Πως είναι η σχέση σας με τον άντρα σας μετά τη γέννηση του παιδιού σας;

[mkgp]

Καλησπέρα. Δεν ξέρω αν υπάρχει ανάλογο θέμα και αν υπάρχει, συγχωρείστε με που άνοιξα καινούριο.

Αν και όταν έμεινα έγκυος, ο άντρας μου ήταν ενθουσιασμένος που θα γίνει πατέρας, στην εγκυμοσύνη δε με στήριξε καθόλου. Είχα πολύ δύσκολη εγκυμοσύνη, η οποία με ανάγκασε να σταματήσω να εργάζομαι στον τρίτο μήνα κύησης. Ο άντρας μου σε όλο το διάστημα που ήμουν στο κρεβάτι, αντί να με στηρίζει μου έλεγε συνέχεια πόσο κουρασμένος είναι. Εντάξει, καταλαβαίνω ότι δουλεύει πολλές ώρες, αλλά είναι δυνατόν να μη μου δίνει καθόλου σημασία; Ρωτούσε μόνο πως είμαι και έπεφτε κατευθείαν για ύπνο.

Μια φορά που τσακωθήκαμε και έφυγα εκνευρισμένη από το σπίτι, ούτε καν με πήρε από πίσω για να δει πως είμαι καλά. Τίποτα, κι ήμουν στον πέμπτο μήνα κύησης.

Η κατάθλιψη φυσικά δεν άργησε να έρθει. Για αυτόν είχα γίνει γκρινιάρα και δε με άντεχε. Πόσο όμως φταίω όταν δεν υπάρχει στήριξη ώστε να πάρω λίγο κουράγιο;

Τώρα η κόρη μου είναι 45 μερών και η σχέση μου με τον άντρα μου όλο και χειροτερεύει. Ενώ όταν γέννησα έδειξε τρομερό ενθουσιασμό για το παιδί, δεν άργησε να του περάσει. Μέχρι που μετακόμισε για μια βδομάδα στο παλιό μας σπίτι ώστε να μπορέσει να κοιμηθεί επειδή το μωρό τον ξύπναγε συνέχεια. Έτσι έμεινα λεχώνα και μόνη μου στο σπίτι. Οι ανασφάλειες και οι φοβίες γινόντουσαν όλο και περισσότερες... Μέχρι που σαράντησα πλέον και γύρισε σπίτι. Να κοιμηθούμε μαζί σαν άνθρωποι. Που λέει ο λόγος.

Με το που πήρα την άδεια του γιατρού να έχουμε επαφή, άφησα για ένα βράδυ το μωρό στη μάνα μου. Κι όμως, μετά από 9 μήνες που δεν είχαμε καθόλου επαφή, ούτε που με πλησίασε. Έπεσε κατευθείαν για ύπνο. Σκέφτομαι πως φταίνε τα επιπλέον κιλά της εγκυμοσύνης. Πως δε με θέλει πια, πως δεν είμαι θελκτική. Σκέφτηκα πολλά. Μέχρι που σκέφτηκα πως στην εγκυμοσύνη μπορεί να ξεκίνησε κάποια ερωτική σχέση. Δεν ξέρω όμως πια όχι μόνο τι να σκεφτώ, αλλά και τι να κάνω.

Υπάρχει μήπως κάποια που έχει παρόμοια εμπειρία; Τι πρέπει να κάνω για να κρατήσω την οικογένειά μου; Τον άντρα μου; Σας παρακαλώ, θα ήθελα την άποψή σας μια και στην οικογένειά μου δε μπορώ καν να μιλήσω για κάτι τέτοιο.

Συγνώμη αν σας κούρασα, αλλά ειλικρινά δεν ξέρω πια τι να κάνω...

[Ellemphriem]

Υπάρχει μήπως κάποια που έχει παρόμοια εμπειρία; Τι πρέπει να κάνω για να κρατήσω την οικογένειά μου; Τον άντρα μου; Σας παρακαλώ, θα ήθελα την άποψή σας μια και στην οικογένειά μου δε μπορώ καν να μιλήσω για κάτι τέτοιο.

Συγνώμη αν σας κούρασα, αλλά ειλικρινά δεν ξέρω πια τι να κάνω...

 

Βρε κοριτσακι μου δυσκολα τα πραγματα και μολις και που δεν λεγεσαι λεχωνα πλεον. Κοιταξε να δεις η εμπειρια μου ειναι αναλογη αλλα σε πολυ πιο ελαφρια μορφη. Εννοω οτι ο αντρας μου μεχρι να γεννηθει το παιδι ηταν παντα διπλα μου. Ακομα και μετα. Αλλα η κουραση και η αυπνιες και οι καινουργιες ευθυνες, ολα αυτα σε συνδιασμο εκαναν να βγουν στην επιφανεια πολλοι εγωισμοι και καυγαδες χοντροι οι οποιοι φυσικα μας εχουν κανει μπαχαλο. Ακομα και τωρα οι σχεσεις μας δεν εχουν καμια σχεση με το πως ειμασταν προ παιδιου. Οποτε καταλαβαινω τι λες. Απο οσα ειπες ομως εμενα ενα μου εκανε αναποδο κλικ. Το οτι εφυγε και σε αφησε λεχωνα μονη σου για να παει να κοιμηθει ησυχος.........:evil: Εμ, αυτο δεν ακουγεται καθολου καλο. Ετσι οπως τα παρουσιαζεις δεν θα επρεπε να ανησυχεις εσυ αν εχεις παχυνει αλλα αυτος μην τον πεταξεις εξω απο το σπιτι. Εδω μια φορα πηγε να μου το κανει αυτο ο αντρας μου τωρα που το παιδι ειναι 20 μηνων και μου ειπε παω να κοιμηθω στην μανα μου γιατι ηταν απο ταξιδι και ειχα παρει την μικρη στο μεγαλο κρεββατι γιατι ειχε air-condition και εκεινος θα αναγκαζοταν να κοιμηθει καναπε και χαλαστηκα ΤΟΣΟ πολυ και του την ειπα με ΤΕΤΟΙΟ υφος που τελικα παλι δεν εφυγε. Αν και να σου πω την μαυρη μου αληθεια κανονικα θα επρεπε να φυγει μιας και 1.86 και καναπες δεν κολλαει....και μου λες τωρα εμενα οτι σε αφησε τοσες μερες μονη σου με νεογεννητο με επιλοχεια γιατι τον ξυπναγε το παιδι?........Δεν ξερω ισως να μην καταλαβα καλα τι λες αλλα αυτο μου ανακατεψε εμενα το στομαχι........του εχεις μιλησει για ολα αυτα που μας λες εμας? Και αν τι σου εχει πει?

 

ΥΓ: Λες τι θα επρεπε να κανεις για να κρατησεις τον αντρα σου. Θα σου πω ενα. Δεν μπορεις να κανεις τιποτα για να κρατησεις καποιον που δεν θελει να κατσει, και οτι και να κανεις μονο την αξιοπρεπεια σου θα διαλυσεις. ΑΝ βεβαια ειναι ετσι τα πραγματα, γιαυτο ξαναρωταω του εχεις μιλησει? Ντομπρα?.....'ε, ψιτ, νομιζω εχουμε προβλημα εσυ τι λες?'

[SKEK]

Συμφωνώ με την Ελλεμφριέμ, όλα σωστά τα έθεσε. Όσα περιγράφει λίγο πολύ όλες τα έχουμε περάσει. Δλδ και εμείς μετά τη γέννηση του παιδιού είχαμε τους μεγάλους καβγάδες μας αλλά ποτέ δεν έφυγε από το σπίτι και ούτε και εγώ του είπα ποτέ να φύγει ή επειδή τσακωθήκαμε π.χ. δεν μαγειρεύω ή δεν τον φροντίζω. Άλλο οι καβγάδες και άλλο οι ευθύνες του καθενός.

 

Φυσικά εγώ θα πω και ότι ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και κρίνοντας και από άλλους φίλους και γνωστούς μου υπάρχουν και οι άντρες που κάθε τρεις και λίγο χρειάζονται ένα διάλειμμα από τις ευθύνες της οικογένειας και τα μαζεύουν και πάνε στη μανούλα τους για καμμιά δυο μερούλες και μετά πάλι στην οικογένεια. Φυσικά και δεν είναι σωστό αλλά ψάξε το μήπως και ο δικός είναι κάτι παρόμοιο, έτσι τουλάχιστον δεν θα σκας για το μήπως υπάρχει άλλη σχέση.

 

Τέλος όπως σου είκπε και η Ελ. πιο πάνω αν δεν μιλήσετε δεν θα τα λύσετε. Συζητήστε τα προβλήματα σας και κάτι θα βγει, πιθανά να έχει και αυτός κάποιο παράπονο.

[ninazax]

Γεια σου mkgp.

Αντιμετωπίζω περίπου την ίδια κατάσταση σε λίγο πιο ελαφρύ βαθμό.

Παρόλο που λατρεύει το μωρό μας, η σχέση μας πάει απ το κακό στο χειρότερο! Έχουμε να "βρεθούμε" σαν ζευγάρι περίπου 1,5 χρόνο (εγκυμοσύνη έως τώρα) και νομίζω και γω ότι φταίνε τα κιλά που πήρα, τα νεύρα και η γκρίνια που μου βγαίνει από όλη την καινούρια κατάσταση που επικρατεί στο σπίτι με το μωρό.

Δεν μπορώ να σε συμβουλέψω γιατί και γω ακόμα ψάχνομαι, αλλά μπορώ να σου πω ότι πράγμα θέλει υπομονή και επιμονή και όσο μπορείσ μην τα κρατάς μέσα σου, να του λές ότι νιώθεις...

Εξάλλου δεν παντρευτήκαμε για να χωρίσουμε έτσι απλά, έτσι δεν είναι?

[Μαριρενα]

κοιτα στην εγκυμοσυνη δεν ειδα καθολου ενθουσιασμο

αυτα που λενε μερικες μου χαιδευε την κοιλια της μιλουσε και τετοια

τιποτα

οταν γεννηθηκε η μπεμπα εκει ναι εδειξε αερκετα μεγαλο ενθουσιασμο ειδικα οταν του ελεγαν οτι του εμοιαζε πετουσε στα συννεφα

αλλα μετα τις σαραντα μερες αρχισε να ψιλοχαλιεται με τη νεα κατασταση και με τον θηλασμο

δωσε μπουκαλι αφηνε τη στη γιαγια υπηρχε παρα πολυ ενταση μεσα στο σπιτι καποια στιγμη στους 5 μηνες της μικρης καυγαδισαμε ασχημα σηκωθηκε και εφυγε για 5 ωρες εποικοινωνουσαμε μεσω υπολογιστη ομως και τελικα ηρθε παλι σπιτι

 

τελικα πριν ενα μηνα γυρναει και μου λεει ξερεις αγαπη τωρα μολις εχω αρχισει να συνειδειτοπειω οτι εγινα πατερας:shock:

γενικα για να φτιαξει η σχεση χρειαζετε αρκετο χρονο μετα τη γεννα

 

τωρα αυτο που σου εκανε να σηκωθει να φυγει δεν με βρισκει συμφωνη

αν το εκανε αυτο ο δικος μου στον μεγαλο μας καυγα να φυγει εστω για 2-3 μερες ειχα σκεφτει πως καλο θα ηταν να παω σε δικηγορο για διαζυγιο

αν θελει να φγει ο αλλος δεν θα το κρατησεις οτι και να κανεις αστο προς το παρων γιατι οι πρωτοι μηνες ειναι πολυ δυσκολοι αλλα αν συνεχισει ετσι και περαν του 6μηνου καλο θα ηταν να το ξανασκεφτεις κατα ποσο αξιζει να μενεις μαζι του

 

αλλα και εμενα μου εχουν κατσικωθει 9 κιλα απο τη γεννα και δεν φευγουν με τιποτα

αλλα εχουμε επαφες απο τον τριτο μηνα μετα τη γεννα γιατι στην αρχη πονουσα μην φανταστεις οπως πριν τωρα εχει γινει 2-3 τη βδομαδα

[anastasia.t]

Θα ήθελα να σου πω οτι είναι δύσκολη η κατάσταση που περνάς εσύ και η οικογένειά σου. Η συνέχεια μετά την γέννα είναι μια πολύ δύσκολη φάση ειδικά για την γυναίκα, το ξέρω καλά μετά από τρείς γέννες και μια φάση κατάθλιψης, αλλά θα σου πώ με αυστηρότητα ¨μην το βάζεις κάτω¨. Πρώτον πρέπει να ηρεμήσεις και να τα βρείς με τον εαυτό σου, με τις αλλαγές που έγιναν πάνω σου(κιλά) και μέσα σου (νεύρα-άγχος-στρες κ.α.). Είναι δύσκολη αυτή η αποδοχή αλλά πρέπει για να μπορέσεις να φροντίσεις και το υπέροχο μωράκι σου με ηρεμία και τρυφερότητα. Μην παίξεις ΜΟΝΟ τον υπερόχο ρόλο της μάνας αλλά κοίτα και τον ρόλο της γυναίκας. Πρέπει να δείς πόσο ελεύθερο χρόνο έχεις για τον εαυτό σου, κάνε κάτι ωστε να αρχίσεις να επανέρχεσε στο πρίν όσον αφορά την εμφάνιση (αυτό έκανα και εγώ- Φρόντιζω τα παιδάκια μου και με τον ελάχιστο χρόνο που έχω φροντίζω λίγο λίγο και τον εαυτό μου), αν ανησυχείς για τα κιλά σου -που κακώς, ένα μωρούλι δεν γεννιέτε τόσο εύκολα- ξεκίνα γυμναστήριο- θα κάνεις φιλίες και θα ξεσκάς.

Και τέλος το σημαντικότερο,η ζωή σου σαν σύζυγος- το άφησα τελευταιο διότι είναι κάτι δύσκολο και χρήζει λεπτό χειρισμό. Σίγουρα η συμπεριφορά του άντρα σου δεν είναι και η καλύτερη. Όποιος θέλει παιδιά κάνει και θυσίες-όχι μόνο η γυναίκα να θυσιάζει, δουλειά, φίλες, βόλτες, σιλουέτα κ.α.- αλλά θα πρέπει και ο άντρας να κατανοεί κάποιες δυσκολίες και φάσεις της γυναίκας. Σίγουρα θα πρέπει να του μιλήσεις ήρεμα για οτι συμβαίνει και οτι δεν υπάρχεις απλά σαν μαμά αλλά και σαν σύζυγος.

Να σου εξηγήσει γιατί έχει αυτή την άσχημη συμπεριφορά απέναντι σου και γιατί δεν προσπαθεί και εκείνος λίγο να συμβάλει στο μεγάλωμα του μωρού και στην επανασύνδεση σας-ερωτικά και ψυχικά? Δεν κουράζετε μόνο αυτός και με την φυγή δεν λύνετε τίποτα. Απλά πρεπει να τα ξεκαθαρίσεις για να βρείς το εαυτό σου εσύ και να δείς τί συμβαίνει? Όλα τα ζευγάρια περναν φάσεις στην ζωή τους αλλά με υπομομή και των δύο λύνονται. Σεμία σχέση υπάρχουν ΔΥΟ-ΜΑΖΙ.

[anastasia.t]

Θα ήθελα να σου πω οτι είναι δύσκολη η κατάσταση που περνάς εσύ και η οικογένειά σου. Η συνέχεια μετά την γέννα είναι μια πολύ δύσκολη φάση ειδικά για την γυναίκα, το ξέρω καλά μετά από τρείς γέννες και μια φάση κατάθλιψης, αλλά θα σου πώ με αυστηρότητα ¨μην το βάζεις κάτω¨. Πρώτον πρέπει να ηρεμήσεις και να τα βρείς με τον εαυτό σου, με τις αλλαγές που έγιναν πάνω σου(κιλά) και μέσα σου (νεύρα-άγχος-στρες κ.α.). Είναι δύσκολη αυτή η αποδοχή αλλά πρέπει για να μπορέσεις να φροντίσεις και το υπέροχο μωράκι σου με ηρεμία και τρυφερότητα. Μην παίξεις ΜΟΝΟ τον υπερόχο ρόλο της μάνας αλλά κοίτα και τον ρόλο της γυναίκας. Πρέπει να δείς πόσο ελεύθερο χρόνο έχεις για τον εαυτό σου, κάνε κάτι ωστε να αρχίσεις να επανέρχεσε στο πρίν όσον αφορά την εμφάνιση (αυτό έκανα και εγώ- Φρόντιζω τα παιδάκια μου και με τον ελάχιστο χρόνο που έχω φροντίζω λίγο λίγο και τον εαυτό μου), αν ανησυχείς για τα κιλά σου -που κακώς, ένα μωρούλι δεν γεννιέτε τόσο εύκολα- ξεκίνα γυμναστήριο- θα κάνεις φιλίες και θα ξεσκάς.

Και τέλος το σημαντικότερο,η ζωή σου σαν σύζυγος- το άφησα τελευταιο διότι είναι κάτι δύσκολο και χρήζει λεπτό χειρισμό. Σίγουρα η συμπεριφορά του άντρα σου δεν είναι και η καλύτερη. Όποιος θέλει παιδιά κάνει και θυσίες-όχι μόνο η γυναίκα να θυσιάζει, δουλειά, φίλες, βόλτες, σιλουέτα κ.α.- αλλά θα πρέπει και ο άντρας να κατανοεί κάποιες δυσκολίες και φάσεις της γυναίκας. Σίγουρα θα πρέπει να του μιλήσεις ήρεμα για οτι συμβαίνει και οτι δεν υπάρχεις απλά σαν μαμά αλλά και σαν σύζυγος.

Να σου εξηγήσει γιατί έχει αυτή την άσχημη συμπεριφορά απέναντι σου και γιατί δεν προσπαθεί και εκείνος λίγο να συμβάλει στο μεγάλωμα του μωρού και στην επανασύνδεση σας-ερωτικά και ψυχικά? Δεν κουράζετε μόνο αυτός και με την φυγή δεν λύνετε τίποτα. Απλά πρεπει να τα ξεκαθαρίσεις για να βρείς το εαυτό σου εσύ και να δείς τί συμβαίνει? Όλα τα ζευγάρια περναν φάσεις στην ζωή τους αλλά με υπομομή και των δύο λύνονται. Σεμία σχέση υπάρχουν ΔΥΟ-ΜΑΖΙ.

[annoula1987]

Κοριτσάκια μου...Όσο προχωράει η εγκυμοσύνη μου,τόσο αρχίζουν οι διάφορες φοβίες μου!!Φυσικά η χαρά είναι μεγαλύτερη αλλά όσο να'ναι με τρομάζει πολύ αυτό που θα αντιμετωπίσω μετά τη γέννα!Εννοώ για το πως θα μπορέσω να προσαρμοστώ σε διπλό ρόλο μητέρας-συζύγου!Θα ήθελα να μου πείτε τις εμπειρίες σας,το τι πρέπει να περιμένω και πως μπορώ να αντιμετωπίσω αυτή τη δύσκολη κατάσταση!:|

[siburaki]

Κοριτσάκια μου...Όσο προχωράει η εγκυμοσύνη μου,τόσο αρχίζουν οι διάφορες φοβίες μου!!Φυσικά η χαρά είναι μεγαλύτερη αλλά όσο να'ναι με τρομάζει πολύ αυτό που θα αντιμετωπίσω μετά τη γέννα!Εννοώ για το πως θα μπορέσω να προσαρμοστώ σε διπλό ρόλο μητέρας-συζύγου!Θα ήθελα να μου πείτε τις εμπειρίες σας,το τι πρέπει να περιμένω και πως μπορώ να αντιμετωπίσω αυτή τη δύσκολη κατάσταση!:|

 

Καλησπερα σου, μακαρι να μπορουσα να σε βοηθησω αλλα κ γω στην ιδια φαση με την κοπελες πιο πανω ειμαι, εχει 9μιση μηνες που γεννησα κ ακομα τα νευρα μου ειναι τσιτωμένα , κ μπορω να πω οτι δεν εχω προσαρμοστει ακομα στο νεο μου ρολο , εχω χασει εντελως τις ισοροπιες κ πραγματικα μου φαινεται βουνο το να της ξαναβρω!

Βεβαια ολα αυτα ξεκινουν με το τι ειδους σχεση εχετε μεταξυ σας πριν ερθει το παιδι στην ζωη σαν κ αν εινια οι βασεις σας ειναι σταθερες....

Το μονο που μπορω να σου πω εινια να μην αγχωνεσαι κ προτρεχεις με το καλο να ερθει το μωρακι σου και ολα τα αλλα πιστευω οτι ερχονται απο μονα τους!

Φιλικα Ιωαννα

[annoula1987]

Καλησπερα σου, μακαρι να μπορουσα να σε βοηθησω αλλα κ γω στην ιδια φαση με την κοπελες πιο πανω ειμαι, εχει 9μιση μηνες που γεννησα κ ακομα τα νευρα μου ειναι τσιτωμένα , κ μπορω να πω οτι δεν εχω προσαρμοστει ακομα στο νεο μου ρολο , εχω χασει εντελως τις ισοροπιες κ πραγματικα μου φαινεται βουνο το να της ξαναβρω!

Βεβαια ολα αυτα ξεκινουν με το τι ειδους σχεση εχετε μεταξυ σας πριν ερθει το παιδι στην ζωη σαν κ αν εινια οι βασεις σας ειναι σταθερες....

Το μονο που μπορω να σου πω εινια να μην αγχωνεσαι κ προτρεχεις με το καλο να ερθει το μωρακι σου και ολα τα αλλα πιστευω οτι ερχονται απο μονα τους!

Φιλικα Ιωαννα

 

Σε ευχαριστώ για την απάντηση!Να χαίρεσαι το νινί σου και ελπίζω σύντομα να βρείτε τις ισορροπίες σας!

[Active Member]

Κοριτσάκια μου...Όσο προχωράει η εγκυμοσύνη μου,τόσο αρχίζουν οι διάφορες φοβίες μου!!Φυσικά η χαρά είναι μεγαλύτερη αλλά όσο να'ναι με τρομάζει πολύ αυτό που θα αντιμετωπίσω μετά τη γέννα!Εννοώ για το πως θα μπορέσω να προσαρμοστώ σε διπλό ρόλο μητέρας-συζύγου!Θα ήθελα να μου πείτε τις εμπειρίες σας,το τι πρέπει να περιμένω και πως μπορώ να αντιμετωπίσω αυτή τη δύσκολη κατάσταση!:|

 

Αννουλα μου καλη!

 

Αν κρινω και απο nickname σου εισαι και μικρουλα...

 

Οπως λεω για καθε δυσκολια...ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΤΗ ΦΟΡΑ...μη τα κοιτας ολα μαζι απο κατω,γιατι θα σου φαινονται βουνο. Βαζε μικρους στοχους.

 

Δλδ....

Στοχος 1ος:

Να σαραντησει το μωρο κι εσυ και να πετυχεις θηλασμο

 

Στοχος 2ος:

Στο τριμηνο.

Να βαλεις το μωρο σε μια ταξη και να δεις λιγο τα κιλα σου (αν χρειαστει). Να επαναφερετε τη σεξουαλικη σας ζωη...

 

Στοχος 3ος:

 

κλπ κλπ...νομιζω με επιασες...

 

Μικρα και εφικτα βηματα καθε φορα, τα οποια θα θετεις μονο εσυ και ο συζυγος σου, και απο τα οποια δε θα παρεκλινετε....

 

 

 

Ελπιζω να βοηθησα....

[annoula1987]

Αννουλα μου καλη!

 

Αν κρινω και απο nickname σου εισαι και μικρουλα...

 

Οπως λεω για καθε δυσκολια...ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΤΗ ΦΟΡΑ...μη τα κοιτας ολα μαζι απο κατω,γιατι θα σου φαινονται βουνο. Βαζε μικρους στοχους.

 

Δλδ....

Στοχος 1ος:

Να σαραντησει το μωρο κι εσυ και να πετυχεις θηλασμο

 

Στοχος 2ος:

Στο τριμηνο.

Να βαλεις το μωρο σε μια ταξη και να δεις λιγο τα κιλα σου (αν χρειαστει). Να επαναφερετε τη σεξουαλικη σας ζωη...

 

Στοχος 3ος:

 

κλπ κλπ...νομιζω με επιασες...

 

Μικρα και εφικτα βηματα καθε φορα, τα οποια θα θετεις μονο εσυ και ο συζυγος σου, και απο τα οποια δε θα παρεκλινετε....

 

 

 

Ελπιζω να βοηθησα....

 

Πολύ καλή η συμβουλή σου!!Σίγουρα αυτό που λες είναι και το πιο σωστό αλλά όπως κατάλαβες,μόλις πριν λίγες μέρες έκλεισα τα 23,οι γονείς μου είναι μακριά,πεθερά δεν έχω,φίλες δεν έχω προλάβει να κάνω ακόμα,δεν δουλεύω και είμαι όλη μέρα σπίτι να σκέφτομαι την εγκυμοσύνη μου και το πως θα είναι η ζωή μου μετά το μαιευτήριο!!Έτσι σκέφτομαι (μάλλον παραπάνω από όσο θα'πρεπε) και αγχώνομαι!!Τουλάχιστον θέλω να ξέρω τι περίπου με περιμένει για να προετοιμαστώ ψυχολογικά!!Ευχαριστώ πολύ!!

[stafroditi2353]

μην αγχωνεσαι, ολα θα μπουνε σε σειρα και ολα θα γινουν απο μονα τους σωστα. προς το παρον να λες να γεννησεις με το καλο και μετα γυρνωντας στο σπιτι θα μπειτε σε μια σειρα ολοι. θα βαλετε με τον καιρο προγραμμα στο μωρακι και θα συνηθισετε και εσεις με αυτο. και εγω τα σκεφτομουν ολα αυτα, και οι δικοι μου οι γονεις ειναι μακρια αλλα ολα βολευτηκαν!!!αισιως φτασαμε τους εξι μηνες ζωης με το μπουμπουκι μας και ειμαι πολυ ικανοποιημενη. ειναι ολα πολυ καλυτερα απο οτι τα περιμενα και με το μωρο και με τον συζυγο. μην αγχωνεσαι!!!με το καλο...

[Aeriko]

Έχεις δει δηλαδή κάποια σημάδια στη σχέση σου που σε προβληματίζουν ή απλώς είναι η αανασφάλεια της εγκυμοσύνης;

[annoula1987]

μην αγχωνεσαι, ολα θα μπουνε σε σειρα και ολα θα γινουν απο μονα τους σωστα. προς το παρον να λες να γεννησεις με το καλο και μετα γυρνωντας στο σπιτι θα μπειτε σε μια σειρα ολοι. θα βαλετε με τον καιρο προγραμμα στο μωρακι και θα συνηθισετε και εσεις με αυτο. και εγω τα σκεφτομουν ολα αυτα, και οι δικοι μου οι γονεις ειναι μακρια αλλα ολα βολευτηκαν!!!αισιως φτασαμε τους εξι μηνες ζωης με το μπουμπουκι μας και ειμαι πολυ ικανοποιημενη. ειναι ολα πολυ καλυτερα απο οτι τα περιμενα και με το μωρο και με τον συζυγο. μην αγχωνεσαι!!!με το καλο...

 

Μακάρι να γίνουν έτσι τα πράγματα!!Ευχαριστώ για την απάντηση!!

[annoula1987]

Έχεις δει δηλαδή κάποια σημάδια στη σχέση σου που σε προβληματίζουν ή απλώς είναι η αανασφάλεια της εγκυμοσύνης;

 

Όχι,δόξα το Θεό,δεν συμβαίνει τίποτα τέτοιο!!Απλά διάβασα τα προηγούμενα κορίτσια και τρόμαξα λίγο!!!

[Active Member]

Οχι μωρε...μη τρομαζεις....αρκει να εισαι και λιγο cool! Αν τρελαινεσαι με το παραμικρο....τοτε θα ειναι δυσκολα τα πραγματα....αν τα δεις λιγο πιο αναλαφρα...τοτε θα εισαι καλυτερα απο πριν.

 

Μια γνωστη μου εμεινε 6 μηνες μεσα στο σπιτι για να μη κολλησει τιποτα το μωρο...καταλαβαινεις...η κοπελα βαρεσε μπιελα! Εφτασε σε σημεο υστεριας! Της ειχε κολλησει οτι δεν ειναι σωστο να βγαλει το μωρο εξω πριν γινει 6 μηνων...ε λογικο ειναι να μην την παλεψε!

 

Αλλα αυτο το εκανε μονη της στον εαυτο της...

 

Αναλογα πως θα τη δεις....

 

Εγω ας πουμε, 10 ημερων λεχουδι και το φορτωσαμε να παμε για καφε. Και εκ τοτε...καθε μερα εξω ειμαστε....

 

Cool!

 

Εμεις φτιαχνουμε τη ζωη μας....

[Aeriko]

Να μην τρομάζεις Αν ο καλός σου είναι δίπλα σου στην εγκυμοσύνη θα είναι 70% δίπλα σου και στη μετέπειτα ζωή σας και τέλος πάντων είναι στο χέρι σου να τον κρατήσεις δίπλα σου εφόσον τον έχεις ήδη

 

Να μην διαβάζεις τέτοια θέματα τώρα που είσαι εγκυούλα Ναι;

[annoula1987]

Οχι μωρε...μη τρομαζεις....αρκει να εισαι και λιγο cool! Αν τρελαινεσαι με το παραμικρο....τοτε θα ειναι δυσκολα τα πραγματα....αν τα δεις λιγο πιο αναλαφρα...τοτε θα εισαι καλυτερα απο πριν.

 

Μια γνωστη μου εμεινε 6 μηνες μεσα στο σπιτι για να μη κολλησει τιποτα το μωρο...καταλαβαινεις...η κοπελα βαρεσε μπιελα! Εφτασε σε σημεο υστεριας! Της ειχε κολλησει οτι δεν ειναι σωστο να βγαλει το μωρο εξω πριν γινει 6 μηνων...ε λογικο ειναι να μην την παλεψε!

 

Αλλα αυτο το εκανε μονη της στον εαυτο της...

 

Αναλογα πως θα τη δεις....

 

Εγω ας πουμε, 10 ημερων λεχουδι και το φορτωσαμε να παμε για καφε. Και εκ τοτε...καθε μερα εξω ειμαστε....

 

Cool!

 

Εμεις φτιαχνουμε τη ζωη μας....

 

Κατάλαβα τι εννοείς!!Σε ευχαριστώ!!

[annoula1987]

Να μην τρομάζεις Αν ο καλός σου είναι δίπλα σου στην εγκυμοσύνη θα είναι 70% δίπλα σου και στη μετέπειτα ζωή σας και τέλος πάντων είναι στο χέρι σου να τον κρατήσεις δίπλα σου εφόσον τον έχεις ήδη

 

Να μην διαβάζεις τέτοια θέματα τώρα που είσαι εγκυούλα Ναι;

 

Τι να κάνω που κάθομαι όλη μέρα σπίτι... Θα προσπαθήσω να μην αγχώνομαι για τέτοια!! Ευχαριστώ!

[stafroditi2353]

Να μην τρομάζεις Αν ο καλός σου είναι δίπλα σου στην εγκυμοσύνη θα είναι 70% δίπλα σου και στη μετέπειτα ζωή σας και τέλος πάντων είναι στο χέρι σου να τον κρατήσεις δίπλα σου εφόσον τον έχεις ήδη

 

Να μην διαβάζεις τέτοια θέματα τώρα που είσαι εγκυούλα Ναι;

 

 

συμφωνω!!!!

[#ΕΛΕΝΑ#]

Καλησπέρα. Δεν ξέρω αν υπάρχει ανάλογο θέμα και αν υπάρχει, συγχωρείστε με που άνοιξα καινούριο.

Αν και όταν έμεινα έγκυος, ο άντρας μου ήταν ενθουσιασμένος που θα γίνει πατέρας, στην εγκυμοσύνη δε με στήριξε καθόλου. Είχα πολύ δύσκολη εγκυμοσύνη, η οποία με ανάγκασε να σταματήσω να εργάζομαι στον τρίτο μήνα κύησης. Ο άντρας μου σε όλο το διάστημα που ήμουν στο κρεβάτι, αντί να με στηρίζει μου έλεγε συνέχεια πόσο κουρασμένος είναι. Εντάξει, καταλαβαίνω ότι δουλεύει πολλές ώρες, αλλά είναι δυνατόν να μη μου δίνει καθόλου σημασία; Ρωτούσε μόνο πως είμαι και έπεφτε κατευθείαν για ύπνο.

Μια φορά που τσακωθήκαμε και έφυγα εκνευρισμένη από το σπίτι, ούτε καν με πήρε από πίσω για να δει πως είμαι καλά. Τίποτα, κι ήμουν στον πέμπτο μήνα κύησης.

Η κατάθλιψη φυσικά δεν άργησε να έρθει. Για αυτόν είχα γίνει γκρινιάρα και δε με άντεχε. Πόσο όμως φταίω όταν δεν υπάρχει στήριξη ώστε να πάρω λίγο κουράγιο;

Τώρα η κόρη μου είναι 45 μερών και η σχέση μου με τον άντρα μου όλο και χειροτερεύει. Ενώ όταν γέννησα έδειξε τρομερό ενθουσιασμό για το παιδί, δεν άργησε να του περάσει. Μέχρι που μετακόμισε για μια βδομάδα στο παλιό μας σπίτι ώστε να μπορέσει να κοιμηθεί επειδή το μωρό τον ξύπναγε συνέχεια. Έτσι έμεινα λεχώνα και μόνη μου στο σπίτι. Οι ανασφάλειες και οι φοβίες γινόντουσαν όλο και περισσότερες... Μέχρι που σαράντησα πλέον και γύρισε σπίτι. Να κοιμηθούμε μαζί σαν άνθρωποι. Που λέει ο λόγος.

Με το που πήρα την άδεια του γιατρού να έχουμε επαφή, άφησα για ένα βράδυ το μωρό στη μάνα μου. Κι όμως, μετά από 9 μήνες που δεν είχαμε καθόλου επαφή, ούτε που με πλησίασε. Έπεσε κατευθείαν για ύπνο. Σκέφτομαι πως φταίνε τα επιπλέον κιλά της εγκυμοσύνης. Πως δε με θέλει πια, πως δεν είμαι θελκτική. Σκέφτηκα πολλά. Μέχρι που σκέφτηκα πως στην εγκυμοσύνη μπορεί να ξεκίνησε κάποια ερωτική σχέση. Δεν ξέρω όμως πια όχι μόνο τι να σκεφτώ, αλλά και τι να κάνω.

Υπάρχει μήπως κάποια που έχει παρόμοια εμπειρία; Τι πρέπει να κάνω για να κρατήσω την οικογένειά μου; Τον άντρα μου; Σας παρακαλώ, θα ήθελα την άποψή σας μια και στην οικογένειά μου δε μπορώ καν να μιλήσω για κάτι τέτοιο.

Συγνώμη αν σας κούρασα, αλλά ειλικρινά δεν ξέρω πια τι να κάνω...

πρωτα απ ολα να σου ζησει το μωρακι σου...να ειναι γερο και δυνατο...αυτη η κατσταση που μας περιγραφεις ειναι λιγο ασχημη αλλα επειδη και εμεις με την καταθληψη κ ολα αυτα τα μεγαλωνουμε λιγο μηπος απλα δεν εχει βρει το τροπο να σας πλησιασει...μηπος φοβαται??? γιατι να φυγει ενας ανθρωπος απο το σπιτι ειναι λιγο παραξενω , να παει στο αλλο δωματιο ο.κ το εχουμε ζησει ολες τις πρωτες μερες στο σπιτι με το μωρακι, αλλα να φυγει....και ενα αλλο συγνωμη αλλα καπος ντρεπομαι κιολας δεν ειχατε επαφη 9 μηνες??? δεν ειναι πολλοι?? εχεις δει καθολου το κινητο του ψαξε λιγακι... δεν θελω να σε τρομαξω και μακαρι να εχω αδικο να μην ειναι αληθεια...αλλα δεν γινεται ενας παντρεμενος να μην εχει επαφη 9 μηνες...

[#ΕΛΕΝΑ#]

Κοριτσάκια μου...Όσο προχωράει η εγκυμοσύνη μου,τόσο αρχίζουν οι διάφορες φοβίες μου!!Φυσικά η χαρά είναι μεγαλύτερη αλλά όσο να'ναι με τρομάζει πολύ αυτό που θα αντιμετωπίσω μετά τη γέννα!Εννοώ για το πως θα μπορέσω να προσαρμοστώ σε διπλό ρόλο μητέρας-συζύγου!Θα ήθελα να μου πείτε τις εμπειρίες σας,το τι πρέπει να περιμένω και πως μπορώ να αντιμετωπίσω αυτή τη δύσκολη κατάσταση!:|

 

αννουλα μου απολαυσε την εγκυμοσυνη σου και ζησε το μωρακι σου καθε στιγμη καθε λεπτο,,μην τα σκεφτεσαι καθολου δεν ειναι ολοι ιδιοι....

[my billy]

πρωτα απ ολα να σου ζησει το μωρακι σου...να ειναι γερο και δυνατο...αυτη η κατσταση που μας περιγραφεις ειναι λιγο ασχημη αλλα επειδη και εμεις με την καταθληψη κ ολα αυτα τα μεγαλωνουμε λιγο μηπος απλα δεν εχει βρει το τροπο να σας πλησιασει...μηπος φοβαται??? γιατι να φυγει ενας ανθρωπος απο το σπιτι ειναι λιγο παραξενω , να παει στο αλλο δωματιο ο.κ το εχουμε ζησει ολες τις πρωτες μερες στο σπιτι με το μωρακι, αλλα να φυγει....και ενα αλλο συγνωμη αλλα καπος ντρεπομαι κιολας δεν ειχατε επαφη 9 μηνες??? δεν ειναι πολλοι?? εχεις δει καθολου το κινητο του ψαξε λιγακι... δεν θελω να σε τρομαξω και μακαρι να εχω αδικο να μην ειναι αληθεια...αλλα δεν γινεται ενας παντρεμενος να μην εχει επαφη 9 μηνες...

Προφανως εννοει τους 9 μηνες της εγκυμοσυνης. ξερω πολλα ζευγαρια που δεν ειχαν επαφες καθ'ολη την διαρκεια ειτε απο επιλογη ή απο εντολη γιατρου!

μηπως ο αντρουλης σου νιωθει ανασφαλεια, μηπως ζηλευει το νινι σας, μηπως ενιωσε παραγκωνισμενος κ "περιττος", γι αυτο σας αφησε μονους? ολοι τους τα νιωθουν αυτα! απλα ο καθενας το εκδηλωνει διαφορετικα. μηπως πρεπει να του φερθεις λιγο με την ιδια γλυκα κ ζεστασια οπως φροντιζεις κ το μωρο σας? το ξερω οτι εχεις ξενερωσει μαζι του κ ισως δεν σου βγαινει αλλα προσπαθησε το! αφιερωσε λιγο χρονο χαδιων κ φροντιδας κ για το μεγαλο σου μωρο. εσυ προσπαθησες να τον πλησιασεις ερωτικα? πολλες φορες δεν τολμουν να κανουν την αρχη γιατι δεν εχουν ιδεα πως νιωθουμε κ τι γινεται εκει κατω...μετα την γεννα!!!

δωσε λιγο χρονο ειναι πολυ νωρις ακομα.....

[my billy]

κ εμεις τα περασαμε! οταν φτιαχναμε το δωματιο του μωρου γκρινια....( ηταν σχεδον το γραφειο του πριν) κ που θα βαλω τωρα εγω τα πραγατα μου κ τι κ πως... νευρα. μου ειχε πει ενα βραδυ μεταξυ υπνου κ κρασιου....οοολο παραπονο, αφου μου ελεγες οτι θα ειμαι το μωρο σου για παντα κ τωρα που θα εχεις αλλο μωρο, εγω..??? θελουν επιβεβαιωση οτι δεν θα περασουν σε δευτερη μοιρα!οτι δεν θα χασουν τα κεκτημενα τους. κ εγω ποτε θα πηγαινω γυμναστηριο? κ για καφε με τους φιλους μου ποτε? απαντηση οταν θα εισαι ικανος να κρατας το παιδι ωστε να βγαινω κ εγω! οταν ημουν λεχωνα δε!!! αν δεν ηταν η μανα μου σπιτι θα ειχαμε σφαχτει! ολα λαθος τα εκανε(απολυτως φυσιολογικο)κ εγω στην τσιτα, του φωναζα πολυ...ευτυχως που η μανα μου του εδειχνε γιατι εγω απο υπομονη δεεεενν. μου τα εχωσε κ η μανα μου οτι παραφερομαι κ εχα πολλες απαιτησεις κ νευρα κ ισιωσα κ εγω λιγο! ομως σκιστηκε να τα μαθει ολα κ τωρα που δουλευω μια χαρα τον κουμανταρει κ για το καφεδακι του παει αλλα με το μωρο γιατι γουσταρει! ΥΠΟΜΟΝΗ λοιπον.