φτανει η ωρα του τοκετου και με πιανει πανικος

[alexia1979]

κοριτσια γεια σας.μου χουν μεινει λιγες μερες μονος μεχρι 27 νοεμβρη εχω πητ και οσο σκεφτομαι οτι εφτασε η ωρα να γεννησω με πιανει πανικος.ο γιατρος μου μου ειπε οτι εχω πολυ μαλακο τραχηλο και το μωρο ειναι αρκετα χαμηλα οποτε εχω ολες τις καταλληλες προδιαθεσεις να γεννησω με προκληση αν θελω για να μην τααλαιπωρουμαι αλλο.αλλα ειπα να το τραβηξω μεχρι τελευταια μερα μηπως με πιασουν φυσιολογικα οι πονοι.

τελοσπαντων οσο σκεφτομαι οτι φτανει η ωρα ανγχωνομαι υπερβολικα φοβαμια τον πονο που δεν ξερω τι πονος ειναι αν και θα κανω επισκληριδιο.φοβαμαι γιατι δεν ξερω τι θα αντιμετωπισω.φοβαμαι να γεννησω γενικα!!αχ τι θα κανω!!!

[Helen@]

χαχα καλε εγω παρακαλουσα να γεννησω,δεν αντεχα αλλο..ενιωθα πως ημουν 1 αιωνα εγκυος....ποτε δεν ειχα σκεφτει τον τοκετο,ποτε δεν ειχα αγχωθει κ ολα πηγαν τοσο τελεια!!!!ασε τα πραγματα να γινουν φυσικα,ειναι κατι μοναδικο που πιστεψε με αργοτερα θα το θυμασαι με νοσταλγια!!!!

[efffiiiii]

Εγώ από την εμπειρία μου αυτό που θα σου έλεγα είναι να ηρεμήσεις και να σκεφτεις τον τοκετό ως κάτι πολύ όμορφο, μια μοναδική, αξέχαστη διαδικασία μεσα απο την οποια θα γίνεις μανούλα και το σημαντικότερο δυνατότερος άνθρωπος,άνθρωπος με απιστευτα αποθέματα αντοχής και αστείρευτης αγάπης... είναι κάτι το φανταστικό...εγώ την σκεφτόμουν με πολλή χαρά τη στιγμή αυτη και όλα πηγαν τόσο τέλεια όσο δεν μπορούσα να φανταστώ...και χωρις επισκληρίδιο...σου εύχομαι σύντομα με το μωράκι σου αγκαλιά γλυκιά μου!!!

[nk81]

Καλημέρα!

 

Εγώ υπό κανονικές συνθήκες έχω ακόμα δρόμο μπροστά μου, αλλά δεδομένου ενός προώρου τοκετού στις 32 εβδομάδες στο ιστορικό μου, ποτέ δεν ξέρεις...

 

Μου μιλάνε και μένα οι γιατροί για προγραμματισμένη καισαρική από τώρα στις 38 εβδομάδες και με πιάνει πατατράκ...Δεν έχω ζήσει το θέμα πρόκληση τοκετού οπότε νομίζω το να ξέρω ακριβώς την ημερομηνία με αγχώνει πολύ... Νομίζω άσε το μωρό σου αν έχεις την επιλογή να αποφασίσει πότε θα έρθει...Και νομίζω θα είναι έτσι μια αξέχαστη εμπειρία...Εμένα όσο κι αν μας ήρθε κεραμίδα όταν σπάσανε τα νερά και δε ξέραμε τι γίνεται με τον άντρα μου(εγώ πήγαινα σαν κοτόπουλο αποκεφαλισμένο πέρα δώθε μες στο σπίτι και φύγαμε χωρίς βαλίτσα χωρίς τίποτα για την κλινική...) μας έμεινε η εμπειρία όντως αξέχαστη...Επίσης εκείνη την ώρα που ο τοκετός έχει ξεκινήσει μπαίνεις στο χορό, οπότε χορεύεις και δεν το έχεις πάρει χαμπάρι!!! Όλα παίρνουν τη σειρά τους και γίνονται όπως πρέπει και φτάνει η ώρα που έχεις γεννήσει και εσύ από μέσα σου λες "τέλειωσε? Αυτό ήταν??" και κοιτάς την άδεια σου κοιλίτσα...

 

Να παίρνεις βαθιές ανάσες και να μη σκέφτεσαι τις διαδικασίες του τοκετού. Εγώ αυτό κάνω για να μην αγχωθώ... Πόσο μάλλον έχοντας περάσει την εμπειρία μιας δύσκολης καισαρικής όπου ξέρω τι μου γίνεται. Ειδικά τα βράδια που επισκέπτομαι την κολλητή μου την τουαλέτα και μετά δεν με ξαναπαίρνει ο ύπνος, μόλις πάνε να με πλησιάσουν οι "κακές" σκέψεις τις διώχνω ξου-ξου-ξου και χαιδεύω την κοιλίτσα μου και προσπα΄θώ να σκεφτώ όμορφα πράγματα!!!!

 

Με το καλό σου εύχομαι να γεννήσεις ένα υγιέστατο μωράκι!

[lolalu]

Καλημέρα!

 

Εγώ υπό κανονικές συνθήκες έχω ακόμα δρόμο μπροστά μου, αλλά δεδομένου ενός προώρου τοκετού στις 32 εβδομάδες στο ιστορικό μου, ποτέ δεν ξέρεις...

 

Μου μιλάνε και μένα οι γιατροί για προγραμματισμένη καισαρική από τώρα στις 38 εβδομάδες και με πιάνει πατατράκ...Δεν έχω ζήσει το θέμα πρόκληση τοκετού οπότε νομίζω το να ξέρω ακριβώς την ημερομηνία με αγχώνει πολύ... Νομίζω άσε το μωρό σου αν έχεις την επιλογή να αποφασίσει πότε θα έρθει...Και νομίζω θα είναι έτσι μια αξέχαστη εμπειρία...Εμένα όσο κι αν μας ήρθε κεραμίδα όταν σπάσανε τα νερά και δε ξέραμε τι γίνεται με τον άντρα μου(εγώ πήγαινα σαν κοτόπουλο αποκεφαλισμένο πέρα δώθε μες στο σπίτι και φύγαμε χωρίς βαλίτσα χωρίς τίποτα για την κλινική...) μας έμεινε η εμπειρία όντως αξέχαστη...Επίσης εκείνη την ώρα που ο τοκετός έχει ξεκινήσει μπαίνεις στο χορό, οπότε χορεύεις και δεν το έχεις πάρει χαμπάρι!!! Όλα παίρνουν τη σειρά τους και γίνονται όπως πρέπει και φτάνει η ώρα που έχεις γεννήσει και εσύ από μέσα σου λες "τέλειωσε? Αυτό ήταν??" και κοιτάς την άδεια σου κοιλίτσα...

 

Να παίρνεις βαθιές ανάσες και να μη σκέφτεσαι τις διαδικασίες του τοκετού. Εγώ αυτό κάνω για να μην αγχωθώ... Πόσο μάλλον έχοντας περάσει την εμπειρία μιας δύσκολης καισαρικής όπου ξέρω τι μου γίνεται. Ειδικά τα βράδια που επισκέπτομαι την κολλητή μου την τουαλέτα και μετά δεν με ξαναπαίρνει ο ύπνος, μόλις πάνε να με πλησιάσουν οι "κακές" σκέψεις τις διώχνω ξου-ξου-ξου και χαιδεύω την κοιλίτσα μου και προσπα΄θώ να σκεφτώ όμορφα πράγματα!!!!

 

Με το καλό σου εύχομαι να γεννήσεις ένα υγιέστατο μωράκι!

 

Πολυ σωστα τα λες!νομιζω πως οταν πια αρχίσεις να πονας το μονο που θες ειναι να τελειώσει αλλα οταν βγαινει το ζυμαρακι σου ειναι η πιο μαγική στιγμη

Ειναι απερίγραπτη αίσθηση !

Το δεύτερο σχεδόν στο αμάξι το γεννησα!με το που έφτασα νοσοκομείο τσουπ βγήκε!ετοιμαζα τις βαλίτσες και είχα συσπασεις φοβερή εμπειρία!

Μην αγχωνεσαι!δεν ειναι κάτι τραγικό!και στο λέω εγω που γεννησα εντελώς φυσιολογικά!περιττο να σου πω πως σκιστηκαν τα παλια ράμματα!ο γιατρός το μονο που έκανε ήταν να πιάσει το μωρο εγω να φωνάζω Αααα βγήκε βγήκε γρήγορα έλα....θα έχεις παντως ιστορία να πεις μετα!

Φιλια και με το καλο!ολα θα πανε καλα!

[misirllou]

Γεννάω σε μιάμιση μέρα και είμαι σε πανικοβάλ κατάσταση... Έχει καμιά να μου πει καμία καλή εμπειρία να χαλαρώσουμε λιγάκι;;; Είναι το πρώτο μου και τόσο το ιατρικό όσο και το συναισθηματικό κομμάτι μου φαίνονται τεράστια...

[ELENAGEM]

Ξέρω ακριβώς τί εννοείς με τη διαφορά ότι εμένα με έπιασε όταν ξεκίνησαν οι γεροί πόνοι στην αίθουσα τοκετών. Πιο πολύ με ανησυχούσε ότι ήταν το πρώτο μου κ πώς θα τα εβγαζα πέρα στα πρακτικά θέματα.

Ο τοκετός είναι μαγική εμπειρία ιδιαιτέρως αν γεννήσεις φυσιολογικά. Έχει πόνους αλλά με την επισκληρίδιο είναι ανεκτός. Η στιγμή της τελευταίας εξώθησης που αμέσως μετά βλέπεις το μωρό σου είναι απίθανη, μοναδική. Νιώθεις ανακούφιση και πραγματικά ότι ελευθερώθηκες.

Οι επομενες μαγικές στιγμές είναι στην ανάνηψη που λογικά θα σου φέρουν το μωρό να ξεκινήσει να θηλάζει - εφόσον επέλεξες να θηλάσεις από την πρώτη στιγμή.

Έχει κουραση η όλη διαδικασία αλλά στο τέλος όλα φαίνονται υπέροχα. Λειτουργεί γρήγορα το μητρικό ένστικτο κ δυναμώνει καθημερινά.

Αυτά σε γενικές γραμμές. Μη φοβάσαι κ άφησε τον εαυτό σου ελεύθερο να βιώσει τη γέννηση του παιδιού σου όπως σου βγαίνει. Είναι εμπειρία που θα θυμάσαι για πάντα

[vasfa]

Αν γεννησεις με καισαρικη θα ειναι αυτο που λεμε "ανωδυνη" γεννα. Αν και τωρα με την επισκληριδιο ολες οι γεννες ειναι ανωδυνες απ'οτι καταλαβαινω. Σου το λεω εγω που καποτε σηκωθηκα κι εφυγα απο νοσοκομειο γιατι θελανε να μου βαλουν ορο, υπεγραψα κι εφυγα. Κι ομως επιβιωσα απο την καισαρικη, σηκωθηκα αμεσως επανω και περπατησα σε ολο τον οροφο της κλινικης το ιδιο 24ωρο, αντεξα ορο και καθετηρα και αλλα ωραια. Το δυσκολο ηταν να ταισω τον μπεμπη οπου πραγματικα απελπιστηκα, οπως επισης μου πεφτει βαρυ το γερμανικο νουμερο 1-4 το πρωι για ταισμα. Ο τοκετος; Αντε καλε, παιχνιδακι! Ξανακανα αλλο ενα παιδι χαλαρα του χρονου! Βεβαια ηθελα να γεννησω με καισαρικη, δεν εκανα πονους, πηγα στο μαιευτηριο με σπασμενα νερα! Α, και εβλεπα τη διαδικασια στα φωτα του χειρουργειου μεχρι και που βγηκε το μωρο, σαν να εβλεπα το grey's anatomy ηταν!

Με εναν πονο κοπελα μου!!!Με το καλο το μωρακι σου!!!!

[dimmi]

Κορίτσια μη πανικοβάλεστε, καμμιά δε θέλει να πάει να γεννήσει σαν διαδικασία, αλλά όλες θέλουμε το αποτέλεσμα! Οταν φέρετε το μωρό σας στον κόσμο τίποτε δεν έχει πια σημασία.

Σκεφτείτε ότι πάτε για καφέ, να συναντήσετε το μωράκι σας!

Ντυθείτε φτιαχτείτε, σκεφτείτε θετικά. Κάντε ένακαλό ύπνο το βράδυ, έχετε ραντεβού με το μωρό σας, κρίμα να έχετε μαύρους κύκλους έτσι? Θα ξενυχτάτε μετά μη σας νοιάζει!

Θα νιώσετε και τεράστια ανακούφιση μόλις γεννήσετε, επιτέλους δε θα εξαρτάται αυτό το πλασματάκι από κάθε κίνηση σας, θα είναι λίγο πιο ανεξάρτητο, και θα δείτε και την φατσούλα του που με αγωνία περιμένατε!

Υπομονή, μετράτε αντίστροφα!

[persan]

dimmi τα λες πολυ ωραια..ετσι ακριβως ειναι...

[nk81]

Καλημέρα σε όλες!!

 

Έλεγα ότι θα μπορέσω να το ελέγξω αλλα και γω όσο πλησιάζει η ώρα φοβάμαι ολο και πιο πολυ...την ερχόμενη Δευτέρα μπαίνω για προγραμματισμένη καισαρικη με επισκληριδιο. Το πρωτο το γέννησα με ολική.. Σκέφτομαι τη διαδικασία και έχω αρχίσει να φρικαρω...θέλω πολυ να δω το μωρο μου πρώτη...αλλα δεν ξέρω πως θα αντεξω την διαδικασία...άραγε θα μπορει κανείς εκείνη την ώρα να μου αποσπά την προσοχη για να μη ακούω τι γίνεται η θα φρικαρω τελείως και θα με πιάσει καμία υστερία μες στο χειρουργείο;;; Τα βραδια βλέπω εφιάλτες και κλαίω στον ύπνο μου...μήπως μπορει να μου πει καμία κοπέλα πόση ώρα διαρκεί η καισαρικη απο την ώρα που θα ξεκινήσουν; Στο πρωτο μου είχαμε ιστορίες μες στο χειρουργείο και πήρε περισσότερο απο το αναμενόμενο αλλα δεν θέλω να αναφερθώ σε αυτη την άσχημη εμπειρία τώρα...