¨ΘΕΜΑ¨ ΜΕ ΠΡΩΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΗ. ΤΙ ΚΑΝΩ??

[mir]

Μου συνέβη κάτι σήμερα το πρωί και δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω…

 

Δούλευα 15 χρόνια σε μια ιδιωτική επιχείρηση. Στη δουλειά, όχι για να το παινευτώ, αλλά ήμουν άριστη. Άλλωστε δούλευα σαν το σκυλί που λένε, να λέγεται κι΄αυτό. Οι εργοδότες ήταν απόλυτα ικανοποιημένοι. Κάποια στιγμή (για λόγους που δεν είναι του παρόντος), αποφάσισα να φύγω. Ουσιαστικά δηλαδή να παραιτηθώ. Τονίζω ότι δεν ήθελα να αφήσω τη δουλειά μου, απλά συνέβη κάτι - στη δουλειά, όχι προσωπ. ζωή κλπ - και με ανάγκασε να πάρω αυτήν την απόφαση. Έγινε της κακομοίρας...Οι εργοδότες μου δεν ήθελαν με τίποτε να φύγω. Προσπάθησα να τους εξηγήσω το λόγο αλλά μέχρι και σήμερα αλήθεια δεν είμαι σίγουρη αν τον κατάλαβαν πραγματικά ποτέ ή δεν θέλησαν να τον καταλάβουν γιατί απλά έτσι τους συνέφερε. Τέσπα. Το μόνο που έκαναν ήταν να φωνάζουν αλαφιασμένοι πως δεν πρόκειται ποτέ να μου συγχωρήσουν το γεγονός ότι έτσι απλά τους παρατάω και φεύγω. Την τελευταία δε ημέρα που πήγα για να υπογράφω τα τυπικά της παραίτησής μου με έκαναν να αισθανθώ ιδιαίτερα άσχημα γιατί ειπώθηκαν και λόγια άσχημα (εκ μέρους τους). Ούτε στα μάτια τους δεν ήθελαν να με δουν, με αποκαλούσαν δε στους τρίτους που ήταν παρόντες ως ¨αυτή¨. Μέχρι και το όνομά μου δηλαδή δεν ήθελαν να αναφέρουν. Δεν ήταν σε θέση να συζητήσουν μαζί μου παρά μόνο κραύγαζαν, έτρεμαν από τα νεύρα τους και μου έλεγαν: Υπέγραψε και φύγε, να μη σε ξαναδούμε στα μάτια μας. Αισθάνθηκα πραγματικά ότι με μισούσαν. Έφυγα κακήν – κακώς μέσα στα κλάματα αφού πρώτα κι΄εγώ (οφείλω να το πω) ύψωσα λιγάκι - με τη σειρά μου - τον τόνο της φωνής μου επειδή ένιωθα ότι με προσέβαλαν με όλα αυτά που έκαναν.

 

Από τότε πέρασε σχεδόν 1 χρόνος. Απόλυτη ησυχία. Εγώ στο μεταξύ να ψάχνω για δουλειά αλλά πού….?? Κρίση και τα σχετικά, ξέρετε…

Όλα αυτά μέχρι σήμερα που με παίρνει τηλέφωνο ένας κοινός γνωστός μας (συνεργάτης τους απ΄τη δουλειά) και μου λέει: <<Ξέρεις , να μωρέ, δεν ξέρω αν ψάχνεις για δουλειά ή όχι, αλλά αν ψάχνεις μου είπαν να σε πω πως επειδή έχουν πολύ δουλειά και δεν τα καταφέρνουν, θα ήθελαν αν μπορείς να τους βοηθήσεις , δλδ. σε θέλουν στη δουλειά>>.

Σας παρακαλώ πείτε μου τι κάνω??

Οι εποχές δύσκολες το ξέρω, έχω ανάγκη από δουλειά, αλλά εγώ έφυγα από αυτούς και μάλιστα κακήν- κακώς όπως σας περιέγραψα παραπάνω. Και πιστέψτε με δεν έφυγα για την πλάκα μου. Είχα θέμα και έφυγα. Άσχετα που αυτοί το θέμα μου το εξέλαβαν ως φθηνή δικαιολογία. Τι κάνω τώρα??? Απ τη μια δεν θέλω να πάω, νόμιζα ότι αυτό το κεφάλαιο είχε κλείσει και από την άλλη λέω ότι έχουν ανάγκη, πνίγονται στη δουλειά, είναι σωστό να τους γυρίσεις την πλάτη τώρα που σε χρειάζονται??? Στο κάτω – κάτω έφαγα ψωμί που λένε απ΄τους ανθρώπους. Το τελευταίο το αναφέρω και ας ακούγεται ολίγον τι, γραφικό, αλλά πραγματικά έτσι σκέφτομαι.

Πολύ μπέρδεμα σας λέω, δεν ξέρω τί να κάνω...

[ΑΦΡΟΔΙΤΗ]

Ας κανεις μια βολτα απ κει...μια συζητηση..να δεις τι γινεται..και μετα αποφασιζεις..οτι και να σου πουμε τωρα δεν μετραει.

[mom]

Ο λόγος που σε ανάγκασε να παραιτηθείς, δεν υφίσταται πλέον?

[summer99]

Ολα εξαρτώνται από το λόγο που σε έκανε να φύγεις αρχικά. Αν ήταν πολύ σοβαρός, τότε δε νομίζω ότι θα έπρεπε να γυρίσεις, αν όμως ήταν κάτι της στιγμής που στην πορεία το σκέφτηκες πιο ψύχραιμα και μπορει να κατάλαβες ότι ήσουν λίγο παρορμητική, τότε ίσως θα μπορούσες να πας να δουλέψεις.

[mir]

Υφίσταται και δεν έχω αλλάξει γνώμη μέχρι σήμερα. Πάντως δεν ήταν οικονομικός. Είχα ενστάσεις με το πώς οργανωνόταν η δουλειά (ας το πω, δεν νομίζω να είναι μεμπτό), κάτι που εμένα με πείραζε και με κούραζε αφάνταστα αλλά γι΄αυτούς μάλλον ήταν δευτερεύον.

[mom]

Θα συμφωνήσω με την summer99.

[mom]

Και τώρα που βλέπω τον λόγο.....μάλλον ήσουν λίγο υπερβολική .....κατά την άποψη μου πάντα... Εγώ φαντάστηκα κάτι πολύ σοβαρό, όπως σεξουαλική παρενόχληση κλπ... Νομίζω κακώς παραιτήθηκες.. Και ναι, εφόσον σε ζήτησαν και χρειάζεσαι δουλειά, θα έλεγα να πας.

[ΑΦΡΟΔΙΤΗ]

Υφίσταται και δεν έχω αλλάξει γνώμη μέχρι σήμερα. Πάντως δεν ήταν οικονομικός. Είχα ενστάσεις με το πώς οργανωνόταν η δουλειά (ας το πω, δεν νομίζω να είναι μεμπτό), κάτι που εμένα με πείραζε και με κούραζε αφάνταστα αλλά γι΄αυτούς μάλλον ήταν δευτερεύον.

 

 

Ωραια..τοτε πας μια βολτα απ κει ...με τους ορους ΣΟΥ αν τους δεχτουν...εχει καλος αν οχι ...δεν πειραζει

[mir]

Σκέφτομαι πως αν ξαναεπιστρέψω το θέμα της οργάνωσης θα με κάνει πάλι έξαλλη - σε μία δουλειά μάλιστα που το αντικείμενό της έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις (πνευματική εργασία) . Οι εργοδότες μου γενικά είναι καλοί σαν άνθρωποι και αξιοπρεπέστατοι αλλά εκείνη την ημέρα με μίλησαν πολύ άσχημα και δεν μπορώ να το ξεχάσω. Ακόμα και η ίδια η φύση της επιστημονικής τους εργασίας δεν επέτρεπε τέτοια συμπεριφορά. Αυτό με έχει πληγώσει πολύ γιατί μέχρι τότε οι σχέσεις ήταν άψογες, θέλω να πω πως υπήρχε κάποιο επίπεδο.

[ΝΕΦΕΛΗ_1]

και εγω φανταστηκα κατι πολυ πιο τραγικο απο αυτο. στην θεση σου θα πηγαινα γιατι ετσι οπως εχουν γινει τα πραγματα με την ανεργια και τα σχετικα, δεν εχουμε την πολυτελεια των επιλογων...πολλοι γινονται απο δημαρχοι κλητηρες που λεμε,εσυ θα διστασεις μπροστα σε αυτο το κατ εμε οχι και τοσο σημαντικο?

 

edit: να προσθεσω πως για να σε παρακαλουν στην ουσια να πας, εχεις πλεονεκτημα. Εσυ θα εχεις το πανω χερι στην συζητηση που θα γινει.

[summer99]

Πιστεύω ότι ήσουν λίγο υπερβολική όπως είπε η mom. Πιθανότατα να σε κούρασε ο όγκος και η πίεση της δουλειάς ,μετά από 15 χρόνια που ήσουν εκεί, και να το συνέδεσες ότι έφταιγε η οργάνωση. Κάπου σε καταλαβαίνω, μπορεί να ήθελες να δοκιμάσεις σε άλλο εργασιακό περιβάλλον, με καινούριο αντικείμενο και συναδέρφους. Πολλές φορές αισθανόμαστε έτσι, οπότε βρίσκουμε διάφορους λόγους, για να βρούμε την δύναμη να φύγουμε και να κάνουμε νέο ξεκίνημα. Αν λοιπόν νομίζεις ότι θα μπορεσεις να προσφέρεις πάλι εκεί, τότε ναι καλό είναι να συζητήσεις. Είναι δύσκολες εποχές. Αν όμως, μέσα σου δεν το αντέχεις, τότε όχι μην πας καθόλου.

[mir]

Πιστεύω ότι ήσουν λίγο υπερβολική όπως είπε η mom. Πιθανότατα να σε κούρασε ο όγκος και η πίεση της δουλειάς ,μετά από 15 χρόνια που ήσουν εκεί, και να το συνέδεσες ότι έφταιγε η οργάνωση. Κάπου σε καταλαβαίνω, μπορεί να ήθελες να δοκιμάσεις σε άλλο εργασιακό περιβάλλον, με καινούριο αντικείμενο και συναδέρφους. Πολλές φορές αισθανόμαστε έτσι, οπότε βρίσκουμε διάφορους λόγους, για να βρούμε την δύναμη να φύγουμε και να κάνουμε νέο ξεκίνημα. Αν λοιπόν νομίζεις ότι θα μπορεσεις να προσφέρεις πάλι εκεί, τότε ναι καλό είναι να συζητήσεις. Είναι δύσκολες εποχές. Αν όμως, μέσα σου δεν το αντέχεις, τότε όχι μην πας καθόλου.

 

 

 

Περιγράφεις ό,τι ακριβώς βίωσα (όγκος, πίεση δουλειάς) και στη συνέχεια ένιωσα... σε βρίσκω καταπληκτική.

[v & a]

εγω θα σου ελεγα πως μονο αν εχεις πραγματικα αναγκη τα χρηματα να δοκιμασεις να ξαναπας.και στο λεω αυτο γιατι μονο αν σκεφτεσαι πως την εχεις αναγκη τη δουλεια θα καταφερεις ισως να βαλεις σε 2η μοιρα το θεματακι που σε εκανε να αποχωρησεις. Θα βαλεις την αναγκη σου πανω απο κατι που σε ενοχλει και που μπορει να μην ειναι ετσι τωρα ενα χρονο μετα. αλλωστε πανω στα νευρα μας ολοι λεμε πραγματα που μετανιωνουμε...

ΟΜΩΣ να προσεξεις το εξης: μην πας με κατεβασμενο το κεφαλι οτι εχεις αναγκη τη δουλεια και οτι εισαι διατεθειμενη να κανεις υποχωρησεις, αλλα να πας με τον αερα πως εκεινοι σε χρειαζονται και γιατι οχι, να αφησεις να εννοηθει πως θα πρεπει να σκεφτουν να κανουν καποιες αλλαγες ωστε να ειστε ολοι ευτυχισμενοι. οσο για το περιστατικο του τσακωμου κανε πως δεν εγινε. μιση ντροπη δικη τους ( η μαλλον μιαμιση γιατι θα πρεπε να σεβαστουν τα χρονια που ησουν κει) και μιση δικη σου!

[mantinop]

Εγώ κοπελιά την έλλειψη οργάνωσης δεν την θεωρώ σοβαρό λόγο για να αφήσεις την δουλειά σου.

 

Και τι θέλω να πω με αυτό....εγώ δουλεύω στο δημόσιο σε πολύ νευραλγικό πόστο....εκεί να δεις έλλειψη οργάνωσης και συνενόησης....μπάχαλο.

και τι να κάνω? προσπαθώ να δουλέψω όσο πιο σωστά γίνεται και να καλύπτω τα νώτα μου...μην βρεθώ και μπλεγμένη δηλαδή

 

Δεν είναι εποχή που μπορεί κάποιος να επιλέξει αντικείμενο και περιβάλλον εργασίας...

Πήγαινε πίσω και προσπάθησε να προσαρμοστείς στις συνθήκες εργασίας που επικρατούν στην εταιρεία αυτή.

Απλά πρόσεχε να μην βρεθείς εκτεθειμένη από λάθη άλλων

[ZWH]

Kαι εγω νομιζα οτι ειχε σχεση με σεξουαλικη παρενοχληση....

Οι περισσοτεροι εργοδοτες ψιλοφερονται ασχημα οταν δεν γινεται αυτο που θελουν (μου εχει τυχει, εγινε τελικα αυτο που ηθελαν και μετα ολα μελι γαλα). Εαν σου αρεσε η δουλεια σου, αν σου λειπει η συγκεκριμενη δουλεια, εγω θα σου ελεγα να το ξανασκεφτεις.

[mir]

Αν η δουλειά δεν οργανωθεί σωστά (από λάθη άλλων, όπως πολύ σωστά γράφεις αγαπητή mantinop και στη συγκεκριμένη περίπτωση από τους εργοδότες μου) θα βαράω υπερωρίες για το τίποτα και επιπλέον θα γίνουν λάθη, αν γίνουν λάθη (επειδή όλα περνούν από τα χέρια μου) θα έχω κι εγώ ευθύνες. Γι ΄αυτό και το θέμα οργάνωση για εμένα είναι το Α και το Ω.

Ειλικρινά κορίτσια, με το χέρι στην καρδιά... νιώθω οτι δεν θέλω να τους ξαναδώ ποτέ στη ζωή μου, θα ήθελα ένα καινούργιο περιβάλλον, μια καινούργια αρχή και έχω τόση όρεξη για δουλειά αλήθεια! Απ΄την άλλη νιώθω τύψεις να τους αφήσω έτσι...μπορεί να πουν: κοίτα τόσα χρόνια της δώσαμε δουλειά και τώρα που την χρειαστήκαμε μας γυρνάει την πλάτη... το βλέπω καθαρά σε ανθρώπινο επίπεδο και όχι σε εργασιακό...είναι λάθος που το βλέπω έτσι ??

[ZWH]

Αν η δουλειά δεν οργανωθεί σωστά (από λάθη άλλων, όπως πολύ σωστά γράφεις αγαπητή mantinop και στη συγκεκριμένη περίπτωση από τους εργοδότες μου) θα βαράω υπερωρίες για το τίποτα και επιπλέον θα γίνουν λάθη, αν γίνουν λάθη (επειδή όλα περνούν από τα χέρια μου) θα έχω κι εγώ ευθύνες. Γι ΄αυτό και το θέμα οργάνωση για εμένα είναι το Α και το Ω.

Ειλικρινά κορίτσια, με το χέρι στην καρδιά... νιώθω οτι δεν θέλω να τους ξαναδώ ποτέ στη ζωή μου, θα ήθελα ένα καινούργιο περιβάλλον, μια καινούργια αρχή και έχω τόση όρεξη για δουλειά αλήθεια! Απ΄την άλλη νιώθω τύψεις να τους αφήσω έτσι...μπορεί να πουν: κοίτα τόσα χρόνια της δώσαμε δουλειά και τώρα που την χρειαστήκαμε μας γυρνάει την πλάτη... το βλέπω καθαρά σε ανθρώπινο επίπεδο και όχι σε εργασιακό...είναι λάθος που το βλέπω έτσι ??

Τυψεις να μην νιωθεις και ειλικρινα δεν μπορω να σε καταλαβω. Απο την μια δεν θελεις να τους δεις ποτε μα ποτε στην ζωη σου και απο την αλλη νιωθεις τυψεις? Θες να προχωρησεις παρακατω. Εχεις ξεκαθαρισει τι θελεις... προχωρα τοτε και μην κοιτας πισω σου.

[v & a]

αν το βλεπεις ετσι για μενα ειναι λαθος. φανηκε πως δε σε εκτιμησανε με το τροπο τους οταν εφυγες, περιμενεις να μετρησει γιαυτους αμα σκεφτεις ετσι??? τη δουλεια τους θελουν να κανουν . και αν πας θα πρεπει πας με τους δικους σου ορους ( γιαυτο ειπα πριν να πας με αλλο αερα) για να μη σε πατησουν τωρα που ειναι δυσκολες εποχες. Και τωρα εχεις και οικογενεια φανταζομαι, τι υπερωριες λες? νομιζεις θα μπορεις να το κανεις οπως οταν ησουν μονη? εκτος απο το αν θα χεις αντοχες θα σου παει καρδια? με αυτο το σκεπτικο θα σου ελεγα να μη πας καθολου...! αυτοι θα ζητανε καθε μερα, και θα νομιζουν πως εισαι το ιδιο τωρα με τοτε που ησουν μονη...αυτο ειναι μεγαλη παγιδα!

 

συμπληρωνω γιατι δεν εχω καταλαβει αν εχεις η οχι παιδακια...αν δεν εχεις οικογενεια τοτε απλα θα ζητανε οτι ζητουσαν κ ακομα παραπανω. μεχρι που εισαι διατεθειμενη να τους δινεις?

[Ολυμπία_]

Μηπως οταν σταματησες, τους το ανακοινωσες ξαφνικα και χωρις να τους δωσεις περιθωριο να βρουν αντικαταστατη σου, οτι θα φυγεις?.

Κατι τετοιο θα εξηγουσε ( αλλα οχι δικαιολογουσε) τον τροπο που φερθηκαν την μερα που πηγες για τις υπογραφες.

Ειμαι σιγουρη οτι ειχαν στηριχθει πολυ επανω σου και μετα απο τοσα χρονια τους ησουν απαραιτητη.

Το γεγονος οτι σημερα σου κανουν προταση για να ξαναπας δειχνει οτι ακομα σε χρειαζονται και δεν εχουν βρει καποιον τοσο αξιο σαν εσενα.

Θα σου ελεγα να το εκμεταλευτεις προς οφελος σου, οσον αφορα την αμοιβη αλλα και τις συνθηκες εργασιας σου.

Μην απορριψεις την προταση.Τα δυσκολα στα οικονομικα μας δεν εχουν ερθει ακομα........

[mir]

Είμαι παντρεμένη αλλά δεν έχω παιδάκια.

[mom]

Κι εγώ δεν μπορώ να καταλάβω, πως απο την μια δεν θέλεις να τους βλέπεις και την άλλη έχεις αισθήματα συμπαράστασης και ευγνωμοσύνης προς αυτούς...

 

Σημασία δεν έχει τι θέλουν αυτοί, αλλά τι θέλεις ΕΣΥ!

[mir]

Ναι τους το ανακοίνωσα ξαφνικά αλλά είχε προηγηθεί η συζήτηση για αυτήν την ρημάδα την οργάνωση. Όταν είδα οτι δεν έπαιρναν γραμμή ξεστόμισα τη μαγική λέξη. Τους πρόσφερα χρόνο για αντικαταστάτη αλλά αυτοί περιορίστηκαν στο εξής: Φεύγοντας, άσε μας τα κλειδιά.

Όσο για το απαραίτητη, ναι το ξέρω πως τους ήμουν απαραίτητη γιατί και αυτοί όλα αυτά τα χρόνια δεν έπαψαν να μου το υπενθυμίζουν με ιδιαίτερα κολακευτικά σχόλια. Πιστεύω πως απλά εκείνη την ώρα τους νίκησε ο εγωϊσμός τους. Πληγώθηκαν τόσο πολύ που έφυγα που με μίσησαν (ας το θέσω έτσι) . Αμάν, ούτε εραστές να ήμασταν....

Και ναι, παρά τα όσα συνέβησαν, το οτι δεν θέλω να τους ξαναδώ κλπ, το γεγονός οτι με θέλουν πίσω κατά κάποιο τρόπο με τιμά. Όσο έλειπα πέρασαν ουκ ολίγες άξιες συναδέλφισσες από ό,τι έμαθα. Καμιά δεν τους έκανε πια...??

[mir]

Κι εγώ δεν μπορώ να καταλάβω, πως απο την μια δεν θέλεις να τους βλέπεις και την άλλη έχεις αισθήματα συμπαράστασης και ευγνωμοσύνης προς αυτούς....

 

 

Καλή μου ,

δεν θέλω να τους δω γιατί θα ταραχθώ, θα θυμηθώ όσα συνέβησαν εκείνη την αποφράδα ημέρα και θα ταραχθώ... με πλήγωσαν πολύ, αισθάνθηκα οτι με προσέβαλαν και γι΄αυτό οποιαδήποτε συνάντηση μαζί τους δεν θα μου ήταν ευχάριστη...ε, τους είπα κι΄εγώ τα δικά μου ... καταλαβαίνεις ... ποιός θέλει να ξαναζήσει μια άσχημη στιγμή, μια φασαρία να το πω?? μάλλον κανείς...

αν τώρα εξαιρέσουμε αυτήν την 1 ημέρα μόνο, τα υπόλοιπα 15 χρόνια, ε, 15 χρόνια είναι αυτά...

[mir]

Κορίτσια σας ευχαριστώ, διάβασα πολύ προσεκτικά ό,τι γράψατε μέχρι τώρα. Με βοηθήσατε πολύ.

Κλείνω στο να μην πάω. Έχω ανάγκη τη δουλειά αλλά εμπιστεύομαι τον εαυτό μου και τις δυνατότητές μου. Ένα νέο εργασιακό περιβάλλον θα μου έδινε την ώθηση που χρειάζομαι. 15 χρόνια δούλεψα έντιμα, αξιοπρεπέστατα και πάρα πολύ, μπορώ να πω μάλιστα οτι πολλές φορές υπερέβαλλα εαυτόν. Δεν χρωστάω τίποτε σε κανέναν. Μάλλον το αντίθετο.

[galios56]

Κορίτσια σας ευχαριστώ, διάβασα πολύ προσεκτικά ό,τι γράψατε μέχρι τώρα. Με βοηθήσατε πολύ.

Κλείνω στο να μην πάω. Έχω ανάγκη τη δουλειά αλλά εμπιστεύομαι τον εαυτό μου και τις δυνατότητές μου. Ένα νέο εργασιακό περιβάλλον θα μου έδινε την ώθηση που χρειάζομαι. 15 χρόνια δούλεψα έντιμα, αξιοπρεπέστατα και πάρα πολύ, μπορώ να πω μάλιστα οτι πολλές φορές υπερέβαλλα εαυτόν. Δεν χρωστάω τίποτε σε κανέναν. Μάλλον το αντίθετο.

 

Πάνω που ετοιμαζόμουν να σου πω το ίδιο.Θεωρώ ότι δεν υπερέβαλλες καθόλου, το σενάριο "ανοργανωσιά" και "τελευταία στιγμή" το έχω ζήσει και τα αποτελέσματα ήταν κάθε μέρα να με παίρνουν οι πελάτες να με ξεχ...ζουν και κάθε μέρα να φαίνεται στη διοίκηση ότι εγώ εργαζόμουν αναποτελεσματικά ενώ το μπάχαλο ξεκινούσε από τον Διευθυντή μου.Κι όπως είδες ενώ παραιτήθηκες για αυτό το λόγο τελικά στάθηκες τυχερή γιατί εντελώς τυχαία ανακάλυψες την άλλη τους πλευρά αυτή που πολύ πιθανόν να αντιμετώπιζες αν χτύπα ξύλο είχες μια άσχημη εγκυμοσύνη κι έπρεπε να λείψεις με αναρρωτική, αν έκανες παιδί κι έπρεπε να λείψεις ένα εξάμηνο και γενικότερα σε πιο σημαντικές φάσεις της ζωής σου στις οποίες θα χρειαζόσουν ηρεμία.Όπως στις σχέσεις ο σύντροφος φαίνεται από τον χωρισμό το ίδιο ισχύει και για τις συνεργασίες.Καλά έκανες και δεν επέστρεψες.Εκείνοι όταν τη μέρα που έφευγες αντί να σε ευχαριστήσουν για τη συνεργασία και να σε αποχαιρετήσουν όπως σου άξιζε, σε έκαναν σκουπίδι σε σκέφτηκαν;