Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

καθημερινη κουραση ...και εγκυμοσυνη...


Recommended Posts

βρισκομαι στην 34 εβδομαδα της κυησης..εχω ενα γιο 7 ετων...η μαμα μου οπως και καθε δικος μου συγγενης βρισκεται τουλαχιστον 500χλμ μακρια η πεθερα μου σαν να μην υπαρχει ο αντρας μου τρεχει και δεν φτανει με τη δουλεια...το θεμα μου ειναι η καθημερινη ταλαιπωρια με τις δουλειες εντος και εκτος σπιτιου....οπως αντιλαμβανεστε δεν υπαρχει βοηθεια για τιποτα...απο το απλο μαγειρεμα πλυσμο απλωμα μπανιο και φροντιδα του γιου ψωνια κτλ....εχω επιβαρυνθει τα παντα..και πραγματικα δεν αντεχω....σημερα ας πουμε πηγα να παρω ληξιαρχικη πραξη απο το δημο για το μαιευτηριο...σε 2 τραπεζες που ειναι περιπου 10 χλμ μακρια....στο ικα να παρω καποια δικαιολογιτικα γιατι αλλαξαμε ταμειο και φτου και απο την αρχη να κανουμε βιβλιαρια(το ικα απο εδω ειναι περιπου 20 χλμ μακρια...)πηγα σε κεπ για υπευθυνες δηλωσεις οτι δεν εργαζομαι και θελω να ασφαλιστω στο συζυγο πηγα πηρα το στρωμα του μπεμπη που ερχεται το φορτωσα στο αμαξι και γυριζοντας περασα και απο το σουπερ μαρκετ γιατι δεν θα ειχαμε να φαμε τοσες μερες που ειχα να ψωνισω....οποτε φορτωθηκα και του κοσμου τα ψωνια....ακομα ζω ναι!!!!!αλλα γενικα κουραζομαι πολυ και με πιανει το παραπονο μερικες φορες επειδη δυστυχως η ευτυχως περνανε ολα απο τα χερτια μου αφηστε που φοβαμαι για τον μπεμπη.....εσεις πως τα βγαζετε περα εχετε βοηθεια?:?

ο μαριουλης μου ειναι 7 και ο δευτερος αντρουλης μου ειναι στο δρομο!!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


το μονο που θα σου πω εναι αν δεν εχεις νυχια να ξυστεις μην περιμενεις..τα ιδια περασα και γω ωσπου εγινε οτι εγινε(δεν θελω να αναφερθω και δεν πρεπει)

κανε υπομονη και προσπαθησε οσο μπορεις να ξεκουραζεσαι...

με το καλο να γεννησεις..

Link to comment
Share on other sites

αχ βρε κοριτσια....αληθεια οσες εισαστε σε προχωρημενη εγκυμοσυνη πως τα βγαζετε περα?εχετε βοηθεια μαμα πεθερα...καποια θεια.....πως ειναι η καθημερινοτητα σας?

ο μαριουλης μου ειναι 7 και ο δευτερος αντρουλης μου ειναι στο δρομο!!

Link to comment
Share on other sites

και εμεις μονοι μας!μενουμε γερμανια κ οοοολοι οι συγγενεις ειναι ελλαδα!ο αντρας μου δουλευει 10.30 με 15.00 και 17.00 με 00.00 καθε μερα εκτος απο μια φορα τη βδομαδα που παει 17.00-23.00.αυτο θεωρειται το ρεπο του:rolleyes:οπως ειναι φυσικο ολα περνανε απο μενα.2 παιδα 5 κ 2.5 ετων κ ψωνια κ παιδιατροι κλπ.κ μιλαμε για ΤΟ ΦΟΡΤΩΜΑ οταν παω για ψωνια.κ τα φορτωνω στο καροτσι μαζι με τον μικρο.το σουπερ ειναι 20 λεπτα με τα ποδια.κ το καλο?μενουμε στον τριτο!χωρις ασανσερ!κ σχεδον καθε φορα ανεβαζω τον μικρο πανω κ ανεβοκατεβαινω 1-2 ακομα φορες φορτωμενη σακουλες.συνολο 6 με 9 οροφους φορτωμενη ψωνια!μεχρι κ στους ωμους φορτωνω σακουλεςς!4 ατομα ειμαστε οσο να ναι εχουμε αναγκες!για να μη πω για τις δουλειες του σπιτιου.3 φορες τη μερα βαζω ηλεκτρικη 1 σφουγγαριζω 1-2 φορες καθαριζω το μπανιο κ 2 φορες τη βδομαδα γενικο ξεσκονισμα!επισης εχω ξεκρεμασει κ κρεμασει κουρτινες:rolleyes: για σιδερωμα δε το συζητω:evil:δε προλαβαινω να σιδερωσω κ να παλι μαζευονται:evil: μπανιο τα παιδια ταισμα κυνηγητο γιατι ειναι κ ολιγον ζωηρα τα χρυσα μου:Pαχ ασε με βλεπω να γενναω μολις μπω στον 9ο!!καθε μερα σχεδον ενα 2ωρο το περπαταω.μια γιατι πρεπει να παω στην αγορα μια γιατι θελουν βολτα μια για να πληρωσω λογαριασμους..το σπιτι ειναι μιση ωρα με τα ποδια απο το κεντρο.διπλωμα δεν εχω για αυτοκινητο αλλα το πηρα αποφαση κ 19 αυγουστου ξεκιναω!κ ας ειμαι εγκυος δεν με πειραζει:mrgreen:

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

τουλαχιστον βλεπω οτι υπαρχουν αρκετες με το ιδιο χαλι και παρηγορουμαι και εγω....παρηγορια στην γκαστρωμενη χααχαα...

ο μαριουλης μου ειναι 7 και ο δευτερος αντρουλης μου ειναι στο δρομο!!

Link to comment
Share on other sites

μα δεν αισθανομαι καν εγκυος με ολα αυτα γιατι κανω οτι εκανα κ πριν μεινω.κ σαυτην κ στην προηγουμενη εγκυμοσυνη...στην πρωτη προσεχα καπως αλλα δεν εκανα οπως κ μια ξαδερφη μου που εβαζε τον αντρα της να της κραταει την τσαντα (η οποια ειχε ενα κινητο ενα πορτοφολι κ το κραγιον της)γιατι φοβοταν μην αποβαλει:shock:

Link to comment
Share on other sites

koritsia, λιγο πολυ σε αυτη την κατασταση ειμαστε ολες...εμεις μενουμε Αθηνα και δεν εχουμε απο πουθενα βοηθεια, τη μικρη για να μην τη στειλουμε παιδικο-και με ο,τι αυτο συνεπαγεται- πληρωναμε μια εκπληκτικη ευτυχως γυναικα...επισης για το σπιτι για να μην τρελλαινομαστε ειχαμε βοηθεια-παλι πληρωναμε-μια φορα το μηνα για συντηρηση της καθαριοτητας ενω και ο αντρας μου βοηθουσε ενδιαμεσα για να μπορουμε ολοι να εχουμε ελευθερο χρονο...τωρα ειμαι κοντα στην 33η εβδ. με μια ζωηρθτατη διχρονη κορουλα...θελω να πω οτι ισως θα μπορουσατε να ζητησετε μια μικρη βοηθεια απο καπου-αν μπορειτε οικονομικα-...εμεις κοψαμε απο αλλου, προκειμενου να μην τρωμε την καθε μας Κυριακη σε καθαριοτητςε και αλλα, ενω πολλες φορες φοραμε και ασιδερωτα-κυριως τα ρουχα για το σπιτι, ενω εχω σταματησει εδω και καιρο να σιδερωνω τα σεντονια, λογου χαρη...μη σας πιανει τελειομανια κοριτσια, το λεω για να το διαβαζω και εγω που θελω να καθαριζω αν γινεται το μπανιο καθε μερα και σφουγγαριζω ανα δευτερη.....

Link to comment
Share on other sites

κορίτσια μου γλυκά, ακούστε πως έχει η δικιά μας κατάσταση... Ο μέγάλος είναι 8 ετών, η μικρή 13 μηνών και σε ένα μήνα με το καλό γεννάω πάλι! Βοήθεια δεν υπάρχει από πουθενά... Φυσικά έχω μητέρα και μάλιστα αρκετά νέα, η οποία μένει 5 λεπτά από το σπίτι μου αλλά δεν περιμένω τίποτα για διάφορους λόγους. Η χρονιά που πέρασε ήταν εξαντλητική! Διάβασμα για το σχολείο, για τα Αγγλικά, να πάμε και να γυρίσουμε από το κολυμβητήριο, να παίξουμε και όλα αυτά με τη μικρή να μεγαλώνει και να ζωηρεύει, με τους εμετούς της εγκυμοσύνης και με μια μέση με δισκοκήλη η οποία πολλές φορές με δίπλωνε στα δύο από τους πόνους! Μαζί με αυτά βάλτε μαγείρεμα, συμμάζεμα, πλυντήρια και όλα τα συναφή!!! Το θετικό σε όλα αυτά είναι ότι ο άντρας μου πέρα από τη δουλειά του, όταν είναι στο σπίτι κάνει σχεδόν τα πάντα κ έτσι εγώ απασχολώ τη μικρή ή παίζει αυτός με τα παιδιά κι εγώ κάνω ό,τι μπορώ από δουλειές! Επίσης έχουμε κάθε 15 μέρες γυναίκα για γενική καθαριότητα και σίδερο. Ψώνια κάνει μόνο ο άντρας μου και όλες τις εξωτερικές δουλειές. Γενικά έχω πολλή βοήθεια μόνο από εκείνον κι έτσι περνάει ο καιρός! Πάντως κάποιες φορές με πιάνει κι εμένα απελπισία αλλά.... αντέχω....

Link to comment
Share on other sites

παντως το λεει η καρδουλα μας....τι κανουμε οι μανουλες για τα παιδια μας!!!!τοσο μεγαλη η αγαπη που τα κανουμε ολα ευκολα....το θεμα το ανοιξα γιατι στο στενο μου περιβαλλον χω αλλες 3 εγκυες που και βοηθεια εχουν και καταπληκτικους αντρες και ειναι νομιζω τουλαχιστον αχαριστες για οσα τους παρεχονται....δεν το λεω γιατι θελω κανεις να με λυπηθει οτι κανω το κανω με τεραστια αγαπη....απλα ειμαι και πιο ευαισθητη τωρα και ομολογω πως με ενοχλησε λιγακι....

ο μαριουλης μου ειναι 7 και ο δευτερος αντρουλης μου ειναι στο δρομο!!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Καλημερα σε ολες εγω δεν εχω παραπονο εχω ενα αντρα που με βοηθαει παρα πολυ εχει αναλαβει το πλυσιμο των πιατων οποτε δεν εχει δουλεια το απογευμα σκουπιζει και σφουγγαριζει ολο το σπιτι καποιες φορες ξεσκονιζει εχει αναλαβει αλες τιςεξωτερικες δουλειες.Θα συμφωνησω με τις κοπελες που λενεμειωστε λιγο το σιδερο και γενικα οτι μπορειτε στο κατω κατω λιγος καιρος εχει μεινει μεχρι την γεννα και μετα ολα παλι στην τριχα :) :) ;) ;) Υ.Γ. Εμενα με νευριαζει πολυ που ερχονται και λενε (οχι ολοι, αλλοι δεν λενε τιποτα) αν χρειαζομαι βοηθεια (απλα απο υποχρεωση) και εγω αρνουμαι γιατι απλα δεν θελω να ανακατευονται αλλοι. Οταν φευγουν το σπιτι μοιαζει με Κοσσοβο πχ χωματα απο τα παπουτσια, ψιχουλα στους καναπεδες κα

Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

Καλημέρα κι από μένα! Εμένα είναι η πρώτη μου εγκυμοσύνη και ενώ ήταν το όνειρό μου να μείνω έγκυος κατέληξε να είναι ένα απλό γεγονός που απλά περιμένω να γεννήσω για να τελειώνει γιατί το μόνο που έχει αλλάξει είναι η επιπλέον κούραση και στενοχώρια... Ίσως είμαι και ρομαντική και περίμενα τα πράγματα τελείως διαφορετικά... Ο άντρας μου έχει ήδη ένα παιδί από τον πρώτο του γάμο, οπότε έχει νιώσει αυτή την χαρά και την έχει μοιραστεί με την πρώτη του γυναίκα. Με εμένα φέρεται σαν να μην είμαι έγκυος, ακόμα και στην αρχή της εγκυμοσύνης που έπρεπε για μια εβδομάδα να μείνω στο κρεβάτι ή δεν το καταλάβαινε ή δεν ήθελε να το καταλάβει. Μόνο η μαμά του ήρθε μια φορά και μαγείρεψε. Οι γονείς του μένουν εδώ, το ίδιο και η κουνιάδα μου και ποτέ δεν προσφέρθηκε κανείς τους να με βοηθήσει παρόλο που οι σχέσεις μας είναι καλές. Οι δικοί μου γονείς που είναι οι μόνοι που με κάνουν να νιώθω έγκυος μένουν σε άλλη πόλη δυστυχώς. Ο άντρας μου έχει πάθος με το καφενείο κι έτσι σχεδόν κάθε απόγευμα πάει εκεί. Μπαίνω στον 9ο μήνα σε 4 μέρες κι όλο κι όλο να έχει πιάσει την κοιλιά μου 3-4 φορές σε όλη την εγκυμοσύνη. Το χειρότερο όμως είναι όταν έχουμε ραντεβού στον γιατρό. Το ιατρείο του είναι σε άλλη πόλη (50χλμ από εδώ) και κάθε φορά που είναι να πάμε είναι μέσα στα νεύρα. Καταλαβαίνω ότι γυρνάει κουρασμένος από την δουλειά αλλά είναι και δικό του μωρό και δεν αντέχω να δείχνει τέτοια αδιαφορία. Έτσι, έχει τύχει πολλές φορές να πάω μόνη μου με το λεωφορείο και να βλέπω στο ιατρείο όλο ζευγάρια κι εγώ να είμαι μόνη μου και να έχω και τον γιατρό να μου λέει: "πάλι μόνη σου ήρθες?"... Εννοείται πως τις δουλειές τις κάνω όλες μόνη μου χωρίς καμμιά βοήθεια και μέχρι τον 8ο μήνα δούλευα κιόλας. Δεν ήταν κουραστική δουλειά(σε γραφείο), αλλά ήταν ταλαιπωρία για μένα να παίρνω αστικά και να κάνω μισή ώρα να φτάσω. Το γραφείο είναι της κουνιάδας μου και του άντρα της και μέχρι να σταματήσω από εκεί είχαν σπάσει τα νεύρα μου. Δούλευα 4ωρη (350ευρω τον μήνα) χωρίς ένσημα κλπ γιατί δεν μπορούσα να κολλήσω για δικούς μου λόγους κι ακόμη και την εβδομάδα που έπρεπε να λείψω φυσικά τα λεφτά κρατήθηκαν και πήρα μειωμένα. Είχα και τον γαμπρό του άντρα μου(αφεντικό μου) να με ρωτάει επίμονα και να με αγχώνει από τον 3ο μήνα μέχρι πότε θα δουλεύω και πότε θα ξαναγυρίσω λες κι εγώ ήξερα πως θα πάει η εγκυμοσύνη μου. Εδώ γύρισε και μου είπε να πάρω ένα μικρό αμάξι και όταν πάει το μωρό 2 μηνών να το παίρνω εγώ, μέσα στο καταχείμωνο, άπειρη οδηγός, να το αφήνω στον πεθερό μου που είναι συνταξιούχος και να πηγαίνω στην δουλειά ή αλλιώς να το αφήνω από 2 μηνών σε βρεφονηπιακό σταθμό! |Κι όλα αυτά για 350 ευρώ!

Τώρα την Κυριακή μπαίνω στον 9ο. Εχθές πήγα πάλι μόνη μου στον γιατρό με το λεωφορείο (1 ώρα δρόμος) και το σαββατοκύριακο θα έχουμε πάλι τον γιο του άντρα μου από τον πρώτο του γάμο που είναι 7 χρονών και πολύ ζωηρός. Πριν 2 μέρες ξεπατώθηκα στο καθάρισμα(γενική καθαριότητα) για να είναι έτοιμο το σπίτι κι όταν μου είπε εχθές οτι θα έχουμε τον μικρό το μόνο που του είπα είναι ότι δεν θέλω να γίνει χάλια το σπίτι και το μόνο που θα ήθελα είναι να ξεκουραστώ κι αυτός νευρίασε! Πράγματα για το μωρό τα έχω πάρει όλα μόνη μου με δικά μου λεφτά και λίγα με τους γονείς μου. Ο άντρας μου δεν έχει βοηθήσει καθόλου ούτε ενδιαφέρθηκε ποτέ, ίσως γιατί έτσι είναι ο χαρακτήρας του. Εδώ γύρισε και μου είπε να πάρουμε τα έπιπλα του μωρού από την πρώην του που είχαν αγοράσει μαζί για τον γιο τους κι ότι είναι πολύ ωραία και ακριβά έπιπλα και είναι κρίμα να ξοδεύουμε λεφτά σε τέτοια! Πέρα από όλα αυτά είχα να τρέχω εγώ μέχρι πριν λίγες μέρες για όλα τα χαρτιά για να μπω στο βιβλιάριό του, ακόμη κι όταν προέκυψε ένα πρόβλημα με το παιδί του και λέγανε από το ΤΕΒΕ ότι πρέπει να βγει από το βιβλιάριο ακόμη και για αυτό εγώ έτρεξα και το διόρθωσα!

Συγνώμη που σας κούρασα αλλά μάλλον είχα ανάγκη να τα πω κάπου...

Link to comment
Share on other sites

Καλημέρα κι από μένα! Εμένα είναι η πρώτη μου εγκυμοσύνη και ενώ ήταν το όνειρό μου να μείνω έγκυος κατέληξε να είναι ένα απλό γεγονός που απλά περιμένω να γεννήσω για να τελειώνει γιατί το μόνο που έχει αλλάξει είναι η επιπλέον κούραση και στενοχώρια... Ίσως είμαι και ρομαντική και περίμενα τα πράγματα τελείως διαφορετικά... Ο άντρας μου έχει ήδη ένα παιδί από τον πρώτο του γάμο, οπότε έχει νιώσει αυτή την χαρά και την έχει μοιραστεί με την πρώτη του γυναίκα. Με εμένα φέρεται σαν να μην είμαι έγκυος, ακόμα και στην αρχή της εγκυμοσύνης που έπρεπε για μια εβδομάδα να μείνω στο κρεβάτι ή δεν το καταλάβαινε ή δεν ήθελε να το καταλάβει. Μόνο η μαμά του ήρθε μια φορά και μαγείρεψε. Οι γονείς του μένουν εδώ, το ίδιο και η κουνιάδα μου και ποτέ δεν προσφέρθηκε κανείς τους να με βοηθήσει παρόλο που οι σχέσεις μας είναι καλές. Οι δικοί μου γονείς που είναι οι μόνοι που με κάνουν να νιώθω έγκυος μένουν σε άλλη πόλη δυστυχώς. Ο άντρας μου έχει πάθος με το καφενείο κι έτσι σχεδόν κάθε απόγευμα πάει εκεί. Μπαίνω στον 9ο μήνα σε 4 μέρες κι όλο κι όλο να έχει πιάσει την κοιλιά μου 3-4 φορές σε όλη την εγκυμοσύνη. Το χειρότερο όμως είναι όταν έχουμε ραντεβού στον γιατρό. Το ιατρείο του είναι σε άλλη πόλη (50χλμ από εδώ) και κάθε φορά που είναι να πάμε είναι μέσα στα νεύρα. Καταλαβαίνω ότι γυρνάει κουρασμένος από την δουλειά αλλά είναι και δικό του μωρό και δεν αντέχω να δείχνει τέτοια αδιαφορία. Έτσι, έχει τύχει πολλές φορές να πάω μόνη μου με το λεωφορείο και να βλέπω στο ιατρείο όλο ζευγάρια κι εγώ να είμαι μόνη μου και να έχω και τον γιατρό να μου λέει: "πάλι μόνη σου ήρθες?"... Εννοείται πως τις δουλειές τις κάνω όλες μόνη μου χωρίς καμμιά βοήθεια και μέχρι τον 8ο μήνα δούλευα κιόλας. Δεν ήταν κουραστική δουλειά(σε γραφείο), αλλά ήταν ταλαιπωρία για μένα να παίρνω αστικά και να κάνω μισή ώρα να φτάσω. Το γραφείο είναι της κουνιάδας μου και του άντρα της και μέχρι να σταματήσω από εκεί είχαν σπάσει τα νεύρα μου. Δούλευα 4ωρη (350ευρω τον μήνα) χωρίς ένσημα κλπ γιατί δεν μπορούσα να κολλήσω για δικούς μου λόγους κι ακόμη και την εβδομάδα που έπρεπε να λείψω φυσικά τα λεφτά κρατήθηκαν και πήρα μειωμένα. Είχα και τον γαμπρό του άντρα μου(αφεντικό μου) να με ρωτάει επίμονα και να με αγχώνει από τον 3ο μήνα μέχρι πότε θα δουλεύω και πότε θα ξαναγυρίσω λες κι εγώ ήξερα πως θα πάει η εγκυμοσύνη μου. Εδώ γύρισε και μου είπε να πάρω ένα μικρό αμάξι και όταν πάει το μωρό 2 μηνών να το παίρνω εγώ, μέσα στο καταχείμωνο, άπειρη οδηγός, να το αφήνω στον πεθερό μου που είναι συνταξιούχος και να πηγαίνω στην δουλειά ή αλλιώς να το αφήνω από 2 μηνών σε βρεφονηπιακό σταθμό! |Κι όλα αυτά για 350 ευρώ!

Τώρα την Κυριακή μπαίνω στον 9ο. Εχθές πήγα πάλι μόνη μου στον γιατρό με το λεωφορείο (1 ώρα δρόμος) και το σαββατοκύριακο θα έχουμε πάλι τον γιο του άντρα μου από τον πρώτο του γάμο που είναι 7 χρονών και πολύ ζωηρός. Πριν 2 μέρες ξεπατώθηκα στο καθάρισμα(γενική καθαριότητα) για να είναι έτοιμο το σπίτι κι όταν μου είπε εχθές οτι θα έχουμε τον μικρό το μόνο που του είπα είναι ότι δεν θέλω να γίνει χάλια το σπίτι και το μόνο που θα ήθελα είναι να ξεκουραστώ κι αυτός νευρίασε! Πράγματα για το μωρό τα έχω πάρει όλα μόνη μου με δικά μου λεφτά και λίγα με τους γονείς μου. Ο άντρας μου δεν έχει βοηθήσει καθόλου ούτε ενδιαφέρθηκε ποτέ, ίσως γιατί έτσι είναι ο χαρακτήρας του. Εδώ γύρισε και μου είπε να πάρουμε τα έπιπλα του μωρού από την πρώην του που είχαν αγοράσει μαζί για τον γιο τους κι ότι είναι πολύ ωραία και ακριβά έπιπλα και είναι κρίμα να ξοδεύουμε λεφτά σε τέτοια! Πέρα από όλα αυτά είχα να τρέχω εγώ μέχρι πριν λίγες μέρες για όλα τα χαρτιά για να μπω στο βιβλιάριό του, ακόμη κι όταν προέκυψε ένα πρόβλημα με το παιδί του και λέγανε από το ΤΕΒΕ ότι πρέπει να βγει από το βιβλιάριο ακόμη και για αυτό εγώ έτρεξα και το διόρθωσα!

Συγνώμη που σας κούρασα αλλά μάλλον είχα ανάγκη να τα πω κάπου...

 

Βρε κοριτσακι...μηπως τα βλεπεις κι εσυ λιγο υπερβολικα τα πραγματα χωρις να ειναι?Το λεω γιατι κι εμενα ο αντρούλης μου δεν ειναι πολυ εκδηλωτικος με το παιδι...δεν καθεται να μου χαιδευει την κοιλια καθε μερα...εκνευριζεται οταν παμε στο γιατρο και περιμενουμε μια ωρα να μας δει.Αλλα ξερω οτι αυτο δε σημαινει οτι αδιαφορει για το μωρο ή για μενα.Ειναι ο χαρακτηρας του αυτος.Ενταξει μας ηρθε και ξαφνικο το μωρο και εχει αγχωθει.Δλδ μηπως ειναι και ο καλος σου ετσι και δεν το κανει αυτο λογω του οτι εχει αλλο παιδι με την πρωην του?

 

Ξερεις οι μπαμπαδες νομιζω συνειδητοποιουν τι γινεται οταν δουν το μωρο..τοτε δενονται.Ενταξει καποιοι το θελουν τοσο πολυ απο την αρχη που το δειχνουν συνεχως.Εμενα τον εχει φαει το αγχος αν σκεφτεις οτι κατα τη διαρκεια της εγκυμοσυνης ετοιμασαμε το γαμο μας,τωρα ετοιμαζομαστε για τη γεννα και συγχρονως χτιζουμε και το σπιτι μας.Επισης καταλαβαινω οτι λιγακι μερικες φορες του φαινεται περιεργο που ενω τοσο καιρο τον εχω κακομαθει να ασχολουμαι ολη την ωρα μαζι του τωρα βλεπει οτι πεφτει η προσοχη μου στο μωρο πιο πολυ.Παιδιαστικο και ανωριμο δε λεω..αλλα τι να τον κανω που του εχω αδυναμια???

 

Δειξε λιγο αδιαφορια...πχ το οτι εκνευριζεται με το γιατρο δε σημαινει οτι δεν πρεπει να ερθει κιολας.Αστον και θα δεις οτι οταν μπειτε στον υπερυχο και το δει να κουνιεται θα ηρεμησει.Μη του αφηνεις περιθωριο να μην ερθει στο γιατρο και τρεχεις μονη σου.Πες του θελω να πηγαινουμε μαζι.Εκνευριζεται?Κανε τον κινεζο εσυ...

Εγω γενικως του μιλαω για το μωρο,του λεω τι διαβαζω εδω μεσα..του εξηγω καποια πραγματα για να μαθαινει κι αυτος και με ακουει ,τα συζηταμε ,γελαμε.λεει "ο γιος μου και ο γιος μου",μου ψωνισε ρουχα εγκυμοσυνης αλλα οκ καποιες φορες παλι δεν εχει ορεξη ή εχει τυχει να μου πει β"βαρεθηκα ολη την ωρα να λεμε για το μωρο".Εκει τον αφηνω...ασχολουμαι λιγο μαζι του,κανουμε πραγματα γι'αυτον να ξεαγχωθει να ηρεμησει.

 

Πιστευω οτι ενα μεγαλο μερς ευθυνης στο δεσιμο που εχει ενας μπαμπας με το μωρο παιζεικαι η μητερα.Πρεπει κι εσυ να τον βοηθησεις να δεθει με αυτο το μωρο.Μη καθεσαι και στεναχωριεσαι και κλεινεσαι και απογοητευεσαι.

Δεν ξερω ,μπορει να ειμαι εγω λαθος που ενεργω ετσι απλα θελω να σου δειξω μια αλλη οψη του νομισματος.

 

Οσο για βοηθεια ασε μη το ψαχνεις...κοιτα μονη σου τι μπορεις να κανεις και μη περιμενεις τπτ απο κανεναν.Κι εγω μονη μου τρεχω.Ολοκληρο γαμο ετοιμασα...εργαζομαι κιολας...ανυπομωνω να βγω σε αδεια μπαςκαι αισθανθω εγκυος γιατι για την ωρα τρεχω σα το Βεγγο.

 

Να χαμογελας και να εισαι ευδιαθετη...και με το καλο το νινι σας...

Link to comment
Share on other sites

Νομίζω καλή μου οτι δεν πρέπει να αγχώνεσαι . Το οτι δεν δείχνει ενδιαφέρον , δεν σημαίνει και απαραίτητα οτι δεν τον ενδιαφέρει.

 

Ο άντρας μου στη 1η εγκυμοσύνη μου, δεν νομίζω οτι έπιασε την κοιλιά μου πάνω απο 2 φορές και τώρα κάνει σαν τρελός για τον μικρό.

Στον γιατρό εεε δεν ήταν και το καλύτερο του να πηγαίνουμε, αλλά το διασκέδαζε πολύ όταν έβλεπε το μικρούλι να κουνιέται.

Την γκρίνια όταν πηγαίνουμε στον γιατρό την έχουμε και τώρα που διανύω την 2η εγκυμοσύνη λόγω της κίνησης που βρίσκουμε κάθε φορά.

 

Εεε και σε αυτή την εγκυμοσύνη τα ίδια... Δυστηχώς δεν μπορούν να νιώσουν αυτά που νιώθουμε εμείς κατα τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά μετά πίστεψε με οτι μεταλλάσονται:D

JR7vp2.pngh5zip2.png

Link to comment
Share on other sites

Σε ευχαριστώ πολύ Niki... Το ίδιο έγινε και με εμάς! Κι εμείς παντρευτήκαμε και ήμουν 5 μηνών όταν έγινε ο γάμος και όλο τον γάμο τον οργάνωσα μόνη μου. Ακόμη και για τα χαρτιά του (που αφορούσαν τον προηγούμενο του γάμο) εγώ έτρεχα να τα κάνω και τελικά καταφέραμε να βγάλουμε τις άδειες 2 μέρες πριν γίνει ο γάμος, παρόλο που τον είχαμε κανονίσει τον γάμο μήνες πριν μείνω έγκυος, οπότε καταλαβαίνεις τι άγχος τράβηξα. Άσε που άδεια(άνευ αποδοχών φυσικά) μου έδωσαν η κουνιάδα μου και ο γαμπρός του από το γραφείο 4 μέρες πριν παντρευτώ.

Το παράπονό μου όμως είναι ότι θέλω να φέρεται και στο δικό μας μωρό όπως φέρεται και στο παιδί του γιατί στο κάτω-κάτω κι αυτό δικό του θα είναι κι ας μην έχει γεννηθεί ακόμη. Φοβάμαι μην αρχίσει να τα διαχωρίζει γιατί ήδη έχει πει ότι το πρώτο το παιδί του θα του έχει μεγαλύτερη αδυναμία λόγω τύψεων που είναι παιδί χωρισμένων γονιών και έχει την απαίτηση να μου λέει εμένα μην τυχόν και τα διαχωρίζω εγώ!

Επίσης, δεν γίνεται να μου λέει κατάμουτρα πόσο ακριβά και ωραία πράγματα είχαν πάρει στον γιο τους και στο δικό μας να μην έχει ξοδέψει δραχμή και να με κάνει να κοιτάω και να παίρνω πάντα τα πιο φθηνά για το δικό μου μωρό ή να μην με έχει ρωτήσει ποτέ για τις εξετάσεις που κάνω κάθε μήνα και τις πληρώνω μόνη μου (επειδή είμαι ανασφάλιστη) αν έχω λεφτά να τις πληρώσω.

Ούτε είχα την απαίτηση να μου χαιδεύει κάθε μέρα την κοιλιά... Και με μια μικρή ερώτηση για το πως είμαι σήμερα, ας πούμε, θα ήμουν ευχαριστημένη. Πολλές φορές νιώθω πολύ κουρασμένη και του ζητάω τουλάχιστον να προσέχει που πετάει τα πράγμάτά του γιατί δεν μπορώ να είμαι συνέχεια από πίσω του αλλά δεν αλλάζει τίποτα. Ακόμη κι όταν πάω να μιλήσω για το μωρό δεν δίνει και πολύ σημασία. Όταν όμως είναι να κρατήσουμε εμείς τον γιο του εγώ πρέπει να είμαι συνέχεια από πίσω του, να τον παίζω(πράγμα που δεν με πειράζει), να τον κάνω μπάνιο, να τον διαβάζω εγώ και γενικώς να καθαρίζω συνεχώς το σπίτι από τις σοκολάτες που πασαλείβει στον καναπέ και στο πάτωμα, από τα σκουπίδια που πετάει όπου βρει, από τις ζημιές που κάνει... Νομίζω ότι θα μπορούσε να του πει να είναι πιο προσεκτικός και να δείξει ότι με σέβεται κι εμένα λίγο και να καταλάβει επιτέλους ότι στην κατάσταση που είμαι δεν μπορώ να ψοφάω συνέχεια στην κούραση από την στιγμή που και ο ίδιος ο γιατρός μου έχει πει να μην κουράζομαι και να μην κάνω πολλές δουλειές.

Δεν νομίζω ότι ζητάω πολλά...

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Ευτυχως εγω ειχα την μητερα μου.. Καλα εγω ειχα και πολυ μεγαλα προβληματα και χρειαζομουν βοηθεια. Ειναι δυσκολα αν δεν εχεις καποιον για βοηθεια παντως

uiphp3.png
Link to comment
Share on other sites

Σε ευχαριστώ πολύ Niki... Το ίδιο έγινε και με εμάς! Κι εμείς παντρευτήκαμε και ήμουν 5 μηνών όταν έγινε ο γάμος και όλο τον γάμο τον οργάνωσα μόνη μου. Ακόμη και για τα χαρτιά του (που αφορούσαν τον προηγούμενο του γάμο) εγώ έτρεχα να τα κάνω και τελικά καταφέραμε να βγάλουμε τις άδειες 2 μέρες πριν γίνει ο γάμος, παρόλο που τον είχαμε κανονίσει τον γάμο μήνες πριν μείνω έγκυος, οπότε καταλαβαίνεις τι άγχος τράβηξα. Άσε που άδεια(άνευ αποδοχών φυσικά) μου έδωσαν η κουνιάδα μου και ο γαμπρός του από το γραφείο 4 μέρες πριν παντρευτώ.

Το παράπονό μου όμως είναι ότι θέλω να φέρεται και στο δικό μας μωρό όπως φέρεται και στο παιδί του γιατί στο κάτω-κάτω κι αυτό δικό του θα είναι κι ας μην έχει γεννηθεί ακόμη. Φοβάμαι μην αρχίσει να τα διαχωρίζει γιατί ήδη έχει πει ότι το πρώτο το παιδί του θα του έχει μεγαλύτερη αδυναμία λόγω τύψεων που είναι παιδί χωρισμένων γονιών και έχει την απαίτηση να μου λέει εμένα μην τυχόν και τα διαχωρίζω εγώ!

Επίσης, δεν γίνεται να μου λέει κατάμουτρα πόσο ακριβά και ωραία πράγματα είχαν πάρει στον γιο τους και στο δικό μας να μην έχει ξοδέψει δραχμή και να με κάνει να κοιτάω και να παίρνω πάντα τα πιο φθηνά για το δικό μου μωρό ή να μην με έχει ρωτήσει ποτέ για τις εξετάσεις που κάνω κάθε μήνα και τις πληρώνω μόνη μου (επειδή είμαι ανασφάλιστη) αν έχω λεφτά να τις πληρώσω.

Ούτε είχα την απαίτηση να μου χαιδεύει κάθε μέρα την κοιλιά... Και με μια μικρή ερώτηση για το πως είμαι σήμερα, ας πούμε, θα ήμουν ευχαριστημένη. Πολλές φορές νιώθω πολύ κουρασμένη και του ζητάω τουλάχιστον να προσέχει που πετάει τα πράγμάτά του γιατί δεν μπορώ να είμαι συνέχεια από πίσω του αλλά δεν αλλάζει τίποτα. Ακόμη κι όταν πάω να μιλήσω για το μωρό δεν δίνει και πολύ σημασία. Όταν όμως είναι να κρατήσουμε εμείς τον γιο του εγώ πρέπει να είμαι συνέχεια από πίσω του, να τον παίζω(πράγμα που δεν με πειράζει), να τον κάνω μπάνιο, να τον διαβάζω εγώ και γενικώς να καθαρίζω συνεχώς το σπίτι από τις σοκολάτες που πασαλείβει στον καναπέ και στο πάτωμα, από τα σκουπίδια που πετάει όπου βρει, από τις ζημιές που κάνει... Νομίζω ότι θα μπορούσε να του πει να είναι πιο προσεκτικός και να δείξει ότι με σέβεται κι εμένα λίγο και να καταλάβει επιτέλους ότι στην κατάσταση που είμαι δεν μπορώ να ψοφάω συνέχεια στην κούραση από την στιγμή που και ο ίδιος ο γιατρός μου έχει πει να μην κουράζομαι και να μην κάνω πολλές δουλειές.

Δεν νομίζω ότι ζητάω πολλά...

 

Φυσικα και δε ζητας πολλα....αλλα αυτα που λες οτι ζητας απο τον ιδιον τα εχεις ζητησει?Εννοω κατσατε να κανετε μια κουβεντα ηρεμα και χαλαρα χωρις γκρινια και φωνες και απαιτησεις να τον ρωτησεις "Γιατι ρε αγαπη μου τοση αδιαφορια?Τι συμβαινει?Δε θελεις το παιδι?Κανω κατι λαθος εγω?".να δεις τι θα σου πει.

 

Οκ το οτι φοβαται για το πρωτο λογω που ειναι παιδακι με χωρισμενους γονεις οκ το καταλαβαινω και λογικο εν μερη να προσπαθησει να του δειχνει μια αδυναμια για να νιωσει εκεινο καλυτερα.

Μαζι σου ομως και με το νεο μωρακι γιατι αντιδρα ετσι?Τον ρωτας καθολου?

 

Επισης δεν καταλαβαινω τι παει να πει πληρωνεις εσυ ολες τις εξετασεις?Γιατι αυτο?Του ζητησες και σου αρνηθηκε?Οικονομικα πως εισαστε?Τις εξετασεις αιματος του μηνα κι εγω συνηθως μονη μου τις πληρωνω αλα τους υπερηχους και τις επισκεψεις στο γιατρο τις πληρωνει ο αντρας μου.

Link to comment
Share on other sites

Βρε κοριτσάκι γιατί δεν πιάνεις τον άντρα σου να του τα πεις όλα αυτά ηρεμα και απλά; Μπορεί και αυτός να νιώθει πιεσμένος αλλά 2 μαζί μπορούν καλύτερα να αντιμετωπίσουν καταστάσεις παρά ο καθένας μόνος του. Κατά τα άλλα να είσαι ήρεμη και ξεκούραστη, άμα είσαι εσύ καλα΄θα είναι και το μωράκι σου, αυτό να σκέφτεσαι. Οσο για τις δουλειές δεν είναι ανάγκη να είαι όλα άψογα, άλλωστε δεν θα ακούσεις και κανένα μπραβο! Οπότε μην τρελλαίνεσαι, ο,τι μπορείς και όσο μπορείς! Η ώρα η καλή!!! Όα καλά θα πάνε!! Think positive!!! ;):)

 

 

Link to comment
Share on other sites

bibitsou, αν ισχύουν αυτά που γράφεις, πιστεύω ότι θα έπρεπε να γίνεις λίγο πιο εγωίστρια. Είναι ολοφάνερο ότι είσαι ένα δυναμικό άτομο που τρέχει και κάνει τόσα πράγματα και τα βγάζει πέρα μια χαρά, αλλά μήπως να ζητάς και από τον άντρα σου κάτι 1, 2, 3 φορές μέχρι να καταλάβει; Μήπως τρέχεις εσύ να προλάβεις όλες τις εκκρεμότητες βλέποντας αδιαφορία από τη μεριά του άντρα σου και δεν διεκδικείς αυτά που θες για να μη φέρεις αναστάτωση ή ενδεχόμενο καβγά; Κι εγώ θα αισθανόμουν άσχημα αν ήμουν έγκυος και ο άντρας μου μου έλεγε ότι θα έχει μεγαλύτερη αδυναμία πάντα στο πρώτο του παιδί γιατί είναι παιδί χωρισμένων γονιών και μάλιστα ειλικρινά θα μου ξέφευγε να του πω ότι κάλλιστα μπορεί και το δεύτερο παιδί που ετοιμάζεται να γίνει παιδί χωρισμένων γονιών, αν δεν κάνει κάτι γι' αυτό, με αποτέλεσμα αναπόφευκτα να έχει και σε αυτό αδυναμία!

Όλες οι σχέσεις χρειάζονται υπομονή και συγκαταβατικότητα μέχρι ένα σημείο, το καταλαβαίνω απόλυτα, αλλά μήπως όπως λένε και κάποια άλλα κοριτσια παραπάνω, να πεις στον άντρα σου αυτά που σε πειράζουνε; Μπορεί να μην το καταλαβαίνει ότι ενοχλείσαι ή μπορεί να πιστεύει ότι η συμπεριφορά του είναι μια χαρά και δεν χρειάζεται να κάνει κάτι περισσότερο. Δεν ξέρω, μήπως πρέπει να τον ταρακουνήσεις τελικά.

Link to comment
Share on other sites

Πολλές φορές του έχω μιλήσει και του λέω ότι αυτό το μωρό δεν είναι μόνο δικό μου αλλά και δικό του κι ότι θέλω να δείχνει ότι ενδιαφέρεται κι αυτός όπως κι εγώ αλλά μάλλον δεν μπορεί να το καταλάβει. Πάντως είναι πολύ δύσκολο όταν βλέπω τον ίδιο τον γιατρό μου να απορεί όταν πάω μόνη μου και να πρέπει εγώ να δικαιολογήσω τον άντρα μου. Τη μία κανονίζει η πρώην του να κάνει τα γενέθλια του παιδιού τους την μέρα που έχουμε κανονίσει το μηνιάιο ραντεβού(το οποίο ραντεβού έχει ρωτήσει ο γιατρός τον άντρα μου πότε τον βόλευε για να είναι εκεί κι έγινε σύμφωνα με το πρόγραμμά του) οπότε αναγλάζομαι και πάω μόνη μου, την άλλη έχουμε τον μικρό μαζί κι επειδή δεν ήθελε να μπει μέσα στην κλινική ο μικρός, το μόνο που έκανε ήταν απλά να με πάει μέχρι εκεί κι αυτοί να πάνε στην παιδική χαρά, την άλλη είναι κουρασμένος από την δουλειά... Εγώ πιστεύω ότι όταν κάποιος θέλει κάτι μπορεί και το καταφέρνει...

Ξέρω ότι με αγαπάει πολύ, ξέρω ότι κουράζεται και αγχώνεται, αλλά τα ίδια περνάω κι εγώ. Τι να πω? Ίσως απλά ζηλεύω όταν διαβάζω ή ακούω για το πως συμπεριφέρονται άλλοι άντρες.

Link to comment
Share on other sites

  • 6 χρόνια μετά...
και εμεις μονοι μας!μενουμε γερμανια κ οοοολοι οι συγγενεις ειναι ελλαδα!ο αντρας μου δουλευει 10.30 με 15.00 και 17.00 με 00.00 καθε μερα εκτος απο μια φορα τη βδομαδα που παει 17.00-23.00.αυτο θεωρειται το ρεπο του:rolleyes:οπως ειναι φυσικο ολα περνανε απο μενα.2 παιδα 5 κ 2.5 ετων κ ψωνια κ παιδιατροι κλπ.κ μιλαμε για ΤΟ ΦΟΡΤΩΜΑ οταν παω για ψωνια.κ τα φορτωνω στο καροτσι μαζι με τον μικρο.το σουπερ ειναι 20 λεπτα με τα ποδια.κ το καλο?μενουμε στον τριτο!χωρις ασανσερ!κ σχεδον καθε φορα ανεβαζω τον μικρο πανω κ ανεβοκατεβαινω 1-2 ακομα φορες φορτωμενη σακουλες.συνολο 6 με 9 οροφους φορτωμενη ψωνια!μεχρι κ στους ωμους φορτωνω σακουλεςς!4 ατομα ειμαστε οσο να ναι εχουμε αναγκες!για να μη πω για τις δουλειες του σπιτιου.3 φορες τη μερα βαζω ηλεκτρικη 1 σφουγγαριζω 1-2 φορες καθαριζω το μπανιο κ 2 φορες τη βδομαδα γενικο ξεσκονισμα!επισης εχω ξεκρεμασει κ κρεμασει κουρτινες:rolleyes: για σιδερωμα δε το συζητω:evil:δε προλαβαινω να σιδερωσω κ να παλι μαζευονται:evil: μπανιο τα παιδια ταισμα κυνηγητο γιατι ειναι κ ολιγον ζωηρα τα χρυσα μου:Pαχ ασε με βλεπω να γενναω μολις μπω στον 9ο!!καθε μερα σχεδον ενα 2ωρο το περπαταω.μια γιατι πρεπει να παω στην αγορα μια γιατι θελουν βολτα μια για να πληρωσω λογαριασμους..το σπιτι ειναι μιση ωρα με τα ποδια απο το κεντρο.διπλωμα δεν εχω για αυτοκινητο αλλα το πηρα αποφαση κ 19 αυγουστου ξεκιναω!κ ας ειμαι εγκυος δεν με πειραζει:mrgreen:

 

Απλά σας θαυμάζω... Μόνο αυτό....

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...