ΦΟΒΙΑ!

[SOTIRIA-ELENA]

Καλημέρα...Θα ήθελα την γνώμη σας σε κάτι που με απασχολεί με την κόρη μου.Είναι 3 χρονών και πηγαίνει στον παιδικό σταθμό.Εκεί όμως αποφεύγει να παίζει με τα παιδιά.Όταν ήταν 2 κάποιο παιδάκι την έσπρωξε και από το φόβο της και μόνο

λιποθύμησε γιατί ευτυχώς δεν είχε χτυπήσει.Από τότε δύσκολα πλησιάζει τα παιδιά.Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ επειδή φοβήθηκα

πολύ μάλλον "βοήθησα"στον να παραμείνει ο φόβος και να μεγαλώσει.Πως μπορώ να την βοηθήσω να το ξεπεράσει?

[Sophia]

Δεν είμαι ειδική αλλά νομίζω ότι θα πρέπει να την φέρεις σιγά-σιγά αντιμέτωπη με την φοβία της. Αλλά πάντα να είσαι δίπλα της, κοντά της.

Η Μαρία Στ. σίγουρα θα μπορέσει να σου δώσει μια πιο ολοκληρωμένη και σωστή καθοδήγηση.

[Μαρια Στυλιανακη]

Λιποθύμησε?

Μπροστά σου?

 

Θα έλεγα οπωσδήποτε να επικοινωνήσεις με κάποιον ειδικό,

(μια αρχή είναι η γραμμή σύνδεσμος στο 801 801 1177 δες εδώ περισσότερες λεπτομέρειες http://parents.org.gr/news/?sid=233)

Είναι κάτι που δεν το έχω ξαναακούσει και δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη.

Πρέπει να μιλήσεις με έμπειρη παιδοψυχολόγο.

Μην το αφήσεις, μπορεί να σημαίνει χίλια δύο, μπορεί να μη σημαίνει και τίποτε, αλλά οφείλεις να το εξερευνήσεις διεξοδικά.

 

Πολλά παιδιά φοβούνται, και απέχουν απο το παιχνίδι ειδικά σε αυτή την αρχή της κοινωνικοποίησής τους μέχρι να αισθανθούν άνετα και εμπιστοσύνη προς το περιβάλλον και τα άλλα παιδιά.

Αλλά το να λιποθυμήσουν ίσως είναι και ιατρικό θέμα ή κάτι άλλο.

Μήπως απλώς απο το σοκ έμεινε ακίνητη με ανοιχτά μάτια και φαινόταν σαν να λιποθύμησε?

Περιέγραψέ το λίγο πιο αναλυτικά, γιατί έχει μεγάλη σημασία τι έγινε τότε...

 

Η συμπεριφορά του γονιού σίγουρα επηρεάζει ένα παιδάκι.

 

Είναι σημαντικό, να είσαι ήρεμη, να μην δείχνεις και εσύ ότι πανικοβάλλεσαι με ότι την φοβίζει αλλά ουτε και να της λές ότι "δεν έιναι τίποτα" "δεν χρειάζεται να ανησυχείς" "μην φοβάσαι".

το καλύτερο είναι να είσαι απλώς εκεί, δείχνοντας με την γλώσσα του σώματος, ότι όλα είναι καλά και εάν υπάρχει κάποιος κίνδυνος ότι την υποστηρίζεις.

 

Πρέπει να μας πείς και τι ακριβώς σου έχουν πει και οι δασκάλες στον παιδικό κατά λέξη, όσα θυμάσαι.

[Αικατερίνη]

Sotiria-Εlena, είναι ελάχιστα τα στοιχεία που μας δίνεις.

Προσπάθησε να σκεφτείς τι ακριβώς είχε γίνει τότε, θυμάσαι; Παίζανε και την είχε σπρώξει; Ηταν όρθια; Πως αντέδρασες; Όχι μόνο συναισθηματικά αλλά και πρακτικά.

 

Μέχρι τότε πως ήταν η επαφή της με τα άλλα παιδιά; Πως ήταν όταν βρισκόταν στον ίδιο χώρο με παιδάκια της ηλικίας της; Χαιρόταν, έπαιζε, φοβόταν, ήταν διστακτική στην αρχή;

 

Μετά το περιστατικό εκείνο, πως είναι οταν πηγαίνετε σε πάρκο ή παιδότοπο ή χώρους με άλλα παιδιά; Στον παιδικό τι λένε οι δασκάλες της;