ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΖΥΜΒΑΔΙΖΟΥΝ ?

[ΖΑΧΑΡΕΝΙΑ]

Απο τον Μαιο που πηγα ξανα στην δουλεια μια και ειχα σταματισει λογο γεννας εχω προβλημα με τον μικρο μου που ειναι 3 χρονων το πραγμα χειροτερεψε απο τον Σεπτεμβρη που πηγε παιδικο αν και πηγαινε και περυσι αλλα σε διαφορετικο . Τις πρωτες μερες εβρεχε το κρεβατι την νυχτα λερωθηκε στον παιδικο , κοιματε και ξυπναει (και αν και ειμαι μπροστα) με κλαμα και να φωναζει την μαμα μου θελω .Εχω αρχιζει και βλεπω μια επιθετικοτητα προς εμενα αλλα και ταυτοχρονα ειναι και κολλημενος πανω μου την Κυριακη πηγαμε σε παιδοτοπο και ηθελε να ειμαι μεσα μαζι του κατι που δεν εχει ξανακανει. Εχθες το βραδυ εγεινα ρακος ξυπνησε πηγα να τον παρω αγκαλια και μου φωναζε'' φυγε δεν σε θελω την μαμα μου την μαμα μου'' βρε καλε μου ελα να σε παρω αγκαλια ""οχι την μαμα μου" μετα απο λιγο ηρεμισε και ηταν ολα καλα . Εγω ομως εκλαιγα ολο το βραδυ ειμαι σε απογνωση . Το πρωι που τον παω στο παιδικο ουτε κλαιει ουτε τιποτα με φιλαει και φευγω το μεσημερι παει η κουνιαδα μου και τον παιρνει και ειναι σπιτι της μεχρι 4:30 που παω σπιτι και μου λεει οτι ειναι μια χαρα ολα αρχιζουν οταν ερχεται σπιτι τι να κανω πως να το βοηθησω ειναι λυση να σταματησω την δουλεια?

[jodido]

Νομίζω ότι το θέμα του παιδιού δεν έχει να κάνει με την δουλειά.... σίγουρα νοιώθει ανασφάλεια και αυτο το βγάζει με κλάμα... αλλα το θέμα της αντιμετώπισης με βάζει σε σκέψη.... προσπαθώ να σκεφτώ τί θα έκανα στην περίπτωση σου... Αν δεν έχει πολύ καιρό που το κάνει αυτό θα του έδινα ακόμα λίγο χρόνο να προσαρμοστεί ... φυσικά οι συζητήσεις μαζί του θα συνεχίζονταν και θα προσπαθούσα να επιβεβαιώσω το παιδί ότι η μανούλα θα είναι πάντα δίπλα του γιατί είναι ότι πιο πολύτιμο έχει.... Αν πάλι δεν έβλεπα καμία βελτίωση ίσως να μιλούσα με κάποιον ειδικό, ο οποίος θα με καθοδηγούσε.... Πάντως πιστεύω ότι είναι μια κακή προσαρμογή, (γεγονός που αντιμετωπίζουν πολλές μανούλες και πολλά παιδάκια) και τίποτα παραπάνω...Εύχομαι να ξεπεράσετε τους φόβους σας γρήγορα και να απολαύσετε το καινούργιο αυτο κεφάλαιο της ζωής σας ... ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ...

[mata]

Απο τον Μαιο που πηγα ξανα στην δουλεια μια και ειχα σταματισει λογο γεννας εχω προβλημα με τον μικρο μου που ειναι 3 χρονων το πραγμα χειροτερεψε απο τον Σεπτεμβρη που πηγε παιδικο αν και πηγαινε και περυσι αλλα σε διαφορετικο . Τις πρωτες μερες εβρεχε το κρεβατι την νυχτα λερωθηκε στον παιδικο , κοιματε και ξυπναει (και αν και ειμαι μπροστα) με κλαμα και να φωναζει την μαμα μου θελω .Εχω αρχιζει και βλεπω μια επιθετικοτητα προς εμενα αλλα και ταυτοχρονα ειναι και κολλημενος πανω μου την Κυριακη πηγαμε σε παιδοτοπο και ηθελε να ειμαι μεσα μαζι του κατι που δεν εχει ξανακανει. Εχθες το βραδυ εγεινα ρακος ξυπνησε πηγα να τον παρω αγκαλια και μου φωναζε'' φυγε δεν σε θελω την μαμα μου την μαμα μου'' βρε καλε μου ελα να σε παρω αγκαλια ""οχι την μαμα μου" μετα απο λιγο ηρεμισε και ηταν ολα καλα . Εγω ομως εκλαιγα ολο το βραδυ ειμαι σε απογνωση . Το πρωι που τον παω στο παιδικο ουτε κλαιει ουτε τιποτα με φιλαει και φευγω το μεσημερι παει η κουνιαδα μου και τον παιρνει και ειναι σπιτι της μεχρι 4:30 που παω σπιτι και μου λεει οτι ειναι μια χαρα ολα αρχιζουν οταν ερχεται σπιτι τι να κανω πως να το βοηθησω ειναι λυση να σταματησω την δουλεια?

 

Ζαχαρένια μου σε καταλαβαίνω για την απόγνωση που νοιώθεις. Είναι σίγουρα δύσκολη η κατάσταση αλλά μην απογοητεύεσαι ότι δεν θα περάσει και πιστεύω μάλιστα γρ΄΄ηγορα μια που σ'αυτές τις ηλικίες όλα περνούν από τη μια μέρα στην άλλη. ΚΙ εμένα ο μικρός υπήρξε ένα διάστημα που δεν ξεκολούσε απο μένα με τίποτα όταν γύριζα σπίτι. Ούτε στη μαμά μου δεν ήθελε να πάει που την λατρεύει. Πιστεύω ότι θα περάσει αλλά καλό θα ήταν να ζητήσεις και τη γν΄΄ωμη ενός ειδικού για να το ξεπεράσετε γρηγορότερα. Μέσα στο φόρουμ έχει γρα΄ψει μια παιδοψυχολόγος εν ονόματι Κωνσταντίνου Αικατερίνη. Στο θέμα διαγνωση και θεραπεία -λογοθεραπεία-εργοθεραπεία. Στείλε της πμ και ζήτα τη συμβουλή της. Πιστεύω ότι θα ξέρει να σου πει κάτι παραπάνω από εμάς για το πώς θα το αντιμετωπίσεις. Μην νοιώθεις πάντως τύψεις ότι μπορεί να φταις εσύ γιατί τα παιδιά περνούν διαφορες φάσεις. Δεν νομίζω ότι είναι λύση να σταματήσεις τη δουλειά. Στενοχωριόμαστε που δεν είμαστε όλη την ημέρα με τους ανθρώπους που αγαπάμε αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς πρέπει να κάνουμε και άλλα πράγματα. Ευχομαι να λυθεί το πρόβλημα σου το συντομότερο.

[christina]

Σίγουρα συμβαδίζουνε κάπως δύσκολα για μια μητέρα, να είναι εργαζόμενη και μητέρα συγχρόνως, θα έλεγα καλύτερα, οτι είναι κουραστικά.

 

Το παιδί σου, περνάει κατά την αποψη μου, την περίοδο προσαρμογής. Θα έλεγα αμα μπορείς, οταν γυρνάτε σπίτι, να του αφιερώνεις ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ χρόνο, με παιχνίδι,ζωγραφιές, χορό.

 

Φαντάζομαι οτι θα είναι εξουθενωτικό για σένα, πόσο μάλλον, σκεπτόμενη κ τις δουλειές του σπιτιού που ακολουθούν μετά.

 

Οπότε, μέχρι να γυρίσει ο μπαμπάς σπίτι και αμα μπορεί κ εκείνος, να ''αλλάζετε' βάρδιες'' και να αναλαμβάνει εκείνος, να απασχολεί το παιδί, μέχρι να ετοιμάσεις ενα φαγητό ή οτιδήποτε άλλο.

 

Ετσι κάναμε κ εμείς ή κάνουμε ακόμη με την μεγάλη. Τώρα ομως τελευταία ο μπαμπάς μας, αργει απο τις δουλειές τους, αλλά με σώζει προς το παρόν, το οτι δεν έχω επιστρέψει ακόμη στην δουλειά.

 

Τέλος, κάνε υπομονή, φάση είναι θα περάσει.

Μην μπεις στο τρυπάκι, για ειδικό, δεν χρειάζεται να απευθυνθείς τουλάχιστον ακόμη κάπου. Δώσε περιθώριο στο παιδί, να εκφραστεί, να βγάλει ίσως τον θυμό του, δείξτου αγάπη και πανω απο όλα ΧΡΟΝΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ.

Τα περάσαμε και εμείς(και τα βραδυνά ξυπνήματα με κλάματα), και ευτυχώς μετα απο κανα 2 μήνες τα ΞΕΠΕΡΑΣΑΜΕ επιτέλους.

[ΣΟΦΙΑ]

και εγω πιστευω οτι ειναι φαση προσαρμογής... το χε αναφερει και η ΜΑΡΙΑ ΣΤ. σαν ενδεχομενη αντίδραση το βραδυνο ξύπνημα με κλαματα.

Κανε υπομονή και δειχνε του συνεχεια οτι εισαι εκει δίπλα του..

Πιστευω οτι ειναι παροδικό..προσπαθησε να είσαι ψυχραιμη κοριτσακι.

[Marilena]

Ζαχαρένια μου σίγουρα εγώ δεν είμαι ειδική, απλά θα σου πώ ότι κι εμείς που δεν πάμε παιδικό έχουμε ακριβώς το πρόβλημα που περιγράφεις... Δεν εργάζομαι και όλη μέρα είμαστε μαζί με την μικρή... Κι όμως έχουμε αυτό το θέμα...

Καταλαβαίνω ότι νιώθεις τύψεις επειδή δουλεύεις, όπως ένιωθα κι εγώ στην αρχή που δούλευα, αλλά όπως βλέπεις, μάλλον δεν είναι αυτή η αιτία...

 

Ελπίζω να πάνε όλα καλα...

 

Θα σου πώ και τί γίνεται με εμάς (που βέβαια μπορεί και να είναι τυχαίο). Άν η Αγγελιάννα δεν κοιμηθεί μέσα στην ημέρα έστω μία ώρα (ότι ώρα κι αν γίνει αυτό), το βράδυ πετάγεται και κλαίει κλπ, άν έχει κοιμιθεί σχεδόν ποτέ δεν το κάνει. Ίσως έχει να κάνει με υπερένταση και συσωρευμένη κούραση...

[Μαρια Στυλιανακη]

ZΑΧΑΡΕΝΙΑ, απο ότι κατάλαβα

 

1- άλλαξε παιδικό

2. γέννησες αδερφάκι?

3. πηγαίνει σε δύο "σπίτια" πρίν πάει στο σπίτι σου. (το ένα είναι ο παιδικός)

 

 

το ένα και το δύο είναι δύο ΜΕΓΑΛΕΣ αλλαγές.

και σε συνδυασμό διπλάσιο δηλαδή το άγχος

 

το ότι πηγαίνει σε δύο σπίτια, δεν διευκολύνει το να αισθανθεί ότι δεν εχει αλλάξει τίποτε στη ζωή του.

 

κάνατε και πέρισυ αυτή τη ρύθμιση? είναι και αυτό μια αλλαγή ? (με την κουνιάδα το ότι πηγαίνει εκεί μετά το παιδικό)

 

αυτό που φοβούνται τα παιδια σε κάθε αλλαγή ανεξαρτήτως το τι είναι, είναι το ότι δεν θα ξαναείναι ποτέ τα πράγματα όπως πρίν.

αγάπη της μαμάς, εγγύτητα της μαμάς, ηρεμία, χαρά τάξη ασφάλεια.

 

ο φόβος αυτός μετά απο μια αλλαγή εκφράζεται με κλάματα εφιάλτες ενούρηση, νευρικότητα (δάγκωμα νυχιών), και χίλια δυο άλλα.

μπορεί να εκφραστεί το ίδιο χρονικό διάστημα, ή να εκφραστεί αργότερα όταν είναι πιο συνηδητή η αλλαγή.

 

για να ξεπεράσουν αυτό το φόβο πρέπει να εκφράσουν αυτά τα συναισθήματα και να εισπράξουν όλα αυτά που φοβούνται ότι έχασαν.

 

αγάπη της μαμάς, εγγύτητα της μαμάς, ηρεμία, χαρά τάξη ασφάλεια

 

εάν αλλάζει δύο μέρη, δεν βοηθάει αυτό στο να πάρει όσο περισσότερη ηρεμία, που την παίρνει ίσως περισσότερο στο δικό του σπίτι, στα παιχνίδια του, στο δικό του περιβάλλον.

 

για να τον διευκολύνεις λοιπόν, θα σου συνιστούσα, έστω να πηγαίνει η κουνιάδα στο σπίτι σας και εκεί α κάνει ότι κάνει μαζί του... δεν ξέρω εάν είναι εφικτό...

 

παιδικός - σπίτι.

 

και φυσικό είναι απο τη στιγμή που σε σένα απευθύνεται αυτός ο φόβος, σε σένα και θα εκφραστεί.

 

ο θυμός ανήκει στο συναισθημα του φόβου και είναι μια μορφή έκφρασης της δυσαρέσκειας που προκαλεί η αλλαγή στο παιδί.

 

μην τον καταπιέζεις σε αυτό, και μη του δημιουργείς ενοχές που είναι θυμώμένος αλλά μην αφήνεις όμως να σε χτυπάει ή να χτυπάει άλλους.

μπορεί να χτυπήσει μαξιλάρια κτλ.

 

και ΜΗΝ νιώθεις ένοχη αν στα λέει αυτά. να θυμάσαι ότι είναι υγιές να εκφράσει τα όποια συναισθήματά του με λεκτικό τρόπο!!!!!

ΟΠΟΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ.

φαντάσου πχ να αισθανόταν καταπίεση και να σε δάγκωνε αντι να στο λέει.

υπάρχει μιά χαρά και αυτό.

 

 

 

 

γ

[ΖΑΧΑΡΕΝΙΑ]

Ναι Μαρια και παιδικο αλλαξε και αδερφακι απεκτησε αν και η κορη μου ειναι τωρα 1 χρονου και παει και αυτη σε παιδικο αλλα ιδιωτικο . Περυσι οταν ερχοταν απο τον παιδικο ημουνα σπιτι γιατι ηταν 5η ωρα φετος ομως ο αλλος παιδικος που παει ειναι δημοσιος και σταματα 3:30 οταν παει η κουνιαδα μου να παρει το δικο της παιρνει και το δικο μου και δεν ειναι εφικτο να πηγαινουν σπιτι μου γιατι πρεπει να παει στο δικο της . Εχθες τον ρώτησα ποιος θελει να ερχετε να σε παιρνει απο τον παιδικο εγω ή η θεια μου ειπε και εσυ και η θεια με εχει καταμπερδεψει αυτο το παιδι δεν ξερω τι να κανω

[Μαρια Στυλιανακη]

με εχει καταμπερδεψει αυτο το παιδι δεν ξερω τι να κανω

 

γιατί σου φαίνεται περίεργο που ζητάει και τις δύο? αφού τη κουνιάδα την έχει συμπαθήσει λογικά, και εσένα αγαπάει.

πως είναι δυνατόν να διαλέξει μια απο τις δύο?

 

εσύ μπορείς να τελειώνεις νωρίτερα την δουλειά σου για αυτό τον ρώτησες??

(μη του δίνεις ψεύτικες ελπίδες για αυτό στο λέω)

 

πάντως μόνο εσύ μπορείς να δείς πόσο πολύ τον εχουν επηρεάσει όλα αυτά και να κρίνεις εάν για αυτό αξίζει να μειώσεις το ωράριό σου ή εάν αυτό δεν χρειάζεται και απλώς είναι απαραίτητη η υποστήριξη και το να περάσει χρόνος.

 

όταν τα παιδιά πάντως λείπουν όλη μέρα είναι φυσικό να κρατούν μέσα τους κάπως τα συναισθήματά τους, και μετά να "τα δίνουν όλα" όταν είναι εκεί οι γονείς.

υπάρχει τότε ιδιαίτερα μεγάλη ανάγκη συνειδητοποίησης

για το πόση προσοχή αποκλειστική παίρνει εκείνες τις λίγες ώρες

πως του δίνεται αυτή η προσοχή - με αρνητικό τρόπο ή θετική ενίσχυση?

κτλ. όσον αφορά τη συμπεριφορά.

 

για τους θυμούς και την απελπισία που κάπως νιώθουν νομίζω σε κάλυψα πιο πάνω - αναγκαστικά πρέπει να τον αφήσεις να τα βγάλει αυτά προς τα έξω και απλώς να τον υποστηρίξεις, και να μη παίρνεις τίποτε προσωπικά με την έννοια να μην θυμώνεις εάν σου λέει κάτι περίεργο...

[Αικατερίνη]

Ζαχαρένια, και η δική μου άποψη είναι ότι το παιδί περνάει μια φάση αποχωρισμού και προσπαθεί να προσαρμοστεί στη νέα κατάσταση. Οι δυσκολίες στον αποχωρισμό μπορεί να διακρέσουν μέχρι και 2 μήνες, μην ανησυχείς, είναι απόλυτα φυσιολογικό.

Δεν έχει σημασία που πήγαινε και περσι Παιδικό. Το άγχος αποχωρισμού μπορεί να επανεμφανιστεί μετά από μια περίοδο που το παιδί σταμάτησε για κάποιο λόγο το σχολείο (πχ διακοπές, ασθένεια που το κράτησε στο σπίτι κα). Κάθε αρχή είναι δύσκολη και η αρχή κάθε σχολικής χρονιάς είναι μια νέα κατάσταση και μια νέα προσαρμογή για το παιδί, μετά από το καλοκαίρι και τον περισσότερο χρόνο με τους γονείς. Επίσης, πολύ φυσιολογικό είναι να θέλει περισσότερο χρόνο μαζί σου και να τον απαιτεί με κάποιον τρόπο, οπότε προσπάθησε να του αφιερώνεις λίγο χρόνο αποκλειστικά δικό του.

Σε αυτή την ηλικία ένα από τα βασικά σημάδια του άγχους αποχωρισμού είναι οι δυσκολίες στον ύπνο και οι παλινδρομήσεις. Οι εφιάλτες και τα ξαφνικά ξυπνήματα, αλλά και το να αρχίσει να βρέχεται ενώ μπορεί να είχε καθαρίσει, είναι πολύ φυσιολογικά (σχεδόν αναμενόμενα!), και δε θα πρέπει να σε ανησυχήσουν (εκτός αν διαρκέσουν πάνω από 1-1,5 μήνα). Επίσης, πολλά παιδιά, λόγω του άγχους που νιώθουν ότι θα χάσουν τη μητέρα τους, μπορεί να στρέφονται και εναντίον της. Δεν το κάνει επίτηδες, ούτε συνειδητά για να σε πληγώσει ή να σου δημιουργήσει ενοχές, απλά είναι ένας τρόπος να αντιδράσει και να δείξει τη δυσαρέσκειά του στη νέα κατάσταση.

Καλό είναι να συζητάς μαζί του, να του λες ότι κι εσένα σου λείπει και θα ήθελες κι εσύ περισσότερο χρόνο μαζί του και ότι θα προσπαθήσεις να τον έχετε αυτόν τον χρόνο, τα απογεύματα που γυρνάς από τη δουλειά ή/και τα Σαβ/κα. Αν φυσικά αυτό δε γίνεται, καλύτερα να μην του το υπόσχεσαι. Αλλά προσπάθησε να περνάτε μαζί τα απογεύματα και να το ρωτάς πως πέρασε τη μέρα του, και να περνάτε χρόνο μαζί και τα Σαβ/κα.

[ΖΑΧΑΡΕΝΙΑ]

Μαρια το πρωι που πηγα στο σχολειο μιλησα με την δασκαλα του γιατι εχθες ηρθε παλι λερωμενος απο το σχολειο του λεω γιατι αγαπη μου δεν το λες στην κυρια σου να σε παει τουαλετα δεν ξερω μου απανταει ειναι κακο του λεω να λερωνουμε το σωβρακακι γιατι μου απανταει και εγω δεν ξερω πως να του δωσω να το καταλαβει . Η δασκαλα μια κοπελιτσα νεα στην δουλεια πρωτη φορα ειναι σε παιδικο μου λεει οτι τον εχει αναλαβει εδω και 2 εβδομαδες οσο ειναι στην ταξη την αγνωει του μιλαει να κανει κατι και ειναι λεει σαν να μην την ακουει υποθετω οτι το προβλημα του ειναι η δασκαλα . Μου λεει η δασκαλα δεν παιζει με τα παιδακι αλλα μονος του και δεν μιλαει μεσα στην ταξη και Μαρια μιλαμε για ενα παιδι που στο σπιτι δεν βαζει γλωσσα μεσα του και δεν καθεται ουτε λεπτο την ρωτησα προσπαθησατε να του μιλησετε να τον προσεγγισετε οχι αλλα απο σημερα θα προσπαθησω ουσιαστικα το προβλημα ειναι η δασκαλα που πιθανος δεν πολυενδιαφερετε ...Τι μπορω να κανω τωρα εγω?

[Μαρια Στυλιανακη]

http://μου απανταει ειναι κακο

ρώτα τον εάν του το είπε κάποιος αυτό.

 

πολύ απλά το αντιμετωπίζεις σαν να μην έγινε τίποτε.

 

για το άλλο θέμα ασφαλώς ισχύει αυτό, να παραπονεθείς στην διευθύντρια για αυτό το πράγμα απο τη στιγμή που ξέρεις το παιδί σου.

 

ρώτα και για το τι του είπαν για το θέμα του βρεξίματος απο τσίσα.

 

αντί για "κατουρήθηκες" είναι καλό να χρησιμοποιείς απλώς

"βράχηκες?" έτσι ώστε να μην ακούγεται σαν κάτι περίεργο.

νιώθουν τα παιδιά ήδη ένοχα και άσχημα που δεν κατάφεραν να κρατηθούν, δεν χρειάζεται να τους τονίζουμε αυτό που ήδη βλέπουμε.

 

όλα τα παιδιά που και που το παθαίνουν. αλλά εάν είναι κάτι σταθερό, (ενώ δεν είχε πρόβλημα πρίν κατά τη διάρκεια της ημέρας) μπορεί να δείχνει κάτι - άγχος αγωνία κτλ.

 

προσπαθησατε να του μιλησετε να τον προσεγγισετε οχι αλλα απο σημερα θα προσπαθησω

 

ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΔΗΛΑΔΗ 2 ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ που υποτίθεται τον ανέλαβε?.....

 

να παραπονεθείς να απαιτήσεις, στην διεύθυνση να καθοδηγήσει αυτό το άτομο ....απο τη στιγμή που κιόλας είναι ακόμα καινούρια.