ΜΟΝΑΧΟΠΑΙΔΙ ΡΩΤΑΕΙ ΓΙΑ ΑΔΕΛΦΙΑ!!

[Μαριλίνα]

Σκέφτηκα να ρωτήσω εσάς μιας και εγώ δεν έχω αδέλφια για να απευθυνθώ ή να ξέρω.

Ο άντρας μου είναι μεγάλη οικογένεια και πολύ αγαπημένη... σε σημείο που μου φαίνεται ότι καταντάει εκνευριστικό.

Να γίνω πιο συγκεκριμένη: Ας αφήσουμε τη γυναίκα του - εμένα - στην άκρη. Ας πιάσουμε το παιδί μας. Αν εγώ ή η συνυφάδα μου πούμε κάτι για τους άντρες μας μπροστά στις αδελφές τους, αμέσως θα μας επιτεθούν και θα τους υποστηρίξουν λέγοντας ότι μπορεί κανείς να φανταστεί.

Παράδειγμα: Παραπονέθηκα στον άντρα μου (όχι στα αδέλφια του) γιατί μια φορά που κράταγε το παιδί στο σπίτι τους στο χωριό (όταν λέμε κράταγε εγώ ήμουνα μέσα στο σπίτι και ετοιμαζόμουνα να φύγουμε μια εκδρομή) διέφυγε της προσοχής του και κόντεψε να βγει στον κεντρικό δρόμο. Απάντηση της κουνιάδας μου: "να μην του το άφηνες, να το έπαιρνες μαζί σου καθώς ντυνόσουνα". Κι άλλα, κι άλλα...

Και να πω την αλήθεια, μετά από τέτοιες συμπεριφορές (έχει γίνει πολλές φορές σε μένα και στη συνυφάδα μου, έχοντας σχέση με τα παιδιά και όχι με εμάς), έχουν αρχίσει και μου τη δίνουν οικογενειακώς. Είμαι εγώ πολύ περίεργη ή όχι; Είναι φυσιολογικό να υπερασπίζονται τόσο πολύ τα αδέλφια μεταξύ τους όταν - πεντακάθαρα - έχουν άδικο;

Δε μιλάω, φυσικά, για περιπτώσεις τσακωμού μεταξύ μας ή ότι θα περίμενα να υπερασπίσουν εμένα και όχι τον αδελφό τους. Αλλά σε θέματα που βγάζουν μάτι... έχω τσαντιστεί απίστευτα, γενικά δεν ήθελα πολλές σχέσεις με την οικογένειά του και τώρα ακόμα περισσότερο...

[happymummy]

Ειναι γεγονος οτι είναι οντως εκνευριστικό.Καλυτερα όμως τις παρατηρησεις σου μη τις κάνεις μπροστα τους .Αλλά μολις μεινετε μονοι σας με τον αντρα σου τοτε να του μιλήσεις ,γιατί ετσι εχει την συμπαρασταση των δικών του και εσυ δεν κερδιζεις τιποτα με αυτο .

[mikio]

Οι κουνιάδες αγάπη μου είναι οι αναπληρωματικές πεθερές!! Ο δικός μου ο αδερφός έχει ακόμα καιρό και δεν μπορώ να σου πω πώς θα αντιδράσω εγώ. Φαντάζομαι ότι δε θα με απασχολεί τι κάνει στο σπίτι του γιατί δεν είμαστε δα και αυτοκόλλητοι παρόλο που αγαπιόμαστε. Αλλά όταν κάποια κοπέλα του τύχαινε να τον εκμεταλλευτεί ή να τον πληγώσει πάντα μα πάντα τσατιζόμουν. Ακόμα και κοπέλες που δεν ήθελαν οι γονείς μου και δεν του ταίριαζαν ή είχαν χίλια δυο κουσούρια ποτέ δεν τις έκρινα, πάντα τις καλοδεχόμουν στο σπίτι μας (όταν έλειπαν οι δικοί μου τις έφερνε ) Αλλά ψάρευα να δω αν τον νοιάζονται ή αν παίζουν μαζί του... Και τον συμβουλεύω πάντα. Από εκεί και πέρα μεγάλο παιδί είναι και κρίνει. Πολλά από αυτά που θα πουν οι κουνιάδες σου είναι υπερβολικά. Μη δίνεις και πολλή σημασία. Αν σε ενοχλήσει κάτι πες το στις ίδιες ήρεμα και πολιτισμένα ή στον άντρα σου με τρόπο. Αν δείχνεις ότι αγαπάς τον άντρα σου δε θα έχουν λόγο να σε ζαλίζουν. Να θυμάσαι πώς ότι λες στον άντρα σου για τις αδερφές του ή το αντίστροφο να το σκέφτεσαι πρώτα... Όπως δε θα σου άρεσε να σου πει ο άντρας σου κάτι αρνητικό για τους δικούς σου, έτσι θα του κακοφανεί αν πεις κάτι πολύ άσχημο για τις αδερφές του. Παράδειγμα: ΛΕΜΕ: "Αυτό που είπε η αδερφή σου με στεναχώρησε λίγο γιατί.... μπλα μπλα" ΔΕ ΛΕΜΕ "Άκου να σου πω!! Να πας να πεις στη κλώσσα την αδερφή σου να μη τολμήσει να μου ξαναμιλήσει έτσι... μπλα μπλα!!" Νομίζω το έπιασες το νόημα...

[Marialena]

Η δικιά μου κουνιάδα πάντως με την οποία εχουμε καλές σχεσεις, αν και στην αρχη έκανε το ίδιο και υπερασπιζόταν τον αδερφο της, πλέον προσπαθει να είναι όσο πιο αντικειμενική μπορει..και ναι, όσες φορες κανει κατι ο αντρας μου που βγάζει μάτι πέρνει το μέρος μου!Σου ξαναλεω όμως ότι εχουμε καλές σχέσεις..Ειναι και σαν φίλη μου δηλαδή. Αλλωστε μέσω αυτης γνωρισα και τον άντρα μου..Αν δεν υπηρχε μία τετοια σχεση στη μέση πιθανο να γινόταν αυτό που λες εσυ..Για παραδειγμα επειδη έχω μικροτερη αδερφη που της εχω μεγαλη αδυναμία, οταν κάποιος θιξει καποια απο τις 2 μας αμεσως η άλλη περνει το μερος της!!Αυτα μπροστα σε άλλους και μετα που θα το ξανασυζητησουμε τα λεμε χυμα

Μηπως λοιπον να προσπαθουσες να τα κρατας για τις ιδιοτικες σας στιγμες και να μην μιλας μπροστα σε άλλους?

[Maya]

Εγώ έχω άλλες εμπειρίες. Οι αδερφές του πατέρα μου, κάθε άλλο παρά εύκολες ήταν, όμως πάντα έπαιρναν το μέρος της μητέρας μου, γι αυτό και ήταν πάντα ευπρόσδεκτες στο σπίτι μας . Έτσι κι εγώ, και στα αστεία και στα σοβαρά, παίρνω πάντα το μέρος της νύφης μου. Αν θεωρώ ότι φταίει εκείνη, απλά δε λέω τίποτα. Αν ζητήσει τη γνώμη μου για κάτι και μου κατηγορήσει τον αδερφό μου, θα το ρίξω στην πλάκα (πχ. της λέω 'καλά, όταν μας είδες πόσο χαρούμενες είμασταν στο γάμο, δεν υποψιάστηκες τίποτα? '). Βέβαια, καλά να είναι τα παιδιά, δεν έχουν σοβαρά προβλήματα μεταξύ τους. Αν μού έλεγε κάτι σοβαρό, θα της έλεγα να το συζητήσει με μία φίλη της. Αλλά εύχομαι αυτό να μη γίνει ποτέ!