Θα ηθελα την γνωμη σας...

[mimika]

Γεια σας!

Εχω παρα πολυ καιρο να γραψω αλλα δυστυχως οι καιροι αλλαζουν και ο ελευθερος χρονος δεν βρισκεται ευκολα πια...

Εχω εναν γιο 27 μηνων σχεδον και ειναι ενας ζωηροτατος μπομπιρας!

 

Οταν γεννησα μετα απο λιγο ειχα παθει αυτοανοση αιμολυτικη αναιμια (το εχω αναφερει πολλες φορες στο παρελθον -ας μην γινομαι κουραστικη) με αποτελεσμα να παρω φαρμακα κλπ κλπ για πολυ καιρο και περυσι τετοια εποχη υποτροπιασα παλι και ξαναμπηκα σε κορτιζονες κλπ. Το αποτελεσμα ηταν πολλα νευρα, ψυχολογικες μεταπτωσεις, πρηξιματα στο σωμα και το προσωπο, ξεσπασματα(δυστυχως ντρεπομαι, αλλα δεν ημουν ο εαυτος μου) στο παιδι και πολλα αλλα που απο τον Μαρτιο που εκοψα την κορτιζονη, τωρα εχω αρχισει να συνερχομαι.

 

Με λιγα λογια δεν χαρηκα ιδιαιτερα τα 2 πρωτα χρονια του παιδιου μου, επαιρνα πολλα φαρμακα με αρκετες παρενεργειες και κοντεψα να παθω εμμονη με τα κιλα, το σωμα μου και γενικοτερα την εξωτερικη μου εμφανιση καθως πρηζομουν πολυ και ημουν σαν ενα κινητο μπαλονι. Και ολα αυτα ηταν απορροια της εγκυμοσυνης και του τοκετου (θεωρουν οι γιατροι οτι παρολο που ειναι αυτοανοσο, η εγκυμοσυνη το πυροδοτησε)

Φυσικα εκανα μια τεραστια προσπαθεια και εχασα ολα τα κιλα μου και ξημεροβραδιαζομουν στο γυμναστηριο με τον προπονητη μου και τωρα ειμαι αρκετα υπερηφανη για το σωμα μου. Παρολο που η κορτιζονη μου εκοβε τα ποδια και τον μυικο ιστο, εγω ημουν εκει να παλευω και τελικα να τα καταφερω.

 

Ο αιματολογος που με παρακολουθει μου ειπε οτι αν θελω δευτερο παιδι μπορω να ξεκινησω τις προσπαθειες κατα το καλοκαιρι του 2010, για να εχουν αποβληθει ολα τα φαρμακα κλπ απο τον οργανισμο μου και φυσικα να ειμαστε σιγουροι οτι παω καλα γενικοτερα.

 

Το προβλημα μου ειναι το εξης: απο τη μια θελω παρα πολυ ενα κοριτσακι (ε ειμαι σχεδον σιγουρη οτι αν κανω κι αλλο παιδακι θα ειναι κοριτσι) αλλα απο την αλλη δεν θελω καθολου.

1ον γιατι ειμαι μια χαρα με τον γιο μου και δεν ειμαι σιγουρη αν μπορω να μπω ξανα στα ξενυχτια και ολη αυτη την ταλαιπωρια και

2ον φοβαμαι παρα πολυ μηπως ξαναπερασω τα ιδια (νοσοκομεια, γιατρους, φαρμακα κλπ)

 

Κανενας γιατρος δεν μπορει να μου εγγυηθει οτι δεν θα υποτροπιασω παλι, το μονο που μου λενε ειναι οτι μπορουμε να το αντιμετωπισουμε αν συμβει.

Αν ομως συμβει οντως κατι τετοιο? Και ακομα χειροτερα αν συμβει στην εγκυμοσυνη?

Δεν θα αντεξω παλι να πεσω στην ιδια κατασταση, ηδη περασα παρα πολλα.

 

Ξερω οτι το μικρο μου θελει παρεα και το θελει πολυ και ο αντρας μου (ο οποιος αξιζει πολλα συγχαρητηρια για την ανοχη που εδειξε τοσο καιρο και για την υποστηριξη του σε ολα). Ξερω οτι παρολο που ενα νεο μωρακι φερνει κι αλλες δυσκολιες φερνει ομως και τοση ευτυχια.

Ειμαι σε τρομερο διλλημα και δεν εχω ιδεα τελικα τι θελω το σιγουρο ειναι οτι φοβαμαι πολυ μηπως αρρωστησω παλι.

 

Σας ευχαριστω και θα ηθελα πολυ την γνωμη σας!

[Ν76]

καλησπέρα μιμίκα!

Κατ' αρχήν δεν μπορώ να σου πω τι να κάνεις και μάλλον κανείς δεν μπορεί.

Μπορώ να σου πω όμως ότι καταλαβαίνω απόλυτα τους προβληματισμούς σου και τις ανησυχίες σου.

Κοίταξε, γενικά πιστεύω ότι ένα αδερφάκι είναι ίσως το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να προσφέρεις στο παιδάκι σου. Τουλάχιστον έτσι πιστεύω εγώ που δεν αντέχω τη μοναξιά και δυστυχώς όσο μεγαλώνουμε τόσο το καταλαβαίνουμε περισσότερο. Δηλ. όσο είμαστε παιδιά και στη συνέχεια νέοι έχουμε τους φίλους μας, τις παρέες μας. Όσο όμως μεγαλώνουμε, απομονωνόμαστε κάπως με δουλειά, οικογένεια κλ.π. υποχρεώσεις και τελικά αυτοί που σίγουρα μένουν είναι οι δικοί μας άνθρωποι.

Από την άλλη... τίθεται θέμα υγείας, δηλ. θα επιβαρυνθεί η κατάστασή σου με μια νέα εγκυμοσύνη; Αν υπάρχει μεν κίνδυνος υποτροπής , αλλά θα υπάρξει πλήρης ίαση, εγώ κλίνω υπέρ μιας δεύτερης εγκυμοσύνης, αν και εφόσον (που έτσι πιστεύω) ο άντρας σου σε στηρίξει και βοηθήσει σημαντικά με όλη αυτή την κούραση και ξενύχτια του πρώτου καιρού.

Σου εύχομαι να είσαι πάντα καλά και καλή τύχη σε ό,τι κι αν αποφασίσεις.

[dora]

Μιμικακι μου

Καιρο ειχα να σε πετυχω.. Δεν ηξερα οτι ειχες τετοιες ιστοριες με την υγεια σου.

Το καλο ειναι οτι περασε.. Ευχομαι να εισαι καλα απο δω και στο εξης κ να χαρεις το μωρακι σου.

 

Τωρα γι αυτο που ρωτας δεν ξερω τι να σου απαντησω..

Ξερω οτι ειναι πολυ μεγαλο το διλημμα. Ειδικα αν ξερεις οτι υπαρχει περιπτωση να ξαναπαρουσιασεις προβλημα υγειας. Εγω δεν ξερω αν θα το επιχειρουσα για 2ο παιδακι με αυτες τις προυποθεσεις.

και αν τελικα θα επιχειρουσα, μαλλον θα περιμενα πολυ περισσοτερο καιρο.(5-6 χρονια) Να ξεπερασει εντελως ο οργανισμος και το σοκ της υγειας αλλα κ το ψυχολογικο.

Βεβαια αν εσυ πιστευεις οτι εισαι ετοιμη (ψυχολογικα εννοω κυριως) βαλε μπρος απ΄οταν σου ειπε ο γιατρος.

[MarcoPolo]

Σε αυτες τις περιπτωσεις ειναι ρισκο. Η μεγαλυτερη αγωνια που θα ειχα και εγω στη θεση σου και εχω λογω παρομοιας καταστασης ειναι τι θα γινει το παιδι σου αν ερθουν δυσκολες καταστασεις με την υγεια σου???? Και αν οντως με το καλο παει καλα η εγκυμοσυνη και μετα συμβει κατι ποιος θα φροντισει ενα νεογεννητο και το μεγαλυτερο παιδακι σου???? Τα ρωταω σε εσενα γιατι και εμενα αυτα τα ερωτηματα με τρωνε. Εγω μονο στην ιδεα οτι θα ρισκαρω ξανα τη ζωη μου εχοντας ηδη τον Μαριο και θα λειπω απο κοντα του πολυ καιρο τεινω να παρω αποφση οτι δεν μπορω να κανω αλλο παιδι. Ισως ομως ειναι διαφορετικες οι περιπτωσεις μας και οι γιατροι σου δινουν καλυτερες προοπτικες απο οτι εμενα. Οποτε αν ισχυει αυτο ξανασκεψου το.

[elenik]

Αυτο που ρωτας μονο εσυ μπορεις να το απαντησεις (και λογο της καταστασης σε συνεννοηση με τον γιατρο σου).

 

Οταν παντρευτηκα ηθελα 2 παιδια αλλα με μικρη διαφορα ηληκιας. Οταν με το καλο ηρθε ο Βασιλης μας (ζωηροτατος ζωη να εχει ) ειδα οτι δεν αντεχα 2ο (σε συνδυασμο με την δουλεια και τα οικονομικα). Δεν διανοουμουν καν 2ο στην αρχη απο την κουραση και μονο . Απο την μια να θελω ενα 2ο σαν επιθυμια απο την αλλη οι αντοχες μου στα ορια τους και τα οικονομικα μας (2 παιδικοι θελουν ενα μηνιατικο αν τους βαλεις κατω)....χμ.Και οι 2 στο βαθος θελαμε αλλα και οι 2 συμφωνουσαμε οτι αν δεν σε παιρνει δεν προχωρας. Ολοι τοτε μας επρηζαν.

Περασε λιγο ο καιρος βρηκαμε ολοι το ρυθμο μας, χαλαρωσαμε απο καποια βαρη και σιγα σιγα αυτη η επιθυμια του 2ου παιδιου γινοταν ελκυστικη και προσιτη πια ενω μεχρι τοτε φρικαραμε και οι 2 στην σκεψη και μονο .

 

Που θελω να καταληξω. Πολλες φορες καλο ειναι να μην ξεπερναμε τα ορια μας τα οποια μονο εμεις ξερουμε. Καταλαβαινω οτι θελεις 2ο αλλα μηπως θα επρεπε να περιμενεις να σε χορτασει πρωτα λιγο το 1ο, να το χορτασεις κι εσυ και να συνελθει και λιγο το σωμα σου και η ψυχη σου απο την ταλαιπωρια που περασες (που ευχομαι να μην ξαναζησεις) και τοτε να χαμογελας και οχι να προβληματιζεσαι?

 

Τα χω γραψει λιγο αχταρμα ελπιζω να εβγαλες ακρη

[mimika]

Καταρχην σας ευχαριστω για τις απαντησεις σας.

Σιγουρα δεν μπορει καμια και κανενας να μου πει τι πρεπει να κανω, αλλα με βοηθαει και μονο η σκεψη σας.

Συνειδητοποιησα οτι και μονο που σας ρωτησα, δηλαδη για να μπαινω σε αυτη τηδιαδικασια σκεψης, προφανως θελω και δευτερο παιδακι.

Ισως να μην ειμαι ωριμη ακομα συναισθηματικα να δεχτω ολα αυτα που συνεβησαν αλλα οταν κοιταζω τον πριγκιπα μου (κι οταν δεν κανει σκανταλιες!) βλεπω οτι πιο ομορφο εχουν αντικρυσει τα ματια μου και ειμαι ευγνωμων που αξιωθηκα να τα βγαλω περα.

 

Ν76 εχεις δικιο στο οτι "ένα αδερφάκι είναι ίσως το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να προσφέρεις στο παιδάκι σου" για ολους τους λογους που ανεφερες.

 

Doraki μου ποσο καιρο εχω να σε δω??? Με το καλο το νινακι σου, φανταζομαι οτι εχεις φουσκωσει για τα καλα.Βασικα κι εγω αυτο σκεφτομουν, μαλλον να περιμενω λιγο ακομα για να ειμαι 100% συγουρη και ετοιμη.

 

MarcoPolo ειναι οπως τα λες. Σκεφτομαι πολλες φορες οτι αν παθω κατι πως θα μεγαλωσει το μικρο μου? Εχω μια ξαδερφη που ειχε ενα πολυ σοβαρο προβλημα υγειας ο αντρας της και εχουν ενα νινι σαν το δικο μου και οταν την ρωτησα αν σκεφτεται για δευτερο μου ειπε "καλυτερα αν γινει κατι ενα παιδι στεναχωρημενο παρα δυο" τραβηγμενο ισως λιγο αλλα πολυ ρεαλιστικο.

Εσυ αν επιτρεπεται τι επαθες? Ισως να μπορω να βοηθησω.

 

elenik μια χαρα τα καταλαβα (iq 114!!!) και μια χαρα τα γραφεις.

Μαλλον το θελω αλλα δεν ειμαι ετοιμη ακομα....

[aleca]

και εγώ είχα ένα προβληματάκι μετά τη γέννα του γιου μου, αυτοάνοσο (graves disease) και ψιλοταλαιπωρήθηκα. Ήθελα πολύ ένα δεύτερο παιδάκι και το επιχείρησα με το εξής ρίσκο: α) θα είναι γερό το δεύτερο παιδάκι μου ή θα έχει κάποιο πρόβλημα υγείας λόγω του αυτοάνοσου και β) αν ξαναυποτροπιάσω τί θα συμβεί?

Όσον αφορά το πρώτο μου ερώτημα είμαι τυχερή γιατί ο οργανισμός μου ακολούθησε την πεπατημένη. Δηλαδή κατά την διάρκεια εγκυμοσύνης τα περισσότερα αυτοάνοσα καταστέλλονται, οπότε όλα καλά με το μωρό. Για το δεύτερο ερώτημά μου δεν ξέρω ακόμη. Θα σου πως όταν και ο δεύτερος γιος μου πάει ενός χρονών. Πάντως εγώ ήξερα ότι ακόμη και αν υποτροπιάσω, δεν απειλείται η ζωή μου απλά θα ταλαιπωρηθώ λίγο, και από τα φάρμακα και αισθητικά. αλλά χαλάλι!!

Καλή επιτυχία σε όποια απόφαση και να πάρεις.

[mmdad]

Καταρχην εχεις καιρο για να το αποφασισεις μεχρι το καλοκαιρι. Μετα αναλογα με την ηλικια σου ισως εχεις περισσοτερο καιρο (αλλο αν κοντευεισ τα 40 αλλο αν μολις 30αρισες).

Τι λενε οι γιατρια αν συμβει κατα την διαρκεια της εγκυμοσυνης? Υπαρχι τροπος να κανεις μια συντηριτικη αγωγη για να το αποφυγεις και πριν και μετα?

[mimika]

ουτως η αλλως ακουλουθω συντηρητικη αγωγη και αυτο ισχυει για παντα.(ειναι αρκετα ψυχοφθορο να πρεπει να θυμασαι μονιμως τα χαπια σου καθε μερα)

Δεν μπορω να πω οτι παραπονιεμαι ιδιαιτερα καθως ξερω οτι ειμαι πολυ τυχερη που στεκομαι μια χαρα στα ποδια μου τωρα και εχω ενα υγιεστατο παιδακι που μεγαλωνει με ολα οσα μπορουμε να του προσφερουμε. Ξερω οτι υπαρχουν χειροτερες περιπτωσεις απο την δικια μου. Απλα ειναι περιεργο να ζεις με τον φοβο πως θα ξυπνησεις το πρωι και να κοιτιεσαι εξονυχιστικα στον καθρεφτη για τυχον συμπτωματα (οχρωτητα, κιτρινα ματια-ενδειξει υψηλου ικτερου κλπ).

 

Αν τυχον συμβει στην εγκυμοσυνη θα αντιμετωπιστει σαν ενα απλο περιστατικο με φαρμακα κλπ καθως ειναι ασθενεια του αιματος που σημαινει οτι ειναι υπουλη και δεν ξερεις ποτε πως θα εξελιχθει.

[mimika]

και εγώ είχα ένα προβληματάκι μετά τη γέννα του γιου μου, αυτοάνοσο (graves disease) και ψιλοταλαιπωρήθηκα. Ήθελα πολύ ένα δεύτερο παιδάκι και το επιχείρησα με το εξής ρίσκο: α) θα είναι γερό το δεύτερο παιδάκι μου ή θα έχει κάποιο πρόβλημα υγείας λόγω του αυτοάνοσου και β) αν ξαναυποτροπιάσω τί θα συμβεί?

Όσον αφορά το πρώτο μου ερώτημα είμαι τυχερή γιατί ο οργανισμός μου ακολούθησε την πεπατημένη. Δηλαδή κατά την διάρκεια εγκυμοσύνης τα περισσότερα αυτοάνοσα καταστέλλονται, οπότε όλα καλά με το μωρό. Για το δεύτερο ερώτημά μου δεν ξέρω ακόμη. Θα σου πως όταν και ο δεύτερος γιος μου πάει ενός χρονών. Πάντως εγώ ήξερα ότι ακόμη και αν υποτροπιάσω, δεν απειλείται η ζωή μου απλά θα ταλαιπωρηθώ λίγο, και από τα φάρμακα και αισθητικά. αλλά χαλάλι!!

Καλή επιτυχία σε όποια απόφαση και να πάρεις.

 

 

με το καλο αλεκα και μπραβο για το κουραγιο σου.

 

να ξεκαθαρισω κατι γενικοτερα: δεν ειμαι ηττοπαθεις απλα δεν θελω να ταλαιπωρω ανθρωπους γυρω μου ποσω μαλλον ενα μωρακι (που γυρευε τι μπορει να του περασει σε μια εγκυμοσυνη απο ουσιες κ φαρμακα)

[MarcoPolo]

Εμενα μαλλον ο Μαριος απο τα πολλα φαρμακα στην εγκυμοσυνη επαθε ντοπαρισμα, ετσι μονο εξηγηται που μερα νυχτα δεν κοιμαται το καλο μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Πλακα κανω, αν και το εχω σκεφτει και αυτο οτι μπορει να φταιει που ειναι ντουρασελ!!!!!!!! Οταν ολα σταματουν ο Μαριος συνεχιζει!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Αν ειναι κατι που ελεγχεται και εγω στη θεση σου θα πηγαινα για δευτερο σιγουρα. Για μενα ειναι πολυ πιο δυσκολα τα πραγματα εως ακατορθωτα πια. Και με στενοχωρει πολυ που δεν θα αποκτησει αδερφακι.

[evita]

Μιμίκα, χαίρομαι που σε ξαναβλέπω και που είσαι καλά.

Τράβηξα και εγώ λούκι με την υγεία μου (και ακόμα τραβάω) και κάνω παρόμοιες σκέψεις με τις δικές σου. Εγώ θα έλεγα ότι το καλύτερο κριτήριο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να ξέρεις τη στιγμή που παίρνεις μια απόφαση ότι δεν θα μετανιώσεις για την επιλογή σου ότι και να συμβεί. Και στην τελική δες το ως εξής, κανείς μας όταν αποφασίζει για κάτι δεν ξέρει τι του ξημερώνει ακόμα και να έχει τις καλύτερες προϋποθέσεις. Τουλάχιστον εμείς στη συγκεκριμένη περίπτωση παίζουμε με ανοιχτά χαρτιά. Ξέρω λίγο black το χιούμορ μου αλλά εγώ έχω συμφιλιωθεί πλέον με τους φόβους μου.

Να'σαι πάντα καλά!

[elenik]

αν και το εχω σκεφτει και αυτο οτι μπορει να φταιει που ειναι ντουρασελ!!!!!!!! Οταν ολα σταματουν ο Μαριος συνεχιζει!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

.

 

Εγω παλι πιστευω (σαν ομοιοπαθουσα) οτι η ψυχολογια της εγκυμονουσας μεταφερεται στο παιδι. Οταν η εγκυος ειναι στην τσιτα για τον Α-Β λογο......

 

Το καλυτερο δωρο που μπορει να προσφερει μια μητερα στο μωρο της ειναι να ειναι ηρεμη κατα την διαρκεια της εγκυμοσυνης. Ο κοσμος να γκρεμιζεται γυρω σας οπλιστειτε με αναισθησια . Για εκεινο και μονο.

[MarcoPolo]

Eγω προσπαθουσα πολυ να διατηρουμαι ηρεμη κατα την διαρκεια της εγκυμοσυνης αλλα οι συνθηκες ηταν αντιξοες. Και παλι καλα τα πηγα, αλλη στη θεση μου θα ειχε πιασει μονιμη κατοικια στο Δαφνι με αυτα που περασα.