Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Love Parents.org.gr? Tell a friend!

Recommended Posts

καλημερα το προβλημα μας ονομαζεται ο μπαμπας μασ μην φυγει.κοριτσια εδω και καποιες μερρεσ η μικρη μου 27 μηνων θελει τον πατερα τησ για να κοιμηθει ο καημενοσ προσπαθει να τα ποφυγει παει και μολισ κοιμηθει ξαναχρχεται στο κρεβατι και μολισ τον καταλαβει φωναζει ουρλιαζει κλαιει .ειπαμε να την αφησουμε να κλαιε αλλα εχω ενα μωρακι και το ξυπναει απ τισ φωνες .τι να κανω του λεει μπαμπα να με προσεχεισ μην μ αφηνεισ.εχουμε απελπιστει.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Κι εγω θα υπεθετα ότι λογω ζηλειας κολλησε στο μπαμπα.Εγω δε σου κρυβω ότι επειδή περασαμε πολύ ζηλεια με το μεγαλο όταν ηρθε ο μικρος και χασαμε τον υπνο μας γι απολλες νυχτες..επίτηδες τον εβαλα να κοιμαται με το μπαμπα και ετσι ηρεμησε.Αργοτερα το σταματησε πολύ ευκολα.Πριν ερθει το μωρο κοιμοταν μονη της η κοιμοσουν εσυ μαζι της?Ποσο καιρο το κανει αυτό?Γιατι σε απασχολει τοσο πολύ?

Link to comment
Share on other sites

Δεν είναι απαραίτητα κακό, το ότι "προσκολλήθηκε" στον μπαμπά. Βγάζει με τον τρόπο της τη ζήλεια που υπάρχει. Θα μπορούσε να αντιδρά με διαολιές μέσα στη μέρα, με επίθεση προς το μωρό, κοκ. Αφού έτσι θέλει να εκφράσει και να εξωτερικεύσει την αλλαγή που υπέστη με το μωρό που ήρθε, δε νομίζω πως αυτό είναι απαραίτητα προβληματικό. Λίγη υπομονή και θα το ξεπεράσει νομίζω.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Κοιτά ειναι λιγο άδικο το όλο σκηνικό στην μικρη.. Ηρθε ενα μωρο απο το πουθενά και ολη η προσοχή μεταφέρθηκε πανω του... Take it easy με την μικρη θελει υπομονή.. Ο άντρα σου μαλλον θα πρεπει να πηγαίνει καθε φορα που ξυπνάει η μικρη, αν πρεπει να παει δέκα φορές την νυχτα καλώς, δεν θα κρατήσει πολυ, αλλα κάποιος πρεπει να παει στην μικρη και ειναι άδικο αν πας εσύ μαζι με ολα τα αλλα που εχεις. Έτσι ειναι αυτά οταν ερχεται καινούριο μωρο θα το συνηθίσει ο δικός σου!

Να σου ζήσει το μπεμπακι!

Link to comment
Share on other sites

Εγω θα πονηρευομουν κ το αλλο:

Μηπως εχει λειψει πολυ ο μπαμπας απο το σπιτι κ φοβαται μην ξαναφυγει?

Μηπως της ειπε κανεις τιποτα σχετικο με την απουσια καποιου μπαμπα? Παει παιδικο? Μηπως εκει της ειπε καποιος κατι? Μηπως αλλαξατε κατι στο δωματιο της κ φοβαται?

veMDp3.png
Link to comment
Share on other sites

κοριτσια καλημερα ο μπαμπας ειναι με αδεια απ την δουλεια του και σχετικα ειναι πισω στησ 3 οταν δουλευει.δεν παει παιδικο και γενικα δεν τισ λεει κανεισ τιποτα .ο αντρασ μου πηγαινει ο καημενος και τωρα το καθιερωσαμε να κοιμαται εκια.το θεμα ειναι βρε κοριτσια εχουμε χαθει σαν ζευγαρι.ολη μερα εγω δουλεια κ μικρα τουλαχιστον το βραδυ να καθησουμε να πουμε 2 κουβεντες.τι να κανω θα το υποστουμε σημερα παλι 1 ωρα ουρλιαζει μεσ στην νυχτα κ ασ ειναι εκι ο πατερας της.με το μωρακι δεν ασχολουμαστε καθολου και γενικα τοσα ατομα μ αυτην παιζουμε.ευτυχως δεν ειναι επιθετικη με το μωρο

Link to comment
Share on other sites

Έχοντας γίνει πρόσφατα δευτερομάνα με το πρώτο μου παιδάκι να είναι τρελλή μαμάκιας έχω να καταθέσω τη δική μου γνώμη, μήπως και σε βοηθήσει.

Καταρχήν ψυχραιμία με το μεγάλο παιδί. Η αλλαγή είναι μεγάλη και χρειάζεται χρόνο να αφουγκραστεί τη νέα κατάσταση, να την κατανοήσει και να την αποδεχτεί. Αυτό από μεριάς σας θα χρειαστεί δουλειά, πολύ δουλειά, ώστε να κρατήσετε τις ισορροπίες. Αφενός να μη νιώσει παραγκωνισμένη, αφετέρου να μην της δημιουργηθεί η εντύπωση πως τώρα της περνάνε τα πάντα γιατί έχει ειδική μεταχείριση.

Αρχικά, θα πρέπει την ώρα που ασχολείται κάποιος από τους δυο σας μαζί της να ασχολείται 100%, όχι με μισό μάτι κι αφτί να είναι στο μωρό. Και αφού ο μπαμπάς είναι αρκετές ώρες σπίτι αυτό θα είναι εύκολο. Στη δική μου περίπτωση ήμουν κυριολεκτικά μόνη με τα παιδιά από το πρωί μέχρι το βράδυ. Όμως, θα πρέπει ταυτόχρονα να κατανοήσει ότι υπάρχει και άλλο ένα παιδάκι που έχει ανάγκες και ότι τώρα η μαμά και ο μπαμπάς που αγαπάνε και τα δυο τους παιδάκια το ίδιο θα πρέπει να δείχνουν και στα δυο τους παιδάκια την αγάπη τους.

Η μεγαλύτερη πρόκληση για μένα ήταν να της καλλιεργήσω την αρετή της υπομονής. Πρωτύτερα ό,τι ήθελε το είχε στο δευτερόλεπτο, έπρεπε λοιπόν να μάθει ότι μερικές φορές πρέπει να περιμένουμε τη σειρά μας. Αυτό ήταν μια μικρή πρόκληση, όμως σιγά - σιγά το καταφέραμε.

Δεύτερο, να μην υποκύπτετε σε απαιτήσεις που διατυπώνονται με φωνές, τσιρίδες και ουρλιαχτά. Εμάς στην αρχή έτσι προσπαθούσε να πετύχει πράγματα. Της εξήγησα λοιπόν, πως ένας κανόνας που έχουμε στο σπίτι είναι να ζητάμε αυτό που θέλουμε ήρεμα και ευγενικά, διαφορετικά δε γίνεται να υλοποιηθεί η απαίτηση μας. Αυτό το στοιχείο μαζί με την υπομονή έφερε σε ένα βαθμό την ισορροπία.

Δεν πρέπει να νομίσει ότι δε θα αλλάξει τίποτα στην καθημερινότητά της. Θα αλλάξουν τα πράγματα και χρειάζεται να κατανοήσει το γιατί γίνονται οι αλλαγές, ότι όμως δε γίνονται σε βάρος ΚΑΝΕΝΟΣ. Π.χ. το πρωί που ξυπνούσε η δικιά μου είχε μάθει να της δίνω εγώ το γάλα της μόλις ξυπνούσε. Με τον ερχομό του νέου μέλους και με δεδομένο ότι ξυπνάνε μαζί κλήθηκε να αποφασίσει αν θέλει το γάλα άμεσα θα έπρεπε να το πιει με τον μπαμπά, καθότι θηλάζω, αν ήθελε το γάλα από τη μαμά, θα έπρεπε να παίξει λίγη ώρα στο δωμάτιό της μέχρι να μπορέσει η μαμά να της το δώσει.

Ή δεν μπορούσαμε πια το πρωί να την ντύνουμε ταυτόχρονα μαμά και μπαμπάς, έπρεπε να διαλέξει ποιος θα ντύσει εκείνη και ποιος το μωρό. Ή το βράδυ. Πλέον είχα να μπανιάρω δύο παιδιά (εμάς ευτυχώς από καιρό έπινε το γάλα της και κοιμόταν μόνη της), διάλεξε λοιπόν να κάνει εκείνη πρώτη μπάνιο και στη συνέχεια το γάλα να το πίνουμε "μαζί", τη στιγμή δηλαδή που εγώ σκουπίζω και ετοιμάζω το μωρό για ύπνο.

Εμάς δυστυχώς δε λειτούργησε το μοντέλο "βοηθός", καθότι η μικρή ήταν απρόθυμη να βοηθήσει στο άλλαγμα, κλπ. του μικρού, σε άλλου λειτουργεί. Ή όταν θηλάζω το μεσημέρι ο μικρός θέλει ησυχία, δεν θέλει να υπάρχει κόσμος τριγύρω. Στην αρχή δε μας άφηνε. Της έδωσα όμως, ευτυχώς επιτυχώς, να καταλάβει ότι αν μου δώσει 20' με το μωρό θα είναι υπέρ της, καθώς μετά αυτό θα κοιμηθεί και θα έχουμε 1,30 - 2 ώρες αποκλειστικά δικές μας, διαφορετικά το μωρό δε θα κοιμηθεί, θα γκρινιάζει, θα θέλει συνέχεια αγκαλιά και δε θα περάσουμε όμορφα το απόγευμα.

Τέλος, και πολύ βασικό, αν κάποια στιγμή χάσεις την υπομονή σου και της φωνάξεις (που θα το κάνεις), μη διστάσεις να της ζητήσεις συγνώμη, να της εξηγήσεις γιατί έχασες την ψυχραιμία σου και να της πεις ότι έκανες λάθος, όμως την αγαπάς και μερικές φορές όλοι μας κάνουμε λάθη και ότι θα προσπαθήσεις να μην ξανακάνεις... Εγώ προσωπικά όταν νιώθω ότι βρίσκομαι στα πρόθυρα της φωνής πλέον της το λέω: "Η μαμά έχει κουραστεί από την γκρίνια/ τις ζημιές/ το ότι δε συνεργάζεσαι καλά και νιώθει ότι σε λίγη ώρα θα σου φωνάξει. Προσπαθώ να μην κάνω λάθος, μπορείς να με βοηθήσεις;".

Α, και κάτι ακόμα: όσες περισσότερες αγκαλιές, φιλιά και σ' αγαπάω μπορείς!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Link to comment
Share on other sites

:(:(:(:(:(:(:(:(καλημερα ευτυχως εναι καλη και αγαπαιει τ αδελφακι της.αισθανομαι ενοχεσ πολλες φορεσ που την μαλωνω αλλα δεν αντεχω κ εγω ειναι πολυ δυσκολο παιδι δεν ακουει κανεναν μας αγνοει τελειως.εμενα δεν με πλησιαζει και πολυ και στεναχωριεμαι που ειναι απομακρη.κοριτσια δεν ταντεχει η καρδουλα μου να μην μαγκαλιαζει το παιακι μου.απ την ωρα που μεινα εγκυος ειναι σαν να μην υπαρχω.πολλες φορες κλαιω προσπαθω να την παρω αγκαλιτσα αλλα αυτη εκει στον μπαμπα .δεν μπορω να περναω πολυ χρονο μαζι της γιατι δουλςυω κ εχω και το μωρο και το σπιτι καταλαβαινετε αλλα προσπαθω να παιζουμε οταν με καλει στο δωματιο της τρεχω .ελιζω μεγαλωνοντας να με πλησιασει ξανα οπωσ παλια.
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Σε καταλαβαίνω. Όντως είναι ψυχοφθόρο και για μας, αλλά κυρίως για τα παιδάκια μας όταν τα μαλώνουμε. Κι εγώ όποτε της φωνάζω το μετανιώνω στο δευτερόλεπτο... Πολλές φορές με πιάνουν τα κλάματα, γιατί κι εμένα δεν ακούει ΚΑΝΕΝΑΝ, κάνει ό,τι θέλει και μας συνδέετι κανονικότατα με Κάιρο. Ε, υπάρχουν στιγμές που απλά πρέπει να γίνει κάτι και αναγκάζομαι να της φωνάξω για να ανταποκριθεί... Μαναράκι μου... Όσο σκέφτομαι ότι πληγώνεται πληγώνομαι κι εγώ x 1000.

Κι εγώ δουλεύω και είμαι πολύ στην πίεση... Αλλά δε νομίζω ότι είναι δικαιολογία αυτό... Τεσπά, οι τύψεις είναι στο καθημερινό μενού... Για όλα νομίζω πως θα μπορούσα να είμαι καλύτερη... Γιατί το αξίζει η ζωούλα μου...

Link to comment
Share on other sites

κανενα παιδακι δεν πρεπει να το μαλωνουμε αλλα ελα που ερονται κατι στιγμεσ που λεω παναγια μου συγκρατησε με.οταν την κοιτω ομωσ αυτη κ το μωρο ευχαριστω το θεο που μ εκανε μανουλα .

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Create New...