Δεν ξερω γιατι αλλα παντα μου αρεσε να γινω πολυ μικρη μαμα ηδη απο οταν ημουνα 14.Φυσικα δεν το εχω επιχειρησει λογω συνθηκων.Με το αγορι μου ειμαστε μαζι 3 χρονια ειναι 24 και εχει πολυ καλη δουλεια.Θεωρητικα αμα εκανα ενα μωρο θα μπορουσα να το στηριξω καθως το οικονομικο δεν ειναι θεμα και εχω μια πεθερα που τρελενεται να γινει γιαγια.Οι δικοι μου γονεις θα επεμεναν να κανω εκτρωση γιατι ακομη σπουδαζω και ειμαι μικρουλα.Καταλαβαινω οτι δεν ειναι και η πιο καταλληλη στιγμη αλλα εχω παθει εμμονη να μεινω εγκυος.Συνεχεια σκεφτομαι οτι θελω να φουσκωσει η κοιλιτσα και μετα να εχω εναν μπεμπη που να μοιαζει στο αγορι μου.Δεν το εχω πει σε κανεναν ειδικα στο αγορι μου γιατι θα τρομαξει.Το σκεφτομαι συνεχεια ακομα και οταν κοιμαμαι ονειρευομαι οτι θα γινω μαμα.Νιωθω οτι θα αποκτησει νοημα η καθημερινοτητα μου με το να γινω μαμα.Δεν θελω να φτασω 30 χρονων για να κανω παιδι θελω τουλαχιστον μεχρι τα 22 μου να κανω το πρωτο μου για να το ζησω οπως θελω εγω.Δεν θελω να μου πειτε τη γνωμη σας για το οτι θα χαραμισω τα νιατα μ κλπ θελω να μου πειτε πως να αντιμετωπισω αυτη την αναγκη που νιωθω να βιωσω την μητροτητα σε μικρη ηλικία.Επισης αν υπαρχουν μανουλες που κανανε τα παιδακια τους στην ηλικια των 20-25 να μου πουνε πως καταφεραν να ισσοροπησουν σπουδες και καριερα με την ανατροφη του μωρου τους.