προς χωρισμένους γονείς

[mamakiaaa]

Καλησπέρα..γνωρίζει κάποια απο ποιά ηλικία μπορεί ένα παιδί χωρισμένων γονιών που μένουν σε διαφορετικές πόλεις να πηγαίνει για διακοπές π.χ στον πατέρα του χωρίς τη συνοδεία της μητέρας.Δεν εννοώ νομικά εννοώ πότε αισθάνεται αρκετά έτοιμο να αποχωριστεί τη μητέρα του κ αν παίζει ρόλο το οτι πρέπει να μιλάει ώστε να μπορεί να εκφράσει λεκτικά αυτά που νιώθει.

[matilnta]

Καλησπέρα..γνωρίζει κάποια απο ποιά ηλικία μπορεί ένα παιδί χωρισμένων γονιών που μένουν σε διαφορετικές πόλεις να πηγαίνει για διακοπές π.χ στον πατέρα του χωρίς τη συνοδεία της μητέρας.Δεν εννοώ νομικά εννοώ πότε αισθάνεται αρκετά έτοιμο να αποχωριστεί τη μητέρα του κ αν παίζει ρόλο το οτι πρέπει να μιλάει ώστε να μπορεί να εκφράσει λεκτικά αυτά που νιώθει.

 

πιστευω οτι εξαρταται απο τους γονεις.δλδ το ποσο ετοιμος ειναι να παει με το παιδι διακοπες κ κατα ποσο εσυ τον θεωρεις ωριμο κ τον εμπιστευεσαι οτι θα ακολουθει τους κανονες κ το προγραμμα του παιδιου.αν το βλεπει τα σκ κ εχουν μια καλη σχεση κ το παιδι μενει ανετα μαζι του δεν βρισκω το λογο να μη πανε κ διακοπες ανεξαρτητα την ηλικια του.μπορειτε να δοκιμασετε με λιγες μερες στη αρχη κ βλεπετε.το ζητημα ειναι να μην απομακρυνουμε τα παιδια μας απο τους μπαμπαδες τους(εκτος αν κινδυνευει το παιδι )οτι κ αν εχει συμβει μεταξυ μας

[piko]

η ηλικια του παιδιου,η σχεση με το πατερα κ πολλα ακομα παιζουν ρολο.ακομα κ το φυλο του παιδιου.εγω,αν κ δεν μενω σε αλλη πολη,εχω το παιδι ενα μηνα το καλοκαιρι.ειναι 10 τωρα.αυτο γινεται τα τελευταια 2 χρονια.δηλ το παιδι ειναι ετοιμο να παει διακοπες με τη μανα του κ οχι με τον πατερα του?σημαντικοτερο απο ολα η σχεση του παιδιου με τον πατερα κ το αν θελει ο πατερας να ειναι κομματι κ μερος της ζωης του παιδιου του(αν το θελει κ αν τον αφηνουν).

[ZWH]

Οτι και να εχει γινει ο πατερας δεν πρεπει να σταματαει ποτε να ειναι πατερας εκτος αν ειναι επιλογη του ιδιου. Τι σημασια εχει η ηλικια του παιδιου για να μεινει στο σπιτι του μπαμπα ακομη και αν ειναι μακρια? Παυει να ειναι ικανος με την εκδοση του διαζυγιου? Οταν το ζευγαρι μενει στο ιδιο σπιτι τοτε ειναι ικανος?

Οσο και να μας ποναει ενα διαζυγιο, πρεπει να μενουμε στα του ζευγαριου και να μην μπλεκουμε τα παιδια μας σε καταστασεις εκτος φυσικα αν αποδεδειγμενα ειναι ανικανος και επικινδυνος για το παιδι.

[Rea_1971]

Το παιδί θα είναι πάντα έτοιμο να κάνει διακοπές με τον πατέρα του. Η μαμά θα είναι;

[KonstantinaDimitris]

Το παιδί θα είναι πάντα έτοιμο να κάνει διακοπές με τον πατέρα του. Η μαμά θα είναι;

 

Εννοείς να δεχτεί τον αποχωρισμό;

[ZWH]

Μπαινοντας σε αυτη την διαδικασια, του χωρισμού εννοω, εχω διαπιστωσει ποσο πολυ εγωισμος βγαινει οσον αφορα τα παντα και ειδικότερα τα παιδία.

Σαφώς και τα παιδακια θελουν επάφη με τον μπαμπά τους σε οποιαδήποτε ηλικία κ να είναι. Το άσχημο είναι οτι αν είνα μικρά δεν μπορούν να το εκφρασουν.

Τα μεγαλυτερα παιδια εκφράζουν τα θέλω τους και δεν μένουν στα τυπικά των συμφωνητικών.

Παρ ολ αυτά βλεπω εναν ανταγωνισμό μεταξύ των γονιων. Επειδη στο πισω μερος του μυαλου, μην πω και στο μπροστινό!!! υπαρχει πάντα οτι ο/η πρωην εχει καποιον αλλον/η στην ζωη του/της... μεσω τον επισκεψεων των παιδιων προσπαθει να ζορισει ο ενας τον αλλον.

Ειναι τρομερα εκνευριστικο και για τους ιδιους του γονεις αλλα κ τα παιδια που θα πρεπει να μαθουν σε εναν συγκεκριμενο τροπο ζωης και να μην γινονται μπαλακι συμφωνα με το αν υπαρχει η οχι τριτο προσωπο!!!

Δεν πρεπει να βγαζουμε τα απωθημενα μας πατωντας πανω στα παιδια μας.

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Το παιδί θα είναι πάντα έτοιμο να κάνει διακοπές με τον πατέρα του. Η μαμά θα είναι;

 

Αυτη ειναι η πιο σωστη απανταση ....

[fido-dido]

θεωρητικά απο νεογέννητο, πρακτικά τωρα εξαρταται απο το ποσο προσκολλημένο είναι στη μαμα του, αν θηλαζει,κλπ

προσωπικά δε θα είχα πρόβλημα αν τα επαιρνε οταν θα ειχε αδεια απο τη δουλεια

[altiport]

Από την δική μου εμπειρία θα πω ότι το παιδί, εφόσον δεν έχει την σωματική ανάγκη της μαμάς (θηλασμός) μπορεί να πάει μακρυά και για αρκετό καιρό με τον μπαμπά του από πολύ πολύ μικρό, εφόσον βέβαια ο μπαμπάς του "υπάρχει" ήδη στη ζωή του. Αλλιώς, μπορεί να δημιουργηθούν σύνδρομα αποχωρισμού κτλ κτλ. Επίσης από τη δική μου εμπειρία, θα πω το εξής: ρωτήστε το παιδί! Δεν χρειάζεται να μπορεί να μιλήσει. Μόνο και μόνο η αντίδρασή του όταν βλέπει τον μπαμπά του είναι αρκετή για να καταλάβετε την απάντηση.

 

Εγώ πρώτη φορά πήρα τον μικρό μου διακοπές στα 2.5 χρόνια του, για 15 μέρες. Κανένα απολύτως πρόβλημα, εκτός του ότι στο τηλέφωνο δεν ήθελε να μιλήσει στη μαμά του. Η μαμά του ήταν καταστεναχωρημένη, εγώ πιεσμένος γιατί ένοιωθα ότι κατηγορούσε από μέσα της εμένα που δεν της μίλαγε το παιδί. Το παιδί δεν της μίλαγε όχι γιατί ήταν θυμωμένο μαζί της (όπως θα υποστήριζαν αρκετοί ψευτο-ψυχολόγοι που έχουν κονσέρβα απάντηση για όλα) αλλά γιατί είχε συνεχώς νέα πράγματα να κάνει και να δει εκεί στην εξοχή και δεν ενδιαφερόταν για το τηλέφωνο. Το λάστιχο στον κήπο του φαινόταν το πιο ενδιαφέρον πράγμα στον κόσμο όλο εκείνα τα απογεύματα!

 

Οπότε θα συμφωνήσω με τον προλαλήσαντα που ρώτησε "πότε είναι η μαμά έτοιμη να πάει το παιδί διακοπές με το μπαμπά". Ή, για να είμαι πιο πολιτικά ορθός, θα το διατυπώσω "πότε είναι ο έχων την επιμέλεια γονιός έτοιμος για να πάει το παιδί διακοπές με τον μη έχοντα την επιμέλεια γονιό";