ΝΑ ΧΤΥΠΑΕΙ?

[foanto]

ΒΟΗΘΕΙΑ! Εχω πελαγωσει! Λεμε στα παιδακια μας να μην χτυπανε γιατι δεν πρεπει και καμαρωνουμε οταν μας βγαζουν ασπροπροσωπους. Τι γινεται ομως αν καποιο αλλο παιδακι (μεγαλυτερο η οχι) εχει επιθετικη συμπεριφορα? να ανταποδιδουν? να φευγουν? και αν φευγουν μηπως ετσι θα κανουν και γενικοτερα στη ζωη τους?

[alcyon]

Διάβασε εδώ....

http://parents.org.gr/psych/a39

[DALIA]

προσπαθώ να βρω το θεμα παραδειγματα προς αποφυγη...αν μπορει κάποιος να βοηθησει.. θα σε βοηθησει πολυ..

εγω προσωπικα όταν δεχοταν επιθεση από καποιο παιδάκι ποτε δεν τον μαλωσα οταν και ο δικος μου εκανε το ιδιο..δεν το μετανιωσα ποτε...αντιθετα με 2 φιλες μου που απετρεπαν τα παιδιά τους και τα 2 έχουν μειωμένη αυτοπεποιθηση και προβλημα με τα άλλα παιδια στα προνηπια και νηπια αντιστοιχα... το ένα το πηρε και πιο βαρυα παρουσιασε κεκεδισμό αυτό δεν το εβγαλα από το μυαλο μου η παιδοψυχολογος από το κεντρο της το ειπε...

παρόλλο που τον αφηνα να επιτιθεται τωρα πλεον τις διαφορες του τις περισσοτερες φορες της λύνει λεκτικά...και ιδιαιτερα με μεγαλυτερα παιδακια....( μαλλον φυλαει τα νωτα του )

[micnat]

Εδώ

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=11558

[foanto]

Ευχαριστω ολες για τις συμβουλες. και εγω αυτο προσπαθω να κανω αλλα εχω διαφωνια με τον αντρα μου. Δεν θελω να γινουν ουτε δειλα αλλα ουτε και .... τρελα!!!

[DALIA]

Εδώ

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=11558

 

ε όταν λέω εγώ ότι είσαι θησαυρός να μ'ακούτε

[micnat]

Εδώ

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=11558

 

ε όταν λέω εγώ ότι είσαι θησαυρός να μ'ακούτε

Το έχω μέσα μου το ψάξιμο

 

Για το θέμα πάντως, είμαι της άποψης κατ'αρχήν να αφήνεται το παιδί να μετρήσει μόνο του τις "δυνάμεις" του (θεωρητικά το λέω, δεν εννοώ μπράτσα) και να πάρει τη θέση του στην κοινωνία του - στο σχολείο, στις κούνιες στο σπίτι κλπ, χωρίς εξωτερική επέμβαση από το γονιό. Έτσι θα δει πως κάποιες φορές θα τον παίρνει να διεκδικήσει και να επιβληθεί, άλλες όμως θα δεί πως είναι καλύτερα να αποφύγει τη σύγκρουση και να απομακρυνθεί.

Όλα τα παραπάνω βέβαια τα λέω με προϋπόθεση πως δε θα μαλλιοτραβιούνται οι αντίπαλοι, σε περίπτωση που αρχίσουν οι χειροδικίες προφανώς θα χρειαστεί επέμβαση...

Επίσης, το θεωρώ πολύ σημαντικό τα παιδάκια να προστατεύουν τα μικρότερα παιδάκια, για να μάθουν να υπερασπίζονται τους αδύνατους...

[dora]

Εγω προσωπικα τον αφηνω... Δεν τον αφηνω γενικοτερα να χτυπαει παιδακια, να παιρνει παιχνιδια κλπ κλπ και τον μαλωνω. του μαθαινω οτι ζηταμε (ειναι και 27 μηνων που ειναι περιεργη ηλικια) αλλα οταν καποιο αλλο του επιτεθει και αυτος αμυνθει δεν ανττιδραω... Πχ στον παιδοτοπο που παμε συχνα ειναι συνηθως ο μικροτερος.. Εχει τυχει πολλες φορες μεγαλυτερα παιδακια (τα οποια εχουν υποτιμησει τη δυναμη του Χαρη λογο του μεγεθους του) να του την "πεσουν"

Ο Χαρης ομως ειναι πολυ δυνατο παιδι και εχει αυτο που λεμε "βαρυ χερι" Επισης ξερει οτι οταν καποιον δεν τον κανουμε καλα με τα χερια μας, μπορουμε καλιστα να του ριξουμε μια μπουλντοζα στο κεφαλι (αυτοδιδακτος ειναι μην νομιζετε οτι μαθαινω τετοια στο παιδι.. ) Οποτε εχει τυχει πολλες φορες να βγουν απο τον παιδοτοπο ενα πολυ κλαμμενο (το μεγαλο) και ενα μισοκλαμμενο (ο Χαρης) και η κοπελα να μας πει οτι το αλλο παιδακι τον εσπρωξε και τον πεταξε κατω για να του παρει το ποδηλατο και ο Χαρης του εφερε το ποδηλατο στο κεφαλι..

Και φανταστειτε οτι ειναι ενα πολυ μα πολυ ησυχο παιδακι...

[Aggeloudia]

προσπαθώ να βρω το θεμα παραδειγματα προς αποφυγη...αν μπορει κάποιος να βοηθησει.. θα σε βοηθησει πολυ..

εγω προσωπικα όταν δεχοταν επιθεση από καποιο παιδάκι ποτε δεν τον μαλωσα οταν και ο δικος μου εκανε το ιδιο..δεν το μετανιωσα ποτε...αντιθετα με 2 φιλες μου που απετρεπαν τα παιδιά τους και τα 2 έχουν μειωμένη αυτοπεποιθηση και προβλημα με τα άλλα παιδια στα προνηπια και νηπια αντιστοιχα... το ένα το πηρε και πιο βαρυα παρουσιασε κεκεδισμό αυτό δεν το εβγαλα από το μυαλο μου η παιδοψυχολογος από το κεντρο της το ειπε...

παρόλλο που τον αφηνα να επιτιθεται τωρα πλεον τις διαφορες του τις περισσοτερες φορες της λύνει λεκτικά...και ιδιαιτερα με μεγαλυτερα παιδακια....( μαλλον φυλαει τα νωτα του )

 

αυτό ακουσα και απο μια παιδοψυχολογο στην τηλεοραση, σε μεσες άκρες...

[Μαρια Στυλιανακη]

Είναι πολύ σημαντικό να ενθαρρύνετε το παιδί σας να επεμβαίνει το ίδιο και να εκφράζεται αντί να το κάνετε εσείς για αυτό. Με αυτό το τρόπο του δίνετε τα εργαλεία που θα χρειαστεί για να επιλύει μόνο του τα προβλήματα που προκύπτουν - την αίσθηση δηλαδή ότι είναι ικανό να καταφέρει αυτό, ακόμα και μόνο του.

 

Για να το επιτύχετε αυτό μην ξεχνάτε πάντα να δίνετε ένα παράδειγμα (όπως αυτά που αναφέρονται πιο πάνω) στο παιδί σας, καθοδηγώντας το - πείτε δηλαδή την πρώτη φράση εσείς τις πρώτες φορές και ζητήστε του να πεί αυτό που λέτε εσείς, συγχρόνως. Μην το πιέσετε να πεί κάτι, απλώς "εκπροσωπήστε" το σε τέτοιες διενέξεις μιλώντας σαν να μιλάει εκείνο ειδικά εάν είναι κάτω των 3 ετών.

 

απο το άρθρο που παρέθεσε η alcyon!

 

"Άου, με χτύπησε!"

http://parents.org.gr/psych/a39

 

Απο την στιγμή που τα παιδιά μιλάνε,

θεωρώ οτι έχει πολύ μεγάλη σημασία να μαθαίνουν να λύνουν με λεκτικό τρόπο τις όποιες διενέξεις, αντί να ανταποδίδουν προς συμμόρφωση...

 

με το να τα ενθαρύνουμε να εκφράζονται λεκτικά και να βλέπουν το αποτέλεσμα της πράξης,

 

τους δείχνουμε την δύναμη του λόγου τους - φανταστείτε πως νιωθει ένα παιδί που ξέρει οτι τα λόγια του έχουν δύναμη,

 

με ενα παιδί που πιστεύει ότι ότι και να πει δεν έχει νόημα, αλλά νόημα θα έχει μόνο μια πράξη αντίστοιχη βίαιη.

 

νομίζω οτι είναι ένα απαισιόδοξο συναίσθημα, ματαιότητα ?, που μεταδίδεται εκείνη τη στιγμή στο παιδί...

[elenik]

Eγω οταν εγινε κατι παρομοιο στον παιδικο του ειπα να το λεει στην δασκαλα γιατι η βια γενναει βια.

Μου λεει το ειπα και αυτος το ξαναεκανε παλι μετα κλπ. Ειχαμε φτασει σε σημειο να μην θελει να παει παιδικο.

 

Οποτε του ειπα "Το λες στην δασκαλα μια και σε εκεινον οτι σε ποναει αυτο που κανει δυνατα βαζοντας το χερι μπροστα , αν το ξανακανει το ξαναλες, την τριτη ορμα του κι εσυ :oops:". Το κακο ειναι οτι για ενα διαστημα ο Βασιλης εκανε απ ευθειας το 3ο και δεν ηξερα τι να κανω αλλα τελικα ευτυχως υποχωρησε το αλλο παιδακι (ειδε οτι ο δικος μου δεν ειναι σακος ) .

 

Δεν ειναι αναγκη να χτυπησει το αλλο παιδι. Απλα να το αποτρεψει ή να του φωναξει δυνατα "σταματα ποναω"θα ηταν το ιδανικο. Αν ομως συνεχιζει τι να κανει κι ο δικος μου? Η εγω θα επεμβω ή εκεινος και δεν ξερω τι ειναι καλυτερο. Να ξερει οτι "καθαριζει "η μαμα παλι δεν θα μου αρεσε.

[alcyon]

Εμπειρία από παιδικό σταθμό δεν έχω... Όμως επειδή τα έχω όλα στο σπίτι και κατά καιρούς έχουμε και τέτοια εγώ τους προτείνω να λένε στο άλλο παιδί "μη με χτυπάς, πονάει" και να το αποτρέπουν διώχνοντάς το (αν χρειαστεί ας το σπρώξουν). Τονίζω πως δεν αφήνουμε ΚΑΝΕΝΑΝ να μας πονάει... ούτε τη μαμά, ούτε το μπαμπα, ούτε συγγενείς, ούτε άλλα παιδιά.

[mmaria]

γεια, ειμαι νεα στο φορουμ, γιαυτο και μαλλον το προηγουμενο μηνυμα μου δεν καταφερα να το στειλω.

ξαναγραφω λοιπον. ξερω οτι το θεμα ειναι παλιο, αλλα εφοσον η διαχειριση ζηταει να μην ανοιγουμε συνεχως νεα θεματα ενω υπαρχουν αντιστοιχα παλια, προσπαθω να το ακολουθησω.

ο γιος μου (2χρ+2μην) ειναι αρκετα ζωηρος, μιλαει καλα και πολυ για την ηλικια του, 'ανθεκτικος' στον πονο, σε μας τραβαει και καμια κουτουλια ή σφαλιαρα. ομως στην παιδικη χαρα, οταν τον χτυπησουν (συνομηλικοι) δεν κανει τιποτα. δεν ανταποδισει, δεν φευγει, δεν βαζει τα κλαματα, δεν φωναζει.

προχθες που ξαπλωναν στο γκαζον και επαιζα κι εγω μαζι τους, ο φιλος του τον κλοτσησε στο κεφαλι και δικος μου δεν εβγαλε κιχ. σε αλλη φαση τον εριξε κατω (οκ μεχρι εδω) και τον παταγε στο στερνο, παλι τιποτα!

ομολογω οτι (καλως ή κακως) του ειπα να μην καθεται και τις τρωει, αλλα να φωναζει ή και να ανταποδιδει. τιποτα!

με προβληματιζει τι μπορει να γινει οταν δεν θα τον κοιταζω συνεχεια. φυσικα δεν θελω να παρεμβαινω, αλλα σε τετοια φαση που ειναι 'λιγο' επικινδυνα? τι να κανω?

[ταξιάρχης]

καλημέρα mmaria! ο γιος μου είναι συνομίληκος με τον δικό σου (2χρ+2μην) !¨Εχουν τα ίδια χαρακτηριστικά εν μέρει :ειναι αρκετά ζωηρος, μιλάει καλά και πολυ για την ηλικια του, 'ανθεκτικός' στον πόνο, σε μας τραβαει και καμια κουτουλια ή σφαλιαρα. Με τη διαφορά ότι: σε παιδότοπους χτυπάει άλλα παιδάκια, βάζει τα κλαματα όταν του παίρνουν τα παιχνίδια κυρίως τα αυτοκίνητα στους παιδότοπους τα έχει τρέλα! Τώρα τον ξεκίνησα και βρεφονηπιακό μήπως εκεί αλλάξει λιγάκι!!! τίποτα ενώ είναι κοινωνικός, τακτοποιεί τα παιχνίδια του, όταν όμως του πάρουν κάτι που παίζει το πιάνει τρέλα και χτυπάει σαν "τρελό". η δασκάλα του έχει πάθει πλάκα...δεν τον προλαβαίνει....

 

σκέψου και αυτήν την περίπτωση να μην τον προλαβαίνεις από το ξύλο που δίνει!!! σαν τον δικό μου!! μου είπαν όμως οτι όλα τα παιδάκια περνούν τέτοιες φάσεις και μετά ηρεμούν...

Εγώ τι να κάνω που τον βλέπω να ορμάει? να τον χτυπάω? του το λέω συνέχεια "ξέρεις δεν είναι σωστό να χτυπάς τα άλλα παιδάκια γιατί πονάνε και κλαίνε κ.τ.λ" αλλά τίποτα. λοιπόν? αν έχεις κανείς καμιά ανάλογη περίπτωση περάσει ας μας καταθέσει την άποψη του μήπως και βρούμε καμιά "συνταγή" και εμείς.....φιλιά

[eleni_k]

καλημέρα mmaria! ο γιος μου είναι συνομίληκος με τον δικό σου (2χρ+2μην) !¨Εχουν τα ίδια χαρακτηριστικά εν μέρει :ειναι αρκετά ζωηρος, μιλάει καλά και πολυ για την ηλικια του, 'ανθεκτικός' στον πόνο, σε μας τραβαει και καμια κουτουλια ή σφαλιαρα. Με τη διαφορά ότι: σε παιδότοπους χτυπάει άλλα παιδάκια, βάζει τα κλαματα όταν του παίρνουν τα παιχνίδια κυρίως τα αυτοκίνητα στους παιδότοπους τα έχει τρέλα! Τώρα τον ξεκίνησα και βρεφονηπιακό μήπως εκεί αλλάξει λιγάκι!!! τίποτα ενώ είναι κοινωνικός, τακτοποιεί τα παιχνίδια του, όταν όμως του πάρουν κάτι που παίζει το πιάνει τρέλα και χτυπάει σαν "τρελό". η δασκάλα του έχει πάθει πλάκα...δεν τον προλαβαίνει....

 

σκέψου και αυτήν την περίπτωση να μην τον προλαβαίνεις από το ξύλο που δίνει!!! σαν τον δικό μου!! μου είπαν όμως οτι όλα τα παιδάκια περνούν τέτοιες φάσεις και μετά ηρεμούν...

Εγώ τι να κάνω που τον βλέπω να ορμάει? να τον χτυπάω? του το λέω συνέχεια "ξέρεις δεν είναι σωστό να χτυπάς τα άλλα παιδάκια γιατί πονάνε και κλαίνε κ.τ.λ" αλλά τίποτα. λοιπόν? αν έχεις κανείς καμιά ανάλογη περίπτωση περάσει ας μας καταθέσει την άποψη του μήπως και βρούμε καμιά "συνταγή" και εμείς.....φιλιά

 

Ταξιάρχη, το καλοκαίρι που η κόρη μου ήταν 2 χρονών περάσαμε την φάση που περιγράφεις... Ξέρω πως είναι να έρχεσαι σε τόσο άσχημη θέση όταν το παιδί σου χωρίς λόγο αρπάζει τα ξένα παιδάκια. Είχα απελπιστεί γιατί ούτε με το καλό αλλά ούτε και με την τιμωρία κατάφερα κάτι. Αυτό που δούλεψε για μας ήταν "η λογική συνέπεια". Δηλαδή προειδοποίηση πριν πάμε στις κούνιες με πολύ μαλακό τρόπο ότι "πάμε στις κούνιες για να περάσουμε καλά και να παίξεις με άλλα παιδάκια. Αν όμως με οποιοδήποτε τρόπο κάνεις δυστυχισμένο κάποιο άλλο παιδάκι θα σηκωθούμε και θα φύγουμε χωρίς να το συζητήσουμε άλλο". Για αρχή επιλέξαμε κοντινές παιδικές χαρές και δεν παίρναμε μαζί κανένα παιχνίδι ή ποδήλατο μιας και ξέραμε ότι το πολύ σε 5 λεπτά θα φεύγαμε. Όντως έτσι έγινε, με το που πήγαμε την πρώτη φορά, καλά καλά δεν είχαμε κλείσει την πόρτα της παιδικής χαράς, η Μυρτώ όρμηξε να πάρει το ποδήλατο ενός κοριτσιού και αφού δεν της το έδωσε την άρχισε στις σφαλιάρες! Το αίμα μου ανέβηκε στο κεφάλι αλλά με πολύ ήρεμο τρόπο και ήπια φωνή, την πήραμε και φύγαμε. Εκείνη χτυπιόταν αλλά εμείς συζητούσαμε σαν να μην τρέχει τίποτα. Τα ίδια και την επόμενη και την μεθεπόμενη κτλ... Στο σπίτι στο μεταξύ εμείς φοβερά ήρεμοι και όταν έκλαιγε της έλεγα "στο χέρι σου είναι αν θα παίζεις στις κούνιες ή στο σπίτι". Η όλη διαδικασία δεν πήρε παραπάνω από μια εβδομάδα και μετά έστρωσε. Πάντως μετά τα 2 1/2 ούτως ή άλλως ηρέμησε και πλέον δεν σηκώνει χέρι σε άλλα παιδάκια. Φάση είναι θα περάσει, μην σε στεναχωρεί!!!