τι συμπεριφορά είναι αυτή;;;;[επιθετικότητα / δαγκώνει ]

[arleta]

καλησπερες!!!!!!!!!!!!

ξεκινάω το μακρύ κατάλογο των προβλημάτων μας......

 

ο μεγάλος μου γιος ο κων είναι 19 μηνών.... κι ο μικρός μου 2,5.....

από την αρχή που γέννησα το δεύτερο ο κων δεν έδειξε να έχει πρόβλημα, να χαλιέται ή να ζηλεύει....

 

το μόνο που έκανε ήτανε να ξυπνάει τη νύχτα και να έρχεται να κοιμηθεί μαζί μας (το μωρό το έχω δίπλα μου σε ένα καλάθι)....

αυτό το έκανε και παλιά.... δηλ, τις πρωινές ώρες, 5, 6, 7 το πρωί μας ερχότανε.... τώρα με το μωρό το έκανε πολύ νωρίς, 12 με 1 το βράδυ....

να πω ότι από 13 μηνών κοιμάται κανονικά σε δικό του κρεβάτι στο δωματιο του.... γενικά δεν είχαμε δυσκολίες στον υπνο....

 

ξαφνικά.....

εδώ και μια εβδομάδα κάνει πολύ άστατο ύπνο.... ξυπνάει ότι ώρα να 'ναι και κάνει ότι να 'ναι.... θέλει να παιξει, σηκώνεται και φεύγει και μετά δυσκολεύεται να ξανακοιμηθεί.... κι αν κοιμηθεί μετά από λίγο παλι τα ίδια... λες και λαγοκοιμάται.... μέχρι που κλείνουμε τα φώτα να μη μπορεί να φύγει και κάθεται στο κρεβάτι και παίζει με εμάς..... :rolleyes:

 

επίσης....

ενώ δεν ήταν βίαιαος στο μωρό, ξαφνικά το βαράει και το δαγκώνει......... :sad:

βασικά μια μέρα ένα κοριτσάκι λίγο μεγαλύτερο του τον έβαλε κάτω τον κων και τον δάγκωσε στο κεφάλι κι από τότε ξεκίνησε αυτό το βιολί....

αλλά στο μωρό ήτανε κύριος.... το χαιδευε, το φίλαγε και μόνο αν ήταν άλλοι μπροστα του έδινε καμιά ελαφριά σφαλιάρα....

τώρα όλο το δαγκώνει..... κι αυτό το καημένο κλαίει... :sad:

 

έχω του νου μου να μη το κάνει..... αλλά κι ένα δευτερόλεπτο να στρίψω τα μάτια μου το κάνει.....

 

δε θέλω να νιώσει άσχημα ή παραμελημένος και προσέχω πως θα του φερθώ και πως θα τον μαλώσω....

γι αυτό και τον αφήνω να κοιμάται μαζί μας.... γι αυτό ποτέ δε του απαγόρευσα να πιάσει το μωρό, να το χαιδέψει, να το παίξει κτλ....

 

αλλά κάτι πρέπει να γίνει τώρα μ αυτή του τη συμπεριφορά.....

γι αυτό θέλω τη βοήθεια σας...........

[maria-giannis]

αν τον πιασεις μια μερα και του μιλησεις?να κατσετε οι δυο σας και να του εξηγησεις οτι το αδερφακι του επειδη ειναι μικρουλι πρεπει να το προσεχει να το προστατευει και οχι να το δαγκωνει η να αφηνει αλλα παιδακια να το πειραζουν ας πουμε.να το παιξει και λιγο μεγαλος αδερφος οτι και καλα το εχει υπο τη προστασια του.εγω αν και μικρη(5χρονων)ενοιωθα λιγο περιεργα οταν ηρθε η αδερφη μου στο σπιτι και παντα ειχαμε αντιζηλιες και εριδες αλλα αν εβλεπα καποιον να τη πλησιαζει του ορμαγα!ειναι λογικο να ζηλευει και να νοιωθει οτι απειλειται.προσπαθησε οσο μπορεις να του το εξηγησεις και ισως να χαλαρωσει και εκεινος.σου ευχομαι να βελτιωθουν τα πραγματα

[elenik]

Δυσκολη φαση. Και ειναι και μικρο και τι να του πεις και τι να εξηγησεις?

Προσπαθησε να βρεις τροπους να εκτονωνετε την ενταση και την ενεργεια του θα ελεγα χωρις να ξερω ειλικρινα.

Θα τον πηγαινα κουνιες και γενικα θα προσπαθουσα να κανει πραγματα με δραση ωστε να ξεσπαει ολο αυτο που νοιωθει. Καποιος να σε βοηθησει σε αυτα υπαρχει?

Ειναι πολυ μικρακι κι εκεινο για να πολυκαταλαβει. Κανενα παραμυθακι ισως?

[arleta]

Ο "μεγαλος" σου εχει μιλησει?

 

όχι...

μόνο τρα βασικά λέει κι αυτά όταν θέλει....

"μαμ" μαμά" "μπαμπά" "πο πο" κι άλλα τετοια.....

[arleta]

μωρέ και βόλτες πάμε και στην αυλή παίζουμε και στο σπίτι κάνουμε διάφορα πράγματα μαζί.... για να μη νιώθει μόνος και παίζουμε, και παραμυθάκι διαβάζουμε....

αλλά όταν εγώ θηλάζω κι αυτός με τραβάει να πάιξουμε δε μπορώ να του κάνω το χατήρι κι εκεί πιστεύω τσαντίζεται.....

[Georgia87]

Νομιζω πως πρεπει να του δωσεις να καταλαβει πως αυτος τωρα ειναι ο μεγαλυτερος αδερφος αρα πρεπει να προστατευει το μικρουλι και να το αγαπαει. Ειναι πολυ λογικο να ζηλευει! Με τα περισσοτερα παιδακια που αποκτουν καινουριο αδερφακι, ακομα κι αν δεν ειναι μοναχοπαιδια, το ιδιο συμβαινει.

Υπαρχει ομως και αλλη λυση...ισως...μια μικρη...δωροδοκια???

Να του αγορασεις δηλαδη ενα παιχνιδι που του αρεσει και να του πεις πως ειναι απο το μικρο του αδερφο! Σιγουρα θα αρχισει να βλεπει το μικρουλι μετα με αλλο ματι! Ευχομαι καλη επιτυχια!

[eirinibyronas]

Νομιζω όλο αυτό ειναι ανασφάλεια και ζηλεια

Εμενα συνεβη το αντίθετο , δηλ στην αρχη το χτυπαγε το δαγκωνε και τα λοιπα και τωρα το προσεχει και το προστατευει .Η αλλαγη αυτή στη συμπεριφορα του ξεκίνησε μετά από 4-5 μήνες .Ο μεγαλος ήταν 20 μηνων όταν γεννηθηκε ο μικρός .

Πιστευω πως βόηθησε το ότι του ελεγα "ελα Δημητρη να βοηθησεις να αλλαξουμε το μωρο " "φερε μου τη πανα του " ή "κοιτα πως σε κοιταει ο αδελφος σου " "ποσο σε αγαπάει" ή "είδες πώς χαμογελαει όταν σε βλέπει ;"

Τωρα αμα ακουει το μικρό να κλαιει τρεχει πρώτος στην κουνια του " μαμά το μωρό μας κλαιει" μου λέει

Επισης να πω οτι και μας κοιμαται μαζί μας παρολο που του πήραμε δικό του κρεβατι και του φτιαξαμε το υπνοδωματιο,

πιστευω οτι ο μόνος τρόπος είναι να βγουν και τα δυο μαζι

Εχασε την πρωτια και νοιωθει παραμελημένος γι αυτό ζητα περισσότερο χρόνο μαζί σας

[arleta]

Νομιζω πως πρεπει να του δωσεις να καταλαβει πως αυτος τωρα ειναι ο μεγαλυτερος αδερφος αρα πρεπει να προστατευει το μικρουλι και να το αγαπαει. Ειναι πολυ λογικο να ζηλευει! Με τα περισσοτερα παιδακια που αποκτουν καινουριο αδερφακι, ακομα κι αν δεν ειναι μοναχοπαιδια, το ιδιο συμβαινει.

 

και πως του το δίνεις να το καταλάβει;;;;

 

Υπαρχει ομως και αλλη λυση...ισως...μια μικρη...δωροδοκια???

Να του αγορασεις δηλαδη ενα παιχνιδι που του αρεσει και να του πεις πως ειναι απο το μικρο του αδερφο! Σιγουρα θα αρχισει να βλεπει το μικρουλι μετα με αλλο ματι!

 

αυτό το κάναμε όταν γεννήθηκε το μωρό....

 

λες να θέλει ανανέωση η δωροδοκία;;;;;;;;;

[arleta]

Νομιζω όλο αυτό ειναι ανασφάλεια και ζηλεια

 

ναι μάλλονν αυτό ισχύει.....

 

Πιστευω πως βόηθησε το ότι του ελεγα "ελα Δημητρη να βοηθησεις να αλλαξουμε το μωρο " "φερε μου τη πανα του " ή "κοιτα πως σε κοιταει ο αδελφος σου " "ποσο σε αγαπάει" ή "είδες πώς χαμογελαει όταν σε βλέπει ;"

 

κι εγώ τα κάνω αυτά....

μέχρι που κάνω το μωρό μαριονέτα...... και καλά ότι χαιδεύει το κων, ότι τον φιλάει και τέτοια....

 

.Ο μεγαλος ήταν 20 μηνων όταν γεννηθηκε ο μικρός .

 

εμενα ο μεγάλος ήταν σχεδόν 17......

[arleta]

αν τον πιασεις μια μερα και του μιλησεις?να κατσετε οι δυο σας και να του εξηγησεις οτι το αδερφακι του επειδη ειναι μικρουλι πρεπει να το προσεχει να το προστατευει και οχι να το δαγκωνει η να αφηνει αλλα παιδακια να το πειραζουν ας πουμε

 

του μιλάω και του εξηγώ.....

αλλά ναωρτιέμαι πόσα καταλαβαίνει.... ή μάλλον πόσα θέλει να κατλάβει....

[agentP]

Δεν το έχω αντιμετωπίσει, αλλά θα προσπαθούσα να τον ρίξω στο φιλότιμο, όπως είπαν και παραπάνω, ότι το μωρό το αγαπάμε πολύ, ότι δεν κάνει να το κάνουμε να πονάει

eirinibyronas: "κοιτα πως σε κοιταει ο αδελφος σου " "ποσο σε αγαπάει" ή "είδες πώς χαμογελαει όταν σε βλέπει ;"

Κάπως έτσι του μίλαγα κι εγώ, το είχε δεχτεί πολύ καλά ο μεγάλος.

Πιστεύω ότι κάνεις πολύ καλά που τον αφήνεις να έρχεται το βράδυ κοντά σας και τον βοηθάς να νιώθει ασφάλεια. Με το δάγκωμα μπορεί να το έχει βρει παιχνίδι (δαγκώνω - κλαίει - τρέχει η μαμά), εξήγησέ του όσο μπορεί να καταλάβει.

[ARNIKOL]

bounitsa, καλημέρα. Τα ίδια περνάμε κι εμείς. Τα δικά μου έχουν 20 μήνες διαφορά. Ενώ στην αρχή τον πρόσεχε, τον χάιδευε, ανησυχούσε όταν έκλαιγε κλπ, τώρα καμία σχέση. Έχει γίνει πολύ επιθετικός απέναντί του. Μα με το καλό μα με το άγριο, δεν καταλαβαίνει τπτ. Τον σπρώχνει τώρα που άρχισε να περπατάει, τον χτυπάει στο κεφάλι, του πετάει παιχνίδια...Δεν πτοείται από την παρουσία μας και δεν παίρνει από λόγια. Ακόμα και σε άσχετες στιγμές που του λέμε ότι δεν πρέπει να χτυπάει τον αδερφούλη, ότι είναι μικρός και αν χτυπήσει θα πονέσει, ότι πρέπει να τον αγαπάει και να τον προσέχει ως μεγαλύτερος, ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ. Πιστεύω ότι είναι φάση και θα περάσει. Νιώθω όμως ότι είναι άδικο για τον μικρό μου να τραβάει όλα αυτά τα ζόρια. Ας ελπίσουμε να περάσει όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα (και αναίμακτα) αυτή η φάση και για τα 2 μικρά. Υπομονή και προσοχή!

[love4four]

όχι...

μόνο τρα βασικά λέει κι αυτά όταν θέλει....

"μαμ" μαμά" "μπαμπά" "πο πο" κι άλλα τετοια.....

 

Bounitsa,

 

Καλημέρα. Τα παιδάκια μας εχουν σχεδόν την ίδια διαφορά (03/04/2008 ο Νικόλας + 20/10/2009 η Σεμίνα) !

Το θεωρώ απολύτως φυσιολογικό να ζηλεύει ένα μωρό, ουσιαστικά, που εν μια νυκτί, χάνει την πρωτοκαθεδρία. ΟΚ, κι εμείς είχαμε χτυπήματα, προσπαθούσα να της βγάλει το μάτι κλπ κλπ ...του μίλαγα ασταμάτητα και, κυρίως, προσπαθούσα είτε να του αποσπώ την προσοχή όταν έβλεπα την καταιγίδα να έρχεται είτε να τον ρίχνω στο φιλότιμο "Κοίτα πόσο πολύ σε αγαπάει ηα δερφή σου, θέλει να σε κάνει καλό καλό, να σε αγκαλιάσει" και όλα αυτά τα ωραία.

Τον τελευταίο καιρό πλέον που βλέπω ότι την χτυπάει συνειδητά όμως, έχω εφαρμόσει την "τιμωρία" (τον αποσύρω από τον χώρο για 3 λεπτά προειδοποιώντας πριν -- επεξηγώντας μετά) και τις πιο πολλές φορές πιάνει !

Ξέρεις κάτι ? Βλέπω άλλα παιδάκια στην ηλικία των "μεγάλων" μας -- μοναχοπαίδια εννοώ και λέω είναι μικρά. Με τον Νικόλα ξαφνικά τον αντιμετωπίζω σαν τόοοοοσο μεγάλο ! Και είναι άδικο αυτό το βάρος για τους ώμους τους !

Όλα με μέτρο λοιπόν. Ναι μεν πρέπει να μάθουν να μην χτυπάνε αλλά το κάνουν πιστεύω στην προσπάθειά τους να επικεντρώσουν πάνω τους την προσοχή.

Πιστεύω πως μεγαλώνοντας θα είναι τόσο αγαπημένα αδέρφια. Υπομονή !

[arleta]

Νιώθω όμως ότι είναι άδικο για τον μικρό μου να τραβάει όλα αυτά τα ζόρια. Ας ελπίσουμε να περάσει όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα (και αναίμακτα) αυτή η φάση και για τα 2 μικρά. Υπομονή και προσοχή!

 

κρίμα κι άδικο είναι για τα μικρούλια μας.... αλλά πως να το κάνουμε;;;;

 

πόσο στεναχωριέμαι όταν βλέπω τα δοντάκια του μεγάλου μου αποτυπωμένα στα χεράκια του μικρούλη μου....

[arleta]

Ξέρεις κάτι ? Βλέπω άλλα παιδάκια στην ηλικία των "μεγάλων" μας -- μοναχοπαίδια εννοώ και λέω είναι μικρά. Με τον Νικόλα ξαφνικά τον αντιμετωπίζω σαν τόοοοοσο μεγάλο ! Και είναι άδικο αυτό το βάρος για τους ώμους τους !

Όλα με μέτρο λοιπόν. Ναι μεν πρέπει να μάθουν να μην χτυπάνε αλλά το κάνουν πιστεύω στην προσπάθειά τους να επικεντρώσουν πάνω τους την προσοχή.

 

ξαφνικά το μεγάλο παιδί μεγαλώνει.... είναι ο μεγάλος....

ξαφνικά πρέπει να αλλάξει πολλά από τη καθημερινότητα του και κυρίως την αποκλειστικότητα του.... είναι βαρύ αυτό....

και λέω πάλι καλά που δε μου δημιουργεί ιδιαίτερα προβλήματα....

 

όταν είναι στις καλές του μου φέρνει ότι του ζητήσω και πλυμμηρίζει το μωρό στα φιλιά..... όταν τον πιάσει η μλκ του, αλιμονο του του μικρούλη....

[giota.]

Εμενα ο "μεγαλος" μου γιος ηταν 17 μηνων οταν γεννησα τα διδυμα!

Δεν ειχε να αντιμετωπισει ενα μωρο,αλλα δυο.Ζηλευει αλλα μεσα σε λογικα πλαισια.Απλα οταν με βλεπει πολλη ωρα με το μωρο αγκαλια αρχιζει κ μου ζηταει διαφορα οπως πχ νερο ή φαγητο κτλ κτλ απλα επειδη θελει να του δωσω σημασια.Διαβασα οτι παιζετε μαζι στην αυλη,ειναι πολυ καλο αυτο,να τον αφηνεις να συμμετεχει,να παρακολουθει που κανεις μπανιο το μωρο,να του μιλας συνεχεια και σιγα σιγα θα καταλαβει.Απλα ειναι μικρα κ νομιζουν πως τα μωρα ειναι παιχνιδια,θελουν να παιξουν μαζι τους.Δεν τα χτυπανε επειδη ζηλευουν,απλα για να δουν πως θα αντιδρασουν.Κι εμενα τα ξυπναει οταν κοιμουνται,και κλαινε αλλα δε γινεται διαφορετικα.....με αρκετη υπομονη ολα θα πανε καλα!!!!!

Καταλαβαινω πως δε σε βοηθαω μ αυτα που γραφω,ειναι κουραστικο να ακους γκρινια σχεδον συνεχεια.Ομως οταν μεγαλωσει λιγο ακομη ο μικρος σου θα παιζουνε παρεα!!!!

[vag]

Δώσε στον μεγάλο σου γιο ρόλο μεγάλου. Ετσι θα νοιώθει ότι είναι στην ίδια ομάδα με τη μαμά και το μπαμπά και το μωρό από την άλλη... έτσι δεν θα το βλέπει σαν αντίζηλο.

Ζήτησε του να αποφασίσετε μαζί για θέματα που αφορούν το μωρό.

Πράγματα που μπορεί να κάνει είναι πχ:

να διαλέξει ποιο φορμάκι (από τα δύο που θα του δείξεις) θα φορέσει σήμερα το μωρό.

να διαλέξει σε ποιο μπιμπερό (από τα δύο που θα του δείξεις) θα πιει γάλα το μωρό.

να σου δώσει το μπεμπιλίνο που θα του βάλεις και εννοείται μπορεί να διαλέξει οποιο μπεμπιλίνο θέλει

να το σκεπάσετε μαζί το μωρό "γιατί δεν μπορεί μόνο του"

Εχοντας την εντύπωση ότι έχει τον έλεγχο, δεν θα φοβάται - ζηλεύει το μωρό γιατί απλουστατα "ειναι το μωρο"

[arleta]

Καταλαβαινω πως δε σε βοηθαω μ αυτα που γραφω,ειναι κουραστικο να ακους γκρινια σχεδον συνεχεια.Ομως οταν μεγαλωσει λιγο ακομη ο μικρος σου θα παιζουνε παρεα!!!!

 

αυτές τις μέρες περιμένω.... να παίζουν μαζί.... αργούν όμως.....

 

να το σκεπάσετε μαζί το μωρό "γιατί δεν μπορεί μόνο του"

 

καλό αυτό!!!!!!!!!!!!!

[Ασπασία]

Λοιπον και εμενα 20 μηνες εχουν διαφορα...

Την πρωτη εβδομαδα ηταν ολα τελεια, οταν καταλαβε οτι το μωρο ηρθε για να μεινει, αρχισε να εχει αντιστοιχες συμπεριφορες οι οποιες γινονται πολυ πιο εντονες οταν υπαρχουν άλλοι (μπαμπας, παπουδες κλπ) μπροστα. Οταν ειμαστε οι 3μας εχω πλεον καταλαβει ποτε παμε για πολεμο οταν εγω δεν ειμαι διαθεσιμη...

 

Οταν μιλησα με τον παιδιατρο με καθησυχασε λεγοντας μου οτι ειναι πολυ ανθεκτικα τα μωρα γιατι φοβομουν και για τη σωματικη του ακεραιοτητα(ναι αλλα τι φταινε θα μου πεις, γιατι τα μεγαλα δεν εφαγαν ποτε ξυλο απο κανεναν...)

αλλα και για τον μεγαλο για την ψυχολογια του και μου ειπε ο γιατρος οτι ειναι απολυτα φυσιολογικη και να μην τον μαλωνω αλλα να τον ενθαρυνω να μιλησει και να ξεσπασει (ουτε εμενα μιλαει, μου προτεινε να λεω εγω συναισθηματα που τον εκφραζουν).

Διαβασα σε ενα βιβλιο οτι για να καταλαβω τα συναισθηματα το παιδιου ειναι σαν να ερχεται ο αντρας μου να φερνει μια άλλη γυναικα στο σπιτι και να μου λεει, θα κοιμαμαι μαζι της, θα την ταιζω, θα την φροντιζω, αλλα και εσενα σε αγαπαω και θα πρεπει να εισαι χαρουμενη κιολας γιατι θα εχεις παρεα ...

Αυτο που κανω εγω και πλεον αρχισε να δουλευει ειναι το εξης...

Καθε πρωι μολις ξυπνησει το μωρο εχουμε 15λεπτο στο κραβατι ολοι μαζι οπου χαιδευουμε, επεξεργαζομαστε, μιλαμε και γελαμε με το μωρο.

Του ζηταω να μου φερει πανα, η γουλιτσα ή ενα παιχνιδι γιατο μωρο και να συμμετεχει σε οτι κανω.

Οταν τωρα φαει τη φλασια και του ριξει καμμια, αν ειναι ανωδυνη (σε αυτες πλεον ο μικρος γελαει κιολας!!!) κανω οτι δεν την ειδα και αγνοω.

Αν μπορω τον προλαβαινω και λεω οχι βρε παιδι μου γιατι τι σου εκανε, θελεις να τον κανεις ντα (παντα ναι λεει) ελα κανε λιγο το ποδαρακι του (να την βγαλει ανωδυνα)

Αν τραβηξει μαλλια ή δαγκωσει πολυ θα μπει τιμωρια για λιγο θα βγει, θα του πω οτι προσεχουμε τα παιδακια (γενικα) και δε χτυπαμε, δεν δαγκωνουμε και το προσπερναω

Τελος αν ειμαι διπλα και παει να το κανει του κανω το ιδιο...

Μολις πιασει το μαλι (εχει και πολυ ο κακομοιρουλης μου) τον βουταω και εγω απο τα μαλλια (δεν τα τραβαω απλα πιανω μια τουφα) και του λεω αν τραβηξεις του μωρου θα τραβηξω εγω τα δικα σου να δουμε ποιος θα πονεσει (μια φορα του τα τραβηξα κιολας) και παντα τα αφηνει.

[arleta]

Την πρωτη εβδομαδα ηταν ολα τελεια, οταν καταλαβε οτι το μωρο ηρθε για να μεινει, αρχισε να εχει αντιστοιχες συμπεριφορες οι οποιες γινονται πολυ πιο εντονες οταν υπαρχουν άλλοι (μπαμπας, παπουδες κλπ) μπροστα. Οταν ειμαστε οι 3μας εχω πλεον καταλαβει ποτε παμε για πολεμο οταν εγω δεν ειμαι διαθεσιμη...

 

 

ακριβώς τα ίδια...

όταν είμαστε οι 3 μας το ελέγχω καλύτερα.... αν είναι κι άλλοι μπροστά ξεφεύγουν τα πράγματα....

 

Διαβασα σε ενα βιβλιο οτι για να καταλαβω τα συναισθηματα το παιδιου ειναι σαν να ερχεται ο αντρας μου να φερνει μια άλλη γυναικα στο σπιτι και να μου λεει, θα κοιμαμαι μαζι της, θα την ταιζω, θα την φροντιζω, αλλα και εσενα σε αγαπαω και θα πρεπει να εισαι χαρουμενη κιολας γιατι θα εχεις παρεα ...

 

φαντάζομαι πίκρα που θα έχουν τα "μεγάλα" παιδάκια μας.....

 

Καθε πρωι μολις ξυπνησει το μωρο εχουμε 15λεπτο στο κραβατι ολοι μαζι οπου χαιδευουμε, επεξεργαζομαστε, μιλαμε και γελαμε με το μωρο.

 

χα χα!!!

εμείς κοιμόμαστε ολοι μαζί!!!!!

θέατρο έχουμε γίνει....

 

Τελος αν ειμαι διπλα και παει να το κανει του κανω το ιδιο...

Μολις πιασει το μαλι (εχει και πολυ ο κακομοιρουλης μου) τον βουταω και εγω απο τα μαλλια (δεν τα τραβαω απλα πιανω μια τουφα) και του λεω αν τραβηξεις του μωρου θα τραβηξω εγω τα δικα σου να δουμε ποιος θα πονεσει (μια φορα του τα τραβηξα κιολας) και παντα τα αφηνει.

 

έχω αρχίσει να το εφαρμόζω κι εγώ αυτό....

του το έχω κάνει δυο φορές ..... μόλις πάει να δαγκώσει το μωρό στο χέρι πάω κι εγώ να τον δαγκώσω....

 

αν του το γυρίσει σε φιλί τον φιλάω κι εγώ αν τον δαγκώσει κάνω ότι τον δαγκώνω κι εγώ .... όχι δυνατά εννοείτε...

θέλω να καταλάβει ότι το μωρό πονάει.....

 

άντε να δούμε.......

[Ασπασία]

 

 

χα χα!!!

εμείς κοιμόμαστε ολοι μαζί!!!!!

θέατρο έχουμε γίνει.... :rolleyes:

 

 

 

 

 

Γιατι εμεις τι νομιζεις οτι κανουμε...και το κακο ειναι οτι το κρεβατι το πηραμε μικρο γιατι αναρωτιομασταν τι να το κανουμε το μεγαλο κρεβατι αφου κοιμομαστε αγκαλια (προ παιδιων...)

[arleta]

Γιατι εμεις τι νομιζεις οτι κανουμε...και το κακο ειναι οτι το κρεβατι το πηραμε μικρο γιατι αναρωτιομασταν τι να το κανουμε το μεγαλο κρεβατι αφου κοιμομαστε αγκαλια (προ παιδιων...)

 

εμείς δεν έχουμε καν κρεβάτι....

 

έχουμε πετάξει ένα στρώμα στο πάτωμα μεγάλο και κοιμόμαστε εκεί!!!!

 

είχαμε προβλέψει εμείς!!!!!

και δε φοβόμαστε να μη πέσει κανείς τη νύχτα!!

[v & a]

νομιζω πως περναει τη φαση επιθετικοτητας που καποια στιγμη εχουν περασει ολα τα παιδακια γυρω στα 2. αν υπολογιζω καλα ειναι στην ηλικια που ηταν η κορη μου οταν εκανε τα ιδια ενα διμηνο πανω κατω διαφορά.... εμας ξεσπουσε σε αγνωστα παιδακια στο παιδοτοπο, εσπρωχνε και λοιπα. Μετα απο λιγο ηρθε το μωρο και αλλαξε ο κοσμος της οχι ομως ιδιεταιρα μιας και τα ωρα στους 2πρωτους μηνες δε κανουν και πολλα που να κανουν ενα παιδακι 2 ετων να ζηλευει... Και ξαφνικα χωρις λογο και αιτια απο κει που το μωρο δε την ενοχλουσε (και μαλλον την αγνοουσε οσο δεν ηταν αναγκαιο να την βλεπει) της εριχνε και μια δαγκωνιαη τσιμπια.

Σιγα σιγα ξεπερασε τη φαση. Εμεις μολις εκανε κατι που θεωρουσαμε πως δεν επρεπε της λεγαμε μη ειναι κακο, το μωρο σ αγαπαει, θα μεγαλωσει να παιζετε μαζι και τετοια. Ασχολουμασταν πολυ μαζι της, και φυσικα της λεγαμε "φερε μου ενα μπεμπιλινο να αλλαξουμε το μωρο" και γενικα να κανει πραγματα να νιωθει στο συνολο κλπ... της διναμε εκεινο τον καιρο τοση σημασια,που στεναχωριεμαι πως δεν εχω παιξει με τη μικρουλα οσο με εκεινη οταν ηταν στην ιδια ηλικια.

 

ΑΥΤΟ που εχει κανει η μπουνιτσα

 

Τελος αν ειμαι διπλα και παει να το κανει του κανω το ιδιο...

Μολις πιασει το μαλι (εχει και πολυ ο κακομοιρουλης μου) τον βουταω και εγω απο τα μαλλια (δεν τα τραβαω απλα πιανω μια τουφα) και του λεω αν τραβηξεις του μωρου θα τραβηξω εγω τα δικα σου να δουμε ποιος θα πονεσει (μια φορα του τα τραβηξα κιολας) και παντα τα αφηνει.

το χω κανει κι εγω στο περιπου αλλα αν ειναι πολυ μικρος δε νομιζω να του αποτυπωθει. Δεν εχω συμπερανει με επιτυχια αν συνδεουν πως αυτο που τους κανεις σε σχεση με αυτο που νιωθουν οταν τους τραβας τα μαλλια, ειναι και αυτο που νιωθει το μωρο οταν το κανει το ιδιο το παιδι...

 

Τωρα βεβαια σε μας τα πραγματα αλλαζουνε σιγα σιγα. η μεγαλη ειναι τριων και εχει ξεπερασει τη φαση αυτη, και πλεον συνενοουμαστε ενω η μικρη ειναι στην τσιτα. Σημερα πηγε η μεγαλη να την αγκαλιασει, την ενοχλησε φαινεται, και τη δαγκωσε και της τραβηξε και τα μαλλια (και κλααααμα το 3χρονο!). Και σχεδον καθε μερα τη σπρωχνει τη διωχνει και της φωναζει τα δικα της ακαταλαβιστικα... Αν σε λιγο καιρο ο μικρος "ξυλοφορτωνει" τον μεγαλο να μην απορησεις. ειναι μαλλον της ηλικιας!

[arleta]

Σιγα σιγα ξεπερασε τη φαση. Εμεις μολις εκανε κατι που θεωρουσαμε πως δεν επρεπε της λεγαμε μη ειναι κακο, το μωρο σ αγαπαει, θα μεγαλωσει να παιζετε μαζι και τετοια. Ασχολουμασταν πολυ μαζι της, και φυσικα της λεγαμε "φερε μου ενα μπεμπιλινο να αλλαξουμε το μωρο" και γενικα να κανει πραγματα να νιωθει στο συνολο κλπ... της διναμε εκεινο τον καιρο τοση σημασια,που στεναχωριεμαι πως δεν εχω παιξει με τη μικρουλα οσο με εκεινη οταν ηταν στην ιδια ηλικια.

 

 

δε ξέρω κατά πόσο θέλει να καταλάβει όταν του το λέω....

ότι καταλαβαίνει τι του λέω είναι σίγουρο, απλά μερικές φορές κάνει ότι δε κατλαβαίνει....

 

εγώ βάζω το μωρό στο καρότσι κι ο μεγάλος μου το πάει βόλτα και καλά, του βάζει πιπίλα, το δένει για να μη πέσει, το σκεπάζει κτλ.... απλά δεν είναι να πάρω στιγμή τα μάτια μου από 'κει.....

 

Τωρα βεβαια σε μας τα πραγματα αλλαζουνε σιγα σιγα. η μεγαλη ειναι τριων και εχει ξεπερασει τη φαση αυτη, και πλεον συνενοουμαστε ενω η μικρη ειναι στην τσιτα. Σημερα πηγε η μεγαλη να την αγκαλιασει, την ενοχλησε φαινεται, και τη δαγκωσε και της τραβηξε και τα μαλλια (και κλααααμα το 3χρονο!). Και σχεδον καθε μερα τη σπρωχνει τη διωχνει και της φωναζει τα δικα της ακαταλαβιστικα... Αν σε λιγο καιρο ο μικρος "ξυλοφορτωνει" τον μεγαλο να μην απορησεις. ειναι μαλλον της ηλικιας!

 

ο μαγικός κόσμος των παιδιών!!!!!!!!!!!!!

κάθε μήνα και κάτι διαφορετικό, κάτι καινούριο.......

[v & a]

εγώ βάζω το μωρό στο καρότσι κι ο μεγάλος μου το πάει βόλτα και καλά, του βάζει πιπίλα, το δένει για να μη πέσει, το σκεπάζει κτλ.... απλά δεν είναι να πάρω στιγμή τα μάτια μου από 'κει.....

εννοειται πως δε τα αφηνεις μονα τους μεχρι να σιγουρευτεις τις προθεσεις του μεγαλου, οταν δε κοιτας!!!!!!!!! εγω παραμονευα στο μπανιο να δω τι της κανει οταν τις αφησω μονες τους. :p:p:p τωρα ας πουμε τις αφηνω και για 5 λεπτα μονες και παω πανω, αλλα τους μιλαω συνεχεια και εχω τα αυτια μου τεντωμενα. ευτυχως η μεγαλη ειναι και "καρφαρα" προς το παρον και αν η αλλη παει να κανει καμια ζημια ή να χτυπησει μου το φωναζει αμεσως. πχ : μαμααααα η αννα ανεβαινει στο τραπεζιιιιιιιιι.... και κατεβαινω να δω τι παιζεται.

 

Καμια φορα ολα κανουν πως δε καταλαβαινουν αμα δε θελουν να καταλαβουν. σε ολες τις ηλικιες ( ακομα κι εμεις καμια φορα ε?). Αλλα δε πρεπει να αγνοησουμε τυχον επιθετικες-αναρμοστες συμπεριφορες, εστω και μια στις 10 μπορει το ενα να κανει κακο στο αλλο και οχι σιγουρα επιτηδες.

Δεν αντιλαμβανονται δυστυχως το επικινδυνο που μπορει να εχει μια αθωα τους κινηση. πχ τους λεμε να μοιραζονται να ειναι καλοι με τα αδερφακια τους...το να δωσει το στυλο στο μωρο να ζωγραφισει, στο μυαλο του 2χρονου θα ηταν κατι καλο, και θα επιβεβαιωνε στα ματια σου πως αγαπαει το αδερφακι του. Αλλα τα μωρα τρωνε τα στυλο και το μελανι, η μπορει να βγαλουν το ματι τους. Να ζωγραφισουν ομως οχι. Και εκει ειναι ενα θεμα πως πρεπει να το διαχειριστεις. το παιδι δε θα καταλαβει πραγματικα γιατι μπορει να το μαλωσεις η να θυμωσεις μαζι του, γιατι στο μυαλουδακι του εκανε κατι καλο: εδωσε στο αδερφακι του στυλο για να ζωγραφισει!....:shock: