Επιβλεψη παιδιων-χαλαροτητα

[ethy]

Κοριτσια,απευθυνομαι πιο πολυ σε οσες εχετε μικρα παιδια ή περασατε απο την αναλογη φαση στο παρελθον.Πώς συμπεριφερεστε σε δημοσιο χωρο, όπως ας πουμε σε μια κοινωνικη εκδηλωση οταν το παιδι σας(εμενα ειναι 4 ο μεγαλος) μαζι με αλλα παιδια εκει που παιζουν "πειραζουν" ενα αντικειμενο σε σημειο που ειτε κινδυνευουν να χτυπησουν τα ιδια ή απλα να προκαλεσουν μια ζημια ;

Μπορει να γελατε με την ερωτηση μου γιατι θα πειτε "καλα, τι μας λες,αυτονοητα πραγματα ρωτας" αλλα εχω παρατηρησει οτι μονο εγω κανω παρατηρησεις στο γιο μου στα σημεια που βρισκομαστε. Δεν ξερω αν παιζει ρολο το οτι ζω σε χωριο, αλλα χτες για παραδειγμα,ειχαμε παει σε μια βαπτιση και ηταν ο γιος μου με αλλα 2 μικρα παιδια ανεβασμενα σε ενα πεζουλι στο προαυλιο της εκκλησιας και κουναγαν με μανια ενα σιδερενιο στυλο ο οποιος ειχε ξεκολλησει και σαλευε μαζι με το τοιχιο οπου ηταν κολλημενος.Αμεσως πηγα εκει και εξηγησα και στα 3 παιδια οτι αυτο που κανουν δεν ειναι σωστο και οτι θα χτυπησουν και να κατεβουν να παιξουν πιο περα.Κορόιδευαν και φυσικα ο γιος μου αφου δεν κατεβαιναν και τα αλλα ,δεν ηθελε ουτε αυτος να κατεβει.Διπλα καθονταν η γιαγια και ο θειος των αλλων δυο και παρακολουθουσαν σαν να μη συμβαινει τιποτα.Φυσικα και δε μου επεφτε λογος για το τι θα κανουν τα αλλα δυο,αλλα δεν ηθελα και ο δικος μου να κανει τα ιδια και γιατι κινδυνευε αλλα και γιατι δε μου αρεσε σαν εικονα να καταστρεφουν κατι που ειναι κοινο ασχετο αν ηταν ηδη μισοβγαλμενο. Επειδη με το καλο δεν εφευγε λοιπον, τον πηρα σηκωτο και τον πηγα παραπερα, αυτος επαθε υστερια ,"ασε με να παιξω με τα παιδακια", "μα θελω να παιξεις με τα παιδακια, τοση ωρα που επαιζες ωραια σου ειπα τιποτα;Πηγαινε να παιξεις πιο περα με αλλα παιδακια που δεν κανουν αυτο το κακο πραγμα"κτλ κτλ .Φυσικα εγινε ενας χαμος κι ευτυχως που ειχε τελειωσει και το μυστηριο μεσα και ειδοποιησα τον ανδρα μου να ερθει να τον προσεξει λιγο γιατι ειχα και ενα 3 μηνων μωρο στο καροτσι κι επρεπε να παω να χαιρετισω κιολας στην ουρα.

Αναλογα σκηνικα εχω ζησει και αλλες φορες.Προπερσι παλι σε βαπτιση, παιδια του χωριου μας ,που πηγαιναν στο δημοτικο,δεν ηταν δηλαδη πολυ μικρα, κατεστρεφαν κυριολεκτικα το στολισμο που ειχε κανει ο νονος στο προαυλιο και εδωσα μαχη τοτε και δεν αφησα το παιδι μου,2 ετων τοτε, να παρει τιποτα απο αυτα που επαιρναν τα αλλα.Το θεμα ειναι οτι παντοτε εγω κανω παρατηρησεις και συστασεις και καταληγουμε με κλαματα και ολες οι αλλες απλα τα παρατηρουν και αν τα παρατηρουν κιολας...μπορει να μη βρισκονται καν στο χωρο που ειναι τα παιδια τους και να μην εχουν καν το αγχος να δουν τι κανουν!

Πειτε μου την αληθεια...ειμαι υπερβολικη;Εγω να πω, οτι μεγαλωσα σε μεγαλουπολη και παρολο που επελεξα την επαρχια μετα, εχω καποιες αλλες αντιληψεις σε καποια ζητηματα οπως αυτο...εδω οι ανθρωποι ειναι πολυ πιο χαλαροι και σε καποια ζητηματα συμφωνω,αλλα δεν πρεπει να παρεμβαινουμε οταν ενα παιδι παει να χαλασει κατι που δεν ειναι σπιτι μας ,δεν ειναι δικο μας και δε μας ανηκει,βρισκεται σε δημοσιο χωρο και ειδικα αν κινδυνευουν κιολας!Παρατηρω οτι γινομαι θεαμα και με κοιτουν με περιεργεια,κανεις αλλος δεν επεμβαινει.

Επισης ενα αλλο ερωτημα που μου προκυπτει τωρα και με εχει απασχολησει επισης...σας ειπα ο γιος μου ειναι 4 ετων.Εσεις αφηνετε ή αφηνατε τοσο μικρα παιδια χωρις επιτηρηση καπου;;;Το εχω παρατηρησει παρα πολλες φορες, να ειναι παιδακια σε σημειο που οι δικοι τους δεν εχουν καμια οπτικη επαφη και να ειναι χαλαροι και να τρωγοπινουν ή να κουβεντιαζουν ή να τα εχουν αφησει να τα προσεχει το μεγαλυτερο αδερφακι που μπορει να ειναι επισης παιδακι.

Εγω δεν νιωθω καλα ετσι φοβαμαι.Ακομα και στο λιμανι του χωριου που γινονται εκδηλωσεις βλεπεις παιδακια να σπρωχνονται διπλα στο νερο και οι δικοι τους να καθονται ησυχοι πολλααααα μετρα παρακατω στα τραπεζια.Εχω αγχος με ολα αυτα, αλλα βλεπω οτι μονο εγω το εχω.

Πώς μπορω να νιωσω πιο χαλαρα;Εσεις πώς συμπεριφερεστε σε αναλογες καταστασεις;

[mmdad]

Γενικα θα ηθελα να μην πειραζουν πραγματα αλλα δεν ειναι παντα ευκολο. Και οι δικοι μου οταν πανε στο γιατρο ή στην εκκλησια αντιδρουν σαν να ειναι σε παιδικη χαρα....

Μερικες φορες πιανει να περνουμε ενα παιχνιδι μαζι μας απο το σπιτι (πχ αυτοκινητακια) οποτε ασχολουνται λιγο και φυσικα προσπαθω να ελαχιστοποιω το χρονο που ειμαστε εκει...

[yasemi]

εγω απλα να στο πω επειδη εχω κορη 5 χρονων και δυομιση χρονων χεστηκα το τι θα πουνε οι αλλοι που προσπαθω να βαλω ορια στα παιδια μου και οι αλλοι ειναι ζαμαν φου,,,,,νομιζω το να επεμβαινεις σε καταστασεις επικινδυνες οπως αυτη με το στυλο ή το λιμανι εννοειται οτι ειναι ο κανονας και η εξαιρεση θα επρεπε να αποτελει αυτο που κανουν οι υπολοιποι που καθονται και κοιτανε αν κουνιουντε οι βαρκες,,,,

 

οκ αμα παμε καπου οριζουμε μεχρι που μπορουνε να πανε ενα σημειο και παραδοξως το ακουνε γιατι εχει μαλλιασει η γλωσσα μας,,,,,αλλα τους εξηγουμε για ποιο λογο πχ δε πρεπει να πανε πιο μακρια (ο πατερας τους το ξεκινησε φαντασου εγω δε το ειχα σκεφτει :oops: να αιτιολογησω ) και το τηρουνε,,,οκ η μικρη ακομη λογικο ειναι να ξεφευγει αλλα εχει και τη μεγαλη που τη βαζει στο ισιο δρομο,,,,αμα παμε σε ταβερνα πχ (λεμε τωρα δε παμε αλλα καπου για καφε ) ειναι παντα μεσα στο οπτικο μας πεδιο και σχετικα κοντα,,,οχι δεν τις αφηνουμε μονες να τρεχουνε παρα μονο στη πυλωτη μας και σε περιορισμενη παιδικη χαρα εκει τουδινουν και καταλαβαινει αλλα και παλι αν πχ θελει καποια να παει πιο κατω περα στην μεγαλη τσουληθρα με ενημερωνουν,,,,,γενιακ τους εχω εξηγησει (καλα η μικρη τωρα μαθαινει και οτι καταλαβει ) και εχει μαλλιασει η γλωσσα μας οτι ο κοσμος εξω δεν ειναι και τοσο αγγελικα πλασμενος και οτι υπαρχουν καλοι και δυστυχως κακοι ανθρωποι και μπουρου μπουρου ,,,και επισης απο μικρα τους λεω δε θα κανετε κατι αμα μονο το κανουν τα αλλα παιδια να σκεφτεσε πρωτα αν αυτο που πας να κανεις ειναι σωστο ή επικινδυνο για σενα και τους αλλους,,,ε θελει προσπαθεια κατι θα τους μεινει,,,,

[taz18]

εγω επειδη παρακαλαω να ξεθαρρεψει ο μικρος μου (2,8 ετων) δεν του απαγορευω και πολλα. αρκει βεβαια να μην κινδυνευει η σωματικη ακεραιοτητα. ειμαι σε μια λογικη αποσταση και ο μικρος μολις ειναι να κανει κατι συνηθως γυρναει και με κοιταζει για να παρει εγκριση. αν του πω "πανε τρεχα" κλπ ξαμολιεται. αν ειναι κατι επικινδυνο ή ζημιαρικο, του κουναω το δαχτυλο και του λεω ποτέ ποτέ, θα μου αρχισει τα πονηρα χαμογελα, τον κοιταζω με μισο ματι και εκει ληγει το θεμα :lol:

[xaris90]

Σε καμία περίπτωση δεν αφήνεις ένα παιδί 4 χρονών χωρίς επίβλεψη.Για κανέναν λόγο.Δυστυχώς αν και είμαστε στο 2012 με όλη την πληροφόρηση και τον υπερδιπλασιασμό των κινδύνων υπάρχουν γονείς που δεν καταλαβαίνουν πόσο εκθέτουν τα παιδιά τους.Στα περιστατικά που αναφέρεις η κινήσεις σου είναι απολύτως φυσιολογικές,κάνεις αυτά που θα έκανε κάθε σωστός γονιός.Άσε τους άλλους να σε κοιτάνε όπως θέλουν το παιδί σου δεν είναι δική τους ευθύνη (άσε που και τα δικά τους δεν τα προστατεύουν).Αλλά πάλι αν σε ενοχλούν μπορείς πολύ απλά να γυρίσεις και να τους εξηγήσεις κοφτά την επικινδυνότητα που κρύβει το παιχνίδι που παίζουν.Και όποιος κατάλαβε κατάλαβε.Μην το συζητάς καν.Συνέχισε έτσι.

[jannis]

ethy- οσον αφορά την πειθαρχία - τι είναι σωστό τι είναι λάθος - τι ειναι ασφαλές πρέπει να αποφασίσεις εσύ τι θεωρείς σημαντικό και να μην κάνεις εκπτώσεις. Επίσης μπορείς να δεις ποια θέματα στα οποια έχεις διαφορετική αντιμετώπιση θα μπορούσες να ''χαλαρώσεις'' και εσυ αν δεν θέλεις να είναι το παιδί σου πολύ διαφορετικό, σε ενα χρόνο θα είναι νηπιαγωγείο το παιδί.

Οταν αλλάζουμε περιβάλλον καλό είναι ''να διαλέγουμε τις μάχες μας'' (σε τι θα κάνεις ''υποχώρηση'' και σε τι όχι)

 

Ειναι γεγονός ότι στα χωριά τα παιδιά είναι πιο ''ελέυθερα'' από ότι στις πόλεις. Αυτό και μένα με τρόμαζε όταν το έβλεπα τα καλοκαίρια. Από την άλλη ίσως και τα παιδιά είναι πιο ώριμα? (δεν ξέρω). Ίσως οι γονείς δεν ανησυχούν τόσο γιατί ''καποιος θα τους δει''? Εγώ θα έδινα στο παιδί μου ελευθερία, θα το άφηνα να παίξει μόνο του με τα άλλα και θα παρακολουθούσα από μακρια (θα παρακολουθούσα όμως...)

[mmdad]

Νομιιζω οτι αναλογα με το περιβαλλον που εχουν συνηθισει τα παιδια μπορει καποια να συμπεριφερονται πιο ωριμα και καποια αλλα οχι. Κοντα στην εταιρεια που δουλευω - σε μια πλατεια εχουν οι γονεις ενος συμμαθητη του Κων ενα παγκο και πουλανε φαγητο. Το παιδι ειναι 5 το πολυ 6 χρονο. Η πλατεια ειναι ανοικτη και στην μια πλευρα δρομος με πλυ κινηση, λεωφορια και τα λοιπα. Στην αλλη ενω νομιζεις οτι ειναι συνεχια της πλατειας ειναι ουσιαστικα δρομος. Το παιδακι λοιπον εχει συνηθισει και παιζει εκει, κανει ποδηλατο, παει βολτες. Υποθετω οτι θα το γνωριζουν και οι καταστηματαρχες της περιοχης.. Εγω τον δικων μου δεν θα τον αφηνα να παιξει εκει. Ουτε μονον του ουτε παρεα με τον συμμαθητη του. Γιατι εμεις εχουμε συνηθισει σε κλειστο χωρο και δεν νομιζω οτι μπορει ακομη να προφυλακτει..

[ethy]

Εχετε δικιο παντως...χτες πηγε σε κατι γενεθλια απεναντι απο το σπιτι μας και εγω λογω του μωρου δεν τον συνοδευσα.Μου ειπαν σημερα οι ανθρωπο που τους ρωτησα, οτι ηταν Παναγία και περασε τελεια. Πολλες φορες παντως τον εχω τσεκαρει οτι εν απουσια μου περνα πολυ πιο ηρεμα απο ο,τι οταν ειμαι μπροστα.Ας ειναι.Μεγαλωνει και ακομα δεν το εχω πιστεψει.

[ioulia]

Ακομα και στο λιμανι του χωριου που γινονται εκδηλωσεις βλεπεις παιδακια να σπρωχνονται διπλα στο νερο και οι δικοι τους να καθονται ησυχοι πολλααααα μετρα παρακατω στα τραπεζια.

 

Δυστυχώς πρέπει να μάθεις να ζεις με το γεγονός ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων πάσχει από μια μορφή ηλιθιότητας που επιβεβαιώνεται 100% μόνο όταν συμβεί κάτι κακό.

 

Τις προάλλες είδα ένα πατέρα στην παραλιακή στον Άλιμο να προσπαθεί να περάσει το δρόμο με τα 2 παιδάκια του (θα πρέπει να ήταν κάτω από τα 5 και τα δύο). Ο πατέρας κρατούσε στο χέρι το μεγαλύτερο και αυτό με τη σειρά του κρατούσε με το άλλο χέρι το μικρότερο. Το υψηλό του IQ δεν του επέτρεπε να καταλάβει ότι θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει και τα δύο χέρια του για να κρατάει τα παιδιά εκατέρωθεν...Χρειάστηκε να φωνάξει ένας αστυνομικός που επέβλεπε την κίνηση για να πάρει το μυαλό του μπροστά.

[ethy]

Ειδικα οταν ακουω αυτο το :"Ε αστον καλε, πού θα παει;;;" με ποιανει δε φανταζεστε τι...

[Marigoula]

Δεν σε βρίσκω υπερβολική γιατί κι εγω έτσι είμαι. Μου φαίνεται αδιανόητο να μην έχω οπτική επαφή έστω από μακριά με το παιδί μου έστω και για ένα λεπτό. Κι όμως βλέπω αλλους γονείς που τους γυρνανε την πλάτη και πιάνουν ψιλή κουβεντούλα και πέρα βρέχει. Υπερβολική ή όχι το κακό μια φορά θα συμβεί. Πριν λίγες μέρες ήμουν μέσα στη θάλασσα και ένα κοριτσάκι 3,5 χρονών μπήκε μες τη θάλασσα χωρίς μπρατσάκια για να φτάσει τη μαμά του που κολυμπούσε. Προχωρούσε μέχρι που το νερό του έφτασε στη μύτη. Στο μεταξύ η μαμά του ήταν ακριβώς μπροστά απλώς δεν το κοιτούσε γιατι είχε πιάσει κουβέντα με τη διπλανή της. Ευτυχώς το είδα και φώναξα εγκαίρως κι έτρεξε και το έπιασε. Δηλ. δεν πρέπει να παίρνεις τα μάτια σου ούτε δευτερόλεπτο όταν πρόκειται για τόσο μικρά παιδιά και ειδικά στη θάλασσα.

[mar-tha]

Μην ανησυχείς, είσαι μία φυσιολογικά σκεπτόμενη μητέρα!

Λίγο η νοοτροπίες στα χωριά διαφορετικές, λίγο η αδιαφορία ορισμένων, λίγο το "τώρα είναι η ώρα μου να περάσω καλά και να πιω τον φραπέ μου", λίγο το "δεν το μαλώνω μπροστά σε άλλους γιατί θα με κάνει ρεζίλι επειδή δεν με ακούει..", ε όλα αυτά μαζί συνθέτουν ένα ωραίο τοπίο!

 

Η κορούλα μου είναι επίσης 4. Κάθε φορά οριοθετούμε το μέχρι που μπορεί να κινηθεί, και αυτό γιατί φυσικά δεν έχω την απαίτηση να είναι παλουκωμένη σε μία καρέκλα για 2 ώρες (ή περισσότερο) που θα κάτσουμε σε μία ταβέρνα..

 

Για αυτό που περιγράφεις, θα σου πω ότι μπορεί και να την άκουγες, που μίλησες και στα 3 παιδιά... Εϊναι ένα άλλο μεγάλο ζήτημα. "Κάνουμε ή όχι παρατήρηση σε άλλα παιδάκια;".

 

Για να δευτερολογήσω για την ανευθυνότητα κάποιων γονιών με την marigoula, να πω ότι μόνο για φέτος, 2 περιπτώσεις με παιδάκια 2-4 ετών έζησα στην παραλία, όπου είχαν χαθεί τις μαμάδες τους. Ή για να το πούμε καλύτερα, η μαμάδες έχασαν τα παιδιά! Τι θα πει "κάνω ηλιοθεραπεία και διαβάζω το βιβλιαράκι μου...;".

[goody]

Δεν σε βρίσκω υπερβολική γιατί κι εγω έτσι είμαι. Μου φαίνεται αδιανόητο να μην έχω οπτική επαφή έστω από μακριά με το παιδί μου έστω και για ένα λεπτό. Κι όμως βλέπω αλλους γονείς που τους γυρνανε την πλάτη και πιάνουν ψιλή κουβεντούλα και πέρα βρέχει.

 

Κι εγω το ιδιο, δεν τον αφηνω απο τα ματια μου. Και ειδικα στη θαλασσα, δεν αργει να γινει το κακο.

Πριν δυο βδομαδες ειμασταν στη θαλασσα και φτιαχναμε καστρακι, πηγαινοερχοταν ο μικρος με ενα κουβαδακι και εφερνε νερο. Σε ενα απο τα δρομολογια του εσκασε ενα κυματακι και του χαλασε την ισορροπια με αποτελεσμα να πεσει μπροστα με τη μουρη. Ευτυχως τον κοιταζα! Περιμενα 1 δευτερολεπτο να δω την αντιδραση του και να καταλαβω τι γινεται μεχρι να πεταχτω και να τρεξω να τον σηκωσω... ειχε μεινει ακινητος και επλεε με το κεφαλι βουτηγμενο, ουτε που κουνηθηκε...γυρω του ειχε τοσο κοσμο και κανεις δεν τον καταλαβε. Φρικαρα στην ιδεα του τι θα ειχε γινει αν για λιγο δεν κοιταγα...Μεγαλη προσοχη παιδια!

[ethy]

Η συμπεριφορα μας στη θαλασσα αποτελει ενα κεφαλαιο απο μονη της!Πριν λιγες μερες βρε παιδια απορησα και εγω που ειδα το ηλικιας 5 ετων γιο μιας ξαδερφης μου ΟΛΟΜΟΝΑΧΟ στην θαλασσα...υποτιθεται οτι συνοδευοταν απο την αδερφη του η οποια ομως ηταν εντελως στην αλλη ακρη και ουτε που εβλεπε πού ηταν ο αδερφος της,ειχε τη δικη της παρεα και δεν εδινε σημασια...ο μικρος δεν ηταν καν με αλλα παιδια,ηταν εντελως μονος!!!!Ειναι εν γνωσει της αυτο της ξαδερφης μου και ειναι μεσα στα πλαισια της θεωριας"Ε και τι παθει, ε και πού θα παει..."

[Garouf]

Πολλοί γονείς μπερδεύουν την αμέλεια με την ελευθερία. Άστα μόνα τους να ξεδώσουν, μη τα καταπιέζετε…

Πάντως στα μικρά πρέπει να έχεις συνέχεια το νου σου. Ακόμα και έτσι το κακό μπορεί να συμβεί. Θυμάμαι πριν πολλά χρόνια στο νησί, οι γονείς είχαν δίδυμα, και τα είχαν και παίζανε από πίσω τους (δηλ. οι γονείς ήταν σαν φράχτης μεταξύ αυτών και της θάλασσας). Και όμως σε κάποια στιγμή, το ένα από τα 2 ξέφυγε, και βρέθηκε στο νερό ποιο πέρα πνιγμένο. Ακόμα θυμάμαι αυτή τη μάνα ….