4 μηνων και κατι σαν προσκολληση

[velanidi(a)]

Καλημερα μας

Εχω ενα γλυκο νινακι 4.5 μηνων τωρα!

εδω κι ενα μηνα σχεδον, εχει ξεκινησει και κλαιει πολυ και γοερα με λυγμους, μυξουλες,τσιριδες και ολα τα σχετικα σε οποιονδηποτε αλλον εκτος απο εμενα.

Ο μπαμπας της δουλευε απο την αρχη και κοντα μας ηταν τα απογευματα απο τις 6-7 και τα σκ. Στις αρχες με το που ερχοταν, εγω πηγαινα να ξαπλωσω κι εκεινος την κρατουσε μεχρι τη νυχτα που με ξυπνουσε για να αναλαβω βραδυνη βαρδια. Λιγο αργοτερα που δεν κοιμομουν απογευμα, αναλαμβανε το βραδυνο της ταισμα με μπιμπερο και παντα την καναμε μαζι μπανιο.

Εξηγω οτι δεν ηταν συνεχως μαζι μας αλλα ουτε και απων.

Να συμπληρωσω εδω οτι κανουμε μεικτη διατροφη με τη μικρη μου, θηλαζουμε και πινει και συμπληρωμα σκονη.

Εχω προσπαθησει πολυ για τον θηλασμο και περασαμε ατελειωτες ωρες αγκαλια να θηλαζει και να κοιμαται πανω μου οπως κανουν τα πολυ μωρακια. οταν λιγο "μεγαλωσε" και αποκοιμιοταν πανω μου,την εβαζα στο πορτ μπεμπε.

Τα βραδια μεχρι τωρα κοιμαται διπλα μου σε λικνο που ενωνει με το κρεβατι μας.

Και ολη μας την ημερα την περναμε μαζι.

 

Η μητερα μου απο την αλλη, εκτος οτι οταν ηταν ημερων εμεινε μαζι μου 10 μερες (καθως ειχε αρρωστησει ο αντρας μου γερα) ,ειχε πολυ συχνη επαφη μαζι της παντα και εχει μεινει και σπιτι της 2 βραδια σε χωριστες στιγμες

 

Παρ ολ αυτα ξαφνικα γυρω στους 4 παρα μηνες αρχισε αυτη η ιστορια με τα κλαμματα. Κλαμματα ομως.. να σκαει, να τσιριζει μεχρι να την παρω εγω αγκαλια.

Τις τελευταιες 2 βδομαδες-το ειχε ξεκινησει ηδη αυτο, αρχισε να ερχεται η θεια μου που θα την κραταει οταν γυρισω δουλεια σε εναμιση μηνα και ενω ειμαστε κι οι δυο εκει, εχουμε δραμματα συνηθως.

Απ οσο διαβαζω ειναι πολυ νωρις για προσκολληση και αγχος αποχωρισμου.

Τι στο καλο ειναι αυτο και το κυριοτερο τι να κανω?

Εχει συμβει σε καμια σας?Ειναι εξοντωτικο αφ ενος γιατι κανεις δεν μπορει να με βοηθησει και αφετερου στεναχωριεμαι κι εγω και οι αλλοι και κυριως ο μπαμπας της

[Deena]

Το μωράκι αρχίζει και έχει άποψη σιγά-σιγά και καταλαβαίνει την απουσία σου, δεν έχει όμως την ικανότητα να καταλάβει ότι δεν έφυγες για πάντα. Όπως και να το κάνουμε, για το μωρό το πιο σημαντικό πρόσωπο στον κόσμο είσαι εσύ και σε ταυτίζει με την επιβίωσή του, ο πανικός όταν δεν σε βλέπει είναι δικαιολογημένος.

 

Όπως πολύ πετυχημένα μας είχαν πει σε ένα σεμινάριο που είχα παρακολουθήσει πριν γεννήσω, τα μωρά λειτουργούν και σκέφτονται σαν τα νεογέννητα ζώα, στο μυαλό του υπάρχει ο συνειρμός "Εάν η μαμά μου δεν είναι κοντά, θα με φάει ο λύκος/θα πεθάνω από την πείνα/θα παγώσω από το κρύο κλπ".

 

Μην ψάχνεις λογικές εξηγήσεις, έτσι είναι το ένστιγκτο στα μωρά, σε μεγαλύτερο ή μικρότερα βαθμό και ένταση βέβαια. Σε μένα έτσι ακριβώς είναι η κόρη μου (δεύτερο παιδάκι), από την γέννησή της μέχρι και σήμερα που είναι 1,5 έτους. Απέναντι στον μπαμπά της "ζέστανε" μετά τον χρόνο και όταν λέω ζέστανε εννοώ ότι άρχισε να μπορεί να μένει μαζί του χωρίς να είμαι κι εγώ μαζί, την νταντά της την ανέχεται απλά πιστεύω επειδή έχει καταλάβει ότι δεν υπάρχει εναλλακτική.

 

Όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν φυσικά ότι θα κλειστείς στο σπίτι ή ότι δεν θα την αφήσεις ποτέ, από ότι καταλαβαίνω γυρίζεις και στην δουλειά σε λίγο οπότε είναι και αδύνατον. Σιγά - σιγά θα προσαρμοστεί και θα συνηθίσει, απλά είναι δεδομένο ότι δεν θα της αρέσει όταν λείπεις.

[vtgian]

Αυτό που ονομάζεις προσκόλληση, είναι απολύτως φυσιολογικό και μάλιστα θεμιτό. Από τώρα το μωρό σου αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι δεν είστε ένας οργανισμός και πανικοβάλλεται στην απουσία σου. Το λεγόμενο "4ο τρίμηνο" της εγκυμοσύνης τελείωσε και τώρα το μωρό σου είναι έτοιμο για το έξω περιβάλλον.

 

Για να μπορέσει να την κρατήσει άλλο άτομο, θα πρέπει ομαλά να γίνει μετάβαση της προσκόλλησής σας. Αυτό θα το καταφέρεις σταδιακά (μπορεί να χρειαστεί και μήνας). Το νέο αυτό άτομο θα πρέπει να ενταχθεί στη ζωή της μικρής σας με συνεχή παρουσία. Αρχικά το νέο άτομο θα απασχολεί το μωρό αλλά μόλις αυτό σε αναζητήσει θα είσαι εκεί για να το ηρεμήσεις. Στη συνέχεια θα μεγαλώνεις τα διαστήματα της απουσίας σου, μέχρι το μωρό να καταλάβει ότι το νέο άτομο μπορεί επίσης να του προσφέρει ασφάλεια.

 

Αν δε ενδιαφέρει, μπορείς ακόμα να πετύχεις αποκλειστικό θηλασμό μιλώντας με σύμβουλο γαλουχίας. Μη σε απασχολεί το ότι θα γυρίσεις στην εργασία, συμβιβάζονται πιο εύκολα από ότι μπορεί να νομίζεις. Επίσης ο θηλασμός θα σας βοηθήσει πολύ να επανασυνδέεστε μετά την απουσία σου για δουλειά. Η δικιά μου είναι 16 μηνών, ποτε δεν κατάφερα αποκλειστικό θηλασμό, ωστόσο κατάφερα και θηλάζει ακόμα. Μας βοήθησε πάρα πολύ, ειδικά όταν άρχισαν τα δόντια. Αξίζει τον κόπο.

[velanidi(a)]

Σας ευχαριστώ πολυ κοριτσια

 

Δεν μπορω να παλεψω αλλο για αποκλειστικο θηλασμο, εχω δοκιμασει τα παντα. Χαπια τριγωνελες και γαιδουραγκαθα, τσαι μεντελα, θηλαστρο απο τη πρωτη μερα μεχρι και τωρα, συμβουλο θηλασμου μπλα μπλα μπλα.

Ετσι κι αλλιως ομως δεν εχω σκοπο να τον κοψω, οσο μπορω να συνεχισω και βγαζοντας γαλα να αφηνω σπιτι και θηλαζοντας το πρωι πριν φυγω και γυριζοντας το απογευμα και βραδυ.

 

Ξεκιναω δουλεια σε ενα μηνα σχεδον αλλα θα μεσολαβησουν κι οι διακοπες του καλοκαιριου..

Η θεια μου σαν γυναικα πιστευω οτι θα βρει ρυθμο αργα η γρηγορα κι η μικρη ηδη ειναι πιο μαλακη μαζι της.

Αυτο που με προβληματιζει ειναι πως ο αντρας μου πηρε αδεια τις δευτερες (γονικη που δικαιουται επειδη εγω ειμαι ελευθερη επαγγελματιας) και το πλανο ηταν να κραταει τη μικρη μονος του τις δευτερες, γεγονοσ που εχω αρχισει να αμφιβαλω σοβαρα πως μπορει να γινει!

Με το που τον βλεπει βαζει τα κλαμματα. Σκεφτηκα μηπως γινοταν επειδη ερχοταν τα απογευματα και "εσπαγε" την 2αδα που ειχαμε ολη μερα αλλα ολες οι οικογενειες ετσι δεν ειναι, μονο η δικη μου κορη εχει αυτο το θεμα? τελος παντων φοβαμαι πολυ οτι θα του κλαιει συνεχεια και δεν θα τα καταφερουν.

Τελος παντων δυστυχως θα συνηθισει αναγκαστικα