Δάγκωμα απο άλλα παιδιά! Πως να αμυνθεί;

[ΜΑΡΥ.Τ]

Γειά σας και πάλι,

 

Χρειάζομαι την συμβουλή σας και για άλλο ένα θέμα.

Πρώτα θέλω να σας περιγράψω λίγο τον Αναστάση μου.

Από πολύ μικρός, όταν παίζαμε και χαιρόταν πάρα πολύ, με αγκάλιαζε και άνοιγε το στόμα του να με δαγκώσει. Πάντα τότε τον σταματούσα και του έλεγα πως όταν χαιρόμαστε ή όταν αγαπάμε κάποιον πολύ δεν τον δαγκώνουμε αλλα τον αγκαλιάζουμε και τον φιλάμε.

Όταν ήθελε να με τσιμπήσει στα μάγουλα ( εμείς το κάναμε πολλές φορές αυτό χαιδευτικά..) ή να μας πιάσει την μύτη και μας την κάνει ντιν νταν ( πάλι παιχνίδι που έμαθε από εμάς) τον αφήναμε γιατί δεν το έβλεπα για κάτι κακό.

Γενικός βλέπω ότι είναι ένα παιδάκι που του αρέσει η σωματική επαφή και πολλές φορές πάνω στο παιχνίδι έρχεται να μας αγκαλιάσει ή να μας γαργαλίσει κλπ. ( και ότι αναφέρω και παραπάνω.)

Όταν έρχεται κάποιος φίλος στο σπίτι με παιδάκι, το αγκαλιάζει και το φιλάει, το πιάνει από το χεράκι να το πάρει στο δωμάτιο του κλπ. (Βέβαια, όλα αυτά τα κάνει με την δικιά μας παρότρυνση.)

 

 

Εδώ αρχίζει και το πρόβλημα μου, διότι αυτή την επαφή την ζητάει όταν παίζει και με άλλα παιδάκια, πχ στον παιδότοπο.

Όμως δεν ανέχονται όλα τα παιδάκια τις αγκαλιές και τα φιλιά και πολλές φορές ο δικός μου τις τρώει……τον σπρώχνουν…..και μια φορά ένα παιδάκι τον δάγκωσε πολύ άσχημα στο δάχτυλο, και μια και του έχω κάνει πλύση εγκεφάλου ότι ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΧΤΥΠΑΜΕ, ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΔΑΓΚΩΝΟΥΜΕ και μπλα, μπλα, κάθετε και τις τρώει.

 

Τώρα άρχισα και του λέω, ΔΕΝ ΑΓΚΑΛΙΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ, ΟΤΑΝ ΜΑΣ ΧΤΥΠΑΝΕ ΣΠΡΩΧΝΟΥΜΕ ΚΛΠ.

Όμως δεν νομίζω ότι μπορεί να διαχωρίσει αυτές τις καταστάσεις στο μυαλό του, πώς να του δώσω να καταλάβει πως πρέπει να συμπεριφέρεται?

Πώς να καταλάβει να κρατάει απόσταση από τα άλλα παιδάκια χωρίς να φτάσουμε στο σημείο να γίνει αντικοινωνικός? (Είναι ένα πάρα πολύ κοινωνικό παιδί)

Μπορεί να του δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα ή κάποια φοβία όταν δεν βρίσκει ανταπόκριση από τα άλλα παιδάκια?

Μεγάλο μερίδιο έχουμε εμείς ( οι γονείς και η γιαγιά) που του μάθαμε να μην χτυπάει αλλά να αγκαλιάζει χωρίς να σκεφτούμε ότι μπορεί να φτάσουμε στο άλλο άκρο, δηλ. να τις τρώει για αυτή την συμπεριφορά του.

 

Ελπίζω να μην σας κούρασα!!

Παρακαλώ για την γνώμη σας!

[Λίτσα]

Μαρία γειά σου,

Το ίδιο προβλημα ειχα και εγώ όταν πήγε η μικρή μου στο βρεφικό σταθμό. Ενώ ήταν ένα ζωηρό παιδί που μεγάλωνε με την γιαγιά στο σταθμό μαζεύτηκε και δεν ήξερε τι να κάνει όταν την χτυπουσαν τα άλλα κυρίως μεγαλύτερα παιδάκια. Και αυτό γιατί το παιδί με την γιαγιά και τους γονεις δεν έχει έθρει αντιμέτωπο με τέτοιες καταστάσεις.

Η ψυχολόχος του σταθμού σε μια συγκέντρωση που μας έκανε μας εξήγησε διάφορα πράγματα πάνω στην επιθετικότητα των παιδιών, γιατί από ότι κατάλαβες αυτό ήταν το κοινό πρόβλημα όλων των γονιων.

Όλοι λεγαμε αφού το παιδί μου δεν χτυπάει στο σπίτι γιατί χτυπάει στο σχολείο?

Σίγουρα υπάρχουν παιδιά που βιώνουν το "ξύλο" στο σπίτι και αυτά τα παιδιά είναι αυτά που έχουν αυτη τη βιαιη συμπεριφορά.

Αρα πρέπει να διαχωρίσουμε το χτυπάω τους άλλους από το αμύνομαι.

Η ηλικία των παιδιώ για να καταλάβουν αυτή την διαφορά είναι πολυ σημαντική. Επειδή η κόρη μου είναι πολυ μικρή ακόμη για να το καταλάβει αυτό που μας είπε η ψυχολόγος, και επειδή εγώ δεν ήθελα να τις τρώει από τα άλλα παιδιά αυτό που της έμαθα να κάνει είναι:

Όταν ένα παιδάκι έρχεται να σε χτυπήσε εσύ θα το σπρώξεις με τα χεράκια σου λιγάκι και θα του πεις "Φυγε πχ Γιάννη, δεν θέλω να παιξα μαζί σου" και εσύ θα φύγεις και θα πας κάπου αλλού.

Πίστεψέ με πως λειτουργησε όλο το παραπάνω.

Δοκίμασέ το και εσύ.....

[ΜΑΡΥ.Τ]

Γεια σου Λίτσα και Χρόνια Πολλά,

 

Και εγώ αυτό κάνω τώρα, του λέω να σπρώχνει και να λέει φύγε, αλλα προς το παρών αυτός το βλέπει σαν παιχνίδι και πάει να αγκαλιάσει το άλλο παιδάκι.

[Μαρια Στυλιανακη]

Πολύ ενδιαφέρον αυτά που λές Λίτσα. Η συμβουλή είναι πολύ σωστή του να λέτε σε ένα παιδάκι αν κατι συμβαίνει που δεν του αρέσει να σπρώξει μακριά το παιδί.

 

Επίσης κάτι πολύ σημαντικό είναι και η δυνατή φωνή των παιδιών. Πρέπει να ξέρουν πως να την χρησιμοποιήσουν έτσι ώστε να ξεφύγουν απο μιά δυσάρεστη κατάσταση.

 

Για το αγκάλιασμα, καλύτερα να πείτε σε ένα παιδάκι να χαιδεύει πρώτα απαλά με το ένα του χέρι ένα άλλο παιδί, για να δεί εάν αυτό θέλει σωματική επαφή μαζί του. Πείτε του ότι τότε, εάν χαμογελάει το άλλο παιδί, μάλλον θα θέλει την αγκαλιά - ενώ εάν απομακρύνεται, είναι σημαντικό να σταματήσει ότι κάνει γιατί μπορεί το άλλο παιδί να μή θέλει ή να φοβάται.

Άυτό είναι πολύ σημαντικό - μιάς και το θέμα είναι να θέλει και το άλλο παιδάκι την αγκαλιά.

 

δηλαδή, εμείς οι μεγάλοι δεν θα δεχόμασταν όλοι μία αγκαλίά κατευθείαν απο κάποιον που δεν τον ξέρουμε,...γιατί να το δεχτεί ένα άλλο παιδάκι?

 

Άρα πρέπει να δείχνουμε στα παιδιά ότι υπάρχει μία κλιμάκωση στα όσα γινονται και ότι δεν θέλουν και όλα τα παιδιά να τα αγκαλιάζουμε - και ότι δεν σημαίνει και τίποτα εάν ένα παιδί δεν θέλει αγκαλιά. Συμβαίνει.

Αυτό έχει σχέση με το να μαθουν τα παιδιά να σέβονται τις επιθυμίες των άλλων.

 

Έτσι και εκείνα θα ξέρουν ότι και αυτά με τη σειρά τους, μπορούν να αρνηθούν σε ένα παιδί την αγκαλιά που θα τους προσφέρει.

 

Δεν είναι δηλαδή καλο να μάθει ένα παιδί σώνει και καλά να το αγκαλιάζουν όλοι.

Όσο για τα άλλα παιδιά, δεν είναι παιχνίδι να τα αγκαλιάζει παρά τη θέλησή τους, τα παιδιά το νιώθουν όταν ένα αλλο παιδί τα αναγκάζει σε κάτι και φυσικά αρνούνται να κάνουν και παρέα μαζί του.

 

Για αυτό είναι σημαντικό να του το μεταδώσετε. Όμως ειναι και δουλειά της δασκάλας στον παιδικό. Ρωτήστε την τί λέει και άν το αντιμετωπίζει με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο.

Ο γονέας είναι δύσκολο να παρέμβει φυσικά όταν δεν είναι παρόν σε τέτοιες καταστάσεις - για αυτό επιμείνετε στο να υπάρχει συγκεκριμένη αντιμετώπιση απο τις δασκάλες του παιδικού.

 

Μπορεί να του δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα ή κάποια φοβία όταν δεν βρίσκει ανταπόκριση από τα άλλα παιδάκια?

εφ όσον είναι τόσο κοινωνικός μαζί σας, σημαίνει ότι απλώς θα απογοητευτεί/στεναχωρηθεί με τα άλλα παιδιά. Όμως μόλις του δοθεί η ευκαιρία με παρεμβάσεις απο τους γύρω, νομίζω ότι θα βρεί τον δρόμο του...΄

Το κλειδί είναι να καταλάβει ότι δεν είναι όλα μαύρα και άσπρα και ότι το κάθε παιδί, είναι διαφορετικό και θέλει ίσως και άλλα πράγματα. Οι φίλοι του είναι όσοι θέλουν και εκείνοι αυτό που θέλει και αυτός - αλλά ακόμα και οι φίλοι μπορεί να μήν θέλουν να τους παίρνει πχ συνέχεια αγκαλιά!

 

Η ομιλία του πως πάει? (είναι και αυτό ένα πολύ σημαντικό εργαλείο!)

[ΜΑΡΥ.Τ]

Για την ηλικία των δύο ετών, μιλάει αρκετά καλά και μπορούμε να συνεννοηθούμε αρκετά καλά μαζί του.

Όλα αυτά που μου γράφετε τα εφαρμόζω είδη, δηλ. του λέω να σπρώχνει και να λέει φύγε όταν τον χτυπάνε, του λέω να μην πιάνει/τραβάει/αγκαλιάζει συνέχεια τα παιδάκια αλλά να τα λέει με το στόμα π.χ. Έλα Παναγιώτη να παίξουμε, κλπ.

 

Από όσο κατάλαβα όμως θέλει τον χρόνο του για να το εμπεδώσει, όπως γράφει και η Μ. Στυλιανάκη, σε άλλο ποστ:

 

τα παιδιά σε αυτή την ηλικία απλώς θέλουν πολύ επανάληψη, κάθε μέρα στις διαδικασίες αυτές έτσι ώστε να τις εμπεδώσουν. Δεν μαθαίνουν κάτι με την πρώτη φορά, είναι ανάγκη να γίνεται αυτό συχνά, για μεγάλο διάστημα,.... μιάς και όλα αυτά είναι διαπαιδαγώγηση, όχι απλώς μια στεγνή μάθηση.. .....

 

Πάντως, όσο και να διαβάζω, να προσπαθώ να ενημερώνομαι για την διαπαιδαγώγηση των παιδιών και να προσπαθώ να τα προσαρμόσω στον χαρακτήρα του δικού μου παιδιού, πάντα υπάρχει κάτι στο οποίο δεν ξέρω/έχω αμφιβολία για το πώς θα πρέπει να αντιδράσουμε.