ σοβαρό και πολύ μεγάλο... Ας μην επεκταθώ. Το θέμα είναι, ότι "αναλαμβάνεις" το παιδί σου, όχι για να το υπερπροστατεύεις εφ όρου ζωής και για να σου ικανοποιεί τα θέλω σου κλπ, αλλά για το ακριβώς αντίθετο!! Για να του δώσεις τα εφόδια να πάρει τη ζωή στα χέρια του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο! ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΤΗ ΖΩΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ!! ΤΟ ΤΟΝΙΖΩ!! Επειδή κι εμένα με βασανίζουν τέτοιου είδους σκέψεις, ήθελα πολύ να σε βοηθήσω! Δεν θέλω να λέω αερολογίες και δεν το παίζω κάποια, αλλά για το ο,τιδήποτε η απάντηση είναι κάπου μέσα μας! Αρκει να ψάξουμε καλά για να τη βρούμε! Εγώ πιστεύω (δεν είμαι μανούλα!) ότι θα ήσουν η πιο υπέροχη μανούλα του κόσμου και θα σου εξηγήσω γιατί: γιατί θεωρώ πολύ εγωιστικό όλες να θέλουν να κάνουν παιδιά πως και ντε (αφού η κοινωνία μας επέβαλε το εξής :σωστή οικογένεια=παντρεμένοι με παιδιά!!), και να τρέχουν στους γιατρούς για εξωσωματικές κλπ κλπ... Και μόνο το γεγονός ότι διαφέρεις είναι για μένα τόσο σημαντικό, γιατί μου δείχνεις ότι αν είχες ήδη ένα παιδάκι, θα του είχες την προστασία τη φροντίδα και την αγάπη που θα χρειαζόταν. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο! Όσο για τη φωνούλα, δύσκολα μπορείς να καταλάβεις πότε μιλάει η φωνούλα και πότε το μυαλουδάκι..! Εμένα μου μιλάνε και τα δύο στην ίδια ένταση και δεν τα ξεχωρίζω εύκολα!! Εγώ που δεν ήθελα με τίποτα να κάνω παιδί γιατί είμαι ακόμη φοιτήτρια, γιατί τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο, γιατί η γιατρός μου είπε ότι δε μπορώ να κάνω παιδιά και τέτοιους ψυχοπλακωτικούς λόγους, τώρα μάλλον είμαι έγκυος (έτσι λέει το τεστ!!) και όλα έχουν αλλάξει στη σκέψη μου! Είμαι εδώ για να κάνω ό,τι μπορώ για αυτό και για μένα. Δε χρειάζονται κινδυνολογίες! Ίσα ίσα, μπορεί τα πράγματα να είναι χάλια, αλλά αυτός δεν είναι λόγος να ΜΗΝ κάνουμε παιδιά! Αντιθέτως, χρειαζόμαστε ανθρώπους που θα αλλάξουν αυτόν τον κόσμο προς το καλύτερο..!!!! Πιστεύω πολύ σε σένα.. δεν ξέρω γιατί! Σε βρίσκω πολύ σωστό άτομο και πολύ προσγειωμένο!! Ελπίζω να μην ήμουν ΠΟΛΥ κουραστική, αλλά λίγο κουραστική!! Σου εύχομαι τα καλύτερα και περιμένω απάντηση...