Η μητέρα μου δεν εργάζεται αλλά ζει σε άλλη πόλη, 1μιση ώρα από δω. Μπορεί να έρχεται κάποιες φορές με το λεωφορείο αλλά δεν γίνεται να είναι συνέχεια εδώ μιας και είναι και ο πατέρας μου εκεί και δεν γίνεται να είναι μόνος του για μήνες συνέχεια. Δεν γίνεται να μετακομίσουν γιατί έχουν κήπους και ζώα εκεί και εγώ έχω εδώ τη δουλειά μου οπότε δεν μπορώ να φύγω.
Τις αργίες του σταθμού που δεν είναι αργίες για τη δουλειά μου θα μπορεί να έρχεται να μένει κάποιες μέρες, μόνιμα δεν μπορεί.
Όσο για τις ασθένειες στον παιδικό, θα παίρνω την κοπέλα στο σπίτι. Άλλο κάποιες μέρες κι άλλο όλο το μήνα, δεν είναι το ίδιο έξοδο.
Προφανώς και τα έχω σκεφτεί όλα αυτα, δεν θα στείλω έτσι το παιδί σε ένα παιδικό σταθμό και αν είχα άλλη λύση θα το είχα αποφύγει.
Δεδομένου λοιπόν του ότι δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, γιατί όσο περίεργο κι αν μπορεί να ακούγεται, ναι δεν έχω κανέναν εδώ να με βοηθήσει, προσπαθώ να δω αν υπάρχει κάτι που να μπορώ να κάνω για να βοηθήσω όσο γίνεται το παιδι, αν γίνεται.
Σε ευχαριστώ πολυ, με πολύ πόνο και κλάμα, τελικά τα καταφέραμε!
Αυτό το κάνω προς το παρόν αφήνοντας την δίπλα μου στο κρεβάτι και κάποιες φορές πιάνει (στην αρχή κοιμόταν μόνο πάνω μου).
Βέβαια ξυπνάει σε τακτά χρονικά διαστήματα, την χαϊδεύω λίγο και ξανακοιμαται, γι αυτό δεν την βάζω ακόμα στο κρεβατάκι, γιατί αν δεν με νιώσει δίπλα της ξυπνάει κανονικά. Θα το δοκιμάσω όμως σιγά σιγά και μεγαλώνοντας πιστεύω θα είναι καλύτερα. Σε ευχαριστώ Πολύ!
Καλό κουράγιο και σε σένα! Όλα περνάνε, υπομονή:)