Η ψυχολογία της οικογένειας

Ετσι έχει η ιστορία της δικής μας ζωής:

Ο καιρός έφτασε που το παιδί καλυτέρευε όμως οι οικονομικές του απαιτήσεις για περισσότερη μόρφωση, θεραπεία, φάρμακα , φαγητό και ρούχα μέρα με την μέρα μεγάλωνε.

Η μάνα δεν μπορεί να βοηθήσει οικονομικά μιας και επομίζεται ήδη όλο το βάρος της μετακίνησης, της οικιακής οικονομίας και διαχείρησης με "του τα σπιτιού" και όλα τα άλλα που δεν πληρώνονται ποτέ και δεν αναγνωρίζονται κιόλας σαν εργασία.

Έτσι ο πατέρας το στήριγμα οικονομικό και ψυχολογικό , άσχετα άν ήδη ψυχολογικά και σωματικά είναι ένα ράκος, αναγκάζεται να βρει και δεύτερη εργασία με αποτέλεσμα να λείπει μονίμως ακόμη και τις Κυριακές από το σπίτι , για τις καθημερινές ούτε λόγος η επαφή με το παιδί μιας και η προσέλευσή του στην οικογενιακή εστία γίνεται γύρω στα μεσάνυχτα.

Το σκεπτικό ήταν ότι μιας και δεν μιλάει το παιδί, μήπως και δεν πολυκαταλαβαίνει, "ε πόσο θα του λείψω;"

Ερχεται το σημερινό απόγευμα να διαψεύσει την σκέψη.

Στο μεσημεριανό ξύπνημα: "έλα να σηκωθείς αγόρι μου θα έρθει και η δασκάλα σου σε λίγο" το βλέμμα σκοτεινιάζει και το δάκτυλο δείχνει την εξώπορτα.

"Τι είναι καρδούλα μου;" το βλέμμα εστιάζεται στην φωτογραφία του πατέρα που λείπει, ένα δάκρυ κυλά και ένα παραπονιάρικο "μπα" ξεφεύγει σαν βελάκι που βρίσκει τον στόχο του στην πονεμένη και κουρασμένη καρδιά της μανούλας.

"Τον μπαμπά θέλεις;" ρωτάει σοκαρισμένη.

"Ναι" γνεύφει το βλέμμα του καταφατικά και δάκρυα παραπονιάρικα και καυτά κυλάνε στο μαξιλάρι του παιδιού.

Η ώρα περνά και τους βρίσκει σφιχτοαγκαλιασμένους να κλαίνε αμίλητοι. Τι να εξηγήσεις σε ένα αυτιστικό τετράχρονο...

Τι να κάνει η μάνα; τι να κάνει το παιδί; τι να κάνει ο πατέρας; Τι κάνει η πολιτεία, το κράτος της πρόνοιας, για όλους αυτούς που αναγκάζονται να κάνουν πράγματα που δεν θέλουν , δεν αντέχουν , δεν μπορούν μόνο και μόνο επειδή εκείνη τους έχει ξεχάσει;

Οι ισορροπίες στην εύθραυστη ζωή του είναι τόσο δύσκολο να κρατηθούν, η αγάπη των γονιών του είναι η κυριότερη θεραπεία του καθώς και η σταθερότητα στην ζωή του.

Τι να εξηγήσεις στο παιδί αυτό που δεν καταλαβαίνει μιας και η λογική του κοιμάτε μα το συναίσθημα είναι ξύπνιο και ουρλιάζει: "Γιατί;;;"

Γλυκια μου Αγγελικη εχεις καθε δικιο να θυμωνεις, να λυπασαι να σε πιανει το παραπονο.. γιατι σιγουρα ολοι θελουμε το καλυτερο για το παιδι μας και νιωθουμε υπευθυνοι για το καθε τι που του συμβαινει και για το καθε τι που στερειται. Όταν ομως αποφασιζουμε να φερουμε στον κοσμο ενα παιδι πρεπει να κατσουμε πολύ καλα και να σκεφτουμε οτι ισως τα πραγματα να μην ειναι τοσο ροδινα οσο πιστευουμε.. Οτι ισως η δικη μας οικογενεια διαφερει από την "γλυκια ,αγαπημενη και ιδανικη οικογενεια" που τα μεσα μαζικης ενημερωσης μας βομβαρδιζουν καθημερινα.Οτι ισως χρειαστει να κανουμε θυσιες που δεν εχουμε φανταστει και ισως συμβουν πραγματα που θα μας κανουν να νιωσουμε ανεπαρκης ως γονεις.

Αυτο όμως ειναι ενα απόλυτα φυσικο γεγονος, που δεν συμβαινει μονο στην δικη μας σημερινη κοινωνια.. ειμαι σιγουρη οτι ο προιστορικος πατερας-κυνηγος γυρνουσε καποιες μερες χωρις θηραμα και τα παιδια του εκλαιγαν από την πεινα. σιγουρα και αυτος δεν αισθανοταν ομορφα.

Ξερω πολύ καλα πως νιωθει μια μανα που το παιδι της στερειτε κατι πολύ σημαντικοτερο από τα υλικα αγαθα.. ξερω πολυ καλα και ισως καλύτερα απ όλους εδω μεσα πως νιωθει μια μανα που το παιδι της στερειται την παρουσια του πατερα του.

Όμως να θυμασαι οτι το καθε τι που συμβαινει στην ζωη μας και την κανει πιο δυσκολη, ειναι για καλο. Οι καλοι ανθρωποι επιβραβευονται για τις επιλογες τους και τις προσπαθειες τους καποια στιγμη.

Προσπαθησε να εισαι ψυχραιμη απεναντι στην καθημερινοτητα σου, να την δεχεσαι απλα και φυσικα και το παιδι θα την δεχτει το ιδιο και θα ειναι πιο ευκολο γι αυτο. Εκμεταλευτειτε στο επαρκο τις λιγοστες κοινες στιγμες σας σαν οικογενεια και δωστους αξια.

Γνωριζω οικογενειες που ο πατερας ειναι σχεδον ολη μερα στο σπιτι και παλι για το παιδι ειναι απών. Δεν μετραει η ποσοτητα.. η ποιοτητα ειναι αυτο που μετραει στις σχεσεις.

....Ο καιρός έφτασε που το παιδί καλυτέρευε όμως οι οικονομικές του απαιτήσεις για περισσότερη μόρφωση, ....

Ματακια μου . Και να εχεις απεναντι σου ενα κρατος το οποιο δινοντας καποια ψιχουλα για επιδομα νομιζει οτι ολα ειναι ενταξει. Κουραγιο Αγγελικουλα . Και να σκεφτεσαι και να του εξηγεις συνεχως οτι ο μπαμπας παλευει για ενα καλυτερο αυριο. Μην τον αφησεις ποτε να νοιωσει οτι ο μπαμπας λειπει επειδη θελει. Εξηγησε του οτι η ζωη ειναι δυσκολη και ολοι οι ανθρωποι παλευουν. Αυτο κανει και ο μπαμπας, και ολοι οι ενηλικες.

Καταλαβαινω οτι στην περιπτωση σας τα εξοδα ειναι διπλα . Η μοναξια και το βαρος μεγαλυτερο οταν ο συζυγος ολη μερα λειπει. Αλλα και οι δυο παλευετε για το καλυτερο μελλον του μικρου σας. Και θα δικαιωθειται. Ειναι βαρυ το φορτιο αλλα η ζωη εχει αποδειξει οτι πολλες φορες αντεχουμε πραγματα που ουτε κι εμεις οι ιδιοι δεν περιμενουμε. Η δυναμη ειναι μεσα μας.

Κρατηθειται απο αυτο που εχετε σε πλεονασμα. Την αγαπη.

δωστου ενα μεγαλο φιλακι απο μενα. Ειναι τοσο γλυκος.

...η ζωη εχει αποδειξει οτι πολλες φορες αντεχουμε πραγματα που ουτε κι εμεις οι ιδιοι δεν περιμενουμε. Η δυναμη ειναι μεσα μας...

Αυτή είναι πολύ σοφή κουβέντα και δυστυχώς ή ευτυχώς είναι η αλήθεια!!!

....Ο καιρός έφτασε που το παιδί καλυτέρευε όμως οι οικονομικές του απαιτήσεις για περισσότερη μόρφωση, ....

Αγγελική κι εδώ δεν μετρά η ποσότητα....γνώμη μου.

Έχεις δίκιο Αλέξανδρε. Αυτό που μετράει δεν είναι η ποσότητα , αλλά η ποιότητα , το καλύτερο δηλαδή και αυτό δυστυχώς δεν το βρίσκεις δωρεάν !!!!

Αχ... πόσο σε καταλαβαίνω Αγγελικούλα... Κι εμείς το παλέυουμε με νύχια και με δόντια να μην πάει ο μπαμπάς για δεύτερη δουλειά... Δεν βρίσκει δηλαδη... Θα δούμε...

Αγγελικούλα μου, δεν ξέρω τι θα μπορούσα να πω για να σε κάνω να αισθανθείς λίγο καλύτερα απλά να ξέρεις ότι και εμείς -όπως όλοι- πασχίζουμε για το καλύτερο των παιδιών μας. Εγώ φεύγω το πρωί στις 7:30 και γυρνώ στις 5:00 το απόγευμα. Ο μπαμπάς μας το ίδιο ωράριο περίπου με εμένα μόνο που μόλις γυρνά από την μια δουλειά τρώει κάνει ένα μπάνιο και φεύγει για την δεύτερη όπου γυρνά την ώρα πια μου εμείς έχουμε κοιμηθεί.

Ο μικρός μου ακούει μηχανάκι και μου λέει ''μπαμπά'' και ο μεγάλος με ρωτάει κάθε βράδυ ''σε πόση ώρα θα έρθει ο μπαμπάς'' του απαντώ και μετά από 10 λεπτά με ξαναρωτάει...............

Τι να απαντήσω, τι να πω, προσπαθώ να εξηγήσω για πιο λόγο ο μπαμπάς λείπει με απλά λόγια που νομίζω ότι -τουλάχιστονα στον μεγάλο- γίνονται κατανοητά.

Γνωρίζω ότι το πρόβλημα είναι κοινό σε πολλές οικογένειες όμως τελικά τι φταίει; Το χρήμα που έχει γίνει απαραίτητο; το χρήμα που μας κυβερνά; οι μισθοί που είναι πλέον στην ξεφτίλα; εμείς που ζητάμε περισσότερα ; τα παιδιά μας που μας έχουν ανάγκη; τα παιδιά μας που δεν μας καταλαβαίνουν; Εμείς που δεν μπορούμε να τα καταλάβουμε ή εμείς που ενώ τα βλέπουμε όλα αυτά τα θέλουμε όλα και χρήματα και παιδιά και χρόνο να τα βλέπουμε και όλα καλά να είναι;

angela μου δυστυχώς όσο περνάνε τα χρόνια οι απαιτήσεις μας και οι απαιτήσεις της ζωής μεγαλώνουν και όσα κι αν βγάζεις δεν σε φτάνουν.....

Γνωρίζω ότι το πρόβλημα είναι κοινό σε πολλές οικογένειες όμως τελικά τι φταίει; Το χρήμα που έχει γίνει απαραίτητο; το χρήμα που μας κυβερνά; οι μισθοί που είναι πλέον στην ξεφτίλα; εμείς που ζητάμε περισσότερα ; τα παιδιά μας που μας έχουν ανάγκη; τα παιδιά μας που δεν μας καταλαβαίνουν; Εμείς που δεν μπορούμε να τα καταλάβουμε ή εμείς που ενώ τα βλέπουμε όλα αυτά τα θέλουμε όλα και χρήματα και παιδιά και χρόνο να τα βλέπουμε και όλα καλά να είναι;

Όλα αυτά είναι. Όλα. Κάπως έτσι είναι φτιαγμένη η ζωή στην Ελλαδίτσα μας. Η πρόνοια για τη μητέρα και το παιδί που δεν υπάρχει. Όταν τα δεδομένα (κάνω παιδί-θέλω χρόνο μαζί του) γίνονται πολυτέλεια. Στην Αγγλία π.χ. είναι τέτοια η πρόνοια για το παιδί που γίνονται μητέρες από τα 19 τους για να στηρίζονται από το κράτος. Για να μην αναφέρω άλλες βόρειες ευρωπαϊκές χώρες.

Καμια φορά ανατωτιέμαι: γιατι ο άνθρωπος, το ανωτατο ον σ' αυτό τον πλανήτη, ο κατ' ευφημισμόν πλέον ανωτατος άρχων επέτρεψε να εξουσιάζεται, να αγεται και να φέρεται, να εξευτελίζεται, να σκοτώνει και να σκοτώνεται για ένα μικρό χαρτάκι; Γιατι αυτό ειναι το χαρτονομισμα. Ενα μικρό χαρτάκι...

Επειδή όμως αυτό δεν αλλάζει και το χαρτάκι θα συνεχίσει να μας εξουσιάζει κάτι θα έπρεπε να γίνει. Η οικογένεια δεν στηρίζεται από κανέναν "μεγάλο". Από τη μια μιλάμε για υπογεννητικότητα και από την άλλη αυτά που δίνουν στις πολύτεκνες είναι ψίχουλα.

Η Γερμανία δίνει στη γέννηση κάθε παιδιού 20.000 ή 25.000 ευρώ. Εγώ τόσο δεν βγάζω ούτε με τη δουλειά μου και μάλιστα πληρώνω και φόρο ως υψηλόμισθη. Το 1/3 να έδινε το κράτος για τη γέννηση κάθε παιδιού στην ελληνίδα, μάλλον στην ελληνική οικογένεια -γιατί τα λεφτά δεν τα ξοδεύουμε για μας, αλλά για τα παιδιά μας... το μέλλον μας.!!!

Μόνο λόγια ξέρουν να λένε... Από κει και πέρα ο καθενας τα καταφέρνει μόνος του... με τις δυνάμεις του....

Και όμως έτσι είμαστε οι περισσότεροι.

Για να δεις ότι υπάρχουν και άλλοι. Σηκώνομαι για να προλάβω να ετοιμάσω 3 παιδιά και να πάω στην δουλειά στις 5:30. Φτάνω σπίτι λόγω μειωμένου ωράρίου 4:30 με 4: 50. Ο μπαμπάς αναγκάζεται να φύγει από το γραφείο νωρίτερα γιατί η μεγάλη μας είναι στο δημοτικό και σχολάει στις 4:15. Και για να είναι τα οικονομικά μας καλύτερα μια και τα έξοδα είναι αρκετά μας αφήνει μία φορά τον μήνα για 1 εβδομάδα και πηγαίνει για δουλειά εκτός Αθήνας.

Κουράγιο και υπομονή σ'όλους τους γονείς..

Επειδή όμως αυτό δεν αλλάζει και το χαρτάκι θα συνεχίσει να μας εξουσιάζει κάτι θα έπρεπε να γίνει. Η οικογένεια δεν στηρίζεται από κανέναν "μεγάλο". Από τη μια μιλάμε για υπογεννητικότητα και από την άλλη αυτά που δίνουν στις πολύτεκνες είναι ψίχουλα.

Η Γερμανία δίνει στη γέννηση κάθε παιδιού 20.000 ή 25.000 ευρώ. Εγώ τόσο δεν βγάζω ούτε με τη δουλειά μου και μάλιστα πληρώνω και φόρο ως υψηλόμισθη. Το 1/3 να έδινε το κράτος για τη γέννηση κάθε παιδιού στην ελληνίδα, μάλλον στην ελληνική οικογένεια -γιατί τα λεφτά δεν τα ξοδεύουμε για μας, αλλά για τα παιδιά μας... το μέλλον μας.!!!

Μόνο λόγια ξέρουν να λένε... Από κει και πέρα ο καθενας τα καταφέρνει μόνος του... με τις δυνάμεις του....

Tι να δωσουν καλε εδω μας παιρνουν κι ολας. Εχετε υπολογισει ποσο ΙΚΑ πληρωνεται τον μηνα? Ξερετε τι περιθαλψη επρεπε να εχουμε και εμεις και τα παιδια μας με αυτα τα χρηματα? Μην σχολιασω την δωρεαν παιδεια (με τα τρελλα λεφτα στα φροντηστηρια). Πληρωνουμε τα μαλλια της κεφαλης μας σε φορους (η αυξηση μου πηγε στο ΦΜΥ) και τι παιρνουμε σε ανταλαγμα? Τ Ι Π Ο Τ Α!!! Α! Ρε αθανατη Ελλαδα.

Εμενα παντως μου δινουν 35 για το παιδι και μου κρατανε 70!!!

Γνωρίζω ότι το πρόβλημα είναι κοινό σε πολλές οικογένειες όμως τελικά τι φταίει; Το χρήμα που έχει γίνει απαραίτητο; το χρήμα που μας κυβερνά; οι μισθοί που είναι πλέον στην ξεφτίλα; εμείς που ζητάμε περισσότερα ; τα παιδιά μας που μας έχουν ανάγκη; τα παιδιά μας που δεν μας καταλαβαίνουν; Εμείς που δεν μπορούμε να τα καταλάβουμε ή εμείς που ενώ τα βλέπουμε όλα αυτά τα θέλουμε όλα και χρήματα και παιδιά και χρόνο να τα βλέπουμε και όλα καλά να είναι;

; Το χρήμα που έχει γίνει απαραίτητο; το χρήμα που μας κυβερνά;

...οι μισθοί που είναι πλέον στην ξεφτίλα;

; εμείς που ζητάμε περισσότερα ; ?:

τα παιδιά μας που μας έχουν ανάγκη; :

τα παιδιά μας που δεν μας καταλαβαίνουν; :

Εμείς που δεν μπορούμε να τα καταλάβουμε

ή εμείς που ενώ τα βλέπουμε όλα αυτά τα θέλουμε όλα και χρήματα και παιδιά και χρόνο να τα βλέπουμε και όλα καλά να είναι;

ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΑ κι αυτό δεν είναι εφικτό....απ' ότι φαίνετε τουλάχιστον.

Αλέξανδρε δεν ξέρω τα δικά σου οικονομικά πως είναι αλλά εμείς 3 άτομα ζούμε με ένα μισθό των 700 ευρώ . Θα μου πεις το παιδί τι το ήθελες; Όταν το αποφασίσαμε είχαμε φτιάξει το δικό μας σπίτι και ο μισθός του άντρα μου ήταν 1500 ευρώ , μετά ξαφνικά έκλεισε η εταιρία!!! Ασε που είμασταν ήδη 10 χρόνια μαζί και δεν μας έπερνε να περιμένουμε άλλο για παιδί!!!

Γιαυτό γράφω πως πλέον οι μισθοί ειναι στην ξεφτίλα!!! Δεν θέλω τα περισσότερα τα φυσιολογικά θέλω να τα έχω όπως τα είχαν και οι δικοί μου που ζούσαν σε δικό τους σπίτι με2 παιδιά με φροντιστήρια και ειδιαίτερα εξοχή και ταβέρνα τις Κυριακές με ένα μισθό του μπαμπά μου μόνο!!!

Συζητοντας με μια γυναικα μεγαλυτερη το θεμα προσφατα το εξης μου τονισε οτι μεχρι το 1983 δεν ειχε χρειαστει να δουλεψει (και μιλαμε για γυναικα που τωρα βγαινει στην συνταξη). Δεν ξερω τι εγινε το 83 αλλα μου τονισε οτι ολα ξαφνικα ανεβαιναν και ο μισθος εμενε στασιμος. Τοτε ημουν μικρη και δεν ξερω να σας πω τι εγινε . Αλλα ξερω αυτο που εζησα.

---------------------> ΠΡΟ ΕΥΡΩ ---------------- Μετα το ευρω:

Αγγουρακι ----> 100 δρχ ------------------ 1 € = 365 δρχ

Τσιχλες -------------> 60 δρχ ------------------ 0,70 = 238 δρχ

....... τα ξερετε μην τα αναλυω..

Μισθος : -------------> Α -------------------------> Α χ 340,75

Δλδ ολα μετατραπηκαν με τρελλες μετατροπες προς τα πανω εκτος απο τον μισθο μας. Αυτος παιρνει μονο το 3% - φορους = 0,5% με το ζορι. Ειχες ενα 5χιλιαρο και ειχες λεφτα στα χερια σου. Τωρα με 15 € τολμας να μπεις σε σουπερ-μαρκετ?

Εγω θυμαμαι οτι το 1995 επαιρνα 45.000 δρχ (ημιαπασχοληση λογω σχολης) και πληρωνα την σχολη μου 40.000 δρχ = 117,38 € και εβγαζα τα προσωπικα μου εξοδα με τα υπολοιπα (και καπνιζα κι ολας ).

Για βρειτε μου εσεις σχολη σημερα με 117,38 τον μηνα αναγνωρισμενη κλπ . 300,00 θελει ο παιδικος που το μονο που κανει ειναι να τα κραταει.

Τοτε δουλευε ενα ατομο σπιτι και εχτιζες και σπιτι. Για χτισε τωρα αν μπορεις με ενα μισθο.

ΜΗν με συφιλιαζεται και μην με τρελενεται. Η χωρα ζει κατω απο το οριο της φτωχιας. Ειμαστε τριτοκοσμικοι ευρωπαιοι τρομαρα μας.

Οσοι δεν εχουν την σημερον ημερα προβλημα ειναι ή αυτοι που βρηκαν ετοιμα (σπιτι, δουλεια, χρηματα ) και δεν χρειαστηκε να χρεωθουν ή οσοι εχουν απο πισω μια μαμα και ενα μπαμπα ή οσοι σταθηκαν απλα τυχεροι.

Elenik αυτό ακριβώς λέω και εγώ αλλά μερικοί δεν το αντιλαμβάνονται έτσι!

Ζητάω πλέον λιγότερα από πολυτελεί έξοδα, μέχρι τις διακοπές έκοψα αλλά δεν βγαίνει με ένα μισθό ακόμη κάι όταν δεν έχεις ενοίκιο, ενώ παλιά γύρω στο 80 με 90 ζούσαμε με έναν και χτίζαμε και εξοχικό!!! Κατι δεν πάει καλά και αυτό την πληρώνουν τα παιδιά μας εντελώς άδικα!!! Αυτό λέω!!!

Πες τα Elenic. Η καταστροφή μας ήταν το ευρώ.

Με ένα μισθό μία οικογένεια δεν βγαίνει πια. Εδώ δύο δουλεύουμε και πάλι δεν μπορούμε να τα φέρουμε βόλτα...

elenik: "Η χωρα ζει κατω απο το οριο της φτωχιας. Ειμαστε τριτοκοσμικοι ευρωπαιοι τρομαρα μας."

Eτσι ακριβώς ειναι παιδια! Η μία μου αδερφή ζει στην Αυστρία και η άλλη στη Σουηδία, μη σας πω ποσο διαφορετικά ειναι, γιατί δε θελετε -πιστεψτε με!!!!!

Καπως ετσι ειμαστε ολοι δουλευω 8-4 πηγαινω σπιτι 4:30 μεχρι να παω σπιτι και να παρω την μικρη απο τον παιδικο τον μεγαλο τον παιρνει η κουνιαδα μου γιατι παει σε δημοσιο και σταματουν 3:30 .Νιωθω οτι κανω πολλα πραγματα μαζι παιδια δουλεια σπιτι και και ολα μισα προσπαθω να δινω οσο πιο πολυ χρονο εχω στα παιδια και οταν κοιμηθουν να κανω τις δουλειες του σπιτιου και να ειμαι και καλα με τον αντρα μου και γιατι ολα αυτα για 750 ευρω ? ειλικρινα σκεφτομαι να σταματησω την δουλεια αν και ειναι δυσκολα τα οικονομικα μας αλλα νιωθω οτι δεν αντεχω αλλο.. ο μικρος μου αρχισαι να αντιδρα 3 βραδια βρεχει το κρεβατι του κατι που ειχε σταματισει να κανει εδω και καιρο ακομα και οταν ειμαι εκει και κλαιει

για καποιο λογο φωναζει την μαμα μου την μαμα !!!!! τα εχω χαμενα

για καποιο λογο φωναζει την μαμα μου την μαμα !!!!! τα εχω χαμενα

Ακουει εσενα που την λες ετσι γι αυτο. Εσυ θα την λες γιαγια και οχι μαμα . Μεχρι να καταλαβει.

Καπως ετσι ειμαστε ολοι δουλευω 8-4 πηγαινω σπιτι 4:30 μεχρι να παω σπιτι και να παρω την μικρη απο τον παιδικο τον μεγαλο τον παιρνει η κουνιαδα μου γιατι παει σε δημοσιο και σταματουν 3:30 .Νιωθω οτι κανω πολλα πραγματα μαζι παιδια δουλεια σπιτι και και ολα μισα προσπαθω να δινω οσο πιο πολυ χρονο εχω στα παιδια και οταν κοιμηθουν να κανω τις δουλειες του σπιτιου και να ειμαι και καλα με τον αντρα μου και γιατι ολα αυτα για 750 ευρω ? ειλικρινα σκεφτομαι να σταματησω την δουλεια αν και ειναι δυσκολα τα οικονομικα μας αλλα νιωθω οτι δεν αντεχω αλλο.. ο μικρος μου αρχισαι να αντιδρα 3 βραδια βρεχει το κρεβατι του κατι που ειχε σταματισει να κανει εδω και καιρο ακομα και οταν ειμαι εκει και κλαιει

για καποιο λογο φωναζει την μαμα μου την μαμα !!!!! τα εχω χαμενα

Σηκώνομαι στις 5:30, για να πάω στην δουλειά στις 8:30 φεύγω από το σπίτι στις 7:30 (μία ώρα δρόμος), γυρίζω με το μειωμένο στις 4:30 παίρνω τα 2 παιδιά από τον παιδικό, την μεγάλη την έχει πάρει ο πατέρας της, τρεις φορές την εβδομάδα αφού φτάσω στπίτι στις 5 στις 5:15 φεύγω για να πάω να πάρω την μεγάλη από τα Αγγλικά (τώρα ξεκινάμε και κολυμβητήριο - δεν θέλω να το σκέφτομαι-)γυρίζω σπίτι στις 5:45 και ετοιμάζω να ταίσω την μπέμπα τον μεσαίο και να βάλω και στην μεγάλη να φάει. Η ώρα ήδη είναι 6 και για να μη πω 7 παρά όταν τελειώνουν. Μετά έχουμε να μαγειρέψουμε, να διαβάσουμε, να σιδερώσουμε ....Τέλος πάντων κοιμάμαι στις 12:30 (χωρίς να έχω τελειώσει τις δουλειές κανονικά).

ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΩ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΟΜΩΣ ΓΙΑΤΙ ΜΕΤΑ ΠΙΟΣ ΘΑ ΜΕ ΠΡΟΣΛΑΒΕΙ ΜΕ ΤΡΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΗΛΙΚΙΑ? ΚΑΙ ΑΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ή ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ή ΓΙΝΕΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΕΓΩ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ? ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΞΕΡΩ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΣΥΜΒΕΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΝ ΜΗ ΤΙ ΑΛΛΟ ΕΧΩ ΕΝΑΝ ΜΙΣΘΟ....