Κατώτερου θεού τα παιδιά των μεταναστών

Σε σύγκριση με τα ελληνόπουλα έρχονται πιο συχνά αντιμέτωπα με τον κρατικό μηχανισμό

Τρίτη 19 Μαΐου 2009

Τα ποσοστά εμπλοκής των παιδιών των μεταναστών στην Ελλάδα σε παραβατικές πράξεις έχουν μικρές αποκλίσεις σε σχέση με τα ελληνόπουλα. Παρ΄ όλα αυτά, η μεταχείρισή τους από την Αστυνομία ή τους δικαστικούς λειτουργούς διαφέρει. Αυτό επεσήμαναν χθες οι ειδικοί σε ημερίδα του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ) που διοργανώθηκε στην Αθήνα με τίτλο «Κατάχρηση ουσιών και διαφορετικότητα». Ειδικότερα, σύμφωνα με έρευνα για τα παιδιά των μεταναστών που έγινε σε σχολεία του κέντρου της Αθήνας, όσον αφορά τη χρήση ουσιών τα ελληνόπουλα έχουν δοκιμάσει κάνναβη σε ποσοστό λίγο μεγαλύτερο από το αντίστοιχο των παιδιών των μεταναστών.

Ωστόσο, αν και η παραβατικότητα που σχετίζεται με τις ουσίες είναι ανάλογη στους δύο πληθυσμούς, ο τρόπος αντιμετώπισης των μεταναστών από την Αστυνομία ή τους δικαστικούς λειτουργούς φέρνει τα παιδιά των μεταναστών συχνότερα αντιμέτωπα με τα διάφορα στάδια του συστήματος της ποινικής δικαιοσύνης.

Ακόμη, έρευνες που αφορούν την προσαρμογή των παιδιών των μεταναστών στο εκπαιδευτικό περιβάλλον αναδεικνύουν τα προβλήματα που ενισχύουν τις χαμηλές επιδόσεις, τη σχολική αποτυχία και την εγκατάλειψη της εκπαίδευσης, η οποία αυξάνεται στο γυμνάσιο και κορυφώνεται στο λύκειο.

Τα προβλήματα αυτά σχετίζονται με τα υψηλά ποσοστά άγχους, τη μειωμένη αυτοεκτίμηση, τις δυσκολίες στη γλώσσα, τα κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα, την πρόσβαση στα κέντρα ενημέρωσης και πληροφοριών κ.ά. Ωστόσο, την τελευταία διετία παρατηρείται μείωση της... διαρροής των παιδιών μεταναστών από τα σχολεία, αύξηση της φοίτησης στο Γενικό Λύκειο, αλλά και στα ανώτατα ιδρύματα, όπου για παράδειγμα το ποσοστό των αλβανών φοιτητών έχει τετραπλασιαστεί.

Σε σχέση με την προσβασιμότητα σε υπηρεσίες θεραπείας της εξάρτησης, φαίνεται ότι είναι περιορισμένη για τους μετανάστες, καθώς στα προγράμματα του ΚΕΘΕΑ αποτελούν μόνο το 2% των προσερχομένων.

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=268695&dt=19/05/2009

Είπατε κάτι για ρατσισμό;;;

ΚΑΜΠΑΝΙΑ «ΟΧΙ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΥΝΙΑ» - ΚΑΛΕΣΜΑ

Με πρωτοβουλία του Δήμου Καισαριανής και στο πλαίσιο της καμπάνιας "Όχι στο Ρατσισμό από την Κούνια" θα υπάρξει ένα πρωτόγνωρο γεγονός:

το Σάββατο 23 Μαΐου, στις 7 το απόγευμα, στη κεντρική πλατεία της πόλης, θα γίνει εκδήλωση με επίκεντρο τη συμβολική τελετή εγγραφής στο δημοτολόγιο του δήμου ενός παιδιού συμπολίτη μετανάστη από τη Αφρική! Το παιδί είναι 17 μηνών, ένα κοριτσάκι που γεννήθηκε στη Καισαριανή, και που -ως γνωστό- δεν μπορεί να γραφτεί στο δημοτολόγιο με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ουσιαστικά, να στερείται δικαιωμάτων και να μην έχει χαρτιά ούτε στη Γκάνα, ούτε στην Ελλάδα. Η συμβολική εγγραφή θα γίνει από το Δήμαρχο Καισαριανής Σπύρο Τζόκα.

Η συμβολική τελετή επιδιώκει:

Να αναδείξει το πρόβλημα των παιδιών των μεταναστών που γεννιούνται στην Ελλάδα και δεν μπορούν να εγγράφονται στα δημοτολόγια με αποτέλεσμα να στερούνται τα στοιχειώδη δικαιώματα του πολίτη που απορρέουν από αυτή την εγγραφή.

Να πληροφορήσει και να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη για το μέγα ανθρώπινο και κοινωνικό πρόβλημα των χωρίς δικαιώματα εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών και των παιδιών τους.

Να αναδείξει την παρατεταμένη απροθυμία του ελληνικού κράτους να παραχωρήσει στους μετανάστες γείτονες μας τα δικαιώματα που έχει κάθε δημότης των πόλεών μας

Να καταδείξει ότι οι ίδιοι οι πολίτες και οι δημοκρατικοί θεσμοί τους είναι αποφασισμένοι να μην περιμένουν μοιρολατρικά από το κράτος να εντάξει τους μετανάστες στη κοινωνία μας και για αυτό αρχίζουν να προχωρούν σε παραδειγματικές πρωτοβουλίες

Να αποτελέσει την αφετηρία μιας καμπάνιας στο επίπεδο της τοπικής αυτοδιοίκησης προκειμένου να τερματιστεί το σκάνδαλο των χωρίς δικαιώματα μεταναστών συνανθρώπων μας.

Θέλει επίσης να προστατέψει τους μετανάστες σε μια περίοδο και συγκυρία κρίσης, όταν μπορεί να μην έχουμε δει ακόμα τα χειρότερα. Βοηθούσης της κρίσης και των σαρωτικών συνεπειών της, οι πρώτοι που θα κληθούν (από το κράτος και από το πολιτικό κατεστημένο) να την πληρώσουν θα είναι «προφανώς» και πάλι οι μετανάστες και τα –από κάθε άποψη- εντελώς απροστάτευτα από το κενό του νόμου, παιδιά τους

Σας καλούμε να στηρίξετε με την παρουσία σας την πρωτοβουλία του Δήμου Καισαριανής και της Καμπάνιας «Όχι στο Ρατσισμό από τη Κούνια»

Μετά την εκδήλωση θα ακολουθήσει καλλιτεχνικό πρόγραμμα και λαϊκή γιορτή με μουσικές και χορούς από μεταναστευτικά συγκροτήματα.

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Μηδέν στο «μάθημα» της Εκθεσης

Η 21 Μαρτίου κάθε χρόνου έχει οριστεί από τον ΟΗΕ "διεθνής μέρα κατά των ρατσιστικών διακρίσεων". Και ενώ όλες οι χώρες τιμούν τη μέρα αυτή, καμιά δεν είναι πρόθυμη να εντοπίσει το ρατσισμό στο εσωτερικό της. Η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση.

Με διαφορά λίγων ημερών δόθηκαν στη δημοσιότητα τρεις διαφορετικές εκθέσεις για την κατάσταση των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην Ελλάδα. Οι δύο πρώτες αφορούσαν ειδικά το ζήτημα των μειονοτήτων στη χώρα μας. Προηγήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου η Εκθεση της ανεξάρτητης εμπειρογνώμονος σε μειονοτικά ζητήματα του ΟΗΕ Γκέι Μακντούγκαλ, η οποία υποβλήθηκε στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Οργανισμού στη Γενεύη. Ακολούθησε στις 19 Φεβρουαρίου η Εκθεση του Τόμας Χάμαρμπεργκ, Επιτρόπου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Τη σειρά έκλεισε η ετήσια Εκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, η οποία δημοσιοποιήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου.

Από τις τρεις εκθέσεις, η τελευταία πήρε εγκαίρως σημαντική δημοσιότητα στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης και προκάλεσε αρκετές πολιτικές αντιδράσεις. Όπως συμβαίνει συνήθως, από το περιεχόμενο της Εκθεσης κινητοποιήθηκαν διαφορετικά ανακλαστικά, ανάλογα με τον ιδεολογικό και κομματικό προσανατολισμό των διάφορων σχολιαστών. Η Εκθεση συζητήθηκε, μάλιστα, και στη Βουλή, στις 6 Μαρτίου, μετά από ερώτηση που απεύθυνε στον πρωθυπουργό ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης. Τελικά η συζήτηση έγινε διʼ αντιπροσώπων. Την κυβέρνηση εκπροσώπησε η αρμόδια υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη και τον πρόεδρο του ΛΑΟΣ ο Αδωνις Γεωργιάδης. Ομως κανείς απʼ τους δυο τους δεν μπήκε στην ουσία της Εκθεσης. Αρκέστηκαν στην ανταλλαγή κάποιων γενικόλογων διατυπώσεων για τη σκοπιμότητα αυτών των Εκθέσεων. Το βασικότερο επιχείρημα του κ. Γεωργιάδη ήταν ότι σκόπιμα συνέπεσε η ανακοίνωση της Εκθεσης με την επίσκεψη της κυρίας Μπακογιάννη στις ΗΠΑ. Πρόκειται για παραλογισμό που θα μπορούσαν να τον σκεφτούν μόνο κάποιοι που θεωρούν ότι όλος ο πλανήτης εξυφαίνει μια ανθελληνική συνωμοσία. Γιατί βέβαια η Εκθεση δεν αναφέρεται αποκλειστικά στην Ελλάδα, αλλά σε 165 διαφορετικά κράτη από όλες τις ηπείρους. Οσο για την ημερομηνία ανακοίνωσής της, έγινε φέτος ό,τι και κάθε χρόνο, εφόσον αυτή η ημερομηνία προσδιορίζεται συνήθως στις τελευταίες μέρες του Φεβρουαρίου ή τις πρώτες του Μαρτίου κάθε χρονιάς.

Ομως από την άλλη πλευρά δεν είναι σοβαρός ούτε ο ισχυρισμός της κυρίας Μπακογιάννη ότι η Εκθεση εκφράζει μόνο τις απόψεις των συντακτών της, δηλαδή κάποιων απλών υπαλλήλων της αμερικανικής διοίκησης. Το ίδιο ατυχές επιχείρημα είχε χρησιμοποιήσει και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος την ημέρα που δημοσιοποιήθηκε η Εκθεση. Είναι γνωστό ότι αυτές οι ετήσιες Εκθέσεις αποτελούν όπλο στα χέρια των ιθυνόντων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και χρησιμοποιούνται για να υποβάλλονται σε πιέσεις ορισμένες κυβερνήσεις ή να στέλνονται διπλωματικά μηνύματα σε κάποιες άλλες. Και βέβαια, όσο πιο αδύναμο κι εξαρτημένο είναι κάποιο κράτος, τόσο περισσότερο αισθάνεται την «απειλή» απʼ αυτές τις Εκθέσεις.

Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει κανείς να υπερτιμά την αξία τους. Πολλά έχουν αλλάξει από την εποχή της προεδρίας Κάρτερ, το 1977, όταν οι Εκθέσεις αυτές έδωσαν μορφή στη «σταυροφορία για την ελευθερία» που αποτελούσε βασικό πυλώνα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ εκείνη την περίοδο της διακυβέρνησης των Δημοκρατικών. Βέβαια τότε κύριος στόχος ήταν τα καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης, ενώ οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης ελάχιστα απασχολούσαν τους αμερικανούς εμπειρογνώμονες. Οι στόχοι των Εκθέσεων μετατοπίστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ʼ90, αφού είχε πλέον καταρρεύσει ο άλλος πόλος του παγκόσμιου ανταγωνισμού. Στην Ελλάδα πολιτικοί και κοινή γνώμη ξαφνιάστηκαν πρώτη φορά από το περιεχόμενο της ετήσιας Εκθεσης στις αρχές του 1991. Μετά το 1993, με την προεδρία Κλίντον, δόθηκε νέα έμφαση από την αμερικανική κυβέρνηση στη «διαχείριση» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σʼ όλο τον κόσμο. Οι Εκθέσεις έχασαν μέρος από το πολιτικό τους βάρος κατά την περίοδο του προέδρου Μπους του νεότερου. Από το 2001, ο επίσημος λόγος της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στρέφεται περισσότερο στην ασφάλεια και λιγότερο στην υπεράσπιση δικαιωμάτων. Ισως η περίοδος Ομπάμα δημιουργεί τις συνθήκες για αναβάθμιση του ρόλου των Εκθέσεων.

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ

Αλλά τι καινούριο έχει να προσθέσει η φετινή Εκθεση του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ; Και για ποιό λόγο δημιουργήθηκε πάλι φέτος αναταραχή και αντιπαραθέσεις στη χώρα μας; Η γνώμη μας είναι ότι σε λάθος σημείο εστιάστηκε το ενδιαφέρον των πολιτικών αναλυτών. Γιατί –όπως θα δούμε παρακάτω- τα σημεία που συνήθως θεωρούνται σκανδαλώδη στην Ελλάδα (δηλαδή όσα αναφέρονται στις μειονότητες της Δυτικής Θράκης και της Μακεδονίας) είναι φέτος αρκετά πιο ήπια από άλλες χρονιές, σημάδι ότι έχει γίνει δεκτό από τη διπλωματία των ΗΠΑ ένα τμήμα των θέσεων της ελληνικής πλευράς.

Επίσης δεν έχει νόημα να εκτιμήσει κανείς τις ειδικές αναφορές και την περιπτωσιολογία παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων που καταγράφεται στην Εκθεση. Πρόκειται στις περισσότερες περιπτώσεις για αντιγραφή από εκθέσεις Οργανισμών και Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων που ασχολούνται με τα ανθρώπινα δικαιώματα (Επιτροπές ΟΗΕ και Συμβουλίου Ευρώπης, Επιτροπή για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων, Διεθνής Αμνηστία, Παρατηρητήριο Συμφωνιών Ελσίνκι), ενώ έχουν ληφθεί υπόψη οι θέσεις του Συνηγόρου του Πολίτη και οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Στα περισσότερα ζητήματα οι θέσεις της φετινής Εκθεσης είναι ιδιαιτέρως ήπιες για την ελληνική κυβέρνηση. Χαρακτηριστικό είναι ότι, για να μετριαστούν οι εντυπώσεις από τις άθλιες συνθήκες κράτησης σε φυλακές και κέντρα προσφύγων, αφιερώνεται μια ολόκληρη παράγραφος για να εκθειαστούν οι υποδειγματικές συνθήκες στο κέντρο κράτησης προσφύγων Φυλάκιο στη Θράκη («είναι καθαρό και κλιματιζόμενο, δεν υπάρχουν ανήλικοι, έχει καφετέρια, εγκαταστάσεις αναψυχής, τηλέφωνο και αναρρωτήριο με τέσσερα κρεβάτια»…).

Το πραγματικό σκάνδαλο με τη φετινή Εκθεση είναι ότι παρεμβαίνει σε καθαρά πολιτικά ζητήματα που δεν έχουν καμιά σχέση με ανθρώπινα δικαιώματα, μόνο και μόνο για να πιέσει την ελληνική κυβέρνηση να σκληρύνει τη στάση της απέναντι στον «εσωτερικό εχθρό». Το όνομα του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου αναφέρεται σε πέντε σημεία της Εκθεσης, γεγονός που υποδηλώνει το ιδιαίτερο ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τη νεανική έκρηξη του Δεκέμβρη. Επικρίνεται η αστυνομία με την κατηγορία ότι «παρά το γεγονός ότι οι διωκτικές αρχές της χώρας υπήρξαν γενικά αποτελεσματικές, μερικές φορές η αστυνομία δεν ερεύνησε εντελώς τους αυτοσχέδιους ʽαντιιμπεριαλιστέςʼ αναρχικούς που χρησιμοποιούν βόμβες με γκαζάκια και κοκτέιλ μολότοφ για να επιτεθούν σε κτίρια, κυβερνητικά γραφεία, στόχους που εκπροσωπούν ʽδυτικά συμφέρονταʼ και την αστυνομία, ιδίως στο κέντρο της Αθήνας».

Οι κατηγορίες επεκτείνονται και στη δικαιοσύνη με μια εντελώς αστήρικτη επιχειρηματολογία: «Το δικαστικό σώμα αντιμετωπίζει με μεγαλύτερη επιείκεια όσους επικαλούνται πολιτικό κίνητρο σε πράξεις καταστροφής περιουσιών (τους λεγόμενους αναρχικούς) παρά εκείνους που δεν επικαλούνται πολιτικό κίνητρο. Για παράδειγμα, οι αναρχικοί καταδικάζονται συχνά σε ποινές με αναστολή αντί για φυλάκιση και χρηματική ποινή». Φτάνει, μάλιστα, η Εκθεση να ευθυγραμιστεί με τη γραμμή Κούγια στην υπεράσπιση του αστυνομικού που σκότωσε τον 15χρόνο: «Εκπρόσωποι της κυβέρνησης και των κομμάτων της αντιπολίτευσης έκαναν δηλώσεις, με τις οποίες κάποιοι παρατηρητές διέκριναν ότι προκαταλαμβάνουν την ενοχή του αστυνομικού. Την επομένη του σκοτωμού, τα μεγαλύτερα μέσα ενημέρωσης καταδίκασαν τους αστυνομικούς ως ένοχους φόνου. Ανεξάρτητοι παρατηρητές εξέφρασαν την ανησυχία τους ότι παρόμοιες δηλώσεις προϋποθέτουν την ενοχή των αστυνομικών και θέτουν σε κίνδυνο το δικαίωμα του κατηγορούμενου σε μια δίκαιη δίκη».

Αντίθετα, στα μειονοτικά ζητήματα -που τόσο κακοκαρδίζουν την πλειοψηφία των πολιτικών αναλυτών- η Εκθεση διατηρεί εξαιρετικά χαμηλούς τόνους. Για να το αντιληφθεί κανείς αυτό πρέπει να συγκρίνει τις σχετικές παραγράφους με τα αντίστοιχα εδάφια των Εκθέσεων των περασμένων χρόνων. Αντιπαραβάλλαμε τα κρίσιμα σημεία των τελευταίων δέκα χρόνων (1999-2008) για να καταλήξουμε στα ακόλουθα συμπεράσματα:

α) Για τη Δυτική Θράκη:

Η Εκθεση του 2008 δεν παίρνει θέση για τον εθνικό χαρακτήρα της μειονότητας στη Δυτική Θράκη. Αναφέρεται μόνο στο γεγονός ότι αναγνωρίζεται αποκλειστικά ως «μουσουλμανική» και ότι απαγορεύεται η χρήση του όρου «Τούρκος-τουρκικός» σε ονόματα σωματείων, ενώ επιτρέπεται τα άτομα να αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι.

Εχει δηλαδή απαλειφθεί η διατύπωση που περιλαμβανόταν πανομοιότυπη από χρόνο σε χρόνο μέχρι την Εκθεση του 2002 ότι «το μεγαλύτερο μέρος της μουσουλμανικής μειονότητας είναι εθνικά Τούρκοι ή Τουρκόφωνοι». Δεν αναφέρεται επίσης αριθμός της μειονότητας όπως στις παλιότερες Εκθέσεις (96.000 το 1999, 98.000 το 2000 και το 2001, 130.000 το 2002).

Μάλιστα στην Εκθεση του 2008 έχει προστεθεί η γνωστή ελληνική θέση ότι οι Πομάκοι πιέζονται για να εκτουρκιστούν: «ορισμένα μέλη της κοινότητας των Πομάκων ισχυρίστηκαν ότι υφίστανται πιέσεις από την Τουρκόφωνη κοινότητα να αρνηθούν την ύπαρξη πομακικής ταυτότητας ως διαφορετικής από την τουρκική ταυτότητα». Αυτή η διατύπωση πρωτοεμφανίστηκε στην περσινή Εκθεση.

β) Για τη Μακεδονία:

Η Εκθεση δεν προσδιορίζει την εθνοτική ταυτότητα στους σλαβόφωνους πολίτες της Μακεδονίας. Αναφέρει μόνο ότι «η κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη μιας σλαβικής διαλέκτου στη βορειοδυτική περιοχή της χώρας, την οποία ονομάζουν «μακεδονική» όσοι τη μιλούν. Ενας μικρός αριθμός ατόμων που μιλούν σλαβικά επιμένουν να αυτοπροσδιορίζονται ως ʽΜακεδόνεςʼ, χαρακτηρισμός που προκαλεί ισχυρή αντίθεση από άλλους Ελληνες».

Εχουν απαλειφθεί δηλαδή οι «ενοχλητικές» για την επίσημη ελληνική πολιτική διατυπώσεις που επαναλαμβάνονταν κάθε χρόνο μέχρι την περσινή Εκθεση, ότι «οι περισσότεροι ομιλητές της διαλέκτου αναφέρονται στον εαυτό τους ως ʽντόπιωνʼ» και ότι η κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει τη σλαβική διάλεκτο ως «γλώσσα διαφορετική από τη βουλγαρική». Επίσης έχει αφαιρεθεί το κομμάτι προηγούμενων Εκθέσεων (2005, 2006), όπου γινόταν αναφορά στην απαγόρευση εισόδου στη χώρα ατόμων σλαβομακεδονικής καταγωγής, με βάση κάποια «μαύρη λίστα». Από το 1999 έως το 2003 οι Εκθέσεις αναφέρονταν και στον αριθμό των πολιτών που μιλούν τη γλώσσα αυτή («10.000 έως 50.000»), ενώ το 2003 αναφέρεται ρητά ότι «η ʽμακεδονικήʼ είναι μια γλώσσα διακριτή από τη βουλγαρική».

Αρα δεν έχει κανένα λόγο να είναι δυσαρεστημένη η κυρία Μπακογιάννη με τη νέα Εκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, τουλάχιστον για τα ζητήματα των μειονοτήτων. Οσο για τις επικρίσεις ότι η αστυνομία είναι ανεκτική με τους αναρχικούς, ας είναι καλά η νέα πολιτική πυγμής Μαρκογιαννάκη-Παυλόπουλου.

Η Εμπειρογνώμονας του ΟΗΕ

Αντίθετα από την εξ ορισμού μειωμένη αξιοπιστία της ετήσιας Εκθεσης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, η δεύτερη έκθεση που δημοσιοποιήθηκε αυτές της μέρες φέρει τη σφραγίδα του ΟΗΕ. Την υπογράφει η ειδική εμπειρογνώμονας για θέματα μειονοτήτων Γκέι Μακντούγκαλ, γνωστή υποστηρίκτρια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στη δική της χώρα, τις ΗΠΑ, πράγμα που βέβαια έχει ιδιαίτερη σημασία. Γιʼ αυτή την Εκθεση έχει κάθε λόγο η ελληνική κυβέρνηση να ανησυχεί. Η κυρία Μακντούγκαλ επισκέφτηκε τη χώρα μας από τις 8 ως τις 16 Σεπτεμβρίου 2008 και, παρά το ασφυκτικό πρόγραμμα με συναντήσεις «επισήμων» που φρόντισε να της οργανώσει το υπουργείο Εξωτερικών, κατάφερε να βρει λίγο χρόνο για να έρθει σε επαφή και με μέλη μειονοτικών ομάδων στη Βόρεια Ελλάδα.

Η Εκθεσή της αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του ΟΗΕ το πρωί της Παρασκευής 27 Φεβρουαρίου αλλά αγνοήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση και τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Μέχρι που ένα ωραίο πρωί, στις 5 Μαρτίου, μια βδομάδα δηλαδή αργότερα, ανέλαβε να την κατακεραυνώσει ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, το ΑΠΕ έβγαλε σχετικό τηλεγράφημα, τη σκυτάλη πήραν τα κανάλια και την επομένη σύσσωμες οι ελληνικές εφημερίδες αποκάλυψαν το «ανθελληνικό» ντοκουμέντο. «Εκθεση πρόκληση» εκτιμά το Mega, «Εκθεση πρόκληση» και το Εθνος, «Μας έπιασαν στον ύπνο» θρηνούν τα Νέα, «Προκλητική έκθεση» επαναλαμβάνουν η Απογευματινή και ο Ριζοσπάστης, ο οποίος επανέρχεται την άλλη μέρα: «Στη μέγκενη του ΟΗΕ η Ελλάδα». Την Κυριακή ανέλαβαν οι εβδομαδιαίες του «πατριωτικού χώρου»: το Πρώτο Θέμα μιλά για «Βρόμικο παιχνίδι με δήθεν ʽμειονότητεςʼ» και το Παρόν φροντίζει από τον τίτλο του να δείξει την άρια καταγωγή του, μιλώντας για την «Αφροαμερικανίδα του ΟΗΕ», ενώ ο (Καυκάσιος) κ. Παπαθεμελής που υπογράφει το άρθρο δεν γνωρίζει καν το όνομά της. Την αναφέρει ως «Μακ Ντάγκλας» και αποφαίνεται ότι είναι «αγράμματη ή βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία»! Το σπασμένο τηλέφωνο της εθνικοφροσύνης για μια ακόμα φορά σε εγρήγορση.

Και για ποιό λόγο όλος αυτός ο πανικός; Η κυρία Μακντούγκαλ απλά συνόψισε όσα επί χρόνια επαναλαμβάνουν όλοι οι διεθνείς οργανισμοί που ασχολούνται με τα ανθρώπινα δικαιώματα σʼ όλο τον κόσμο. Και «τόλμησε» να ζητήσει από την ελληνική κυβέρνηση να σεβαστεί τις διεθνείς συνθήκες και τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Παραθέτουμε σε μετάφραση το πιο χαρακτηριστικό απόσπασμα της Εκθεσης της κυρίας Μακντούγκαλ:

«Η κυβέρνηση [της Ελλάδας] οφείλει να εγκαταλείψει την αμφισβήτηση αν υπάρχει μακεδονική μειονότητα ή τουρκική μειονότητα και να επικεντρώσει το ενδιαφέρον της στην προστασία των δικαιωμάτων του αυτοπροσδιορισμού, της ελευθερίας της έκφρασης και της ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι αυτών των κοινοτήτων. Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να συμμορφωθεί πλήρως με τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που καθορίζουν ότι πρέπει να επιτραπεί σε σωματεία να χρησιμοποιήσουν τις λέξεις ʽμακεδονικόςʼ και ʽτουρκικόςʼ στα ονόματά τους και να εκφράζουν ελεύθερα τις εθνοτικές ταυτότητές τους. Σε αυτά τα σωματεία που έχει απαγορευτεί κατά το παρελθόν να κάνουν χρήση αυτών των ονομάτων πρέπει να δοθεί άμεση έγκριση. Τα δικαιώματά τους σε μειονοτική προστασία πρέπει να γίνουν σεβαστά σύμφωνα με τη Διακήρυξη για τις Μειονότητες και τις βασικές διεθνείς συνθήκες ανθρώπινων δικαιωμάτων».

Υποτίθεται ότι και η ελληνική κυβέρνηση μιλά για «αυτοπροσδιορισμό» (έστω και με την κουτοπονηριά του «ατομικού αυτοπροσδιορισμού», ο οποίος όμως δεν έχει διαφορά από τον συλλογικό αν είναι δημόσιος), και ότι σέβεται τις διεθνείς συνθήκες και τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Τι περισσότερο ζητά η κυρία Μακντούγκαλ;

Το Συμβούλιο της Ευρώπης

Εξαιρετικό ενδιαφέρον και σημασία έχει και η τρίτη Εκθεση, αυτή με την οποία ασχολήθηκαν ελάχιστα τα μέσα ενημέρωσης. Την έχει συντάξει ο ίδιος ο Επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο Συμβούλιο της Ευρώπης Τόμας Χάμαρμπεργκ, ο οποίος επισκέφτηκε την Ελλάδα από τις 8 ως τις 10 Δεκεμβρίου. Ο κ. Χάμαρμπεργκ δεν είναι …«Αφροαμερικανός» για να προκαλέσει τόσες αντιδράσεις, αλλά Σουηδός και επιπλέον είναι ο ίδιος Επίτροπος (και όχι απλός εισηγητής), με πλούσια διεθνή καριέρα στον τομέα των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ε, λοιπόν, και η Εκθεση του κ. Χάμαρμπεργκ, που πέρασε στα ψιλά του ελληνικού Τύπου, συμβαδίζει απολύτως με τις διαπιστώσεις και τις προτάσεις της Εκθεσης Μακντούγκαλ.

Ο κ. Χάμερμπεργκ στα συμπεράσματά του εκφράζει τη «βαθιά του ανησυχία» για την επιμονή της Ελλάδας να μην αναγνωρίζει άλλη μειονότητα πέρα από την τριμερή «μουσουλμανική μειονότητα» στη Δυτική Θράκη και υπογραμμίζει ότι «κάθε υποχρέωση της Ελλάδας που προκύπτει από τη Συνθήκη της Λοζάνης ή οποιαδήποτε άλλη Συνθήκη των αρχών του 20ού αιώνα πρέπει να αντιμετωπίζεται και να ερμηνεύεται σε πλήρη και αποτελεσματική συμμόρφωση προς τις υποχρεώσεις που ανέλαβε με την επικύρωση των ευρωπαϊκών και διεθνών οργάνων ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Ο Επίτροπος «επιθυμεί να υπενθυμίσει ότι η ελευθερία του εθνοτικού αυτοπροσδιορισμού είναι μία μείζων αρχή, στην οποία πρέπει να στηρίζονται οι δημοκρατικές πλουραλιστικές κοινωνίες και οφείλουν να την εφαρμόζουν σε όλες τις μειονοτικές ομάδες, ό,τι κι αν είναι αυτές, εθνικές, θρησκευτικές ή γλωσσικές».

Ο κ. Χάμαρμπεργκ απαντά και στους φόβους που εκφράζουν οι εκπρόσωποι της ελληνικής κυβέρνησης ότι ενδεχόμενη αναγνώριση μειονοτήτων θα προκαλέσει αντιδράσεις: «Η ύπαρξη εντάσεων μεταξύ μελών και ομάδων μιας δημοκρατικής κοινωνίας, όπως η Ελλάδα, είναι σύμφυτο στοιχείο του πλουραλισμού της. Η απάντηση στις εντάσεις δεν πρέπει να είναι η υιοθέτηση κατασταλτικών μέτρων».

Ο Επίτροπος του Συμβουλίου της Ευρώπης αναφέρεται και στο γεγονός ότι δεν έχουν ακόμα εφαρμοστεί οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που δικαιώνουν τους «τουρκικούς» και «μακεδονικούς» συλλόγους. Ειδικά για τη «Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού», μια υπόθεση που έχει κριθεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ήδη από το 1998, ο Επίτροπος αναφέρει πως «πληροφορήθηκε ότι το νομικό πρόσωπο αυτού του σωματείου ακόμα δεν αναγνωρίζεται, παρά το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση παραδέχτηκε στο Συμβούλιο Υπουργών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το 2000 ότι [στο εξής] ʽδεδομένης της άμεσης επίδρασης των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου στην ελληνική νομοθεσία, τα ελληνικά δικαστήρια δεν θα παραλείψουν να προλάβουν [στο εξής] αυτού του είδους δικαστικά σφάλματα στα οποία οφείλεται η παράβαση που διαπιστώθηκε σʼ αυτή την υπόθεσηʼ».

Τελικά όχι μόνο δεν φρόντισε η ελληνική κυβέρνηση να αποφευχθούν «αυτού του είδους τα δικαστικά σφάλματα», αλλά αρνείται μέχρι σήμερα να εφαρμόσει τις τελεσίδικες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που αφορούν το δικαίωμα χρήσης του όρου «τουρκικός» ή «μακεδονικός» στους τίτλους ορισμένων σωματείων της Θράκης και της Μακεδονίας.

Η αμηχανία των αρχών

Οσο άνετα ένιωσε η ελληνική κυβέρνηση μετά την ανακοίνωση της Εκθεσης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, τόσο στριμώχτηκε με τις δυο άλλες Εκθέσεις, της Γκέι Μακντούγκαλ του ΟΗΕ και του Τόμας Χάμαρμπεργκ του Συμβουλίου της Ευρώπης. Χαρακτηριστική η απάντηση που έδωσε ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών Γ. Κουμουτσάκος σχετικά με την Εκθεση της Ανεξάρτητης Εμπειρογνώμονος των ΟHE για θέματα μειονοτήτων: «Η Ελλάδα πρόκειται να παρουσιάσει αναλυτικά τις θέσεις της στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Γενεύη. Οι θέσεις μας είναι κρυστάλλινες και εδράζονται στον απόλυτο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αρχή που ισχύει και για τις μειονότητες, και συνιστά επίτευγμα της σύγχρονης Ελληνικής Δημοκρατίας». Στη συνέχεια επιτίθεται απερίφραστα στην κυρία Μακντούγκαλ: «[Οι μηχανισμοί προστασίας] δεν θα πρέπει να μετατρέπονται, άμεσα ή έμμεσα, σε ευκαιρία ή άλλοθι για ορισμένους, που συνειδητά επιχειρούν να τους εκμεταλλευθούν για την προώθηση δικών τους σκοπιμοτήτων στο επίπεδο των διακρατικών σχέσεων. Επίσης, δεν θα πρέπει να καθίστανται εργαλείο στα χέρια εκείνων που για ιδιοτελείς σκοπούς επιδιώκουν την καλλιέργεια διχόνοιας και κλίματος εντάσεων στο εσωτερικό μιας κοινωνίας».

Τελικά την περασμένη Τρίτη η κυρία Μακντούγκαλ ήταν άρρωστη και η σχετική συζήτηση στη Γενεύη αναβλήθηκε. Αλλά τα ελληνικά επιχειρήματα περιλαμβάνονται ως επίσημες απαντήσεις στην Εκθεση του κ. Χάμαρμπεργκ. Συνοψίζονται στην επιμονή ότι όλα τα έχει λύσει η Συνθήκη της Λοζάνης και ότι εν πάση περιπτώσει η Ελλάδα είναι τόσο ανεκτική ώστε αποδέχεται τον ατομικό αυτοπροσδιορισμό.

«Πρέπει να σημειωθεί», αναφέρει η ελληνική απάντηση, «ότι στην Ελλάδα, κάθε άτομο που ισχυρίζεται ότι ανήκει σε μια διακριτή εθνοτική ή πολιτισμική ομάδα είναι ελεύθερο να το κάνει, χωρίς φόβο για οποιεσδήποτε αρνητικές συνέπειες». Η σοβαρότητα αυτής της διαβεβαίωσης είναι εξαιρετικά αμφίβολη. Γνωρίζουμε τι συμβαίνει κάθε φορά που κάποιο άτομο στη Θράκη δηλώνει «Τούρκος» ή στη Δυτική Μακεδονία «Μακεδόνας».

Οσο για το δικαίωμα των μελών μειονοτικών ομάδων να συστήνουν σωματεία με τις ονομασίες «τουρκικός» - «μακεδονικός», η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να παραδεχτεί το πρόβλημα, αλλά «προκειμένου να διαλύσει κάθε παρεξήγηση, πρέπει να σημειωθεί ότι στη Θράκη έχει καταχωρηθεί από τα δικαστήρια μεγάλος αριθμός ενώσεων της μουσουμανικής μειονότητας», όσο για τις προσφυγές των απαγορευμένων ενώσεων που δικαιώθηκαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του Σρασβούργου «είναι μόνο τρεις» (!). Και τι απαντά το ελληνικό κράτος στις αιτιάσεις ότι δεν εφαρμόζει αυτές τις αποφάσεις; «Η κυβέρνηση μελετά τρόπους και μέσα για την εφαρμογή των αποφάσεων του Δικαστηρίου». Μια έμμεση παραδοχή ότι αρνείται να αποδεχτεί τις αποφάσεις που επιβάλλουν την έγκριση των σωματείων με τις ονομασίες «τουρκικός» ή «μακεδονικός».

Καθόλου πειστικά δεν είναι και τα επιχειρήματα της κυβέρνησης σχετικά με την ελευθερία που υποτίθεται ότι απολαμβάνουν οι «ντόπιοι» Μακεδόνες: «Παραδοσιακές γιορτές και πολιτιστικά δρώμενα οργανώνονται τακτικά στην περιοχή της Φλώρινας και αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της κουλτούρας του τοπικού πληθυσμού. Αυτές οι εκδηλώσεις και τα δρώμενα αφορούν και μια μικρή ομάδα Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι μιλούν μια σλαβική διάλεκτο και κατοικούν στην περιοχή». Λες και δεν ζήσαμε όλοι το περσινό καλοκαίρι τη μαζική ψύχωση με το πανηγύρι της Μελίτης.

Αλλά εκεί που η ελληνική κυβέρνηση δείχνει ότι έχει χάσει κάθε σοβαρό επιχείρημα είναι όταν επικαλείται την απόφαση Gorzelik κατά Πολωνίας (44158/98) του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, για να πει ότι «καμιά σύσταση των οργάνων του ΟΗΕ και κατά μείζονα λόγο άλλου εποπτικού μηχανισμού στον τομέα προστασίας των δικαιωμάτων ατόμων που ισχυρίζονται ότι ανήκουν σε μια ʽμειονότηταʼ δεν μπορεί να προσδιορίσει την ύπαρξη μειονοτικής ομάδας ή να επιβάλλει στα κράτη την υποχρέωση να αναγνωρίσουν επίσημα μια ομάδα ως ʽμειονότηταʼ».

Όμως αυτή η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου λέει κάτι εντελώς διαφορετικό: «Η επιλογή της μορφής που θα πάρει η αναγνώριση [μιας εθνικής ή εθνοτικής μειονότητας] και αν θα πραγματοποιηθεί με την εφαρμογή διεθνών συνθηκών, διμερών συμφωνιών ή με ενσωμάτωση στο Σύνταγμα ή σε ειδικό νομικό καθεστώς, πρέπει να αφήνεται στη διακριτική ευχέρεια του κράτους».

Το Δικαστήριο, δηλαδή, δεν αφήνει περιθώρια παρά μόνο για τον τρόπο αναγνώρισης. Όχι για το αν θα αναγνωριστεί μια μειονότητα που εντοπίζεται από τους διεθνείς οργανισμούς.

http://www.iospress.gr/ios2009/ios20090315.htm

ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ για όλα τα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα

Πιστοποιητικό γέννησης και εγγραφή στα δημοτολόγια για τα παιδιά των μεταναστών/τριών

Τα χρόνια περνάνε και τα παιδιά που αποτελούν τη δεύτερη γενιά μεταναστών/τριών είναι πια αναπόσπαστο τμήμα των ανθρώπων που κατοικούν σʼ αυτόν τον τόπο. Πολλά γεννήθηκαν στην Ελλάδα, άλλα ήρθαν πολύ μικρά. Όλα φοιτούν στα ελληνικά σχολεία και μιλούν τα ελληνικά ως πρώτη τους γλώσσα. Όμως, το ελληνικό κράτος αρνείται πεισματικά να αναγνωρίσει αυτή την πραγματικότητα. Σε όσα παιδιά γεννιούνται εδώ, αρνείται ακόμα και το πιο στοιχειώδες, το απλό πιστοποιητικό γέννησης! Οι συνέπειες είναι δραματικές: Αφού δεν εγγράφονται στα δημοτολόγια, δεν μπορούν να αποκτήσουν πιστοποιητικό ότι γεννήθηκαν σʼ αυτή τη χώρα. Έτσι είναι μετέωρα, χωρίς χαρτιά και χωρίς διαβατήριο, αφού μετά τα 18 τους χρόνια πρέπει ξαφνικά να αποδείξουν ότι έχουν εισέλθει και διαμένουν νόμιμα στη χώρα! Δηλαδή, καταδικασμένα στην καθημερινή ανασφάλεια και στον κοινωνικό αποκλεισμό!

Νέοι και νέες που ζουν και σπουδάζουν στην Ελλάδα, μπορούν ανά πάσα στιγμή να απελαθούν σε χώρες που ποτέ δεν γνώρισαν και που συχνά δεν μιλούν τη γλώσσα τους. Αυτή η απάνθρωπη κατάσταση πρέπει να σταματήσει. Και αυτό πρέπει να γίνει τώρα. Αρχίζοντας από το πιστοποιητικό γέννησης.

Η καμπάνια «ενάντια στο ρατσισμό από την κούνια» που ξεκίνησε από τους συλλόγους των μεταναστριών για τη διεκδίκηση έκδοσης πιστοποιητικού γέννησης για τα νεογέννητα από τους Δήμους στους οποίους γεννήθηκαν και διαμένουν, έχει κάνει τα πρώτα της βήματα από το 2005 και κλιμακώνεται. Δηλώνουμε την αμέριστη υποστήριξή μας στο δίκαιο αυτό αίτημα, επειδή μας είναι αδιανόητο να υπάρχουν συνάνθρωποι και συμπολίτες μας με μισά ή καθόλου δικαιώματα.

Ίσα δικαιώματα για όλα τα παιδιά που γεννιούνται και ζουν στην Ελλάδα

Ζητούμε να εκδίδεται Πιστοποιητικό Γέννησης από τους Δήμους, για τα παιδιά των --μεταναστών/στριών που γεννιούνται στην Ελλάδα!

Το ψήφισμα μπορείτε να το υπογράψετε εδώ:

http://www.kounia.org/index.php?option=com_facileforms&Itemid=26

Απογοητεύτικο είναι το γεγονός πως στο ψήφισμα στα σημεία που θα έπρεπε να αναγράφεται το ονοματεπώνυμο και η ιδιότητα όσων υπογράφουν κάποιοι (θα αποφύγω να χρησιμοποιήσω οποιονδήποτε χαρακτηρισμό) έχουν γράψει ρατσιστικά και υβριστικά μηνύματα...

Ψήφισα

Μια παραδειγματική συμβολική τελετή στο δήμο Καισαριανής

To Σάββατο 23 Μαίου, η καμπάνια «Όχι στο ρατσισμό από την Κούνια» έκανε ένα ακόμα βήμα μπροστά.

Ο δήμαρχος Καισαριανής Σπύρος Τζόκας, στη κεντρική πλατεία της πόλης , ανάμεσα σε δεκάδες παιδιά από την Αφρική και τις Φιλιππίνες, όλων των ηλικιών, έγραψε (συμβολικά) το κοριτσάκι από τη Γκάνα στο δημοτολόγιο του Δήμου Καισαριανής. Η συμβολική τελετή έγινε με τη παρουσία εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης πολλών δήμων της Αττικής και βουλευτών, κατοίκων της Καισαριανής, πάρα πολλών μεταναστών (ειδικά Αφρικανών) και με τη κάλυψη αρκετών τηλεοπτικών καναλιών. Το κοριτσάκι που γεννήθηκε, στην Καισαριανή πριν από 20 μήνες, με το όνομα Κούκουα (σημαίνει Τετάρτη γιατί αυτή τη μέρα γεννήθηκε) έγινε η μεγάλη σταρ της βραδιάς!

Ήταν πραγματικά μοναδική αυτή η τελετή εγγραφής, γιατί η Κούκουα είναι το πρώτο παιδί από μετανάστες γονείς που παύει να είναι ανύπαρκτο, αφού τουλάχιστον σε συμβολικό επίπεδο, καταγράφηκε επίσημα. Η εκδήλωση έγινε για να γίνει γνωστό και να συγκινήσει την ελληνική κοινωνία και τους αρμοδίους το ζήτημα του κοινωνικού αποκλεισμού των παιδιών μεταναστών στην Ελλάδα. Έγινε σε ατμόσφαιρα μεγάλης χαράς με μαζική συμμετοχή δεκάδων μικρών παιδιών μεταναστών μαζί με τους γονείς τους. Υπέροχη ανοιξιάτικη βραδιά, «ιστορική» όπως την αποκάλεσαν συγκινημένοι πολλοί φίλοι μας. Έστω κι αν ήταν συμβολική η τελετή, γιατί ο ελληνικός νόμος απαγορεύει την εγγραφή σε ελληνικά δημοτολόγια παιδιών μεταναστών που γεννήθηκαν και μεγαλώνουν εδώ, ήταν ωστόσο μια πράξη βαθιά πολιτική και εμβληματική! Θα λέγαμε, ήταν κάτι σαν πολιτική βάφτιση! Το δικαίωμα του παιδιού να υπάρχει, να είναι μέρος της ανθρώπινης κοινότητας, το δικαίωμα να είναι μέρος της κοινωνίας και της πόλης.

Δύσκολες στιγμές!

Όμως, την ίδια ώρα που η τελετή εγγραφής και η λαϊκή γιορτή με μουσικές, χορούς και τραγούδια από Αφρική, Φιλιππίνες, Βουλγαρία και Αλβανία που την ακολούθησε ήταν μια πραγματική όαση ειρήνης και αρμονικής συμβίωσης, πιο πέρα το κέντρο της Αθηνάς πνιγόταν μέσα στο ρατσιστικό μίσος που θέλουν να σπέρνουν μια αλαζονική εξουσία και τα όργανα της τάξης της μαζί με τους Χρυσαυγήτες!

Είναι γεγονός ότι στην Αθήνα ζει το 26,5% του συνόλου των μεταναστών σε ολόκληρη την χώρα και σήμερα αποτελούν περισσότερα από το ένα τέταρτο του πληθυσμού του Δήμου Αθηναίων. Αυτή η καινούργια πραγματικότητα επιβάλλει την επείγουσα ριζική αλλαγή της μεταναστευτικής πολιτικής και ειδικά εκείνης που αφορά τα παιδιά της δεύτερης γενιάς. Παρόλα αυτά η κυβέρνηση δεν έχει την ελάχιστη πολιτική βούληση να δώσει οριστικές λύσεις.

Αρνείται πεισματικά , αλαζονικά να δώσει τώρα το δικαίωμα στην ιθαγένεια στους νέους και στις νέες της δεύτερης γενιάς που γεννιούνται ή/και μεγαλώνουν στις γειτονιές της Αθήνας και όλης της Ελλάδας. Αρνείται πεισματικά μέτρα ένταξης των μεταναστών και των παιδιών τους πράγμα που είναι τελείως ανεύθυνο και εγκληματικό! Οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο μίσος και στη διχόνοια, στη κοινωνική έκρηξη. Δεν βοηθάει στην ειρηνική συμβίωση όλων μας.

Χρειάζεται όσο ποτέ μια πολιτική ενάντια στην υπερσυγκέντρωση των μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας και αυτό σημαίνει συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση. Χρειάζεται νομιμοποίηση και πάλι νομιμοποίηση των μεταναστών. Χρειάζεται μία διαφορετική πολιτική για την εκπαίδευση των παιδιών των μεταναστών, που να αρχίζει από τον τόπο κατοικίας τους . Χρειάζεται αλλαγή των εκπαιδευτικών μεθόδων (ο αριθμός των παιδιών μεταναστών είναι ήδη στα 10% και στα δημοτικά θα αυξηθεί ακόμα). Χρειάζονται μικτοί παιδικοί σταθμοί και νηπιαγωγεία για να γίνεται πιο εύκολη η προσαρμογή τους στο δημοτικό. Χρειάζεται εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας για ενήλικους, για τους γονείς.

Χρειάζεται όμως και ένα κίνημα στην τοπική αυτοδιοίκηση. Για αυτό προτείναμε στους δήμαρχους που ήταν τα Σάββατο μαζί μας να οργανώσουν, μαζί με την καμπάνια Όχι στο Ρατσισμό από την Κούνια, και άλλες εκδηλώσεις σαν κι αυτή της Καισαριανής .

Η εγγραφή στο δημοτολόγιο της μικρής Κούκουα ήταν μόνον η αρχή. Το μέλλον της Κούκουα είναι το μέλλον όλων μας!

Σόνια Μητραλιά, συντονίστρια της καμπάνιας «Όχι στο ρατσισμό από την Κούνια»

http://www.kounia.org/index.php?option=com_content&task=view&id=78&Itemid=26

Η ψήφος μου καταμετρήθηκε

αλλά από ότι διαπίστωσα ο η μνήμη των Ελλήνων είναι ασθενής ξεχάσανε πως είναι να είσαι ξένος σε ένα τόπο

Η ψήφος μου καταμετρήθηκε

αλλά από ότι διαπίστωσα ο η μνήμη των Ελλήνων είναι ασθενής ξεχάσανε πως είναι να είσαι ξένος σε ένα τόπο

Το λυπηρό είναι ότι έχουμε "ασθενή" μνήμη. Ξεχάσαμε τον εμφύλιο, ξεχάσαμε ότι μετά από αυτόν φεύγαμε μπουλούκια σε ξένους τόπους, ξεχάσαμε τα τραγούδια που γράφτηκαν σημαδεύοντας μια εποχή, ξεχάσαμε πως είναι να μην έχεις όνομα, παρα να είσαι ένα νούμερο μέσα σε χιλιάδες άλλα, ξεχάσαμε την περιφρόνηση και τους διωγμούς. Ξεχάσαμε να σκεφτόμαστε. Μόνο ότι μας πασάρουν...

Μαθηματικός άθλος από έναν 16χρονο Ιρακινό «Αϊνστάιν» στη Σουηδία

Eφτασε στη Σουηδία πριν από έξι χρόνια, καθώς η οικογένειά του αναζητούσε καταφύγιο από το φλεγόμενο Ιράκ. Στα 16 του χρόνια σήμερα, ο Μοχάμεντ Αλτουμαϊμί άφησε εμβρόντητους όχι μόνο τους μαθηματικούς του, στο γυμνάσιο της πόλης Φαλούν, στην κεντρική Σουηδία, αλλά και καθηγητές του διάσημου πανεπιστημίου της Ουψάλα.

Eνας περίπλοκος γρίφος

Ο νεαρός Ιρακινός καταπιάστηκε με έναν μαθηματικό γρίφο, πολύ περίπλοκο ακόμη και για τους ειδικούς. Επινόησε μια μέθοδο, η οποία μπορεί να παραγάγει και να απλοποιήσει τους λεγόμενους «αριθμούς Μπερνούλι». Πρόκειται για μια μαθηματική ακολουθία, την οποία εισήγαγε τον 17ο αιώνα ο Γιάκομπ Μπερνούλι, μέλος της διάσημης οικογένειας Ελβετών μαθηματικών και φυσικών. Οι αριθμοί Μπερνούλι εμφανίζονται σε διάφορους επιστημονικούς κλάδους και είναι σημαντικοί στη Θεωρία Αριθμών.

Οπως δήλωσε ο ίδιος ο Αλτουμαϊμί στην εφημερίδα «Ντάγκενς Νίχετερ», αρχικά έδειξε τα αποτελέσματα των εργασιών του στους καθηγητές του γυμνασίου του, ουδείς εκ των οποίων μπορούσε να πιστέψει ότι η μέθοδός του ήταν σωστή. Στη συνέχεια, έστειλε τα τετράδιά του σε καθηγητές του πανεπιστημίου της Ουψάλα, οι οποίοι μπήκαν στον κόπο να τα ελέγξουν για να διαπιστώσουν ότι η εργασία του ήταν αλάνθαστη. Του προσέφεραν μάλιστα μια θέση στο πανεπιστήμιο, για να σπουδάσει θετικές επιστήμες.

«Αγαπώ τα μαθηματικά»

Για την ώρα, όμως, ο νεαρός Ιρακινός ασχολείται με τις σχολικές του υποχρεώσεις και σχεδιάζει να παρακολουθήσει θερινά μαθήματα προχωρημένων μαθηματικών και φυσικής στους προσεχείς μήνες. Οσο για το μέλλον, δηλώνει στην τοπική εφημερίδα «Φαλού Κουρίρεν»: «Θα ήθελα να γίνω ερευνητής, είτε στα Μαθηματικά, είτε στη Θεωρητική Φυσική. Πραγματικά αγαπώ αυτά τα αντικείμενα. Πρέπει, όμως, πρώτα να βελτιώσω τα αγγλικά μου και τις επιδόσεις μου στις κοινωνικές επιστήμες».

Το επίτευγμα του Μοχάμεντ προκάλεσε αίσθηση στη Σουηδία, επαναφέροντας από μια θετική σκοπιά το ζήτημα της μετανάστευσης. Στις εφημερίδες και το Διαδίκτυο, αρκετοί Σουηδοί τόνιζαν, με αφορμή την περίπτωση του νεαρού Ιρακινού, τα οφέλη που αποκομίζει η χώρα τους από τη μετανάστευση, σε πείσμα της ξενοφοβίας που αρχίζει να αποκτά ανησυχητικές διαστάσεις και στον παραδοσιακά φιλόξενο Σκανδιναβικό Βορρά.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_29/05/2009_316536

Ο Αμαράντο γεννήθηκε στην Ελλάδα πριν από 7 χρόνια, από Αλβανούς γονείς, μετανάστες. Όταν καταλάβανε ότι είναι αυτιστικός, ο πατέρας του έφυγε. Εδώ και 2 χρόνια, η μητέρα του έχει να παλέψει με τόσα… Κυρίως με το φόβο της σύλληψης και της απέλασης, αφού ακόμη δεν έχει χαρτιά. Του Αρίστου Αναγνώστου

«Αισθάνομαι ότι είμαι τελείως μόνη μου. Μπορείς να έρθεις στη θέση μου;», με ρώτησε η 28χρονη Βέρα. Θα έβαζα στοίχημα ότι είναι πολύ μεγαλύτερη….

Άραγε πόσο δυνατά πρέπει να φωνάξει για να ακουστεί στο Υπουργείο Εσωτερικών το αίτημά της να της χορηγήσουν άδεια παραμονής για εξαιρετικούς λόγους; Και μέχρι πότε;

Όταν πριν από δύο χρόνια ο άνδρας της έφυγε από το σπίτι, η Βέρα δεν είχε μυαλό να τρέξει για την άδεια παραμονής στο Δήμο Θεσσαλονίκης. Από τη μια ήταν το ανάπηρο παιδί που δεν είχε κανέναν για να το προσέχει, από την άλλη έπρεπε να δει πώς θα βρει καμιά δουλειά.

Άργησε, έχασε την προθεσμία και πήγε να καταθέσει τα δικαιολογητικά με καθυστέρηση πέντε ημερών! Η επίκληση της ανωτέρας βίας δεν έγινε αποδεκτή από την υπηρεσία του δήμου, που αρνήθηκε να δεχθεί τα δικαιολογητικά και έτσι έμεινε χωρίς χαρτιά.

Στις 10 Ιουνίου του 2008, η Νομική Ομάδα Υποστήριξης Μεταναστών και Προσφύγων Θεσσαλονίκης ανέλαβε, αφιλοκερδώς, να καταθέσει αίτηση στο Υπουργείο Εσωτερικών προκειμένου να της χορηγηθεί άδεια παραμονής «για εξαιρετικούς λόγους».

Από τότε υπομονή και αναμονή… Και δουλειά ως καθαρίστρια σε κανένα σπίτι- μέχρι τις 12 όμως- γιατί σχολάει το ειδικό σχολείο και πρέπει να γυρίσει γρήγορα στον Αμαράντο. Τα φάρμακά του είναι πανάκριβα και δεν είναι ασφαλισμένοι. Το σχολείο είναι καλό και δωρεάν. Αυτό φοβάται αν την απελάσουν στην Αλβανία. Εκεί δεν έχει τίποτα για τα αυτιστικά άτομα. Από την άλλη, πώς θα την δεχθούν οι γονείς της χωρίς σύζυγο και με ανάπηρο παιδί...

«Μάνα Κουράγιο»

Πέρασε ένας χρόνος και η Βέρα αναγκάστηκε να κατέβει η ίδια στην Αθήνα για να καταθέσει αίτηση επίσπευσης, προκειμένου να εξετασθεί πιο γρήγορα η υπόθεσή της. Τι διάολο, μητέρα, μονογονεϊκής οικογένειας με ανάπηρο παιδί, θα απαντήσουν…Αλλά, Χριστούγεννα 2009 και τίποτα ακόμα.

Όταν η δικηγόρος της Βέρας ρώτησε τηλεφωνικώς, αλλά και μέσω φαξ, το Υπουργείο Εσωτερικών πότε αναμένεται να συζητηθεί η αίτηση της Βέρας, η απάντηση που δόθηκε είναι ότι «αυτή τη στιγμή εξετάζονται οι αιτήσεις που είχαν υποβληθεί το 2006(!). Ότι στην ουσία δηλαδή, θα πρέπει να περιμένει ούτε λίγο ούτε πολύ άλλα δύο χρόνια.

Παρά την υπόμνηση ότι πρόκειται για μια εξαιρετική περίπτωση, η απάντηση των αρμοδίων του ΥΠΕΣ ήταν ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι.

«Η Βέρα Σαράνι είναι μια από τις κατεξοχήν περιπτώσεις που δικαιούνται άδεια παραμονής για εξαιρετικούς λόγους. Στην περίπτωσή της, το κράτος και η γραφειοκρατία επέδειξαν το χειρότερο πρόσωπό τους και την αντιμετώπισαν με περισσή αναλγησία δυο φορές:

Μια όταν αρνήθηκαν να της δώσουν την άδεια παραμονής, επειδή καθυστέρησε να υποβάλει στο δήμο τα δικαιολογητικά για την ανανέωση και τα υπέβαλε πέντε μέρες μετά από τη λήξη της προθεσμίας. Χωρίς να της αναγνωρίσουν ότι αποτελεί ανωτέρα βία το γεγονός ότι πρόκειται για μια μονογονεϊκή οικογένεια με αυτιστικό παιδί!

Δεύτερη, με την κωλυσιεργία του Υπουργείου Εσωτερικών, επί ενάμιση χρόνο, να απαντήσει στο αίτημά της για χορήγηση άδειας διαμονής για εξαιρετικούς λόγους. Η αντιμετώπισή της Βέρας και του 7χρονου αυτιστικού γιου της από το ελληνικό κράτος συνιστά κατάφορη παραβίαση των ατομικών και πανανθρώπινων δικαιωμάτων και είναι ντροπή όλων μας», δηλώνει στο TVXS, η δικηγόρος της Βέρας και μέλος της Ομάδας Νομικής Υποστήριξης Μεταναστών-Προσφύγων, Έφη Τελλή.

Αξίζει να αναφερθεί η κατάληξη που είχε μια ανάλογη περίπτωση: Το Υπουργείο Εσωτερικών είχε απαντήσει θετικά στο αίτημα ενός φορέα του AIDS για χορήγηση άδειας παραμονής για εξαιρετικούς λόγους, μια εβδομάδα μετά από το θάνατό του(!)

Μιλήσαμε χθες το βράδυ στο τηλέφωνο με τη Βέρα. Πριν της πω ότι εκτίθεται με τη δημοσιότητα και κινδυνεύει να συλληφθεί, μου ψιθύρισε: «Δεν αντέχω άλλο»…

πηγή tvxs

Όμως, το ελληνικό κράτος αρνείται πεισματικά να αναγνωρίσει αυτή την πραγματικότητα. Σε όσα παιδιά γεννιούνται εδώ, αρνείται ακόμα και το πιο στοιχειώδες, το απλό πιστοποιητικό γέννησης! Οι συνέπειες είναι δραματικές: Αφού δεν εγγράφονται στα δημοτολόγια, δεν μπορούν να αποκτήσουν πιστοποιητικό ότι γεννήθηκαν σʼ αυτή τη χώρα. Έτσι είναι μετέωρα, χωρίς χαρτιά και χωρίς διαβατήριο, αφού μετά τα 18 τους χρόνια πρέπει ξαφνικά να αποδείξουν ότι έχουν εισέλθει και διαμένουν νόμιμα στη χώρα! Δηλαδή, καταδικασμένα στην καθημερινή ανασφάλεια και στον κοινωνικό αποκλεισμό!

 

Πιστοποιητικο γεννησης τα παιδια των μεταναστων (των νομιμων μεταναστων) που γεννιουνται στην Ελλαδα παιρνουν και αν εχουν διαβατηριο (τους το βγαλουν οι γονεις) παιρνουν και αδεια παραμονης. Αυτο δεν το εχω ξανακουσει.