κορη χωρισμενων γονιων...

[kalliopi71]

Καλη σας ημερα. Αν και δεν ειμαι γονεας, αυτο το site φαινεται να μπορει να με βοηθησει στο προβλημα μου.

Εδω και καποια χρονια συνδεομαι με εναν ανδρα που εχει μια κορη 11 χρονων απο τον προηγουμενο γαμο του. Μενουμε μαζι 2 χρονια περιπου και την κορη του την εβλεπα περιστασιακα,, καποια σαββατοκυριακα ή σε καποια γιορτη. Το καλοκαιρι που μας περασε παντρευτηκαμε και μετακομισαμε σε ενα μεγαλυτερο σπιτι. Φυσικα ενα απο τα πρωτα μας μεληματα ηταν να φτιαξουμε ενα δωματιο για τη μικρη ετσι ωστε να εχει τον χωρο της αλλα και να νιωσει ως μελος αυτης της καινουριας οικογενειας. Δυστυχως ομως απο το πρωτο ΣΚ συνειδητοποιησα πως αυτη η περιοδος της ζωης μας μονο μελισταλαχτη δεν θα ειναι. Η μικρη, παρολο που της αρεσει πολυ το νεο μας σπιτι οπως λεει ειναι τρομερα κακοτροπη, νευρικη, αυθαδης.... και το χειροτερο οχι με μενα.. (αυτο ισως το καταλαβαινα) αλλα με τον πατερα της. Του μιλαει τοσο ασχημα, τοσο αποτομα.. χρησιμοποιει τετοιες εκφρασεις λες και τσακωνεται με καποια φιλη της. Αρνειται να ακουλουθησει τον οποιοδηποτε κανονα, την οποιαδηποτε προτροπη, το οτιδηποτε! Κανει ζημιές, δεν ακουει κανεναν, βαζει τη μουσικη στη διαπασων τα μεσανυχτα και οταν ο μπαμπας της την μαλωνει βαζει τις φωνες και κλειδωνεται στο δωματιο της ή ακομα χειροτερα λεει στον μπαμπα της να την γυρισει στη μαμα της κατι το οποιο τον σκοτωνει- Επαναλαμβανω πως ολη αυτη η συμπεριφορα απευθυνεται στον πατερα της. Με μενα ολα μελι-γαλα.

Μεχρι στιγμης ολα αυτα τα απεδιδα στο γεγονος οτι ειναι μοναχοπαιδι και ως εκ τουτου ιδιαιτερα καλομαθημενο. Φυσικα νομιζει πως ειναι το κεντρο του κοσμου και εχει παντα δικιο σε ολα... Και επισης καταλαβαινω ποσο δυσκολο ειναι ολο αυτο για εκεινη, τοσα καινουρια πραγματα που πρεπει να κατανοησει/καταπιει, αν και η μητερα της συζει επισης με τον καινουριο της συντροφο. Διακρινω ομως επισης και μια νοοτροπια απαραδεκτη για μενα αλλα μαλλον αποδεκτη απο το σπιτι της πως δεν πειραζει να μιλαμε ασχημα και πως μαλλον ειναι καλο να ειμαστε "μαγκακια".

Και φυσικα δεν θα ειχα κανενα προβλημα με αυτο εαν δεν επηρεαζε τοσο πολυ τον αντρα μου... Εχω φτασει στο σημειο να φοβαμαι τα ΣΚ που ερχεται στο σπιτι μας το παιδι.. Τις προαλλες τον ακουσα κλεισμενο στο μπανιο να κλαιει. Του προτεινα να δουμε εναν ψυχολογο αλλα αρνηθηκε -ισως δεν ειναι ετοιμος ακομα-

Απο την αλλη εγω ημουν και ειμαι ακομα της αποψης πως η διαπαιδαγωγηση του παιδιου ειναι αποκλειστικα θεμα της μαμας του μπαμπα, αντε και των δασκαλων. Σε καμια περιπτωση δεν θελω να αναλαβω ρολο γονεα -δεν θα μπορουσα αλλωστε- ή να επεμβω στην ανατροφη της. Και οταν το συζητησα με τον αντρα μου συμφωνησαμε πως εγω θα ειμαι ο καλος μπατσος και εκεινος ο κακος. Αλλα ακομα και αυτο η μικρη φαινεται να το εκμεταλλευεται. Ειναι πανεξυπνη αλλωστε. Ομως υπαρχει μεγαλο προβλημα στο σπιτι μας και εγω δεν αντεχω να βλεπω τον ανθρωπο μου να υποφερει.

Υπαρχει κατι που μπορω να κανω?

Οπιαδηποτε απαντηση ειναι ευπροσδεκτη.

Ευχαριστω για το χρονο που αφιερωσατε.

[Dimitra-]

εγω στη θεση σου θα γινομουν ''φιλη'' με το παιδι.θα εβγαινα εξω μονο εγω κ αυτη.θα την επαιρνα εξω για ψωνια(αυτα που αρεσουν στα κοριτσακια) μετα θα πηγαιναμε για φαγητο και θα μιλουσα μαζι της σαν φιλη .θα την εκανα να μου ανοιχτει .θα το καθιερωνα κιολας μια φορα την εβδομαδα για κανα 2 ωριτσες να περναμε μαζι!δοκιμασε το ισως τελικα να αποκτησετε μια πολυ καλη σχεση με την μικρη!

[kalliopi71]

Μα ειμαι φιλη της... Ή ετσι τουλαχιστον δειχνει να με θεωρει..

Μακαρι να μπορουσα να περνουσα 2 ωριτσες μαζι της την εβδομαδα... αλλα εχει τοσα πολλα μαθηματοαγγλικογαλλικοχοροκολυμβητηρια που πραγματικα νομιζω πως μενει λιγοτερες ωρες στο σπιτι της απο οτι εγω που κανω 2 δουλειες!

Και οσο για τα ψωνια.. το δοκιμασα και αυτο... καλα περασε βεβαια αλλα εγω ξεπαραδιαστηκα! Και μακαρι να εβγαινε και πουθενα... ισως ειναι νωρις ακομα για να μου ανοιχτει.

Εντωμεταξυ διαβαζω τωρα στο forum και αλλες αναλογες περιπτωσεις και μου σηκωνετε η τριχα...

[sporiklos]

Καλη σας ημερα. Αν και δεν ειμαι γονεας, αυτο το site φαινεται να μπορει να με βοηθησει στο προβλημα μου.

Εδω και καποια χρονια συνδεομαι με εναν ανδρα που εχει μια κορη 11 χρονων απο τον προηγουμενο γαμο του. Μενουμε μαζι 2 χρονια περιπου και την κορη του την εβλεπα περιστασιακα,, καποια σαββατοκυριακα ή σε καποια γιορτη. Το καλοκαιρι που μας περασε παντρευτηκαμε και μετακομισαμε σε ενα μεγαλυτερο σπιτι. Φυσικα ενα απο τα πρωτα μας μεληματα ηταν να φτιαξουμε ενα δωματιο για τη μικρη ετσι ωστε να εχει τον χωρο της αλλα και να νιωσει ως μελος αυτης της καινουριας οικογενειας. Δυστυχως ομως απο το πρωτο ΣΚ συνειδητοποιησα πως αυτη η περιοδος της ζωης μας μονο μελισταλαχτη δεν θα ειναι. Η μικρη, παρολο που της αρεσει πολυ το νεο μας σπιτι οπως λεει ειναι τρομερα κακοτροπη, νευρικη, αυθαδης.... και το χειροτερο οχι με μενα.. (αυτο ισως το καταλαβαινα) αλλα με τον πατερα της. Του μιλαει τοσο ασχημα, τοσο αποτομα.. χρησιμοποιει τετοιες εκφρασεις λες και τσακωνεται με καποια φιλη της. Αρνειται να ακουλουθησει τον οποιοδηποτε κανονα, την οποιαδηποτε προτροπη, το οτιδηποτε! Κανει ζημιές, δεν ακουει κανεναν, βαζει τη μουσικη στη διαπασων τα μεσανυχτα και οταν ο μπαμπας της την μαλωνει βαζει τις φωνες και κλειδωνεται στο δωματιο της ή ακομα χειροτερα λεει στον μπαμπα της να την γυρισει στη μαμα της κατι το οποιο τον σκοτωνει- Επαναλαμβανω πως ολη αυτη η συμπεριφορα απευθυνεται στον πατερα της. Με μενα ολα μελι-γαλα.

Μεχρι στιγμης ολα αυτα τα απεδιδα στο γεγονος οτι ειναι μοναχοπαιδι και ως εκ τουτου ιδιαιτερα καλομαθημενο. Φυσικα νομιζει πως ειναι το κεντρο του κοσμου και εχει παντα δικιο σε ολα... Και επισης καταλαβαινω ποσο δυσκολο ειναι ολο αυτο για εκεινη, τοσα καινουρια πραγματα που πρεπει να κατανοησει/καταπιει, αν και η μητερα της συζει επισης με τον καινουριο της συντροφο. Διακρινω ομως επισης και μια νοοτροπια απαραδεκτη για μενα αλλα μαλλον αποδεκτη απο το σπιτι της πως δεν πειραζει να μιλαμε ασχημα και πως μαλλον ειναι καλο να ειμαστε "μαγκακια".

Και φυσικα δεν θα ειχα κανενα προβλημα με αυτο εαν δεν επηρεαζε τοσο πολυ τον αντρα μου... Εχω φτασει στο σημειο να φοβαμαι τα ΣΚ που ερχεται στο σπιτι μας το παιδι.. Τις προαλλες τον ακουσα κλεισμενο στο μπανιο να κλαιει. Του προτεινα να δουμε εναν ψυχολογο αλλα αρνηθηκε -ισως δεν ειναι ετοιμος ακομα-

Απο την αλλη εγω ημουν και ειμαι ακομα της αποψης πως η διαπαιδαγωγηση του παιδιου ειναι αποκλειστικα θεμα της μαμας του μπαμπα, αντε και των δασκαλων. Σε καμια περιπτωση δεν θελω να αναλαβω ρολο γονεα -δεν θα μπορουσα αλλωστε- ή να επεμβω στην ανατροφη της. Και οταν το συζητησα με τον αντρα μου συμφωνησαμε πως εγω θα ειμαι ο καλος μπατσος και εκεινος ο κακος. Αλλα ακομα και αυτο η μικρη φαινεται να το εκμεταλλευεται. Ειναι πανεξυπνη αλλωστε. Ομως υπαρχει μεγαλο προβλημα στο σπιτι μας και εγω δεν αντεχω να βλεπω τον ανθρωπο μου να υποφερει.

Υπαρχει κατι που μπορω να κανω?

Οπιαδηποτε απαντηση ειναι ευπροσδεκτη.

Ευχαριστω για το χρονο που αφιερωσατε.

 

Συμφωνω απολυτα με την Dimitra ομως αν καταλαβα καλα η μεταξυ σας σχεση ειναι o.k. τοπροβλημα εγκειται στην σχεση πατερα-κορης. Κατα την γνωμη μου φυσικα και δεν πρεπει να επεμβεις ομως παρολαυτα ακομα και η μεταξυ τους σχεση επηραζει την δικη σου σχεση με τον αντρα σου,την καθημερινοτητα σου και αργοτερα μπορει να αποτελεσει κακη επιρροη στο δικο σας το παιδακι.Αρα λοιπον εξηγωντας στον αντρα σου ολα τα παραπανω ισως θα επρεπε με καποιον τροπο(σιγουρα οχι πιεστικο γιατι σε αυτη την φαση δεν θα αντεχε και τη δικη σου πιεση) να τον πεισεις να συμβουλευτειτε εναν ειδικο. Μπορειτε αρχικα να πατε μονο οι δυο σας (ή ισως και με την μητερα?) και στην συνεχεια ο ειδικος θα σας πει τροπους για να ενταξεται και την μικρη αμεσα ή εμμεσα στην 'θεραπεια'.Ελπιζω να βοηθησα. Ευχομαι οτι καλυτερο

[kalliopi71]

Ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις σας.

Δυστυχως η μητερα της μικρης δεν θελει ουτε να ακουει οτι υπαρχω. Φανταζομαι οτι βλακωδως θεωρει πως ημουν η αιτια που χωρισε αν και γνωρισα τον αντρα μου πολυ αργοτερα απο το διαζυγιο τους. Αυτο βεβαια ειναι ενα αλλο θεμα που ομως μπορω να το χειριστω αν χρειαστει. Ομως sporiklos εχεις δικιο οταν λες οτι η συμπεριφορα του παιδιου κανει κακο στη σχεση μας. Φοβαμαι καμια φορα οτι θα χασω τον ελεγχο και οτι θα αρχισω τις φωνες. Αυτο το παιδι εχει βαθεια θεματα με τον πατερα του. Μαλλον θυμο που χωρισε τη μαμα της? Αλλα ακομα και τοτε πως εξηγειται η κακη του συμπεριφορα και σε αλλα θεματα οπως να μιλαει με αγενη τροπο σε ξενους, να μη σεβεται τους μεγαλυτερους... Κακομαθημενο απλα ή αντιδραση για να σπαει τα νευρα του μπαμπα της?

[sporiklos]

Δεν ξερω τι απο τα δυο σιγουρα ομως ειναι ενα δυστυχισμενο παιδι.Για μπες στην θεση της.Ενα μοναχοπαιδι δηλαδη μια μικρη βασιλισσα που εχασε το βασιλειο της, τους υπηκοοους της και την αποκλειστικη προσοχη τους.Σκεψου ποσο τρομακτικο φαινεται στα ματια της ολο αυτο:γαμος μπαμπα, ενδεχομενο ενος αδρφου,συντροφος μαμας κτλ.Τονισ στον αντρα σου την δυστυχια που μπορει να βιωνει η κορη του και μπορει να τον πεισεις να απευθυνθειτε σε εναν ειδικο πριν μπει για τα καλα στην εφηβεια και εκτροχιαστει τελειως.

[malecon]

Aφού σκέφτεσαι τον ειδικό γιατί δεν πας μόνη σου για αρχή? Θα μπορεί να σου δώσει κάποιες απαντησεις πιστευω

[zitamar]

σιγουρα το πρωτο βήμα είναι να πατε να μιλησετε με έναν ειδικό εσύ και ο συζυγος,θα σας δώσει συμβουλες πως να χειριστείτε την κατασταση και πως μπορεί ο μπαμπας να έρθει πιο κοντα με την κορη του,μην ξεχναμε ότι μπαίνει πλεον στην εφηβεία,ο μπαμπας της δεν είναι πλεον μονο δικος της και η μητερα της πλεον είναι με καποιον αλλον σύντροφο,για ένα μοναχοπαίδι που τα είχε όλα δεν είναι ότι καλυτερο αυτο που συμβαινει μεσα της..

[sporiklos]

επειδη εχω ζητησει βοηθεια απο ειδικο πιστευω οτι θα της πει να παει και ο αμεσα εμπλεκομενος στην προβληματικη κατασταση (ετσι τουλαχιστον μου ειχε πει εμενα) ομως εχει δικιο η malecon δεν χανεις και τιποτα

[Active Member]

Καλλιοπη,

 

χωρις να ειμαι ουτε ειδικη, ουτε τιποτα, πιστευω οτι

 

1. το παιδι παιρνει την εκδικηση του και

2. λαμβανει λιγο στρεβλα την εννοια των κανονων (δε το εκφραζω σωστα τωρα, ελπιζω περιφραστικα παρακατω να καταλαβεις λιγο καλυτερα τι εννοω).

 

Το κοριτσακι ειναι μικρο. 11 χρονων μονο. Δε ξερω ποσο καιρο εχουν χωρισει οι γονεις του (πες μας αν θες), αλλα νομιζω οτι αντιλαμβανεται το εξης: Αφου εσεις (οι γονεις του) δεν τηρειται τους κανονες μιας οικογενειας (χωριζετε και βρισκετε νεους συντροφους), τοτε γιατι να τους τηρω εγω(να φερομαι καλα, να μιλαω ωραια στον μπαμπα μου κλπ κλπ).

 

Βεβαια, αυτο που λεω, πιθανως να μπαζει λιγο, γιατι δε ξερω πως φερεται στη μητερα του.

 

Αυτη ειναι η οπτικη μου. Παντα επιφυλακτικα!

[kalliopi71]

Χιλια ευχαριστω για τις απαντησεις.

Πραγματι φαινεται πως η βοηθεια ενος ειδικου ειναι μονοδρομος.

Τουλαχιστον μονη μου στην αρχη. Ειναι δυσκολο και για τον αντρα μου να πιστεψει πως το παιδι του χρειαζεται "ψυχολογο".. Καταλαβαινετε τι εννοω..

Ρανια... πραγματικα δεν ξερω κατα ποσο ισχυει αυτο... τι να πω...μπορει να εχεις δικιο... Εγω μεγαλωσα σε μια πολυ υγιη οικογενεια και αυτα τα συναισθηματα μπορω μονο να τα καταλαβω και οχι να τα νιωσω.

Το θεμα ειναι... μπορω να κανω εγω κατι?

[Dimitra-]

καλλιοπη κατι μου λεει οτι το παιδι του βαζει λογια η μανα του γιαυτο αντιδρα ετσι.μη ξεχνας οτι μπαινει στην εφηβια κ στην εναρξη της περιοδου.σαυτη τη φαση ολα τα κοριτσια ειναι πολυ αντιδραστικα.δε μπορω να σκεφτω να κανεις κατι αλλο εκτος αποαυτο που σου ειπα κ εγραψες οτι το εχεις δοκιμασει...εχετε σκεφτει να πατε καπου ενα δυημερο οι 3 σας?ας μη παει κ ενα ΣΚ κολυμβητηριο δε χαλασε ο κοσμος...

[anemoni]

Ειλικρινά, δεν ξέρω τι άλλο μπορείς να κάνεις εκτός από το να ρωτήσεις τη γνώμη ενός ειδικού. Αυτό που ξέρω σίγουρα (γιατί το έχω ζήσει κι εγώ με το διαζύγιο πολύ κοντινού μου ανθρώπου όταν η μοναχοκόρη του ήταν ακριβώς 11 χρονών) είναι ότι αυτό το παιδί πονάει πολύ. Κάθε ξέσπασμα, κάθε μαγκιά, κάθε απαράδεκτη συμπεριφορά, έχει από πίσω πολύ πολύ πόνο και αίσθηση μοναξιάς. Από κει και πέρα, το πώς θα ενεργήσετε θα πρέπει να σας το υποδείξει κάποιος ειδικός στο θέμα, γιατί είναι πραγματικά πολύ πολύ κρίσιμη κατάσταση... Καλή δύναμη σε όλους σας...

[Georgia87]

Συμφωνω με τη Dimitra-. Μπορει να μην ακουει κ τα καλυτερα για τον πατερα της η μικρη απο τη μαμα της,με την οποια περναει περισσοτερο χρονο... Πιστευω οτι ειναι σε ηλικια που ο χαρακτηρας της 'πλαθεται' ακομα κ εσυ μπορεις, οχι οταν ειναι μπροστα ο πατερας της, να τη βαζεις ευγενικα στη θεση της,να τη συμβουλευεις σα φιλη -οχι σαν μητερα- κ να της το λες οταν δε φερεται καλα κ στεναχωρει τον μπαμπα της! Ευχομαι να τα καταφερεις με τη μικρουλα!

[mousmoulitsa]

Kalliopi σαν να μιλουσες για την κορη μου , μονο που εγω ειμαι η μαμα .Εχω σχεση με καποιον αρκετο καιρο δεν ημαστε παντρεμενοι αλλα μενει σπιτι πολυ συχνα , τα ιδια μα ιδια ακριβως ξεσπασματα και συμπεριφορα εχει και η δικη μου προς εμενα παντα ποτε προς αυτον που παντα του φερεται πολυ καλα και γλυκα εγω ειμαι το κοκκινο πανι.Οπως την περιπτωση σου ο αντρας σου , καταλαβαινω την θεση σου και ποσο ασχημα αισθανεσαι που δεν μπορεις να επεμβεις ιδια σταση εχει και ο συντροφος μου . Σκεψου οτι ειναι στην εφηβεια οτι ειναι μοναχοπαιδια ( και η δικη μου το ιδιο ) και οτι ολα γυρω τους αλλαξαν η ασφαλεια και τα δεδομενα τους. Εγω εκλεισα ηδη ραντεβου με ειδικο την επομενη εβδομαδα τουλαχιστον να ξερω πως θα την χειριζομαι δεν μπορω πια να την αντιμετωπισω και ισως μου πει και τον τροπο που θα πρεπει να της φερεται ο συντροφος μου γιατι φυσικα και η δικη μου και η δικη σου ξερουν οτι δεν θα επεμβετε στις διαμαχες και το εκμεταλευονται.

Χαιρομαι παντως γιατι φαινεσαι οτι νοιαζεσαι για την μικρη αλλιως δεν θα εγραφες εδω.Αν μου πει κατι ενδιαφερον ο γιατρος θα σε ενημερωσω.

[kalliopi71]

Τι να πω... Μπορει να σκεφτομουν πως περναει μια δυσκολη φαση αλλα μαλλον δεν ειχα συνειδητοποιησει ποσο πολυ ποναει αυτο το παιδι. Εχετε τοσο δικιο... Εχει βρεθει να κολυμπαει μονη της σε μια φουρτουνα αλλαγων και ορμονων και εγω καθομαι και σκεφτομαι τον αντρα μου. Ψαχνω κιολας για ειδικο.

Ομως να ρωτησω εσας τις μαμαδες... Εχω το δικαιωμα να τη βαζω εστω και διακριτικα στη θεση της οπως λεει η georgia87? Οταν μου ζηταει τη μασκαρα μου για να βαφτει μπορω/πρεπει να της λεω ποσο απαραδεκτο ειναι αυτο για την ηλικια της? Οταν το τολμησα αυτο τη πρωτη φορα μου ειπε πως η μαμα της την αφηνει... Οταν μιλαει στο κινητο της με τις φιλες της και χρησιμοποιει λεξιλογιο που δεν μπορω καν να σας περιγραψω, μπορω/πρεπει να της πω ποσο ασχημο ακουγεται ολο αυτο? Φοβαμαι κιολας οτι θα χασω αυτη τη θεση της "φιλης" και τοτε δεν θα μου ανοιχτει ποτε! Μεχρι στιγμης τουλαχιστον κραταει μια "συνομωτικη" σταση απεναντι μου. Και εγω της κανω ολα τα χατηρια. Στο μονο που εχω αντισταθει σθεναρα ειναι στα ψεμματα που θελει να λεει στο μπαμπα της -οτι διαβασε, οτι εκανε μπανιο κλπ- Της λεω τοτε λυπαμαι αλλα δεν μπορω να πω ψεμματα στον μπαμπα.

Και αφου ειστε τοσο προθυμες να το εκμεταλλευτω και να ρωτησω και κατι αλλο? Υπαρχουν ειδικοι ψυχολογοι για παιδια ή θα πρεπει να ψαξω απλώς εναν καλο ψυχολογο...

[τον]

Καλη σας ημερα. Αν και δεν ειμαι γονεας, αυτο το site φαινεται να μπορει να με βοηθησει στο προβλημα μου.

Εδω και καποια χρονια συνδεομαι με εναν ανδρα που εχει μια κορη 11 χρονων απο τον προηγουμενο γαμο του. Μενουμε μαζι 2 χρονια περιπου και την κορη του την εβλεπα περιστασιακα,, καποια σαββατοκυριακα ή σε καποια γιορτη. Το καλοκαιρι που μας περασε παντρευτηκαμε και μετακομισαμε σε ενα μεγαλυτερο σπιτι. Φυσικα ενα απο τα πρωτα μας μεληματα ηταν να φτιαξουμε ενα δωματιο για τη μικρη ετσι ωστε να εχει τον χωρο της αλλα και να νιωσει ως μελος αυτης της καινουριας οικογενειας. Δυστυχως ομως απο το πρωτο ΣΚ συνειδητοποιησα πως αυτη η περιοδος της ζωης μας μονο μελισταλαχτη δεν θα ειναι. Η μικρη, παρολο που της αρεσει πολυ το νεο μας σπιτι οπως λεει ειναι τρομερα κακοτροπη, νευρικη, αυθαδης.... και το χειροτερο οχι με μενα.. (αυτο ισως το καταλαβαινα) αλλα με τον πατερα της. Του μιλαει τοσο ασχημα, τοσο αποτομα.. χρησιμοποιει τετοιες εκφρασεις λες και τσακωνεται με καποια φιλη της. Αρνειται να ακουλουθησει τον οποιοδηποτε κανονα, την οποιαδηποτε προτροπη, το οτιδηποτε! Κανει ζημιές, δεν ακουει κανεναν, βαζει τη μουσικη στη διαπασων τα μεσανυχτα και οταν ο μπαμπας της την μαλωνει βαζει τις φωνες και κλειδωνεται στο δωματιο της ή ακομα χειροτερα λεει στον μπαμπα της να την γυρισει στη μαμα της κατι το οποιο τον σκοτωνει- Επαναλαμβανω πως ολη αυτη η συμπεριφορα απευθυνεται στον πατερα της. Με μενα ολα μελι-γαλα.

Μεχρι στιγμης ολα αυτα τα απεδιδα στο γεγονος οτι ειναι μοναχοπαιδι και ως εκ τουτου ιδιαιτερα καλομαθημενο. Φυσικα νομιζει πως ειναι το κεντρο του κοσμου και εχει παντα δικιο σε ολα... Και επισης καταλαβαινω ποσο δυσκολο ειναι ολο αυτο για εκεινη, τοσα καινουρια πραγματα που πρεπει να κατανοησει/καταπιει, αν και η μητερα της συζει επισης με τον καινουριο της συντροφο. Διακρινω ομως επισης και μια νοοτροπια απαραδεκτη για μενα αλλα μαλλον αποδεκτη απο το σπιτι της πως δεν πειραζει να μιλαμε ασχημα και πως μαλλον ειναι καλο να ειμαστε "μαγκακια".

Και φυσικα δεν θα ειχα κανενα προβλημα με αυτο εαν δεν επηρεαζε τοσο πολυ τον αντρα μου... Εχω φτασει στο σημειο να φοβαμαι τα ΣΚ που ερχεται στο σπιτι μας το παιδι.. Τις προαλλες τον ακουσα κλεισμενο στο μπανιο να κλαιει. Του προτεινα να δουμε εναν ψυχολογο αλλα αρνηθηκε -ισως δεν ειναι ετοιμος ακομα-

Απο την αλλη εγω ημουν και ειμαι ακομα της αποψης πως η διαπαιδαγωγηση του παιδιου ειναι αποκλειστικα θεμα της μαμας του μπαμπα, αντε και των δασκαλων. Σε καμια περιπτωση δεν θελω να αναλαβω ρολο γονεα -δεν θα μπορουσα αλλωστε- ή να επεμβω στην ανατροφη της. Και οταν το συζητησα με τον αντρα μου συμφωνησαμε πως εγω θα ειμαι ο καλος μπατσος και εκεινος ο κακος. Αλλα ακομα και αυτο η μικρη φαινεται να το εκμεταλλευεται. Ειναι πανεξυπνη αλλωστε. Ομως υπαρχει μεγαλο προβλημα στο σπιτι μας και εγω δεν αντεχω να βλεπω τον ανθρωπο μου να υποφερει.

Υπαρχει κατι που μπορω να κανω?

Οπιαδηποτε απαντηση ειναι ευπροσδεκτη.

Ευχαριστω για το χρονο που αφιερωσατε.

Tα πράγματα θα έιναι δύσκολα διότι το παιδί μπαίνει στην εφηβεία ...ναι απο τα 11 κάποια παιδια μπαίνουν νωρίτερα .

Η συμπεριφορά μια κοπελας που τώρα ξεκινάει να μπαινει στην εφηβεία είναι έτσι απότομη και έντονη σε κάποια κορίτσια ...... ....και το ότι έχουν χωρίση οι γονείς του χειρότερεύη την κατάσταση και τα γεγονότα είναι πιο έντονα ...εκμεταλέυεται την αδυναμία που της έχει ο πατέρας της και τον κτυπάει εκεί .......και δυστηχως οι μπαμπαδες δεν είναι τόσο δυνατοί , κατα βάθος θα νιώθει και αυτός κάπιοες τύψεις ίσως , που δεν είναι μαζί με την μαμα της και έτσι να την αφήνει να τον κτυπάει με της πράξης και την συμπεριφορά της και να φοβάτε να της εναντιωθεί πολύ διότι δεν έχει την δύναμη............εκει πρεπει να βοηθησεις εσυ΄..........

Αφου με σένα τα παέι καλα εκμετα λευσου το και κάτσε και μιλησε της

Ε ξηγησε της οτι ο πατέρας της στενωχωριέται πολύ απο την συμπεριφορά της και οτι την αγαπάει πολύ .....

Δεν θα την κρίνεις θα πεις τη γνώμη σου σαν τρίτο πρόσωπο στην οικογένεια

Θα προσπαθείς να γίνεις φίλη της να την έχει απο κοντά χωρίς να κρίνεις το πως την έχει μεγαλώση η μάνα της ......βασικό αυτό .

[mousmoulitsa]

Τι να πω... Μπορει να σκεφτομουν πως περναει μια δυσκολη φαση αλλα μαλλον δεν ειχα συνειδητοποιησει ποσο πολυ ποναει αυτο το παιδι. Εχετε τοσο δικιο... Εχει βρεθει να κολυμπαει μονη της σε μια φουρτουνα αλλαγων και ορμονων και εγω καθομαι και σκεφτομαι τον αντρα μου. Ψαχνω κιολας για ειδικο.

Ομως να ρωτησω εσας τις μαμαδες... Εχω το δικαιωμα να τη βαζω εστω και διακριτικα στη θεση της οπως λεει η georgia87? Οταν μου ζηταει τη μασκαρα μου για να βαφτει μπορω/πρεπει να της λεω ποσο απαραδεκτο ειναι αυτο για την ηλικια της? Οταν το τολμησα αυτο τη πρωτη φορα μου ειπε πως η μαμα της την αφηνει... Οταν μιλαει στο κινητο της με τις φιλες της και χρησιμοποιει λεξιλογιο που δεν μπορω καν να σας περιγραψω, μπορω/πρεπει να της πω ποσο ασχημο ακουγεται ολο αυτο? Φοβαμαι κιολας οτι θα χασω αυτη τη θεση της "φιλης" και τοτε δεν θα μου ανοιχτει ποτε! Μεχρι στιγμης τουλαχιστον κραταει μια "συνομωτικη" σταση απεναντι μου. Και εγω της κανω ολα τα χατηρια. Στο μονο που εχω αντισταθει σθεναρα ειναι στα ψεμματα που θελει να λεει στο μπαμπα της -οτι διαβασε, οτι εκανε μπανιο κλπ- Της λεω τοτε λυπαμαι αλλα δεν μπορω να πω ψεμματα στον μπαμπα.

Και αφου ειστε τοσο προθυμες να το εκμεταλλευτω και να ρωτησω και κατι αλλο? Υπαρχουν ειδικοι ψυχολογοι για παιδια ή θα πρεπει να ψαξω απλώς εναν καλο ψυχολογο...

 

Kαταλαβαινω ακριβως πως νιωθεις , θα σου πω απο δικη μου πειρα ....οσο καιρο ο συντροφος μου της εκανε ολα τα χατηρια και φυσικα οτι και να εκανε δεν μιλαγε τοσο πιο ασχημη γινοταν η συπεριφορα της .Ενα πρωι που την πηγαιναμε σχολειο και ηταν μεσα στα νευρα και την επιθεση ως συνηθως και τις φωνες της μιλησε διακριτικα μεν αυστηρα δε ηταν ενα τεστ και για τους 3 μας ...η μικρη δεν μιλησε σταματησε την γκρινια και τις φωνες απο εκεινη την ημερα μπορω να σου πω ειμαστε πολυ καλυτερα . Επισης θα κοιταξεις για παιδοψυχολογο οχι ψυχολογο εγω σου ειπα εκλεισα ραντεβου για αυτην την τριτη αν θες περισσοτερες πληροφοριες στειλε πμ να σου δωσω.

[mousmoulitsa]

Επισης Καλλιοπη να θυμασαι οτι η μικρη σε τεσταρει ακομα, τα ορια σου τι δεχεσαι και τι οχι και ισως σε περιμενει στην γωνια για μια λαθος κινηση σου να στραφει και εναντιον σου , ειναι πολυ λεπτη η θεση σου και δυσκολη.Απο την αλλη ο αντρας σου ( δεν ξερεις ποσο τον νιωθω ...) ειναι και αυτος σε μια περιεργη φαση που δεν ξερει και δεν μπορει να την αντιμετωπισει ( ισως νιωθει και τυψεις οποτε δικαιολογει την συμπεριφορα της ) .

[fenaki]

ίσως να πρέπει με πολυ αγάπη και καλό τρόπο να μιλησεις πρωτα με τον άντρα σου και να του δώσεις να καταλάβει πως το να πάει σε ένα παιδοψυχολόγο δεν σημαινει πως κάποιος είναι ψυχικά άρρωστος....έιναι το 3το προσωπο που θα σε ακουσει και θα σε αυμβουλεψει ανάλογα....ειδικά αυτοι που ασχολουνται με το θέμα χωρισμός των γονέων.....άλλη λυση είναι του αγοράσεις ένα καλό βιβλίο με συμβουλές επι του θέματος έτσι ώστε να μπει στην φιλοσοφία του θέματος και να καταλάβει κάποια πράγματα......

εσυ δεν μπορεις να κάνεις και πολλά εκτος απο αυτό που κάνεις να αγαπάς ένα παιδι που δεν έχεις γεννήσει και να το θεωρεις οικογένεια σου....

ίσως αυτό που θα σε βοηθούσε είναι κάνετε πράγματα όλοι μαζί....πχ να καθίσετε να μαγειρέψετεή κάτι που της αρέσει....να δώσετε και πρωτοβουλίες στην μικρή επιβραβευοντας της μονο και μόνο για την προσπάθεια....να της δείξετε πως υπάρχει χώρος και για εκεινη....

καλή τυχη σε οτι και αν επιλεξετε

[kalliopi71]

Βρε κοριτσια.. τι να πω..

Σας ευχαριστω ειλικρινα για τις συμβουλες σας. Ηδη νιωθω πολυ πιο δυνατη.

Ειναι σπουδαιο να νιωθεις πως καποιος που δεν ειναι μανα σου ή πατερας σου σε συμβουλευει για το καλο σου. Αυτο θελω και εγω να πετυχω με τη μικρη. Να καταλαβει πως δεν ειμαι εχθρος της και πως η αγαπη μου για εκεινη ειναι ειλικρινης (Στην αρχη βεβαια να σας εξομολογηθω πως ενδιαφερομουν να ειναι καλα ετσι ωστε να ειναι ο αντρας μου καλα και αρα και εγω καλα... κοιτα ομως που φευγει τις Κυριακες και το σπιτι μας φαινεται τοσο αδειο)

Σας ευχαριστω και παλι μεσα απο τη καρδια μου.

[kalliopi71]

mousmoulitsa πως γινεται αυτο με το πμ... μπορεις να μου στειλεις εσυ?

[mousmoulitsa]

mousmoulitsa πως γινεται αυτο με το πμ... μπορεις να μου στειλεις εσυ?

 

οκ πανω αριστερα κατω απο το nick name σου γραφει προσωπικα μηνυματα ...σου στελνω θα δεις σε λιγο οτι θα λεει notification 1

[mousmoulitsa]

σου εστειλα αν δεν το πηρες πες μου

[danel]

... κοιτα ομως που φευγει τις Κυριακες και το σπιτι μας φαινεται τοσο αδειο)

 

Νομίζω ότι αυτό θα της άρεσε πολύ να της το πείτε! Σίγουρα θα μαλάκωνε κάπως την καρδιά της.