Η ιστορία μιας τυφλής....

[vazelaki]

Κάποτε ήταν μια κοπέλα τυφλή.Μισούσε τον εαυτό της που ήταν τυφλή. Μισούσε τον καθένα, εκτός από τον αγαπημένο της.

Αυτός ήταν πάντα εκεί γι‘ αυτήν. Την αγαπούσε πολύ και ήταν πάντα δίπλα της.

Του είχε πει ότι αν μπορούσε να δει τον κόσμο, τότε θα τον παντρευόταν!

Μια μέρα κάποιος της δώρισε δύο μάτια και τότε μπόρεσε να δει τον κόσμο που τόσο πολύ ήθελε. Είδε και τον αγαπημένο της.

Εκείνος την ρώτησε γεμάτος χαρά «τώρα που μπορείς να δεις τον κόσμο, θα με παντρευτείς;»

Η κοπέλα όμως έκπληκτη είδε ότι ο αγαπημένος της ήταν κι αυτός τυφλός και σοκαρισμένη από αυτό, αρνήθηκε να τον παντρευτεί.

Το αγόρι έφυγε δακρυσμένο και με πόνο αργότερα της έστειλε ένα γράμμα.

''Απλά σε παρακαλώ, να προσέχεις τα μάτια μου..'

[ΑΓΚΑΛΙΤΣΑ]

αχου,ανατριχιασα πρωι-πρωι.πολυ συγκινιτικο.

[fotinip]

μου σηκώθηκε η τρίχα!!!!

τι μας κάνεις βρε vazelaki πρωί πρωί και Δευτεριάτικα....

[roulaki71]

[Νίκη]

[Nantia]

Γιατι εμεις οι ανθρωποι να γινομαστε τοσο σκληροι?

[Panoz]

Έτσι είναι όταν ένας άντρας αγαπάει μια γυναίκα...

[christiana08]

Έτσι είναι όταν ένας άντρας αγαπάει μια γυναίκα...

 

Συμφωνω απολυτα.

[xara_2]

μου σηκώθηκε η τρίχα!!!!

τι μας κάνεις βρε vazelaki πρωί πρωί και Δευτεριάτικα....

 

[xrysalis]

 

 

.....................................

[nea mamaka]

[Jean]

παιδια σορυ, αλλα αυτες οι ιστοριες δεν με συγκινουν καθολου. Μου θυμιζουν ρωσικη λογοτεχνια του 19ου αι. ή ιστοριες της γιαγιας προς μαζικη-λαικη καταναλωση. Απορω ποιος τα σκεφτεται!! (vazelaki μου συγνωμη, δεν εχει να κανει με σενα. Εσενα ισως σε συγκινησε αλλα εχω ακουσει τοσες πολλες απο μικρη που τις σιχαθηκα). Οπως και οι ιστοριουλες με τις μανουλες και τον ασπλαχνο γιο που της ξεριζωσε την καρδια. κτλ κτλ ιστοριες αυτοθυσιας και αλτρουισμου του πασατεμπου...

[vazelaki]

παιδια σορυ, αλλα αυτες οι ιστοριες δεν με συγκινουν καθολου. Μου θυμιζουν ρωσικη λογοτεχνια του 19ου αι. ή ιστοριες της γιαγιας προς μαζικη-λαικη καταναλωση. Απορω ποιος τα σκεφτεται!! (vazelaki μου συγνωμη, δεν εχει να κανει με σενα. Εσενα ισως σε συγκινησε αλλα εχω ακουσει τοσες πολλες απο μικρη που τις σιχαθηκα). Οπως και οι ιστοριουλες με τις μανουλες και τον ασπλαχνο γιο που της ξεριζωσε την καρδια. κτλ κτλ ιστοριες αυτοθυσιας και αλτρουισμου του πασατεμπου...

Καλε δεν τίθεται θέμα.μου ηρθε με ενα e-mail και το πόσταρα...τα σχόλια δικά σας.........

[Panoz]

παιδια σορυ, αλλα αυτες οι ιστοριες δεν με συγκινουν καθολου. Μου θυμιζουν ρωσικη λογοτεχνια του 19ου αι. ή ιστοριες της γιαγιας προς μαζικη-λαικη καταναλωση. Απορω ποιος τα σκεφτεται!! (vazelaki μου συγνωμη, δεν εχει να κανει με σενα. Εσενα ισως σε συγκινησε αλλα εχω ακουσει τοσες πολλες απο μικρη που τις σιχαθηκα). Οπως και οι ιστοριουλες με τις μανουλες και τον ασπλαχνο γιο που της ξεριζωσε την καρδια. κτλ κτλ ιστοριες αυτοθυσιας και αλτρουισμου του πασατεμπου...

 

Ο ρομαντισμός σου έχει πιάσει πάτο! Κάνε κάτι αμέσως! Ζήτα από τον άντρα σου να σου φέρνει καθημερινά λουλούδια και να σε πηγαίνει σε ρομαντικά δείπνα με δύο κεράκια

[Jean]

παιδια σορυ, αλλα αυτες οι ιστοριες δεν με συγκινουν καθολου. Μου θυμιζουν ρωσικη λογοτεχνια του 19ου αι. ή ιστοριες της γιαγιας προς μαζικη-λαικη καταναλωση. Απορω ποιος τα σκεφτεται!! (vazelaki μου συγνωμη, δεν εχει να κανει με σενα. Εσενα ισως σε συγκινησε αλλα εχω ακουσει τοσες πολλες απο μικρη που τις σιχαθηκα). Οπως και οι ιστοριουλες με τις μανουλες και τον ασπλαχνο γιο που της ξεριζωσε την καρδια. κτλ κτλ ιστοριες αυτοθυσιας και αλτρουισμου του πασατεμπου...

 

Ο ρομαντισμός σου έχει πιάσει πάτο! Κάνε κάτι αμέσως! Ζήτα από τον άντρα σου να σου φέρνει καθημερινά λουλούδια και να σε πηγαίνει σε ρομαντικά δείπνα με δύο κεράκια

 

Panoz σορυ αλλα η παραπανω ιστοριουλα δεν μου φαινεται καθολου ρομαντικη. Ειναι ιστορια που στοχο εχει την αμεση ενεργοποιηση της συγκινησιακης φορτισης, ωστοσο δεν καταλαβα ποτε τι σκοπο εξυπηρετουν αυτες οι ιστοριες. Αν ψαχνουμε τη συγκινηση και τα ευγενικα προτυπα δεν χρειαζεται να επινοουμε τετοιες ιστοριες... Διπλα μας πεθαινουν ανθρωποι, παιδια υποφερουν και δεν ειναι ιστοριουλες, ειναι πραγματικοτητα.

[Panoz]

Panoz σορυ αλλα η παραπανω ιστοριουλα δεν μου φαινεται καθολου ρομαντικη.

 

μμμμμμ κάντα πέντε τα κεράκια!

 

Ειναι ιστορια που στοχο εχει την αμεση ενεργοποιηση της συγκινησιακης φορτισης, ωστοσο δεν καταλαβα ποτε τι σκοπο εξυπηρετουν αυτες οι ιστοριες.

 

Είναι μία όμορφη ιστορία με αλληγορικό περιεχόμενο που σκοπό έχει να θίξει συγκεκριμένες επιλογές και συμπεριφορές.

 

Αν ψαχνουμε τη συγκινηση και τα ευγενικα προτυπα δεν χρειαζεται να επινοουμε τετοιες ιστοριες... Διπλα μας πεθαινουν ανθρωποι, παιδια υποφερουν και δεν ειναι ιστοριουλες, ειναι πραγματικοτητα.

 

Δηλαδή μόνο η πραγματικότητα σε συγκινεί εσένα; Μία καλή ταινία ή βιβλίο σε αφήνει αδιάφορη; Πιστεύεις ότι υπάρχει κάποιου είδους αμοιβαίου αποκλεισμού στις ιστορίες και στην πραγματικότητα; Οι ιστορίες δεν μπορούν ή δεν βασίζονται πολλές φορές στην ίδια την ζωή;

[Jean]

Να στο θεσω απλα. Υπαρχουν ταινιες οπως "Οι ωρες" αλλα και ταινιες οπως το "kate and Leopold" η οι παλιες του ξανθοπουλου ας πουμε.

 

Υπαρχουν βιβλια αλλα υπαρχουν και Αρλεκιν...

 

Υπαρχουν ιστοριες που συγκινουν επειδη εχουν μια πινελια αληθειας μεσα και ιστοριες σπαραξικαρδιες που εχουν ως μοναδικο στοχο να συγκινησουν, χωρις ομως να προσφερουν στην ουσια κατι αλλο.

 

Με λιγα λογια αλλο ο ρομαντισμος κι αλλο η κλαψα.

 

Οσο για τα λουλουδια που λες και τα δειπνα για 3 κερακια δεν ειναι ρομαντισμος. Ειναι στειρα μιμηση κινηματογραφικων προτυπων. Ασχετως αν ολοι το κανουμε...

 

Γνωμη μου παντα, ετσι;

[Panoz]

Πράγματι υπάρχουν διαφορές στην ποιότητα των ταινιών και των βιβλίων. Το ότι η δική σου προκατάληψη δε σε αφήνει να δεις την ουσία και το βαθύτερο νόημα μερικών από αυτόν δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Ακόμα και στις ταινίες του Ξανθόπουλου, το δράμα ήταν συγκεκριμένο και καθόλα πιθανό να συμβεί στον οποιοδήποτε.

 

Τα κινηματογραφικά πρότυπα μιμούνται με την σειρά τους ανθρώπινες συνήθειες. Κάποιες από αυτές μπορεί να είναι τραβηγμένες και να γίνονται σπάνια, αλλά δεν παύουν να απαντώνται στις ανθρώπινες σχέσεις. Όταν βλέπεις την ομορφιά του αυγουστιάτικου φεγγαριού που καθρεφτίζεται στην θάλασσα, δεν περιμένεις να στο έχει διδάξει καμία ταινία προηγουμένως. Το νιώθεις από μόνος σου.

 

Η γνώμη σου πνίγεται στην λογική, πράγμα πολύ σπάνιο για γυναίκα όπου κυριαρχεί το συναίσθημα. Σεβαστή πάντα και κουβέντα να γίνεται. Αν κάτι από αυτα που λέω το θεωρείς προσβλητικό, πες το μου να το βουλώσω

[Jean]

Δεν θα θεωρουσα ποτε προσβλητικη μια γνωμη οταν διατυπωνεται με ευγενεια, αλιμονο, ειπα τη γνωμη μου, λες τη δικη σου!

 

Δεν ειναι προκαταληψη ομως να ξερεις. Απλα δεν μπορω το μελο. Αυτο.

 

Δεν ειπα οτι δεν με συγκινει το δραμα του αλλου. Απλα δεν το αντεχω οταν δεν εμπεριεχει στοιχεια αληθοφανη.

Η πιο πανω ιστορια, οπως και οι ταινιες του Ξανθοπουλου εχουν ως μοναδικο πεδιο δρασης το συγκινησιακο. Τα εκλαμβανω ως ηθικολογικο παραληρημα χωρις βαθος και ποιοτητα.

 

Δεν θελω να παρεξηγηθω... Δεν εχω τετραγωνη λογική, δρω κυριως με βαση το συναισθημα στη ζωή μου αλλα το μελο με ενοχλει. Θεωρω οτι σε μεγαλες δοσεις ευτελιζει την πραγματικοτητα. Ναι, σαφως και ενας αντρας μπορει να αγαπησει ανιδιοτελως κινουμενος απο αλτρουισμο και βαθια αγαπη και αφοσιωση αλλα αυτα τα ευγενικα συναισθηματα μπορουν να αποδοθουν εστω συμβολικα σε μια ιστορια σε βασεις πιο ρεαλιστικες. Τα ακρα δεν με συγκινουν και η πιο πανω ιστορια ειναι ενα τελειο παραδειγμα υπερβολης.

[vazelaki]

ρε σεις αν το ξερα ετσι δεν θα το πόσταρα καθόλου

που άναψα.....

[xrysalis]

τι ωραίο τραγούδι!!!

[Panoz]

ρε σεις αν το ξερα ετσι δεν θα το πόσταρα καθόλου

 

Βαζελάκι δεν είσαι; Τι περίμενες; ΘΡΥΛΟΣ ΟΛΕ ΛΕΜΕ!!!111!!1!!11!1!!!

[fotinip]

[Βαζελάκι δεν είσαι; Τι περίμενες; ΘΡΥΛΟΣ ΟΛΕ ΛΕΜΕ!!!111!!1!!11!1!!!

 

Βρε συ Panoz έχουμε και σχετικό τόπικ..ΘΡΥΛΕ ΘΕΕ ΜΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΕ ΜΟΥ!!!!

Για πέρνα και από κει!!!!!

[livinath]

Απλα δεν μπορω το μελο. Αυτο.

 

Δεν εχω τετραγωνη λογική, δρω κυριως με βαση το συναισθημα στη ζωή μου αλλα το μελο με ενοχλει. Θεωρω οτι σε μεγαλες δοσεις ευτελιζει την πραγματικοτητα.

 

Λοιπόν, μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί όταν τα λέω αυτά με κοιτούν παράξενα; Οι πιο στενοί μου φίλοι με λένε και αναίσθητη ενίοτε. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να φλερτάρει, όταν άκουγα για πολλές και αστείρευτες αγάπες την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια... Πολλές φορές κατηγορήθηκα για σκληρότητα... Ξέρεις όμως τι πιστεύω; Όταν πράγματι νιώθεις τόσο δυνατά δεν το ξεφτιλίζεις με το να το επαναλαμβάνεις κάθε λίγο και λιγάκι, ούτε με το να κάνεις υπερβολές. Αυτά κάνουν τις όμορφες στιγμές να χάνουν την αξία τους, να γίνονται συνήθειες. Και ίσως η επανάληψη ή η υπερβολή μοναδικό σκοπό έχουν να πείσουν για την "αυθεντικότητα" των συναισθημάτων τελικά....

 

Και να πω και κάτι για την ιστορία; Αν υποθέσουμε ότι τη βάζουμε σε μια βάση αληθοφανή, θα θεωρούσα τον νεαρό πραγματικά αλτρουϊστή αν δεν έλεγε στην κοπέλα ότι της έδωσε τα δικά του μάτια. Κάνε το καλό και ρίχ'το στο γυαλό λένε... Και ειδικά για κάποιον που αγαπας. (Μ'αρέσει που σε λίγο εγώ θα τα πάρω με τον νεαρό της ιστορίας....!! )

[Jean]

Απλα δεν μπορω το μελο. Αυτο.

 

Δεν εχω τετραγωνη λογική, δρω κυριως με βαση το συναισθημα στη ζωή μου αλλα το μελο με ενοχλει. Θεωρω οτι σε μεγαλες δοσεις ευτελιζει την πραγματικοτητα.

 

Λοιπόν, μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί όταν τα λέω αυτά με κοιτούν παράξενα; Οι πιο στενοί μου φίλοι με λένε και αναίσθητη ενίοτε.

 

Προφανως οι πιο στενοι σου φιλοι που τα λενε αυτα δεν εχουν ζησει προσωπικα δραματα. Οταν εχεις χτυπηθει κατω προσωπικα κι εχεις ξερασει τ' αντερα σου απο τη στενοχωρια, χρειαζεται κατι παραπανω απο ενα σπαραξικαρδιο μελοδραμα για να σε κανει να κλαψεις.