Έχω ξεφύγει............εσείς?

[bebe-q]

Κάπου έχω περιγράψει ξανά κάποια πράγματα,αλλα όχι γι'αυτό τον λόγο...

Νιώθω όμως τόσο χάλια που το μόνο που σκέφτομαι είναι να ζητήσω βοήθεια πρίν κάνω ένα παιδάκι αντιδραστικό και πρίν αρχίσει να μην με αγαπάει....

Ο μικρούλης μου είναι 23 μηνών σχεδόν....Δεν μιλάει καθόλου και ότι θέλει γκρινιάζει,κλαίει και χτυπιέται ωσπου να τον εξυπηρετήσω,ακόμη και αν δε μπορώ εκείνη τη στιγμή...σε γενικές γραμμές,είναι καλό παιδάκι,αλλα πιστεύω οτι το κάνει αυτό γιατί εκνευρίζεται(όπως κι εγώ)επειδή δε μπορεί να μιλήσει .

έχω άλλο ένα μωράκι 8 μηνών,και όπως καταλαβαίνετε κουράζομαι πάρα πολύ και με τα 2 να κλαίνε και να φωνάζουν όλη την ημέρα....ο μεγάλος μου είναι ένα γλυκό ζιζάνιο...όμως μερικές φορές με βγάζει απο τα ρούχα μου η συμπεριφορά και οι σκανταλιές του και του φωνάζω πάρα πολύ άσχημα γιατί δεν παίρνει απο λόγια....κανα δυό φορές απο τις αμέτρητες φορές που με έχει ξεκουφάνει του φώναξα κι εγώ στ'αυτί του και μετά του έλεγα είδες πόσο άσχημο είναι?Να μην το ξανακάνεις ούτε κι εσύ...με κοιτάζει καλά καλά,αλλα δεν αλλάζει κάτι,με την πρώτη ευκαιρία θα το ξανακάνει και πάλι...

...τόσες πολλές φωνές όμως που ακούω και στριγκλιές,και γκρίνιες και κλάματα,δεν αντέχω,νιώθω να καταρρέω...πολλές φορές βάζω τα κλάμματα κι εγώ,με πιάνει πανικός και παραμιλάω λέγοντας "βοήθεια"....

Σήμερα όμως ξέφυγα τελείως,...

τους βάζω σε μιά πισινούλα φουσκωτή νερό και παίζουν γιατί κάνει πολλή ζέστη,λίγο πρίν φάνε και τα βάλω για ύπνο για μεσημέρι...εγώ καθόμουν με το laptop δίπλα τους,στο τραπέζι και έκανα μιά εργασία (γραφιστικού χαρακτήρα) την οποία δούλευα αρκετή ώρα και δεν είχα προλάβει να την αποθηκεύσω,όταν ο μπέμπης,(επειδή τον είχα βάλει γυμνούλη μιάς που ήδη είχε κάνει κακάκια του,ξαναέκανε και την γέμισε με κακά,τα οποία διαλύθηκαν μέσα στο νερό και έγινε και χάλια...ευτυχώς ο μεγάλος δεν ήταν μέσα στην παρούσα φάση...το παίρνω λοιπόν να τον πλύνω,και γυρίζω να καθαρίσω την πισίνα...να μην σασ τα πολυλέω,μου χύθηκαν τα βρωμόνερα μέσα στο σαλόνι και έπρεπε να τα καθαρίσω...γέμισα τον κουβά με νερό και έπρεπε να απομακρύνω τον μεγάλο απο τα βρωμόνερα στα οποία ήθελε ντε και καλά να πλατσουρήσει....μετά απο πολλές φωνές,έφυγε στο μπαλκόνι (που ήταν το laptop μόνο του στο τραπέζι) και ενώ σφουγγάριζα ακούω το laptop να βγάζει κάτι περίεργους ήχους και βγαίνοντας έξω,βρήκα τον μικρό σκαρφαλωμένο επάνω στο laptop να κοπανάει τα πλήκτρα και την οθόνη να χορεύει γκαρσηλαμά σε ασπρόμαυρο φόντο!!Ξέρει πάρα πολύ καλά οτι δεν πρέπει να πειράζει τον υπολογιστή της μαμάς,γιατί δεν είναι παιχνίδι,και η μαμά με αυτό δουλεύει κτλ κτλ...του έχουμε κάνει πλήση εγκεφάλου με αυτό το θέμα μετά απο κάποια ξηλώματα που του έχει κάνει στο πληκτρολόγια παλιότερα....οπότε λοιπόν,πάει και η εργασία που δούλευα....και ήμουν που ήμουν τσιτωμένη,βλέπω και αυτό και έγινα τούρκος!!!Το άσχημο είναι οτι τον χτύπησα...έφαγε μιά δυό στη μουρίτσα του,αλλα όχι δυνατές,γιατί αν και εκτώς ελένχου,την ώρα που του τις έριξα συγκρατήθηκα.......μου έβαλε τα κλάματα, και μετά απ'αυτό νιώθω η πιό ανάξια μάνα του κόσμου....εγώ μισώ όσους απλώνουν χέρι στα παιδάκια τους και ειδικά τόσο μικρούλια...

Νιώθω πως δε μπορώ να ελένξω πιά τα νεύρα μου γιατί κι άλλη φορά τις έχει φάει (κανα δυό ψιλές στα μπουτάκια) αλλα μετά τον παίρνω αγκαλίτσα και κλαίω μαζί του και του ζητάω συγνώμη,λέγοντάς του οτι με έκανε να κάνω κάτι που δεν έπρεπε και οτι τον αγαπώ πολύ και οχι νταντά το μωράκι μου ξανά,μόνο καλό καλό και αγκαλίτσα και σας τα γράφω και ντρέπομαι και δακρύζω...φοβάμαι οτι δεν είναι φυσιολογικό να "παίζουν " έτσι τα νεύρα μου απλά επειδή μεγαλώνω 2 μωρά μαζί...ούτε η πρώτη είμαι,ούτε και η τελευταία...Σίγουρα υπάρχουν χειρότερες κι απο μένα,που τα αφήνουν νηστικά,λερωμένα,τα χτυπάνε ανελέητα επειδή κλαίνε κτλ κτλ αλλα αυτό δεν με κάνει να νιώθω καλύτερα....

Γενικά του μιλάω πάρα πολύ και συνέχεια...του λέω τραγουδάκια όλη την ημέρα σχεδόν,προσπαθώ όσο χρόνο έχω να παίζω μαζί του,παλεύουμε,τον γαργαλάω,κανουμε κωλοτούμπες,και γελάμε πολύ...όταν όμως τελειώσει το παιχνίδι,ξαναγίνεται ο ίδιος απαιτητικός γκρινιάρης που δεν εννοεί να καταλάβει πράγματα τα οποία του εξηγώ συνεχεια και συνέχεια και συνέχεια,και μάλιστα επιδιώκει να κάνει αυτά που θέλει όταν δεν κοιτάζω εγώ...αφήστε που μου τα έχει ρημάξει όλα μέσα στο απίτι...(αν και αυτό νομίζω όλα τ κάνουν)άρα καταλαβαίνει πάρα πολύ καλά αυτά που του λέω,απλά δεν θέλει να με ακούσει..

Έτσι λοιπόν έχω χάσει την υπομονή μου και σήμερα το παράκανα...

Αργότερα,τον πήρα,τον έκανα μπανάκι,του έδωσα το γαλατάκι του αγκαλίτσα μου...

παίξαμε λίγο,και μετά ήρθε πάλι γκρινιάζοντας και με τραβούσε παο το χέρι ...

τον πήρα και τον ξάπλωσα στην αγκαλιά μου και του έδινα πολλά φιλάκια στο σβερκάκι του και του έλεγα πόσο πολύ τον αγαπώ χαΙδεύοντας το στηθάκι και την κοιλίτσα του....κι εκεί αποκοιμήθηκε.....

Λέτε να το ξεχάσει ποτέ οτι του φέρθηκα τόσο άσχημα??

Νιώθω πως ότι κι αν φταίει που το έκανα αυτό,έστω και τόσο μικρό που ήταν,του τραυμάτησα την ψυχούλα του....δεν θέλω να του φερθώ ξανά έτσι ποτέ,ότι κι αν μου κάνει...νιώθω πάρα πολύ άσχημα γι'αυτό που έκανα στο μωράκι μου!!!Αυτό και το αδερφάκι του είναι ολόκληρη η ζωή μου!!κι αναρωτιέμαι...πώς μπόρεσα.......

Εσείς,πώς αντιδράτε όταν είστε εκτός ελένχου.....????????

Έχω ανάγκη απο τις συμβουλές σας...δεν θέλω να ξαναγίνει κάτι παρόμοιο για κανένα λόγο όμως!!

[bebe-q]

Ρε κορίτσια,τι να πώ....πρωϊ πρωϊ πάλι με έβγαλε εκτός εαυτού!!Ξύπνησε απο τις 7 και ήθελε να βγεί απο την κούνια του κι επειδή κοιμόμουν στο άλλο δωμάτιο ούρλιαζε σα να το έσφαζαν για να πάω να το πάρω...αφού το πήρα,το ηρέμησα,κάνε του λέω αγκαλίτσα τη μανούλα,και όντως το έκανε..πάω να τον βάλω στο κρεβάτι μου (που είναι η τρελλή του η χαρά)ωσπου να πάω να του κάνω γάλα,και μόλις πήγαμε να μπούμε στο δωμάτιο,ξεκίνησε πάλι τις στριγκλιές,παραλίγο θα μου τρόμαζε και το μωράκι που κοιμάται ακόμη....Με έκανε και έτρεμα....τον πήγα στο σαλόνι και τον μάλωσα πολύ...απο τα νευρα μου τον παράτησα να πιεί το γάλα μόνος του κι έφυγα....τι να κάνω..?είναι ανυπόφορα αυτά τα ουρλιαχτά!!

[efitsa]

τα παιδια με καποιο τροπο-με οποιο τροπο-προσπαθουν να χειραγωγησουν το γονιο.

ειτε αυτο ειναι το φαγητο,ειτε το παιχνιδι που θα πετανε κατω κ θα τρεχεις εσυ να τους δωσεις πισω , ειτε οι φωνες....

ολα αυτα ομως εχουν ενα οριο.

και τα ορια μπαινουν εξ αρχης.

δεν ανεχομαστε καποιες συμπεριφορες.

κ συνηθως συμπεριφορες που μπορουν να βλαψουν(οχι μονο τα παιδια ,και εμεις ανθρωποι με νευρικο συστημα ειμαστε!).

ετσι λοιπον οριζουμε , η καθε οικογενεια με βαση τα δικα της δεδομενα,τα ορια....

κανε στο μυαλο σου 3 ζωνες.(ετσι λεει ενας ψυχολογος)την πρασινη , την κιτρινη και την κοκκινη.

στην πρασινη θα περιλαμβανονται συμπεριφορες που σαν παιδια θα πρεπει να κατανοησεις πως θα εχουν.

στην κιτρινη συμπεριφορες οχι πολυ καλες , που ομως λογω ηλικιας θα πρεπει να συγχωρουνται προσωρινα.

και στην κοκκινη(την απαγορευμενη χαχαχα)θετεις τα ορια!

απαγορευεται και τελος !δεν υπαρχει συζητηση επι του θεματος(δεν μπορουν αλλωστε τα μωρα να σκεφτουν διεξοδικα...)εξηγεις μονο οτι αυτο ειναι της μαμας, ή σε αλλη περιπτωσει οτι αυτο ποναει κ.ο.κ.

ομως πρεπει να εισαι(εδω γελανε)ηρεμη κ σταθερη.

δεν θα σε ωφελησει να φωναξεις γιατι απλα θα σε μιμηθει....

ουτε θα σου βγει σε καλο να βρεις χαριτωμενο το ξεσπασμα του οταν για καποιους λογους εσυ θα εισαι σε καλαη διαθεση, γιατι αυτο θα σου γυρισει μπουμερανγ οταν το επαναλαβει ο μικρος οταν εσυ θα εχεις μολις τελειωσει τη γενικη σου....

καλημερα!

[zoegeo07]

Πόσο σε καταλαβαίνω!!!Καταρχήν είναι λογικό και επόμενο να αισθάνεσαι τύψεις κάθε φορά μου χάνεις την ψυχραιμία σου αλλά άνθρωπος είσαι και η υπομονή έχει και τα όρια της ως γνωστον. Μην ανησυχείς το παιδάκι σου τον ξέχασε κιόλας τον χθεσινό καυγά και συνεχίζει απτόητο να δοκιμάζει τα όριά σου. Φυσικά και είμαι κατά της σωματικής βίας αλλά και εγώ έχω ρίξει κανά δυό " ψιλές " όταν η κατάσταση ξεφεύγει.(όχι οτι έχει αποτέλεσμα). Γένικά αυτό που θα σε συμβούλευα είναι να μηνείσαι αυστηρή με τον εαυτό σου τις φορές που χάνεις την ψυχραιμία σου, σε όλες συμβαίνει....Τώρα αν νομίζεις πως αυτό συμβαίνει συχνότερα από όσο θα έπρεπε ζήτα βοήθεια και από τον συζυγο.Αυτοί συνήθως είναι πιο ψυχραιμοι!!!;)

[Ellemphriem]

Εγω θα μιλησω για τα πρακτικα θεματα. Ετσι οπως το περιγραφεις ειδα πραγματα τα οποια δεν μου εκαναν για πολυ καλο κουκλα μου. Πρωτον δεν βαζεις πισινα με νερο που να εχει προσβαση στο σαλονι. Την βαζεις στην βεραντα και μακρια απο μπαλκονια. Δευτερον δεν βαζεις πισινα με νερο και αφηνεις 8μηνιτικο μονο του εκει μεσα και εσυ να δουλευεις (γιατι μπορει να μην καταλαβα καλα). Και το λεω ξεροντας οτι εκει εισαι και κοιτας αλλα στην δουλεια παρασυρεσαι και το κακο μπορει να γινει σε δεκατα δευτερολεπτου. Και δεν μιλαω για πνιγμο. Κατι, οτιδηποτε. Νερα ειναι και γλυστρανε. Προσεχε ΠΑΡΑ πολυ με αυτα. Τριτον δεν αφηνεις υπολογιστη σε μικρο παιδι 23 μηνων. Το οτι του το εχετε εξηγησει δεν σημαινει οτι το καταλαβαινει. Αλλα και να το καταλαβαινει οτι δεν πρεπει να παιζει(που ξαναλεω ειναι μικρο για κατι τετοιο) θα το κανει γιατι εχει πλακα. Το λαθος λοιπον δεν ηταν του παιδιου που σου διελυσε τον υπολογιστη αλλα δικο σου που τον αφησες εκει. Δεν επρεπε να του φωναξεις. Για μενα ηταν αδικο μαλωμα. Επειτα για σημερα που λες με τις στριγκλιες. ΔΕΝ αφηνεις ΠΟΤΕ μωρο ή νηπιο να πιει μονο του το γαλα γιατι ο διαολος εχει ΠΟΛΛΑ ποδαρια και δεν ξερεις απο που σου ξημερωνει το κακο. Μπορεις να του δωσεις να καταλαβει οτι κανει κατι λαθος με αλλο τροπο. Για τις ξυλιες δεν θα σχολιασω. Παιδια σου ειναι και εσυ ξερεις καλυτερα. Αυτο που βλεπω εγω ειναι μια κατασταση να εχει ξεφυγει παντελως απο τον δικο σου ελεγχο παντως. Βαλε το PC στην θεση του, βγαλε την πισινα εξω και οταν παιζουν τα παιδια σου, παιξε μαζι τους. Θα γλιτωσεις ΟΛΑ τα παραπανω που ειπες. Εγω μια εχω και ποτε δεν ειμαι στον υπολογιστη οταν εκεινη παιζει. Ειμαι μαζι της. Εκει καθομαι οταν εκεινη ειναι ασφαλης στο κρεββατι της μεσα. Χωρις γαλα εννοειτε μονη της και διαβαζει, παιζει ή κοιματε. Βαλε τα πραγματα κοριτσι μου σε μια ταξη γιατι αλλιως γινονται επικυνδινα για τα παιδια. Ελπιζω να μην σε στεναχωρησα αλλα απο ολο αυτο που περιγραφεις εμενα μου βγηκε μπροστα ο κινδυνος. Οσο για τις στριγκλιες του μεγαλου ξερω οτι ολα τα παιδια περνουν τετοιες φασεις. Λιγοτερο ή περισσοτερο. Πρωτη εφηβεια. Θελει υπομονη μαζι του. Με το να του ουρλιαζεις στην μουρη δεν τους δινεις να καταλαβει τι πρεπει να κανει. Απλα τον τρομαζεις. Εσενα αμα σου ουρλιαζε στην μουρη ενας γιγαντας τι θα εκανες? Υπαρχει σιγουρα και η ζηλια με το μικρο μωρο, οποτε για μενα ο μεγαλος θελει πολυ μεγαλυτερη ενδειξη υπομονης και αγαπης απο μερους σου. Και το να του φωναζεις και να τον αφηνεις δειχνει το ακριβως αντιθετο. Ισως για αυτο να αντιδρα ετσι το παιδι......

 

Ευχομαι τα καλυτερα. Αλλα πανω απο ολα ασφαλεια και υπομονη....

[Nefelirene]

Μπορώ να σε καταλάβω γιατί εγώ μια έχω και έχω ξεφύγει άπειρες φορές καπου όμως διάβασα ότι πρέπει εμείς να ξεκουραστούμε και σωματικά και ψυχικά για να ανταποκριθούμε ποιο σωστά σε αυτά τα ξεσπάσματα.Εγώ όταν ακόμα μπορώ να έχω κάποιον έλεγχο στα νεύρα μου απλά την κοιτάω της εξηγώ ότι δεν καταλαβάινω τι θέλει γιατι ουρλίαζει και την αφήνω .Συνήθως μετά απο λίγο έχει "πάρει τον χρόνο της"έχει ηρεμήσει και μπορούμε να συνεχίσουμε όταν ομως είμαι και εγώ τρομερά εκνευρισμένη ακολουθώ και εγώ την δικιά σου πεπατημένη και δυστυχώς δεν βγάζω άκρη.Επειδή έχεις 2παιδάκια και ο μεγάλος σου φυσικά και ζηλευει το πιο απλό είναι την ώρα που σε βγάζει απο τα όρια σου και ουρλίαζει να τον πιάσεις μια αγκαλία και να του πεις στο αυτί ότι τον αγαπάς τρελλά.Η σωματική επαφή πάντα πιάνει.

[efitsa]

την ώρα που σε βγάζει απο τα όρια σου και ουρλίαζει να τον πιάσεις μια αγκαλία και να του πεις στο αυτί ότι τον αγαπάς τρελλά.Η σωματική επαφή πάντα πιάνει.

αχ!

πολυ με αρεσε αυτοοοοοο!!!!!!!!!!!

και να συμπληρωσω και κατι....

το μωρο σου ειναι ηδη 2 ετων κ αντιλαμβανεται τα παντα ναι?ναι.

οταν λοιπον κοριτσακι κανεις κατι που εχεις μετανοιωσει ζητα του συγνωμη.

μαθε του μεσα απο σενα κατι που θα σε κανει περηφανη μαμα!

(οταν βλεπω μαναδες να εκβιαζουν τη συγνωμη των παιδιων τρελαινομαι! ειναι αυτες οι αλαθητες μαμαδες που τα κανουν ολα σωστα κ δεν οφειλουν συγνωμη πουθενα , ποσο μαλλον στο παιδι τους...)

και σιγουρα θα νιωσεις καλυτερα αν σε συγχωρησει ο γιος σου που τον χτυπησες , παρα εμεις

[Niki81]

Εγω παλι λυπαμαι...αλλα δεν μπορω να σε καταλαβω.Ισως επειδη δεν εχω γεννησει ακομα.Sorry,αλλα μου δίνεις την εντύπωση οτι μιλας για ενα παιδακι 2 ετων λες και ειναι κανενας ενηλικας ο οποιος εχεις μονο υποχρεωσεις απεναντι σου.

 

Τι παει να πει του "Ξέρει πάρα πολύ καλά οτι δεν πρέπει να πειράζει τον υπολογιστή της μαμάς".Το 2χρονο?Ειναι δυνατον να παρατας ετσι τον υπολογιστη και μετα να σου φταιει το μωρο που τον πειραξε?να λες παλι καλα που δεν τον εφερε τουμπα να πεσει και πανω του να χτυπησει.

 

Το οτι καθεσαι και του φωναζεις πολυ δυνατα στο αυτι και το χτυπας στη μουριτσα οπως λες(χαστουκι το λεω εγω) πως να το σχολιασω?Σου ξαναθυμιζω οτι μιλαμε για 2χρονο.Το οτι το βαρας και μετα το παιρνεις αγκαλιτσα και το φιλας δεν εχει καμια μα καμια σημασια.το οτι αλλες μανες κανουν ακομα χειροτερα επισης δεν εχει καμια σημασια.Δεν παω να σε κανω χαλια ουτε σε κατηγορω οτι δεν εισαι καλη μαμα.Αλλα βλεπω οτι ενω λες πως καταλαβαινεις οτι τα νευρα τα δικα σου εχουν προβλημα ωστοσο συνεχιζεις να κατηγορεις το παιδι οτι αυτο φταιει που σε βγαζει εκτος οριων.

 

Μονη σου λες οτι "του ζητας συγγνωμη λεγοντας του οτι σε εκανε να κανεις κατι που δεν επρεπε.".Το μωρο φταιει δλδ που εσυ το βαρας?Του ριχνεις και την ευθυνη?

 

Καλο μου πρεπει να καταλαβεις πρωτα απόλα οτι για ολα αυτα ευθυνεσαι εσυ και οχι το παιδι.Οταν θα το κατανοησεις και θα αναλαβεις τις ευθυνες σου τοτε πιστεψε με θα βρεις και τη λυση και τον τροπο να εισαι χαρουμενη κι ευτυχισμενη με τα παιδια σου.

Καταλαβαινω οτι το παιδι ειναι ζωηρο...αλλα οκ παιδακι ειναι...τι περιμενες να καθεται σουζα και να κανει οτι του λες?Ηρεμησε και μαθε να μιλας με το παιδι σου ηρεμα.μονο ετσι θα του βαλεις ορια.Αν και προτεραιοτητα εχει να βαλεις ορια στα χερακια σου.

[Nefelirene]

Συγνώμη Niki81 αλλά όταν τα πράγματα τα ζείς εκ των έσω είναι τελείως διαφορετικά ,δεν είμαστε μόνο μαμάδες είμαστε και άνθρωποι.Οταν λοιπόν αυτή η μαμά είδε το μωράκι της μες τα κάκα έτρεξε να το καθαρίσει για να μην γίνει χειρότερα και δεν σκέφτηκε το Pc της αλλά την υγιεινή του μωρου της οπότε

[zoegeo07]

Δυστυχώς άλλο η θεωρία και άλλο η πράξη....Συμφωνώ απόλυτα ότι η σφιχτή αγκαλιά και τα ήρεμα λογάκια μπορούν να φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα αλλά δυστυχώς δεν γίνονται πάντα έτσι ιδανικά τα πράγματα. Και τότε είναι που χρειάζεται να ζητήσουμε και εμείς συγνώμη από τα παιδιά μας γιατί πως να το κάνουμε ρε παιδιά ουδείς αλανθαστος. Το θέμα είναι όσο κουρασμένη -εκνευρισμένη-μπουχτισμένη και αν νιώθεις να διατηρείς την ψυχραιμία σου και να θυμάσαι πως το παιδί μεγαλώνει παίρνοντας παραδείγματα και μιμούμενο αυτούς που το φροντίζουν. Αρα ήρεμη και συγκροτημένη μαμά έχει σαν αποτέλεσμα ευτυχισμένα παιδιά. Φυσικά ασχημες στιγμές με φωνές και καυγάδες θα υπάρχουν πάντα, και κάθε φορά θα προσπαθούμε για το καλύτερο! Κατι ωραίο που έχει πεί ο Τριβιζας ειναι οτι το ξύλο στα παιδιά κάνει ότι και ο αέρας στη πυρκαγιά!!!!

[Niki81]

Συγνώμη Niki81 αλλά όταν τα πράγματα τα ζείς εκ των έσω είναι τελείως διαφορετικά ,δεν είμαστε μόνο μαμάδες είμαστε και άνθρωποι.Οταν λοιπόν αυτή η μαμά είδε το μωράκι της μες τα κάκα έτρεξε να το καθαρίσει για να μην γίνει χειρότερα και δεν σκέφτηκε το Pc της αλλά την υγιεινή του μωρου της οπότε

 

Τι εννοεις?Οτι οταν τα ζεις εκ των εσω αρχιζει το ξυλο να μη σου φαινεται και τοσο ασχημο?

Και ξαναλεω το οτι μια μαμα ξεφευγει και μπορει να ριξει και καμια ψιλη...αντε να το δεχτω(αν και θα προτιμουσα η ψιλη να επεφτε στον κωλο του παιδιου και οχι μεσα στη μουρη του).

Το οτι μετα ομως το κατηγορει κιολας οτι αυτο φταιει που την αναγκασε να το χτυπησει...αυτο λυπαμαι αλλα δεν μπορω να το δεχτω.

 

 

Αν σε χτυπησω και θελω να επανορθωσω θα ερθω να σου ζητησω απλα και ωμα συγγνωμη.Αν ειναι να σου πω "Συγγνωμη...αλλα ξερεις εσυ φταις που με αναγκαζεις να σε χτυπαω" τι νοημα εχει αυτο?Τι νοημα περναει ετσι στο παιδι?

[Nefelirene]

Τι εννοεις?Οτι οταν τα ζεις εκ των εσω αρχιζει το ξυλο να μη σου φαινεται και τοσο ασχημο?

Και ξαναλεω το οτι μια μαμα ξεφευγει και μπορει να ριξει και καμια ψιλη...αντε να το δεχτω(αν και θα προτιμουσα η ψιλη να επεφτε στον κωλο του παιδιου και οχι μεσα στη μουρη του).

Το οτι μετα ομως το κατηγορει κιολας οτι αυτο φταιει που την αναγκασε να το χτυπησει...αυτο λυπαμαι αλλα δεν μπορω να το δεχτω.

 

 

Αν σε χτυπησω και θελω να επανορθωσω θα ερθω να σου ζητησω απλα και ωμα συγγνωμη.Αν ειναι να σου πω "Συγγνωμη...αλλα ξερεις εσυ φταις που με αναγκαζεις να σε χτυπαω" τι νοημα εχει αυτο?Τι νοημα περναει ετσι στο παιδι?[/quote

 

ΟΧΙ εγω δεν συμφωνω με το ξυλο και μια δυο φορές που της έχω ρίξει στον πωπο μετά κλαίω και στεναχωριέμαι και εννοείτε ότι ζητάω συγνώμη εγώ απλά απάντησα στο σημείο που έλεγες για το laptop οτι μερικές φορές ενεργούμε παρορμητικά και ξεχνάμε πράγματα.πχ το κινήτο μου :|2έχω αλλάξει γιατι τρέχω να προλάβω κάτι και η μικρή βρίσκει ευκαιρία να τα σακατεύει.

[Agkalia]

bebe-q

Αυτό που με βοήθησε πολύ μα πάρα πολύ στο να κρατάω την ψυχραιμία μου ήταν να κάθομαι ώρες ατέλειωτες εδώ μέσα στα forums, να διαβάζω και να ξαναδιαβάζω και να ψάχνω τρόπους να αντιμετωπίσω παρόμοιες με τις δικές σου καταστάσεις. Αγόρασα στην Ειρήνη μου 1 μικρό παιδικό Laptop και όταν ανοίγω το δικό μου για να δουλέψω ανοίγει κι εκείνη το δικό της και παίζει. Δεν την αφήνω μόνη της, που και που διακόπτω τη δουλειά μου για να πατήσουμε μαζί διάφορα κουμπάκια του δικού της laptop και άλλες φορές την παίρνω αγκαλιά και κοιτάζουμε παιδικά βιντεάκια και τραγουδάκια στο δικό μου. Είναι τόσο εντυπωσιακά όλα αυτά τα χρώματα και σχήματα, τα τόσα πολλά κουμπάκια που κι ο γιος μου που ειναι σχεδόν 1 έτους απλώνει τα χεράκια να πιάσει τα πλήκτρα. Δεν με πειράζει, πλέον προτιμώ να δουλεύω όταν εκείνα κοιμούνται ώστε να μην χάνω ούτε δευτερόλεπτο από την πολύτιμη κοινή ζωή μας. Όταν μεγαλώσουν σκέφτομαι, θα έχουν τις παρέες τους, τα ενδιαφέροντά τους και πιθανόν να μην θέλουν να ασχοληθούν και πολύ με την μάνα τους, οπότε ας τα χορτάσω τώρα που κάνουν σαν τρελά για μένα, αφού ο πατέρας τους κι εγώ είμαστε τώρα ολόκληρος ο κόσμος τους.

Κάποτε η κόρη μου γύρισε ανάποδα το ρηλαξ με τον μπέμπη πάνω, που τότε ήταν 3 μηνών... φώναξα πολύ, αλλά κρατήθηκα, δεν την χτύπησα..γιατί ήξερα ότι στο αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο θα το μετάνιωνα. Προσπαθώ κάθε φορά που πλησιάζει να με βγάλει από τα όριά μου να θυμάμαι πόσο αγώνα έκανα για να την φέρω στον κόσμο, πόσο τρελά την ήθελα στη ζωή μου και πόσες φορές έκλαψα όταν την κρατούσα αγκαλιά και την νανούριζα ευχαριστώντας τον Θεό που μου την έδωσε. Νιώθω ότι τα παιδιά μάς δίνονται δανεικά από τον Θεό. Γιʼ αυτό κι εμείς πρέπει να τα μεγαλώνουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, με απεριόριστη αγάπη και υπομονή. Κάποια στιγμή θα απλώσουν τα φτερά τους και θα πετάξουν.. κι εμείς θα περνάμε την ώρα μας μπροστά σε μία τηλεόραση περιμένοντας πώς και πώς να χτυπήσει το κουδούνι ή το τηλέφωνο...

[fistikaki]

αυτο το πραγμα με τα μωρα και τα κομπιουτερς, ειναι απιστευτο...........

 

η δικη μου το μισει και το λατρευει ταυτοχρονα!!!!!!!!! το μισει επειδη με απασχολει, και το λατρευει επειδη της αρεσει............

 

εμεις τωρα πια, και μετα τις απειρες επιθεσεις που εχει δεχτει το δυστυχο το πισακι, το εχουμε στο τραπεζι του σαλονιου, και παντα κλειστο το καπακι.. ανοιχτο μονο οταν γραφουμε ή διαβαζουμε...

 

τωρα, για τις ξυλιες και τις φωνες........

σου λεω εγω που τα εχω κανει και τα εχω σκυλομετανιωσει... χειροτερα κανουν τα πραγματα... πιο ζορικο γινεται το παιδι...

 

παντως..

σε νιωθω...........................

[koufetaki]

φιλη bebe οτι και να κανεις να ξερεις οταν κτυπας το παιδι στο προσωπο ειναι κατι πολυ μεγαλο τσαλακωνεις το εγω του εκεινη την στιγμη και την προσωπικοτητα του.παλια το εχουμε ξανασυζητηση το θεμα ξυλο,εγω δεν ειμαι απο τις μανες που καθετα θα πουν οχι στο ξυλο,αλλα με καποιες προυποθεσεις,και πανω απο ολα οταν υπαρχει θεμα ασφαλειας και ανεπαρκης επικοινωνιας την στιγμη εκεινη με το παιδι και οχι μετα την ηλικια των εξι.αλλα στον κωλαρικο και τιμωρια με προειδοποιηση 3φορες πρωτα.ισως ειμαι ανεπαρκης σε αυτο το θεμα αλλα τουλαχιστον ειμαι συνηδητοποιημενη και βγαζω το καπελο στις μανουλες που καταφερουν σε ολες τις καταστασεις να επιβληθουν στο παιδι τους -και οχι το παιδι σε αυτες- χωρις μια ξυλια στον πισινο τους.στο θεμα μας!δεν φταινε τα παιδια για την συμπεριφορα τους αλλα εσυ και δεν το λεω καπως ειναι η πραγματικοτητα.αν αρχισεις εσυ να σκεφτεσε διαφορετικα θα δεις απο τα παιδια αλλες αντιδρασεις εσυ πραγματικα μπορεις να ελενξεις το παιχνιδι.καταρχην εισαι πολυ κουρασμενη ζητα απο μανα παππου αντρα καποιες στιγμες μεσα στην ημερα να μην εχεις την ευθυνη των παιδιων σου ακομη και αν αυτο ειναι 9 το βραδυ που ερχετε ο συζηγος απο την δουλεια,πανε μια βολτα το τετραγωνο μπορει να εισαι κουρασμενη να μην σου φαινετε καλη ιδεα αλλα καντο θα δεις ποσο θα αποφορτιζεσε το εκανα οταν ηταν τα δυο μεγαλα μου μικρα και ο αντρας μου ερχοταν καθημερινα 830-9 το βραδυ ακομη και οταν εβρεχε.μετα προσπαθησε να βαλειςμεθοδικοτητα και χιουμορ στην καθημερινοτητα σου δηλ. εκανε ο μικρος κακα στην πισινα πιεσε τον εαυτο σου να χαριτολογισει μαζι με τα παιδια για αυτο το σκηνικο μπορει να λες τωρα τι λεει αυτη αλλα καντο και θα δεις,αντι να τρεξεις το μωρο για μπανιο απο την στιγμη που υπαρχει ενα ακομη ταλιμπανακι στο σπιτι μαζεψε τα κακακια πρωτα(ασε το μικρο στο μπαλκονι και μετα ριξε νερο κι εκει) ποιο αναιμακτο μου ακουγετε.βαλε τον μεγαλο να σε βοηθησει με το μπανιο του μικρου να ναι κοντα σου να τον ελενχεις.και σκεψου πανω απο ολα οτι εσυ εισαι ο ενηλικας και εσυ κινεις τα ινια.η επιθετικοτητα ομως και η φωνες μονο επιθετικοτητα και γκρινια θα επιφερουν.συγνωμη για το μεγαλο ποστ εχω αλλα τοσα να πω αλλα δεν θελω να σε κουρασω αλλο.εδω θα μαστε για οτι θελησεις

[georgia8]

bebe εγώ θα σου έλεγα οτι το παιδί σου ακριβώς επειδή δε μιλάει, φωνάζει ή γκρινιάζει, έτσι εκφράζεται.. Και σίγουρα μέσα σε όλη αυτή τη κατάσταση εσύ κυρίως, έχεις κουραστεί. Είναι επόμενο! Πάντως, καλό θα ήταν να βρίσκεται με άλλα παιδάκια της ηλικίας του, να απασχολείται μαζί του αρκετά και ο πατέρας του (συνήθως τα παιδιά με τον πατέρα τους ηρεμούν), ή να πήγαινε για λίγο σε ένα συγγενικό σπίτι, πχ της γιαγιάς του αν υπάρχει τέτοια δυνατότητα. Έχεις και εσύ ανάγκη από ξεκούραση, ώστε να συνεχίσεις πιο ήρεμη και δίχως έντονα ξεσπάσματα μετά.. Σε καμμία περίπτωση δε πρέπει να του "δείχνεις" πως φωνάζει στο αυτί, δεν ωφελεί πουθενά αυτό.. Όυτε φυσικά και το ξύλο. Η σωματική τιμωρία αποφορτίζει μονάχα το γονιό απ΄την ένταση της στιγμής, δεν έχει άλλη "ωφέλεια", ούτε εν τέλει διορθώνει το παιδί..

Αυτά από εμένα, ελπίζω να βοήθησα λίγο

[Ellemphriem]

απλά απάντησα στο σημείο που έλεγες για το laptop οτι μερικές φορές ενεργούμε παρορμητικά και ξεχνάμε πράγματα.πχ το κινήτο μου :|2έχω αλλάξει γιατι τρέχω να προλάβω κάτι και η μικρή βρίσκει ευκαιρία να τα σακατεύει.

 

Και εγω εχω ξεχασει laptop και μαλιστα mac πανακριβο στο μπανιο κατω *καλα να παθω* και η μικρη πηγε και εχυσε το νερο της επανω στην οθονη και εχει γινει μονιμη ζημια (βλεπω μεσα απο βουλες). Δικια μου λαμακια που το αφησα. Δεν θα χτυπησω την μικρη ομως ουτε θα της φωναξω που εχυσε το νερο επανω του. Ας μην το αφηνα εκει. Δεν φταιει μωρο παιδι επειδη εγω δεν προσεχα. Και κυριως ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ μωρο παιδι τι σημαινει laptop και νερο σε συνδιασμο.....εμ...... Εκει συμφωνω απολυτα με την Νικη και το ιδιο ειπα και εγω πιο πανω. Το παιδι το μονο που θα καταλαβει οταν του συμπεριφερεσαι ετσι ειναι ο φοβος τιποτα αλλο. Και φυσικα οτι καπου θα εχεις διοχετευσει και εσυ τα νευρα σου....... ...δεν ειναι σωστο.

[bebe-q]

Κοριτσάκια μου,σας ευχαριστώ σε πρώτη φάση όλες για τις συμβουλές σας και εννοείται οτι έκανα αυτό το πόστ,όχι για να μου "χαιδέψετε τα αυτιά" αλλα για να μοιραστώ μαζί σας το πόσο με έχει πικράνει το γεγονός οτι έφτασα σε αυτό το σημείο.

Επειδή παρεξηγήθηκα μάλλον,δεν το ξυλοφορτώνω το παιδάκι μου,προς θεού,ούτε το μαλλιοτραβάω....Ούτε και φταίει εκείνο-σαφώς- που εγώ δε μπορώ να κάνω καλά 2 μωρά ταυτόχρονα....αλλα είμαι μόνη μου απο την πρώτη κι όλας εγκυμοσύνη μου χωρίς καμια βοήθεια απο κανέναν(αφήστε τους λόγους) και ναι,παραδέχομαι πως έχω κουραστεί πάρα μα πάρα πολύ,ειδικά στη δεύτερη εγκυμοσύνη,μόνη με το μωρό στο σπίτι,και την κοιλιά στο στόμα,να κουτσαίνω κυριολεκτικά,πέρασα πάρα πολλά.....

Δεν έχω πιά υπομονή να αντιμετωπίσω πιό ψύχραιμα τα πράγματα και νομίζω οτι λάθη όλοι κάνουμε,αλλιώς θα ήμασταν παιδιψυχολόγοι και δεν θα συζητούσαμε εδώ...

ΝΙΚΗ MOY εσύ πολύ καλά μου τα λές κορίτσι μου,όπως τα έλεγα κι εγώ σε άλλους και μάλιστα ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΙ ΕΠΙΚΡΗΤΙΚΗ ,αλλα όλα αυτά τα έλεγα πρίν έρθω στο σημείο να πνίγομαι απο καταστάσεις που δεν είχα ξαναζήσει,επιπλέον 2 χρόνια μέσα σε ένα σπίτι απο το οποίο δε μπορούσα να ξεμυτίσω λόγω του οτι δεν υπήρχε και πουθενά να πάωμιάς που ήταν βιομηχανική ζώνη....

Χωρίς να λέω λοιπόν οτι καλά του έκανα απλά δεν κατάλαβα τι έκανα εκείνη τη στιγμή.....Και οτι του ζητάω μετά συγνώμη δεν είναι για το οτι αντέδρασα,αλλα για το οτι παραφέρθηκα...

Όταν με το καλό θα έχεις το δικό σου παιδάκι,σου εύχομαι ποτέ να μην έρθεις στη θέση μου,γιατί δεν ξέρεις πόσο πολύ αγαπώ τα παιδάκια γενικότερα,όχι μονάχα τα δικά μου,και πόσο πολύ απογοητευμένη ένιωσα με τον εαυτό μου μ'αυτό που έκανα στο αγγελούδι μου,που απο εμένα περιμένει να το προστατεύω και ΜΟΝΟ να το αγαπώ.....

Ειλικρινά,δεν ήμουν εγώ αυτό το πράγμα που έγινα εχθές και μετανιώνω 1000 φορές γι'αυτό που του έκανα....Αλλα πώς θα αντιμετοπίσω τα ουρλιαχτά ρε παιδιά,που δεν σταματάει αν δεν κάνει αυτό που θέλει και ο θεός ξέρει τι τραβάω όταν μου ξυπνάει το μικρό και τρέχω να τους κάνω καλά και τους δυό....?

 

Σήμερα τον πήγα και του αγόρασα μπογιές για ν'ασχοληθεί με κάτι καινούριο...μουντζούρωσε λιγουλάκι σε ένα χαρτί,και μετά το παράτησε...όλη την ημέρα του βάζω τραγουδάκια,και τα απογεύματα τον πηγαίνω στην παιδική χαρά,να εκτονώνεται(όχι τώρα με τον καύσωνα φυσικά)κι αυτός,αντί να παίξει μα τα παιδάκια κοιτάζει απο πού θα βρεί τρύπα για να βγεί στο δρόμο..

 

Με την πισίνα ποτέ δεν τους αφήνω μόνους και πρίν έχω τσεκάρει συμπεριφορές εννοείται...ο μικρούλης είναι αθλητής αλλα πάντα τους έχω στα μάτια μου,τους παρακολουθώ,μιάς που είμαι ακριβώς δίπλα τους και εννοείται είμαστε στη βεράντα η οποία έχει φιλέ γύρω γύρω και τις τέντες κολλημένες στα κάγκελα...

 

Αυτό με το γάλα να σας πώ την αλήθεια,ενώ πάντα πάει ο νούς μου στο χειρότερο δεν το είχα σκεφτεί ποτέ..δεν τον ξανα αφήνω....

 

Ελπίζω το μωρουλάκι μου ν'αρχίσει να μας λέει καμιά κουβεντούλα καμιά φορά και να πάψει να κλονίζει έτσι τα νεύρα μου με όλες αυτές τις στριγκλιές όλη την ημέρα για το παραμικρό...

 

Συγνώμη αν σας κούρασα,αλλα πραγματικά όλων σας οι συμβουλές είναι χρήσιμες...

Ευχαριστώ.

[efitsa]

προσπαθησε για αρχη , οταν στριγγκλιζει , πλησιασε τον κ πες του χαμηλοφωνα.

"δεν σε καταλαβαινω και πονανε τα αυτια μου οταν φωναζεις.πες μου τι θελεις πιο σιγα για να σε καταλαβω"

και φυγε.

και ξανα και ξανα.

που θα παει ρε πουλακι....θα τα χαμηλωσει τα ντεσιμπελ!

[zoegeo07]

Καλή μου θα δεις όταν θα αρχίσει να μιλάει ο πιτσιρίκος θα είναι πιο εύκολα τα πράγματα.Η δυσκολότερη φάση για μένα ήταν από τη στιγμή που περπάτησε ως τη στιγμη που αρχισε να μιλάει ωστε να συννενοούμαστε.Βέβαια και τώρα που η γλώσσα πάει ροδάνι όλο "όχι" και "δεν θέλω" είναι αλλά τουλάχιστον συζητάμε όταν προκλυψει θέμα. Υπομονή λοιπόν!!!!

[STELLINI2]

Νομίζω όλοι έχουμε έρθει σε αυτή την κατάσταση.

Οκ, ότι έγινε έγινε. Μήπως να σκεφτόσουν τι φταίει για αυτή την κατάσταση ? Είχα πέσει και εγώ σε αυτή τη λούμπα με τις φωνές και κάποια στιγμή που πήγα να βάλω τις φωνές είδα την κόρη μου να με κοιτάει περίεργα και κοντοστάθηκα.

Από τότε, έβαλα σε ένα πρόγραμμα αυτά που μπορούσα να κάνω παρουσία των παιδιών (δουλειές, τι δουλειές, πόσο ώρα) και τι δεν μπορούσα.

Μετά από κάμποσο καιρό έπιασα και τα δύο τα παιδιά και τους εξήγησα ότι μέχρι τώρα, ήταν πολύ δύσκολη περίοδος για εμένα (εγώ πρωί δουλειά, ό άντρας μου βράδυ, δεν συναντιόμασταν, δεν βλεπόμασταν και όλα πέρναγαν από τα χέρια μου), τους ζήτησα συγγνώμη για την συμπεριφορά μου, τους ζήτησα βοήθεια σε αυτά που μπορούσαν να βοηθήσουν (πχ στα παιχνίδια τους) και πρόσεχα πολύ τη συμπεριφορά μου και τα νεύρα μου.

Ηρέμησα πολύ, αποδέχτηκα την αδυναμία μου να είμαι η τέλεια σούπερ μαμά, εργαζόμενη, νοικοκυρά, ερωμένη, κλπ. και ΄για να πω την αλήθεια αυτό ήταν το μεγάλο θέμα μου, το ότι πια δεν μπορούσα να τα καταφέρω όλα τέλεια (πρώην τελειομανής) και τα πράγματα πήραν το δρόμο τους σιγά-σιγά.

[Ellemphriem]

Με την πισίνα ποτέ δεν τους αφήνω μόνους και πρίν έχω τσεκάρει συμπεριφορές εννοείται...ο μικρούλης είναι αθλητής αλλα πάντα τους έχω στα μάτια μου,τους παρακολουθώ,μιάς που είμαι ακριβώς δίπλα τους και εννοείται είμαστε στη βεράντα η οποία έχει φιλέ γύρω γύρω και τις τέντες κολλημένες στα κάγκελα...

 

Ναι προσεχε αυτο με την πισινα και την βεραντα. Εγω της βαζω παντα και τα crocks οταν μπαινει μεσα γιατι εξω και μεσα τα νερα γλιστρανε και εχουμε φυγει με την μουρη πανω στις ζαρτινιερες ουκ ολιγες φορες. Σου λεω εχει πολλα ποδαρια ο διαολος.....αντε και ψυχραιμια και ψυχραιδυο σε ολες μας......

[koufetaki]

αχ!κοριτσια δεν μεγαλωνουν ευκολα τα παιδια υπομονη θελει παντος μπορει στην εφηβια να πεφτει πολυ προβληματισμος αλλα δεν υπαρχει αυτη η σωματικη κουραση και αν τα χεις και καλα μεγαλωμενα συμετεχουν στις δουλειες που πρεπει και τους αναλογουν πχ το δωματιο τους μαζεμα τραπεζιου κτλ κουραγιο θα μεγαλωσουν γερα να ναι μονο!

[Dimitra83]

Ρε κορίτσια,τι να πώ....πρωϊ πρωϊ πάλι με έβγαλε εκτός εαυτού!!Ξύπνησε απο τις 7 και ήθελε να βγεί απο την κούνια του κι επειδή κοιμόμουν στο άλλο δωμάτιο ούρλιαζε σα να το έσφαζαν για να πάω να το πάρω...αφού το πήρα,το ηρέμησα,κάνε του λέω αγκαλίτσα τη μανούλα,και όντως το έκανε..πάω να τον βάλω στο κρεβάτι μου (που είναι η τρελλή του η χαρά)ωσπου να πάω να του κάνω γάλα,και μόλις πήγαμε να μπούμε στο δωμάτιο,ξεκίνησε πάλι τις στριγκλιές,παραλίγο θα μου τρόμαζε και το μωράκι που κοιμάται ακόμη....Με έκανε και έτρεμα....τον πήγα στο σαλόνι και τον μάλωσα πολύ...απο τα νευρα μου τον παράτησα να πιεί το γάλα μόνος του κι έφυγα....τι να κάνω..?είναι ανυπόφορα αυτά τα ουρλιαχτά!!

 

σε καταλαβαινω καλη μου...αχχχχ!!!εγω βγαινω καθε μερα εκτος εαυτου!θα σου πω τι κανω μηπως κ το δοκιμασεις κ πιασει!την ωρα που με εχουν φερει στο αμην...πχ χτες που η μεγαλη πεταξε τον μικρο με το κεφαλι στο πατωμα....κλεινω τα ματια μετραω ως το 5 κ πηγαινω στο μπανιο.κανω μια ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ κ ριχνω παγωμενο νερο στα μουτρα!ξαναμετραω ως το 5 κ κανω μια τετοια φατσα στον καθρευτη απο μεσα μου βραζω εννοειται!

αλλα τουλαχιστον ετσι γλιτωνουν τις ξυλιτσες !:p:p

[bebe-q]

Ναι προσεχε αυτο με την πισινα και την βεραντα. Εγω της βαζω παντα και τα crocks οταν μπαινει μεσα γιατι εξω και μεσα τα νερα γλιστρανε και εχουμε φυγει με την μουρη πανω στις ζαρτινιερες ουκ ολιγες φορες. Σου λεω εχει πολλα ποδαρια ο διαολος.....αντε και ψυχραιμια και ψυχραιδυο σε ολες μας......

 

Έχεις δίκιο για τις γλύστρες,γι'αυτό του φοράω παπουτσάκια θαλάσσης αντιγλυστρικά,οπότε είμαι ήσυχη απ'αυτό το θέμα...ο μικρούλης δεν περπατάει ακόμη..