Πως ειστε ψυχολογικα οταν αρρωστενουν τα παιδακια σας?

[ΝΤΙΝΤΙ]

Λοιπον με αφορμη παλι οτι ο γιοκας μου αρρωστησε ειπα να ανοιξω αυτο το θεμα για να δω αν τελικα ειμαι η μονη (αν και δεν νομιζω)που νοιωθω ετσι ή υπαρχουν και αλλες μανουλες σαν και εμενα και ισως μπορεσουμε και δωσουμε καποιες λυσεις............

 

Καθε φορα που αρρωστενει καποιο απο τα παιδακια μου ειμαι παρα πολυ χαλια...

Ακομα και μυξουλες να εχουνε ή ενα απλο κρυολογημα τρελλενομαι.

Γινετε κομπος το στομαχι μου ,με πιανει τρεμουλα νευρικοτητα και δεν μπορω να φαω ουτε μπουκια .........

Θελω να ειναι και αλλος ανθρωπος στο σπιτι γιατι φοβαμαι οτι κατι θα παθει το παιδι,ειδικα οταν κανουν εμμετο εκει τα βλεπω ολα,χανω την γη κατω απο τα ποδια μου.

Κανω τρελλες σκεψεις με περνανε διαφορα απο το μυαλο και φυσικα δοξα τον Θεο δεν βγαινουν .

Τα βραδυα δεν μπορω να κοιμηθω ουτε λεπτο ,αφου νομιζω οτι αν κλεισω τα ματια μου θα με παρει ο υπνος και δεν θα καταλαβω αν εχει κατι το παιδι.

Ολο λεω θα το ξεπερασω και δεν θα το ξανακανω γιατι παιδακια ειναι και θα αρρωστησουν και θα πεσουν και θα χτυπησουν αλλα τιποτα...........καθε φορα τα ιδια και τα ιδια.....

 

 

Εσεις πως αντιδρατε σε τετοιες περιπτωσεις?

[DALIA]

Εγώ θεωρώ πολύ ψύχραιμη τον εαυτό μου όταν αρρωσταίνει...Ακόμη και όταν σε ηλικία 15μηνών τον είχα 3 μέρες στο νοσοκομείο με βρογχοπνευμονία πάλι ήμουν νορμάλ...

Ότι είναι περαστικό δεν με αγγίζει καθόλου...

 

υ.γ.: δεν είμαι καθόλου σκληρή μάνα...

[Ιολη]

Εγώ λειτουργώ τελείως διαφορετικά απο εσένα και ο λόγος είναι ότι δεν χωράνε στο ίδιο σπίτι 2 πανικοβλημμένοι γονείς.

Ο άντρας μου παθαίνει όλα τα παραπάνω που λες οπότε δεν με "πέρνει" να φερθώ ανάλογα και εγώ.

Πόσες φορές εγώ είμαι με τη μικρή στο δωμάτιό της που είναι άρρωστη και ο άντρας μου τηλεφωνεί στο ΕΚΑΒ για να μάθει ποιό Παίδων εφημερεύει .... ακόμα και για έναν πυρετούλι 38!!!

Μια φορά μόνο φοβήθηκα πραγματικά αλλά και πάλι η ψυχραιμία μου μας έσωσε.

Η μικρή είχε γαστρεντερίτιδα και είχε να φάει και να πιει 2 μέρες, η παιδίατρος μου είχε δώσει περιθώριο ως το απόγευμα να φάει έστω και 2 κουταλιές φαγητό χωρίς να το βγάλει διαφορετικά φεύγαμε για νοσοκομείο.

Μάζεψα ότι κουράγιο μου είχε απομείνει, έδιωξα παππού και μπαμπά απο το δωμάτιο και έμεινα με τη μικρή .............. ΚΑΙ ΕΦΑΓΕ και φυσικά γλυτώσαμε το νοσοκομείο.

 

Για το θέμα του εμετού θα σου πω ότι τον τρέμω ακόμα και τώρα στα 33 μου και είναι λογικό αφού όταν έκανα εμετό όταν ήμουν μικρή η μητέρα μου έκανε λες και είχε έρθει το τέλος του κόσμου, δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να κάνω το ίδιο με τη κόρη μου, αυτή κάνει εμετό και εγώ κάνω λες και ξερνάει καραμέλες, χαχαχαχα

μέσα στη τρελή χαρά η μανούλα και ας έχει σφιχτεί η καρδιά μου.

 

Σε καταλαβαίνω απόλυτα πάντως, είναι άσχημο πράγμα το παιδί σου να υποφέρει και εσύ να μην μπορείς να κάνεις ουσιαστικά τίποτα γι' αυτό.

Εχω ευχηθεί δεκάδες φορές να είναι αυτή καλά και να είμαι εγώ χάλια αλλά δυστυχώς αυτό δεν γίνεται γι' αυτό κουράγιο, υπομονή και πολλές αγκαλίτσες στα αρρωστουλικα.

 

Περαστικά να ευχόμαστε να είναι μόνο.

 

φιλικά

[ΝΤΙΝΤΙ]

Εγώ θεωρώ πολύ ψύχραιμη τον εαυτό μου όταν αρρωσταίνει...Ακόμη και όταν σε ηλικία 15μηνών τον είχα 3 μέρες στο νοσοκομείο με βρογχοπνευμονία πάλι ήμουν νορμάλ...

Ότι είναι περαστικό δεν με αγγίζει καθόλου...

 

υ.γ.: δεν είμαι καθόλου σκληρή μάνα...

κανενας δεν ειπε οτι οποια μανουλα ειναι ψυχραιμη και ηρεμη οτι ειναι κακια μανουλα.

Ισα ισα που εγω κατι τετοιους χαρακτηρες τους ζηλευω(με την καλη ενοια παντα)που μπορουν και ειναι ηρεμες και λειτουργουν σιγουρα παντα πιο λογικα γιατι καμια φορα ο πανικος ειναι ο χειροτερος συμβουλος σε αυτες τις περιπτωσεις.

Εγώ λειτουργώ τελείως διαφορετικά απο εσένα και ο λόγος είναι ότι δεν χωράνε στο ίδιο σπίτι 2 πανικοβλημμένοι γονείς.

Ο άντρας μου παθαίνει όλα τα παραπάνω που λες οπότε δεν με "πέρνει" να φερθώ ανάλογα και εγώ.

Πόσες φορές εγώ είμαι με τη μικρή στο δωμάτιό της που είναι άρρωστη και ο άντρας μου τηλεφωνεί στο ΕΚΑΒ για να μάθει ποιό Παίδων εφημερεύει .... ακόμα και για έναν πυρετούλι 38!!!

Μια φορά μόνο φοβήθηκα πραγματικά αλλά και πάλι η ψυχραιμία μου μας έσωσε.

Η μικρή είχε γαστρεντερίτιδα και είχε να φάει και να πιει 2 μέρες, η παιδίατρος μου είχε δώσει περιθώριο ως το απόγευμα να φάει έστω και 2 κουταλιές φαγητό χωρίς να το βγάλει διαφορετικά φεύγαμε για νοσοκομείο.

Μάζεψα ότι κουράγιο μου είχε απομείνει, έδιωξα παππού και μπαμπά απο το δωμάτιο και έμεινα με τη μικρή .............. ΚΑΙ ΕΦΑΓΕ και φυσικά γλυτώσαμε το νοσοκομείο.

 

Για το θέμα του εμετού θα σου πω ότι τον τρέμω ακόμα και τώρα στα 33 μου και είναι λογικό αφού όταν έκανα εμετό όταν ήμουν μικρή η μητέρα μου έκανε λες και είχε έρθει το τέλος του κόσμου, δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να κάνω το ίδιο με τη κόρη μου, αυτή κάνει εμετό και εγώ κάνω λες και ξερνάει καραμέλες, χαχαχαχα

μέσα στη τρελή χαρά η μανούλα και ας έχει σφιχτεί η καρδιά μου.

 

Σε καταλαβαίνω απόλυτα πάντως, είναι άσχημο πράγμα το παιδί σου να υποφέρει και εσύ να μην μπορείς να κάνεις ουσιαστικά τίποτα γι' αυτό.

Εχω ευχηθεί δεκάδες φορές να είναι αυτή καλά και να είμαι εγώ χάλια αλλά δυστυχώς αυτό δεν γίνεται γι' αυτό κουράγιο, υπομονή και πολλές αγκαλίτσες στα αρρωστουλικα.

 

Περαστικά να ευχόμαστε να είναι μόνο.

 

φιλικά

 

εχεις δικιο σε πολλα πραγματα..........

οπως για παραδειγμα οταν ειναι πολλοι πανω απο το κεφαλι σου καμια φορα ταραζεσε περισσοτερο και εσυ και το παιδι και εχεις αντιθετα αποτελεσματα απο αυτα που πρεπει.

Αλλα δεν ξερω αισθανομαι μια ασφαλεια πως οτι και να γινει θα το αντιμετωπισω πιο ψυχραιμα αν ειναι καποιος διπλα μου και κυριως ο αντρας μου που ειναι πολυ πιο ψυχραιμος απο εμανα.

Ενω εκεινος μου λεει να περιμενουμε εγω ειμαι ειδη με το ακουστικο στο αυτι και μιλαω με την γιατρο μου που ευτυχως με εχει ψυχολογισει και καταφερνει να με ηρεμισει .

οπως λες και εσυ δυο πανικοβλημενοι στο σπιτι δεν χορανε...

 

προσπαθω καθε φορα να λειτουργω πιο σωστα αλλα δεν ξερω κατι γινετε εκεινη την ωρα και ολα ανατρεπονται..........

 

πιστευω οσο μεγαλωνουν τα παιδια να μπορω να το ξεπερναω και εγω σιγα σιγα.......

[Ιολη]

Κοίτα και εγώ όταν η μικρή είναι άρρωστη νοιώθω τρομερή ανασφάλεια άμα ειμαι μόνη μου αλλά άμα δω μπαμπά και παππού να έχουν αρχίσει να κάνουν κολλήτη παρέα με την παράνοια τους δείχνω το μπαλκόνι, χαχαχαχα

 

Αφού ο άντρας σου είναι ο ψύχραιμος στο σπίτι σας και η παιδίατρος σε ξέρει, μη φοβάσαι

απλά για το καλό των παιδιών, για να μην τρομάζουν δηλαδή όχι για τίποτα άλλο, κράτα την ψυχραιμία σου μπροστά τους τουλάχιστον.

[ΝΤΙΝΤΙ]

Κοίτα και εγώ όταν η μικρή είναι άρρωστη νοιώθω τρομερή ανασφάλεια άμα ειμαι μόνη μου αλλά άμα δω μπαμπά και παππού να έχουν αρχίσει να κάνουν κολλήτη παρέα με την παράνοια τους δείχνω το μπαλκόνι, χαχαχαχα

 

Αφού ο άντρας σου είναι ο ψύχραιμος στο σπίτι σας και η παιδίατρος σε ξέρει, μη φοβάσαι

απλά για το καλό των παιδιών, για να μην τρομάζουν δηλαδή όχι για τίποτα άλλο, κράτα την ψυχραιμία σου μπροστά τους τουλάχιστον.

 

μαλλον αυτη ειναι η λεξη κλειδι.......ψυχραιμια

και αυτο που μου λειπει μαλλον...........

[DEMS]

Εγώ γενικά δεν καταρρέω ποτέ την ώρα της κρίσης. Καταρρέω μετά, όταν είμαι πλέον ασφαλής. Δεν ξέρω πως τα καταφέρνω, αλλά για όσο χρειάζεται είμαι ψύχραιμη (μετά από τροχαίο και ενώ ο άλλος οδηγός είχε κάτσει στο πεζοδρόμιο και έκλαιγε, εγώ ετοίμαζα τα χαρτιά που θα μας ζητούσε η τροχαία όταν θα ερχόταν).

Με τον Ευριπίδη έχει χρειαστεί να πάμε δύο φορές στο νοσοκομείο (την πρώτη για πλύση στομάχου και τη δεύτερη γιατί κουτροβάλησε δέκα σκαλοπάτια). Μόνη μου τον πήγα και στις δύο περιπτώσεις και στον άντρα μου τηλεφώνησα αφού είχα κάνει εισαγωγή και είχαν γίνει οι πρώτες εξετάσεις.

Αν εξαιρέσεις τις αρρώστιες των παιδιών, σε άλλες περιπτώσεις κρατάς την ψυχραιμία σου;

[ΝΤΙΝΤΙ]

Εγώ γενικά δεν καταρρέω ποτέ την ώρα της κρίσης. Καταρρέω μετά, όταν είμαι πλέον ασφαλής. Δεν ξέρω πως τα καταφέρνω, αλλά για όσο χρειάζεται είμαι ψύχραιμη (μετά από τροχαίο και ενώ ο άλλος οδηγός είχε κάτσει στο πεζοδρόμιο και έκλαιγε, εγώ ετοίμαζα τα χαρτιά που θα μας ζητούσε η τροχαία όταν θα ερχόταν).

Με τον Ευριπίδη έχει χρειαστεί να πάμε δύο φορές στο νοσοκομείο (την πρώτη για πλύση στομάχου και τη δεύτερη γιατί κουτροβάλησε δέκα σκαλοπάτια). Μόνη μου τον πήγα και στις δύο περιπτώσεις και στον άντρα μου τηλεφώνησα αφού είχα κάνει εισαγωγή και είχαν γίνει οι πρώτες εξετάσεις.

Αν εξαιρέσεις τις αρρώστιες των παιδιών, σε άλλες περιπτώσεις κρατάς την ψυχραιμία σου;[/QUOTE]

 

 

Σ¨ευχαριστω για τα περαστικα!!!!!!!!!!

Την ψυχραιμια μου την χανω μονο οτι αφορα την υγεια των δικων μου ανθρωπων και ιδιαιτερα των παιδιων μου,

πουθενα αλλου.Εχω μαθει στην ζωη μου πλεον να λεω πως αν εχουμε υγεια ολα τ¨αλλα παλευονται...............

[DEMS]

Εύχομαι όλοι οι αγαπημένοι σου άνθρωποι να είναι πάντα καλά, αλλά και όταν δεν είναι, εσύ να βρίσκεις το κουράγιο να το αντιμετωπίζεις. Αφού κατά τα άλλα είσαι δυνατός άνθρωπος, πιστεύω ότι θα τα καταφέρεις.

[Sam]

ΝΤΙΝΤΙ χωρίς παρεξήγηση μήπως πρέπει να αλλάξεις τίτλο πχ ψυχολογία κατά την διάρκεια

αρρώστιας αυτός μου θυμίζεις λίγο όταν

ένα κακό χτυπήσει κάποιους οι οποίοι πονάνε έχουν να αντιμετωπίσουν την

θλίψη τους και ο δημοσιογράφος βάζει το ματσούκι

στο στόμα και ρωτάει πως αισθάνεστε που....?αυθόρμητα μου έρχεται στο

μυαλό η απάντηση μια χαρά μια ευτυχία άλλο πράγμα.

 

Για να απαντήσω και στην ερώτηση σου θέλοντας και μη με ψυχραιμία

γιατί αν περιμένω από άλλους μαύρο φίδι που με έφαγε για να καταλάβεις

ο παιδίατρος έχει απαγορέψει στον σύζυγο μου να παίρνει τηλ όταν το παιδί είναι άρρωστο.

[nimar1]

Εγω προσπαθω να ειμαι σχετικα ψυχραιμη οταν αρρωσταινει η μικρη μου, αλλα αυτο που παθαινω ειναι οτι σωματικα με πιανουν τα ιδια συμπτωματα που εχει κι εκεινη. Αν εχει πυρετο με πιανουν κρυαδες, αν κανει εμετο με πιανει ναυτια κοκ.

[ΝΤΙΝΤΙ]

ΝΤΙΝΤΙ χωρίς παρεξήγηση μήπως πρέπει να αλλάξεις τίτλο πχ ψυχολογία κατά την διάρκεια

αρρώστιας αυτός μου θυμίζεις λίγο όταν

ένα κακό χτυπήσει κάποιους οι οποίοι πονάνε έχουν να αντιμετωπίσουν την

θλίψη τους και ο δημοσιογράφος βάζει το ματσούκι

στο στόμα και ρωτάει πως αισθάνεστε που....?αυθόρμητα μου έρχεται στο

μυαλό η απάντηση μια χαρά μια ευτυχία άλλο πράγμα.

 

Για να απαντήσω και στην ερώτηση σου θέλοντας και μη με ψυχραιμία

γιατί αν περιμένω από άλλους μαύρο φίδι που με έφαγε για να καταλάβεις

ο παιδίατρος έχει απαγορέψει στον σύζυγο μου να παίρνει τηλ όταν το παιδί είναι άρρωστο.

 

καταλαβα.................

δηλαδη και ο συζηγος τερας ψυχραιμιας ειναι.........

[Guest ΕΛΙ]

μια απο τα ιδια

κιεγω τρελενομαι

εναν απλο πυρετο ναχουν παει ο νους μου στο χειροτερο

και το κακο ειναι οτι ειναι και ο αντρας μου ετσι

τρελενομαστε και οι δυο μαζι

[AthinaP]

Είμαι ψύχραιμη και στις απλες ιωσεις και στα πιο σοβαρα (ή αυτά που μοιάζουν σοβαρα και απειλιτικά, γιατι ευτυχώς δεν είχαμε κάτι που εξελίχθηκε σε πραγματικά σοβαρό, μέχρι στιγμής).

 

Για τα μεν, δεν αξίζει να στενοχωριέμαι, για τα δε, το παιδί θα χάσει εντελώς την ψυχραιμία του αν δει ότι το στήριγμά του (εμείς) τα έχει χάσει. Οπότε μαζεύω ό,τι ψυχραιμία έχω και... ό,τι γίνει.

 

Έχω παρατηρήσει ότι σε ανάλογες περιπτώσεις κανείς τείνει να αναπαράγει τι έζησε αντίστοιχα ως παιδί από τους γονείς του. Η μητέρα μου ήταν κουλ γενικώς, κατι για το οποίο την παραδέχομαι. Ο άντρας μου πάλι είναι λίγο πιο ψείρας, αλλά τέλος πάντων, καταλήγουμε σχετικά ψύχραιμοι, συνολικά.

[ΝΤΙΝΤΙ]

μια απο τα ιδια

κιεγω τρελενομαι

εναν απλο πυρετο ναχουν παει ο νους μου στο χειροτερο

και το κακο ειναι οτι ειναι και ο αντρας μου ετσι

τρελενομαστε και οι δυο μαζι

 

βλεπω δεν ειμαι η μονη............

αν δεν ταιριαζαμε που λενε δεν θα συμπεθεριαζαμε

[ΠΕΖΗ]

...αν και το μικρούλι μου Δόξα το Θεό δε μου έχει αρρωστήσει ακόμη, στη σκέψη και μόνο πανικοβάλλομαι! Την προηγούμενη βδομάδα δεν έτρωγε καλά, ούτε το μισό από ότι συνήθως και όλη την ώρα ήμουν με το άγχος, πεινάει δεν πεινάει το μωρό (ένα κουτί γάλα πρέπει να πέταξα έτσι τζάμπα φτιάχνοντας συνεχώς μπουκάλια), μήπως έχει κάτι, μήπως έπαθε καμιά ουρολοίμωξη και δεν το κατάλαβα, χαζοέβηχε, όλο και κάτι έβρισκα. Τελικά μάλλον δεν ήταν τίποτα, παρά η ζέστη και αυτό μου λέγαν όλοι, ότι από τη στιγμή που το μωρό είναι μια χαρά, μες την τρελή χαρά, δεν έχει πυρετο κ.λ.π. ότι απλά τον επηρέασε η ζέστη. Τελικά μόλις χαλάρωσα λιγάκι το μωράκι μου άρχισε να τρώει κανονικά (ευτυχής συγκυρία) , αλλά στη σκέψη και μόνο ότι μπορει κάτι να έχει αρρωσταίνω. Ελπίζω όταν πραγματικά έρθουν τα σκούρα, να έχω την ψυχραιμία να το αντιμετωπίσω..

[Sam]

Πριν μερικές ώρες κάναμε αφροζωγραφιές με τον μικρό(σαμπουάν-τέμπερες-βρεγμένα σφουγγαράκια)σε κάποια στιγμή αποσπάστηκε η προσοχή μου

και ο μικρός είπε να δοκιμάσει το καινούριο κοκτέιλ είχε και εντυπωσιακό αφρίζον χρώμα.

Αποτέλεσμα εγώ να παίρνω το παιδί να το πηγαίνω στο μπάνιο να πλένω στόμα ο μικρός να αρχίσει να κάνει εμετό ο σύζηγος να φωνάζει πάνω από

το κεφάλι μας.

Πήρα τηλ στο κέντρο δηλητηριάσεων για να ενημερωθώ

κάναμε μία μεγάλη συζήτηση με το παιδί ότι όταν η μαμά λεει ότι αυτό δεν το βάζουμε στο στόμα μας γιατί είναι επικίνδυνο δεν προσπαθούμε να της αποδείξουμε το αντίθετο κάναμε μετά ζυμάρι και συνεχίσαμε το παιχνίδι μας.

 

και ο σύζυγος ξαναπήρε τηλ.στο κέντρο δηλητηριάσεων για να βεβαιωθεί

ότι δεν του είχα κρύψει κάτι και ότι όντως το παιδί δεν κινδύνευε και μετά

ήθελε να παρει και τον παιδίατρο για καλό και για κακό ενώ ταυτόχρονα

σχεδίαζε σενάρια δολοφονίας.

 

Η ψυχολογία μου είναι χάλια αυτή τη στιγμή γιατί γνωρίζω ότι η επίβλεψη μου ήταν ελλιπής αλλά όχι για τον τρόπο που αντέδρασα εκείνη τη στιγμή.

[akamatra]

Πριν μερικές ώρες κάναμε αφροζωγραφιές με τον μικρό(σαμπουάν-τέμπερες-βρεγμένα σφουγγαράκια)σε κάποια στιγμή αποσπάστηκε η προσοχή μου

και ο μικρός είπε να δοκιμάσει το καινούριο κοκτέιλ είχε και εντυπωσιακό αφρίζον χρώμα.

Αποτέλεσμα εγώ να παίρνω το παιδί να το πηγαίνω στο μπάνιο να πλένω στόμα ο μικρός να αρχίσει να κάνει εμετό ο σύζηγος να φωνάζει πάνω από

το κεφάλι μας.

Πήρα τηλ στο κέντρο δηλητηριάσεων για να ενημερωθώ

κάναμε μία μεγάλη συζήτηση με το παιδί ότι όταν η μαμά λεει ότι αυτό δεν το βάζουμε στο στόμα μας γιατί είναι επικίνδυνο δεν προσπαθούμε να της αποδείξουμε το αντίθετο κάναμε μετά ζυμάρι και συνεχίσαμε το παιχνίδι μας.

 

και ο σύζυγος ξαναπήρε τηλ.στο κέντρο δηλητηριάσεων για να βεβαιωθεί

ότι δεν του είχα κρύψει κάτι και ότι όντως το παιδί δεν κινδύνευε και μετά

ήθελε να παρει και τον παιδίατρο για καλό και για κακό ενώ ταυτόχρονα

σχεδίαζε σενάρια δολοφονίας.

 

Η ψυχολογία μου είναι χάλια αυτή τη στιγμή γιατί γνωρίζω ότι η επίβλεψη μου ήταν ελλιπής αλλά όχι για τον τρόπο που αντέδρασα εκείνη τη στιγμή.

Μήπως έχουμε τον ίδιο σύζυγο;:razz:

[ΜΠΟΥΚΙΤΣΑ]

Αχ βρε Sam................

 

Πρίν λίγες μέρες,έχουμε πάει έξω για φαγητό με φίλους........Τα πιτσιρίκια(8 στο σύνολο) κάθησαν στο διπλανό τραπέζι..........Εκεί που τρώγαμε τα πα'ι'δάκια μας,έρχεται η Μπουκίτσα δίπλα στον άντρα μου.....Την κοιτάμε..........και ΚΟΚΑΛΩΝΟΥΜΕ!!!!!!!ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΝΙΓΟΤΑΝ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Είχαν πεταχτεί τα ματάκια της(στην κυριολεξία!) και δεν μπορούσε να πάρει ανάσα...............

Πετιέμαι επάνω,και αρχίζω και την χτυπάω στην πλάτη,την ώρα που όλοι οι υπόλοιποι έχουν πεταχτεί,αλλά συγχρόνως και "κοκκαλώσει"!!!!!!!!!

Μου δίνει,λοιπον,μιά ο άντρας μου(να είναι καλά,γιατί όλο και κάποιο κόκκαλο θα έσπαγα του παιδιού από το χτύπημα!),την αρπάζει,την βάζει να σκύψει ακουμπώντας το στομαχάκι της πάνω στο γόνατό του,και συγχρόνως της βάζει δάχτυλο στο στόμα.

Αυτό ήταν!!!!!!Ξεφράκαρε το παλιοκομμάτι απο το λαιμό,κι έκανε εμετό και βγήκε......

Δεν θέλω ούτε να φανταστώ τι θα γινόταν αν δεν ήταν ο άντρας μου μαζι μας........Φοβάμαι ότι θα το είχαμε χάσει το κοριτσάκι μας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Και να φανταστήτε,οτι τον χειμώνα,μετά από σχολείο πρώτων βοηθειών στην δουλειά του,είχε έρθει και μου είχε πει ακριβως τι πρέπει να κάνω σε διάφορες έκτακτες περιπτώσεις και ειδικά για τα παιδιά,που δεν ισχύει πάντα ότι και για τους μεγάλους......ΤΙΠΟΤΑ!!!!!!!!!!!!Δεν θυμήθηκα τίποτα και τα έχασα!!!!!!!!!!Τέρας ψυχραιμίας.........Πιό ψύχραιμη ήταν η μπουκίτσα που πνιγόταν,μεν,αλλά κατάφερε και ήρθε στο τραπέζι μας γιατί αλλιώς ίσως να μην την είχαμε δει έγκαιρα εμείς ή τα υπόλοιπα παιδάκια......

Ψυχολογία χάλια,τρομάρα,τύψεις κι ενοχές..........(εγώ)

Να είσαι καλά αγάπη μου!!!!!!!!!!Σ' ευχαριστώ!

[ΝΤΙΝΤΙ]

πω πω ρε συ Σοφι........

μονο που το διαβασα πανικοβληθηκα..........

 

ειπαμε η ψυχραιμια ειναι ο καλυτερος συμβουλος αλλα οτι και να λεμε εκεινη την ωρα παντα τα χανουμε.............

 

τελος καλα ολα καλα ευτυχως...............

[ΝΤΙΝΤΙ]

αχ θυμηθηκα τωρα την αντιδραση που ειχα οταν περσυ τον Ιουνιο εγω βγηκα σαν την χαρωπη νοικοκυρουλα να απλωσω ρουχα και ο γιος μου βρηκε κατι κερματα και τα καταπιε..........

οταν μπηκα μεσα ερχετε και μου λεει ¨μαμα εγινα κουμπαρας¨,¨εβαλα στην κοιλιτσα μου τα λεφτα μας¨

 

δεν μπορειτε να φανταστειτε τι ακολουθησε ,ειμουνα και μονη στο σπιτι..............

ενας κακος χαμος ,πηρα την γιατρο και απο τον πανικο μου και τα αναφυλιτα μου δεν καταλαβαινε η γυναικα τι της ελεγα............

ασε την ωρα που ερχετε ο ακτινολογος και μου δειχνει την ακτινογραφια με μια τεραστια στρογγυλη κουκιδα στην κοιλια του μωρου..........

εχασα την γη κατω απο τα ποδια μου.............ετρεμα ολοκληρη

 

οσο για τις υπολοιπες 13 μερες που ακολουθησαν μεχρι να τελειωση αυτη η ιστορια δεν μπορειτε να φανταστειτε τι γινοταν στο σπιτι και πως ειμουνα.....

 

 

τελος καλα ολα καλα ευτυχως ,δοξα το θεο ολα πηγαν κατ¨ευχην.......

[Minnie!]

Εγώ επειδή φοβάμαι λίγο........τους γιατρούς όταν αρρωστένουν τα παιδιά, αρρωσταίνω και γώ τα χάνω -άσχημο- βέβαια αλλά το κάνω κάτι παθαινω και δεν μπορώ να λειτουργήσω και όλο λέω την επομενη φορά δεν θα είμαι έτσι αλλά...........

Σε αντίθεση ο άντρας μου είναι βράχος!!Φοβάμαι τον πυρετό πολύ.

Ευτυχώς που υπάρχει και κάποιος με ψυχραιμία να κινειται γιατί αλλιώς χαθήκαμε.

[madq]

Πρίν λίγες μέρες,έχουμε πάει έξω για φαγητό με φίλους........Τα πιτσιρίκια(8 στο σύνολο) κάθησαν στο διπλανό τραπέζι..........Εκεί που τρώγαμε τα πα'ι'δάκια μας,έρχεται η Μπουκίτσα δίπλα στον άντρα μου.....Την κοιτάμε..........και ΚΟΚΑΛΩΝΟΥΜΕ!!!!!!!ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΝΙΓΟΤΑΝ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Είχαν πεταχτεί τα ματάκια της(στην κυριολεξία!) και δεν μπορούσε να πάρει ανάσα...............

Πετιέμαι επάνω,και αρχίζω και την χτυπάω στην πλάτη,την ώρα που όλοι οι υπόλοιποι έχουν πεταχτεί,αλλά συγχρόνως και "κοκκαλώσει"!!!!!!!!!

Μου δίνει,λοιπον,μιά ο άντρας μου(να είναι καλά,γιατί όλο και κάποιο κόκκαλο θα έσπαγα του παιδιού από το χτύπημα!),την αρπάζει,την βάζει να σκύψει ακουμπώντας το στομαχάκι της πάνω στο γόνατό του,και συγχρόνως της βάζει δάχτυλο στο στόμα.

Αυτό ήταν!!!!!!Ξεφράκαρε το παλιοκομμάτι απο το λαιμό,κι έκανε εμετό και βγήκε......

Δεν θέλω ούτε να φανταστώ τι θα γινόταν αν δεν ήταν ο άντρας μου μαζι μας........Φοβάμαι ότι θα το είχαμε χάσει το κοριτσάκι μας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Και να φανταστήτε,οτι τον χειμώνα,μετά από σχολείο πρώτων βοηθειών στην δουλειά του,είχε έρθει και μου είχε πει ακριβως τι πρέπει να κάνω σε διάφορες έκτακτες περιπτώσεις και ειδικά για τα παιδιά,που δεν ισχύει πάντα ότι και για τους μεγάλους......ΤΙΠΟΤΑ!!!!!!!!!!!!Δεν θυμήθηκα τίποτα και τα έχασα!!!!!!!!!!Τέρας ψυχραιμίας.........Πιό ψύχραιμη ήταν η μπουκίτσα που πνιγόταν,μεν,αλλά κατάφερε και ήρθε στο τραπέζι μας γιατί αλλιώς ίσως να μην την είχαμε δει έγκαιρα εμείς ή τα υπόλοιπα παιδάκια......

 

Αυτός είναι ο χειρότερος εφιάλτης μου! Αλήθεια, που μπορεί κανείς να κάνει μαθήματα πρώτων βοηθειών;

[ΜΠΟΥΚΙΤΣΑ]

http://www.empfirstaid.gr/page_1182528132943.html

 

http://ellines-energoi-polites.blogspot.com/2008/10/blog-post_21.html

[madq]

Πραγματικά πολύ χρήσιμο. Ας μάθουμε πρώτα τα πρακτικά και η ψυχραιμία...που θα πάει...στα ζόρικα θα βγει!