Ο ρόλος του μπαμπά και της μαμάς...

[nanis]

Θυμάμαι πάντα την μαμά μου να είναι καλή, χαμογελαστή και να ακούει τις επιθυμίες μας, χωρις να τις απορρίπτει εξ αρχής. Ηταν πάντα η διαλλακτική της οικογένειας και εκείνη που έβρισκε λύση σε όλα. Το καταφύγιο μας με λίγα λόγια... Η ''είσοδος'' στην έγκριση της εξόδου από τον μπαμπά, του να μείνω έξω λίγο περισσότερο, η ανακοίνωση της πρώτης μου δουλειάς και πολλά άλλα τα οποία νομίζω καταλάβαίνετε...

Ο μπαμπάς πάντα τρυφερός και συζητήσιμός μαζί μας, συμμετείχε σε όλα στη ζωή μας, ήταν δίπλα μας, ήταν όμως αυτός που μας έδινε την δύναμη, την ασφάλεια, την ισορροπία στο σπίτι... τα ναι και τα όχι...

Στην πορεία της ζωής μου κατάλαβα οτι ο μπαμπάς τα ήξερε όλα, συζητούσε τα πάντα με την μαμά, έπαιρναν μαζί τις αποφάσεις και ας είχαν σε εμένα και τον αδερφό μου τελείως διαφορετικούς ρόλους...

Συνειδητοποιω ασυναίσθητα, πως στο σπίτι μας πλέον με τον άντρα μου, κάτι τέτοιο γίνεται, εγώ είμαι πιο ελαστική, ο μπαμπάς πιο αυστηρός και συζητάμε όταν ο Γιάννης κοιμηθεί τα σωστά και τα λάθη της ημέρας, πολλες φορές τσακονώμαστε γιατι δε συμφωνούμε, αλλά προσπαθούμε να τηρήσουμε μια γραμμή...

Εσείς???

Έχετε τον πιο ελαστικό και τον πιο αυστηρό??

Πως σας έρχεται σαν ανάμνηση η δική σας διαπαιδαγώγηση??

Θα με ενδιέφεραν πολύ οι απόψεις σας και οι διάφοροι τρόποι αντιμετώπισης σε μια οικογένεια, ο ρόλος του μπαμπά και της μαμάς...

[Ellemphriem]

Ειμαι η σιδερενια γροθια του σπιτιου και αυτο γιατι πολυ απλα ο αντρας μου οχι δεν λεει ποτε. Δεν γινεται αυτο. Περιγραφεις μια σκηνη ιδανικη για να μεγαλωνουν παιδια και στην οικογενεια σου, και στην μαμα σου και στον μπαμπα σου. Μπραβο. Εμεις ειμαστε πολυ μακρια απο κατι τετοιο παντως......διαφωνουμε σε αρκετα πραγματα, και δεν συμφωνουμε ουτε καν οτι διαφωνουμε........αστα.

[Melduck]

Στο σπιτι των παιδικων μου χρονων η μαμα μου ηταν παντα η "αυστηρη". Καποια στιγμη συνειδητοποιησα βεβαια πως ο μπαμπας που παντα φαινοταν κουλ, συμφωνουσε μαζι της σε ολα, απλα αφηνε εκεινη να βγαλει το φιδι απο την τρυπα.

Στο σπιτι μας, τωρα που το σκεφτομαι, εγω ειμαι η "αυστηρη".

Μαλλον τιποτα δεν ειναι τυχαιο...

[Aeriko]

Μεγάλο θέμα αυτό! Επειδή προσωπικά δεν έχω βιώσει την οικογένεια με τρία μέλη (απουσία πατέρα) δεν είχα προβληματιστεί ποτέ γι' αυτά τα θέματα. Πολύ πριν γεννήσω όμως έκανα μεγάλες συζήτησεις με τα πεθερικά μου και μου είχαν πει αυτό ακριβώς: Δεν διαφωνούμε ποτέ μπροστά στο παιδί και πάντα συνεννοούμαστε για τη στάση που θα κρατήσουμε. Αυτό βέβαια προϋποθέτει κοινό κώδικα επικοινωνίας μιας και υπάρχουν "αποφάσεις" που πρέπει να ληφθούν εν ριπή οφθαλμού. Εκεί θέλει καθημερινή εκπαίδευση και από τους δύο γονείς για το πως αντιδρούν. Κι εμείς δεν το έχουμε κατακτήσει πλήρως ακόμα αλλά το παλεύουμε. Μοιάζει προς το παρόν ότι η πιο αυστηρή θα είμαι εγώ αν και τις τελευταίες μέρες σε ανύποπτους χρόνους έχω ακούσει τον καλό μου να βάζει φωνή σε ανυπακοή, κάτι που παλιά δεν συνέβαινε. Πίστευε ότι μπορεί να τα λύσει όλα με τη συζήτηση (12 μηνών η μικρή ) και τώρα βλέπει ότι χρειάζεται και η αγριάδα. Οπότε θα σας ξαναπαντήσω σε κανά χρόνο για το πως θα έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα

 

Πάντως η μικρή του έχει πάρει ήδη τον αέρα... δεν μπορεί να την ταΐσει και δεν μπορεί να την κοιμήσει γιατί η μικρή τον βλέπει ως παιχνίδι και ξέρει ότι θα τον ρίξει τελικά. Κάτι που με εμένα δεν συμβαίνει. Το παλεύει όμως ο καημένος

 

Τις διαφωνίες τις συζητάμε συνήθως το βράδυ αφού κοιμηθεί η μικρή, αν είναι σημαντικές.

 

Υ.Γ.: Τα πεθερικά μου στο συγκεκριμένο την είχαν πατήσει και γι' αυτό μας το έλεγαν εκ των προτέρων. Όταν ήταν μικρά τα παιδιά και ήθελαν κάτι ρωτούσαν το μπαμπά τους έλεγε ναι. Ρωτούσαν την μαμά τους έλεγε όχι. "μα ο μπαμπάς είπε ναι απαντούσαν εκείνα"... μέχρι που το πήραν είδηση και ο πεθερός μου με το που θα τον ρωτούσαν κάτι ρωτούσε "τη μαμά τη ρωτήσατε";

[emma+meli]

An kai i beba mou einai akoma poly mikri...mporw na pw oti o antras mou einai o pio austiros se themata diapaidagwgisis. Einai apolytos se auta pou thewrei swsta opws to na einai eugenika ta paidia, na mathoun na sebontai tous goneis kai tous gyrw tous, na min thewroun dedomena auta pu emeis tous prosferoume kai oti to na briskontai se ena spiti pou exei ta panta einai apla tyxi. Fysika kai symfwnw se ola kai tou exw apolyti empistosyni. Egw as poume eimai ligo pio xazomama (an kai pio austiri stin tirisi twn wrariwn, sto na min krywsei to mwro, na min einai me poly kosmo ktl). Thewrw oti exw to pio omorfo kai kalo mwro tou kosmou kai den antexw oute lepto na tin akouw na klaiei i na tin piezw na kathetai kai se alles agkalies gia na mathei na min einai proskollimeni panw mou....Parolo pou diafwnoume sta paaaanta (alla sta panta omws) sta simantika kai basika eimaste ena kai elpizoume na dimiourgisoume mia omorfi oikogeneia! O dikos mou babas einai enas poly dynamikos anthrwpos (akoma kai twra sta 60 kanei oute kserw poses douleies-epixeiriseis) pou omws pote ma pote de neuriazei me ta paidia kai ti gynaika tou (enw tsakwnetai me olous tous allous). Itan panta o babas me oles tis apantiseis, akoma kai twra panta zitaw ti gnwmi tou. De mas sterise pote paixnidi alla kserame oti to oxi poly apla simainei oxi. I mama mou itan i pio sobari kai austiri. Mas diabaze, thysiase oooli tin proswpiki tis zwi gia emas kai xwris ti boitheia tis de tha eixa kataferei na eimai 28 na exw pantreutei, 1 mwro, na exw ktisei ena spiti, na exw Phd kai na mporw na pragmatopoiw ta oneira mou.

[kiknaki]

Αυστηρή είμαι εγώ όχι για τίποτα άλλο αλλά γιατί είμαι της περισσότερες ώρες με την κόρη μου και είναι λογικό εγώ να βάζω τα όρια και τις απαγορεύσεις. Αλοίμονο αν τις λίγες ώρες που την έβλεπε ο μπαμπάς της δεν ήταν ελαστικός μαζί της. Νομίζω θα με απασχολούσε αυτό.

[SKEK]

Στην περίπτωση μας εγώ έχω το ρόλο και του αυστηρού και του ελαστικού γονέα και αναλόγως της περίπτωσης κρίνω και πράττω. Κάποτε κρίνω και βάση άλλων παραγόντων βέβαια αλλά στην τελική εγώ είμαι αυτός που ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί.

 

Αν περιμένω από το σύζυγο θα πρέπει να κάνω υπομονή μέχρι να σχολάσει και αν είναι σε καλή διάθεση και τα άστρα ευνοϊκά και το φαγητό νόστιμο τότε ίσως μας δώσει τα φώτα του, αλλιώς καλά είμαστε και έτσι.

[culte]

στην δικιά μας περίπτωση ο μπαμπάς είναι ο αυστηρός και η μαμά η "μανούλα" που έρχεται και κλαίει όταν την μαλώνει..

εντωμεταξύ εκείνος την ζει περισσότερο , εκείνος την ετοιμάζει το πρωί για το σχολείο, εκείνος της μαγειρεύει καθώς εγώ δουλεύω περισσότερες ώρες...

 

προσπαθούμε να έχουμε κονή γραμμή,αν και θεωρώ ότι ο άντρας μου είναι λίγο υπερβολικός με το "μη"..ακόμη και όταν τρώει ένα μπισκοτάκι την κυνηγάει μην ρίξει ψίχουλα κάτω...

 

από την άλλη, εγώ , όταν την μαλώνω, επειδή δεν το κάνω συχνά καθώς έχω τεράστιες ανοχές, με ακούει επιτόπου! ενώ στο μπαμπά της μπορεί να τσινίσει και λιγάκι...

[MY TREASURE]

Στην πρώτη μου οικογένεια ο μπαμπας μου ειναι ο αυστηρός και η μαμά η διαλλακτική. Στη σημερινή μου οικογένεια εγώ ειμαι η "κακια" και μπαμπας ο "καλός". Οσο γαι κοινή γραμμή.....ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ., όπως δεν υπάρχει και ιδανική οικογένεια. Εννοειται οτι διαφωνουμε σε άπειρα πραγματα και μας πήραν χαμπάρι και τα μωρά.!!! Αλλα σχεδον παντα αυτό που λέω εγω γινεται!

[DALIA]

Θυμάμαι πάντα την μαμά μου να είναι καλή, χαμογελαστή και να ακούει τις επιθυμίες μας, χωρις να τις απορρίπτει εξ αρχής. Ηταν πάντα η διαλλακτική της οικογένειας και εκείνη που έβρισκε λύση σε όλα. Το καταφύγιο μας με λίγα λόγια... Η ''είσοδος'' στην έγκριση της εξόδου από τον μπαμπά, του να μείνω έξω λίγο περισσότερο, η ανακοίνωση της πρώτης μου δουλειάς και πολλά άλλα τα οποία νομίζω καταλάβαίνετε...

Ο μπαμπάς πάντα τρυφερός και συζητήσιμός μαζί μας, συμμετείχε σε όλα στη ζωή μας, ήταν δίπλα μας, ήταν όμως αυτός που μας έδινε την δύναμη, την ασφάλεια, την ισορροπία στο σπίτι... τα ναι και τα όχι...

Στην πορεία της ζωής μου κατάλαβα οτι ο μπαμπάς τα ήξερε όλα, συζητούσε τα πάντα με την μαμά, έπαιρναν μαζί τις αποφάσεις και ας είχαν σε εμένα και τον αδερφό μου τελείως διαφορετικούς ρόλους...

χα χα σα να περιγράφεις τη δική μου προεφηβική-εφηβική ηλικία....

σαν τις ταινίες ένα πράγμα ο καλός και ο κακός μπάτσος

Ερχόμαστε και στο σήμερα όπου όντως τα πράγματα κάπως έτσι είναι...ο μπαμπάς μας, λέει κάποια όχι παραπάνω απ'οτι εγώ...