Φιλία

[zetaki28]

Καλημέρα και καλώς σας βρήκα!

Συγχαρητήρια σε όλες τις μανούλες (σε όσες είναι ήδη ή θα γίνουν προσεχώς) για αυτό το θειο δώρο που βιώνεται και τον μαγικό κόσμο στον οποίο έχετε μπει!!!!

Εγώ δεν ανήκω στον κόσμο σας, δεν είμαι μανούλα, ούτε πρόκειται να γίνω προσεχώς, δεν είμαι παντρεμένη και ούτε θα είμαι προσεχώς, είμαι ένα ελεύθερο μπακουράκι που απέχει πολύ από το όνειρο που βιώνετε και προς το παρόν απλά θαυμάζω και ομολογώ πως έχει αρχίσει να με γοητεύει και όταν βρεθεί τι κατάλληλο άτομο…φαντάζομαι πως θα έχετε κρατήσει λίγο χώρο και για μένα… Μέχρι τότε όμως τι κάνω????

Πριν 2,5 χρόνια άνοιξα την πόρτα για να μπω στην νέα δουλεία μου και βρήκα μέσα και ένα θαυμάσιο κορίτσι-τότε ήταν αρραβωνιασμένη-που πλέον θεωρώ πως είναι η καλύτερη μου φίλη!

Λέγαμε τις καθημερινές μας χαζομαρούλες, τα προβλήματα μας, τα σοβαρά και τα αστεία μας, βόλτες, ψώνια, τις ετοιμασίες και τον γάμο της κοκ.

Μια πολύ λαμπερή μέρα το καταπληκτικο ΤΕΣΤ βγήκε θετικό και χαρήκαμε, ενθουσιαστήκαμε, δακρύσαμε…και όλα γέμισαν φως… και ήταν τόσο έντονο που άρχισα να μην βλέπω την φίλη μου, να μην ξέρω πώς να χωρέσω ανάμεσα σε παιδικά έπιπλα, πάνες, site για εγκυμονούσες, να μην ξέρω αν με ακούει όταν τις λέω για τα χαζοαισθηματικά μου ή αν είμαι ένας ενοχλητικός ήχος που παρεμβάλλεται στο χώρο της…ορμόνες, προβλήματα, ψώνια, γιατροί και ακόμα ψάχνω χώρο-χρόνο…

Σταμάτησε από την δουλεία πριν 3,5 μήνες, όπου μόνο μια φορά βρήκε την ευκαιρία να με πάρει τηλ. για να μάθει αν είμαι καλά και θυμώνω και μου λείπει…με καλούσε σπίτι της για να με φιλοξενήσει αλλά σκεπτόμουν πως αν δεν μπορεί να βρει λίγο χρόνο για ένα γρήγορο έστω τηλεφώνημα, πως θα έμενα σπίτι της χωρίς να είμαι βάρος…ίσως φταίω εγώ, ίσως φταίω και εγώ, αλλά της άφηνα χώρο για να ζήσει την μαγεία που περίμενε καιρό…πιέστηκα πολύ στην δουλειά, πέρασα ένα μικρό θέμα υγείας-που ξέχασε-και όταν την έπαιρνα τηλ. και ήταν πάντα βιαστική δεν ήθελα να την φορτώσω με τα δικά μου, προσπαθούσα να απορροφήσω λίγο από την δική της γαλήνη και ευτυχία για να επιβιώσω…

Γέννησε, πήγα και την είδα στο μαιευτήριο, από την είσοδο του νοσοκομείου μου είχαν κοπεί τα πόδια για το μικρό αγγελάκι που θα αντίκριζα, για την φίλη μου που θα την έβλεπα πρώτη φορά να κρατάει τον κόσμο στα χέρια της…χάρηκε, με περίμενε, το έδειξε και σίγουρα το ένιωσα…έκατσα 1,5 ώρα, μέχρι που ήρθε ο σύζυγος, όπου δεν επέτρεψε με το ύφος του να του ευχηθώ, ένιωσα σαν ακάλεστη εισβολέας, άρχισα να βουρκώνω, βρήκα δικαιολογία και αποχώρησα… σπίτι δεν έχω βρει το κουράγιο να πάω ακόμα, δεν είμαι έτοιμη να αντιμετωπίσω δεύτερο τείχος, με πληγώνει γιατί είναι 2 πολύ καλά παιδιά, χαίρομαι να τους βλέπω, τους νιώθω σαν οικογένεια μου…

Τα τηλ. έχουν μειωθεί στο 1 την εβδομάδα όπου εξακολουθούν να είναι τηλεγραφήματα αφού δεν ξέρω πότε είναι η κατάλληλη στιγμή, αν υπάρχει πλέον, με ρωτάνε από την δουλειά πως είναι και πραγματικά δεν έχω ιδέα, καταλήγω στο wc για να κλείσω τους λυγμούς που ανεβαίνουν να πνίξουν το χαμόγελο της αμηχανίας, μου λείπει η φίλη μου, μου στοιχίζει που χάνω αυτό το σημαντικό κεφάλαιο στην ζωή της, έχουν περάσει 20 μέρες και ακόμα προσπαθώ να την καταλάβω, να της δώσω τον χρόνο να βρει τους ρυθμούς της, να τακτοποιήσει τον χρόνο της, ώστε να χωρέσω κάπου και εγώ…

Τις 2 τελευταίες μέρες τρύπωσα στην μεγάλη οικογένεια σας, όχι από περιέργεια, αλλά από την ανάγκη να σας καταλάβω, να δω πως σκέφτεστε, πως είναι η καθημερινότητα σας, για να την καταλάβω…Τρύπωσα στις ιστορίες σας, γέλασα και δάκρυσα μαζί σας, με τους φόβους και τις ανησυχίες σας και προσπαθώ να δω τι άλλο χωράει στις ζωές σας, είχατε έναν κύκλο πριν, είχατε φίλους… που είναι σήμερα, ποια θέση μπορούν να έχουν και πως…

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας, ελπίζω στην βοήθεια σας

 

Συγγνώμη αν σας κούρασα…

[DALIA]

zetaki καλως ήρθες στην παρέα μας...

να μείνεις και να γελάς !!!!

 

εγώ η αλήθεια είναι μετά που γέννησα τον μικρό...δεν βρίσκω χρόνο σχεδόν για κανέναν...κλειστηκα...και όχι γιατί δεν υπάρχει πραγματικά χρόνος....αλλά κόλλησα....

 

αυτό πιυ με ξένισε στην ιστορία σου είναι η στάση του συζήγου...

μήπως αυτός φταέι για την αλλαγη της φίλης σου

 

εγώ γενικά όμως δεν μετάνιωσα που "ξεκοψα" απλά κατάλαβα ποιο ανθρωποι με αγαπάνε πραγματικά....γενικά δεν είμαι του να πέρνω τηλ...το βαριέμαι...άλλοι το παρεξηγησαν...αυτοί που το παρεξήγησαν με γεια τους με χαρα τους....

 

αν έπερνες εσυ τη φίλη σου τηλ.? μην αγχώνεσαι για το αν ενοχλεις...παρε απογευματακι ή αργα το πρωί...αν δεν παρεις περιεργες ώρες δεν βρισκω λογο να ενοχλεις...

[zetaki28]

Ο σύζηγος- λεει η φίλη μου-με συμπαθεί απλά νομίζω πως δεν ήθελε-θέλει κανέναν στο δικό τους παράδεισο που να αποσπά την προσοχη...

 

τηλ. τουλάχιστον πρίν γεννήσει έπαιρνα τακτικά φυσιολογικές ώρες...αλλα και πάλι...

τώρα τα έχω μειώσει γιατί καμία φυσιολογική ώρα δεν είναι διαθέσιμη και κάποια μην. που έστειλα ώστε να με πάρει οταν μπορεί έπεσαν στο κενο.

[_mpoumpou_]

Ζετακι, θα πρεπει να μιλησεις ανοιχτα κοριτσακι μου...

Οσο πιο ειλικρινεις ειμαστε τοσο ξεκαθαριζονται τα πραγματα γρηγορα και ευκολα, καλυτερα να ξερεις τι συμβαινει παρα να αναρωτιεσαι!!!

 

Εγω παλι ειχα άλλο θεμα, οι φίλες μου που δεν ειναι καμια σε εγκυμοσυνη αλλα στη φαση απλά σχεσης ή ελευθερες αρχισαν να με αντιμετωπιζουν λες και ξαφνικα θα γονομουν καλογρια, ενω εγω δεν αλλαξα!!!

Τι να πεις...

 

Εγω θα έλεγα πάντως να περασουν λιγο οι μέρες και να μιλήσεις στη φίλη σου...

[jesgk]

Ζετακι, θα πρεπει να μιλησεις ανοιχτα κοριτσακι μου...

Οσο πιο ειλικρινεις ειμαστε τοσο ξεκαθαριζονται τα πραγματα γρηγορα και ευκολα, καλυτερα να ξερεις τι συμβαινει παρα να αναρωτιεσαι!!!

 

Εγω παλι ειχα άλλο θεμα, οι φίλες μου που δεν ειναι καμια σε εγκυμοσυνη αλλα στη φαση απλά σχεσης ή ελευθερες αρχισαν να με αντιμετωπιζουν λες και ξαφνικα θα γονομουν καλογρια, ενω εγω δεν αλλαξα!!!

Τι να πεις...

 

Εγω θα έλεγα πάντως να περασουν λιγο οι μέρες και να μιλήσεις στη φίλη σου...

 

Ακριβώς το ίδιο θα σε συμβούλευα κι εγώ να μιλήσεις.

 

Εμένα όλες οι φίλες μου ειναι ανύπαντρες κ χωρίς παιδιά κ με έβλεπαν σαν εξωγήινο κ άρχισαν να απομακρύνονται από εμένα σαν να με θεωρούσαν μια ξένη..

 

Οταν άνοιξα όμως το σπίτι μου κ εγώ κ τους έδωσα να καταλαβουν ότι δεν έχω αλλάξει τότε άλλαξαν κ αυτές. Με την γέννηση της κόρης μου κατάλαβα κι όλας ποιες ήταν πραγματικές φίλες κ απομάκρυνα ότι ήταν σκάρτο.

[Dimitra83]

ζετακι μου καλως ηρθες στην παρεα μας κ δεν εχει σημασια που δεν εχεις παιδακια.μπορεις να συμμετεχεις στις συζητησεις μας.οσο για τη φιλη σου θα σου πω τη δικη μου πλευρα.οταν κανεις μωρο κ ειδικα οταν ειναι το πρωτο σου ολα σου φαινονται παραξενα θελεις χρονο να καταλαβεις το μωρο σου κ να προσαρμοστεις στις συνηθειες του.πχ οταν εκανα την κορη μου που ηταν το πρωτο παιδι,τις πρωτες μερες που γυρισα απο το νοσοκομειο,δεν ειχα χρονο για τιποτα.να σκεφτεις οτι ετυχε να μεινω 5 μερες αλουστη κ αχτενιστη :oops: μονο ενα ντους των 2 λεπτων προλαβαινα να κανω τα μωρα τους πρωτους μηνες δεν εχουν ωραριο.κλαινε κατα τη διαρκεια της μερας κ της νυχτας.οι ωρες υπνου που συμπληρωνα την εβδομαδα ισουταν με αυτες που συμπληρωνα σε μια μερα πριν γεννησω.ετυχε να θηλαζω τον γιο μου 4 τα ξημερωματα να εχω τα ματια ανοιχτα κ απο την αυπνια να εχω παραισθησεις.εβλεπα πως στο κρεβατι μου καθοταν η κολλητη μου ενω ειχα ανοιχτα ματια!κοιμομουν 1,5-2 ωρες το 24ωρο.θα σου περιγραψω πως ειναι η μερα με ενα μωρο στα συντομα.το πρωι πρεπει να το ταισεις θα σου παρει μιση ωρα.μετα να το αλλαξεις αυτο θα κλαιει κεσυ πρεπει να συμαζεψεις το σπιτι να μαγειρεψεις να καθαρισεις κτλκ αυτα ολα με ενα μωρο που συνεχως ζηταει την προσοχη σου!το βραδυ εξαντλημενη πεφτεις για υπνο ελα ομως που εκεινο ξυπναει την ιδια στιγμη!πρεπει να το ταισεις κ μετα αντε να περιμενεις να ρευτει κ χτυπα το στην πλατη κ κανε βολτες στο δωματιο κ μετα κανει κακα του αντε να το αλλαξεις κ αυτο να κλαιει γιατι εχει κολικους κ μεχρι να το ξαναπαρει ο υπνος εσυ να κουτουλας χρησημοποιοντας οτι σου ερθει στο μυαλο για να κοιμηθει.κουνημα αγκαλια τραγουδι.εχεις δεν εχεις διαθεση πρεπει να το κανεις.κ μεχρι να γινουν ολα αυτα εχει περασει 1 ωρα το λιγοτερο.σε 1 ωρα ομως παλι θα ξυπνησει γιατι τα πολυ μωρα πεινανε ανα 2-3 ωρες.κ παλι τα ιδια.κ να τα κανεις αυτα στις 3-4-5 το πρωι!τα νευρα σου δεν ειναι σε καλη κατασταση!δε μπορεις πλεον να βγαινεις για καφε με τις φιλες σου γιατι το μωρο πρεπει να μπει σε ενα προγραμμα.η γιατι εχει κρυο εξω κ δε μπορεις να το βγαζεις συνεχεια.το μυαλο σου ειναι κολλημενο σου φαινονται πλεον καπως ασημαντα το αν η φιλη σου θα βγει ραντεβου με καποιον κ σε απασχολει το οτι σε 1 ωρα θα πεινασει κ θα ξυπνησει κ ετσι πρεπει να κανεις γρηγορα τις δουλειες σου.να σιδερωσεις να πλυνεις να καθαρισεις να κανεις φαγητο κ να κανεις κ κανενα μπανιο!οποτε το τελευταιο που σκεφτεσαι ειναι να παρεις μια φιλη σου τηλ.ο χρονος ειναι πολυτιμος οταν το μωρο κοιμαται κ οταν ειναι ξυπνιο πρεπει να παρατησεις τα παντα για να κοιταξεις γιατι κλαιει?εχει πονακια?δε μπορει να κανει κακα?ποναει καπου αλλου?πρεπει να φαει πρεπει να το κανεις μπανιο κτλ.σου αποσπα το 100% της προσοχης.αυτα τους πρωτους 3 μηνες.μετα χαλαρωνουν καπως τα πραγματα.το μωρο μπαινει σε μια σειρα αλλα κ παλι ρυθμιζεις την ημερα σου τις δουλειες σου κ τις εξοδους συμφωνα με τις αναγκες του.αν η φιλη σου γεννησε προσφατα χρειαζεται ολο αυτο το χρονο για το μωρο της.μη θυμωνεις μη την παρεξηγεις.θα επανελθει.σιγουρα δε θα μπορεις να μενεις σπιτι της γιατι τωρα πια ειναι μια οικογενεια.ισως θα βρει καποια παρεα με μια που εχει μωρακι για να ανταλασουν αποψεις.μη θυμωνεις μαζι της.θελει απλα το χρονο της.κ ειναι κ το πρωτο της μωρο οποτε δεν εχει καθολου εμπειρια για ολα αυτα.δε σημαινει οτι θα σταματησετε να ειστε φιλες.πρεπει απλα να καταλαβεις πως οταν ερχεται ενα μωρο σε μια οικογενεια μπαινουν αλλοι κανονες κ αλλες προτεραιοτητες.μιλα μαζι της κ πες της ολα αυτα που σκεφτεσαι για να μη τα κρατας μεσα σου γιατι κανεις κακο στον εαυτο σου αυτα ειχα να σου πω κ συγγνωμη αν κουρασα με το μεγαλο κειμενο

[mariantinos]

Γειά σου ζετακι!καλά μην το βλέπεις κ τοοοσο μακρυνό το να κάνεις οικογένεια...ιανουάριο γνώρισα τον Ντίνο,μάιο σταμάτησα να δουλεύω νύχτα(μετά από 7 χρόνια) κ δεκέμβριο έμεινα έγκυος απρόσμενα.ο θεός ο ίδιος να κατέβαινε κ να μου έλεγε ότι μέσα σε ένα χρόνο θα γίνουν όλα αυτα ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΠΊΣΤΕΥΑ!

Θέλω να σταθώ σε κατι που είπες για φυσιολογικές ώρες...για μια μάνα με μικρό παιδί δεν υπάρχει ούτε ωράριο ούτε φυσιολογικές ώρες.πριν σαράντισω μου ερχόταν επισκέψεις απ τις δέκα το πρωί.για μένα εκείνες ήταν ώρες ύπνου γιατί το μωρό με κρατούσε έως τις 9 ξύπνια.αν μου ερχόταν στις 3 το μεσημέρι θα ήταν φυσιολογική ώρα.

Αν μπεις εδώ βράδυ,έστω 12 θα βρεις πολλές μαμάδες.άλλες γιατί μόλις κοιμήθηκαν τα παιδιά τους κ άλλες γιατί είναι ξύπνια τα παιδιά τους κ είτε παίζουν είτε είναι άρρωστα.ο δικός μου πχ είναι 14 μηνών κ ακόμα έχουμε προβλήματα με τον ύπνο.πολλές φορές ξυπνάει κ μέχρι να τον ξανάκοιμήσω μου φεύγει ο ύπνος.έτσι μπορεί να με πετύχεις κ στις 4 τα ξημερώματα κ στις 5...

Όπως καταλαβαίνεις δεν υπάρχουν φυσιολογικές ώρες.

Κι εγώ είχα κάποτε μια κολλητή όπως εσυ κ την έχασα εντελώς...τώρα την καταλαβαίνω...υπάρχει ένα θέμα που λέγετε ΜΕ ΆΦΗΝΑΝ ΜΌΝΗ ΟΙ ΦΊΛΕΣ ΜΟΥ.να το βρεις οπωσδήποτε!εκεί θα διαβάσεις πολλά!πάρα πολλά.απλά όσο βαρύ κ αν ακούγεται,τίποτα ΠIA δεν μπορεί να είναι το ίδιο.

[zetaki28]

Σας ευχαριστώ πολύ, όλες!!!!!!!

θυμάμαι την τελευταία της μέρα στην δουλειά...απο την ώρα που ξύπνησα ένιωθα μια απιστευτη θλίψη...διάλεξα να παω απογευμα, με την ελπίδα να μην την προλάβω..αλλά ηταν εκεί...για 1 ώρα μεχρι να φύγει είχα σχηματίσει ενα ρυάκι πάνω στο γραφείο μου και σκεφτόμουν πως περνώντας την πόρτα θα έχει φύγει η φίλη μου, πως οταν θα επιστρέψει θα είναι ενα άλλο άτομο, αγνώριστο,που θα είναι διαρκώς αφηρημένη, χωρίς κανένα ενδιαφέρον για την δουλειά, για μένα, που απλά θα περιμένει να περάσει η ώρα για να γυρίσει στον πλανήτη της...

Σίγουρα όλα αλλάζουν, αλλές προτεραιοτητες, αλλά εγώ τι πρέπει να κάνω μέχρι να κάνω παιδί και να έχουμε κοινά ενδιαφέροντα...κάτι μας ένωνε πρίν...μπορεί να εξανεμίστηκε?

Της δίνω χρόνο, αφού μόνο αυτό μπορώ να κάνω...

Με την εγκυμοσύνη πήρα και εγώ κιλάκια και της έκανα πλάκα οτι συμπάσχω...τώρα πάω για επιλόχεια κατάθλιψη

[Άννα Δ.]

Zetaki28, καλώς ήρθες! Πράγματι, εδώ θα βρεις πολύ ενδιαφέροντα πράγματα και ίσως βοηθηθείς να λύσεις κάποιες απορίες σου.. Νομίζω ότι κάνεις λάθος όταν λες πως δεν θα γίνεις μανούλα στο προσεχές μέλλον αφού είσαι μόνη, χωρίς κάποια σοβαρή σχέση απ'ό,τι καταλαβαίνω... Θα σου πω το εξής: Γνώρισα τον άντρα μου Μάρτιο. Παντρευτήκαμε Ιούλιο. Γέννησα Απρίλιο. Πώς σου φαίνεται;; Κουφό, ε;;; Και να μου το έλεγαν, δεν θα το πίστευα... Ήμουν αλλού γι'αλλού... Με την κολλητή μου ξεσαλώναμε, διασκεδάζαμε, ταξιδεύαμε... Μέσα σε έναν χρόνο ήρθαν στη ζωή μου τα πάνω - κάτω... Και παντρεύτηκα και έγινα μανούλα! Γι'αυτό λοιπόν, ποτέ δεν ξέρεις... Απ'ότι, κατάλαβα θέλεις να κάνεις οικογένεια και μέσα απ'την καρδιά μου σου εύχομαι ό,τι καλύτερο, καλή τύχη και όλα να έρθουν όπως τα έχεις ονειρευτεί!

Όσον αφορά την φίλη σου...το ίδιο έκανα κι εγώ στην κολλητή μου... Δεν το ήθελα... Αναγκάστηκα... Zetaki28, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΡΟΝΟΣ! Πίστεψέ με... Ειδικά τον πρώτο καιρό (τώρα ο γιος μου είναι 7 μηνών) δεν προλάβαινα ούτε να κατουρ...! Ειλικρινά! Φυσικά και την αγαπώ, φυσικά και την σκέφτομαι, φυσικά και την νοιάζομαι (κι εκείνη μόνη είναι, δεν έχει σχέση), αλλά -και λυπάμαι που το λέω- άλλαξαν οι προτεραιότητές μου.. Όταν ξεκλέβω λίγο χρόνο, προτιμώ να ξεκουραστώ ή να φτιάξω τα μαλλιά μου (που έχουν γίνει σαν την σφουγγαρίστρα!) ή να φτιάξω τα νύχια μου (που έχουν γίνει σαν της πλύστρας!) και γενικά...τρέχω να προλάβω να κοιτάξω λίγο και τον εαυτό μου, τον οποίο -είναι αλήθεια- έχω παραμελήσει πολύ... Ελπίζω να μην με παρεξηγήσει, να μην θυμώσει, να με καταλάβει... Είναι βέβαιο ότι όταν θα έρθει κι εκείνη στη θέση μου, τότε θα δει πόσο δίκιο έχω που δεν βρίσκω χρόνο να την δω και να της τηλεφωνήσω. Θέλω να πιστεύω πως όλα θα φτιάξουν με τον καιρό, θα μπούμε σε φυσιολογικούς ρυθμούς και θα "αποκατασταθεί η τάξη"...!!! Αρκεί να υπάρχει αγάπη και κατανόηση.

Αν κι απ'την μεριά σου υπάρχει αγάπη και κατανόηση για τη φίλη σου (από τα γραφόμενά σου κατάλαβα πως υπάρχει ), τότε όλα θα φτιάξουν κορίτσι μου! Λίγη υπομονή χρειάζεται. Προς το παρόν, άνοιξε τους ορίζοντές σου, βρες καινούρια ενδιαφέροντα, νέες παρέες...

Σου εύχομαι τα καλύτερα!

[nera_gr]

Ζετάκι θα συμφωνήσω με τις προλαλήσασες! Τώρα που γέννησα μπορώ να σου πω ότι πραγματικά δεν προλαβαίνω να πάρω όλους τους φίλους μου και όταν έχω χρόνο προσπαθώ να μιλάω με φίλες που έχουν ήδη παιδιά για να μοιραστούμε τα άγχη μας.

 

Θα σου πως όμως μια εμπειρία αντίστοιχη με τη δική σου, όταν πριν τρία χρόνια γέννησε η δική μου φίλη ενώ εγώ ήμουν σε τελείως διαφορετική φάση της ζωής μου. Δεν μπορούσα να την καταλάβω, ούτε εκείνη εμένα. Τα άγχη, τις φοβίες της, την κούρασή της, τα νεύρα της. Εκείνη δεν μπορούσε να καταλάβει την αδιαφορία μου -έτσι έβλεπε τη στάση μου.

Όταν τελικά γέννησε ήταν πανευτυχής και με ήθελε κοντά της, αλλά εξαιρετικά κουρασμένη. Όταν την επισκέφτηκα στο σπίτι κατάλαβα γιατί: εκτός από το μωρό που της έτρωγε όλο το χρόνο και τις δουλειές του σπιτιού, είχε συνεχώς μαζί της τη μάνα, την αδελφή της, 5-6 θείες και ξαδέλφια, το τηλέφωνο χτυπούσε συνέχεια, η πεθερά έδινε συμβουλές...

Όποτε έπαιρνα τηλέφωνο ένιωθα τύψεις γιατί την είχα δει πόσο απελπιζόταν όταν είχε τόσα πράγματα να κάνει και παράλληλα έπρεπε να απαντά στο τηλέφωνο. Μιλούσε λίγο και τις περισσότερες φωνές χαμηλόφωνα. Αναγκαστικά απομακρυνθήκαμε αλλά όχι για πολύ. Όταν το μωρό μεγάλωσε κάπως και συνήθισε τα ωράριά του άρχισε να δέχεται κόσμο στο σπίτι πιο εύκολα. Σιγά-σιγά άρχισε να βγαίνει κιόλας, σπανιότατα όμως την έβλεπα χωρίς το παιδί.

Η κόρη της μάλιστα όσο μεγάλωνε άρχισε να με αντιπαθεί γιατί όταν βλεπόμασταν πιάναμε την κουβέντα και αγνοούσαμε τη μικρή (εσύ μην κάνεις αυτό το λάθος).

Τώρα τα πράγματα έχουν φτιάξει, αλλά ποτέ δεν θα μπορέσουν να είναι όπως πριν, γιατί τώρα που η μικρή πάει παιδικό και η φίλη μου έχει πιο πολύ χρόνο γέννησα εγώ και δεν μπορούμε να βλεπόμαστε συχνά. Τώρα όμως την καταλαβαίνω!

 

Θα σου πω και κάτι ακόμα. Μπορεί να γινόμαστε μητέρες, ποτέ όμως δεν παύουμε να είμαστε αυτές που ήμασταν. Θέλουμε ακόμα να δούμε τη φιλενάδα μας, να πάμε μια βόλτα χωρίς το μωρό, να πούμε τη χαζομάρα μας... Απλώς δεν είναι τόσο εύκολο πια. Θα γίνει όμως με τον καιρό. Μην της θυμώνεις και μην της κρατάς κακία. Είναι πολύ μαγευτικές -όσο και δύσκολες- οι στιγμές που ζει και πρέπει απλώς να την καταλάβεις.

Ελπίζω να βοήθησα.

[zetaki28]

Δηλαδή πρέπει να συμβιβαστώ με την ιδέα οτι με "άλλαξε με ενα μικρότερο" ???

Θα της δωσω οσο χρονο θεωρήσω οτι εχει αναγκη για να βρει τους ρυθμους της....αρκει να με βοηθησει λιιιιγο μονο λιγο, πως με θελει σε αυτο το νεο κεφαλαιο στην ζωη της...

Δεν ονειρευομαι νυχτερινα ξεσαλώματα, κραιπαλες, και υπερβολες, αλλα μεσημερακια με ζεστη σοκολάτα και την λαμψη στο προσωπο της οσο θα μου αφηγειται τα νεα κατορθώματα του ζουζουνιου της, να κανουμε μαζι τις δουλειες του σπιτιου, να κρατάω το μωρο μεχρι να κανει ενα ανθρωπινο μπανιο, να την στηριξω και να συμμετεχω στην χαρά της γιατι θεωρω οτι στις στεναχωριες μπορεις να τα βγαλεις περα μονος σου, στην χαρα ομως θελεις ενα πραγματικο φιλο να μοιραστεις την χαρά σου, γιατι στην στεναχωρια βολευεσαι με οποιον θα βρεθει να σε ακουσει, στην χαρά θελεις εναν πραγματικο φιλο που θεωρεις αξιο να παρει ενα κοματι απο την χαρα σου...δηλαδη νιώθω πως δεν με νιώθει αρκετα δικο της ανθρωπο για να μοιραστει ενα ψιχουλακι απο αυτο που ζει τωρα και αυτο με απογοητευει και με πληγώνει, δεν με θυμώνει...

Την αγαπάω πολύ για να δεχτώ να με βγάλει απο την ζωη της χωρις μια ευκαιρια να δει οτι μπορω να εναρμονιστω στη νεα ζωη της...οτι μπορει να με χωρεσει καπου και να την στηριξω , οχι να την επιβαρυνω...

Σας ευχαριστω

[evangelia]

πω,πω!!!!

ζετάκι μας,καλό μας κορίτσι....

είσαι η άλλη πλευρα..

υπομονή,θα ξαναβρεί τους ρυθμούς της η φίλη σου!!

(εγώ πάντως 14 μήνες μετά την γέννηση της κόρης μου δεν τους έχω βρει ακόμα..)

[annina]

Εγώ ευτυχώς σε αυτόν τον τομέα είμαι πάρα πολύ τυχερή.Εχω πραγματικούς φίλους που τους λατρεύω και με λατρεύουν.

Ημουνα η τελευταία απο τις φίλες μου που παντρεύτηκε και έκανε παιδί, ποτέ όμως δεν απομακρύνθηκα απο αυτές πάντα είμασταν κοντα και στους γάμους μας και στις γεννήσεις των παιδιών μας.Ιδίως όταν παντρεύτηκε η πρώτη κάναμε όλες σαν τρελες, καθάρισμα προικιά στη θεση τους γέλιο και πάλι γέλιο.Οταν δε έκανε και το πρώτο μωρό της παρέας,εκεί αποτρελαθήκαμε όλες, αφού είχαμε βάλει όλες στα αυτοκινητά μας το σηματάκι baby on board για όταν θα κουβαλούσαμε την μπέμπα:lol:.

Ο δικός μου ο γιος είναι το τελευταίο και πιο μικρό μωρό στην παρέα οπότε τον έχουν στα ώπα ώπα.Μπορεί να μην βλεπόμαστε όπως παλιά αλλα αυτό νομίζω είναι φυσιολογικό,όταν έχεις παιδιά, δουλειά,σπίτι. Ευτυχώς για μας τα πάνε πολύ καλά και οι άντρες μας μεταξύ τους.

Και τώρα που αντιμετωπίζω το πρόβλημα υγείας του παιδιού μου είναι ολες δίπλα μου. Μου δίνουν δύναμη και κουράγιο να συνεχίσω τον δύσκολο αγώνα μου. Δεν ξέρω πως θα ήταν η ζωή μου χωρίς τους φίλους μου, και ούτε θέλω να το μαθω.

΄΄Τους φίλους τους διαλέγουμε γι αυτό δεν τους παιδεύουμε τα μυστικά μας λεμε΄΄ οπως λέει και η αγαπημένη μου χάρης Αλεξίου.

[Dimitra83]

εγω θα σας πω την ιστορια μιας κ καλα ''φιλης'' που αργα καταλαβα τι ηταν...

γνωριστηκαμε οταν ημουν 5 μηνων εγκυος στην κορη μου κ αυτη 2 στο γιο της.γιναμε φιλες αμεσως.περπατουσαμε καθε μερα μαζι για να γεννησουμε ευκολα.μοιραζομασταν μυστικα ερχοταν σπιτι μου κ πηγαινα σπιτι της με τις ωρες.οι αντρες μας δουλευαν 11-12 ωρες.γεννησα την κορη μου κ με ρωτουσε συμβουλες γιατι κ αυτη περιμενε το πρωτο.οταν με πιασανε οι πονοι ξημερωματα πρωτη αυτην πηρα τηλ κ μετα τη μανα μου.τη μερα που ειχε ΠΗΤ την πηρα τηλ κ εκεινη την ωρα της εσπασαν τα νερα.εκανε 3 μερες να γεννησει.3 μερες δεν εκλεισα ματι κ ειχα κ μωρο.μεγαλωναμε μαζι τα μωρα μας.τα σπιτια μας το ενα απεναντι απο το αλλο.αποσταση 20 μετρα.καποτε ειχε ενα προβλημα με τον αντρα της.για καιρο τζογαρε κ δεν ειχαν ουτε γαλα για το μωρο.ηθελε να χωρισει αλλα εγω την συμβουλεβα να μη το κανει.3 μηνες ελεγα παιζει αν του μιλισουμε μπορει να το κοψει.τελικα ευτυχως ο αντρας της συνηλθε αλλα ειχαν τοσα χρεη απληρωτα που εγω της αγοραζα πανες κρεμες κ μαγειρευα για το παιδι της καθε μερα επι 2 μηνες.για να μη μακρυγορω.4 χρονια ημασταν σαν αδερφες.γενικως τα οικονομικα της ηταν χαλια κ καθε μηνα επαιρνα κ γω οτι μπορουσα για το παιδι της.επειδη μανα ειμαι κ γω κ δεν μπορουσα να εχω τα δικα μου με τα ολα τους κ αυτη να βαζει νερο στο γαλα του παιδιου της για να χορτασει.καθε μερα μαζι,τηλεφωνα,εξω με τα παιδια κλπ.

ωσπου ηρθε κ σε μενα μια πολυ δυσκολη στιγμη.η πιο δυσκολη στη ζωη μου

κ οχι μονο δε μου σταθηκε,δε με συμβουλεψε,αλλα σταματησε κ να μου μιλαει .απο τη στιγμη που της ειπα το προβλημα μου επαψε να περνει τηλ.ουτε καν για καφε να βγουμε.τιποτα.μεχρι που μετακομισε κ δε μου ειπε ουτε ενα γεια...κ απο τοτε χαθηκε ξαφνηκα.ουτε μια δικιολογια ουτε τιποτα.κ φυσικα εκλαψα γιατι ζουσα 4 χρονια σε ενα ψεμα.αλλα δε θα τη συγχωρησω ποτε.

σκεφτηκα πολλες φορες να μαθω απο τις πληροφοριες το νουμερο της να την παρω τηλ να ρωτησω ΓΙΑΤΙ???αλλα δε το εκανα γιατι τελικα δεν αξιζει..

[ellain]

zetaki με εχεις συγκινησει πολυ με τα γλυκα σου λογια για την φιλη σου, ειναι πολυ τυχερη που σε εχει κοντα της. Εγω δεν ειμαι μαμα (ακομα ), εχω ομως κολλητη που εκανε μωρακι και απο την αρχη ημουν κι εγω οπως εσυ. Ηθελα να ειμαι παρουσα (εστω και με το τηλεφωνο) σε καθε στιγμη, σε καθε κατορθωμα της μικρης. Τελικα την βαφτισε ο αντρας μου. Ειναι το παιδι "μας", ετσι την χαρακτηριζουμε.

Προφανως της φιλεναδας σου της εχουν ερθει τα πανω, κατω και δεν εχει ακομα προσαρμοστει. Ισως χρειαζεται λιγη υπομονη εκ μερους σου. Ομως μην αφηνεσαι, μην αραιωνεις τις επαφες ακομα κι αν δειχνει οτι δεν μπορει. Πιστευω οτι κατα βαθος θα το εκτιμησει και οταν βρει τις ισορροπιες της, θα ειστε 2 χαρουμενες φιλεναδες κι ενα σπορακι αναμεσα σας!

Μακαρι να σου πανε ολα καλα

[korinaki80]

καλα κοριτσια το θεμα φιλια το εχω αναθεωρησει με την πρωην "κολλητη"μου. Απο την πρωτη γυμνασιου καναμε παρεα και ξαφνικα στα 28 μας τελος.... Οσο σπουδαζαμε απομακρυνθηκαμε μπορω να πω αλλα οταν γυρισαμε και οι δυο πισω ειμασταν συνεχεια μαζι. Ητανε να την κανω κουμπαρα αλλα 3 μηνες πριν τον γαμο αρρωστησε ο πατερας του πατριου της και επειδη δεν ηξερε τι θα γινοταν αρχισε να μου λεει "να δεν ξερω τι θα κανω" και τα σχετικα. Εφτασε ο καιρος να εκτυπωσω τα προσκλητηρια και μου λεει "γινετε να τα εκτυπωσεις χωρις ονομα κουμπαρου?" Δεν μου ξεκαθαριζε αν μπορει ή οχι και επειδη εγω πιεζομουν απο χρονο (και στην τελικη αμα μου ελεγε οχι τελευταια στιγμη εγω που θα εβρισκα κουμπαρο?) με αναγκασε με τον τροπο της να της πω οτι δεν γινεται και θα κανω κουμπαρο τον ξαδερφο του αντρα μου (που στο κατω κατω τελευταια στιγμη το παιδι με τιμησε και με δεχτηκε, αυτο δεν της το ειπα βεβαια της ειπα οτι με πιεζε ο χρονος) και εκεινη αντι να στεναχωρηθει γιατι υποτιθεται οτι ηθελε δεν εδωσε σημασια. Τελικα 2 μηνες πριν τον γαμο πεθανε ο παππους και το δικαιολογησε οτι δεν θα μπορουσε ετσι κι αλλιως να γινει. Την ημερα που παντρευομουν ηρθε σαν καλεσμενη στον γαμο ουτε καν πιο μπροστα για να με βοηθησει στο ντυσιμο (γιατι την ηθελα διπλα μου) και στο γλεντι θα με βοηθουσε να μοιρασει τα καρτελακια αλλα αυτη ενω τα μοιραζε στους καλεσμενους φιλιοταν και με τον γκομενο στην πορτα και αυτο σχολιαστηκε απο πολλους καλεσμενους. Στο γλεντι μεν της κρατησα πρωτο τραπεζι και οταν ξεκινησε ο χορος η μανα της (ο πατριος της ελειπε δεν ηρθε καθολου πογω πενθους), η αδερφη της με τον αντρα της και ο γκομενος ηταν ολη την ωρα πανω και χορευαν. Αυτο ηταν που ειχε πενθος και δεν μπορουσε να γινει κουμπαρα? Και αυτο αν δεν σχολιαστηκε απο οσους ηξεραν οτι δεν εγινε κουμπαρα λογω πενθους. (Να σημειωσω οτι το ανηψακι της το εκανα παρανυφακι και στην εκκλησια δεν εμφανιστηκε καθολου γιατι κοιμηθηκε στο αμαξι και εμεις ψαχναμε και το ρυζι που το ειχε αυτο σε ενα πανερακι που θα κρατουσε). Μευα τον γαμο αρχισε να απομακρυνεται. Επιασε και αλλου δουλεια και επρεπε να κατεβει στην Αθηνα για εκπαιδευση, ερχεται παραμονες της γιορτης μου καλοκαιρι και βγαινουμε εξω και μου λεει "αμα δεν ειμαι στη γιορτη σου μολις ανεβω θα συνατηθουμε". Στην γιορτη μου ουτε τηλεφωνο πηρε και επειδη νευριασα αρκετα ειπα δεν την ξαναπαιρνω τηλ. (να σημειωσω οτι πολλες φορες κλειναμε ραντεβου για να βγουμε και δεν εμφανιζοταν καθολου και ουτε επερνε τηλεφωνο ποτε να μου πει τι συναιβει, αναγκαζομουν και την επερνα τηλ εγω να μαθω τι γινεται). Εγω μετα την γιορτη μο μαθαινω οτι ειμαι εγκυος και βεβαια αφου νευριασα και ειχα και καποια προβληματα δεν την πηρα τηλ. Μια μερα τον Νοεμβριο την ειδε η θεια μου και την ενημερωσε οτι ειμαι εγκυος και με πηρε τηλ να μου μιλησει. Παλι μου εκλεισε ραντεβου και δεν ηρθε στις γιορτες επικοινωνησαμε και κατα τον Φεβριουαριο με παιρνει τηλ για να με ρωτησει πως παω σχεδον 10 μερες πριν γεννησω. Κλασικα μου κλεινει ραντεβου για να ερθει και με ρωταει "εχω και τα λεφτα απο το δωρο του γαμου (δεν μου εκανε δωρο στο γαμο, ουτε αυτη, ουτε οι γονεις της, ουτε η αδερφη της) θελεις να σου παρω μια ενδοεπικοινωνια για το μωρο?" Φυσικα την ευχαριστησα και της ειπα οτι τα εχω παρει ολα για το μωρο. Μου λεει και το θεικο "οταν θα γεννας παρε με τηλ να ερθω (και να σημειωσω παλι οτι μετακομησε στο ενδιαμεσο σε αλλη πολη αποστασης τουλαχιστον 4 ωρων). Τελικα στο ραντεβου δεν ηρθε και εγω οταν γεννησα δεν την πηρα τηλ ποτε ξανα. Ηξερε την ΠΗΤ μπορουσε να με παρει. Εχει να μιλησουμε σχεδον 2 χρονια. Αρραβωνιατηκε παντρευτηκε αλλα ποτε δεν με πηρε τηλ. Οχι οτι δεν με εχει πειραξει αλλα σε σχεση με αυτα που μου εχει κανει ουτε να την δω στο δρομο δεν θελω ξανα....

Αυτα τα λιγα περι φιλιας. Ελπιζω να μη σας ζαλισα αλλα πλεον οι φιλες που εχω ειναι μετρημενες.

[Dimitra83]

βρε μηπως ζηλευε κιολας?εμενα αυτη την εντυπωση μου εδωσε

[korinaki80]

βρε μηπως ζηλευε κιολας?εμενα αυτη την εντυπωση μου εδωσε

 

Στο δικο μου στορυ αναφερεσαι?

[Dimitra83]

ναι καλη μου.εγω αυτο καταλαβα απο οσα διαβασα.οσο για τη δικια μου πρωην ''φιλη''ακομα δε καταλαβα το λογο.αν καταλαβε καποια κατι ας μου πει...

[korinaki80]

Ετσι ακριβως και εγω δεν μπορω να καταλαβω..... Και να φανταστεις πως αυτος που παντρευτηκε ηταν συμμαθητης του αντρα μου και εκαναν και παρεα. Τωρα που λες για ζηλεια δεν το νομιζω απλα σε καποια φαση οταν εμαθε οτι ημουν εγκυος αρχισε να με ρωταει πως εμεινα και τετοιες λεπτομερειες. Και να σου πω ιδιως και εσυ αμα δεν της προσφερες εκτος απο υλικη βοηθεια και ηθικη. Εμενα σε δυσκολες στιγμες μου σταθηκε παρα πολυ οπως και εγω. Και να φανταστεις σαν χαρακτηρες ημασταν μερα με τη νυχτα. Αυτη παντα ειχε αυτον που ηθελε και εγω δεν τον ειχα ποτε. Ηταν πιο κοινωνικη απο εμενα και πιο ομορφη και πιο τσαχπινα. Γι'αυτο και οπως λες δεν ειχε και τιποτα να ζηλεψει εκτος απο αυτο που ανεφερα. Και να σημειωσω οτι ολες οι υπολοιπες φιλες μου μου ελεγαν οτι καποια πραγματα δεν τις αρεζαν στον χαρακτηρα της.

[Dimitra83]

τοτε ειναι κατι το ανεξηγητο οπως κ στη δικη μου περιπτωση.αλλα ορκιστικα να μη ξαναγινω θυμα καμιας φιλιας.καλυτερα να κραταω καποια αποσταση παρα να με καβαλανε οποτε εχουν αναγκη.κ το θεμα ειναι οτι οκ εγω σε βοηθαω υλικα κ ηθικα 4 ολοκληρα χρονια.τοσα χρονια δε σου ζητησα κατι αναλογο.παρα μονο στο τελος μια συμβουλη κ λιγη ηθικη υποστιριξη κ την εκανες λουης?ε οχι!

[korinaki80]

Πες τα!!!!!! Και εγω πλεον ειμαι παρα πολυ επιφυλακτικη με τον καθενα. Ακομα και με τις υπολοιπες φιλες μου. Και να σου πω βαρεθηκα να δινω και να μην παιρνω τιποτα. Εγω θα επρεπε να την ειχα στειλει τοτε με την κουμπαρια και οχι να με γραψει αυτη.

[Dimitra83]

ετσι ακριβως.κ οσο για τα ραντεβου που δεν ερχοτανε οπως ειπες.κ η δικια μου κανονιζαμε πχ να παμε τα παιδια στο λουνα παρκ.το ελεγα εγω στη μικρη αυτη χαιροταν κ τελεφταια στιγμη με επαιρνε τηλ κ ελεγε ''δε μπορω ρε δεν εχω λεφτα'' καλα 5 λεπτα πριν με παιρνεις να μου πεις οτι δεν εχεις λεφτα?τοσες μερες δε το λεγαμε?η κορη μου με το παιδι της ηταν σαν αδερφακια γιατι απο τοτε που γεννηθηκαν ηταν μαζι καθε μερα 5-6 ωρες.σαν ακουγε οτι δε θα ερθει ο φιλος της εκλαιγε.κ γω που να τρεχω στο λουνα παρκ μονη μου?θελει να εχεις κ μια παρεα!ο αντρας μου στη δουλεια.αναγκαστηκα της ελεγα ελα κ θα πληρωσω εγω.η πηγαιναμε εξω για καφε παγωτο κλπ.μολις φωναζαμε λογαριασμο ελεγε

''α φιλεναδα δε σου ειπα!δεν εχω λεφτα!''πηγαιναμε για φαγητο με τα παιδια,τα ιδια! 4 χρονια 2 φορες με κερασε εξω. τοτε δε με πηραζε γιατι ελεγα πως ''εχω μια φιλη που με εχει αναγκη κ λεμε τα παντα κ με εμπιστευεται κ την εμπιστευομαι''μιας κ ηξερε ΤΑ ΠΑΝΤΑ η μια για την αλλη.να φανταστεις τα βραδια που κοιμοταν τα παιδια κ οι αντρες μας ηταν στη δουλεια,βλεπαμε η καθε μια απο το σπιτι της την ιδια ταινια κ συγχρονως μιλουσαμε μεχρι να τελειωσει η ταινια στο τηλ κ σχολιαζαμε.αφου δε μπορουσαμε να ειμαστε μαζι.τρομερο δεσιμο.αλλα μονο απο τη μερια μου οπως φανηκε..

[korinaki80]

Αχ μονο απο αυτα που μου λες καθομαι και νευριαζω ακομα περισσοτερο. Να σου πω και εγω ηθελα καποια στιγμη να την παρω τηλ και να την βρισω αλλα λεω δεν θα της δωσω αυτη την ευχαριστηση. Να ρωτησω το παιδι σου πως το πηρε που εξαφανιστηκε το παιδακι της ετσι ξαφνικα? Δεν ρωταει?

[Dimitra83]

ευτυχως πανε μαζι παιδικο σταθμο αλλα εγω δε την συνανταω γιατι τη δικια μου την πηγαινοφερνει ο αντρας μου πρωτον κ 2ον αυτη το δικο της το παει πιο αργα κ το παιρνει πιο νωρις οποτε ουτε τον αντρα μου συνανταει.θα στεναχωριομουν πιο πολυ αν η κορη μου εχανε τον καλυτερο φιλο της.παλι καλα ειναι στην ιδια ταξη.