ΟΜΟΤΟΞΙΚΟΛΟΓΙΑ και ΟΜΟΤΟΞΙΚΟΛΟΓΙΚΑ ΙΑΜΑΤΑ

[soevan07]

Ομοτοξικολογία

 

Η ομοτοξικολογία θεμελιώθηκε το 1952 από το Γερμανό γιατρό Dr. Hans Heinrich Reckeweg (1905 - 1985), και θεωρεί όλες τις παθήσεις αντίδραση του οργανισμού εναντίον των δηλητηρίων της ασθένειας. Homotoxine κατά τον Reckeweg, σημαίνει "ανθρώπινο δηλητήριο", από τη λατινική λέξη homo που σημαίνει άνθρωπος και την ελληνική λέξη τόξον που σημαίνει δηλητήριο.

 

 

Μια νέα πραγματικότητα

 

Στην κλασική ιατρική χρησιμοποιούνται κατά κανόνα φάρμακα για να καταπολεμήσουν μία ασθένεια ή τα συμπτώματά της, σύμφωνα με την αρχή: "Contraria contrariis curentur", δηλαδή "το αντίθετο θεραπεύεται με το αντίθετο". Γι' αυτό, η θεραπευτική αυτή βάση χαρακτηρίζεται σαν αλλοπαθητική, δηλαδή στραμμένη εναντίον μιας πάθησης. Το αντίθετο συμβαίνει στην ομοιοπαθητική όπου η πάθηση θεραπεύεται σύμφωνα με την αρχή: "Similia similious curentur", δηλαδή "το όμοιο θεραπεύεται με το όμοιο". Τα σκευάσματα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία μπορεί να προκαλέσουν μια παρόμοια παθολογική εικόνα. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δίνουν στον οργανισμό ένα εύστοχο χτύπημα με σκοπό να αναπτύξει τις δικές του θεραπευτικές δυνάμεις και μέσω αυτών να αποκαταστήσει τη διαταραγμένη ισορροπία του, που καταλήφθηκε από την πάθηση. Η Αντιομοτοξική ιατρική, είναι θα λέγαμε η "γέφυρα" ο συνδετικός κρίκος μεταξύ της κλασικής ιατρικής και της κλασικής ομοιοπαθητικής.

 

 

 

 

Ομοτοξίνη = Ανθρώπινο Δηλητήριο

• Εξωγενείς Ομοτοξίνες
  
• Ενδογενείς Ομοτοξίνες
  
• Φυσικές Επιδράσεις
  

Με τον όρο "Homotoxine", λοιπόν, αναφερόμαστε όχι μόνο στις ουσίες που είναι δηλητηριώδεις για τον ανθρώπινο οργανισμό, αλλά ακόμη και σ' αυτές που δε γίνονται καλά ανεκτές από αυτόν. Οι τοξίνες είναι είτε ενδογενείς, όταν δημιουργούνται στον ανθρώπινο οργανισμό, είτε εξωγενείς, όταν εισχωρούν σ' αυτόν απ' έξω.

 

Έτσι, όλα τα συμπτώματα μιας ασθένειας είναι αποτελέσματα της αμυντικής προσπάθειας του οργανισμού να εξαλείψει τις τοξίνες.

 

Ασθένεια μπορούν προκαλέσουν: χημικές ουσίες, ακτινοβολίες, φάρμακα, μέσα διατροφής, βακτηρίδια, άγχος, ιοί, αλλεργιογόνα αλλά και η ιδιοσυστασία του ατόμου.

 

Επομένως, σύμφωνα με τον Reckeweg, "ασθένεια" είναι η έκφραση "σκόπιμων" βιολογικών αμυντικών αντιδράσεων του οργανισμού εναντίον των δηλητηρίων τοξινών, τόσο ενδογενών όσο και εξωγενών ή ακόμη και η προσπάθεια του οργανισμού να επανορθώσει τοξικές βλάβες. Συνακόλουθα "υγεία", κατά την ομοτοξικολογία, σημαίνει απαλλαγή από δηλητήρια και από βλάβες που προκαλούνται από αυτά και "εξυγίανση" σημαίνει αποκατάσταση ισορροπίας, που διαταράχθηκε από τις τοξίνες.

 

Ειδικά στην εποχή μας, που το περιβάλλον είναι εξαιρετικά βεβαρημένο και συνεχίζει να βομβαρδίζεται από δηλητήρια, η αντιομοτοξική θεραπεία κατά Reckeweg αναδεικνύεται σαν μια από τις πιο σύγχρονες μορφές θεραπείας.

 

 

Διάγνωση

Στην ομοτοξικολογία, η διάγνωση γίνεται με βάση τα κλινικά ευρήματα. Περιλαμβάνει "αναμνηστικό αξιολόγησης προτεραιοτήτων", με αναφορά σε προηγούμενες παθήσεις ιδιαίτερα μολύνσεις, λήψη φαρμάκων στο παρελθόν και ευρήματα εξετάσεων.

 

 

Θεραπεία

Η θεραπεία γίνεται με σκοπό την αποκατάσταση της γενικής ευεξίας του οργανισμού (ολιστική θεραπεία), χρησιμοποιώντας δυναμοποιημένα βιολογικά σκευάσματα σε συνδυασμό πολλών ουσιών, επεκτεινόμενη έτσι σ' ένα πολύ πλατύ φάσμα δράσης.

 

Ο ανθρώπινος οργανισμός παίρνει μια πληροφορία που περιλαμβάνεται στο ίαμα, και σύμφωνα με την αρχή της ρυθμιστικής λειτουργίας, αυτή η πληροφορία ενεργοποιεί τους μηχανισμούς αυτοθεραπείας. Γι' αυτό οι θεραπείες αυτού του είδους έχουν αποτελέσματα και εκεί που οι ρυθμιστικοί μηχανισμοί είναι εξαντλημένοι.

 

Χρόνιες επιβαρυντικές καταστάσεις όταν οι τοξίνες δεν έχουν αποβληθεί από τον οργανισμό, είναι δυνατόν να οδηγήσουν σε μπλοκάρισμα των ρυθμιστικών μηχανισμών του οργανισμού, γι' αυτό πρέπει να εξουδετερωθούν για να αποκατασταθούν οι λειτουργίες του.

 

Τέτοιες καταστάσεις είναι:

 

• παθολογικές εστίες (π.χ. χαλασμένα δόντια, παραρινοκολπίτιδες),
  

• διαταραγμένες περιοχές (π.χ. ακτινοβολία),

  
  

• διαταραχή της εντερικής χλωρίδας,

  
  

• παρουσία δηλητηριωδών ουσιών (βαρέων μετάλλων),

  
  

• υπολειμματικές καταστάσεις που προκλήθηκαν από παρενέργειες φαρμάκων (π.χ. κορτιζόνη, κυτταροστατικά, αντιβιοτικά),

  
  

• ψυχική δυσφορία, κ.α.

  
  

Σ' αυτές τις περιπτώσεις, η εξουδετέρωση και αποκατάσταση των θεραπευτικών σχημάτων (μπλοκ) που εμποδίζουν τη θεραπεία είναι ο πρώτος στόχος της ομοτοξικολογικής μεθόδου.

 

Η θεραπευτική αυτή μέθοδος είναι επίσης αποτελεσματική σε ασθένειες της σύγχρονης εποχής, όπως οι αλλεργίες από τη μόλυνση του περιβάλλοντος και σε οξείες καταστάσεις, επειδή τα σκευάσματα της μπορούν να χρησιμοποιηθούν και σε δόσεις κρίσης, δεδομένου ότι δεν έχουν αντενδείξεις και παρενέργειες, λόγω των χαμηλών δυναμοποιήσεων που περιέχουν.

 

Η αντιομοτοξική ιατρική είναι αποτελεσματική σε χρόνιες και σε οξείες παθήσεις, σε κληρονομικές και σε επίκτητες. Μάλιστα, τα σκευάσματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για πρόληψη, "σβήνοντας" τις "σφραγίδες" της κληρονομικής μνήμης, καθιστώντας έτσι δυνατή την ευγονική. Συγκεκριμένα αυτό επιτυγχάνεται αν οι μέλλοντες γονείς λάβουν για ένα χρονικό διάστημα πριν τη σύλληψη, τα κατάλληλα σκευάσματα που θα μειώσουν ή θα σβήσουν τις κληρονομικές τους προδιαθέσεις.

 

Τρόπος δράσης

Η μάχη της άμυνας εναντίον των τοξινών, που χαρακτηρίζεται σαν ασθένεια, δίδεται μέσω:

 

 

• Του δικτυοενδοθηλιακού συστήματος, με αποθηκευτική λειτουργία και σχηματισμό αντισωμάτων.
  

Του αμυντικού μηχανισμού του πρόσθιου λοβού της υπόφυσης - συστήματος φλοιού των επινεφριδίων με ρύθμιση της λειτουργίας του συνδετικού ιστού.

Την νευρογενούς αντανακλαστικής άμυνας, με ρύθμιση της άμυνας εναντίον των δηλητηρίων μέσω του συμπαθητικού συστήματος.

Της "αποτοξίνωσης" του ήπατος από τα δηλητήρια με κατ' εξοχήν χημική αδρανοποίηση πολλαπλών τοξινών.

Της αποβολής δηλητηρίων του μεσεγχυματικού συνδετικού ιστού

Ο οργανισμός αμύνεται εναντίον της τοξίνης αποβάλλοντάς την είτε με φυσικό τρόπο (εκκριτική φάση), είτε μέσω αυξημένης παθολογικής αντίδρασης (αντιδραστική φάση).

 

Εκτός αυτών, υπάρχει η δυνατότητα της αποθήκευσης (συσσωρευτική φάση). Έτσι

 

έχουμε τις τρεις πρώτες φάσεις: εκκριτική, αντιδραστική, συσσωρευτική, όπου οι τοξίνες δεν έχουν ακόμη προκαλέσει βλάβες στα όργανα και στα κύτταρα.Αν όμως έχουμε επίδραση ιδιαίτερα ισχυρών τοξινών ή αν οι βιολογικοί μηχανισμοί αποβολής δηλητηρίων εμποδίζονται ή καταστέλλονται στην πορεία τους, όπως π.χ. όταν καταστέλλεται ο πυρετών ή παρεμποδίζεται η απέκκριση των τοξινών, τότε προκαλούνται βλάβες των ενδοκυτταρικών δομών (δηλητηριάσεις).Κατόπιν ακολουθεί η βιολογική τομή και εμφανίζονται οι τρεις σοβαρότερες φάσεις: η διαποτιστική, η εκφυλιστική και η νεοπλασματική. Αυτές οι έξι φάσεις απαρτίζουν τον παρακάτω πίνακα ομοτοξινών. Εξουδετέρωση των δηλητηρίων

 

1η Φάση: εκκριτική (απέκκριση) π.χ. ιδρώτας, εμμετός.

2η Φάση: αντιδραστική (φλεγμονή), π.χ. πυρετός, οξεία βρογχίτιδα.

3η Φάση: συσσωρευτική (αποθήκευση), π.χ. αρτηριοσκλήρυνση

Επίδραση των δηλητηρίων:

4η Φάση: διαποτιστική (βλάβη), π.χ. ημικρανία.

5η Φάση: εκφυλιστική (αλλοίωση), π.χ. αρθροπάθεια.

6η Φάση: νεοπλασματική (υποστροφή), π.χ. καταστροφή κυττάρων.

 

Θεραπευτικός μηχανισμός - το εναλλακτικό φαινόμενο

Από τα παραπάνω εξηγείται επίσης, η εμφάνιση μιας νέας, επακόλουθης ασθένειας, όπως π.χ. η εναλλαγή εκζέματος με άσθμα ή καταπίεση με φάρμακα της γρίπης σε έλκος στομάχου.

 

Αυτή η μετατόπιση μιας φάσης ασθένειας σε μια άλλη, ονομάζεται από τον Reckeweg αναπληρωματικό ή εναλλακτικό φαινόμενο.

 

Η καταστολή ή η καταπίεση των ασθενειών είναι ιδιαίτερα συνυφασμένη με κινδύνους, είτε μέσω παρενεργειών, είτε μέσω βλαβών από θεραπεία, με αποτέλεσμα την ιατρογενή παθολογία. Έτσι, μια καταπίεση της αμυγδαλίτιδας με αντιβίωση, μπορεί να οδηγήσει σε βαριές χρόνιες παθήσεις, ακολουθώντας την επιδεινωμένη εναλλαγή.

 

Με την ομοτοξικολογία, μπορούμε να αποφύγουμε αυτή τη δυσμενή πορεία, διατρέχοντας εν τάχει τις φάσεις με πιο ήπια τα συμπτώματα που περάσαμε, για να φτάσουμε στη συγκεκριμένη κατάσταση της νόσου, ακολουθώντας την προϊούσα εναλλαγή, γυρίζοντας πίσω στις αρχικές φάσεις, με σκοπό να φτάσουμε στην κατάσταση της υγείας.

 

Τα βιολογικά ιάματα προκαλούν παλίνδρομη υποχωρούσα εναλλαγή, δηλαδή μια βιολογικά ευμενή πορεία. Οι ρυθμιστικοί μηχανισμοί του σώματος, καθώς και οι μηχανισμοί αυτοθεραπείας έχουν την αποστολή να θέσουν εκ νέου σε λειτουργία το μηχανισμό αποτοξίνωσης για την αποβολή των τοξινών, δηλαδή τη μετάπτωση των χρόνιων παθήσεων σε οξείες παθήσεις, με την έννοια την παλίνδρομης υποχωρούσας εναλλαγής. Αυτό σημαίνει ότι οι τοξικές ουσίες αποβάλλονται από μια εκφυλιστική πάθηση που δεν έχει εκδηλωθεί ακόμα και είναι λανθάνουσα, π.χ. σακχαρώδης διαβήτης εμφανιζόμενος σαν μια παράλληλη αντιδραστική φάσης π.χ. δοθιήνας.

 

Τέτοιοι σπουδαίοι βιολογικοί μηχανισμοί αποβολής δηλητηρίων, δεν πρέπει να καταστέλλονται, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος μετάπτωσης από μιά ελαφριά σε μια πιο βαριά κι επικίνδυνη φάση εκφυλιστικής ασθένειας.

 

Έτσι λοιπόν, οι ασθένειες είναι είναι φυσιολογικές και "σκόπιμες" διεργασίες, οι οποίες έχουν σκοπό να αδρανοποιήσουν, να αποτοξινώσουν και να αποβάλλουν τα δηλητήρια από τον οργανισμό.

 

Κατά τη διάρκεια αυτών των διεργασιών γίνεται σύνδεση δύο τοξινών σε μια νέα μη τοξική ουσία, την ομοτοξόνη, που μπορεί να δημιουργείται με έναν ενδιάμεσο παράγοντα δέσμευσης, όπως π.χ. τη γλυκόλη, τα γλυκουρανικά οξέα κ.α. Επίσης ομοτοξόνες ανευρίσκονται στις φυσιολογικές εκκρίσεις, όπως στα κόπρανα και στα ούρα.

 

Επομένως η αντιομοτοξική θεραπεία συνίσταται:

• Στον περιορισμό της εισόδου των ομοτοξινών.

  
  

• Στην απεκκριτική θεραπεία και θεραπεία αποδηλητηρίασης.

  
  

• Στην ενεργοποίηση του μεταβολισμού,

  
  

• Στην ενίσχυση της λειτουργίας των οργάνων και της λειτουργίας των κυττάρων.

  
  

• Στη διέγερση και ρύθμιση της άμυνας του οργανισμού

  
  

Ασθένειες είναι η έκφραση των

Βιολογικών Αμυντικών

αντιδράσεων εναντίον

 

εσωτερικών και εξωτερικών

Ομοτοξινών (Homotoxine)

 

Ομοτοξικολογικά σκευάσματα

Οι κατηγορίες σκευασμάτων που χρησιμοποιούνται στην ομοτοξικολογία είναι:

 

• Συμπτωματικό ίαμα
  

Παροχετευτικό ίαμα

Χοίρεια οργανικά σκευάσματα

 

Νοσώδη σκευάσματα

Χρησιμοποιώντας αυτού του είδους τα ιάματα, παρασκευασμένα με τη μέθοδο της δυναμοποίησης (πολλαπλές αραιώσεις και κρούσεις), θεμελιώνεται μια ενεργειακή ιατρική, που δε βασίζεται μόνο στην εξουδετέρωση των τοπικών συμπτωμάτων όσο το δυνατόν ταχύτερα, με τη φυσιολογική αποτοξίνωση και την προώθηση της απέκκρισης, αλλά αναζητά μια σε βάθος ψυχοφυσική εξισορρόπηση.

 

Τοποθετεί τη θεμέλιο λίθο της σύγχρονης ψυχοσωματικής ισορροπίας και επιβεβαιώνει ότι ο δημιουργός της θεραπείας δεν είναι το φάρμακο, αλλά η δύναμη, η ισχύς της φυσικής αυτοϊασης, η ζωτική ενέργεια που όλοι μας διαθέτουμε, όταν αυτή υποστηρίζεται και δεν καταπιέζεται. Γιατί μέσω των βιολογικών σκευασμάτων διεγείρεται ένα πρόσθετο δυναμικό άμυνας, το οποίο βρίσκεται σε εφεδρεία, εναντίον των δηλητηρίων.

 

Το να μιλάνε για ολιστική θεραπευτική σημαίνει ότι ανοιγόμαστε στο σύνολο του ατόμου και όχι μόνο σε μερικά στοιχεία του, εκλαμβάνοντάς τα σαν πιο ενδιαφέροντα από τα άλλα, π.χ. μόνο τα σωματικά ή μόνο τα πνευματικά. Από αυτό αντιλαμβανόμαστε τη σπουδαιότητα αυτής της καινοτομίας.

 

Οφείλουμε να βοηθάμε τον ασθενή να έχει επίγνωση των αιτίων των συμπτωμάτων αυτών καθαυτών, ειδικά το ενεργειακό "κλειδί".

 

Ψυχική - πνευματική - σωματική αρμονία.

 

Η ολιστική ομοτοξικολογία, μας επιτρέπει επομένως να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας και να μην αποκλειστούμε μόνο σ' ένα επίπεδο, αλλά να καλύψουμε και τα τρία: σωματικό, ψυχικό, πνευματικό. Μας επιτρέπει να ανακαλύπτουμε ιάματα με ένα νέο φως, μια νέα τεχνική και μια νέα διαφωτιστική τεχνική, επωφελούμενοι τελικά απ' όλους τους κώδικες επικοινωνίας του ατόμου.

 

Ο ασθενής εκπέμπει όλα τα μηνύματά του ταυτόχρονα και μπορούμε να γνωρίζουμε ποια από αυτά θα είναι δυνατόν να αποκωδικοποιήσουμε και να ερμηνεύσουμε. Αυτό το γεγονός αποτελεί και το κλειδί ανάγνωσης της πάθησης, που επιτρέπει στη συνέχεια στην ολιστική ομοτοξικολογία, να εντοπιστεί το ίαμα που ανταποκρίνεται σε κάθε περίπτωση.

 

Περαιτέρω η ομοτοξικολογική θεραπεία, παρέχει στον ασθενή τη δυνατότητα της αυτογνωσίας, έτσι ώστε να συνεργάζεται αρμονικά με το ίδιο του το σώμα.

 

Γιατί δεν αρκεί η αποκατάσταση της λειτουργικότητας των οργάνων, αλλά πάνω απ' όλα είναι αναγκαίο το άτομο να ανακτήσει την ψυχοφυσική ισορροπία που θα του επιτρέψει να ξαναγίνει κύριος τους εαυτού του.

 

Γιατί όπως έλεγε ο Παράκελσος:

"η φύση είναι ο πρώτος γιατρός, ο άνθρωπος είναι ο δεύτερος"

 

 

 

Πατήστε εδώ για να δείτε τη σελίδα αυτή πιο μεγάλη >>

 

 

Πίνακας ομοτοξινών

 

Προηγούμενη σελίδα

Αρχική σελίδα

 

 

 

 

 

 

 

http://www.marivizissi.gr/omeotossicologici/omel.htm

[soevan07]

http://www.therapy.gr/details.php?recordID=14

 

 

ΟΜΟΤΟΞΙΚΟΛΟΓΙΑ.

 

Tι σημαίνει η Ομοτοξικολογία

και ποιά προτερήματα έχει η χρήση αυτής της μεθόδου θεραπείας.

 

Ομοτοξικολογία είναι η μέθοδος θεραπείας που ασχολείται με τα δηλητήρια που επηρεάζουν τον ανθρώπινο οργανισμό, είτε είναι αυτά εξωγενή, είτε ενδογενή. Η λέξη (Homotoxikologie) είναι σύνθετη απο το (Homo) = Άνθρωπος και (toxin) =Δηλητήριο.

 

Η Ομοτοξικολογία βλέπει όλες τις παθήσεις σαν αντίδραση του οργανισμού εναντίον των δηλητηρίων της πάθησης = (Homotoxine). Στην σημερινή άσκηση της Ιατρικής, οι θεραπευτικές δυνατότητες που προσφέρει η Κλασσική Ιατρική, δεν αρκούν πλέον σε πολλούς συναδέλφους. Όλο και περισσότεροι ασθενείς επιθυμούν και μερικοί απαιτούν, μια θεραπεία με άλλες φυσικές μεθόδους.

 

Επειδή ο κλασσικός γιατρός δεν έχει τον χρόνο σήμερα για μια δεύτερη εξειδίκευση ιδιαίτερα πάνω σε άγνωστους τομείς της Φυσικής Ιατρικής, η λύση δίνεται με την Ομοτοξικολογία και τα Αντιομοτοξικά Σκευάσματα. Η διάγνωση γίνεται σύμφωνα με τα ευρήματα που έχομε χρησιμοποιώντας την ενεργειακή ιατρική με συχνότητες με το μηχάνημα :

Vantage Biomeridian.

 

Η Ομοτοξικολογία είναι μια θεμελιωμένη επέκταση της Ομοιοπαθητικής και καλύτερα, μια σύγχρονη, μοντέρνα Ομοιοπαθητική που αναπτύχθηκε το 1952 από τον Δρ. Hans Heinrich Reckeweg. Η θεραπεία γίνεται με Βιολογικά Σύνθετα Σκευάσματα (Βιοθεραπευτικά) τα οποία έχουν συσταθεί από τον Δρ. Reckeweg και χορηγούνται ανάλογα με την φάση της πάθησης.

 

Ιδιαίτερα σήμερα με τα ολοένα και αυξανόμενα πολυσύνθετα χρόνια προβλήματα, η Ρυθμιστική Ιατρική, όπως μας την παρέχει η Ομοτοξικολογία, είναι μια επίκαιρη, μοντέρνα θεραπευτική. Οι αντιομοτοξικές ουσίες φορτώνονται σε ένα φιαλίδιο και ο ασθενής κάνει θεραπεία για ένα εύλογο χρονικό διάστημα. Αυτές που μπορεί να είναι Βιολογικές η Βιοθεραπευτικές εκλύουν ασθενή ρυθμιστικά ερεθίσματα που είναι καλά ανεκτά από τον ανθρώπινο οργανισμό και δεν τον επιβαρύνουν επιπλέον.

 

Η Ομοτοξικολογία, που δημιουργήθηκε από τον Γερμανό γιατρό Hans-Heinrich Reckeweg, είναι η επιστημονική αρχή πίσω από τα αντιομοτοξικά φάρμακα. Αποτελεί έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγισης του ασθενή και της νόσου του. Στην κανονική ιατρική, η έννοια του "πεδίου του ασθενή" δεν είναι γνωστή και επομένως συχνά φαίνεται ότι ο ασθενής αντιμετωπίζεται απλώς και μόνο σύμφωνα με τα συμπτώματα που παρουσιάζει. Πολλές όψεις της αντιομοτοξικής ιατρικής διαφέρουν από την συμβατική ιατρική. Παρότι χρησιμοποιείται συχνά η ίδια ορολογία, οι ερμηνείες των όρων είναι διαφορετικές.

 

Γιʼ αυτό το λόγο είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τι σημαίνει η ασθένεια και τι η υγεία στην ομοτοξικολογία. Στην Ομοτοξικολογία, οι αιτίες των νόσων αντιμετωπίζονται ως ομοτοξίνες. Γι' αυτό το λόγο, μπορούμε να τις ορίσουμε. Περισσότερες πληροφορίες για τις ομοτοξίνες, περιέχονται στην διάλεξη «IAH AC Ομοτοξίνες» Ο Δρ. Hans-Heinrich Reckeweg ήταν ο πατέρας της Ομοτοξικολογίας. Χάρη στο τεράστιο έργο του και τις εκδόσεις του, η ομοτοξικολογία έγινε μια παγκόσμια διαδεδομένη προσέγγιση στην ιατρική.

 

Όχι μόνο η θεωρία, αλλά και η καθημερινή χρήση αντιομοτοξικών φαρμάκων είναι παρούσες σήμερα σε περισσότερες από 70 χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο. Σήμερα, οι ειδικοί στην ομοτοξικολογία διεθνώς προχωρούν τις έρευνες σε αυτόν τον τομέα και έχουν δημιουργήσει από την Ομοτοξικολογία μια αποδεκτή προσέγγιση στη σύγχρονη ιατρική.

 

Η πίστη του Δρ. Reckeweg στην ομοτοξικολογία, έκανε πολλούς γιατρούς να αντιμετωπίσουν τους ασθενείς τους με διαφορετικό τρόπο. Ακόμη και τώρα, ή ακόμη περισσότερο τώρα, 20 χρόνια μετά τον θάνατό του, η Ομοτοξικολογία είναι μια αποδεκτή αρχή στην συμπληρωματική ιατρική και προσφέρει ολοένα και περισσότερες γνώσεις στην συμβατική ιατρική. Με αυτόν τον τρόπο, ο Δρ. Reckeweg κατάφερε να πραγματοποιήσει το όνειρό του: να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στην συμβατική και την συμπληρωματική ιατρική. Και πράγματι, η Ομοτοξικολογία είναι μια αρχή που χαίρει ευρείας αποδοχής, τόσο από τους γιατρούς της συμπληρωματικής ιατρικής όσο και από αυτούς της συμβατικής.

 

Παρότι μερικές φορές τα δύο είδη ιατρικής μοιάζουν να βρίσκονται σε αντίθετα άκρα, σήμερα βλέπουμε ότι οι γιατροί της συμβατικής ιατρικής είναι ολοένα και πιο ανοιχτοί στα αντιομοτοξικά φάρμακα και οι ομοιοπαθητικοί είναι λιγότερο αυστηρά προσκολλημένοι στην κλασική ιατρική μιας μεμονωμένης θεραπείας. Αυτό οφείλεται στις εξελίξεις στην μοριακή βιολογία, που κάνουν πιο εμφανή τον μηχανισμό λειτουργίας της αντιομοτοξικής ιατρικής.

 

Ο Δρ. Reckeweg γεφύρωσε πραγματικά το κενό ανάμεσα στην συμβατική και την συμπληρωματική ιατρική και δημιούργησε μια ενιαία πλατφόρμα στην ιατρική που ενσωματώνεται εύκολα στην σημερινή ιατρική πρακτική. Ας μελετήσουμε τώρα τις βασικές αρχές της Ομοτοξικολογίας σε περισσότερο βάθος.

 

Τι είναι η Ομοτοξικολογία και με ποιον τρόπο παρεκκλίνει από την συμβατική ιατρική προσέγγιση του ασθενή και της νόσου του; Ο όρος Ομοτοξικολογία προέρχεται από τρεις λέξεις: "ομο" που σημαίνει άνθρωπος, "τοξικό" που προέρχεται από την λέξη τοξίνη (ή δηλητήριο) και τέλος "λογία" που προέρχεται από την ελληνική λέξη «λόγος» που σημαίνει μελέτη. Περιληπτικά, μπορούμε να περιγράψουμε την Ομοτοξικολογία ως την μελέτη της επίδρασης των τοξικών ουσιών στους ανθρώπους.

 

Στην Ομοτοξικολογία μελετούμε τον τρόπο με τον οποίο η παρουσία ομοτοξινών επηρεάζει τις λειτουργίες των κυττάρων και μέσω αυτών, τη λειτουργία ολόκληρου του ανθρώπινου οργανισμού. Η αντίδραση ή η σταθερότητα του αμυντικού μηχανισμού ενάντια των ομοτοξινών, καθορίζει την κλινική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ασθενής.

 

Τα συμπτώματα είναι μια έκφραση της προσπάθειας του σώματος να απαλλαγεί από τις τοξίνες. Καθώς η προσέγγιση στην Ομοτοξικολογία παραμένει κλινική, έχουν γίνει έρευνες για τον τρόπο λειτουργίας αυτού του τύπου φαρμάκων.

 

Η Ομοτοξικολογία βασίζεται πολύ στη συμβατική ιατρική και είναι πολύ αποδεκτή από τους "ανοιχτόμυαλους" γιατρούς του συμβατικού κλάδου, καθώς οι μηχανισμοί λειτουργίας των αντιομοτοξικών φαρμάκων μπορούν να εξηγηθούν με όρους μοντέλων μοριακής βιολογίας της συμβατικής ιατρικής.

 

Από την άλλη μεριά, και αντίθετα με τα συμβατικά φάρμακα, τα περισσότερα αντιομοτοξικά φάρμακα περιέχουν μικροσκοπικές ή νανοσκοπικές δόσεις των ενεργών συστατικών και γιʼ αυτό είναι μη τοξικά. Ελάχιστες παρενέργειες και αντενδείξεις, απουσία αλληλεπιδράσεων με άλλα φάρμακα, ασφάλεια και αποτελεσματικότητα κατατάσσουν την ομοτοξικολογία στην συμπληρωματική "ήπια" ιατρική. Με αυτόν τον τρόπο, η Ομοτοξικολογία χτίζει μια γέφυρα ανάμεσα στη συμβατική και την συμπληρωματική ιατρική.

 

Η γέφυρα αναφέρεται στην ισχυρή συμβατική ιατρική διάγνωση και την ήπια, μη τοξική θεραπεία της συμπληρωματικής ιατρικής. Από ομοτοξικολογική άποψη, οι νόσοι προκαλούνται από την αντίδραση του σώματος στην παρουσία ομοτοξινών που προκαλούν διαταραχές. Αυτά που αναγνωρίζουμε ως κλινικά συμπτώματα μιας ασθένειας, είναι όσα προέρχονται μετά την αντίδραση του αμυντικού συστήματος στην απειλή.

 

Αυτό σημαίνει ότι η ασθένεια δεν είναι η εκδήλωση συμπτωμάτων από μόνη της, αφού αυτά εκδηλώνονται μόνο ως απόδειξη της συνεχιζόμενης αμυντικής δραστηριότητας. Εφ' όσον τα κλινικά συμπτώματα αντιμετωπίζονται μόνο ως απειλή για την ποιότητα ζωής του ασθενή και ολόκληρη η θεραπεία προσανατολίζεται στην απομάκρυνση αυτών των συμπτωμάτων, τα αποτελέσματα είναι επιφανειακά και απλώς εξαγοράζουμε την μακροχρόνια υγεία του ασθενή.

 

Μια βιοθεραπευτική θεραπεία λαμβάνει επίσης υπόψη τις αιτιογενείς ομοτοξίνες και διεγείροντας το αμυντικό σύστημα του σώματος, δρα στις πραγματικές αιτίες της ασθένειας. Η βιοθεραπεία είναι πάντα μια ρυθμιστική και όχι κατασταλτική θεραπεία. 'Εκφραση: 'Οτι βλέπουμε, παίρνουμε. Τα συμπτώματα είναι μόνο το αποτέλεσμα της αμυντικής δραστηριότητας του οργανισμού κατά των τοξικών φορτίων.

 

Αν για παράδειγμα υπάρχει μια φλεγμονή, η αιτιολογική θεραπεία σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε κάτι για την πρόκληση ομοτοξινών από την φλεγμονή, που μπορεί να γίνει με ρύθμιση της αμυντικής δραστηριότητας. Η απλή καταστολή των συμπτωμάτων μοιάζει με το σπρώξιμο ενός παγόβουνου κάτω απʼ το νερό, με την ελπίδα ότι δεν θα εμφανιστεί ξανά. Αν σταματήσουμε όμως να πιέζουμε, το παγόβουνο θα ανέβει πάλι στην επιφάνεια.

 

Αυτό το φαινόμενο εξηγεί την επανεμφάνιση των ασθενειών στη συμβατική ιατρική. Μπορούμε να κάνουμε ακόμη μία σύγκριση: τα κλινικά συμπτώματα αποτελούν απλά την έκφραση από κάτι βαθύτερο, όπως οι λέξεις που προφέρουμε αποτελούν την έκφραση των σκέψεών μας. Η καταστολή των λέξεων, ή η απαγόρευση της ομιλίας, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αλλάξει την αιτία της ομιλίας, που είναι οι σκέψεις στο μυαλό του ομιλητή.

 

Η θεραπεία του νου, όπως στην ψυχοθεραπεία, οδηγεί αυτόματα σε διαφορετικές εκφράσεις. Με τον ίδιο τρόπο, η καταστολή του πυρετού στις ιογενείς λοιμώξεις, μπορεί να είναι αποτελεσματική βραχυπρόθεσμα. Μακροπρόθεσμα όμως, αυξάνει την εξάπλωση του ιού καθώς ο πυρετός έχει μικροστατική επίδραση και οι κιτοκίνες λειτουργούν καλύτερα σε αυτές τις υψηλές θερμοκρασίες. Βιολογικά: Το πρόθεμα "βιο" αναφέρεται στη "ζωή", και ο "λόγος" στην "λέξη", την "μελέτη" ή και τον "κανόνα". "Βιολογικά" σημαίνει "σύμφωνα με τους κανόνες της ζωής". Κάθε θεραπευτική δράση που παραβαίνει αυτό το βιολογικό γεγονός, παραβαίνει και τις βασικές αρχές και αξίες της ζωής.

 

Αν καταστείλουμε μια φλεγμονή και αυτή η διαδικασία της φλεγμονής είχε σκοπό να απεκκρίνει τις ομοτοξίνες και τις αρνητικές επιδράσεις τους στους ιστούς, σταματάμε μια καθαριστική διαδικασία και παραμένουμε με τις επιδράσεις της τοξίκωσης. Σταματώντας την καθαριστική δράση μιας διαδικασίας φλεγμονής, παίρνουμε ένα μέτρο κατά της ζωής καθώς οι ομοτοξίνες παραμένουν και μακροπρόθεσμα τοξινώνουν σε μεγαλύτερο βαθμό, που σημαίνει ότι οι επιδράσεις των ομοτοξινών θα είναι περισσότερο ορατές στο κύτταρο παρά στο εξωκυτταρικό περίβλημα.

 

Ομοτοξικολογικός ορισμός της ασθένειας Οι ασθένειες είναι η έκφραση βιολογικά σκόπιμων αμυντικών μηχανισμών κατά ενδογενών και εξωγενών ομοτοξινών ή η έκφραση της προσπάθειας του σώματος να αντισταθμίσει την τοξική βλάβη που έχει υποστεί. Σκόπιμος: Αυτός ο όρος είναι εξαιρετικά σημαντικός στον ομοτοξικολογικό ορισμό της ασθένειας.

 

Σημαίνει ότι η αντίδραση του αμυντικού συστήματος θα είναι ανάλογη με τις ανάγκες επίτευξης του στόχου. Αυτό περικλείει κάθε όψη ρύθμισης στην οποία αναφέρεται η Ομοτοξικολογία. Η κινητοποίηση της άμυνας θα γίνει στο επίπεδο που χρειάζεται για να επιτευχθεί ο στόχος, που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι η απαλοιφή της ομοτοξίνης και της αρνητικής διαδραστικής δραστηριότητάς της με το κύτταρο και το περιβάλλον του και η επαναφορά της ομοιόστασης.

 

Η ρύθμιση του επιπέδου της δραστηριότητας γίνεται με ένα σύνθετο μηχανισμό αυτορυθμιστικών συστημάτων, που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και με πολλούς διαφορετικούς μεσολαβητές και συστήματα ανάδρασης. Οι περισσότερες αντιδράσεις του αμυντικού συστήματος είναι σκόπιμες, όμως ανάρμοστες αντιδράσεις (μη σκόπιμες) μπορούν να συμβούν και να προκαλέσουν δικές τους ασθένειες.

 

Οι αυτό-άνοσες ασθένειες για παράδειγμα, αποτελούν ανάρμοστη αντίδραση του αμυντικού συστήματος. Το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται τους ίδιους τους ιστούς του σώματος, που υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν ανεκτοί. Το ίδιο ισχύει και για τις αλλεργικές αντιδράσεις, όπως το αλλεργικό συνάχι.

 

Η αντίδραση του αμυντικού συστήματος δεν αφορά τον κίνδυνο κάποιου εξωτερικού στοιχείου (της σκόνης ή της γύρης) και άρα δεν είναι σκόπιμη. Οι ασθένειες είναι η έκφραση βιολογικά σκόπιμων αμυντικών μηχανισμών κατά ενδογενών και εξωγενών ομοτοξινών ή η έκφραση της προσπάθειας του σώματος να αντισταθμίσει την τοξική βλάβη που έχει υποστεί. Οι αμυντικοί μηχανισμοί υπάρχουν για την προστασία του οργανισμού από τοξικά φορτία. Δεν λειτουργούν όμως μόνο όταν εισβάλλουν στο σύστημα αντιγόνα.

 

Ο αμυντικός μηχανισμός θα πρέπει να βρίσκεται σε κατάσταση αναμονής συνέχεια. Σε περίπτωση διαταραχής της ομοιόστασης, μπορεί έτσι να εξαπολύει την κατάλληλη αντεπίθεση, είτε είναι ανοσολογική, ορμονική, ενζυματική κλπ. Μόνο ευρισκόμενος σε σταθερή εγρήγορση, μπορεί να είναι πραγματικά αποτελεσματικός και χρήσιμος. Η αποτυχία αυτού του συστήματος οδηγεί σε τοξίνωση.

 

Οι μηχανισμοί ρύθμισης είναι αυστηροί ελεγκτές μέσω συστημάτων θετικής και αρνητικής ανάδρασης. Η φραγή ή παράκαμψη αυτών των συστημάτων ανάδρασης, προλαμβάνει την ρύθμιση και οδηγεί σε χρόνιες νόσους. Ορίζουμε την ομοτοξίνη ως ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ουσία που είναι τοξική για τον ανθρώπινο οργανισμό (ομο = άνθρωπος, τοξίνη = δηλητήριο).

 

Η τοξικότητα μπορεί να είναι μια άμεση βιοχημική μοριακή επίδραση, μια επίδραση φυσικής φραγής ή ακόμη και μια ενοχλητική αλληλεπίδραση. Έτσι, δεν μας ενδιαφέρει μόνο η ομοτοξίνη από μόνη της, αλλά το ίδιο ή και ακόμη περισσότερο, οι επιδράσεις που προκαλεί (ακόμη και από απόσταση) στο κύτταρο.

 

Κάνουμε διαχωρισμό ανάμεσα στις ενδογενείς και τις εξωγενείς ομοτοξίνες.

Οι εξωγενείς ομοτοξίνες είναι ουσίες που είναι εξ ορισμού ήδη τοξικές για τον ανθρώπινο οργανισμό σε συγκεκριμένες συνθήκες (βλ. προηγούμενη διαφάνεια). Ορισμένες από αυτές είναι ήδη πολύ γνωστές (καπνός, αλκοόλ, τα φάρμακα με διάφορους τρόπους) και άλλες λιγότερο γνωστές (αρωματικές ουσίες, χρωστικές ουσίες, γλυκαντικές ουσίες στα τρόφιμα) ή και άγνωστες (κάδμιο, εξάτμιση κόλλας, αέρια, ακτινοβολίες…). Οι ενδογενείς ομοτοξίνες δημιουργούνται στο ίδιο το σώμα.

 

Αποτελούν κυρίως ενδιάμεσα στάδια ή υπολείμματα μεταβολικών διεργασιών (π.χ. CO2). Άλλες ενδογενείς ομοτοξίνες είναι το αποτέλεσμα ανισορροπίας ορμονικών εκκρίσεων (π.χ. οιστρογόνα / προγεστερόνη), ανασταλμένες ή ενδιάμεσες εκκρίσεις ουσιών (π.χ. ινσουλίνη στον διαβήτη, σεροτονίνη στην κατάθλιψη) ή γρήγορη επαναπρόσληψη (π.χ. από χαμηλά επίπεδα σεροτονίνης στην κατάθλιψη) ή απλά απάντηση σε αυξημένη επαναλαμβανόμενη διέγερση από υπερβολική παροχή μεσολαβητών (π.χ. θυρεοειδή ορμόνη στην υπερθυρεοειδή δυσλειτουργία).

 

Ουσιαστική είναι η μπλοκαριστική δραστηριότητα της ομοτοξίνης στην φυσιολογική λειτουργία των οργανικών συστημάτων ή διαδραστική κατεύθυνση των ρυθμιστικών συστημάτων (ορμονικό σύστημα, νευρικό σύστημα…)

 

http://bestbuydoc.com/el/doc-file/4400/t%CE%B9-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%B7-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%84%CE%BF%CE%BE%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AC-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%B7-%CF%87%CF%81%CE%AE%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AE%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%B5%CE%B8%CF%8C%CE%B4%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82.html

[soevan07]

Η ομοτοξικολογία είναι η εξέλιξη της ομοιοπαθητικής?

Ήθελα τις γνώμες σας.

[mesastoura]

Ενδιαφέροντα όλα αυτά. Τι παίζει εδώ στην Ελλάδα; Ξέρει κανείς ;

Εγω γνωρίζω έναν που χορηγεί και μου την ανέφερε προχθές, για περίπτωση καρκίνου.

 

Φαίνεται να είναι γέφυρα όπως γράφει και παραπάνω.

 

Καλή μέρα σας.