Βοηθεια απεγνωσμενα!!

[KATER_INA]

Καληπερα μανουλες χρειαζομαι επειγοντως την βοηθεια σας και τις γνωμες σας εχω ενα κοριτσακι 3 χρονων μεχρι τωρα ολα καλα πριν απο περιπου 2 μηνες χρειαστηκε να αλλαξουμε σπιτι για να ερθουμε πιο κοντα στην γιαγια λογω του οτι εκει που μεναμε ηταν ψιλοερημικα και δεν εξυπηρετιουμασταν ευκολα αν δεν ηταν ο μπαμπας στο σπιτι να μας πεταξει καπου με το αυτοκινητο τελος παντων μετακομισαμε ταυτοχρονα χρειαστηκε να μπει ο πατερας μου για μια ενχειρηση και γενικως επικτρατουσε ενας πανικος η μικρη μεχρι τωρα ειχε στερηθει τις βολτες λογω τρεξιματος και δεν της διναμε την σημασια που επρεπε εξω εξαλλη να τρεχω πανικοβλητη απο εδω και απο κει τα νευρα μου χαλια με αποτελεσμα να της φωναζω με το παραμικρο οχι οτι πριν ημουν ηρεμη γενικως ειμαι αρκετα φωνακλου μεγαλο λαθος αλλα πρεπει να αλλαξω γιατι ωρες ωρες εγω η ιδια νευριαζω με τον ευατο μου, αρχιζει λοιπον ξαφνικα με το που τις λεγαμε κατι και τις χαλαγαμε χατηρι να πεφτει στο πατωμα να χτυπιεται να τρεχει πανικοβλητη και να κλαει σαν να ειχε γινει δεν ξερω και γω τι πολλεσ φορες βεβαια να πω οτι μου ειχε πει απο μονη της οτι οταν μου φωναζεις μαμα φοβαμαι αλλα δεν ειχα δωσει βαση αυτο ειχε γινει 3-4 φορες και μετα απο 2 βδομαδες εγινε ξανα σημερα που τις φωναξα αρχισε παλι να τρεχει μετα καθεται στο πατωμα και δειχνει σαν να βρισκεται σε ενα πανικο δεν ξερω τι πρεπει να κανω φταιω εγω που εφτασε σε αυτο το σημειο απο τισ φωνε μου μονο ειμαι απελπισμενη και ωρες ωρες πιστευω οτι ειμαι αναξια σαν μανα!!

[goldy213]

καλησπέρα κατερίνα, έχω τρία παιδάκια 7, 6 και 2. Σίγουρα υπάρχουν στιγμές που γίνομαι έξαλλη και ουρλιάζω.Σε κάτι τέτοιες ο μεγάλος μου ο γιος τρέχει και κρύβεται και μου έχει πει ότι φοβάται. Δεν έχει φτάσει στο σημείο που λες εσύ αλλά κατάλαβα ότι πραγματικά κάτι συμβαίνει στην ψυχούλα του. Προσπάθησε να ηρεμήσεις όσο γίνεται και όταν έχεις νεύρα δάγκωσε τα δόντια σου και πνιξε το. Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο αλλά πάλεψε το. Σκέψου ότι το παιδάκι σου μπορεί να πάθει κάτι ψυχολογικό. Δεν ξέρεις ποτέ τι κρύβεται μέσα τους. Και κάτι άλλο. Πλησιάσε την. Πάρτην και πηγαίντε μόνες σας βόλτες. Για ψώνια, για φαγητό. Μίλησε της σαν να είναι μεγάλη γυναίκα. Εξήγησε τις ότι με το να φωνάζεις που και που δεν σημαίνει ότι δεν την αγαπάς. Απλά εκείνη την στιγμή θέλεις την βοήθεια της . Θέλεις μία μεγάλη αγκαλιά για να ηρεμήσεις και όλα να περάσουν. Πέρασε όσο περισσότερο καιρό μαζί της μπορείς για να το ξεχάσει. Και μην το ξανακάνεις. Προσπάθησε με τα λόγια να την συνεφέρεις.

[RATATOULI]

Κατερινούλα μόνο ανάξια μάνα δεν είσαι! Βρισκόσαστε όλοι σε μια μεταβατική περίοδο. -αλλαγή σπιτιού,θέμα υγείας. Πολύ σωστά αναφέρεις το δικό σου θεματάκι - φωνές-. Δυστηχώς όσο και να πιεζόμαστε εμείς οι μαμάδες καλό είναι να βρίσκουμε λίγα ψίχουλα υπομονής για να μην την πληρώνουν τα γλυκά μας τα παιδάκια! Πιστεύω ότι την ώρα που έκανε το παιδί πανικό να πήγαινες να την αγκαλιάσεις και να της εξηγήσεις το απότομο του χαρακτήρα σου! Ωστόσο θα πρότεινα να δείς έναν ειδικό για να σου πει πως θα μαζέψεις αυτην την συμπεριφορά του παιδιού! Το παιδί δεν χρήζει παιδοψυχόλου όσο πιστεύω ότι θα χρειαζόταν να σε βοηθήσει κάποιος στον έλεχο του θυμού σου! Σου τα γράφω με πολύ αγάπη και να ξέρεις ότι μόνο που γράφεις για το θέμα που σε απασχολεί έχεις βρεί την μισή λύση! Καλό βράδυ από μια άυπνη

[KATER_INA]

καλησπέρα κατερίνα, έχω τρία παιδάκια 7, 6 και 2. Σίγουρα υπάρχουν στιγμές που γίνομαι έξαλλη και ουρλιάζω.Σε κάτι τέτοιες ο μεγάλος μου ο γιος τρέχει και κρύβεται και μου έχει πει ότι φοβάται. Δεν έχει φτάσει στο σημείο που λες εσύ αλλά κατάλαβα ότι πραγματικά κάτι συμβαίνει στην ψυχούλα του. Προσπάθησε να ηρεμήσεις όσο γίνεται και όταν έχεις νεύρα δάγκωσε τα δόντια σου και πνιξε το. Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο αλλά πάλεψε το. Σκέψου ότι το παιδάκι σου μπορεί να πάθει κάτι ψυχολογικό. Δεν ξέρεις ποτέ τι κρύβεται μέσα τους. Και κάτι άλλο. Πλησιάσε την. Πάρτην και πηγαίντε μόνες σας βόλτες. Για ψώνια, για φαγητό. Μίλησε της σαν να είναι μεγάλη γυναίκα. Εξήγησε τις ότι με το να φωνάζεις που και που δεν σημαίνει ότι δεν την αγαπάς. Απλά εκείνη την στιγμή θέλεις την βοήθεια της . Θέλεις μία μεγάλη αγκαλιά για να ηρεμήσεις και όλα να περάσουν. Πέρασε όσο περισσότερο καιρό μαζί της μπορείς για να το ξεχάσει. Και μην το ξανακάνεις. Προσπάθησε με τα λόγια να την συνεφέρεις.

 

 

Σε ευχαριστω ποοοολυ!!ξεχασα να αναφερω οτι σημερα την ξεκινησα και πρωτη μερα στον παιδικο για να αλλαξει παραστασεις και να ξεφευγει λιγο γιατι η αληθεια ειναι οτι ειχε κλειστει αρκετα μεσα στο σπιτι.Ξερω οτι εχω κανει πολλα λαθη σαν μανα και οτι κατα 90%φταιει η δικη μου συμπεριφορα προσπαθω και γω να κρατιεμαι οσο μπορω και τωρα πηγα την ειδα και κοιμαται και μου ρθε να βαλω τα κλαμματα απο τις τυψεις...Πιστευω να εινια κατι παροδικο και να μην ειναι κατι σοβαρο!!

[KATER_INA]

Κατερινούλα μόνο ανάξια μάνα δεν είσαι! Βρισκόσαστε όλοι σε μια μεταβατική περίοδο. -αλλαγή σπιτιού,θέμα υγείας. Πολύ σωστά αναφέρεις το δικό σου θεματάκι - φωνές-. Δυστηχώς όσο και να πιεζόμαστε εμείς οι μαμάδες καλό είναι να βρίσκουμε λίγα ψίχουλα υπομονής για να μην την πληρώνουν τα γλυκά μας τα παιδάκια! Πιστεύω ότι την ώρα που έκανε το παιδί πανικό να πήγαινες να την αγκαλιάσεις και να της εξηγήσεις το απότομο του χαρακτήρα σου! Ωστόσο θα πρότεινα να δείς έναν ειδικό για να σου πει πως θα μαζέψεις αυτην την συμπεριφορά του παιδιού! Το παιδί δεν χρήζει παιδοψυχόλου όσο πιστεύω ότι θα χρειαζόταν να σε βοηθήσει κάποιος στον έλεχο του θυμού σου! Σου τα γράφω με πολύ αγάπη και να ξέρεις ότι μόνο που γράφεις για το θέμα που σε απασχολεί έχεις βρεί την μισή λύση! Καλό βράδυ από μια άυπνη

 

Ειπα να το αφησω λιγο να δω τωρα που ολα τελειωσαν και μπηκαμε σε μια ταξη να βρουμε τους ρυθμους μας και αν συνεχισει να το δω μεσω καποιου ειδικου..

[korina1974]

Δεν θέλω να πιστεύω ότι είμαστε ανάξιες ως μανούλες. (Βάζω και τον εαυτό μου μέσα γιατί κι εγώ έχω βγει αρκετές φορές εκτός εαυτού στο παρελθόν). Απλά είμαστε κι εμείς άνθρωποι και έχουμε τα όριά μας.

Τι κάνω εγώ στην περίπτωση που δεν πάει άλλο ; Πάω στο δωμάτιό μου για λίγο ή στην τουαλέττα, παίρνω πολλές και βαθιές αναπνοές, σκέφτομαι ότι δεν πρέπει να φωνάξω και ότι δεν μου φταίει τίποτα το παιδί, αν εγώ είμαι τόσο πιεσμένη από το καθημερινό άγχος.

Αφού ηρεμήσω και σκεφτώ, μετά βγαίνω κι όλα εντάξει. Τον παίρνω αγκαλιά και του δίνω ένα φιλάκι. Έχω παρατηρήσει από τότε που το εφαρμόζω, ότι κι αυτός έχει ηρεμήσει πολύ.

Παραλίγο να κάνω το παιδί μου νευρικό, αφού αντέγραφε την συμπεριφορά μου.