Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Love Parents.org.gr? Tell a friend!

Recommended Posts

Ο Αλέξανδρος 2.5 ετων σχεδον δεν ηταν ποτε ιδιαιτερα φιλικος με τα μωρα-παιδια γενικως με τους συνομηλικους του.. Με τους μεγαλους εχει μια απιστευτη κοινωνικοτητα, του πλησιαζει, τους μιλαει, ειναι παρα πολυ εκδηλωτικος, απιστευτα γλυκο παιδι... Οταν ενα παιδακι τον πλησιασει ερχεται και κρυβεται πισω απο τα ποδια μου ή απλως φευγει και κανει πως δεν το βλεπει/δεν το ακουει.. (Τωρα τελευταια δειλα δειλα ξεκιναει και πλησιαζει τα παιδακια στην παιδικη χαρα με πολυ εντονη παροτρυνση δικη μου παντα. )

 

Το θεμα ομως ειναι οτι κανει το ιδιο και με την αδελφουλα του! απο τη μερα που γεννηθηκε μεχρι σημερα δεν της εχει δωσει την παραμικρη σημμασια! δεν την κοιταει, δεν την εχει αγγιξει, δεν της εχει γελασει, δεν την εχει χτυπησει, δεν την εχει μαλώσει...γενικα ειναι σαν να μην υπάρχει γι αυτον! Η μικρη τρελαινεται οταν τον βλέπει, του γελάει, βγαζει φωνουλες, εμεις του λεμε "κοιτα ποσο σε αγαπαει η μπεμπα, ποσο σου γελάει, σου μιλαει κλπ" αλλα ειναι σαν να μιλαμε σε ντουβαρι εκεινη την ωρα..δεν γυριζει ουτε το βλέμα του...

 

Η αλήθεια ειναι οτι στενοχωριεμαι, φοβαμαι μηπως δεν την αγαπησει ποτε, πως δεν θα κανουν ποτε παρεα και αλλα τετοια... Εχει συμβει σε καμια σας?Τι κανατε?

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Eve, περνάμε παρόμοια φάση, αν κι η δικιά μου είναι πιο κοινωνική, την μπέμπα ούτε να τη φτύσει. Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να επεκταθώ γιατί η μπέμπα πεινάει, μόλις μπορέσω θα επανέλθω.

Κουράγιο!

Link to comment
Share on other sites

θα προτεινα να ασχοληθείς περαιτέρω και μην το αφήσεις στο φλου...παρε μια γνώμη ειδικού ή αναζήτησε βιβλία που να αναφέρονται στο θέμα και στρώσου στο διάβασμα. Όσο θα το αφήνεις, το χάσμα θα μεγαλώνει.

Φιλικά.

Link to comment
Share on other sites

Eve, περνάμε παρόμοια φάση, αν κι η δικιά μου είναι πιο κοινωνική, την μπέμπα ούτε να τη φτύσει. Αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να επεκταθώ γιατί η μπέμπα πεινάει, μόλις μπορέσω θα επανέλθω.

Κουράγιο!

 

 

να σου ζησει peony!!

με ενδιαφερει να ακουσω την εμπειρια σας, στην περιπτωση μας η κατασταση δεν εχει βελτιωθει καθολου και κοντευουν 5 μηνες!!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Και ο Κωστής μου ηταν περίπου όπως περιγράφεις τον Αλέξανδρο. Ποτέ δεν τον ενδιέφεραν τα άλλα παιδάκια -σε σημείο να τα αποφεύγει στην παιδική χαρά- ενώ με τους μεγάλους ήταν μια χαρά Αυτό βελτιώθηκε πολύ -αλλά δεν άλλαξε τελείως- με τον παιδικό, όπου βρίσκεται συστηματικά παρέα με τα ίδια παιδάκια καθημερινά.

Για την αδερφή του δεν έδειξε ποτέ μεγάλο ενδιαφέρον όσο ήταν μωρό, αλλα την αντιμετώπιζε κάπως σαν ιδιοκτησία του. Ενώ δεν ασχολούνταν μαζί της, δε ήθελε και να μας τη πάρει κανείς.

Τώρα που η μικρή είναι 1 έτους και περπατάει και διεκδικεί την προσοχή του, εξακολουθεί να μην τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα, αλλά αναγκάζεται εκ των πραγμάτων να ασχοληθεί έστω λίγο. Βέβαια συνήθως μου ζητάει να την κρατησω, να την περιορίσω, να την προσέχω για να μην του πειράζει τα παιχνίδια του.

Πιστεύω ότι η αδιαφορία είναι ένας τρόπος αντίδρασης στην εισβολή του νέου μέλους της οικογένειας στη ζωή τους. Ίσως θεωρούν ότι αν δεν ασχοληθούν θα τους επηρεασει λιγότερο. Ίσως πάλι βλέπουν ότι προκαλούν τη δική μας ανησυχία, με αποτέλεσμα να προσελκύουν την προσοχή μας. Όσο καταλαβαίνουν ότι προβληματιζόμαστε ή στεναχωριόμαστε πιστεύουν ότι κάνουν κάτι.

Δεν νομίζω ότι με πίεση μπορούμε να καταφέρουμε τίποτα.

Υπομονή, καλή διάθεση, χαλαρή ενθάρρυνση να ασχοληθούν χωρίς ιδιαίτερη έμφαση και παιχνίδια που εμπλέκουν και τα 2 παιδιά.

Μεγαλώνοντας θεωρώ ότι θα βρούν έναν κώδικα επικοινωνίας.

KbCJp2.pngEYukp3.png
Link to comment
Share on other sites

Λοιπόν, αρχικά να πω ότι δεν έχω συμβουλές να προσφέρω, έχω κι εγώ όμως τις ίδιες ή έστω παρόμοιες ανησυχίες.

 

Η μεγάλη, 2 χρονών τώρα, είναι κοινωνική και με μεγάλους και με παιδάκια, εκτός αν δει πολλά μαζί οπότε αποσυντονίζεται. Τεσπα... σε σχέση με την μπέμπα, αρχικά έδειξε ενδιαφέρον, α, κοίτα, μικρά χεράκια, μικρές πατούσες, κοίτα κλαίει κτλ. Πλέον της λέμε "να, η μπέμπα σου γελάει, σε κοιτάει" και τέτοια αλλά δεν δίνει καμία σημασία. Μπορεί επίσης να κλαίει και να μην ασχοληθεί η μεγάλη - υπάρχουν όμως στιγμές που της κουνάει την καλαθούνα για να την κοιμίσει. Γενικά, όταν ασχοληθεί με την μπέμπα είναι για να μου πει να την αφήσω κάτω :lol::rolleyes: Από αυτο και μόνο καταλαβαίνω ότι η παρουσία του μωρού είναι κάτι που την προβληματίζει εντονα.

Α, επίσης, την βλέπω ότι ζορίζεται πολύ γενικότερα, θέλει όλο αγκαλιά, κρατάει συνέχεια την κουβέρτα της και μασάει την πιπίλα της (παλιότερα τα είχε μόνο στον ύπνο). Αυτό ειδικά όταν θηλάζω τη μικρή.

 

Εσένα δηλαδή στο γιο σου βγήκε η αδιαφορία για την μπέμπα, ενώ στη δικιά μου βγήκε το ότι από εκεί που ήταν απίστευτα χαρούμενη, κλείστηκε στον εαυτό της. Να, και στο γιο της Ελίζας βγήκε διαφορετικά.

 

Στενοχωριέμαι πάρα πολύ και ανησυχώ κι εγώ για το πώς θα δεθούν.

 

Από την άλλη, σκέφτομαι ότι είναι λίγο άδικο να περιμένω από τη μεγάλη να προσέξει τη μικρή τη στιγμή που το μωρό είναι μόνο 3 μηνών και ναι μεν ανταποκρίνεται σε χαμόγελα και λογάκια, τα οποία όμως η μεγάλη δεν έχει λόγω ηλικίας την υπομονή να δώσει και να πει, ούτε και τη διάθεση βέβαια.

(γράφω κάπως μπερδεμένα, ελπίζω να γίνομαι κατανοητή).

Ελπίζω ότι τα πράγματα θα αλλάξουν όταν η μπέμπα περπατήσει, και γενικά αρχίσει να αντιδρά περισσότερο.

 

Ως τότε, αυτό που πιστεύω ότι ίσως βοηθήσει είναι δραστηριότητες όλοι μαζί, δηλαδή βόλτα και οι 3 ή οι 4 μαζί, για να το πάρει απόφαση ότι η μπέμπα ήρθε για να μείνει, επίσης για κάθε τι που της αγοράζω παίρνω και ένα αντίστοιχο για την μπέμπα (ναι, ναι, πήρα μπικίνι νούμερο 3-6). Φροντίζω ακόμα, να περνάω ένα μισάωρο τουλάχιστον αποκλειστικά με τη μεγάλη κάνοντας οτιδήποτε (σαπουνόφουσκες, βόλτα, ζωγραφίζοντας). Προσπαθώ να την κάνω να ενδιαφερθεί δίνοντάς της ευθύνες (να διαλέξει μια πάνα ή ένα κορμάκι για την μπέμπα, να της βάλει κρέμα κτλ). Όταν είναι στις καλές της πιάνει, όταν δεν είναι όμως, τζίφος.

 

Αλλά δεν είναι εύκολο. Η κατάσταση νομίζαμε ότι είχε καλυτερέψει, μάλιστα το ΣΚ η μεγάλη χάιδεψε την μπέμπα οικειοθελώς και η μπέμπα χαμογέλασε, αλλά την τελευταία βδομάδα, από Δευτέρα συγκεκριμένα, είχαμε πισωγύρισμα.

 

Έχω ένα βιβλίο, Raising Happy Siblings ή κάπως έτσι, αλλά δεν αναφέρεται μόνο στους πρώτους μήνες, αλλά γενικά. Να σου το δώσω αν θέλεις. Νομίζω θα με βοηθήσει περισσότερα στο μέλλον.

Link to comment
Share on other sites

ι. Γενικά, όταν ασχοληθεί με την μπέμπα είναι για να μου πει να την αφήσω κάτω :lol::rolleyes: Από αυτο και μόνο καταλαβαίνω ότι η παρουσία του μωρού είναι κάτι που την προβληματίζει εντονα.

 

ακριβως το ιδιο κι εμενα!ειδικα αν ειμαστε εξω, σε παρκα κλπ μου φωναζει "αυτο να το παρει ο μπαμπας" και το "αυτο" ειναι η μπεμπα..

 

Α, επίσης, την βλέπω ότι ζορίζεται πολύ γενικότερα, θέλει όλο αγκαλιά, κρατάει συνέχεια την κουβέρτα της και μασάει την πιπίλα της (παλιότερα τα είχε μόνο στον ύπνο). Αυτό ειδικά όταν θηλάζω τη μικρή.

 

κι μενα! ειναι διαρκως αγκαλια με ενα γατο λουτρινο και μου λεει, "ειναι καλος, τον χαιδευω, τον αγαπαω"...

 

επισης, εκει που δεν το ειχε κανει ποτε, ξαφνικα με χαιδευει κι εμενα κ μου αρχιζει "εισαι καλη""σε αγαπαω"...

 

 

Ως τότε, αυτό που πιστεύω ότι ίσως βοηθήσει είναι δραστηριότητες όλοι μαζί, δηλαδή βόλτα και οι 3 ή οι 4 μαζί, για να το πάρει απόφαση ότι η μπέμπα ήρθε για να μείνει,

 

ναι, κι εγω ετσι σκεφτομαι αλλα δεν εχει δουλεψει ακομα αυτο..

 

 

Έχω ένα βιβλίο, Raising Happy Siblings ή κάπως έτσι, αλλά δεν αναφέρεται μόνο στους πρώτους μήνες, αλλά γενικά. Να σου το δώσω αν θέλεις. Νομίζω θα με βοηθήσει περισσότερα στο μέλλον.

 

θα το παρω να το διαβασω μπας και....

Link to comment
Share on other sites

Να το λινκ για το βιβλίο: http://www.amazon.co.uk/Raising-Happy-Brothers-Sisters-Children/dp/0340834757/ref=sr_1_4?ie=UTF8&s=books&qid=1274383300&sr=8-4

 

Το είχα επιλέξει γιατί οι ίδιες συγγραφείς έχουν γράψει το Raising Happy Children, ένα φανταστικό βιβλίο.

 

Αυτό εδώ είναι πολύ καλό, όχι όμως και πολύ για τη δική μας φάση, όπου βασικά σου λέει ότι φάση είναι θα περάσει, και τα γνωστά κόλπα: να δίνεις ευθύνες στο μεγάλο, να προσπαθείς να το κάνεις να παίξει με το μικρό και τέτοια.

Πάντως να σου το δανείσω ευχαρίστως, είναι κρίμα να κάνεις παραγγελία μόνο για αυτό και να μην σε βολέψει. Στείλε μου πμ.

 

Α, εμένα δεν μου λέει ούτε ότι είμαι καλή, ούτε ότι μ'αγαπάει. Μου λέει "να φύγω" (δηλαδή να φύγεις, γιατί μπερδεύει τα πρόσωπα :lol:), "να μη μιλάω", κτλ κτλ. Τρελή απόρριψη!

 

Κάτι άλλο που θέλω να κάνω (και για πρακτικούς λόγους), είναι μόλις βγει η μπέμπα από την καλαθούνα, να τις βάλω στο ίδιο δωμάτιο - αν και έχουμε άλλο ένα δωμάτιο. Θεωρώ ότι θα τους κάνει καλό μακροπρόθεσμα, και θα μάθουν να μοιράζονται. Αυτό βέβαια, εφόσον δω ότι η μπέμπα δεν ξυπνάει τη μεγάλη.

 

 

Πάντως, σκέφτομαι ότι όλοι οι άνθρωποι με αδέρφια κάποτε το πέρασαν κι αυτό... δεν μπορεί, και τα δικά μας θα το ξεπεράσουν. Ως τότε όμως θα μου έχουν σπάσει τα νεύρα :mrgreen:

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Create New...