Τι γίνεται όταν θέλει μόνο ο ένας παιδί?

[Magdaki]

Με τον σύντροφο μου είμαστε 4 χρόνια μαζί και από τα μισά της σχέσης μας μείναμε μαζί.Ταιριάζουμε σε όλα και βρίσκουμε κοινές διεξόδους.Έχουμε καλή σχέση με λίγα λόγια.

Εδώ και λίγο καιρό,μου έχει ανοίξει συζητήσεις σχετικά με το κοινό μας μέλλον και συγκεκριμένα την απόκτηση παιδιού.Εγώ είμαι 25 και εκείνος 28,εργαζόμαστε και οι δύο.

Πολλά μωρά στο στενό μου κύκλο δεν έχω,αλλά τα συμπαθώ ιδιαίτερα.Η σκέψη όμως σαν να με πνίγει.Δηλαδή να περάσω τους 9 μήνες της αναμονής και μετά να είμαι με το μωρό.Αυτόματα η ζωή μου και η σχέση μου θα περάσει σε άλλο στάδιο,αφού πια στο σπίτι δεν θα είμαστε δύο αλλά τρεις.Θα αλλάξουν οι ισορροπίες

Είναι και η ευθύνη του παιδιού...Τώρα μπορούμε να φύγουμε όποτε και για όσο θέλουμε χωρίς να μας περιμένεις κανείς πίσω.

Βλέπω και μια καλή μου φίλη με μωρό και τρομάζω.Μονίμως ατημέλητη,με τα περιττά κιλά,σε ένα διαρκές τρέξιμο,με ούτε ένα ελεύθερο απόγευμα Βέβαια,δηλώνει και φαίνεται ευτυχισμένη από την νέα αλλαγή στη ζωή της(αλλά και πολύ κουρασμένη)

 

Ηλικιακά με παίρνει όμως φοβάμαι μήπως δεν αλλάξουν ποτέ οι επιθυμίες μου.''Καλά τα μωρά,από μακριά''.

Λέω μήπως προχωρήσω τώρα που θέλει κι ο καλός μου,φοβάμαι όμως μην το μετανιώσω όταν θα είναι πολύ αργά ...

Δεν το έχω συζητήσει με κανέναν γιατί μάλλον θα φάω κράξιμο

[babystar]

Ήμουν πάντα στο άλλο άκρο-ΠΑΝΤΑ ήθελα μωρό και τώρα που έχω ένα, θέλω κι άλλα...

 

Δεν μπορεί κανείς να σε πείσει και δεν ΠΡΕΠΕΙ καν να προσπαθήσει...Αφού εσύ δε νιώθεις άνετα, άστο για λίγο και πού ξέρεις...μπορεί σε 6 μήνες εσύ να θες...

 

Το μόνο που θέλω να πω είναι αυτό

 

Μονίμως ατημέλητη,με τα περιττά κιλά,σε ένα διαρκές τρέξιμο,με ούτε ένα ελεύθερο απόγευμα Βέβαια,δηλώνει και φαίνεται ευτυχισμένη από την νέα αλλαγή στη ζωή της(αλλά και πολύ κουρασμένη)

ΔΕ χρειάζεται να είναι έτσι ΚΑΙ για σένα...Είναι στο χέρι σου να μην είσαι ατιμέλητη και/ή με περιττά κιλά...Όσο για την κούραση, ναι, είναι μεγάλη, αλλά μόλις η μικρή μου κοιμηθεί, ανυπομονώ πότε θα ξυπνήσει για να την ξαναπολαύσω, ξανά και ξανά. Μη τα βλέπεις έτσι...Οι δυνάμεις και οι αντοχές που αποκτάς με το μωρό, ούτε που τις φαντάζεσαι τώρα...(μιλάω πάντα από την προσωπική μου εμεπιρία, μην παρεξηγηθώ έτσι???)

[Magdaki]

Ναι,μπορεί σε 6 μήνες,1 χρόνο,2 χρόνια να προσπαθώ κι εγώ για μωρό.

Φοβάμαι μήπως αυτό το αίσθημα ''πίεσης'' με την σκέψη ενός μωρού δικού μου,μείνει για πάντα μέσα μου...

Με τρομάζει αυτή η ιδέα γιατί η γέννηση ενός παιδιού είναι η ολοκλήρωση της κάθε γυναίκας.

Έχω συναντήσει άτομα που δεν έχω παιδιά και όλα έχουν ένα μικρό παράπονο.Δεν θέλω να μπω στη λίστα.

 

Όσο για την εμφάνιση.Είναι στο χέρι σου?Σου αφήνει το μωρό χρόνο,όρεξη και χρήματα για να περιποιηείς τον εαυτό σου?

Για πείτε εσείς οι μανούλες...

[babystar]

Όσο για την εμφάνιση.Είναι στο χέρι σου?Σου αφήνει το μωρό χρόνο,όρεξη και χρήματα για να περιποιηείς τον εαυτό σου?

Για πείτε εσείς οι μανούλες...

 

Προσωπικά μιλώντας πάντα, ναι, σου αφήνει χρόνο και χρήμα και διάθεση...Και σου μιλάει μια μαμά που δεν στηρίζεται σε κανέναν να της κρατάει το παιδί...θέληση να έχεις και τα πετυχαίνεις μια χαρά...

 

Ναι,μπορεί σε 6 μήνες,1 χρόνο,2 χρόνια να προσπαθώ κι εγώ για μωρό.

Φοβάμαι μήπως αυτό το αίσθημα ''πίεσης'' με την σκέψη ενός μωρού δικού μου,μείνει για πάντα μέσα μου...

 

Θα τολμήσω να πω το...είσαι μικρή ακόμα...Ναι, ακόμα και εγώ που ΠΑΝΤΑ ήθελα μωρό, στα 25 μου, δεν ένιωθα έτοιμη-άσχετα αν ήμουν έτοιμη να τα παρατήσω όλα αν ερχόταν τότε..Τελικά ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, την κατάλληλη στιγμή και το μωράκι ήρθε όταν και οι δυο μας το θέλαμε και ήμασταν έτοιμοι-μεταξύ μας, ποτέ δεν είσαι έτοιμος, αλλά αυτή είναι μια άλλη κουβέντα...

 

Μπορεί να σου φαίνεται γελοίο, να λες "μα καλά, 25 είμαι, όχι 15!!"

 

ΟΚ, αλλά εγώ είμαι 30, δε νομίζω να είμαι δα και τόσο μεγάλη...Όμως 5 χρόνια κάνουν ΜΕΓΑΛΗ διαφορά, πίστεψε με...Έχω αδερφή 26 χρονών και ούτε καν να σκεφτεί δέσμευση..Η μεγάλη μου αδερφή στα 25 της ΔΕΝ ήθελε μωρό με τίποτα και σήμερα 34, γέννησε το πρώτο της...9 χρόνια είναι καιρός, δε συμφωνείς??Αλλάζουμε όλοι μας, μην πιέζεσαι ΤΩΡΑ...Υγεία να έχουμε και όλα θα έρθουν στον καιρό τους....

[zeta77]

εγω δεν ειχα ποτε επαφη με μωρα αλλα τελικα κατα τα 31 κατι με επιασε στα 33 εκανα την μπεμπα μην αγχωνεσαι και καιρο εχεισ και δεν χρειαζεται να αλλαξει τρελα η ζωη σου ισωσ στην αρχη για κανα διμηνο μετα μια χαρα ειμαι και βεβαια βοηθαει και ο συντροφοσ μου αλλον δεν εχω για βοηθεια αλλα χρονο μια χαρα εχω

[DaF]

πριν γνωρισω τον συζυγο μου ελεγα οτι μαλλον δεν θελω οικογενεια...εκανα σπουδες, ταξιδια, ειχα παρεες.....οταν τον γνωρισα, μειναμε μαζι σχεδον αμεσως, συνεχισαμε μαζι τα παραπανω, παντρευτηκαμε μετα απο καμποσο καιρο κ αμεσως εμεινα εγκυος, στα 26! απο την εγκυμοσυνη κ επειτα αλλαξαν τα παντα, δεν βγαινουμε σχεδον καθολου, κοιμομαστε νωρις κ εγω περναω διαφορες φασεις τυπου 'ημουν μικρη για μαμα' κ 'οι φιλες μου, τωρα που εγω σερνομαι απο την κουραση, αυτες βγαινουν' , 'δεν εχω χρονο για μενα' κτλ κτλ!

 

δεν ημουν 'γεννημενη μανα' ουτε πιστευα στα 'περι ολοκληρωσης' , εγινα ομως μανα στην πορεια!η κορη μας ειναι η πανεμορφη νεραιδα μας που μας εχει τρελανει!!!!! με τη γεννηση της αλλαξε ολη μας η ζωη, αλλα δεν μπορω να εξηγησω ακριβως με ποιο τροπο, δεν ειναι μονο οτι 'δεν εχεις χρονο' ή οτι 'δεν βγαινεις' ή ο,τι 'ξετρελαινεσαι με το παιδι σου'...ειναι ολα αυτα και πολλα πολλα παραπανω... αλλαζει η αποψη που εχεις για την ζωη, για τον κοσμο .......μονο αν το ζησεις το καταλαβαινεις.

 

γνωμη μου ειναι να κανεις παιδι οταν θελησεις να ειναι το παιδι η προτεραιοτητα σου. (χωρις να ξεχνας οτι χαρουμενη μαμα=χαρουμενο παιδι)

να το δεις σαν μια προοπτικη της ζωης σου κ να το αφησεις για την ωρα του. οταν ερθει η ωρα του, θα το καταλαβεις!

 

και τωρα που ειδα το μνμ της babystar ευκαιρια να πω οτι οχι δεν υπαρχει μικρος η μεγαλος, (οκ αμα εισαι 15 ή 55.....!!) αλλα υπαρχει 'ετοιμος και μη ετοιμος'! με εχουν ταλαιπωρησει πολυ αυτα τα κλισε , εχω αισθανθει πολλες φορες ασχημα λογω ''ηλικιας'' αλλα τελικα, το μονο που εχει σημασια ειναι να μεγαλωσουμε σωστα τη μικρη μας

[itsme]

Εγώ στην ηλικία σου δεν ήθελα..

Από τα 28 και έπειτα άρχισα να το θέλω,

μέχρι να νιώσει έτοιμος και ο σύντροφος φτάσαμε εγώ κλείνω τα 31 και εκείνος τα 37..

Και τώρα προσπαθούμε..

Σαν τρελή το θέλω!!!

 

Μακάρι...

[babystar]

Εγώ στην ηλικία σου δεν ήθελα..

Από τα 28 και έπειτα άρχισα να το θέλω,

μέχρι να νιώσει έτοιμος και ο σύντροφος φτάσαμε εγώ κλείνω τα 31 και εκείνος τα 37..

Και τώρα προσπαθούμε..

Σαν τρελή το θέλω!!!

 

Μακάρι...

 

Οφ τόπικ:

ΜΑΚΑΡΙ!!Σου το εύχομαι ολόψυχα!!!!!

[ismeni]

Η σκέψη όμως σαν να με πνίγει.Δηλαδή να περάσω τους 9 μήνες της αναμονής και μετά να είμαι με το μωρό.Αυτόματα η ζωή μου και η σχέση μου θα περάσει σε άλλο στάδιο,αφού πια στο σπίτι δεν θα είμαστε δύο αλλά τρεις.Θα αλλάξουν οι ισορροπίες

Είναι και η ευθύνη του παιδιού...Τώρα μπορούμε να φύγουμε όποτε και για όσο θέλουμε χωρίς να μας περιμένεις κανείς πίσω.

Βλέπω και μια καλή μου φίλη με μωρό και τρομάζω.Μονίμως ατημέλητη,με τα περιττά κιλά,σε ένα διαρκές τρέξιμο,με ούτε ένα ελεύθερο απόγευμα Βέβαια,δηλώνει και φαίνεται ευτυχισμένη από την νέα αλλαγή στη ζωή της(αλλά και πολύ κουρασμένη)

 

Ηλικιακά με παίρνει όμως φοβάμαι μήπως δεν αλλάξουν ποτέ οι επιθυμίες μου.''Καλά τα μωρά,από μακριά''.

Λέω μήπως προχωρήσω τώρα που θέλει κι ο καλός μου,φοβάμαι όμως μην το μετανιώσω όταν θα είναι πολύ αργά ...

 

αυτα που αρχικά περιγράφεις δεν ειανι για πάντα. καποια στιγμή τα παιδιά μεγαλώνουν και αλλαζουν τα πράγματα. ναι είναι δυσκολα για καποιο διάστημα ή και για πάντα, αν δεν μοιράζεσαι τη φροντίδα του μωρού με τον άντρα σου. αλλα είναι πολύ ευχαριστο γεγονός. δεν είναι απαραίτο να εισαι ατιμέλητη κια με περιττά κιλά. υπάρχουν τετοιες περιπτωσεις, αλλα και όχι.

και ναι! να το κάνεις. αν δεν το κάνεις...μπορεί να μετανιώσεις!

 

σκέψου καλά. τωρα που είσαι μικρή, δε θες μωρό. μη φτασεις και πεις... "τώρα, τι εκανα στη ζωή μου";

[itsme]

Οφ τόπικ:

ΜΑΚΑΡΙ!!Σου το εύχομαι ολόψυχα!!!!!

 

Σ'ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ!!! Τί όμορφες που είναι αυτές οι ευχές!

Με κάνουν πάντα και χαμογελώ!

[arleta]

εγω με τον καλο μου ειμαστε μαζι 4 χρονια κι εχουμε ενα γιο 14 μηνων και ειμαι ξανά εγκυος στον εκτο μηνα.... θελω να σου πω μ αυτο οτι σημασια εχει ποτε το αισθανεσαι να το κανεις το παιδι... η μητροτητα δεν ειναι να προγραμμα που πρεπει να ακολουθησεις... ειναι καθαρα τι επιλεγεις και ποτε να το κανεις, ποτε νιωθεις ετοιμη να το κανεις....

 

εγω δουλευα παντα βραδυ κι η ζωη μου παντα ητανε ενα ξενυχτι... παρεες, βολτες κτλ μετα τη δουλεια.... εκανα παντα οτι γουσταρα οποτε το γουσταρα.... οταν ομως εμεινα εγκυος ενιωσα εναν κυκλο να κλεινει και εναν αλλο να ανοιγει.... δε με νοιαζει που δε βγαινω, που δε δουλέυω, δε με νοιαζει που πια κοιμαμαι απο της δωδεκα, δε με νοιαζει που εχω χασει τους περισσοτερους απο τους φιλους μου.... ειμαι ευτυχισμενη που ζω το ρολο της μανας και θελω να το ζησω και να το απολαυσω οσο δε παιρνει αλλο.. αυτες οι στιγμες μου ανηκουν....

 

μετα τη γεννα και τα κιλα εχασα, και τον εαυτο μου εβρισκα χρονο να περιποιηθω και τα χομπυ μου να κανω κι η σχεση μου με τον καλο μου απογειωθηκε, και να απολαμβανω τα παντα γυρω μου.... τωρα απολαυση για μενα ειναι να μεινω σπιτι (κατι που μου ειχε λειψει τα προηγουμενα χρονια) και να διαβασω ενα βιβλιο.... να φτιαξω ενα παζλ.... να πιω ενα καφε.... ποσα απλα πραγματα ξαφνικα φανταζουν πολυτελεια!!!!!!!!!! κι ειναι πολυτελεια... γιατι ενα μωρο σε κανει να εκτιμησεις τα μικρα καθημερινα πραγματακια που οταν τα ειχες δεδομενα δεν τους εδινες σημασια....

 

κι επισης να μη ξεχασω.... ενα μωρο σου δινει τοση ενεργεια και τοση δυναμη που απορεις ακομα κι εσυ με τον εαυτο σου!!!!!!!!!

[μινουλα]

Καλημερα σου!

Λοιπον, εγω απο παντα μου ηθελα οχι ενα παιδι, αλλα πολλα παιδακια. Προερχομαι και απο πολυτεκνη οικογενεια και δεν μπορουσα να διανοηθω να μην τρεχουν πολλα ζιζανια μεσα στο σπιτι και να κανουν φασαρια!!!

Βεβαια μπορει να λεω απο παντα, αλλα στα 26 μου οταν "μου δωθηκε η ευκαιρια να παντρευτω και να κανω οικογενεια" λακισα... φοβηθηκα...

Οποτε, αν και το ηθελα καταλαβα οτι δεν ημουν ακομη ετοιμη να γινω μανουλα. Στα 28 μου χτυπησε το καμπανακι της μητροτητας... Ειμαι 33 τωρα, δεν εχω γινει ακομη μανουλα, εχω μια σχεση 2 χρονια που μενουμε μαζι, και ειπαμε να αρχισουμε να προσπαθουμε απο Σεπτεμβρη. Που θελω να καταληξω: Μην αγχωνεσαι, δεν εισαι ακομη ετοιμη, απτη στιγμη που δεν το αναζητας (για να καταλαβεις η αγαπημενη μου ατακα πλεον ειναι "ποτε θα γινω μανα;;; " :p )

Εχεις ακομη χρονια μπροστα σου και να ζησεις την ζωη σου και απολα.

(itsme σου ευχομαι να σου τυχει οσο το δυνατον γρηγοροτερα!!!! - και στο κεφαλακι μας )

[Μαριρενα]

Με τον σύντροφο μου είμαστε 4 χρόνια μαζί και από τα μισά της σχέσης μας μείναμε μαζί.Ταιριάζουμε σε όλα και βρίσκουμε κοινές διεξόδους.Έχουμε καλή σχέση με λίγα λόγια.

Εδώ και λίγο καιρό,μου έχει ανοίξει συζητήσεις σχετικά με το κοινό μας μέλλον και συγκεκριμένα την απόκτηση παιδιού.Εγώ είμαι 25 και εκείνος 28,εργαζόμαστε και οι δύο.

Πολλά μωρά στο στενό μου κύκλο δεν έχω,αλλά τα συμπαθώ ιδιαίτερα.Η σκέψη όμως σαν να με πνίγει.Δηλαδή να περάσω τους 9 μήνες της αναμονής και μετά να είμαι με το μωρό.Αυτόματα η ζωή μου και η σχέση μου θα περάσει σε άλλο στάδιο,αφού πια στο σπίτι δεν θα είμαστε δύο αλλά τρεις.Θα αλλάξουν οι ισορροπίες

Είναι και η ευθύνη του παιδιού...Τώρα μπορούμε να φύγουμε όποτε και για όσο θέλουμε χωρίς να μας περιμένεις κανείς πίσω.

Βλέπω και μια καλή μου φίλη με μωρό και τρομάζω.Μονίμως ατημέλητη,με τα περιττά κιλά,σε ένα διαρκές τρέξιμο,με ούτε ένα ελεύθερο απόγευμα Βέβαια,δηλώνει και φαίνεται ευτυχισμένη από την νέα αλλαγή στη ζωή της(αλλά και πολύ κουρασμένη)

 

Ηλικιακά με παίρνει όμως φοβάμαι μήπως δεν αλλάξουν ποτέ οι επιθυμίες μου.''Καλά τα μωρά,από μακριά''.

Λέω μήπως προχωρήσω τώρα που θέλει κι ο καλός μου,φοβάμαι όμως μην το μετανιώσω όταν θα είναι πολύ αργά ...

Δεν το έχω συζητήσει με κανέναν γιατί μάλλον θα φάω κράξιμο

 

συζητησε το με τον συντροφο σου

αστο προς το παρων και αν σου ερθει αργοτερα επιθυμια για παιδια εχει καλως

αν οχι δεν ειναι απαραιτητο για ολους να κανουν παιδια!!!

[itsme]

συζητησε το με τον συντροφο σου

αστο προς το παρων και αν σου ερθει αργοτερα επιθυμια για παιδια εχει καλως

αν οχι δεν ειναι απαραιτητο για ολους να κανουν παιδια!!!

 

Χμμ... λίγες ξεφεύγουν απ'την κατάρα των τζεντάι!!!:D

Έτσι και σου ξυπνήσει... την έβαψες...

Ξέρεις πόσο ζηλεύω όταν μπαίνω σε χαζομαμαδίστικα θέματα όπως

"SOS!!! Το παιδί μου δεν τρώει το μπρόκολο!"..

Περιμένω πως και πως την ώρα που θα έχω τέτοιες απορίες!! :lol:

 

 

Μινούλα μου σε ευχαριστώ πολύ!!!!

Και σε εσένα το εύχομαι με όλη μου την καρδιά! Να μπαίνουμε στα παραπάνω θέματα παρεούλα!!!

[μινουλα]

Χμμ... λίγες ξεφεύγουν απ'την κατάρα των τζεντάι!!!:D

Έτσι και σου ξυπνήσει... την έβαψες...

Ξέρεις πόσο ζηλεύω όταν μπαίνω σε χαζομαμαδίστικα θέματα όπως

"SOS!!! Το παιδί μου δεν τρώει το μπρόκολο!"..

Περιμένω πως και πως την ώρα που θα έχω τέτοιες απορίες!! :lol:

 

 

Μινούλα μου σε ευχαριστώ πολύ!!!!

Και σε εσένα το εύχομαι με όλη μου την καρδιά! Να μπαίνουμε στα παραπάνω θέματα παρεούλα!!!

 

Και γω τα ιδια κανω, ο φιλος μου με δουλευει παντως

[Ellemphriem]

Με τον σύντροφο μου είμαστε 4 χρόνια μαζί και από τα μισά της σχέσης μας μείναμε μαζί.Ταιριάζουμε σε όλα και βρίσκουμε κοινές διεξόδους.Έχουμε καλή σχέση με λίγα λόγια.

Εδώ και λίγο καιρό,μου έχει ανοίξει συζητήσεις σχετικά με το κοινό μας μέλλον και συγκεκριμένα την απόκτηση παιδιού.Εγώ είμαι 25 και εκείνος 28,εργαζόμαστε και οι δύο.

Πολλά μωρά στο στενό μου κύκλο δεν έχω,αλλά τα συμπαθώ ιδιαίτερα.Η σκέψη όμως σαν να με πνίγει.Δηλαδή να περάσω τους 9 μήνες της αναμονής και μετά να είμαι με το μωρό.Αυτόματα η ζωή μου και η σχέση μου θα περάσει σε άλλο στάδιο,αφού πια στο σπίτι δεν θα είμαστε δύο αλλά τρεις.Θα αλλάξουν οι ισορροπίες

Είναι και η ευθύνη του παιδιού...Τώρα μπορούμε να φύγουμε όποτε και για όσο θέλουμε χωρίς να μας περιμένεις κανείς πίσω.

Βλέπω και μια καλή μου φίλη με μωρό και τρομάζω.Μονίμως ατημέλητη,με τα περιττά κιλά,σε ένα διαρκές τρέξιμο,με ούτε ένα ελεύθερο απόγευμα Βέβαια,δηλώνει και φαίνεται ευτυχισμένη από την νέα αλλαγή στη ζωή της(αλλά και πολύ κουρασμένη)

 

Ηλικιακά με παίρνει όμως φοβάμαι μήπως δεν αλλάξουν ποτέ οι επιθυμίες μου.''Καλά τα μωρά,από μακριά''.

Λέω μήπως προχωρήσω τώρα που θέλει κι ο καλός μου,φοβάμαι όμως μην το μετανιώσω όταν θα είναι πολύ αργά ...

Δεν το έχω συζητήσει με κανέναν γιατί μάλλον θα φάω κράξιμο

 

Περιμενε, εχεις πολυ χρονο ακομα. Κατσε να απολαυσεις την ελευθερια σου οσο μπορεις γιατι μετα οπως πολυ σωστα ειπες θα αλλαξουν ΟΛΑ. Καντε οτι γουσταρετε και περαστε ομορφα και μην πιεζεις τον εαυτο σου. Απαξ και το γυροφερνεις και δεν λες ναι σημαινει οχι ακομα. Τελος (για μενα). Οταν θα ερθει η ωρα σου θα το καταλαβεις.

[Ellemphriem]

Εγώ στην ηλικία σου δεν ήθελα..

Από τα 28 και έπειτα άρχισα να το θέλω,

μέχρι να νιώσει έτοιμος και ο σύντροφος φτάσαμε εγώ κλείνω τα 31 και εκείνος τα 37..

Και τώρα προσπαθούμε..

Σαν τρελή το θέλω!!!

 

Μακάρι...

 

Οφφ τοπικ εδω επισης. Με το καλο χαρα μου, και μια ομορφη εγκυμοσυνη.!!!! :grin:

[Danielaki]

Εγω οταν εμεινα εγκυος ημουν 19 χρονων και πριν μεινω εγκυος δεν ειχε περασει ποτε απο το μυαλο μου να γινω μανουλα τοσο μικρη..Τωρα 20 πλεον δεν το εχω μετανιωσει καθολου κι ελπιζω το δευτερο να ερθει σχετικα γρηγορα..Δεν εχει περασει καν απο το μυαλο μου τι κανουν οι φιλες μου γιατι εχω κατι που αυτες δεν εχουν και μου γεμιζει τη ζωη ακομα κι αν καποιες φορες ειμαι ατημελητη αν και αυτο συμβαινει σπανια κι ακομα κι αν στην αρχη δεν ειχα χρονο ουτε να φαω.ισα ισα αυτο με βοηθησε να χασω τα κιλα της εγκυμοσυνης..Ημουν απ τις κοπελες που ηταν καθε βραδυ εξω εκανε ταξιδακια κι ολα αυτα που φοβασε πως θα στερηθεις με το παιδι..μπορω να πω οτι δε μου λειπουν καθολου γιατι τα "χωρτασα"..οπως και η babystar ετσι κι εγω ακομα κι οταν το μωρο κοιμαται περιμενω πως και πως να ξυπνησει για να τη χαρω καθως οι ωρες περνανε σαν δευτερολεπτα και μου φαινεται λιγος ο χρονος που περναω μαζι της..η σχεση μου με τον αντρα μου ειναι το ιδιο με πριν..τις φιλες μου δεν τις βλεπω οχι πως δε μου αφηνει χρονο η μικρη αλλα τα προγραμματα μας δε συμπιπτουν κατι που θα μπορουσε να συμβει και λογω δουλειων..Το μονο που μπορω να σε συμβουλεψω ειναι να ζυγισεις τα πραγματα και να μην αφησεις απωθημενα γιατι τα απωθημενα καποια στιγμη θα βγουν και μπορει να καταστρεψουν τα παντα..

(γνωμη μου)

[Niki81]

Απαξ και το γυροφερνεις και δεν λες ναι σημαινει οχι ακομα. Τελος (για μενα). Οταν θα ερθει η ωρα σου θα το καταλαβεις.

 

Ετσι ακριβως...οτι και να σου πουμε εμεις νομιζω ειναι ξεκαθαρο οτι εσυ δεν εισαι ετοιμη.Οποτε μη το κανεις.Το παιδι ειναι ευθυνη και σε θελει εκει 100% νομιζω...δεν ειναι παιχνιδι..αντε το βαρεθηκα,με κουρασε το παραταω.Οταν θα το θελησεις πραγματικα θα το καταλαβεις και μονη σου.

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Με τον σύντροφο μου είμαστε 4 χρόνια μαζί και από τα μισά της σχέσης μας μείναμε μαζί.Ταιριάζουμε σε όλα και βρίσκουμε κοινές διεξόδους.Έχουμε καλή σχέση με λίγα λόγια.

Εδώ και λίγο καιρό,μου έχει ανοίξει συζητήσεις σχετικά με το κοινό μας μέλλον και συγκεκριμένα την απόκτηση παιδιού.Εγώ είμαι 25 και εκείνος 28,εργαζόμαστε και οι δύο.

Πολλά μωρά στο στενό μου κύκλο δεν έχω,αλλά τα συμπαθώ ιδιαίτερα.Η σκέψη όμως σαν να με πνίγει.Δηλαδή να περάσω τους 9 μήνες της αναμονής και μετά να είμαι με το μωρό.Αυτόματα η ζωή μου και η σχέση μου θα περάσει σε άλλο στάδιο,αφού πια στο σπίτι δεν θα είμαστε δύο αλλά τρεις.Θα αλλάξουν οι ισορροπίες

Είναι και η ευθύνη του παιδιού...Τώρα μπορούμε να φύγουμε όποτε και για όσο θέλουμε χωρίς να μας περιμένεις κανείς πίσω.

Βλέπω και μια καλή μου φίλη με μωρό και τρομάζω.Μονίμως ατημέλητη,με τα περιττά κιλά,σε ένα διαρκές τρέξιμο,με ούτε ένα ελεύθερο απόγευμα Βέβαια,δηλώνει και φαίνεται ευτυχισμένη από την νέα αλλαγή στη ζωή της(αλλά και πολύ κουρασμένη)

 

Ηλικιακά με παίρνει όμως φοβάμαι μήπως δεν αλλάξουν ποτέ οι επιθυμίες μου.''Καλά τα μωρά,από μακριά''.

Λέω μήπως προχωρήσω τώρα που θέλει κι ο καλός μου,φοβάμαι όμως μην το μετανιώσω όταν θα είναι πολύ αργά ...

Δεν το έχω συζητήσει με κανέναν γιατί μάλλον θα φάω κράξιμο

 

Λες και ακουω την δική μου ιστορία Πίστεψε με δεν είναι οτι δνε θέλεις απλά δεν είσαι ώριμη ακόμα για να το δεχτείς. Ετσι και σου μπει ομως η ιδεα και αρχισεις τις προσπάθειες και βλεπεις τον πρωτο μήνα οτι σου ήρθε η περίοδος και δεις και την δεύτερη αυτό ήταν ......... έχεις μπει στο τρυπάκι για τα καλά. Τότε θα καταλάβεις πόσο πολυ θέλεις ένα μωρό και πόσο έτοιμη όσο ποτέ νοιώθεις!

[Magdaki]

Διάβασα με πολλή προσοχή τις απαντήσεις (αφού έψαχνα μέσα στο αχανές του φόρουμ το θέμα από χτες το βράδυ )

Έχετε όλες δίκιο...Σκέφτομαι πως αν ήμουν 100% έτοιμη για παιδάκι,δεν θα είχα όλες αυτές τις σκέψεις μέσα στο μυαλό μου

Αυτό που είπε μιά κοπέλα σκέφτομαι κι εγώ.Αν περάσει ο χρόνος και εγώ δεν έχω κάνει τίποτα?Δεν είναι ότι δεν θέλω γενικά παιδί.

 

Ο σύντροφος μου δεν με πιέζει και όσες φορές το ανέφερε ήταν διακριτικός.Εμένα μου καρφώθηκε η ιδέα και άρχισα να σκέφτομαι σοβαρά τί θα κάνουμε με αυτό το θέμα.

Εκείνος λέει να κάνουμε το πρώτο τώρα που έχουμε όρεξη λόγω ηλικίας.Όρεξη για τρεχαλητό θα εννοεί

Πάντως σας ευχαριστώ

[kwtina]

Πολλές φορές το αναπάντεχο είναι το καλύτερο... Όταν το προγραμματίσεις μπορεί κ να μην έρθει. Μπορεί ποτέ να μην αισθανθείς έτοιμη, πάντα υπάρχει κ κάτι άλλο να κάνεις, κάτι άλλο να κατακτήσεις, κάτι άλλο να αποκτήσεις, κατι άλλο να ζήσεις....

 

Κ έρχεται η ώρα που το τεστ βγαίνει θετικό... Πανικός κ δέος... Όπως καταλάβατε είναι η προσωπική μου εμπειρία. Ελ. επαγγελματίας μόνη χωρίς γονείς ή πεθερικά κοντά για βοήθεια. Ο απόλυτος πανικός. Λυσεις βρέθηκαν κ πάντα βρίσκονται. Τώρα η κόρη μου είμαι 3 κ θέλω δεύτερο. Δε θέλει ο σύζυγος. Είναι δύσκολα τα πραγματα, λέει. Μα πάντα δεν ήταν; Πάλι θα βρεθεί η λύση, τώρα ξέρουμε πώς είναι.

 

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ίσως δεν πρέπει να τα σκαλίζουμε τόσο πολύ τα πράγματα. Ο άνθρωπος έχει δύναμη τόση που δεν την ξέρει. Η μαμά μου λέει, "να μη σε αξιώσει ο Θεός να μάθεις ποση δύναμη έχεις".

 

Φιλια

[ladycat]

παντως ουτε εγω ηθελα παιδι στα 25 αλλα στα 30 κτυπισε το βιολογικο μου ρολοι

[yasemi]

απλα μαθηματικα ,,,''τι γινεται οταν θελει μονο ο ενας παιδι???''...απαντηση...τιποτα....οταν πραγματικα θελεις παιδι το κανεις...εαν δε θελει καποιος δε το κανει....αν αυτη τη στιγμη σκεφτεσαι οτι το παιδι ειναι ανασταλτικος παραγοντας καλα κανεις και δε το κανεις ακομα....θαρθει η στιγμη που θα το θες...προς το παρον ζησε τη ζωη της ηλικιας σου....(βεβαια εγω στην ηλικια σου ηδη ειχα παντρευτει αλλα παιδι ναι μεν ηθελα αλλα αργοτερα...που ηρθε στα 27)..ηθελα να ζησω και λιγο ως παντρεμενη ελευθερη..γιου νοου...να ξυπναω τη κυριακη δωδεκα το μεσημερι να πηγαινω για φαγητο στη πεθερα-γιαγια-μανα (αναλογα ) και μετα τζουπ βολτες ή υπνο ή ρεκλα ή οτιδηποτε....τωρα αν ξυπνησω μια μερα δεκα νοιωθω οτι εχασα ολη μου τη μερα και δεν αναπολω πια εκεινη τη ζωη....την ανεμελια ισως ...αλλα μπααααααα......

 

οσο για τη φιλη σου που λες....το ειπες και μονη σου,....δειχνει ευτυχισμενη,,,,και ετσι ειναι....απλα εσυ δε μπορεις να το καταλαβεις γιατι εχετε τελειως διαφορετικα κριτηρια αυτη τη στιγμη....

[sadamo]

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μεγαλύτερη ευτυχία είναι να βλέπεις τα αθώα ματάκια του παιδιού σου να σε κοιτάνε γλυκούλικα. Αυτή η ψυχούλα εξαρτάται από εσένα και μόνο. Πολλές όμως είναι και οι ευθύνες. Δεν ξέρω την γνώμη σας αλλά πιστεύω ότι το ζευγάρι μαζί αλλά και ο καθένας χωριστά πρέπει να έχει χορτάσει κάποια πράγματα γιατί ένα μωράκι δεν φταίει σε τίποτα αργότερα να πληρώνει απωθημένα. άλλωστε όταν έρχεται ένα παιδί οι γονείς και τα θέλω τους μπαίνουν για πάντα σε δεύτερη μοίρα