Παιδικός και συμπεριφορα

[citron]

Έχω παρατηρήσει μια συμπεριφορά στον γιο μου και ήθελα να δω εάν και εσείς είχατε παρόμοιες εμπειρίες.

 

Ο γιος μου (3,5 ) γυρνάει απο το σχολείο μεσα στα νέυρα. Δεν μένει εως αργά, αρα δεν θα έλεγα οτι ειναι κουρασμένος, αλλα γυρναει με αρνητική διαθεση. Ειχα παρατηρησει οτι οταν ειχε μεινει σπιτι λογω αρρωστιας για 40 ημέρες ηταν ενας αγγελος.

 

Μετα, με το που ξεκινησε παλι παιδικό ειδα οτι γυρνουσε με νευρα και η συμπεριφορα του καμια φορα γινοταν πολυ δυσκολη να την χειριστούμε. Οι δασκάλες του μας ειχαν πει οτι μαλλον αντιδραει γιατι οσο να'ναι στο σχολειο ειναι περιορισμένος και υπαρχει συναναστροφη με αλλα παιδακια.

 

Επισης, αυτο που με απασχολει ειναι οτι αρχισε πριν λιγο καιρο να μου λεει οτι τον κοροιδεψε ενα παιδι, τον χτυπησε ενα αλλο ή τον εφτυσε καποιο. Σε λιγες ημερες ειδα τρομερη διαφορα στην συμπεριφορα του στο σπιτι (χτυπουσε και εφτυνε ) και μου ειπαν απο το σχολειο οτι εκανε το ιδιο και εκει, πραγμα που δεν εκανε ΠΟΤΕ και ολοι λεγανε τι καλο παιδι ειναι.

 

Οι δασκαλες του, παρότι τον βαλανε στην καρεκλα, το αντιμετωπισανε σωστα γιατι μου ειπε οτι αγαπαει το σχολειο και τις δασκαλες του. Οι ιδιες ειπαν να του δωσουμε λιγο χρονο και να μην τον πιεζουμε. Επισης μου ειπαν οτι δεν εχουν δει να τον ενοχλουν τα αλλα παιδια εκτος απο φυσιολογικα πραγματα.

 

Αλλα με ολα αυτα, με τα νευρα με την επιστροφη και τωρα την ξαφνικη αλλαγη συμπεριφοράς, αναρωτιεμαι για την δουλεια που κανουν στο σχολειο, εαν ευθυνεται το κλιμα εκει για την συμπεριφορα ή ειναι φαση. Ξερω οτι ο γιος μου ειναι ευαισθητος και δεν ηταν του χαρακτηρα του να φερεται ασχημα, τουλαχιστον εως τωρα.

 

Εχει καμια μαμα αναλογη εμπειρία με το παιδι της. Ειναι φαση, ειναι ο παιδικός, ειναι το κλιμα στον σταθμο, ειναι ενας συνδυασμος?

[maria_t]

Θα σε συμβούλευα να ρωτήσεις τον μικρό σου συγκεκριμένες ερωτήσεις για τις συμπεριφορές στο σχολείο του χωρίς να τον καθοδηγείς... Εμένα όταν ο μικρός μου (3 χρ τότε) μου περιέγραψε ότι όταν τον βάζουν τιμωρία τον σέρνουν από το μανίκι και ότι του παίρνουν το αρκουδάκι και αυτός κλαίει... δεν χρειαζόταν τίποτε παραπάνω για να αποφασίσω να αλλάξουμε παιδικό!

 

Καλή φώτιση σου εύχομαι...

[sweet_february]

Ποσο καιρο πηγαινει το παιδι σου στο σταθμο;

Αν εχετε περασει ενα ευλογο διαστημα προσαρμογης τοτε κι εγω στη θεση σου θα ανησυχουσα...

 

Γνωμη μου την επομενη φορα που θα γυρισει ο μικρος στο σπιτι να πιασεις το συναισθημα του.. Π.χ.: θυμωμενο σε βλεπω σημερα! θελεις να το συζητησουμε;

Στο λεω γιατι και η δικια μου περασε ενα τετοιο διαστημα και οσο την πλακωνα στις ερωτησεις τοσο απεφευγε να μου μιλησει.. Μπορει να ειναι μικρα, αλλα εχουν αισθηση του ποτε τα κριτικαρουμε, ποτε τους υποδυκνειουμε τι να κανουν (που πολλες φορες κιολας δεν θελουν να κανουν αυτο που θεωρουμε εμεις σωστο), ποτε αγνοουμε τα συναισθηματα τους κλπ.

Θα σου δωσω ενα τυχαιο παραδειγμα: Γυριζει πριν κανενα 2μηνο η κορη μου απο το σχολειο (ειναι 3 ετων και κατι ψιλα) και μου δηλωνει μες στα νευρα πως "εγω δεν ξαναπαω σχολειο!" και ακολουθει ο παρακατω διαλογος:

Εγω: -θυμωμενη σε νιωθω σημερα!

Μαρια: Ναι, ειμαι πολυ θυμωμενη!

Εγω: Πωπωω.. Ειναι πολυ ασχημο να νιωθεις ετσι... Κι εγω οταν νιωθω θυμωμενη δεν μου αρεσει, με κανει να νιωθω χαλια

Μαρια: Ναι, ειναι χαλια!

Εγω: Σε καταλαβαινω μωρο μου! Θες να πεις της μανουλας για ποιο λογο εισαι θυμωμενη; Ή μηπως θελεις να ηρεμησεις πρωτα και να το συζητησουμε μετα;

Μαρια: Οχι, τωρα θελω! Η Μαντω και η Ζενια σημερα δεν με θελανε μαζι τους! Με διωχνανε!

Εγω: Αμαν! Πρεπει να αισθανθηκες πολυ ασχημα ε; Εγω στη θεση σου θα ημουν πολυ στεναχωρημενη!

Μαρια: Κι εγω ειμαι στεναχωρημενη!

Εγω: Και τι σκοπευεις να κανεις τωρα; Σκεφτεσαι κατι;

Μαρια: ...

Εγω: Δεν υπαρχει καποιο αλλο παιδακι στο σχολειο που να θελεις να το κανεις παρεα και να παιζετε μαζι;

Μαρια: Οχι!

Εγω: Μηπως τοτε υπαρχει καποιο παιχνιδι εκει που να μπορεις να το παιξεις μονη σου; Κι ισως αργοτερα αλλαξουν γνωμη οι φιλες σου και θελησουν να παιξετε παλι ολες μαζι!

Μαρια: Οχι!

Εγω: Μηπως τοτε, θελεις να παρεις μαζι σου αυριο το αγαπημενο σου παιχνιδι απο εδω και να παιξεις με αυτο;

Μαρια: Ναι μαμα! Γιουπι!!!

.........

Την επομενη μερα γυρισε απο το σχολειο γεματη χαρα να μου πει πως οι φιλες της επαιξαν μαζι της και τελικα δεν εβγαλε το παιχνιδι απο την τσαντα της.

Μεσα σε ολα αυτα φυσικα, ειχα φροντισει να εξηγησω πως πολλες φορες τα παιδακια αλλαζουν γνωμη, δεν ειναι απαραιτητο να μην τη θελουν και αυριο κλπ κλπ αλλα σε καμμια περιπτωση δεν κοιταξα να "ποδοπατησω" αυτο που ενιωθε λεγοντας "ενταξει μωρε και πως κανεις ετσι!" ή "δεν θα επρεπε να νιωθεις ετσι!" κοκ...

Ετσι, παρατηρησα πως "πιανοντας" το συναισθημα, εκεινη αυτοματα μου ανοιγεται και περισσοτερο καθως πιστευει πως την ακουω και την καταλαβαινω....

Αν θες να μαθεις περισσοτερα, ο μονος αρμοδιος να σου μιλησει ειναι ο μικρος σου... Βοηθησε τον να ανοιχτει....

 

Ευχομαι να πανε ολα καλα!

 

(τα παραπανω ειναι καθαρα δικη μου εμπειρια και δεν τα γραφω ως οδηγο ή για να το παιξω ξερολας... το καθε παιδι ειναι διαφορετικο, σε εμενα επιασε αυτο, σε αλλο παιδι ισως πιασει κατι αλλο! )

[citron]

Αυτο προσπαθω να κανω. Ερωτησεις χωρις να επιμενω εαν δεν θελει, χωρις να κατευθυνω, να κρινω ή να μηδενιζω το προβλημα που οσο και μικρο να ειναι, στα ματια του θα φαίνεται τεράστιο.

 

Καποιες φορες πετυχαινει και μου λεει πχ ποσο στεναχωρηθηκε που ενα παιδι στο σχολειο τον χτυπησε οταν του μιλησε. Ομως ειναι παααρα πολυ δυσκολο να τον αντιμετωπισεις οταν μπαινει μεσα στο σπιτι τσαντιλας.

 

Μηπως το κλιμα στο σχολειο παρα ειναι εντονο ? Δηλαδη, μηπως ειναι πολλα παιδακια σε ενα δωματιο, κανουν πολλες δραστηριοτητες, δεν υπαρχει ποτε ησυχια ? Παρ'ολο που ο σταθμος ειναι ιδιωτικος, εχει καλη φημη και μεχρι τωρα δεν ειχα καπιο θεμα, εχω αρχισει να εχω τις αμφιβολιες μου.

 

Τα δικα σας παιδια πως γυριζουν απο τον παιδικο ?

[sweet_february]

Πολλα μπορει να συμβαινουν αλλα μπορει και να μη συμβαινει τιποτα...

Ποσο καιρο πηγαινει στο σταθμο το παιδι;

Φυσικα και ειναι δυσκολο να αντιμετωπισεις τις εκρηξεις θυμου... Δεν ειναι ολες οι ωρες ιδιες, ουτε εχουμε συνεχεια τις ιδιες ανεξαντλητες αντοχες, ουτε η υπομονη ειναι αστειρευτη...

 

Η δικια μου αν δεν εχει γινει κατι αξιο λογου στο σχολειο (οπως παραπανω που περιεγραψα οτι μαλωσε με τις φιλες της), γυρναει και ειναι σε μια κατασταση.... σαν "νιρβανα".. Λες κι εχει παρει ναρκωτικα μιλαμε! :lol: Το χαμογελο της ευτυχιας στα χειλη και ξεκιναει "σημερα ηρθε θεατρο στο σχολειο, η Κα Κατερινα μου εδωσε αυτοκολλητα, ο Αναστασης με πηρε και παιξαμε, μπλαμπλαμπλαμπλα ......." :lol:

 

Μην μπαινεις ομως σε αυτο το τριπακι.. Αυτο ισχυει για εμας τωρα.. Παλιοτερα εκλαιγε οταν την εφερναν -σε σημειο να ορκιζομαι πως ΔΕΝ με θελει το παιδι μου-. Ενα διαστημα, εκανε σαν τρελη και δεν ηθελε να μπει καν μες στο σχολικο. Αλλο διαστημα παλι, πηγαινε πρωτη - πρωτη σαν να το περιμενε ολη μερα! Στο μελλον ισως ισχυει κατι αλλο..

Μηπως ειναι απλα μια φαση;

 

Κατα τη γνωμη μου εφοσον το ενστικτο σου "χτυπαει" πως κατι υπαρχει εκει, καλα κανεις και το διερευνας διεξοδικα..

Ευχομαι καλα ξεμπερδεματα!