Τι με συμβουλευετε;

[bedtimebear]

καλημερα σας!

θα ηθελα να σας συμβουλευτω σε κατι.

με τον αντρα μου ειμαστε μαζι 13 χρονια(6 παντρεμενοι)

ζωη σαν παραμυθι μιας και γνωριστηκαμε στο σχολειο και φτασαμε να εχουμε 2 παιδακια και μια ηρεμη ζωη.

παλια ειμασταν ο ενας για τον αλλο. πολυ ερωτευμενοι και ακομα περισσοτερο αγαπημενοι.

τωρα αυτο ισχυει μονο απο την πλευρα του...

δεν ειμαι καθολου ερωτευμενη μαζι του αλλα μπορω να πω ακομα πως δεν τον αγαπαω πια. Κατι το οποιο εχει οξυνθει ακομα περισσοτερο λογω της δικης του ανασφαλειας να αναζητα συνεχως επιβεβαιωση κανοντας μου την ερωτηση: "με αγαπας; Εισαι ερωτευμενη μαζι μου;"

Η απαντηση μου ειναι καθυσηχαστικη παντα ενω θα επρεπε να ειναι "οχι δεν ειμαι ερωτευμενη μαζι σου. Λυπαμαι αλλα νομιζω πως δε σε αγαπω πια τουλαχιστον ως συζυγο..."

το ερωτημα που τιθεται λοιπον ειναι: μηπως πρεπει να του πω την αληθεια.

ο λογος που δεν το κανω ειναι διοτι δε θελω να δημιουργησω προβλημα στο σπιτι μου, καταπινω λοιπον τις λεξεις και δε δινω σημασια στα συναισθηματα μου. καταπιεζομαι παρα πολυ. ειδικα μετα απο διαφορες ερωτησεις που μου κανει τις οποιες ή προσπαθω να αποφυγω ή απανταω ψευδως, διοτι γενικα μαλλον ως ειλικρινη ανθρωπο θα με χαρακτηριζαν οι αλλοι.

Εννοειται οτι δεν τον εχω απατησει ποτε( με τη σκεψη πολλες φορες ομως ) και δε νομιζω οτι θα μπορουσα να βρω αλλον συντροφο που να αγαπαει τοσο πολυ τα παιδια μου και φοβαμαι κιολας λογω του οτι ειναι κοριτσια.

εσεις τι θα κανατε; θα μοιραζοσασταν ευθεως τα συναισθηματα σας μαζι του ή θα συνεχιζατε να μενετε στη σιωπη;

παρακαλω πολυ για τις απαντησεις σας.

ευχαριστω που μου δωσατε τη δυνατοτητα να μοιραστω με καποιον τον προβληματισμο μου.

Και παλι , καλημερα σας.

[my_Kelly]

Νομίζω πως το πρόβλημά σου είναι πολύ "κλασικό". Από ένα σημείο και μετά, οι σύζυγοί μας γίνονται κάτι σαν προέκταση του εαυτού μας. Πιάνεις το χέρι του και είναι σα να πιάνεις το δικό σου. Δεν υπάρχει καμιά έκπληξη, τίποτα καινούριο να μάθεις για τον άλλο, τίποτα που θα σου ξυπνήσει τη φαντασία, όλα είναι στρωτά, γνωστά και κατεκτημένα. Δεν πιστεύω πως δεν αγαπάς τον άντρα σου. Σίγουρα δεν είσαι ερωτευμένη πλέον αλλά έχεις βαρεθεί.

Αν δεν έχεις πρόθεση να χωρίσεις και δεν υπάρχει κάτι άλλο στη ζωή σου, τότε το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να το συζητήσεις μαζί του, ήρεμα και απλά, όπως τα έγραψες εδώ και, πού ξέρεις? μπορεί να σε εκπλήξει!

Μπορεί κι αυτός ενδόμυχα να νιώθει κάπως έτσι, μπορεί να βρείτε μαζί κάποιο τρόπο να ανανεώσετε τη σχέση σας και να συνεχίσετε ευτυχισμένη και οι δύο την κοινή σας ζωή. Δεν είναι σωστό να κρύβεις τα συναισθήματά σου από τον άνθρωπό σου και μάλιστα τον αδικείς έτσι. Συζητήστε το λοιπόν και είμαι σίγουρη πως θα βρεθεί κάποια λύση.

[Μαριρενα]

θα προσπαθουσα να βρω τα χαρακτηριστικα που με εκαναν να τον ερωτευθω στην αρχη και να μεινω μαζι του και θα προσπαθουσα να κανω καινουργια πραγματα μαζι του να βρουμε κοινες ασχολιες

δεν θα μου πηγαινε καλα να του το πω χωρις να εχω προσπαθησει να ξαναβρω την χαμενη φλογα τουλαχιστον μια δυο προσπαθιες μονη μου και μετα θα του το ελεγα για να προσπαθησουμε μαζι αλλη μια φορα

 

τοσα χρονια να πανε χαμενα κατι δεν μου αρεσει

 

στην τελικη εσυ αποφασιζεις ομως

[supermama]

φφφφφφ......αχχχ αυτες οι σχεσεις των ανθρωπων τελικα ειναι απιστευτα πολυπλοκες. Εισαι τρελλα ερωτευμενη με καποιον και ξαφνικα μπουμ! Ολα χανοντε. Και συ τρελενεσαι και αναρωτιεσαι που πηγε ολο αυτο..... Σε καταλαβαινω.

Η πρωτη μου ερωτηση ειναι: Ποσο καιρο σου συμβαινει αυτο? Μηπως περνας τη φαση που περναμε ολοι καποια στιγμη μεσα στον γαμο? Καμια φορα μας τρωει η ρουτινα και ολα τα αισθηματα μας κατεβαινουν στο 0. Αυτο δε σημαινει οτι δεν υπαρχουν πια. Πιστευεις οτι ειναι αργα νατα αναζωπυρωσεις? Ειναι πολυ σοβαρο αυτο που ρωταω. Επισης να σου πω οτι ναι! Οπρωτος τυφλος ερωτας φευγει μεσα στον γαμο. Αυτο δε σημαινει οτι δεν υπαρχει φλογα. απλα ειναι πιο....''ωριμη'' να τοπω... Επισης κατι τελευταιο. Ανεφερες οτι δε τον απατησες αλλα σουχουν περασει σκεψεις.. οι σκεψεις ειναι για σιγκεκριμενο ατομο? Γιατι εκει αλλαζει το πραγμα. Παμε αλλου. Ειλκρινα επειδη τοχω περασει προσφατα αυτο σαν φαση θελω να σου πω να προσεχεις. Νασαι σιγουρη τι και αν αισθανεσαι κατι. ειπες οτι δε θα μπορουσεςνα βρεις καποιον να αγαπαει τα παιδια σου. προς το παρον σκεψου τι γινετε με σενα και κεινον. Υπαρχει κατι που να σε ενοχλει η να σε κουραζει απο αυτον? η ακομα και απλα να σε κανει να βαριεσαι η να ξενερωνεις? ζυγησε τα ολα! και μετα αναλογα σζητησε το μαζι του! (Αν το κρινεις απαραιτητο..

 

ΥΓ.ΠΡΟΣΕΧΕ ΕΓΩ ΠΑΡΑ ΛΙΓΟ ΘΑΧΑΝΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΤΟ ΘΕΟ ΠΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΚΑΙ ΕΧΩ ΑΚΟΜΑ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΟΤΙ ΤΟΝ ΑΓΑΠΩ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠΟΟΣΟ ΠΙΣΤΕΥΑ ΟΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΩ ΚΑΠΟΙΟΝ. ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΛΕΩ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΙ ΓΙΝΕΤΕ ΠΡΙΝ ΠΛΗΓΩΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ...

 

ΣΕ ΕΧΩ ΠΡΙΞΕΙ ΙΣΩΣ...ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΣΟΥ ΦΑΝΕΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΩΝ. ΕΙΝΑΙΕΔΩ.... http://www.evdomiaisthisi.blogspot.com

[ΣΩΤΗΡΙΑ ΝΕΑ ΕΓΓΡΑΦΗ]

καλημερα σας!

θα ηθελα να σας συμβουλευτω σε κατι.

με τον αντρα μου ειμαστε μαζι 13 χρονια(6 παντρεμενοι)

ζωη σαν παραμυθι μιας και γνωριστηκαμε στο σχολειο και φτασαμε να εχουμε 2 παιδακια και μια ηρεμη ζωη.

παλια ειμασταν ο ενας για τον αλλο. πολυ ερωτευμενοι και ακομα περισσοτερο αγαπημενοι.

τωρα αυτο ισχυει μονο απο την πλευρα του...

δεν ειμαι καθολου ερωτευμενη μαζι του αλλα μπορω να πω ακομα πως δεν τον αγαπαω πια. Κατι το οποιο εχει οξυνθει ακομα περισσοτερο λογω της δικης του ανασφαλειας να αναζητα συνεχως επιβεβαιωση κανοντας μου την ερωτηση: "με αγαπας; Εισαι ερωτευμενη μαζι μου;"

Η απαντηση μου ειναι καθυσηχαστικη παντα ενω θα επρεπε να ειναι "οχι δεν ειμαι ερωτευμενη μαζι σου. Λυπαμαι αλλα νομιζω πως δε σε αγαπω πια τουλαχιστον ως συζυγο..."

το ερωτημα που τιθεται λοιπον ειναι: μηπως πρεπει να του πω την αληθεια.

ο λογος που δεν το κανω ειναι διοτι δε θελω να δημιουργησω προβλημα στο σπιτι μου, καταπινω λοιπον τις λεξεις και δε δινω σημασια στα συναισθηματα μου. καταπιεζομαι παρα πολυ. ειδικα μετα απο διαφορες ερωτησεις που μου κανει τις οποιες ή προσπαθω να αποφυγω ή απανταω ψευδως, διοτι γενικα μαλλον ως ειλικρινη ανθρωπο θα με χαρακτηριζαν οι αλλοι.

Εννοειται οτι δεν τον εχω απατησει ποτε( με τη σκεψη πολλες φορες ομως ) και δε νομιζω οτι θα μπορουσα να βρω αλλον συντροφο που να αγαπαει τοσο πολυ τα παιδια μου και φοβαμαι κιολας λογω του οτι ειναι κοριτσια.

εσεις τι θα κανατε; θα μοιραζοσασταν ευθεως τα συναισθηματα σας μαζι του ή θα συνεχιζατε να μενετε στη σιωπη;

παρακαλω πολυ για τις απαντησεις σας.

ευχαριστω που μου δωσατε τη δυνατοτητα να μοιραστω με καποιον τον προβληματισμο μου.

Και παλι , καλημερα σας.

 

Μετά απο τοσα χρονια κολλητές να υπάρχει ακόμα τόση διακριτηκότητα .......? μήπως δεν ειναι διακριτηκότητα απο την μια φιλη απεναντι στην άλλη και υποβοσκει και κατι αλλο ?

[Niki81]

Μετά απο τοσα χρονια κολλητές να υπάρχει ακόμα τόση διακριτηκότητα .......? μήπως δεν ειναι διακριτηκότητα απο την μια φιλη απεναντι στην άλλη και υποβοσκει και κατι αλλο ?

 

Τι λες καλο μου???????Για τον αντρα της δε λεει?Ποιες κολλητες εννοεις και με αποσυντονιζεις?Και το χω πει..με το ξανθο μαλλι δεν τα καταλαβαινω ολα με τη μια...

[my_Kelly]

Σωτηρία μου, εγώ γιατί δεν καταλαβαίνω τι εννοείς? Μπορείς να εξηγήσεις pleaseeeeee????

[ΣΩΤΗΡΙΑ ΝΕΑ ΕΓΓΡΑΦΗ]

Σωτηρία μου, εγώ γιατί δεν καταλαβαίνω τι εννοείς? Μπορείς να εξηγήσεις pleaseeeeee????

 

:confused::confused::confused: 10000 συγνωμη αλλου ηθελα να γραψω ευτυχως που ζητησες εξηγησεις!

[ΣΩΤΗΡΙΑ ΝΕΑ ΕΓΓΡΑΦΗ]

καλημερα σας!

θα ηθελα να σας συμβουλευτω σε κατι.

με τον αντρα μου ειμαστε μαζι 13 χρονια(6 παντρεμενοι)

ζωη σαν παραμυθι μιας και γνωριστηκαμε στο σχολειο και φτασαμε να εχουμε 2 παιδακια και μια ηρεμη ζωη.

παλια ειμασταν ο ενας για τον αλλο. πολυ ερωτευμενοι και ακομα περισσοτερο αγαπημενοι.

τωρα αυτο ισχυει μονο απο την πλευρα του...

δεν ειμαι καθολου ερωτευμενη μαζι του αλλα μπορω να πω ακομα πως δεν τον αγαπαω πια. Κατι το οποιο εχει οξυνθει ακομα περισσοτερο λογω της δικης του ανασφαλειας να αναζητα συνεχως επιβεβαιωση κανοντας μου την ερωτηση: "με αγαπας; Εισαι ερωτευμενη μαζι μου;"

Η απαντηση μου ειναι καθυσηχαστικη παντα ενω θα επρεπε να ειναι "οχι δεν ειμαι ερωτευμενη μαζι σου. Λυπαμαι αλλα νομιζω πως δε σε αγαπω πια τουλαχιστον ως συζυγο..."

το ερωτημα που τιθεται λοιπον ειναι: μηπως πρεπει να του πω την αληθεια.

ο λογος που δεν το κανω ειναι διοτι δε θελω να δημιουργησω προβλημα στο σπιτι μου, καταπινω λοιπον τις λεξεις και δε δινω σημασια στα συναισθηματα μου. καταπιεζομαι παρα πολυ. ειδικα μετα απο διαφορες ερωτησεις που μου κανει τις οποιες ή προσπαθω να αποφυγω ή απανταω ψευδως, διοτι γενικα μαλλον ως ειλικρινη ανθρωπο θα με χαρακτηριζαν οι αλλοι.

Εννοειται οτι δεν τον εχω απατησει ποτε( με τη σκεψη πολλες φορες ομως ) και δε νομιζω οτι θα μπορουσα να βρω αλλον συντροφο που να αγαπαει τοσο πολυ τα παιδια μου και φοβαμαι κιολας λογω του οτι ειναι κοριτσια.

εσεις τι θα κανατε; θα μοιραζοσασταν ευθεως τα συναισθηματα σας μαζι του ή θα συνεχιζατε να μενετε στη σιωπη;

παρακαλω πολυ για τις απαντησεις σας.

ευχαριστω που μου δωσατε τη δυνατοτητα να μοιραστω με καποιον τον προβληματισμο μου.

Και παλι , καλημερα σας.

 

Μόλις διαβασα το θεμα... να σε ρωτησω κατι θελεις να χωρισεις? με το χερι στην καρδια

[PASOUMI]

προφανως ο αντρας σου σε ρωταει συνεχεια γιατι κατι εχει καταλαβει κ εχει χασει την αυτοπεποιηθηση του. κ προφανως ο τροπος που απαντας δεν τον καθυσηχαζει/πειθει καθολου ασχετως αν ειναι τα λογια που θελει ν ακουσει.

αποψη μου, αν το μονο προβλημα ειναι οτι εχει περασει ο ερωτας κ αλλα κατ αλλα η ζωη σας ειναι ηρεμη (οπως κ στα περισσοτερα ζευγαρια βεβαια υστερα απο καποια χρονια) κ πανω απ ολα εχετε κ 2 κοριτσια μαζι, να μεινεις στη σιωπη.

[ΣΩΤΗΡΙΑ ΝΕΑ ΕΓΓΡΑΦΗ]

προφανως ο αντρας σου σε ρωταει συνεχεια γιατι κατι εχει καταλαβει κ εχει χασει την αυτοπεποιηθηση του. κ προφανως ο τροπος που απαντας δεν τον καθυσηχαζει/πειθει καθολου ασχετως αν ειναι τα λογια που θελει ν ακουσει.

αποψη μου, αν το μονο προβλημα ειναι οτι εχει περασει ο ερωτας κ αλλα κατ αλλα η ζωη σας ειναι ηρεμη (οπως κ στα περισσοτερα ζευγαρια βεβαια υστερα απο καποια χρονια) κ πανω απ ολα εχετε κ 2 κοριτσια μαζι, να μεινεις στη σιωπη.

 

να ζει ο αντρας της σε μια ψευτικη ευτυχια και αυτη με ενα τετοιο μυστικο? Εγω το θεωρω σοβαρο.... εγω θα του μιλαγα. Πχ οσον αφορα εμενα οταν καμια φορα νοιωθω οτι κατι συμβαινει μεταξυ μας του το λεω.... να σου πω του λεω κατι γινεται που δεν μ'αρεσει κοιτα να βρουμε την μπαλα που χασαμε για να ξαναπαιξουμε παλι. ΕΤΣΙ κανω παντα. ....

[Niki81]

Κι εγω τα ξερναω ολα...δεν μπορω.Αμα κατι μου φταιει...το λεω.Ουτε μπορω να προσποιουμαι...θα φανει με τη μια οτι κατι εχω.

 

Αλλα αν το πεις προσεχε λιγο τι θα πεις.Δλδ μη του πεις του χριστιανου εχω παψει να ειμαι ερωτευμενη μαζι σου και μαλλον δε σ'αγαπαω καν...θα σου μεινει στα χερια.Φερτο αλλιως...Νιμοζω οτι εχουμε ρουτινιασει,εχει χαθει ο ενθουσιασμος,μου λειπει το παθος που ειχαμε πιο παλια...πες κατι τετοιο.

[bedtimebear]

Νομίζω πως το πρόβλημά σου είναι πολύ "κλασικό".

Δεν είναι σωστό να κρύβεις τα συναισθήματά σου από τον άνθρωπό σου και μάλιστα τον αδικείς έτσι. Συζητήστε το λοιπόν και είμαι σίγουρη πως θα βρεθεί κάποια λύση.

my_beba ειναι πραγματι πολυ κλασικο, το καταλαβαινω και για αυτο εδωσα αρκετο χρονο στον εαυτο μου ωστε να δω τι πραγματικα νιωθω.

και επιπλεον δε μου αρεσει καθολου που τον αδικω. το κανω με το σκεπτικο οτι δε θελω να τον πληγωσω.

 

τοσα χρονια να πανε χαμενα κατι δεν μου αρεσει

Μαριρενα, εχω προσπαθησει να ξαναθυμηθω πραγματα και καταστασεις αλλα μαλλον δεν υπαρχει κατι που με συγκινει πια. Ειναι ωραια οταν ακουγονται αλλα δεν εχουν καμια αξια. Εχω προσπαθησει επισης να βρουμε νεα ενδιαφεροντα και ασχολιες ομως το αποτελεσμα δεν αλλαξε αρα εχω κανει καποιες προσπαθειες. το μονο που σκεφτομαι κι εγω ειναι αυτο που λες κι εσυ: τοσα χρονια να πανε χαμενα....

 

Η πρωτη μου ερωτηση ειναι: Ποσο καιρο σου συμβαινει αυτο? Μηπως περνας τη φαση που περναμε ολοι καποια στιγμη μεσα στον γαμο? Πιστευεις οτι ειναι αργα νατα αναζωπυρωσεις?

supermama, διαβασα με ενδιαφερον το λινκ που μου εστειλες. ειμαστε πολλα χρονια μαζι και γνωριζω εδω και καιρο οτι ο ερωτας φευγει αλλα τη θεση του παιρνει η αγαπη. το περασα αυτο. και δυστυχως νιωθω αυτα τα συναισθηματα που περιγραφω στο αρχικο μηνυμα πολυυυυυυυυυ καιρο, και παρατηρω οτι μερα με τη μερα το χασμα αναμεσα μας μεγαλωνει, απο τη δικη μου πλευρα...

δεν ξερω αν ειναι αργα να αναζωπυρωσω το γαμο μου απλα ξερω οτι ειναι ασκοπο και ιδιαιτερα εγωιστικο να θελεις να αλλαξεις τον αλλον και το θεμα ειναι οτι ο αλλος δε με αγγιζει πια πνευματικα και συναισθηματικα. Αρα τι να αναζωπυρωσω? Ελπιζω καποια στιγμη να το δω διαφορετικα. Εδω και πολυ καιρο ομως το βλεπω ετσι.

 

Μόλις διαβασα το θεμα... να σε ρωτησω κατι θελεις να χωρισεις? με το χερι στην καρδια

ναι... αν δεν υπηρχαν ολα τα "αλλά".

με την καρδια ναι θελω να χωρισω

με τη λογικη ναι θελω να χωρισω

απο πρακτικης πλευρας ομως ειναι κατι που δεν ειναι εφικτο...

λογω παιδιων κυριως. και καποιων προσωπικων ανασφαλειων.

 

προφανως ο αντρας σου σε ρωταει συνεχεια γιατι κατι εχει καταλαβει κ εχει χασει την αυτοπεποιηθηση του.

αποψη μου, αν το μονο προβλημα ειναι οτι εχει περασει ο ερωτας κ αλλα κατ αλλα η ζωη σας ειναι ηρεμη (οπως κ στα περισσοτερα ζευγαρια βεβαια υστερα απο καποια χρονια) κ πανω απ ολα εχετε κ 2 κοριτσια μαζι, να μεινεις στη σιωπη.

ετσι ειναι, pasoumi,προφανως και εχει καταλαβει. Γιατι ομως εχει καταλαβει? διοτι πια δε μπορω να το κρυψω τοσο οσο το εκρυβα χρονια τωρα. Διοτι εμεις οι γυναικες(νομιζω μιλαω εκ μερους πολλων γυναικων) ιδιως μετα τη γεννηση των παιδιων μας αφηνουμε τελειως στην ακρη τα προσωπικα μας συναισθηματα. Δινουμε αξια σε ολα τα αλλα και οχι στον εσωτερικο μας κοσμο. Ετσι συναιβει και σε εμενα. τα παιδια μου πανω απο ολα. Εξαλλου αυτος ηταν και ο λογος του γαμου μας. Ξαφνικη εγκυμοσυνη μετα απο αρκετα χρονια χλιαρης σχεσης.

 

Νομιζω πηρα καποιες απαντησεις. Σας ευχαριστω ολες για τις απαντησεις σας.

[babyrania]

συμφωνώ με την niki. αν του πεις τιποτα απότομα θα μείνει σέκος (και ας του πέρναγε σαν σκέψη απο το μυαλό). Πάντως πιστεύω και εγώ οτι έχετε ρουτινιάσει, μπορεί να νιώθεις και κουρασμένη σωματικά και ψυχολογικά και όλο αυτό να σε έχει πάρει απο κάτω. Προσπάθησε (αν δεν θέλεις να το μοιραστείς ακόμα με τον άντρα σου) να κάνεις κάτι διαφορετικό.. δοκίμασε μέχρι και να αλλάξεις το στύλ σου (μαλλιά, καινούργια ρούχα...). Αν δεις τον ενθουσιασμό του και καταλάβεις οτι σε βλέπει ακόμα σαν μια σέξι γυναίκα(όπως ήμασταν όλες παλιά, οταν ήμασταν ελεύθερες και μας έβλεπαν οι άντρες μας σαν sex-symbols), μπορεί να αλλάξει και η δική σου διάθεση....

[bedtimebear]

Κι εγω τα ξερναω ολα...δεν μπορω.Αμα κατι μου φταιει...το λεω.Ουτε μπορω να προσποιουμαι...θα φανει με τη μια οτι κατι εχω.

 

Αλλα αν το πεις προσεχε λιγο τι θα πεις.Δλδ μη του πεις του χριστιανου εχω παψει να ειμαι ερωτευμενη μαζι σου και μαλλον δε σ'αγαπαω καν...θα σου μεινει στα χερια.Φερτο αλλιως...Νιμοζω οτι εχουμε ρουτινιασει,εχει χαθει ο ενθουσιασμος,μου λειπει το παθος που ειχαμε πιο παλια...πες κατι τετοιο.

να πω την αληθεια κι εγω ειμαι ανθρωπος που δεν κραταω τιποτα μεσα μου εκτος απο τα πολυ πολυ πολυ σημαντικα. οπως και αυτο που οχι μονο ειναι σημαντικο αλλα και σκληρο για τον αλλο.

 

και παλι σας ευχαριστω διοτι εστω και που το μοιραστηκα με καποιον μου εκανε καλο.

[ΣΩΤΗΡΙΑ ΝΕΑ ΕΓΓΡΑΦΗ]

Βρε κοπέλα μου εσύ εισαι δυστυχισμένη τότε....... τι να λεμε τώρα... Απλα σου ΄΄χρεωνω΄΄ που δεν λες ακομα στον άντρα σου την αληθεια και αυτος ζει σε ενα ψευτικο γαμο με ψευτικη ευτυχια

[bedtimebear]

Βρε κοπέλα μου εσύ εισαι δυστυχισμένη τότε....... τι να λεμε τώρα... Απλα σου ΄΄χρεωνω΄΄ που δεν λες ακομα στον άντρα σου την αληθεια και αυτος ζει σε ενα ψευτικο γαμο με ψευτικη ευτυχια

νιωθω δυστυχισμενη.

παιρνω ομως πολλες χαρες απο τα παιδια που μαζι ,με τον αντρα μου, μεγαλωνουμε και φροντιζουμε.

για αυτο και δεν παιρνω αποφαση να μιλησω και ζω μεσα σε ενα γαμο που δε με ικανοποιει. Ευτυχια υπαρχει αλλα οχι στο επιπεδο του γαμου αλλα της οικογενειας.

[Niki81]

νιωθω δυστυχισμενη.

παιρνω ομως πολλες χαρες απο τα παιδια που μαζι ,με τον αντρα μου, μεγαλωνουμε και φροντιζουμε.

για αυτο και δεν παιρνω αποφαση να μιλησω και ζω μεσα σε ενα γαμο που δε με ικανοποιει. Ευτυχια υπαρχει αλλα οχι στο επιπεδο του γαμου αλλα της οικογενειας.

 

Ναι αλλα μια ζωη την εχουμε....γιατι να τη χαραμιζεις και να ζεις δυστυχισμενη???

 

Βαλτε λιγο αλατακι στη ζωη σας...καλο θα σας κανει.Πιασε τον αντρα σου και κουβεντιαστε...με συζητηση,θεληση και αγαπη ολα διορθωνονται.Ακομα και ενας συμβουλος γαμου θα σας βοηθουσε αν και δε νομιζω να χρειαστει.Λιγο ξερουτινιασμα σας χρειαζεται.Να πατε ενα ταξιδακι τα δυο σας,να σου κανει καμια εκπληξουλα ετσι πραγματα για σας να ερθετε πιο κοντα.

 

 

Να σου πω...μηπως ο αντρουλης σου ειναι ετσι πολυ κολημενος πανω σου και σου φταιει αυτο?Γιατι η αληθεια ειναι οτι κι εγω δε μπορω να εχω τον αλλον ετσι...να μου κανει ολα τα χατιρια ,να κρεμεται απο πανω μου και να με ρωταει ολη την ωρα αν τον αγαπαω...ξενερωνω.Θελει να με εχει και λιγο στην αμφιβολια.

[supermama]

χμμμμ... με προβληματιζει που βγαζεις σιγουρια στα συναισθηματα σου. Οτι δηλ απαντας καθετα ''ναι'' στα περι χωρισμου. Δε θελω να απαντησω καιγω κατι καθετο, αλλα η γνωμη μου ειναι πως ενας γαμος η μια σχεση δε μπορει να σταθει μονο επειδη υπαρχουν στιγμες καλες με παιδια κτλ. Για μενα καταλαβαινω οτι ηδη τον εχεις χωρισει μεσα σου,και απλα ξεγελιεσαι με αλλα και δε θελεις να το παραδεχτεις σε σενα αλλα και σε κεινον. θα συμφωνησω μετα κοριτσια οτι πρεπει να μιλησεις ανοιχτα στον αντρα σου για αυτα που αισθανεσαι και γιαυτα που δεν αισθανεσαι πια. διαφορετικα θα ζειτε ολοι σας σε ενα ψεμα που αργοτερα θα πονεσει περισσοτερο η αντιμετωπιση της αληθεια οταν βγει -γιατι θα βγει-!

[bedtimebear]

Να σου πω...μηπως ο αντρουλης σου ειναι ετσι πολυ κολημενος πανω σου και σου φταιει αυτο?Γιατι η αληθεια ειναι οτι κι εγω δε μπορω να εχω τον αλλον ετσι...να μου κανει ολα τα χατιρια ,να κρεμεται απο πανω μου και να με ρωταει ολη την ωρα αν τον αγαπαω...ξενερωνω.Θελει να με εχει και λιγο στην αμφιβολια.

 

ειναι πολυ κολλημενος πανω μου. εχει χασει και την οικογενεια του αλλα απο παντα με εβλεπε σα μαμα του. καποτε το απολαμβανα τα τελευταια χρονια οχι και ισως για αυτο δε βλεπω να διορθώνονται τα πραγματα μιας και ο ανθρωπος δεν αλλαζει και ο καθενας ειναι οπως μαθει.

[love4four]

Εγώ πάλι νομίζω πως εάν έβλεπα ότι βαλτώνω μέσα σστον γάμο μου η πρώτη κίνηση που θα έκανα θα ήταν να μιλήσω με κάποιον ειδικό (δεν ξέρω τι είδους "ειδικός" θα ήταν αυτός... ψυχολόγος/σύμβουλος γάμου) ΜΟΝΗ μου μαζί του για να ανοίξω την καρδιά μου εκεί χωρίς ακροατήριο και τουλάχιστον να πω ελεύθερα ότι με πνίγει... Μόνο εάν επιβεβαίωνα μέσα μου ότι μου έχει τελειώσει το θέμα έρωτας/αγάπη ή έστω η θέληση να κάνω ένα νέο ξεκίνημα προς τον σύντροφό μου θα του μιλούσα....

[Niki81]

ειναι πολυ κολλημενος πανω μου. εχει χασει και την οικογενεια του αλλα απο παντα με εβλεπε σα μαμα του. καποτε το απολαμβανα τα τελευταια χρονια οχι και ισως για αυτο δε βλεπω να διορθώνονται τα πραγματα μιας και ο ανθρωπος δεν αλλαζει και ο καθενας ειναι οπως μαθει.

 

Ε σ'αυτο φταις κι εσυ λιγακι...Μα τι ανωριμοι αυτοι οι αντρες.Μια ζωη πρεπει καποιος να τους νταντευει??

 

Αυτο να του το πεις ορθα κοφτα...κι ας πονεσει δεν πειραζει.Μπορει να το αντεξει αυτο.Θελω να εχω εναν αντρα διπλα μου δυναμικο και με πυγμη.Να με κανει να νιωθω γυναικα.Οχι να με κοιτας σα κουταβι και να εξαρτασαι απο μενα λες και ειμαι η μαμα σου.

 

Ξερεις τι γινεται.Αν δε μιλας...τι να κανει κι ο αλλος?Να μυρισει τα νυχια του να καταλαβει πως νιωθεις?

[supermama]

α! και κατι ακομα. το λεω και για αλλα θεματα που αναφερεται αυτο. Δε θεωρω εγωιστικο να θες να αλλαξεις καποιον. οταν λεμε αλλαγη καλο ειναι να κανουμε το διαχωρισμο οτι η σωστη εννοια αλλαγης ενος ατομου ειναι να πουμε τι θελουμε εμεις απο το ατομο αυτο και κεινο με τη σειρα του να προσαρμοσει τα θελω μας στο δικο του χαρακτηρα.Καιμεις αντιστοιχα μπορουμε να κανουμε το ιδιο. Καποιοι πιστευουν οτι το να ζητας να αλλαξει καποιος σημαινει να κανει κατι εξω απο αυτον δηλ. κατι ψευτικο. αυτη ειναι η διαφορα για μενα. και ολο αυτο λεγετε σχεση και αγαπη σε δυο ατομα. Προσπαθεια συμβιωσης για ναναι και οι δυο ευτυχισμενοι.

Ετσι λοιπον δεν το θεωρω εγωιστικο αλλα ισα ισα υγειες σε μια σχεση. το να μη πεις αυτο που σε ενοχλει και να κατηγορησεις κατι σε καποιον επειδη σε ενοχλει χωρις να του δωσεις την ευκαιρια να προσπαθησει να αλλαξει. Aυτο ειναι εγωισμος.!..

 

-Να σημειωσω εδω οτι υπαρχει μια παγιδα που επεσα καιγω η ιδια. Αλλο να δειξεις αυτο που ενοχλει και αλλο να τον βαλεις κατω και να μιλησεις ανοιχτα. η πρωτη περιπτωση μπορει και να αποτυχει γιατι πιστευεις οτι εσυ δινεις σημα κινδυνου αλλα μπορει ο αλλος να μην το πιασει.Ενω αν μιλας καθαρα και τα πεις ολα τοτε μονο θα μπορεσεις να δεις αν προσπαθησει καθολου...

 

 

κοριτσια σορρυ για τα σοφιστικε μου αλλα τετοια θεματα με αγγιζουν. Ολα ειναι καθαρα δικια μου αποψη απλα την πιστευω πολυ γιαυτο την εκφραζω ετσι. Δεν ειμαι ψυχολογος.

[love4four]

νιωθω δυστυχισμενη.

παιρνω ομως πολλες χαρες απο τα παιδια που μαζι ,με τον αντρα μου, μεγαλωνουμε και φροντιζουμε.

για αυτο και δεν παιρνω αποφαση να μιλησω και ζω μεσα σε ενα γαμο που δε με ικανοποιει. Ευτυχια υπαρχει αλλα οχι στο επιπεδο του γαμου αλλα της οικογενειας.

 

Αρα η ευτυχία σου έχει να κάνει με τα παιδιά σας και μόνο. Ναι είσαι ευτυχισμένη που έχεις δυο παιδάκια και που τα μεγαλώνεις. Σαν μάνα δλδ... Σαν γυναίκα/σύζυγος δεν είσαι. Εχεις άρα το 1/3 του πακέτου...

Δεν αξίζει ούτε σε εσένα ούτε στον σύζυγό σου αυτό !

[my_Kelly]

Πολύ φοβάμαι πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Σε νεαρή ηλικία διαμορφώνουμε το χαρακτήρα μας και έπειτα ωριμάζουμε. Ακόμα και να προσπαθήσουμε, αλλαγή στον χαρακτήρα δεν γίνεται ειδικά μάλιστα για χάρη κάποιου άλλου (όποιος κι αν είναι αυτός). Είναι σαν αυτό που λέμε για αυτούς που κακοποιούν τις γυναίκες τους "αν το κάνουν μια φορά, θα το ξανακάνουν. Ο άνθρωπος δεν αλλάζει". Αλλά μιας και δεν μιλάμε για τέτοια ακραία περίπτωση, πρέπει να συμφωνήσω πως συμβιβασμοί για την ομαλή συμβίωση φυσικά και μπορούν να κάνουν όλοι. Άλλο να ζητήσεις από τον άντρα σου να βγάζει τα παπούτσια πριν μπει στο σαλόνι για παράδειγμα και άλλο να του πεις "μετά από χρόνια που με είχες σαν μαμά σου τώρα θέλω να αποκτήσεις πυγμή".