Υποθεση γάμος και σχέση...

[traganoula]

Καλησπέρα. Θα ήθελα πάρα πολύ να μιλήσω για ένα προσωπικό θέμα όπως ο γάμος μου γιατι πολύ απλά δεν ξέρω τι λύση να δώσω και δεν μπορώ να το αναφέρω σε κανέναν κοντινό μου γιατί δε θέλω να ξέρουν τι αισθάνομαι και κυρίως γιατί συνήθως οι συμβουλές δεν είναι αυτές που περιμένω..Γέννησα πρόσφατα το 2ο παιδάκι μου. Ειμαστε μια χαρά και καθώς τις περισσότερες ώρες της ημέρας είμαι μονη μπορω να πω ότι οτι τα καταφέρνω μια χαρά ..αν και κουράζομαι λιγάκι παραπάνω. Το θέμα όμως είναι με το γάμο μου..και δεν είναι κάτι που ξεκίνησε τώρα..προυπηρχε και ποτε ποτε εμφανιζόταν ή βρισκόταν καλά κρυμμένο μέσα μου σε λανθάνουσα μορφη...με εκνευρίζει..συνέχεια του τη λέω, τον κριτικάρω..δεν μου κάνει αίσθηση να τον αγγίξω, να τον αγκαλιάσω..δεν νιώθω ερωτευμένη μαζί του..μου ζητάει να έχουμε επαφή όμως εγώ αντιστέκομαι..δε νιώθω τίποτα..δεν μου προκαλεί κάτι..εντάξει τον αγαπάω, τον φροντίζω, θέλω τα πηγαίνουμε καλά αλλά τις περισσότερες φορές απλώς μου τη σπάει..ουτε καν στον κοπο να τον φιλησω δεν μπαίνω..απλώς γιατί δε θέλω..δε μου βγαίνει πως να το πω..τι μου συμβαίνει; Είναι κάτι που θα πρέπει να το λάβω σοβαρά υπόψην μου ή είναι μια φάση που θα περάσει; Ξέρω πως δύσκολα θα χωριζα καθώς απο τη μια με φοβιζει το μετά αλλά και πως δυσκολα θα βρω κάποιον που να είναι τόσο πιστός και στοργικός σύντροφος όπως εκείνος αλλά και ιδανικός πατέρας. Δεν ξέρω τι μου φταίει..δεν ξέρω τι κρύβει όλο αυτο που βγάζω ...γιατί τόση κακία απέναντί του;

[ivet]

Αυτο καλή μου μονο εσυ μπορείς να το ξέρεις γιατι συμβαίνει και απο που πηγάζει ολο αυτο, τωρα να ρωτήσω αφου νιωθεις ετσι γιατι μεγαλώνεις την οικογένεια? δεν το λεω με κακια αλλα ειναι κρίμα να εχουμε ανθρωπους δίπλα μας που οπως λες τους κριτικάρουμε και τους μειώνουμε και δεν καταλαβαίνω που λες οτι τον αγαπας πως ειναι δυνατον να τον αγαπας και να μην θες να σε αγγιξει να σε φιλήση? Δεν σε κατηγορώ απλα σε βάζω να αναρώτηθεις και εσυ για να μπορεσεις να βγάλεις μια ακρη και σου το ευχομαι!!!

[cybele]

Δύο απορίες:

1η)Γιατί έκανες δεύτερο παιδί ενώ υπήρχαν ήδη αυτά τα συναισθήματα;

2η)Ήσουνα σίγουρη για το γάμο σου;Τον ήθελες αυτόν τον άνθρωπο για παντοτινό σου σύντροφο ή πιέστηκες από άλλες καστάσεις;

[πιγκουινακι]

αχ τραγανουλα μου δυσκολα τα πραγματα!

το γιατι εκανες δευτερο παιδι δε θα το ρωτησω γιατι πιστευω πως μια γυναικα μπορει να κανει παιδι ακομη και αν δεν εχει αριστες σχεσεις με το συζυγο ή και χωρις καθολου συζυγο , αν θελει ενα παιδι ακομη κι ενα αδερφακι για το παιδι της και εφοσον ειναι αξια να τα μεγαλωσει με υπευθυνοτητα και αγαπη! Χαρα στο κουραγιο της και πολλα μπραβο!Σιγουρα το ιδανικο ειναι να γεννιεται ενα παιδι απο ενα πολυ αγαπημενο ζευγαρι αλλα δυστυχως ιο καταστασεις δεν ειναι παντα ιδανικες!

στο θεμα σου τωρα!σιγουρα δεν υπαρχει κατι που σε ενοχλει στη συμπεριφορα του, στις αποφασεις του,στις ωρες που δουλευει, καποια κρυφη ζηλια ισως?μηπως δε σε φροντιζει όσο θα ήθελες, μηπως την επαφη που λες πως σου ζηταει τη ζηταει σα να εισαι υποχρεωμενη να το κανεις? μηπως απλα εισαι πολυ κουρασμενη και τα νευρα σου εχουν σπασει και σου φταινε όλα? μηπως σου λειπει λιγος ρομαντισμος και χρονος για τους δυο σας?μηπως ποτε δεν τον αγαπησες ιδιαιτερα και τωρα αυτο σου χτυπαει περισσοτερο? μονο εσυ ξερεις ! αλλα επειδη ουτε κι εσυ ισως δεν ξερεις ακριβως ,α.δωσε λιγο χρονο στον εαυτο σου πριν παρεις οποιαδηποτε αποφαση β.ακου κι αυτα που σου λεμε εμεις μηπως τυχον και καπου βοηθησουν αλλα απευθυνσου και σε μια καλη και φιλικη ψυχολογο ,ειδικη στη συμβουλευτικη ζευγους και συζητησε το !εμενα με εχει βοηθησει πολυ στο παρελθον και συντομα σκεφτομαι να ξαναπαω για κατι που με προβληματιζει!(τα χρηματα εινια βεβαια ενα θεμα,αλλα ουτε όλοι ειναι απλησιαστοι και επειτα ο γαμος σου αξιζει πολυ περισσοτερο πιστευω! )

[Niki81]

Περασα παρομοια κατασταση με την προηγουμενη σχεση μου.Βεβαια δοξα το Θεο δεν ειχα προχωρησει σε γαμο.Ημουνα μαζι του 5 χρονια και συζουσαμε κιολας.Ε καποια στιγμη...συνειδητοποιησα οτι...δεν ημουν πλεον ερωτευμενη με αυτον τον ανθρωπο.Δεν ηθελα να με αγγιζει,να με φιλαει..προσπαθουσα να τα αποφευγω ή τα εκανα με το ζορι,μου εσπαγε τα νευρα ,με ενοχλουσε η παρουσια του μεσα στο σπιτι και ολα αυτα τα ωραια που περιγραφεις.Αντεξα γυρω στους 9 μηνες αυτη την κατασταση ελπιζοντας οτι ειναι μια φαση και θα περασει.Μεχρι που καποια στιγμη συνειδητοποιησα οτι δεν προκειται να περασει γιατι πολυ απλα ειχα παψει να ειμαι ερωτευμενη μαζι του.Τον νοιαζομουνα φιλικα,ηθελα να ειναι καλα αλλα μεχρι εκει.Ολα αυτα τα συναισθηματα τυπου παθος ,ερωτα ενθουσιασμος ειχαν εξαφανιστει.Σκεψου οτι δεν ηξερα καν πως να τον χωρισω γιατι τον λυπομουνα.Επειδη ομως μια ζωη την εχουμε..και δεν αξιζει να τη χαραμιζουμε και δεν αξιζε και στον ιδιο δλδ να τον κοροιδευω..χωρισα.Τωρα η δικη σου περιπτωση δεν ειναι τοσο απλη μιας και στη μεση υπαρχουν δυο παιδια.Αλλα μονο του ετσι δε νομιζω να περασει.Θα σου προτινα κι εγω να απευθυνθειτε σε καποιο συμβουλο γαμου ή καποιο ψυχολογο ,να μιλησεις να βρεις μια ακρη.

[Ανεμώνη]

Εγώ νομίζω ότι είσαι κουρασμένη απο το σπίτι και τα παιδιά και ξεσπάς τα νεύρα σου σε εκείνον! Μια φάση είναι και θα περάσει.

[traganoula]

Καλημέρα κορίτσια. συγγνώμη που τόσο καιρό ενώ πήρα απαντήσεις σας δεν συνέχισα το θέμα αλλά ένιωθα πολύ μπερδεμένη και είπα να το αφήσω για λίγο καιρό...έγιναν πολλά σε αυτό το διάστημα. Μιλήσαμε, του είπα τι αισθάνομαι, για το ότι δεν ενδιαφέρεται και τόσο για την εξωτερική του εμφάνιση..ότι δεν ασχολείται ουτε μαζί μου πλέον..του είπα ότι περνάει απο το μυαλό μου ο χωρισμός και πως θέλω να είμαι σίγουρη αν θέλω πραγματικά να χωρίσω ή όχι γιατί πολύ απλά υπάρχει μια οικογένεια από πίσω και δε χωράει βεβιασμένες κινησεις..εκεί τσατίστηκε..μου είπε ότι πλέον δε νιώθει για μένα όπως πριν με αυτά που του είπα και όποτε είμαι έτοιμη να του το πω να μη διστάσω. Μετά όμως σα να τα ξέχασε όλα αυτά και ουτε γάτα ουτε ζημιά..πράγμα που με εξαγριωσε..λέω δεν μπορεί..του λέω πράγματα που θα έπρεπε να ταρακουνήσουν το συντροφο και όχι να τον επαναπαυσουν...Τέλος πάντων..

Η ουσία είναι πως δεν ξέρω τι φταίει ρε κορίτσια..νιώθω μια απογοητευση, εναν εκνευρισμο όταν βλέπω ότι δε συμπεριφέρεται όπως θα ήθελα..για παράδειγμα..εχθές είχαμε κοσμο..προτεινε ο πατέρας μου να παραγγείλουμε κάτι. Λοιπον οταν ήρθε η παραγγελία στο σπίτι μας, δε σηκώθηκε να πληρωσει αλλά πήγε ο πατέρας μου..του κάνω νοημα και όταν πήγε κοντά άρχισε να ψαχουλεύει τα λεφτάπου είχε ενώ ο πατέρας μου είχε ήδη πληρώσει.... ..ντράπηκα...δεν το πιστεύω ότι ακόμη να βάλει μυαλό και να φερθεί σαν άντρας..ή το άλλο που με ενοχλησε..κάποια στιγμή πήρε το μικρό να τον κάνει μπάνιο και να τον βάλει για ύπνο. Δεν τον έβαλε να πει ουτε μια καληνυχτα στους ανθρώπους που είχαμε εκεί...το άλλο το σημερινο; Του ζήτησα να μου φέρει κρουασανάκια και καφέ γιατί σε λίγο περιμένω μια κοπέλα για καφέ και μου πήρε μάρκα καρφουρ..ενώ εγώ του είχα ζητήσει να μου πάρει απο το κοντινο μας ζαχαροπλαστείο..και όχι τίποτα ήταν και άψητα...πως να τα σερβίρω;;;

Εντάξει το ξέρω πως αυτά συμβαινουν σε κάθε οικογένεια εμένα όμως νιώθω ότι με φέρνουν στο αμήν και να μετανιώνω που διάλεξα αυτόν για συζυγο...Είναι δυνατόν να ζουμε στη μιζέρια;; Πόσο παραπάνω δηλαδή είχε ο νες καφέ ο αυθεντικός;;;;Η το άλλο..όταν γέννησα και γυρισα σπίτι ήταν έξω στο μπαλκόνι η νυφη μου με μια φίλη της και πήγα κοντά να τις χαιρετήσω...και έρχεται και αντί να χαιρετίσει μου φωνάζει...<<Ελα!!Που είσαι;;;;Εχουμε και δουλειες!!!!>> Δεν ξερετε πόσο ντράπηκα...

Δεν ξέρω..δεν ξέρω...δεν μου προκαλεί πλέον τίποτε...πιο πολύ με εκνευρίζει παρά με κάνει να θέλω να τον αγκαλιάσω ή να τον φιλήσω...έχω κάτι μήνες να τον πλησιάσω εγώ για τον αγκαλιάσω ή να του δώσω φιλι...δε μου αρέσει καθόλου που πρέπει να τον <<στρώσω>> εγώ και να τον φέρω στα μέτρα μου σύμφωνα με τη μαμά μου...Γιατί δηλαδή να δώσω ολόκληρη μάχη για αυτά που θα έπρεπε να είναι δεδομένα;;Νιώθω ότι δεν έχει να μου προσφέρει τίποτε ουσιώδες σαν άνθρωπος...εκτός βέβαια του ότι είναι πάρα πολύ καλός μπαμπάς..παίζει μαζί τους κτλ αλλά παραπέρα...τιποτε...ουτε τρόπους..ουτε τίποτε...

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Καλημέρα κορίτσια. συγγνώμη που τόσο καιρό ενώ πήρα απαντήσεις σας δεν συνέχισα το θέμα αλλά ένιωθα πολύ μπερδεμένη και είπα να το αφήσω για λίγο καιρό...έγιναν πολλά σε αυτό το διάστημα. Μιλήσαμε, του είπα τι αισθάνομαι, για το ότι δεν ενδιαφέρεται και τόσο για την εξωτερική του εμφάνιση..ότι δεν ασχολείται ουτε μαζί μου πλέον..του είπα ότι περνάει απο το μυαλό μου ο χωρισμός και πως θέλω να είμαι σίγουρη αν θέλω πραγματικά να χωρίσω ή όχι γιατί πολύ απλά υπάρχει μια οικογένεια από πίσω και δε χωράει βεβιασμένες κινησεις..εκεί τσατίστηκε..μου είπε ότι πλέον δε νιώθει για μένα όπως πριν με αυτά που του είπα και όποτε είμαι έτοιμη να του το πω να μη διστάσω. Μετά όμως σα να τα ξέχασε όλα αυτά και ουτε γάτα ουτε ζημιά..πράγμα που με εξαγριωσε..λέω δεν μπορεί..του λέω πράγματα που θα έπρεπε να ταρακουνήσουν το συντροφο και όχι να τον επαναπαυσουν...Τέλος πάντων..

Η ουσία είναι πως δεν ξέρω τι φταίει ρε κορίτσια..νιώθω μια απογοητευση, εναν εκνευρισμο όταν βλέπω ότι δε συμπεριφέρεται όπως θα ήθελα..για παράδειγμα..εχθές είχαμε κοσμο..προτεινε ο πατέρας μου να παραγγείλουμε κάτι. Λοιπον οταν ήρθε η παραγγελία στο σπίτι μας, δε σηκώθηκε να πληρωσει αλλά πήγε ο πατέρας μου..του κάνω νοημα και όταν πήγε κοντά άρχισε να ψαχουλεύει τα λεφτάπου είχε ενώ ο πατέρας μου είχε ήδη πληρώσει.... ..ντράπηκα...δεν το πιστεύω ότι ακόμη να βάλει μυαλό και να φερθεί σαν άντρας..ή το άλλο που με ενοχλησε..κάποια στιγμή πήρε το μικρό να τον κάνει μπάνιο και να τον βάλει για ύπνο. Δεν τον έβαλε να πει ουτε μια καληνυχτα στους ανθρώπους που είχαμε εκεί...το άλλο το σημερινο; Του ζήτησα να μου φέρει κρουασανάκια και καφέ γιατί σε λίγο περιμένω μια κοπέλα για καφέ και μου πήρε μάρκα καρφουρ..ενώ εγώ του είχα ζητήσει να μου πάρει απο το κοντινο μας ζαχαροπλαστείο..και όχι τίποτα ήταν και άψητα...πως να τα σερβίρω;;;

Εντάξει το ξέρω πως αυτά συμβαινουν σε κάθε οικογένεια εμένα όμως νιώθω ότι με φέρνουν στο αμήν και να μετανιώνω που διάλεξα αυτόν για συζυγο...Είναι δυνατόν να ζουμε στη μιζέρια;; Πόσο παραπάνω δηλαδή είχε ο νες καφέ ο αυθεντικός;;;;Η το άλλο..όταν γέννησα και γυρισα σπίτι ήταν έξω στο μπαλκόνι η νυφη μου με μια φίλη της και πήγα κοντά να τις χαιρετήσω...και έρχεται και αντί να χαιρετίσει μου φωνάζει...<<Ελα!!Που είσαι;;;;Εχουμε και δουλειες!!!!>> Δεν ξερετε πόσο ντράπηκα...

Δεν ξέρω..δεν ξέρω...δεν μου προκαλεί πλέον τίποτε...πιο πολύ με εκνευρίζει παρά με κάνει να θέλω να τον αγκαλιάσω ή να τον φιλήσω...έχω κάτι μήνες να τον πλησιάσω εγώ για τον αγκαλιάσω ή να του δώσω φιλι...δε μου αρέσει καθόλου που πρέπει να τον <<στρώσω>> εγώ και να τον φέρω στα μέτρα μου σύμφωνα με τη μαμά μου...Γιατί δηλαδή να δώσω ολόκληρη μάχη για αυτά που θα έπρεπε να είναι δεδομένα;;Νιώθω ότι δεν έχει να μου προσφέρει τίποτε ουσιώδες σαν άνθρωπος...εκτός βέβαια του ότι είναι πάρα πολύ καλός μπαμπάς..παίζει μαζί τους κτλ αλλά παραπέρα...τιποτε...ουτε τρόπους..ουτε τίποτε...

 

Aγάπη μου εγώ νομίζω οτι και αγαπάς τον άντρα σου και ίσως ίσως λεω να υπάρχει ακομα η φλόγα του έρωτα απλά την έχεις σβήσει εσυ. Δεν θα μιλήσω για τον χαρακτήρα του άντρα σου και για τα παραπάνω που ανέφερες γιατί αυτά συμβαίνουν σε όλες μας και εμένα ο άντρας μου έχει κάνει κάποια απο αυτά. Γιατί δεν κάνεις μια προσπάθεια να αναζωπυρωθείς πρωτα εσύ γιατί σε βλέπω και εσένα down (το καταλαβαίνω ότι έχεις τρέξιμο με 2 παιδιά) αλλά αν δεν κάνεις κάτι εσύ να αγαπήσεις τον ευατό σου πως περιμένεις να αγαπήσεις ξανά τον άντρα σου . Ετσι όπως τα γράφεις βλέπω μια μελαγχολία σε σενα , απογοήτευση που αν κάτσεις ίσως λίγο να το φιλοσοφήσεις μπορεί να δεις ότι όλα αυτά προέρχονται απο εσένα. Μήπως δίνεις πολύ σημασία σε κάποια χαζά πράγματα?

[traganoula]

Και να σας πω και το άλλο που δεν ξέρω αν είναι κάτι που έρχεται μέσα απο τη ρουτινα της σχέσης ή όχι, αλλά έχω αρχίσει κάπως μέσα μου να ενδιαφέρομαι για άλλους...μη με κριτικάρετε κορίτσια γι αυτό..δε θέλω να κάνω κακο στην οικογένειά μου...απλως το αναφέρω μήπως θεωρείται σαν κριτήριο ότι η σχέση πλέον έχει φτάσει στο τέλος της ή είναι κάτι που συμβαίνει έτσι κι αλλιώς σε έναν γάμο..υπάρχει ένα άτομο που μου έχει δείξει λίγο ενδιαφέρον και τον σκέφτομαι συχνά..πάντως οι σκέψεις μου και η δυσαρέσκειά μου προυπήρχαν του ατόμου αυτου και δεν έχω και σκοπό να κάνω κάτι μαζι του..απλώς με κολάκεψε το ενδιαφέρον του.Αυτό..τιποτε άλλο...

[itsme]

Απλώς ισχύει αυτό που είπες.. Σε εκνευρίζει με το παραμικρό...

Μήπως υπάρχει κάποιος άλλος που σε κάνει να αισθάνεσαι ωραία?

Δε ρωτάω αν έχεις σχέση.. Ρωτάω αν συναισθηματικά σου έχει προκύψει κάτι άλλο?

Συνήθως κάπως έτσι ξεκινάνε αυτά.. Χάνει ο σύζυγος στη σύγκριση.. Συνήθως..

[SKEK]

Λοιπον οταν ήρθε η παραγγελία στο σπίτι μας, δε σηκώθηκε να πληρωσει αλλά πήγε ο πατέρας μου..του κάνω νοημα και όταν πήγε κοντά άρχισε να ψαχουλεύει τα λεφτάπου είχε ενώ ο πατέρας μου είχε ήδη πληρώσει.... ..ντράπηκα...δεν το πιστεύω ότι ακόμη να βάλει μυαλό και να φερθεί σαν άντρας..ή το άλλο που με ενοχλησε..κάποια στιγμή πήρε το μικρό να τον κάνει μπάνιο και να τον βάλει για ύπνο. Δεν τον έβαλε να πει ουτε μια καληνυχτα στους ανθρώπους που είχαμε εκεί...το άλλο το σημερινο; Του ζήτησα να μου φέρει κρουασανάκια και καφέ γιατί σε λίγο περιμένω μια κοπέλα για καφέ και μου πήρε μάρκα καρφουρ..ενώ εγώ του είχα ζητήσει να μου πάρει απο το κοντινο μας ζαχαροπλαστείο..και όχι τίποτα ήταν και άψητα...πως να τα σερβίρω;;;

Εντάξει το ξέρω πως αυτά συμβαινουν σε κάθε οικογένεια εμένα όμως νιώθω ότι με φέρνουν στο αμήν και να μετανιώνω που διάλεξα αυτόν για συζυγο...Είναι δυνατόν να ζουμε στη μιζέρια;; Πόσο παραπάνω δηλαδή είχε ο νες καφέ ο αυθεντικός;;;;Η το άλλο..όταν γέννησα και γυρισα σπίτι ήταν έξω στο μπαλκόνι η νυφη μου με μια φίλη της και πήγα κοντά να τις χαιρετήσω...και έρχεται και αντί να χαιρετίσει μου φωνάζει...<<Ελα!!Που είσαι;;;;Εχουμε και δουλειες!!!!>> Δεν ξερετε πόσο ντράπηκα...

Δεν ξέρω..δεν ξέρω...δεν μου προκαλεί πλέον τίποτε...πιο πολύ με εκνευρίζει παρά με κάνει να θέλω να τον αγκαλιάσω ή να τον φιλήσω...έχω κάτι μήνες να τον πλησιάσω εγώ για τον αγκαλιάσω ή να του δώσω φιλι...δε μου αρέσει καθόλου που πρέπει να τον <<στρώσω>> εγώ και να τον φέρω στα μέτρα μου σύμφωνα με τη μαμά μου...Γιατί δηλαδή να δώσω ολόκληρη μάχη για αυτά που θα έπρεπε να είναι δεδομένα;;Νιώθω ότι δεν έχει να μου προσφέρει τίποτε ουσιώδες σαν άνθρωπος...εκτός βέβαια του ότι είναι πάρα πολύ καλός μπαμπάς..παίζει μαζί τους κτλ αλλά παραπέρα...τιποτε...ουτε τρόπους..ουτε τίποτε...

 

Τραγανούλα μου κρατάω τις συμπεριφορές που σε ενοχλούν (έστω και αν κάποια εμένα πιθανά να μην με ενοχλούσαν) και επειδή ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός όταν δεν ανέχεσαι κάτι είτε λογικό είτε όχι καλό είναι να το λες και να το ξαναλές.

 

Με τις συμπεριφορές που περιγράφεις μου φαίνεται είτε λίγο ανώριμος (πόσο χρονών είναι?) είτε ότι δεν έχει κοινωνική παιδία. Ίσως να είναι όπως το λέει η μαμά σου και να μπορείς να τον φέρεις στα μέτρα σου. Από την άλλη αν είναι να σκάσεις εσύ για να τον κάνεις όπως θες ... ε διαφωνώ. Εξάλλου ο άνθρωπος μπορεί να μη θέλει να αλλάξει. Του αρέσει δεν του αρέσει νομίζω καθίστε να μιλήσετε έξω από τα δόντια. Θα τσαντιστεί και θα τοπυ περάσει κιόλας. Να ξέρεις βέβαια ότι οι ανώριμοι άνθρωποι χρειάζονται επανάληψη (πολλή επανάληψη) για να αντιληφθούν, να καταλάβουν και να διορθώσουν τα λάθη τους και τα ελαττώματα τους. Άσε που πολλές φορές δεν τα παραδέχονται κιόλας.

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Εχεις ανάγκη να σε κολακέψουν και να ακούσεις ένα καλό λόγο από έναν άντρα. Γι αυτο σου λεω μηπως να αρχισεις να το ψαχνεις ξεκινώντας απο τον ευατό σου?

[traganoula]

Σωτηρία δεν ξέρω αν είναι έτσι...συμφωνώ ότι συμβαίνουν αυτές οι συμπεριφορές αλλά γιατί να προέρχεται απο μένα;;Οι προσδοκίες μου απλώς ηταν μεγαλυτερες και τα προτυπα που έχω μεγαλώσει τελείως διαφορετικά. Δηλαδή η οικογένεια που μεγάλωσε εκείνος σε σχέση με τη δική μου, εντελώς διαφορετική ..γεμάτη προβληματα και αδιαφορία στο ζευγάρι..μια αδιαφορία που την εισπράττω κι εγώ απο τη μεριά του...σα ζευγάρι δεν κάνουμε ΤΙΠΟΤΑ μαζί...το ίδιο πρότυπο βλέπω και στους γονείς του...και δε μου αρέσε καθόλου...δεν ξέρω...

[sevoula]

τραγανούλα μου, εσύ είσαι τέλεια απέναντί του; το πιστεύεις;

λες να μην έχει και ο σύζυγός σου κανένα παράπονο από τη δική σου συμπεριφορά;

για ξανασκέψου τί έχεις κάνει εσύ και τον έχεις πληγώσει. δεν μπορεί να ξύπνησες μια μέρα και να μεταμορφώθηκε ο πρίγκηπας σε βάτραχο. κάποιος έστω τον φίλησε!

φιλικά, χρειάζεστε να μιλήσετε σοβαρά οι δυό σας. νομίζω ότι έχετε καιρό να το κάνετε.

[SKEK]

Απλώς ισχύει αυτό που είπες.. Σε εκνευρίζει με το παραμικρό...

Μήπως υπάρχει κάποιος άλλος που σε κάνει να αισθάνεσαι ωραία?

Δε ρωτάω αν έχεις σχέση.. Ρωτάω αν συναισθηματικά σου έχει προκύψει κάτι άλλο?

Συνήθως κάπως έτσι ξεκινάνε αυτά.. Χάνει ο σύζυγος στη σύγκριση.. Συνήθως..

 

Αχ βρε Itsme πόσο σε πάω βρε κοπέλα μου από τις απαντήσεις σου. Ευθύτατη. Αν ήσουν κοντά θα κάναμε παρέα να με βάζεις στη θέση μου με τα παράλογα κολλήματα μου.

 

Σορρυ για το οφτόπικ τραγανούλα.

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Πόσα χρόνια είστε μαζί τραγανούλα?

[traganoula]

Κορίτσια θα σας απαντήσω το απογευματάκι γιατί έχω παρεουλα..διάβασα τις προτάσεις σας και θα τις σκεφτω...σας ευχαριστώ παντως για τη βοηθεια..θέλω λίγο να ξεκαθαρίσω μέσα μου τι νιώθω και μονη μου δυσκολεύομαι...

[SKEK]

Σωτηρία δεν ξέρω αν είναι έτσι...συμφωνώ ότι συμβαίνουν αυτές οι συμπεριφορές αλλά γιατί να προέρχεται απο μένα;;Οι προσδοκίες μου απλώς ηταν μεγαλυτερες και τα προτυπα που έχω μεγαλώσει τελείως διαφορετικά. Δηλαδή η οικογένεια που μεγάλωσε εκείνος σε σχέση με τη δική μου, εντελώς διαφορετική ..γεμάτη προβληματα και αδιαφορία στο ζευγάρι..μια αδιαφορία που την εισπράττω κι εγώ απο τη μεριά του...σα ζευγάρι δεν κάνουμε ΤΙΠΟΤΑ μαζί...το ίδιο πρότυπο βλέπω και στους γονείς του...και δε μου αρέσε καθόλου...δεν ξέρω...

 

Πάντως την πρωτοβουλία του να κάνει κάτι ένα ζευγάρι παντρεμένο με παιδιά, συνήθως την έχει η γυναίκα έτσι? Αν θες κάτι (πχ ένα διήμερο κάπου, ένα δείπνο έξω) ζήτα το, θα αρνηθεί πιστεύεις??

[salomi]

Aγάπη μου εγώ νομίζω οτι και αγαπάς τον άντρα σου και ίσως ίσως λεω να υπάρχει ακομα η φλόγα του έρωτα απλά την έχεις σβήσει εσυ. Δεν θα μιλήσω για τον χαρακτήρα του άντρα σου και για τα παραπάνω που ανέφερες γιατί αυτά συμβαίνουν σε όλες μας και εμένα ο άντρας μου έχει κάνει κάποια απο αυτά. Γιατί δεν κάνεις μια προσπάθεια να αναζωπυρωθείς πρωτα εσύ γιατί σε βλέπω και εσένα down (το καταλαβαίνω ότι έχεις τρέξιμο με 2 παιδιά) αλλά αν δεν κάνεις κάτι εσύ να αγαπήσεις τον ευατό σου πως περιμένεις να αγαπήσεις ξανά τον άντρα σου . Ετσι όπως τα γράφεις βλέπω μια μελαγχολία σε σενα , απογοήτευση που αν κάτσεις ίσως λίγο να το φιλοσοφήσεις μπορεί να δεις ότι όλα αυτά προέρχονται απο εσένα. Μήπως δίνεις πολύ σημασία σε κάποια χαζά πράγματα?

 

και μενα κανει χοντραδες παντως...εμενα παλι μ εκνευριζει που ΔΕΝ παίρνει τα φτηνα (πχ κρουασανακια καρφουρ) και θεωρει παντα πως οτι δινεις πέρνεις.τωρα ομως που εχουμε ζορια μιας κ εμενα με πληρωνουν 1 φορα το τριμηνο να δεις τι καλα που του ειναι και τα κρουασανακια και το ψωμι για τοστ no name! οσο για το σκηνικο με το οτι σταθηκες να μιλησεις στην νύφη σου μου χει συμβεί άπειρες φορες. ιδιως οταν κλαιει το μωρο και γω στέκομαι να πω ενα για στο δρομο σε καποιον γνωστο τσατίιιλααα σε συνδυασμο με σφιξιμο δοντιων! ψαξτο λίγο καλυτερα και θα δεις πως ειναι πτεσματα. ισως ειναι φαση που περνας και απλα δεν νιωθεις ελξη. μου χει τυχει επειδη δεν ενιωθα ελξη (μετα την γεννα) να μ εκνευριζει και να με ξενερωνει κ καθε τι που κανει.

[sevoula]

άλλο να κολακεύεσαι με το ενδιαφέρον, το θαυμασμό, το κόλλημα έστω κάποιου άντρα προς εσένα, κι άλλο να προσπερνάς την οικογένειά σου εξαιτίας αυτού!

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Καλησπέρα. Θα ήθελα πάρα πολύ να μιλήσω για ένα προσωπικό θέμα όπως ο γάμος μου γιατι πολύ απλά δεν ξέρω τι λύση να δώσω και δεν μπορώ να το αναφέρω σε κανέναν κοντινό μου γιατί δε θέλω να ξέρουν τι αισθάνομαι και κυρίως γιατί συνήθως οι συμβουλές δεν είναι αυτές που περιμένω..Γέννησα πρόσφατα το 2ο παιδάκι μου. Ειμαστε μια χαρά και καθώς τις περισσότερες ώρες της ημέρας είμαι μονη μπορω να πω ότι οτι τα καταφέρνω μια χαρά ..αν και κουράζομαι λιγάκι παραπάνω. Το θέμα όμως είναι με το γάμο μου..και δεν είναι κάτι που ξεκίνησε τώρα..προυπηρχε και ποτε ποτε εμφανιζόταν ή βρισκόταν καλά κρυμμένο μέσα μου σε λανθάνουσα μορφη...με εκνευρίζει..συνέχεια του τη λέω, τον κριτικάρω..δεν μου κάνει αίσθηση να τον αγγίξω, να τον αγκαλιάσω..δεν νιώθω ερωτευμένη μαζί του..μου ζητάει να έχουμε επαφή όμως εγώ αντιστέκομαι..δε νιώθω τίποτα..δεν μου προκαλεί κάτι..εντάξει τον αγαπάω, τον φροντίζω, θέλω τα πηγαίνουμε καλά αλλά τις περισσότερες φορές απλώς μου τη σπάει..ουτε καν στον κοπο να τον φιλησω δεν μπαίνω..απλώς γιατί δε θέλω..δε μου βγαίνει πως να το πω..τι μου συμβαίνει; Είναι κάτι που θα πρέπει να το λάβω σοβαρά υπόψην μου ή είναι μια φάση που θα περάσει; Ξέρω πως δύσκολα θα χωριζα καθώς απο τη μια με φοβιζει το μετά αλλά και πως δυσκολα θα βρω κάποιον που να είναι τόσο πιστός και στοργικός σύντροφος όπως εκείνος αλλά και ιδανικός πατέρας. Δεν ξέρω τι μου φταίει..δεν ξέρω τι κρύβει όλο αυτο που βγάζω ...γιατί τόση κακία απέναντί του;

 

Επίσης θα ήθελα κάποιες διεκρινήσεις αν μπορείς να απαντήσεις όποτες μπορέσεις

1) Γράφεις είμαστε μια χαρα. Οταν λες είμαστε?

2) Γράφεις ότι προυπήρχε το πρόβλημα στο γάμο σας , επίσης ότι δεν νοιώθεις τίποτε για αυτόν αν και γράφεις σε κάποιο σημείο ΄΄εντάξει τον αγαπάω΄΄(χάρη του κάνεις?) αλλα παρόλο αυτά συνέχισες τον γάμο σου και έκανες 2 ποιδάκια με έναν άνθρωπο που λίγο πολυ συχένεσαι ... Γιατί όλα αυτά?

3) Στο τέλος διερωτάσαι τι σου συμβαίνει άρα έχεις αρχίσει να υποψιάζεσαι ΜΗΠΩΣ εισαι εσυ το πρόβλημα τελικά και όχι ο άντρας σου

[sevoula]

να το πω, όπως το σκέφτομαι χωρίς να θυμώσεις;

εσύ έχεις το πρόβλημα, όχι ο σύζυγος. πρώτα βρες τί γίνεται με εσένα και μετά συζήτησε με το σύζυγο τί έγινε, τί θέλεις, τί θέλει, τί μπορείτε να κάνετε ώστε να συναντηθούν τα θέλω σας!

κατά τα άλλα, όλα όσα περιγράφεις ως χάλια είναι μικρά!

[Niki81]

Κι εγω θα συμφωνησω οτι αυτη τη στιγμη σου φταινε πανω του τα παντα...ψιριζεις τα παντα και ολα σε ενοχλουν.Και αυτο ειναι δικο σου προβλημα...εσυ εισαι λαθος εδω.Ειναι λαθος να περιμενεις απο τον αλλον να στρωσει οπως λεει η μαμα σου και να γινει ντε και καλα αυτο που θες εσυ.Ο καθε ανθρωπος εχει το χαρακτηρα του,τα καλα του και τα ασχημα του...και εσυ αυτον τον αντρα τον επελεξες.δε νομιζω οτι πριν ηταν μεσα στη γλυκα,την ευγενεια και τους τροπους και ξαφνικα μεταλλαχτηκε.

Αυτα που αναφερεις παραπανω τα θεωρω πραγματικα πταισματα...καθεσαι και χαλιεσαι για τον καφε που ηταν no name και τα κρουασανακια.....εγω θα ελεγα μπραβο του που πηγε να σου τα αγορασει κιολας για να πιεις εσυ καφεδακι με τη φιλεναδα σου.Βλεπεις καμια φορα παιζει ρολο απο ποια οπτικη γωνια βλεπεις καποια πραγματα.

 

Επισης, θα το πω και λυπαμαι αν σε εκνευρισει, πολυ φοβαμαι οτι εχοντας οπως ειπες ενθουσιαστει με εναν αλλον αντρα, ψαχνεις να βρεις ολη την ωρα λαθη στη συμπεριφορα του αντρα σου προκειμενου να δικαιολογηθεις στον εαυτο σου και να πεισεις εσενα την ιδια οτι δε φταις εσυ που ξενοκοιτας αλλα οτι ο αντρας σου σε οδηγησε σε αυτο.

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

Αχ ευτυχώς κορίτσια που συμφωνείτε γιατί σε μια στιγμή νόμιζα οτι εγώ το βλέπω έτσι μόνο και θα χαρακτηριζομουν κακιά

[itsme]

Αχ βρε Itsme πόσο σε πάω βρε κοπέλα μου από τις απαντήσεις σου. Ευθύτατη. Αν ήσουν κοντά θα κάναμε παρέα να με βάζεις στη θέση μου με τα παράλογα κολλήματα μου.

 

Σορρυ για το οφτόπικ τραγανούλα.

 

Ναι, σίγουρα!

Μα δε μπορεί σε μια κοπέλα που λέει "Δε περνάω καλά επειδή ο άντρας μου αγοράζει κρουασανάκια carefour" να της απαντάμε "Ναι χρυσό μου, τι συμπεριφορά είναι αυτή από μέρους του συζύγου σου!".

Πάνος Φλωράς που σας χρειάζεται λέω εγώ!

 

Τα παραδείγματα γενικά δε στέκουν..

Το άλλο που δε πλήρωσε και την έκανε να αισθανθεί άσχημα απέναντι στον πατέρας της..

Μα ποιος είναι ο πατέρας της, ο λόρδος του Μπακινχαμ?

Γιατί εγώ στον πατέρα μου λέω "Αντε μπάρμπα, ξηλώσου" και γελάει...

Σιγά μη νιώσω άσχημα.. Είσαι πατέρας κύριε? Θα πλερώσεις!

Και δεν είχαμε ποτέ τις καλύτερες σχέσεις αλλά εννοείται πως έχω το θάρρος να του μιλαώ έτσι..

 

Γι'αυτό ψάχνω για πρίγκηπα στην ιστορία της τραγανούλας..