Και τελικα τι απαντησατε όταν σας ρωτήσανε για τον μπαμπά ?

[μπου-μπουμ]

Καλησπερα κοριτσια!

 

Απο καινουρια πολη εμεις με νεα δεδομενα.Αναρωτιομουν τελικα τι απαντησατε.

 

Για να γινω κατανοητη.Στο φορουμ εχει γινει πολλες φορες συζητηση για

 

το τι λεμε στα παιδια μας οταν θα μας ρωτησουν για τον μπαμπα

 

τους.Υπηρξαν παραπομπες σε βιβλια,παραμυθια,ιστοριουλες κ.τ.λ.

 

Αλλα τελικα καμια μας δεν ανοιξε ενα θεμα με την εμπειρια της.Τα

 

παιδια

 

καποιων κοριτσιων απο'δω μεσα σιγουρα εχουν ρωτησει.

 

Τι ειπατε,πως σας ρωτησαν?Πως αντιδρασατε?Τι απαντησεις δωσατε?

 

Τα ρωτω ολα αυτα γιατι η μικρη ξεκινησε παιδικο.(Ασχετο ενας πολυ ωραιος

 

σταθμος,με μια δασκαλα πολυ προχωρημενο ατομο,φαγητο,μετακινηση ολα

 

μεσα ακουσον-ακουσον 200ε το μηνα.Μου'ρθε να βαλω τα γελια οταν το

 

ακουσα.Στην Αθηνα μου ζητουσαν 450ε.)

 

Τελοσπαντων λογω αυτης της αλλαγης στην καθημερινοτητα της

 

μικρης ζητησα να μιλησω με την παιδοψυχολογο του σχολειου ωστε να

 

παρω κατευθυνσεις και'γω και η δασκαλα της .Κυριως σε σχεση με

 

το σχολειο και τ'αλλα παιδακια.

 

Για εμενα και το παιδι αρχιζω καποιες συνεδριες πανω στο θεμα και εχω και

 

πολλες ερωτησεις να κανω ωστε να ειμαι ετοιμη για κεινη την ωρα.Και

 

για αλλα θεματα βεβαια καθημερινοτητας με την μικρη.Πως να τα

 

χειριζομαι κ.τ.λ.

 

Αλλα πραγματικα θα ηθελα ν'ακουσω τις εμπειριες οσων θα ηθελαν να

 

τις μοιραστουν δημοσια.

[patousaki mou]

δεν μπορώ να σε βοηθήσω στο συγκεκριμένο θέμα γιατί δεν το κατέχω και δεν θέλω να σου πώ κι εγώ θεωρητικά πράγματα!

εύχομαι να σε βοηθήσουν τα κορίτσια όμως!

 

εγώ θέλω να σε ρωτήσω κάτι άλλο. ο σταθμός που λές πού βρίσκεται?

 

σε ευχαριστώ εκ των προτέρων και καλή ευκολία!!!

[μπου-μπουμ]

δεν μπορώ να σε βοηθήσω στο συγκεκριμένο θέμα γιατί δεν το κατέχω και δεν θέλω να σου πώ κι εγώ θεωρητικά πράγματα!

εύχομαι να σε βοηθήσουν τα κορίτσια όμως!

 

εγώ θέλω να σε ρωτήσω κάτι άλλο. ο σταθμός που λές πού βρίσκεται?

 

σε ευχαριστώ εκ των προτέρων και καλή ευκολία!!!

 

 

Δυστυχως δεν βρισκεται καπου κοντα στην Θεσσαλονικη!

 

Ομως εχω παθει πλακα!Και με θεωρω πολυ τυχερη.Εκανα ερευνα ολοκληρο

 

τον Ιουνιο και ειδα ολους τους σταθμους της πολης.Ευτυχως με φωτισε και

 

πηγα και ειδα και αυτον.

 

Λειτουργει εναν χρονο.Οι εγκαταστασεις ειναι πολυ ομορφες και σωστες.

 

Εχει μεχρι και πισινα,εκτος απο το γυμναστηριο,την αιθουσα μουσικης,το

 

δωματιο για υπνο των νηπιων.

 

Τα τμηματα με αυστηρο αριθμο ατομων.Να καταλαβεις ειδικα των νηπιων

 

εχει αυστηρα οκτω παιδια.Οταν ειχε περισσοτερες εγγραφες εκανε δυο

 

τμηματα.

 

Και βεβαια,μολις ειπα πως θελω να μιλησω με την παιδοψυχολογο,μου

 

εκλεισε αμεσα ραντεβου για να μιλησουμε.Στην πρωτη συναντηση ημουν

 

μονο εγω.Μιλησαμε για την κατασταση.Και στο δευτερο καναμε σχεδιασμο

 

μαζι με την δασκαλα της ταξης,ενημερωθηκε και εκεινη για το πως θα

 

χειριστει το θεμα μεσα στην ταξη.

 

Τιποτα ειμαι πολυ ευχαρισημενη με την ολη διαδικασια.Ασε που μπαινεις στο

 

σταθμο και εχει ειδικη ραφιερα για να βγαλεις τα παπουτσια σου και να

 

φορεσεις παντοφλες μιας χρησης.

[mirantini]

Καλή αρχή σε όλα......!!!! Ολα να πάνε όπως τα φαντάζεσαι και επιθυμεις....

 

Λοιπόν, εγώ λίγο καιρό πριν το διαζύγιο είχα αρχίσει και το συζητούσα με το παιδί, λέγοντας πως η δουλειά του μπαμπά είναι τώρα πια πολύ μακρυά και δεν θα έρχεται συχνά σπίτι...... θα πρέπει να βρει ένα σπίτι κοντά στη δουλειά του..... βέβαια με βοήθησε το γεγονός ότι ο μπαμπάς του όντως λόγω της δουλειάς του έλειπε καιρό απο το σπιτι κατα διαστήματα και πριν το διαζύγιο.....

Επειδή όμως το παιδί έβλεπε και άκουγε κάποια πράγματα και ήδη του είχαν δημιουργηθεί απορίες, σχεδόν ταυτόχρονα είχα ξεκινήσει να του ανοίγω συζητήσεις ώστε να το προκαλώ να μου κάνει ερωτήσεις και να του απαντώ σε πράγματα που του ήταν κατανοητά, μέχρι εκεί που το ίδιο το παιδί ήθελε να μάθει και να ακούσει.....

Το κλασσικό βέβαια που λένε οι περισσότερες μαμάδες είναι ότι "ο μπαμπάς σ΄αγαπάει και αγαπάει και μένα αλλά...." δημιουργεί μερικές φορές περισσότερες απορίες στα παιδιά.....

Οπότε ξεχώρισα την αγάπη του μπαμπά προς το παιδί απο την αγάπη του μπαμπά προς εμένα.....

 

Οσον αφορά την αγάπη μπαμπα-μαμά, του έφερα παράδειγμα με τους φίλους απο το σχολείο..... δηλαδή, εσύ συμπαθείς όλα τα παιδάκια του σχολείου ?

ταιριάζεις με όλα τα παιδάκια και τους έχεις όλους φίλους ? και γιατι.....

σύμφωνα με τις απαντήσεις του, προχωρούσα..... οπως είναι κατανοητό, δεν πιάνεις φιλία με όλους τους συμμαθητές και υπάρχουν λόγοι γι΄αυτό..... οπότε στην ηλικία των 5 που ήταν, καταλάβαινε πολύ καλά τι εννοούσα.....

 

Τώρα για την αγάπη του μπαμπά προς το παιδί.....μμμμμμ, εκεί το χειρίζεσαι ανάλογα με το ενδιαφέρον του μπαμπά προς το παιδί σου..... αν υπάρχει ενδιαφέρον..... είναι πιο δύσκολο αυτό το κομμάτι και θα έλεγα οτι το παλεύεις για αρκετό χρονικό διάστημα.... ή μάλλον για πάντα.... το παιδί μεγαλώνει, κατανοεί πολλά περισσότερα και δημιουργούνται απανωτά ερωτήματα....

 

Οπως και να ΄χουν πάντως τα πράγματα, εγώ πάντα έχοντας σαν αρχή μου την ειλικρίνεια, συζητούσα, συζητάω με το παιδί.... δεν ήθελα ποτέ να μεγαλώσει μέσα στο ψέμα για να μην πληγωθεί (δυστυχώς αυτό είναι δεδομένο) ..... θεωρούσα πως έπρεπε με την βοηθειά μου να αντιμετωπίσει και να μάθει να ζει μέσα στις πραγματικές συνθήκες της οικογένειάς του, όπως και αν είναι αυτή.....

Πάντα φοβόμουν και σκεφτόμουν....... αν το παραμυθιάσω για να μην πληγωθεί, θα έρθει η ώρα που θα τα ανακαλύψει, θα μάθει τα πάντα και το τότε θα απογοητευτεί πρώτα-πρώτα απο μένα για την ψεύτικη ζωή που του παρουσίαζα και δεύτερον και κυριότερο, θα γκρεμιστεί όλος ο κοσμος του....

 

Ο ψυχολόγος θα σε βοηθήσει..... εσένα κυρίως, για να μάθεις πως θα αντιμετωπίζεις την ψυχολογία του παιδιού σου και πως να αντιδράς κάθε φορά.... θέλει δουλειά, υπομονή και επιμονή..... και απέραντη εκδήλωση αγάπης στο μικρό σου..... τα κενα που έχουμε να καλύψουμε είναι πολλά και ποικίλα...... οφείλουμε να είμαστε γεμάτοι !!! και ήρεμοι....... όλα θα πάνε καλά........ είμαι σίγουρη :p

[μπου-μπουμ]

mirantini σ'ευχαριστω πολυ.Ειναι βλεπεις η απολυτη απουσια του πατερα της που

 

μ'αγχωνει.Βεβαια αυτο ειναι και καλο γιατι δεν εχει ζησει καθολου μαζι της.Βασικα δεν

 

την ξερει,οποτε ισως η μικρη χωνεψει ευκολοτερα πως η δικη μας οικογενεια εχει

 

μαμα-παιδι.Α,και θειο που νοιαζεται και την αγαπα.Βασικα σκιζεται ο θειος.Δεν ειναι

 

απλα παρων.

 

Ωστοσο,σιγουρα θα πληγωθει.Δεν υπαρχει περιπτωση να μην πληγωθει.Ναι και'γω

 

ειμαι της αποψης πως το παιδι θελει αληθειες.Αυτες που μπορει ν'ακουσει καθε φορα

 

και να επεξεργαστει.Τα ψεμματα κλονιζουν την εμπιστοσυνη.Και ειναι οδυνηρο για ενα

 

παιδι ν'ανακαλυπτει πως η μαμα του λεει ψεμματα.Αποπροσανατολιζονται ετσι.

 

 

Τελοσπαντων,εχω πολυ δουλεια.Ειναι και ο φοβος του τι θ'αντιμετωπισω.Βλεπεις τωρα

 

χτιζει προσωπικοτητα και ειναι η πιο κρισιμη φαση στην δομηση και θωρακιση του

 

χαρακτηρα της.

 

Η παιδοψυχολογος ειπε πως αν κανεις καλη δουλεια μεχρι τα πεντε μετα μην

 

φοβασαι.Τα υπολοιπα ειναι προσθηκες που θα κανεις σιγα-σιγα.

 

Τωρα ειναι η πολλη δουλεια.

[mirantini]

Κατα τη γνώμη μου, αν ο πατέρας απουσιάζει γενικώς, τα πράγματα είναι πιο εύκολα..... Γιατί απλά δεν τον έχεις να εμφανίζεται κατα διαστήματα και να καταστρέφει ή να περιμπλέκει ότι εσεις έχετε καταφέρει μέχρι εκείνη τη στιγμή..... και μετά, άντε ξανά απο την αρχή και με καινούρια προβλήματα....

Σε εμας συμβαίνει π.χ. αυτό...... κάθε φορά μου έκανε το παιδί κουρέλι και προσπαθούσα να σώσω την ψυχολογία του παιδιού για να προχωρήσουμε.... και ακόμη τώρα το κάνει να φανταστεις, που το παιδί έχει πάει 15 χρονών και πλεον μπορεί και μόνο του να δει και να καταλάβει τι άνθρωπος είναι ο μπαμπάς του!!! Και αυτό που λέει πλέον το παιδί είναι ότι έχει εναν μπαμπά όπου το μόνο που μπορεί να του προσφέρει είναι φαρμάκι!!!

[beba09]

εμένα με ρώτησε και με ρωτάει που είναι ο μπαμπάς....;; και απλά απαντάω σπίτι του ή στην δουλειά του. εμάς έρχεται να μας δει περίπου 2-3 φορές το μήνα. Επίσης λέει και τον πατέρα μου μπαμπά αλλά την διορθώνω και της λέω είναι ο παππούς.

 

Της εξηγώ από τώρα ότι δεν έχουν όλα τα παιδάκια τον μπαμπά τους, αλλά δεν πειράζει έχουμε τον παππού. Και έτσι είναι αν σου πει το παιδί σου τίποτα να απαντήσεις ότι και άλλα παιδάκια δεν έχουν μπαμπά γιατί έχουν χωρίσει. Νομίζω ότι το να καταλαβαίνουν τα παιδάκια ότι υπάρχουν πολλά είδη οικογένειας τα βοηθάει να αποδεχτούν την δική τους ιδιαίτερη κατάσταση. Επίσης να δώσεις στο παιδί σου να καταλάβει ότι και οι οικογένειες που έχουν μπαμπά δεν είναι ιδανικές και εκεί υπάρχουν προβλήματα. Νομίζω ότι δεν είναι σωστό να αφήνουμε τα παιδιά να εξιδανικεύουν καταστάσεις και να νομίζουν ότι μειονεκτούν σε κάτι. Και η κόρη του αδελφού που είναι έγγαμος ρωτάει συνέχεια την μαμά της που είναι ο μπαμπάς της;;; εμ πως;; όχι μόνο εμείς;;

 

Εμένα αυτό που με προβληματίζει είναι τι θα πω στο παιδί όταν με ρωτήσει γιατί δεν θέλω τον μπαμπά της……τι να της πω ;;; πως εξηγείς σε ένα παιδί σου ότι ερωτεύτηκες και ότι δεν βγήκε αυτό που περίμενες; Πως εξηγείς ότι σε εγκατέλειψε στην εγκυμοσύνη ;; πως εξηγήσεις ότι δεν ανέλαβε υποχρεώσεις;;; πως εξηγείς ότι πιστεύεις ότι αν διατηρεί επαφές είναι γιατί έχει κάποιο απώτερο όφελος;;; εμένα αυτό με ανησυχεί.

 

Νομίζω ότι όταν δεν υπάρχει καμιά φορά ο μπαμπάς καθόλου είναι πολύ πιο απλά τα πράγματα και ξεκάθαρα.

[madrid05]

πως εξηγείς σε ένα παιδί σου ότι ερωτεύτηκες και ότι δεν βγήκε αυτό που περίμενες; Πως εξηγείς ότι σε εγκατέλειψε στην εγκυμοσύνη ;; πως εξηγήσεις ότι δεν ανέλαβε υποχρεώσεις;;; πως εξηγείς ότι πιστεύεις ότι αν διατηρεί επαφές είναι γιατί έχει κάποιο απώτερο όφελος;;; εμένα αυτό με ανησυχεί.

 

Νομίζω ότι όταν δεν υπάρχει καμιά φορά ο μπαμπάς καθόλου είναι πολύ πιο απλά τα πράγματα και ξεκάθαρα.

 

Νομίζω οτι αυτά δεν τα λές ποτέ στο παιδί σου.....Ούτε όταν φτάσει 20 ετών.Μόνο κακόθα του κάνουν,θα βαρύνουν την ψυχούλα του και τίποτε άλλο!

[emmaki]

εμένα με ρώτησε και με ρωτάει που είναι ο μπαμπάς....;; και απλά απαντάω σπίτι του ή στην δουλειά του. εμάς έρχεται να μας δει περίπου 2-3 φορές το μήνα. Επίσης λέει και τον πατέρα μου μπαμπά αλλά την διορθώνω και της λέω είναι ο παππούς.

 

Της εξηγώ από τώρα ότι δεν έχουν όλα τα παιδάκια τον μπαμπά τους, αλλά δεν πειράζει έχουμε τον παππού. Και έτσι είναι αν σου πει το παιδί σου τίποτα να απαντήσεις ότι και άλλα παιδάκια δεν έχουν μπαμπά γιατί έχουν χωρίσει. Νομίζω ότι το να καταλαβαίνουν τα παιδάκια ότι υπάρχουν πολλά είδη οικογένειας τα βοηθάει να αποδεχτούν την δική τους ιδιαίτερη κατάσταση. Επίσης να δώσεις στο παιδί σου να καταλάβει ότι και οι οικογένειες που έχουν μπαμπά δεν είναι ιδανικές και εκεί υπάρχουν προβλήματα. Νομίζω ότι δεν είναι σωστό να αφήνουμε τα παιδιά να εξιδανικεύουν καταστάσεις και να νομίζουν ότι μειονεκτούν σε κάτι. Και η κόρη του αδελφού που είναι έγγαμος ρωτάει συνέχεια την μαμά της που είναι ο μπαμπάς της;;; εμ πως;; όχι μόνο εμείς;;

 

Εμένα αυτό που με προβληματίζει είναι τι θα πω στο παιδί όταν με ρωτήσει γιατί δεν θέλω τον μπαμπά της……τι να της πω ;;; πως εξηγείς σε ένα παιδί σου ότι ερωτεύτηκες και ότι δεν βγήκε αυτό που περίμενες; Πως εξηγείς ότι σε εγκατέλειψε στην εγκυμοσύνη ;; πως εξηγήσεις ότι δεν

ανέλαβε υποχρεώσεις;;; πως εξηγείς ότι πιστεύεις ότι αν διατηρεί επαφές είναι γιατί έχει κάποιο απώτερο όφελος;;; εμένα αυτό με ανησυχεί.

 

Νομίζω ότι όταν δεν υπάρχει καμιά φορά ο μπαμπάς καθόλου είναι πολύ πιο απλά τα πράγματα και ξεκάθαρα.

 

Καταρχήν π΄οτέ δεν λες σε ένα παιδάκι ότι δεν έχει μπαμπά!

Μπαμπά όλοι έχουμε, αλλά μπορεί να μην ζει μαζί μας....

Δεν μπορεί από τη μια να μαθαίνει ότι τα παιδιά γίονονται από μια μαμά και έναν μπαμπά και από την άλλη να μαθαίνει ότι το ίδιο δεν έχει μπαμπά. Το μπέρδεμα είναι τεράστιο! Αναρωτιέται, εγώ πώς ήρθα στον κόσμο; Φύτρωσα; (Μπορεί όχι ακριβώς με αυτές τις λέξεις, αλλά αναρωτιέται).

Επίσης, λες ότι ο δικός σας μπαμπάς έρχεται και σας βλέπει κάποιες φορές το μήνα. Άρα υπάρχει στη ζωή του παιδιού!

Εξηγείς με απλά λόγια (όχι απλοϊκά) ότι η μαμά δεν μπορούσε να μείνει πια με τον μπαμπά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σε αγαπά και η μαμά και ο μπαμπάς. Έτσι μπαίνουν σε μια σειρά πολλά πράγματα στο κεφαλάκι του, ακι μαθαίνει και τις διάφορες μορφές οικογένειας.

Τα παιδιά είναι μικρά δεν είναι χαζά!!!!!!!

[μπου-μπουμ]

Λοιπον,ως εξελιξη να πω πως η μικρη ξεκινησε να ρωταει για τον μπαμπα.Δηλαδη,τυπου μαμα,μπαμπας,μπου-μπουμ!Εξηγησα πως ο θειος δεν ειναι ο μπαμπας της αλλα αδελφος μου.Και την διορθωνα καθε φορα που το ελεγε.

 

 

Επισης πως ο μπαμπας της ειναι ο ταδε.Της τον εδειξα σε φωτογραφια και πως δεν ζει μαζι μας.

 

Θα τον δουμε εαν θελησει να'ρθει να μας δει.Σε πειραζει εσενα αυτο μωρο μου?Ρωτησα.(Ο ιδρωτας απο την αγωνια ειχε φτασει στους αστραγαλους)

 

Και η απαντηση προς το παρον με λυτρωσε.Οχι μαμα.Εχω τον θειουλη μου.

 

Τωρα πια οταν τα παιδακια την ρωτανε για τον μπαμπα της λεει πως ζει με τον θειο και την μαμα της.

 

Και για τον μελλον ετοιμαζομαι.Καπου με περιμενει το θεμα για ν'ανοιξει παλι.

 

Μπεμπα μου μην μιλησεις ασχημα στην μικρη για τον πατερα της.Αν ειναι θα τον αξιολογησει εκεινη στο μελλον.Εσυ μονο θα χασεις αν της μιλησεις ετσι.