μακρια από το μωρό μου...

[tozdel]

δεν ξέρω πώς να χειριστώ τα συναισθήματά μου...και εξηγώ:

η μπέμπα μας, βρίσκεται με τους γονείς μου στο εξοχικό τους - μαζί με τα δυο ξαδέλφια της.

εμείς την βλέπουμε κάθε παρασκευή-σάββατο-κυριακή και μία καθημερινή.δεν γίνεται διαφορετικά για ευνόητους λόγους.

 

μου λείπει απερίγραπτα, κάθε φορά που την αφήνω βάζω τα κλάματα....(χωρίς να με βλέπει το μωρό), προσπαθώ να συνηθίσω την απόσταση....

 

είναι κοντά αλλά δεν μπορώ να πηγαίνω συνέχεια....

το μωρό περνάει καλά - δεν δείχνει να ζορίζεται. είναι πάντα κεφάτη και χαμογελαστή...κάνει μπάνιο στη θάλασσα καθε πρωί, την φροντίζουν πολύ καλά...δεν ανησυχώ καθόλου για το μωρό.

 

με τον εαυτό μου δε μπορώ να τα βρώ.....δεν ξέρω τι να κάνω...με παίρνει από κάτω....δυσκολεύομαι και να εργαστώ.....

 

εσείς πώς τα βγάζετε πέρα???

[Renia]

Καλη μου καταλαβαινω απολυτα πως νοιωθεις! ειναι δυσκολο να μην εχεις μαζι σου το μωρακι σου! Ειναι πολυ μακρυα το εξοχικο σας?Ειναι πολυ ταλαιπωρια να μεινετε κι εσεις εκει και να πηγαινοερχεστε στις δουλειες σας καθε μερα?

[rena]

Αχ,προσπαθησα να μπω στη θεση σου και μου ηρθε κι εμανα να βαλω τα κλαματα! Οντως θα με πειραζε κι εμενα πολυ!!Εχουμε παθει εξαρτηση μιλαμε!!!! Δε μπορεις να πηγαινεις πιο συχνα?

[tozdel]

ναι, είναι μεγάλη ταλαιπωρία και επίσης σημαντικό κόστος οι βενζίνες...λέτε να μπορούσα να την βλέπω συχνότερα και να μην το έκανα???

 

αυτό που κάνω για την ώρα, είναι να είμαι μαζί της πραγματικά όταν είμαι μαζί της...παίζουμε, μιλάμε και τραγουδάμε....

μάλιστα επειδή της τραγουδώ αυτοσχέδια νανουρίσματα από βρέφος, όταν νυστάζει μουρμουράει τον σκοπό μόνη της...καθώς την κουνάω στην αγκαλιά μου...και εγώ λιγώνομαι!!!!

 

πώς να το συνηθίσω πώς??? αυτό το μακριά???? εδώ δεν συνήθισα το πρωινό που πήγαινα στη δουλειά....και γυρνούσα κοντά της το μεσημέρι.....

 

μήπως είμαι υπερβολική???μήπωε ξέρετε κανένα τρυκ.....

[Renia]

ελα βρε κουκλα μου υπομονη!ποσες μερες μεινανε μεχρι να παρεις αδεια?μετα θα εισαι συνεχεια κοντα της!Ετσι δεν ειναι?Εντομεταξυ γιατι δεν εκμεταλλευεστε με τον αντρα σου την ευκαιρια που ειστε μονοι και να κανετε πραγματα που δεν μπορουσατε να κανετε τοσο καιρο λογω παιδιου?Να πατε για κανενα ποτο?σινεμα?θεατρο?νυχτερινο μπανιο?η οτιδηποτε τελος παντων θα σας κανει να νοιωσετε παλι οπως οταν εισασταν ελευθεροι και φλερταρατε?

[ΡΟΥΛΑ]

Να σκέφτεσαι ότι το παιδάκι σου εκεί που είναι περνάει καλά, κάνει μπάνια, παίρνει καθαρό αέρα, είναι δύσκολο να αποχωρίζεσαι το παιδί σου, αλλά πρέπει να χαίρεσαι που είναι καλά έστω και μακριά σου Θα το ήθελες κλεισμένο μέσα σ' ένα διαμέρισμα???

[rosi]

Το καλύτερο είναι αυτό που λέει η Ρένια: αναζωογόνησε τη σχέση σου με τον άντρα σου! Θα σας κάνει πολύ καλό!

[tozdel]

δικιο έχετε κορίτσια - κι έτσι προσπαθώ να σκέφτομαι κι εγώ!!

 

όπως είπα εξ αρχής το μωρό περνάει υπέροχα....με τα μπανάκια της στη θάλασσα, με τις καροτσάδες αργά το απογευμα...με τα παιχνίδια και τα καραγκιοζιλίκια από τα ξάδέλφια της....αυτό με κρατάει όσο κρατιέμαι!!!

 

με τον άντρα μου...επειδή συμμετέχει απόλυτα με όλα...δεν νιώθαμε την ανάγκη να μείνουμε μόνοι χωρίς παιδιά!! δεν μας έλειψαν οι παλαβομάρες...ερωτικές και μη....βραδάκια έρχονται συχνα φίλοι για ποτάκι και παρέα...μένουμε εκτός πόλης, σε σπίτι με κήπο και θέα καλή...όταν βγαίναμε- απλά παίρναμε το νινί μαζί....την έχουμε συνηθίσει στο ξεπόρτισμα...

 

αφιερώνουμε πάντα χρόνο ο ένας στον άλλο - μετά τα διαζύγιά μας...- ξέρουμε πια πως να κρατήσουμε ισορροπίες με τις καθημερινές φροντίδες και την σχέση μας... - δεν σταμάτησε ποτέ να μου δείχνει τα συναισθήματά του, πότε με μηνύματα σε διάφορα σημεία του σπιτιού, πότε με τηλ.κλήσεις εν ώρα εργασίας να μου πεί απλά ότι με αγαπά, πότε έτσι απλά αφήνοντάς με να κοιμηθώ φροντίζοντας σπίτι και παιδιά μόνος του - ίσως γι αυτό και νιώθω τούτη την έλλειψη μεγάλη...αφού "έσπασε" το σύνολο της οικογένειας...συνεχίζουμε τις παλαβομάρες μας...αλλά π.χ. δεν έχουμε τα παιχνίδια πάνω στο διπλό κρεββάτι με τα παιδιά...τα μεγάλα επίσης λείπουν διακοπές!!

 

έχετε δίκιο με όλα αυτά που μου λέτε, μόνο που πικραίνομαι όταν μαθαίνω πως η μαγουλήθρα έχει κατακτήσει κάτι κι εγώ δεν ήμουν εκεί, όταν κάθε φορά που πάω...στην αρχή προτιμά την γιαγιά..., όταν έχουμε δεθεί και πάλι...κι έρχεται η ώρα να την αφήσω και να φύγω... !!

 

σας ευχαριστώ που μου απαντήσατε - είχα την ανάγκη να τα πώ κάπου που θα με ένιωθαν - σε μαμάδες!!!