Μαμά σε Υστερία...

[despinoula_kouz]

Μην γνωρίζοντας που να ανοίξω ένα νέο θέμα, καθώς δεν αφορά άμεσα το μωρό αλλά εμας τους μεγάλους,θα εκφράσω εδώ τις σκέψεις μου...

 

Η μπεμπούλα μας είναι 7,5 μηνών κι εγώ από τον 8ο μήνα της εγκυμοσύνης είμαι στο σπίτι!Για πρώτη φορά αφού είχα μάθει να δουλεύω 8,10 ακόμα και 12 ώρες και στην αρχή μου κακοφάνηκε πάρα πολύ να μην δουλεύω και να μείνω στο σπίτι, αργότερα και αναγκαστικά με το μωρό συνήθισα. Άλλες κοπέλες που ίσως αναγκάστηκαν και άφησαν τα μωράκια τους πιο νωρίς για να πάνε για δουλειά να ζήλευαν την κατάστασή μου όμως εμένα με πνίγει αυτό το πράγμα.

 

Την πρώτη μας βόλτα την κάναμε 4 μηνών (βόλτα=τετράγωνο γύρω από το σπίτι). Μέχρι τότε ούτε μέχρι το περίπτερο δεν είχα βγει, χωρίς υπερβολή. Χώρια που δεν θέλει το καρότσι, τον τελευταίο μήνα το συνήθισε λίγο και δεν γκρινιάζει αμέσως!

 

Κάνω υπομονή κάθε μέρα να τα παλέψω μόνη μου και η μπέμπα είναι δύσκολο μωρό(δεν τρώει,κοιμάται ΜΟΝΟ αγκαλιά,δεν κάθεται στο πάρκο πάνω από 10',ρηλάξ δεν αγοράσαμε καν, πιπίλα δεν παίρνει και δεν ησυχάζει πουθενά πάρα μόνο στο στήθος). Ο άντρας μου λείπει ως το απόγευμα στην δουλειά, η πεθερά μου έρχεται 1 φορά την εβδομάδα για μισή ώρα και η μάνα μου που θέλει πολύ η καημένη να βοηθήσει, δουλεύει ακόμα και κουράζεται.

 

Να μην μιλήσω ότι όλη την ημέρα την έχω αγκαλιά ή δίπλα μου και αυτό μου δένει τα χέρια.Ένα φαί που λέει ο λόγος δεν μπορώ να φτιάξω, την καθαριότητα του σπιτιού(γιατί όλα τα πετάει κάτω και μετά τα βάζει στο στόμα),ή έστω να κάνω εγώ ένα μπάνιο! Την κατάσταση αυτή όλοι λίγο πολύ την έχετε περάσει και την είχαμε για πολύ καιρό στην αρχή, αλλά έλεγα ότι θα στρώσουν τα πράγματα μέρα με την μέρα και έκανα υπομονή. Βλέπω όμως τα ίδια και χειρότερα, γιατί τότε είχα και καθημερινή βοήθεια από τις γιαγιάδες,τώρα είμαι μόνη μου.

 

Ψυχολογία, υπό του μηδενός. Μία η κούραση, μία τα κιλά της εγκυμοσύνης (40 παρακαλώ), μία η απόχή από τα συζυγικά καθήκοντα, μία ο θηλασμός με τα προβλήματα και τις συγκρούσεις με τον άντρα μου και οι ορμόνες στο φουλ!!! Απορώ ώρες ώρες πως με αντέχει ακόμα και δεν έχει μαζέψει βαλίτσες για Φίτζι!

 

 

Σήμερα δεν άντεξα πάλι και ξέσπασα πάνω του! Είμαστε μαζί 6,5 χρόνια και οι μόνες φορές που έχουμε μαλώσει (άγρια) είναι τώρα με το μωρό. Μία φορά τον Φεβρουάριο, η πρώτη και καλή και από τότε συνέχεια...Σήμερα σήκωσε και χέρι πάνω μου, αλλά δεν τον αδικώ γιατί όντως έκανα σαν υστερική με το που μπήκε σπίτι να πάρει την μπέμπα(πρέπει κάποιος να την έχει αγκαλιά, αλλιώς κλαίει μόνη της).Δεν είχε κοιμηθεί κιόλας και ήταν πολύ γκρινιάρα, εγώ είχα να κάνω 1000 δουλειές και δεν είχα κάνει τίποτα πάλι και είχα και 2 μέρες να κάνω μπάνιο(ΔΕΝ προλαβαίνω).Κρόσια τα νεύρα μου και το μόνο που βγήκε ήταν το μωρό να μας κοιτάει σαν χαμένο και εμείς να μην μιλιόμαστε για πόσο καιρό θα δείξει..

 

 

Είμαι ανοιχτή σε όλες τις προτάσεις-συμβουλές, μα πάνω απ' όλα τις δικές σας εμπειρίες, αν αντιμετωπίσατε ποτέ παρόμοια κατάσταση και πως το ξεπεράσατε?? Ή μήπως είμαστε οι μόνοι που έχουμε φρικάρει?????

[GEODATOU]

Μην γνωρίζοντας που να ανοίξω ένα νέο θέμα, καθώς δεν αφορά άμεσα το μωρό αλλά εμας τους μεγάλους,θα εκφράσω εδώ τις σκέψεις μου...

 

Η μπεμπούλα μας είναι 7,5 μηνών κι εγώ από τον 8ο μήνα της εγκυμοσύνης είμαι στο σπίτι!Για πρώτη φορά αφού είχα μάθει να δουλεύω 8,10 ακόμα και 12 ώρες και στην αρχή μου κακοφάνηκε πάρα πολύ να μην δουλεύω και να μείνω στο σπίτι, αργότερα και αναγκαστικά με το μωρό συνήθισα. Άλλες κοπέλες που ίσως αναγκάστηκαν και άφησαν τα μωράκια τους πιο νωρίς για να πάνε για δουλειά να ζήλευαν την κατάστασή μου όμως εμένα με πνίγει αυτό το πράγμα.

 

Την πρώτη μας βόλτα την κάναμε 4 μηνών (βόλτα=τετράγωνο γύρω από το σπίτι). Μέχρι τότε ούτε μέχρι το περίπτερο δεν είχα βγει, χωρίς υπερβολή. Χώρια που δεν θέλει το καρότσι, τον τελευταίο μήνα το συνήθισε λίγο και δεν γκρινιάζει αμέσως!

 

Κάνω υπομονή κάθε μέρα να τα παλέψω μόνη μου και η μπέμπα είναι δύσκολο μωρό(δεν τρώει,κοιμάται ΜΟΝΟ αγκαλιά,δεν κάθεται στο πάρκο πάνω από 10',ρηλάξ δεν αγοράσαμε καν, πιπίλα δεν παίρνει και δεν ησυχάζει πουθενά πάρα μόνο στο στήθος). Ο άντρας μου λείπει ως το απόγευμα στην δουλειά, η πεθερά μου έρχεται 1 φορά την εβδομάδα για μισή ώρα και η μάνα μου που θέλει πολύ η καημένη να βοηθήσει, δουλεύει ακόμα και κουράζεται.

 

Να μην μιλήσω ότι όλη την ημέρα την έχω αγκαλιά ή δίπλα μου και αυτό μου δένει τα χέρια.Ένα φαί που λέει ο λόγος δεν μπορώ να φτιάξω, την καθαριότητα του σπιτιού(γιατί όλα τα πετάει κάτω και μετά τα βάζει στο στόμα),ή έστω να κάνω εγώ ένα μπάνιο! Την κατάσταση αυτή όλοι λίγο πολύ την έχετε περάσει και την είχαμε για πολύ καιρό στην αρχή, αλλά έλεγα ότι θα στρώσουν τα πράγματα μέρα με την μέρα και έκανα υπομονή. Βλέπω όμως τα ίδια και χειρότερα, γιατί τότε είχα και καθημερινή βοήθεια από τις γιαγιάδες,τώρα είμαι μόνη μου.

 

Ψυχολογία, υπό του μηδενός. Μία η κούραση, μία τα κιλά της εγκυμοσύνης (40 παρακαλώ), μία η απόχή από τα συζυγικά καθήκοντα, μία ο θηλασμός με τα προβλήματα και τις συγκρούσεις με τον άντρα μου και οι ορμόνες στο φουλ!!! Απορώ ώρες ώρες πως με αντέχει ακόμα και δεν έχει μαζέψει βαλίτσες για Φίτζι!

 

 

Σήμερα δεν άντεξα πάλι και ξέσπασα πάνω του! Είμαστε μαζί 6,5 χρόνια και οι μόνες φορές που έχουμε μαλώσει (άγρια) είναι τώρα με το μωρό. Μία φορά τον Φεβρουάριο, η πρώτη και καλή και από τότε συνέχεια...Σήμερα σήκωσε και χέρι πάνω μου, αλλά δεν τον αδικώ γιατί όντως έκανα σαν υστερική με το που μπήκε σπίτι να πάρει την μπέμπα(πρέπει κάποιος να την έχει αγκαλιά, αλλιώς κλαίει μόνη της).Δεν είχε κοιμηθεί κιόλας και ήταν πολύ γκρινιάρα, εγώ είχα να κάνω 1000 δουλειές και δεν είχα κάνει τίποτα πάλι και είχα και 2 μέρες να κάνω μπάνιο(ΔΕΝ προλαβαίνω).Κρόσια τα νεύρα μου και το μόνο που βγήκε ήταν το μωρό να μας κοιτάει σαν χαμένο και εμείς να μην μιλιόμαστε για πόσο καιρό θα δείξει..

 

 

Είμαι ανοιχτή σε όλες τις προτάσεις-συμβουλές, μα πάνω απ' όλα τις δικές σας εμπειρίες, αν αντιμετωπίσατε ποτέ παρόμοια κατάσταση και πως το ξεπεράσατε?? Ή μήπως είμαστε οι μόνοι που έχουμε φρικάρει?????

 

Κοπέλα μου καταρχήν ηρεμήστε και οι 2!!!!!Το θεωρώ παράλογο να απλώσει χέρι πάνω σου επειδή έκανες σαν υστερική και ακόμα πιο παράλογο θεωρώ να τον δικαιολογείς γι΄ αυτό!!!!Αν κάθε φορά που έκανα σαν υστερική με χτυπούσε ο άντρας μου τώρα θα ήμουν στα θυμαράκια!!!!Πίστευω ότι κάθε μανούλα έχει περάσει κάποιο ανάλογο στάδιο.Γιατί να βγάλεις 4 μηνών το μωρό έξω και όχι πιο νωρίς??Γιατί τώρα που έχει καλό καιρό δεν το βγάζεις μόνη σου έξω???Γιατί δεν προσπαθείς τις ώρες που κοιμάται η μικρή να κάνεις τις δουλειές που θέλεις ή έστω ένα μπάνιο???Δεν θα γίνουν όλα μαζί αλλά από1 πράγμα κάθε φορά.Εγώ έχω 2 μικρά παιδάκια και δουλεύω συγχρόνως και αν και πιέζομαι αρκετά μπορώ και κάνω πολλά πράγματα και με τα παιδιά ξύπνια και όταν κοιμούνται.Και σου αναφέρω ότι ειδικά ο γιός μου δεν είναι και από τα πιο εύκολα παιδιά.

[despinoula_kouz]

Η κατάσταση δεν είναι εύκολη για να φτάσαμε ως εδώ.

Βγήκαμε πρώτη φορά 4 μηνών γιατί ως τότε θήλαζε κάθε 2 ώρες επί 1,5 ώρα-δλδ συνέχεια ήταν στο στήθος, ήταν μικρούλα και είχε και κρύο τον χειμώνα, φοβόμασταν για αρρώστιες αλλά γενικά γιατί θήλαζε συνέχεια.. Μετά μείωσε την ώρα που έτρωγε και δεν ήταν 20 ώρες την ημέρα στο στήθος-κάναμε κι άλλα πράγματα.

Και το πρόβλημα είναι ότι δεν κοιμάται πουθενά μόνη της, παρά μόνο αγκαλιά στο μαξιλάρι θηλασμού. Από την αρχή που γεννήθηκε δεν κοιμόταν πολύ και εύκολα και τώρα μόνο την νύχτα κοιμάται στην κούνια της μετά από πολύ κόπο και ξυπνάει με το παραμικρό. Έτσι την μέρα την έχω αγκαλιά και την νύχτα που κοιμάται λίγο δεν μπορώ να κάνω φασαρία.

Καμμιά καλή ιδέα??

[GEODATOU]

Μια καλή ιδέα είναι τώρα που ο καιρός είναι καλός να τη βολτάρεις συνέχεια.Έτσι και αυτή θα κουράζεται πιο εύκολα και έτσι ίσως αλλάξει και ο τρόπος που κοιμάται!!!!Και γενικά προσπάθησε να την κουράζεις πιο πολύ για να κοιμάται πιο καλά μετά και πιο πολύ.Όσο για το θόρυβο ,εμείς και στα 2 παιδιά δεν κάναμε άκρα του τάφου σιωπή επίτηδες για να μην μάθει με ησυχία και να φανταστείς και σκούπα έβαζα και τα παιδιά κοιμόντουσαν.Ενώ η αδερφή μου που έκανε την απόλυτη ησυχία τα μικρά της ξυπνούσαν με τον παραμικρό θόρυβο!!!

[Ellemphriem]

Σήμερα σήκωσε και χέρι πάνω μου, αλλά δεν τον αδικώ γιατί όντως έκανα σαν υστερική με το που μπήκε σπίτι να πάρει την μπέμπα(πρέπει κάποιος να την έχει αγκαλιά, αλλιώς κλαίει μόνη της).

 

ΔΕΝ θα ασχοληθω ή σχολιασω τιποτα απο τα υπολοιπα που ειπες. Αλλα θα ρωτησω ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ σοβαρα. Τι εννοεις με το παραπανω? Καταλαβες τι ειπες? ή εγω δεν καταλαβα τι διαβασα?

[pmarg]

Κι εμεις δυσκολευτηκαμε πολυ με το πρωτο μας μωρο. Ολη μερα η στηθος η αγκαλια (κυριολεκτικα). Κοιμοταν ελαχιστα, περασαμε περιοδους οπου κοιμοταν 2 ωρες το 24ωρο. Γκρινιαζε απιστευτα, δεν ετρωγε καθολου, εκλαιγε στο καροτσι, στο αυτοκινητο. Υπηρχαν δυσκολιες σε ολα. Δεν μπορουσα να μαγειρεψω, να κανω δουλειες του σπιτιου, να πλυθω. Ακομη και τωρα 2,5 χρονια απο την γεννηση της κορουλας μου απο το σπιτι χωρις εκεινη εχω βγει μονο για να παω σε γιατρους. Ειχα πολυ μεγαλη βοηθεια απο τον αντρα μου ο οποιος ομως καποιες ημερες της εβδομαδας λειπει ολο το 24ωρο απο το σπιτι. Το μονο που μπορω να σου πω εγω ειναι πως τα πραγματα αρχισαν να γινονται πιο ευκολα καθως μεγαλωνε το μωρο μας και ιδιως μετα τους 18 μηνες. Αρχισαμε να κοιμομαστε διαβαζοντας παραμυθια να τρωει καπως πιο ευκολα να μην κλαιει τοσο πολυ. Χρειαζεται υπομονη και αποδοχη της καταστασης εγω αυτο εκανα. Επισης πρεπει να αφιερωνεις χρονο στο να κανεις κατι που σε ευχαριστει(εγω πλεον μολις κοιμηθουν τα παιδια και αν δεν πεσω ξερη αφου κοιμουνται αργα διαβαζω καποιο βιβλιο) Δεν εργαζομαι και χαιρομαι που μπορω καθε στιγμη να ειμαι διπλα στα παιδια μου και να τα βλεπω να μεγαλωνουν να μπουσουλανε να κανουν παλαμακια να λενε λεξουλες. Μεγαλωνουν τοσο γρηγορα εξαλλου. Τωρα σχετικα με το γεγονος οτι ο αντρας σου σηκωσε χερι επανω σου δεν υπαρχει δικαιολογια για αυτο.

[AthinaP]

Κοίτα, δεν θα είναι για πάντα έτσι. Εμείς είχαμε 2 φαντάσου και ο ένας ήταν στο στυλ του παιδιού σου. Αν και στον ύπνο δεν δυσκολευτήκαμε, ευτυχώς.

 

Από την ηλικία που είστε περίπου, αρχίσαμε να βλέπουμε φως. Από 5-6 μηνών, το παιδί απασχολείται πολύ ωραία αν το αφήνεις κάτω, να αρχίσει να εξερευνά.

 

Στην ηλικία που είστε τώρα, ίσως λίγο μετά, μπορεί να κάνεις το εξής. Να πάρεις μια κουβερτουλα μαζί με το καρότσι και να τοποθετήσεις το παιδί εκεί πάνω, στη σκιά ενός δέντρου. Θα χαζεύει τα φύλλα που κουνιούνται πολλή ώρα, εσύ θα χαλαρώνεις και θα χουζουρεύεις και οι περαστικοί θα περνάνε, θα χαζεύουν, και θα λένε πότε θα κάνουν ένα τέτοιο γλυκό και ήσυχο αγγελούδι σαν το δικό σου

 

Τέλος πάντων, θέλω να πω τα παιδιά περνάνε φάσεις και ακόμα και τα πιο δύσκολα, μπορεί να μεταστραφούν με τον καιρό και με υπομονή. Μα κι εσύ τι κάθεσαι στο σπίτι; Βγες, έστω και μια ώρα, ανάμεσα στους ύπνους.

 

Για αυτό που υπογραμμίστηκε παραπάνω και εγώ έμεινα, αλλά... τέλος πάντων.

[AthinaP]

Ωχ, διόρθωση... Στάθηκα στο 4 μηνών αλλά ειστε 7,5 μηνών. Γιατί την έχεις αγκαλιά; Στο πάρκο, φυσικό είναι να μην κάθεται... Είναι σαν φυλακή... Άστην κάτω καλέ, με παιχνιδάκια γύρω, να εξερευνήσει... να μπουσουλήσει σιγά σιγά.

 

Και όσο είσαι εσύ τσιτωμένη, άλλο τόσο θα είναι και το μωρό. Προσπάθησε να ηρεμήσεις και να δίνεις το καλό παράδειγμα.

[ΒΕΡΑ]

Βρε κορίτσι μου γιατί δεν παίρνεις το βιβλίο "Κοιμήσου, παιδί μου"? Θα σου δείξει πώς θα βοηθήσεις το παιδί σου να κοιμάται μόνο του. Αν λυθεί το πρόβλημα του ύπνου σιγά σιγά θα ξεπεραστούν κι όλα τα άλλα προβλήματα.

 

Κατά τη γνώμη μου για να μεγαλώσεις σωστά το παιδί σου πρέπει να κοιτάξεις να είσαι ψυχικά ήρεμη εσυ. Ό,τι και να του προσφέρεις από αγκαλιά και φροντίδα αν εσύ είσαι μέσα στα νεύρα και στο άγχος είναι σα να μην κάνεις τίποτα!

[Alice6]

Θα γράψω το αυτονόητο: άστην και λίγο να κλάψει (και πολύ κατά τη γνώμη μου, αλλά αυτό είναι προσωπική άποψη και πολλοί δεν συμφωνούν) και τελοσπάντων μην τρέχεις να την πιάσεις κάθε φορά που κλαίει και γκρινιάζει. Στην αρχή είναι πολύ δύσκολο αυτό, και θέλει πάρα πολύ χρόνο, γιατί είναι ήδη 8 μηνών (σωστά?), αλλά τα αποτελέσματα θα σε αποζημιώσουν.

Άλλη συμβουλή δεν έχω. Εμείς (με δίδυμα, τώρα 12 μηνών) από τον 9ο μήνα τους φτιάξαμε στο σπίτι ένα είδος παιδότοπου, με πατώματα μαλακά (από το elc) και γύρω γύρω διάφορα εμπόδια για να μην μπορούν να βγαίνουν, μέσα αρκετά παιχνιδάκια, αρκουδάκια, μαξιλαράκια κλπ κλπ κλπ και έχουμε ηρεμήσει πάρα πολύ με όλο αυτό.

Η κατάσταση που περιγράφεις ακούγεται πολύ ψυχοφθόρα και πρέπει να κάνεις κάποιες σημαντικές υπερβάσεις ώστε να βγεις σύντομα από αυτήν!

[arleta]

θα συμφωνησω με τις προηγουμενες κοπελες....

 

το παιδι θελει τα παιχνιδια του, τις τρελες του, τις ζημιες του... θελει ευχαριστο και θετικο κλιμα γυρω του.... θελει υπομονη.....

 

φυσικα ειναι ωρα να το αφησεις στο πατωμα ελευθερο... θα παιξει, θα ψαξει καινουρια πραγματα, θα πιαστει να σηκωθει απο τα επιπλα... αλλα στην αρχη μεινε κι εσυ μαζι του και παιξε μαζι του, μεχρι να παρει το μυνημα τι ωραια που ειναι εδω, τι ωραια που παιζουμε.... καθε δυο τρεις μερες εμφανιζε του και κατι καινουριο, οχι απαραιτητα παιχνιδι (εγω του εδινα τη μια μερα μια κουταλα, την αλλη ενα ταπερ, μετα ενα χαλασμενο τηλεκοντρολ κτλ κτλ, ετσι ειχε παντα κατι καινουριο να ασχολειτε).... κανε και ανακυκλωση παιχνιδιων, κρυψε τα παλια κι εμφανισε τα μετα απο καιρο.... ετσι θα ειναι σαν να ζει καινουριες εμπειριες....

 

και βγειτε εξω........ ειναι φαρμακο το εξω.... βγειτε σημερα ενα τεταρο, αυριο εικοσι λεπτα, μετα μιση ωρα, πηγαινετε σε μερη με φωτα, κοσμο, φασαρια, σε κουνιες, παρκα κτλ.... και για το παιδι θα ειναι ομορφα και για σενα.... να αλλαξετε παραστασεις...

 

δες και τον εαυτο σου.... προσπαθησε να αλλαξεις αυτα που σε ενοχλουν.... δε γουσταρεις τα κιλα σου;;; ξεκινα διατροφη.... εχεις νευρα;;; παρε βαθιες ανασες και πεισε τον εαυτο σου οτι δε θα χαλαστεις... σου φταιει ο αντρας σου;;; συγκρατησου... δωσ του ενα φιλι!!! πηγαινε για ψωνια.... ανανεωσου....

 

κανε τη ζωη σου πιο ευκολη.... μη φρικαρεις με τις κολοδουλειες.... το σπιτι παντα δουλειες χρειαζεται... εσυ γιατι να τις κανεις;;; κανε μονο τα βασικα.... δε χρειαζεται να εχεις το τελειο σπιτι.... τωρα εισαι μανα!!!!! τωρα εχεις σπιτι παιδοτοπο.... τελος!!! εσυ μη το βλεπεις σαν ακαταστατο, δες το σαν ενα ευτυχισμενο σπιτι πλυμμηρισμενο απο παιχνιδια....

 

τιποτα απο τα παραπανω δεν ειναι ευκολο.... το ξερω πολυ καλα.... θελει υπομονη και προσπαθεια.... και κυριως θετικη ενεργεια!!!!!!!!!!!!

προσωπικα δεν ενοχλουμε με ενα σπιτι μπουρδελο... ουτε χαλιεμαι που σκονταφτω σε παιχνιδια.... και να τα μαζεψω αυριο παλι στη μεση θα ειναι... φροντιζω μονο οταν βρω χρονο να κανω ενα μπανιο... βγαινω συνεχεια βολτες με το μωρο για να μη γκρινιαζει, παιζω μαζι του πολυ.... και δε ξεσπαω στον αντρα μου (προσπαθω τουλαχιστον)....

 

μια αγαπημενη μου ατακα στα δυσκολα ειναι, "στ' αρχ..ια μας ρε! διακοπες ειμαστε".... και ξεκολαει ο εγκεφαλος!!!!

 

κι αμα δε προλαβεις μια μερα να μαγειρεψεις παραγγειλε απ εξω....

[Palladin]

πάρε ένα μάρσιπο αγκαλιάς. βόλτες, μαγείρεμα, δουλειές, πολλά μπορείς να κάνεις γιατί τα χέρια σου θα είναι ελεύθερα.

 

www.babywearing.gr

http://www.ntanta.gr

[ΒΕΡΑ]

πάρε ένα μάρσιπο αγκαλιάς. βόλτες, μαγείρεμα, δουλειές, πολλά μπορείς να κάνεις γιατί τα χέρια σου θα είναι ελεύθερα.

 

www.babywearing.gr

www.ntanta.gr

 

 

7,5 μηνών παιδί σε μάρσιπο??? Εγώ βρε κορίτσια δεν άντεξα πάνω από 3ων μηνών να έχω το παιδί στο μάρσιπο ... και ήταν και μιικροκαμωμένη η δικιά μου ...

[Palladin]

7,5 μηνών παιδί σε μάρσιπο??? Εγώ βρε κορίτσια δεν άντεξα πάνω από 3ων μηνών να έχω το παιδί στο μάρσιπο ... και ήταν και μιικροκαμωμένη η δικιά μου ...

η κόρη μου είναι 14 μηνών και 11 κιλά, και την σηκώνω άνετα με mei tai από το πρώτο σάιτ που έβαλα. Δεν έχουν καμία σχέση αυτοί οι μάρσιπποι με της chicco (υποθέτω ότι αυτόν έχεις για να λες ότι δεν άντεξες, επιβαρύνει τη μέση ο συγκεκριμένος)

 

 

εν τω μεταξύ αν κατάλαβα καλά δεν πάτε βόλτα;;;; κι εγώ θα έκλαιγα συνέχεια αν επί 4 μήνες δεν είχα βγει βόλτα!!!!!!

[ΒΕΡΑ]

η κόρη μου είναι 14 μηνών και 11 κιλά, και την σηκώνω άνετα με mei tai από το πρώτο σάιτ που έβαλα. Δεν έχουν καμία σχέση αυτοί οι μάρσιπποι με της chicco (υποθέτω ότι αυτόν έχεις για να λες ότι δεν άντεξες, επιβαρύνει τη μέση ο συγκεκριμένος)

 

 

εν τω μεταξύ αν κατάλαβα καλά δεν πάτε βόλτα;;;; κι εγώ θα έκλαιγα συνέχεια αν επί 4 μήνες δεν είχα βγει βόλτα!!!!!!

 

Φαντάζομαι ότι το 2ο κομμάτι του μυνήματος δεν αναφέρεται σ' εμένα ... γιατί εγώ την πήγαινα από μικρή με το καρότσι κάθε μέρα βόλτες!!!

 

Απλά έχεις δίκιο ... ο μάρσιπος που είχα ήταν της chicco ... και ίσως γι' αυτό ... Στο επόμενο παιδί θα δοκιμάσω αυτόν που λες ...

[fedra]

Το μάρσιπο είναι πού καλή λύση, και εμένα με βοήθησε πάρα πολύ. Απλά εγώ θα σου πρότεινα ντύσου φτιάξου ή απλά φόρεσε τις φορμούλες σου και πάρε μαζί με το παιδάκι σου, τους δρόμους. Πήγαινε απλά βόλτα, καλή ιδέα είναι και η παιδική χαρά. Ασχέτως αν δεν μπορεί να παίξει, απλά να ακούει και να βλέπει άλλα παιδάκια. Το παιδί θα πρέπει να λαμβάνει νέα ερεθίσματα για να έχει πράγματα να επεξεργάζεται. ότι αφορά εσένα μην χαλιέσαι, και εγώ πέρασα διάφορες κρίσεις ήμουν εντελώς μόνη, αλλά όταν τα έβλεπα σκούρα παρατούσα τα πάντα έπαιρνα τους δρόμους και έτσι ηρεμούσαμε και οι δύο. Κάνε υπομονή και όλα θα στρώσουν. Αν χρειαστείς κάτι, εδώ έιμαστε να ξεσπάσεις!!!

[AthinaP]

Εμάς δεν μας βόλεψαν οι μάρσιποι, ειδικά το καλοκαίρι...

 

Όμως, θα μπορούσες, δεσποινούλα, να θηλάζεις διακριτικά στις εξόδους, ώστε να μην περιορίζεσαι στο σπιτι. Ο θηλασμός είναι δώρο, γιατί δεν χρειάζεται να κουβαλάς. Πρώτα προσπάθησε να βρεις μέσα στο σπίτι διακριτική στάση θηλασμού, να τη συνηθίσει το παιδί και μετά δοκίμασέ την και έξω από το σπίτι. Το πιο απλό είναι ένα φαρδύ μπλουζάκι και το μωρό το βάζεις από κάτω.

 

Με συνδυασμό διακριτικής στάσης και κάποιου απόμερου σημείου, κανείς δεν χρειάζεται να ξέρει ότι θηλάζεις! Σημεία τέτοια θα μάθεις να τα βρίσκεις, υπάρχουν σχεδόν παντού.

 

Εμάς ο θηλασμός δεν μας περιόριζε στο σπίτι, αλλά το αντίθετο, θα έλεγα. Είναι πιο εύκολο να μην κουβαλάς διάφορα. Βέβαια, στην ηλικία που είστε, έχετε και τις στερεές, αλλά δεν χρειάζεται να ανησυχείς μήπως το παιδί θελήσει σνακ.

 

Υπάρχουν και ανάλογα τόπικ σε αυτό το φόρουμ, για το θηλασμό σε δημόσιους χώρους, κάνε μια βόλτα.

[Ellemphriem]

7,5 μηνών παιδί σε μάρσιπο??? Εγώ βρε κορίτσια δεν άντεξα πάνω από 3ων μηνών να έχω το παιδί στο μάρσιπο ... και ήταν και μιικροκαμωμένη η δικιά μου ...

 

Ναι γιατι οχι? Την μικρη την ειχα σε μαρσιππο για βολτες μεχρι 14 μηνων και σχεδον 11 κιλα και υψος 80 ποντους και κατι. Και θα την ειχα και παραπανω αν μου καθοταν αλλα απο εκει και περα δεν ηθελε να κατσει, ηθελε να περπαταει και αναγκαστηκα και την εβαλα σε καροτσι. Μεχρι 14 μηνων δεν χρησιμοποιησα ποτε καροτσι και ολοι οι μαρσιπποι ηταν υφασματινοι. Ενα ring sling & δυο mei tai. O mei tai δε με διευκολυνε τοσο πολυ που μπορουσα να παω 2 ωρες βολτα μεσα απο το βουνο με 11 κιλα επανω μου και η μεση μου να ειναι μια χαρα. Δεν αντεχουν ολοι το ιδιο.

 

Οσο για το αρχικο ποστ ολες επικεντρωθηκατε στις βολτες, βρε κοριτσια καμια δεν διαβασε το κομματι που ειπε η κοπελα 'σηκωσε χερι επανω μου?' Ακομα περιμενω να δω τι θα μου πει η Δεσπινουλα. ή ειμαι η μονη που το ερμηνευσα ετσι ασχημα?.......

[Palladin]

Φαντάζομαι ότι το 2ο κομμάτι του μυνήματος δεν αναφέρεται σ' εμένα ... γιατί εγώ την πήγαινα από μικρή με το καρότσι κάθε μέρα βόλτες!!!

 

Απλά έχεις δίκιο ... ο μάρσιπος που είχα ήταν της chicco ... και ίσως γι' αυτό ... Στο επόμενο παιδί θα δοκιμάσω αυτόν που λες ...

όχι, το 2ο κομμάτι πήγαινε στη θεματοθέτρια, που είπε ότι μέχρι να γίνει 4 μηνών το μωρό δεν το είχε βγάλει από το σπίτι, ούτε είχε βγει εκείνη. Δεδομένου αυτού, είναι δικαιολογημένα τα νεύρα και του μωρού, και τα δικά της!!

[ARNIKOL]

Δεσποινούλα, μου φαίνεται ότι έχει ξεφύγει η κατάσταση από τα χέρια σου. Πάρε τον έλεγχο δυναμικά και εσύ θα το κάνεις ό,τι θέλεις το παιδί, όχι αυτό εσένα! Και, προς Θεού, είναι δυνατόν να έχει μόνο ένα παιδί και να μην είσαι συνεχώς έξω; Εγώ συνέχει έξω τον είχα, τον τρέλανα στις βόλτες. Άλλαζε παραστάσεις, δεχόταν ερεθίσματα, κουραζόταν και στο τέλος κοιμόταν! Μια χαρά! και για καφέ με τις φίλες μου και ψώνια, όλα μπορούσα να τα κάνω! Δες πιο αισιόδοξα την κατάσταση και κοίτα να περνάς καλά με το παιδί... Δε φταίει και ο άντρας σου σε τπτ...

[Access]

τι μου θύμισες τώρα......:p

Έτσι έλεγα και εγώ ότι θα στρώσουν τα πράγματα άλλα όσο περνούσε ο καιρός γινόταν χειρότερα :D

Η λύση είναι μία .......ΕΞΩ όσο μπορείς περισσότερο έξω με καρότσι με μάρσιπο στα χέρια ........ΕΞΩ (εσύ θα είσαι ηρεμότερη και το μωρό ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟ) ασε που αφού θηλάζεις τα πράγματα είναι ευκολότερα και μην μου πεις ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ τι είναι σημαντικότερο η ηρεμία σας ή ο κάθε άσχετος που δεν τον ξέρεις κιόλας

Μπάνιο έκανα με την μικρή (όταν άρχισε να κάθεται) την έβαζα στο καρεκλάκι του φαγητού μαζί μου στο μπάνιο αυτή έπαιζε, γκρίνιαζε λίγο, της έλεγα καμιά βλακεία, άλλα ένα γρήγορο ντουζάκι το έκανα

Φαγητό δεν είναι ανάγκη να μαγειρεύεις κάθε μέρα βάζε και στην κατάψυξη για δύσκολες μέρες ή βρες συνταγές που η παρασκευή τους χρειάζεται λιγότερο χρόνο από όσο έχει υπομονή η μπέμπα σου π.χ λαδερά, η κάτι στο φούρνο το μόνο που θα έχεις να κάνεις μετά είναι να τα κοιτάς λίγο μέχρι να γίνουν.

Σκούπα .............υπάρχουν και οι συμβατικές .....δεν κάνουν θόρυβο ούτε η σφουγγαρίστρα ..........ακόμα και 1 το βράδυ μπορείς να το κάνεις που λέει ο λόγος..........υπομονή γιατί τα χειρότερα έρχονται:mrgreen:

Αυτά είναι τα βασικά και θα σου έλεγα να ασχολείσαι με το σπίτι μόνο όσο χρειάζεται και όχι παραπάνω ..........στο κάτω κάτω της γραφής όποιος παρεξηγεί μωρομάνα δεν έχει θέση στο δικό μου σπίτι.............

[Palladin]

Σκούπα .............υπάρχουν και οι συμβατικές .....δεν κάνουν θόρυβο ούτε η σφουγγαρίστρα ...........

swiffer το σωτήριον!!!

συνδιάζεται άριστα και με μάρσιπο (το βιολί μου εγώ)

[Access]

swiffer το σωτήριον!!!

συνδιάζεται άριστα και με μάρσιπο (το βιολί μου εγώ)

 

χαχα δεν διαφωνώ άλλα μετά από άπειρες επαναλήψεις έφτασα στο συμπέρασμα ότι το swiffer δεν μαζεύει καλά όλα τα ψίχουλα της κόρης μου που είναι σκορπισμένα μέσα σε όοοοολο το σπίτι..............υπάρχουν και αυτές οι μάπες τις λένε.....καλές είναι και αυτές :mrgreen: έχω εντρυφήσει στο θέμα σκούπισμα.........χαχαχαχα:mrgreen:

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Και εγώ βρε κορίτσια απο τότε που γεννήθηκε ο μικρός μου δεν υπάρχει μέρα που να μην τσακωθούμε σε σχέση πάντα με το παιδί.......

[nirma]

Η κατάσταση δεν είναι εύκολη για να φτάσαμε ως εδώ.

Βγήκαμε πρώτη φορά 4 μηνών γιατί ως τότε θήλαζε κάθε 2 ώρες επί 1,5 ώρα-δλδ συνέχεια ήταν στο στήθος, ήταν μικρούλα και είχε και κρύο τον χειμώνα, φοβόμασταν για αρρώστιες αλλά γενικά γιατί θήλαζε συνέχεια.. Μετά μείωσε την ώρα που έτρωγε και δεν ήταν 20 ώρες την ημέρα στο στήθος-κάναμε κι άλλα πράγματα.

Και το πρόβλημα είναι ότι δεν κοιμάται πουθενά μόνη της, παρά μόνο αγκαλιά στο μαξιλάρι θηλασμού. Από την αρχή που γεννήθηκε δεν κοιμόταν πολύ και εύκολα και τώρα μόνο την νύχτα κοιμάται στην κούνια της μετά από πολύ κόπο και ξυπνάει με το παραμικρό. Έτσι την μέρα την έχω αγκαλιά και την νύχτα που κοιμάται λίγο δεν μπορώ να κάνω φασαρία.

Καμμιά καλή ιδέα??

 

 

 

Είμουν στην ίδια κατάσταση με σένα despoinoula_kouz και στην πρώτη και στην δεύτερη κόρη μου. Πιστεύω αν έχεις μάθει να δουλεύεις συνέχεια και για πολλά χρόνια συνεχώμενα, είναι δύσκολοι αυτοί οι μήνες.

Οπότε όλα αυτά που λές τα θεωρώ απόλυτα φυσιολογικά, λογικά και ανθρώπινα.

Δεν θα μείνω στην αντίδραση του αντρα σου διότι είναι άνθρωπος και αυτός. Κατάλαβα ότι συγκρατήθηκε τελικά...???

Λυσεις: 1. Πάρε μια κοπέλίτσα για μερικές ώρες ώστε να χαλαρώνεις όποτε μπορείς και όπως θές.

2. Πήγαινε την μικρή στην κοντινότερη παιδική χαρά. Βάλτην πάνω στην κούνια και κούνα την συνέχεια. Εκτός ότι θα ηρεμήσει, θα της αρέσει αλλά και εσύ θα χαλαρώσεις.

3. Ξέχνα τις δουλειές του σπιτιού. Ένα σκουπισμα και σφουγγάρισμα εκεί που είναι το παιδί και τέλος.

 

...και βασικότερο μην χαλάς την σχέση σου με τον άντρα σου για το τίποτα. Δυστυχώς, προσπαθούν να τις δεχτούν τις υστερίες μας γιατί είναι "δικαιολογημένες" αλλά δεν τις καταλαβαίνουν γιατί δεν γίνονται μάνες αυτοί. Οι ορμόνες τους είναι μια χαρά.

Και στην τελική έχουν και αυτοί τις δικές τους σκοτούρες και την δική τους κούραση στην δουλειά και δεν είναι ωραίο να τους περιμένουμε για να τους "πάρουμε από τα μούτρα". Δεν φταιει αυτός για αυτό που περνάς.

Ολα θα πάνε καλά