Χτυπάει, τσιμπάει απίστευτα και δαγκώνει....

[Pasxalina]

Καλησπέρα σε όλους σας και καλώς ήρθα στο forum σας,

 

θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα θέμα που δεν είναι άμεσα δικό μου αλλά της κουμπάρας μου και του 2χρονου γιού της.

Δεν μπορούμε να καταλάβουμε όλοι μας από που έμαθε να χτυπάει, να τσιμπάει και να δαγκώνει αυτό το παιδάκι;Τέλος πάντων αυτό το πήραμε απόφαση ότι έγινε αλλά μιλάμε ότι όταν σε τσιμπάει σου κοκκινίζει το χέρι, απίστευτη δύναμη, (ή μίσος;).

 

Εχθές η μητέρα του και ο άντρας μου είχανε πάει στο Μάκρο στη Πάτρα για ψώνια (βλέπετε μένουμε Κεφαλονια) και εγώ με τον κουμπάρο μου και τον μικρό μείναμε Κεφαλονιά και τους είχα καλέσει για φαγητό το μεσημέρι, όλα καλά και όλα ωραία, φάγαμε, γελάσαμε είδαμε κόμικς κ.τ.λ.

Ειχα κλειστεί την μπαλκονόπορτα γιατί είχε απίστευτη ζέστη και είχα βάλει το air-condition, άνοιξα για ένα λεπτό να πάω στην βεράντα και βγήκε μαζί μου, του λέω έλα μέσα αγόρι μου γιατί έχει ζέστη,δεν μπορούσα να τον βάλω μέσα με τά λόγια γι΄αυτό τον πήρα αγκαλιά και τον έβαλα μέσα και τότε μεταμορφώθηκε σε με χτυπησε, με τσίμπαγε απίστευτα δυνατά και βεβαίως στο τέλος μου έχωσε και μια δαγκωνιά.

 

Κατεβαίνω και εγώ η έρμη στο επιπεδό του και με ήρεμη φωνή και σταθερό τόνο του εξηγώ οτί αυτό που κάνει είναι λαθός και με πονάει.......

ο πατέρας του καθόταν και μας κοίταγε και μου λέει δώς του μία του μικρού να μην το ξανακάνει. Του απαντάω δεν είναι δικό μου παιδί και δεν μπορώ εγώ να το χτυπήσω, δικό σου είναι κάνε κάτι (και δεν εννοούσα να τον χτυπήσει απλά να τον μαλώσει κάτι τέλος πάντων)! Τού είπε πως αυτο που κάνει σε μένα δεν είναι σωστό και ότι εγώ τον αγαπάω και έρχεται ο πιτσιρικάς και με τσιμπάει άκομα μία.

 

Και εγώ τώρα σας ρωτάω, μάνα δεν έχω γίνει ακόμα και ίσως κάποια πράγματα δεν μπορώ να τα καταλάβω όπως εσείς και το δέχομαι αυτό, είναι λογικό όταν γίνεσαι γονιός να βλέπεις διαφορετικά τις καταστάσεις και τη ζωή, αλλά κάτι λάθος γίνεται με αυτό το παιδάκι και την διαπαιδαγώγισή του.

Μπορείτε να με βοηθήσετε για να μπορέσω να βοηθήσω και εγώ τους κουμπάρους μου;

Για πιο λόγο υπάρχει μέσα του τόση οργή; είναι μόλις 2 χρονών.

Μήπως του γίνονται όλα τα χατήρια και γι΄αυτό όταν δεν του τα κάνουμε συμπεριφέται έτσι; αλλά γιατί όμως να συμπεριφέρεται έτσι;

 

Εκτιμώ προκαταβολικά την βοηθειά σας!

Λίνα από Κεφαλονιά

[θεοδώρα3]

Είναι συχνό φαινόμενο και έντονο η επιθετικότητα των μικρών παιδιών τα τελευταία χρόνια. Τα έχουν όλα. Εκτός από πειθαρχία σε κάποιον. Δεν είναι ανάγκη να το χτυπήσεις για να νιώσει ότι πρέπει να πειθαρχεί σε κάποιον. Είναι μαθήματα που τα παίρνει καθημερινά από τους γονείς. Αν οι γονείς δεν πειθαρχούν στον εαυτό τους ή ο ένας στον άλλο αμφίδρομα και υπάρχει ίσως μονομερής σχέση, τότε και το παιδί δεν παίρνει το παράδειγμα της υπακοής στους γονείς. Ακόμα και αν κάτι τέτοιο ίσως δεν συντρέχει, μπορεί οι παπούδες και οι γιαγιάδες να κάνουν ζημιά με το παραχάιδεμα και με το να δίνουν την εντύπωση στο παιδί ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Και αν αυτό κάποια στιγμή δε γίνει, τότε το παιδί μπλοκάρει και κάνει ό,τι δει ότι περνάει. Αν το κλάμα δεν περνάει, τότε δοκιμάζει τις φωνές και τα ουρλιαχτά ή καλή ώρα τη σωματική βία. Δεν είναι ανάγκη να το έχει χτυπήσει κάποιος για να ξέρει πώς χτυπάνε.Υπάρχει έμφυτο.

Μία άλλη περίπτωση είναι ο μικρός, είναι και αντράκι, να νιώθει καταπίεση, εάν κάποιος είναι από πάνω του και το νταντεύει. Τα μικρά θέλουν κι αυτά το χώρο τους. Ειδικά τα μοναχοπαίδια πάσχουν σε αυτό. Ένα μικρό κορίτσι είχε το παραχάιδεμα από όλους και δεν έμενε μόνο του , και έρχισε να ξεσπάει αυνανιζόμενο μπροστά σε όλους, γιατί αυτό του έδινε την ψευδαίσθηση ότι έχει μία ιδιωτική στιγμή ευχαρίστησης. Μόλις το αφήσανε λίγο και δεν του δίνανε σημασία το έκοψε και έπαιζε περισσότερο με τα παιχνίδια του.

Και το μάλωμα χρειάζεται , γιατί δείχνει αυθορμητισμό και ειλικρίνεια από τους άλλους όταν τους ενοχλεί κάτι. Τα παιδιά αντιλαμβάνονται πολύ καλά όταν ο άλλος υποκρίνεται για να μην το δυσαρεστήσει. Επιπλέον με το μάλωμα μπαίνουν και κάποια όρια. Αν αυτά δεν υπάρχουν, τότε αισθάνεται ανασφάλεια μέσα του και κάνει σκανταλιές και έχει περίεργη συμπεριφορά προκαλώντας υποσυνήδειτα ένα μάλωμα για να νιώσει ότι ο άλλος ενδιαφέρεται.

Κάποια παιδιά από την υπερπροστασία και φορτικότητα των μεγάλων βάζουν ακόμα και τη ζωή τους σε κίνδυνο, με επίγνωση του τι κάνουν , έτσι για να τους προκαλέσουν το φόβο και την αγωνία, ως τιμωρία για την καταπίεση που του ασκούν.

Αυτά μου έρχονται τώρα στο μυαλό. Πάντως είναι δύσκολο να αλλάξει κάποιος τρίτος αυτό το παιδί, καθώς θα πρέπει πρώτα να βοηθηθούν οι γονείς στο να συνειδητοποιήσουν τι είναι αυτό που το προκαλεί, τι είναι αυτό που κάνουν λάθος. Όχι μόνο απέναντι στο παιδί, αλλά και στη μεταξύ τους σχέση, γιατί η σχέση αντικατοπτρίζεται στη συμπεριφορά του παιδιού.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε και την ολέθρια επίδραση της τηλεόρασης, ακόμα και σε παιδικά προγράμματα που δίνουν άψογα μαθήματα οργής, επιθετικότητας και βίας και πονηριάς.

[ταξιάρχης]

καλημέρα ! ο γιος μου είναι (2χρ+2μην) με τα ίεξής χαρακτηριστικά :ειναι αρκετά ζωηρος, μιλάει καλά και πολυ για την ηλικια του, 'ανθεκτικός' στον πόνο, σε μας τραβαει και καμια κουτουλια ή σφαλιαρα.Επίσης σε παιδότοπους χτυπάει άλλα παιδάκια, βάζει τα κλαματα όταν του παίρνουν τα παιχνίδια κυρίως τα αυτοκίνητα στους παιδότοπους τα έχει τρέλα! Τώρα τον ξεκίνησα και βρεφονηπιακό μήπως εκεί αλλάξει λιγάκι!!! τίποτα ενώ είναι κοινωνικός, τακτοποιεί τα παιχνίδια του, όταν όμως του πάρουν κάτι που παίζει το πιάνει τρέλα και χτυπάει σαν "τρελό". η δασκάλα του έχει πάθει πλάκα...δεν τον προλαβαίνει....

 

Μου είπαν όμως οτι όλα τα παιδάκια περνούν τέτοιες φάσεις και μετά ηρεμούν...

Εγώ τι να κάνω που τον βλέπω να ορμάει? να τον χτυπάω? του το λέω συνέχεια "ξέρεις δεν είναι σωστό να χτυπάς τα άλλα παιδάκια γιατί πονάνε και κλαίνε κ.τ.λ" αλλά τίποτα. Υπόψην ότι ζεί σε πολύ ήρεμο περιβάλλον ποτέ δεν έχει ακούσει φωνές από εμάς , ούτε τσακωμούς! λοιπόν? αν έχει κανείς καμιά ανάλογη περίπτωση περάσει ας μας καταθέσει την άποψη του μήπως και βρούμε καμιά "συνταγή" και εμείς.....φιλιά