Προσαρμογή μετά τις διακοπές

[liana03]

Γεια και καλημέρα σε όλους σας! Θα ήθελα τα φώτα σας και την βοήθεια σας! Ο γιόκας μου είναι 23 μήνων και πάει στον βρεφικό σταθμό από 10 μηνών. Είναι παιδί που προσαρμόστηκε σχετικά ευκολα στον σταθμό αλλά τώρα μετά τις καλοκαιρινές διακοπές και ενώ ήμασταν ένα ολόκληρο μήνα παρεούλα δεν θέλει να αφήσει την μαμά. Το πρωί τον ξυπνάει ο μπαμπάς του και τον πηγαίνει στον σταθμό γιατί εγώ φεύγω για την δουλεία πολύ πιο νωρίς και σκεφτήκαμε ότι είναι καλύτερα να πηγαίνει λίγο αργότερα. Αυτό γίνεται άπό την πρώτη μέρα που πήγε στον σταθμό και πηγαίνω να τον πάρω εγώ. Το πρόβλημα είναι ότι το βράδυ ξυπνάει και κλαίει 1 με 2 φορές και με ζητά και το πρωί που ξυπνάει κλαίει και ρωτά που είναι η μαμά μετά από λίγο ηρεμεί και στον σταθμό μου είπαν ότι ειναι χαρούμενος και περνάει μια χαρά. Όταν τον ρωτώ πως περνάς στο σχολείο λέει συνέχεια μαμά σπίτι. Αναρωτιέμαι μήπως θα ήταν καλύτερα να τον ξυπνάω εγώ για να μην αισθάνεται ότι φεύγω χωρίς να με δει και αυτό του προκαλεί ανασφάλεια; Συγνώμη αν σας κούρασα!

[micnat]

Έχει δίκιο το παιδάκι... Μετά που πέρασε τόσο όμορφα στις διακοπές του και στο σπίτι με τη μαμά, βρέθηκε να πηγαίνει σχολείο, να μη βλέπει τη μαμά του το πρωϊ που ξυπνάει και αγχώνεται...

Πιστεύω πως θα περάσει μόνο του το πράγμα, αλλά αν δεν είναι δύσκολη διαδικασία, μπορείς να δοκιμάσεις να τον ξυπνήσεις εσύ λίγο πριν φύγεις για δουλειά για να σε βλέπει τουλάχιστον... Θα στενοχωρηθεί που θα σε δει να φεύγεις αλλά είναι διαφορετικό από το να ξυπνήσει και να σε ψάχνει.

[Μαρια Στυλιανακη]

πόσο νωρίς ξυπναγες όταν τον πηγαινες πριν το καλοκαίρι?

[liana03]

Εγώ φεύγω από το σπίτι στις 7 και ο μπαμπάς του τον ξυπνάει 8 παρά τέταρτο και φτάνουν στον σταθμό 8 και 15. Από την πρώτη μέρα στον σταθμό με τον μπαμπά του πάει αλλά τώρα που μεγάλωσε πιστεύω ότι αγχώνεται που ξυπνά και εγώ έχω φύγει. Διάβασα ότι δεν είναι σωστό να φεύγουμε χωρίς να χαιρετήσουμε τα παιδιά και σκεφτόμουν και εγώ να τον ξυπνώ και να τον χαιρετώ αλλά φοβόμουν τα δράματα και να μην του στερώ τον ύπνο του. Αλλά τώρα λέω μήπως του δημιουργώ ανασφάλειες

[Μαρια Στυλιανακη]

ναι μάλλον σε αυτή την περίπτωση συμβαίνει αυτό...

σωστά το συνέδεσες, αυτή η πρώτη δόση "μαμάς" , που λείπει απο το ξύπνημα,

σε συνδυασμό με το ότι ξυπνάει και δεν είσαι εκεί, δηλαδή έφυγες,

και σε συνδυασμό ότι πάντα μετά το καλοκαίρι είναι μια νέα προσαρμογή,

του προκάλεσαν μεγάλη ανησυχία.

 

θα έλεγα έστω για τώρα το πρώτο καιρό, να επαναφέρεις το ξύπνημα,

και μετά απο λίγο διάστημα το ξανασυζητάς.

δεν είναι απαραίτητο δηλαδή συνέχεια να είναι έτσι,

αλλά τουλάχιστον τώρα για κανένα μήνα πχ, θα του κάνει καλό να σε βλέπει το πρωί και αργότερα όταν έχει ηρεμήσει και μπεί στον ρυθμό του παιδικού, το βλεπετε,

και θα το συζητήσεις και μαζί του όμως για να ξέρει τι γινεται.

(δεν ξέρω αν το είχατε συζητήσει τώρα, αλλα ακόμα και αν το είχατε συζητήσει εξαιτίας όλων, δεν θα είχε μάλλον αποτέλεσμα)

[liana03]

Ευχαριστώ πολύ για την βοήθεια

Αυτό θα κάνω θα τον ξυπνάω εγώ το πρωί για λίγο καίρο αλλά θα σηνεχίσουμε να τον πηγαίνει ο μπαμπάς του στον σταθμό για να μην πηγαίνει πολύ νωρίς. Του εξηγώ ότι η μαμά πρέπει να πάει στην δουλεία και ότι θα πάω να τον πάρω εγώ από τον σταθμό αλλά είναι μικρός για να κάνουμε συζήτηση (είναι σχεδόν 23 μηνών) σε λίγο καιρό όμως πιστεύω ότι θα επικοινωνούμε καλύτερα και θα μπορώ να καταλάβω πως αισθάνεται.

[anastasie]

θα ηθελα να επαναφερω το θεμα...

ο μικρος μου ειναι 17 μηνων... ξεκινησαμε παιδικο σταθμο εδω και 2μιση εβδομαδες...

η προσαρμογη του δεν εχει ολοκληρωθει ακομα... δηλαδη ενω καθεται μια χαρα στον παιδικο παιζει, τρωει, κοιμαται και οσο βρισκεται εκει δεν γκρινιαζει καθολου, το πρωι οταν πρεπει να τον αφησω κλαιει...

δυστηχως ο παιδικος κλεινει για 1μιση εβδομαδα για τις διακοπες του πασχα... φοβαμαι οτι μετα θα εχουμε παλι ξανα απο την αρχη προσαρμογη και κλαματα...

η ερωτηση μου ειναι... υπαρχει καποιος τροπος ουτως ωστε να ειναι πιο ομαλη η επανενταξη του στον παιδικο? πρεπει να κανουμε κατι κατα την διαρκεια των διακοπων? να του μιλαω για τον παιδικο για να μην το ξεχασει ή οχι? κι αν ναι τι θα πρεπε να αναφερω και τι οχι?

καμια βοηθεια? μαρια στυλιανακη ποια ειναι η γνωμη σου?

[anastasie]

καμια απαντηση?

[Μαρια Στυλιανακη]

Γειά σου! χμ μαλλον άργησα αρκετά στην απάντηση...

 

αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να έχει συχνή επαφή, αν γίνεται μέρα παρα μέρα με τα άλλα παιδιά με τα οποία βρίσκεται στον παιδικό σταθμό.

 

Επίσης το να διαβάσετε κάποιο βιβλίο για παιδιά τέτοιας ηλικίας, που να εχει για το παιδικό σταθμό και πως περνάνε τα παιδιά (οχι σχολείο, ... παιδικό σταθμό)

χωρίς όμως να του κάνεις ιδιαίτερη ανάλυση, ίσως και απλά να δειτε τις εικόνες.

 

Νομίζω το πιο δυνατό ερέθισμα ειναι να βρίσκεται και να παίζει με τα άλλα παιδιά, τις μέρες που δεν πάει σχολείο,... να ακούει τα ονόματά τους,.. και έτσι θα έχει ενα τρόπο να συνδέσει όλα αυτά με κάτι ωραίο, και η μετάβαση απο διακοπές στην εκ νέου προσαρμογή απλώς να του φέρει περισσότερο παιχνίδι με τους μικρούς φίλους/φίλες τους.

Όπως και να έχει όμως, θα είναι βέβαια μια νέα προσαρμογή.

 

Λεκτικά σε αυτή την ηλικία μάλλον δύσκολο το βλέπω να μπορέσεις να βοηθήσεις σε κάτι...

Απλώς συμπληρώνεις λεκτικά κάποια πράγματα,

δηλαδή όταν τα συναντήσετε τις ημέρες των διακοπών, θα πείτε

α να ο Γιάννης απο το σχολείο/παιδικό/τάξη

(δεν ξέρω πως ονομάζουν την ομάδα του)

αλλά δεν θα το αναλύσεις περεταίρω εκτός και αν δείχνει να ενδιαφέρεται για αυτή την περιγραφή - εξαρτάται πάντα απο το χαρακτήρα του παιδιού σου.

δεν ξέρω αν έχεις δεί το άρθρο για την πρώτη μέρα στον παιδικό,

ίσως αν κάνατε μια ρουτίνα αποχαιρετισμού, τις πρώτες μέρες, να βοηθήσει ?

 

Αναπτύξτε μια ρουτίνα αποχαιρετισμού. Οι φόβοι του παιδιού όταν φεύγετε μπορεί να είναι οι εξής: το ότι δεν θα ξαναγυρίσετε, ότι μπορεί να χάσετε το δρόμο σας και να μην ξέρετε πως να ξαναβρείτε τον παιδικό σταθμό. Για αυτό βρείτε μια φράση που θα χρησιμοποιείτε σταθερά η οποία θα καθησυχάζει το παιδί σας, ώς προς το πότε θα σας ξαναδεί: «Θα σε δώ σύντομα και στο πι και φί, τσάκ μπάμ μπαμ και τσιρλιφί!» Μπορείτε επίσης να βρείτε ένα συγκεκριμένο χαιρετισμό, όπως πχ αεροπλανάκι ή κάποια άλλη στριφογυριστή αγκαλιά που μπορείτε να κάνετε πάντα εκείνη τη στιγμή. Μπορεί και να είναι μια απλή φράση: «Δώσε μου ένα μεγάλο φιλί, και μετά όταν θα σε δώ θα μου πείς τι παιχνίδια παίξατε!»

είναι αρκετά σημαντκό και ειδικα για τα πιο μικρά παιδιά - τα βοηθάει να αναγνωρίζουν την στιγμή αυτή και να την κατατάξουν σαν κάποιο αναγκαίο, προβλεπόμενο "κακό", πολύ πιο γρήγορα απο ότι παιδιά των οποίων οι γονείς δεν έχουν σταθερό τρόπο αποχωρισμού το πρωί.

 

http://parents.org.gr/psych/a257

 

ευχομαι καλή συνέχεια....!

[anastasie]

μαρια ευχαριστω για την απαντηση!