θηλασμος- μηπως παρερμηνευουμε τις αναγκες των μωρων μας???

[zouzoula]

μαμαδες γεια σας. θελω να μοιραστω μαζι σας την εμπειρια και τις σκεψεις μου

σχετικα με λαθη που πιθανον κανουμε στο θηλασμο. καταρχην για να μην παρεξηγηθω να πω οτι εχω συο παιδια, ενα αγορι 3,5 και την μπεμπα 2 μηνων. ειμαι φανατικα υπερ του θηλασμου και τον γιο μου τον θηλασα 15 μηνες και βεβαια και η μπεμπα τωρα θηλαζει αποκλειστικα. αρκει να σας πω οτι στην προηγουμενη εγκυμοσυνη αλλαξα μαιευτηριο και αναγκαστικα γιατρο στον 7ο μηνα για να μπορεσω να εχω το παιδι διπλα μου και να το θηλασω. στο θεμα μου τωρα.

ανακαλυψα με την κορη μου οτι την πιεζα για να φαει περισσοτερο απο οσο ηθελε.στις 40 μερες ειχε παρει δυο κιλα και ο γιατρος μου επισημανε οτι ισως δεν θελει τοσο φαγητο χωρις φυσικα να μου πει να σταματησω 'η οτιδηποτε αλλο.ο συγκεκριμενος ειναι υπερ του θηλασμου γι αυτο και τον διαλεξα.ολα αυτα με υποψιασαν και αρχισα να την παρατηρω καλυτερα.ειδα λοιπον οτι ερμηνευα την αναγκη της για υπνο και ησυχια για φαγητο. το καυμενο το παιδι μονο που δεν μου εφτυνε το στηθος στα μουτρα καποιες φορες.....

συμπτωματικα επεσε και στα χερια μου ενα βιβλιο με τιτλο secrets of the baby whisperer" και μπορω πια να αποκωδικωποιησω το κλαμα του παιδιου. τα γραφω ολα αυτα γιατι διαβαζω πολλες αγχωμενες μανουλες σαν κι εμενα στο forum και πολυ συχνα προβαλλεται η αποψη απο τις μαμαδες που θηλαζουν οτι το στηθος τα γιατρευει ολα. πιστευω οτι ειναι καλυτερα να ειμαστε ευελικτες για να μπορουμε να ικανοποιησουμε τις αναγκες των παιδιων μας.επισης θεωρω οτι πολλες φορες "κακομαθαινουμε" τα παιδια με το στηθος και φτανουν σε μια ηλικια που πια δεν μπορουμε 'ή δεν θελουμε να ειμαστε με το στηθος διαθεσιμο 24 ωρες το 24ωρο και τοτε υποφερουμε και εμεις αλλα κυριως τα παιδια που δεν καταλαβαινουν γιατι να κοψουν μια αγαπημενη συνηθεια.

εν ολιγοις πιστευω οτι "παν μετρον αριστον" και δεν το λεω με την ποσοτικη εννοια. ελπιζω να μην σας κουρασα με το μεγαλο ποστ

[katerina24]

μακαρι να τον "κακομαθαινα" τον Μανωλακο με το στηθος!!!!

ξερεις τι εχω περασει εγω με εντονους κολικους ,δοντια κι αστατο υπνο?????

σε αυτη τη περιπτωση θεωρω πως ειναι ωραιο να τα κακομαθαινουμε και να βρισκουν το γιατρικο τους εκει.

η αποψη μου παντα και ισως εχεις δικιο αλλα εγω ετσι το βλεπω.

[yogini]

Εχεις δικιο....πχ διαβαζα οτι οταν βαζει τα χερακια του στο στομα πειναει αλλα εμενα που εχει παρει και πιπιλα το κανει οταν θελει να πιπιλισει μετα το φαι ή και για να κοιμηθεί (παλι αφου τον εχω θηλασει και δεν βαζει με τιποτα το στηθος στο στομα) του....αμα του εδινα συνεχεια το στηθος θα ήταν παιδοβουβαλο (ειναι ήδη δηλαδη μου φαινεται)

Επισης οταν κλαιει προσπαθω να τον εχω στο στηθος κοντα που και καλα ηρεμει αλλα τζίφος!....το καθε παιδι ειναι διαφορετικό και γι'αυτο πρεπει να φιλτραρουμε τις πληροφοριες που διαβαζουμε αλλιως θα ψαχνομαστε να βρουμε τι στραβο εχει το παιδι μας και που καναμε λαθος.

[dooo]

κράτα κριτική στάση απέναντι στο baby whisperer. Λέει αρκετές ανακρίβειες, καλά καμουφλαρισμένες...

[lst]

zouzoula, προσωπικά επειδή έχουμε ένα θέμα με το βάρος προσφέρω σχεδόν συνέχεια το στήθος στο μωρό - εκείνο απλά όταν δε θέλει να φάει γυρίζει το κεφαλάκι του από την άλλη ή καμιά φορά το πιάνει για λίγο και το αφήνει αμέσως.

Το παιδί ξέρει καλύτερα από μας -

τώρα που λες για τη διακοπή μιας αγαπημένη συνήθειας: τον πρώτο χρόνο του παιδιού δεν είναι θέμα συνήθειας αλλά θέμα επιβίωσής του - από κει και πέρα είναι ακριβώς το θέμα αν μπορούμε ή αν θέλουμε (εμείς ή και το ίδιο το παιδί), απλά η κάθε αλλαγή θα πρέπει να γίνεται σταδιακά

Σκέφτομαι τα δύο μεγαλύτερα παιδιά μου που δεν κατάφερα να θηλάσω όπως ήθελα. Ο μικρός είχε πιπίλα μέχρι 2-2,5 χρονών και προσπαθούσα από πολύ νωρίτερα να του την κόψω - ήταν μια αγαπημένη συνήθειά του, αλλά αυτή θεωρώ ότι δεν του πρόσφερε τίποτα (για κάποιο λόγο όμως την ήθελε) .Βεβαια κανένας δεν έλεγε τίποτα όταν τον έβλεπε με την πιπίλα στο στόμα, ενώ αντίθετα οι περισσότεροι σοκάρονται αν δουν ένα παιδί αυτής της ηλικίας να θηλάζει

όπως έχει χιλιοειπωθεί ήδη, το στήθος δεν είναι μόνο φαγητό,είναι και αγκαλιά , που σημαίνει ασφάλεια, αγάπη, ηρεμία, αποδοχή, σιγουριά, πράγματα που επίσης χρειάζονται τα παιδιά (ανεξαρτήτως ηλικίας)

 

Δεν ξέρω αν βγήκα εκτός, αλλά αυτά μου ήρθαν

[Dimitrali]

Επίσης, θα πρέπει να καταλάβουμε όλες μας ότι όσο κι αν μοιάζουνε οι αντιδράσεις των μωρών μας, μολαταύτα καθένα τους είναι ένα μικρό ανθρωπάκι με προσωπικότητα που σχηματίζεται από τη στιγμή της σύλληψής τους.

Και η δικιά μου παίρνει πιπίλα και πότε βάζει την πιπίλα πότε το χέρι στο στόμα για να κοιμηθεί... Καμιά φορά, κυρίως το βράδυ θέλει και το στήθος αλλά νομίζω πως το έχει συνδέσει κυρίως με το φαγητό της. Τις πιο πολλές φορές που θέλει να βάλει τη... μαμά στο στόμα μου πιάνει το πιγούνι και του αλλάζει τα φώτα!!!!!!!!!!!!

Εγώ που έχω 3 παιδιά δε θα μπορούσα με τίποτα να την έχω διαρκώς στο στήθος. Είναι και οι άλλες δυο που χρειάζονται κι εκείνες την αγκαλίτσα της μαμάς κι έχουν κι εκείνες τα βασανάκια τους...

Τώρα όσο για το βάρος... είναι ήδη 8.100 kg... E, δεν τη θρέφω και για σφάξιμο!

[zouzoula]

κράτα κριτική στάση απέναντι στο baby whisperer. Λέει αρκετές ανακρίβειες, καλά καμουφλαρισμένες...

 

δεν θεωρω οτι το συγκεκριμενο βιβλιο διεκδικει δαφνες επιστημονικης εγκυροτητας αλλα σε καποια πραγματα μου ανοιξε τα ματια. πχ ουτε καν ηξερα οτι τα μωρα κουραζονται απο τα πολλα ερεθισματα 'η γιατι απλως ειναι κουρασμενα. το βασικο ειναι να ειμαστε ανοιχτοι για να μπορουμε να καταλαβουμε τις αναγκες του μωρου μας πραγμα πολυ δυσκολο ουτως 'η αλλως. εγω ας πουμε ειμαι σιγουρη οτι μετεφερα την εμπειρια μου απο το πρωτο παιδι και περιμενα να αντιδραει και η μικρη το ιδιο. ειμαι περιεργη ομως για τις ανακριβειες που εχεις εντοπισει. κανενα παραδειγμα?

[aglaia]

κράτα κριτική στάση απέναντι στο baby whisperer. Λέει αρκετές ανακρίβειες, καλά καμουφλαρισμένες...

 

ειμαι περιεργη ομως για τις ανακριβειες που εχεις εντοπισει. κανενα παραδειγμα?

 

δεν το έχω διαβάσει αλλά σας μεταφέρω κάτι περισσότερο από ανακρίβειες έτσι όπως τα βρήκα εδώ:

 

http://www.storknet.com/bookshelf/babywhisperer.htm

 

Διάλεξα αυτά τα αποσπάσματα γιατί μπορώ να ελέγξω πόσο επιστημονικά ανακριβή είναι και κυρίως γιατί η αναγνώστρια αναφέρει τις σελίδες, οπότε κάποιος που έχει το βιβλίο μπορεί εύκολα να τα ελέγξει.

 

In the Eating section, it became very clear to me that Ms. Hogg is not a vocal advocate of breastfeeding. She seems to fall in the camp of those that say, "Do it if it comes easily, but if it doesn't, then switch to formula so that you can be happy." Breastfeeding advocates will take issue with her views, I am sure. For instance, Ms. Hogg seems to imply in her chart on page 43 that feeding a baby on demand leads to baby setting the schedule, parents having "no life" and confusion and chaos in the house. Yet any breastfeeding advocate will assert that babies ought to be fed on demand, for a variety of reasons. She would have breastfed babies eating no more than every 2.5 to 3 hours by their fourth day of life, according to her chart on page 105.

 

In the Sleeping section, Ms. Hogg makes it very clear that babies should most definitely not co-sleep, nor should they be put to sleep by any means such as rocking, bouncing, nursing/feeding, lying on a parent's chest or using a pacifier. She firmly believes that babies need to develop their own self-soothing techniques, to foster that independence that she speaks of. She has some good pointers on recognizing the signs of sleepiness in your baby and recommends that parents learn the signs of sleepiness in their own babies. She talks about the three stages of sleep on page 175, and of what causes sleep problems in page 181. She says, "Most sleep problems occur because one of the following happens before bedtime: baby is nursed, baby is walked around, baby is rocked or jiggled, baby is allowed to fall asleep on an adult's chest, or when baby is asleep, parents rush in at the first little whimper. She might have fallen back to sleep on her own without their well-meaning interference. But then she becomes accustomed to her parents' rescuing her."

[zouzoula]

ειναι προφανες οτι το θεμα του θηλασμου ειναι ευαισθητο και μοιαζει σα να διαλεγει κανεις στρατοπεδο. ειναι επισης ιστορικα βεβαιο οτι κατα καιρους και αναλογα την κουλτουρα διαφορες " επιστημονικες" θεωριες γινονται δημοφιλεις 'η και κυριαρχες. σκεφτειτε απο ποσες γυναικες μια 'η δυο γενιες πισω εχετε ακουσει " μην το παιρνεις αγκαλια, θα το κακομαθεις."σε τελικη αναλυση ποιος θα μας πει αν επιστημονικα ειναι σωστο να παιρνουμε τα παιδια στο κρεβατι μας 'η οχι? αυτο ειναι θεμα προσωπικης επιλογης και οικογενειακων συνθηκων. αυτο ομως που με ενοχλει ειναι οι απολυτες αποψεις και προκαλω οποιονδηποτε γονεα υποστηριζει οτι πρεπει να θηλαζεις το παιδι on demand και να το εχεις στο κρεβατι σου ποσο χρονο αντεχεις να το κανεις πραγματικα με την καρδια σου και με χαμογελο. που ειναι λοιπον το κακο στο να λαμβανεις υποψη σου τις αναγκες ολων στην οικογενεια? κι αν καποιος κανει τρια παιδια θα πρεπει να κοιμουνται ολοι μαζι? και το ζευγαρι τι γινεται? δινει ραντεβου στην τραπεζαρια και απλως προσευχεται να μην χρειαστει το μωρο 1,5 ετους να θηλασει on demand? μηπως, λεω μηπως μερικες απο εμας αισθανομαστε τοσο σημαντικες οταν θηλαζουμε -και φυσικα ειμαστε- και καλυπτουμε αλλες μας αναγκες μεσω του μωρου και της πληρους αφοσιωσης σε αυτο?

[Μαρία Κ.]

σε τελικη αναλυση ποιος θα μας πει αν επιστημονικα ειναι σωστο να παιρνουμε τα παιδια στο κρεβατι μας 'η οχι? αυτο ειναι θεμα προσωπικης επιλογης και οικογενειακων συνθηκων

 

κανεις δεν προκειται να σου το πει αυτο.. το θεμα ειναι τι ταιριαζει σε εσενα.. εγω ας πουμε προτιμουσα να θηλαζω ορθια στον καναπε και να διαβαζω ή να βλεπω τηλεοραση οσο χρειαζόταν παρα να κοιμηθω με το μωρο στο διπλο κρεβατι.. Δεν μπορουσα... δεν ημουν ηρεμη..

αν ημουν αποκαμωμενη ξαπλωνα μαζι της στον καναπε.. αλλες μαμαδες εχουν ενα στρωματακι στο δωματιο του μωρου και κοιμουνται εκει μαζι.. ο,τι θελεις κάνεις.

 

αυτο ομως που με ενοχλει ειναι οι απολυτες αποψεις και προκαλω οποιονδηποτε γονεα υποστηριζει οτι πρεπει να θηλαζεις το παιδι on demand

 

αν δεν το κανεις θετεις σε κινδυνο την υγεια του. εσυ αν πεινασεις νωριτερα θα περιμενεις να παει 2:05 για να φας? και στο κατω κατω εσυ και εγω εχουμε και αποθεματα... ενα βρεφος αναπτυσσεται με τρελους ρυθμους.. θα του το στερησεις?

 

 

και να το εχεις στο κρεβατι σου ποσο χρονο αντεχεις να το κανεις πραγματικα με την καρδια σου και με χαμογελο.

 

μπορουν να στο πουν με βεβαιοτητα οι μαμαδες στο καφε μας που το κανουν!!! σιγουρα γινεται εφοσον το εχεις επιλεξει

 

 

που ειναι λοιπον το κακο στο να λαμβανεις υποψη σου τις αναγκες ολων στην οικογενεια? κι αν καποιος κανει τρια παιδια θα πρεπει να κοιμουνται ολοι μαζι? και το ζευγαρι τι γινεται? δινει ραντεβου στην τραπεζαρια και απλως προσευχεται να μην χρειαστει το μωρο 1,5 ετους να θηλασει on demand?

 

δεν ειναι καθολου κακο και ολες μας παλευουμε καθε μερα με τα λεπτα να καταφερουμε να τα συνδυασουμε..

και αν το παιδι που λες ουτως ή αλλως σηκωθει και εσυ δεν το θηλασεις το ραντεβου δεν εχει παει περιπατο?

 

 

μηπως, λεω μηπως μερικες απο εμας αισθανομαστε τοσο σημαντικες οταν θηλαζουμε -και φυσικα ειμαστε- και καλυπτουμε αλλες μας αναγκες μεσω του μωρου και της πληρους αφοσιωσης σε αυτο

 

οταν εγκυμονουμε, γενναμε και ανατρεφουμε τα παιδια μας, τα παρατηρουμε να ανατπυσσονται δεν αισθανομαστε σημαντικες? ο θηλασμος τι διαφορα κανει δεν καταλαβαινω πραγματικα..

το να καλυπτεις αλλες σου αναγκες μεσα απο το παιδι ειναι μεγαλη κουβεντα.. οι γονεις σου δε σε πιεσαν ποτε να κανεις κατι που δε θελεις γιατι αυτο ειχαν φανταστει για σενα?

δυστυχως οι περισσοτεροι εχουν πεσει σε αυτην την παγιδα.. μη γελιομαστε.

[vera]

zouzoula, προσωπικά επειδή έχουμε ένα θέμα με το βάρος προσφέρω σχεδόν συνέχεια το στήθος στο μωρό - εκείνο απλά όταν δε θέλει να φάει γυρίζει το κεφαλάκι του από την άλλη ή καμιά φορά το πιάνει για λίγο και το αφήνει αμέσως.

Το παιδί ξέρει καλύτερα από μας -

 

Ακριβως αυτο οσον αφορα το θηλασμο......

 

Τωρα για τα υπολοιπα απο την στιγμη που γεννας ενα μωρο εχεις ευθυνη να το μεγαλωσεις κιολας, ακομα κι αν αυτο απαιτει να βαλεις πισω καποιες δικες σου αναγκες.......εμενα προσωπικα δεν με ενοχλει ακομα κι αν με κουραζει πολλες φορες........αλλωστε εκανα παιδι απο επιλογη και σε αρκετα μεγαλη ηλικια και δεν εχω δικαιολογιες "δεν γλεντησα....δεν διασκεδασα"...πρωτα βαζω το παιδι και μετα τα υπολοιπα........μεχρι να γινει πιο ανεξαρτητο και να μην εχει αναγκη απο την συνεχη μου επιβλεψη.

 

Αλλωστε θα πρεπε να απολαμβανουμε νομιζω, αυτη την περιοδο που το μωρακι μας εχει τοσο αναγκη και ειμαστε αυτοκολλητοι....σε λιγο καιρο ουτε στην αγκαλια μας θα καθεται και θα ψαχνει εμπειριες μακρια απο μας.....

[vera]

αυτο ειναι θεμα προσωπικης επιλογης και οικογενειακων συνθηκων. αυτο ομως που με ενοχλει ειναι οι απολυτες αποψεις και προκαλω οποιονδηποτε γονεα υποστηριζει οτι πρεπει να θηλαζεις το παιδι on demand και να το εχεις στο κρεβατι σου ποσο χρονο αντεχεις να το κανεις πραγματικα με την καρδια σου και με χαμογελο.

 

Δεν υπαρχει πρεπει αλλα το τι βολευει και μπορει να κανει ο καθενας......

 

Φυσικα και θα προτιμουσα να κοιμαμαι ωραια και ξενοιαστα χωρις το μωρο θεωρητικα (και χωρις το συζυγο που ροχαλιζει και μεταξυ μας λιγοτερο με ενοχλει το μωρο απο το τρακτερ ) αλλα αν αυτο σημαινει οτι θα ξυπναω καθε 1-2 ωρες επειδη κλαιει και με ψαχνει, η απο αγχος επειδη δεν το ακουω να κλαιει και να με ψαχνει, προτιμω να εχω τον μπομπιρα αγκαλιτσα και να κοιμομαστε ωραια μαζι χωρις αγχος.......μονο ετσι καταφερα να κοιμαμαι λιγο καλυτερα μετα απο ενα χρονο αυπνιας κι αυτο το συστημα λειτουργει για μενα.......δεν υπαρχει "πρεπει"! Και με χαμογελο ξυπναω καθε πρωι και αντικρυζω το μουτρακι του στο κρεββατι μας.....

 

Οταν μεγαλωσει λιγο το μωρο κι ανεξαρτοποιηθει θα παει στο κρεββατακι του (θα το επιθυμει πλεον το ιδιο).........

 

Σιγα τα αυγα κιολας λες και δεν καναμε η δεν θα προλαβουμε να κανουμε τα αισχη μας στο κρεββατι με τον συζυγο (κι εδω που τα λεμε ποτε δεν τα καναμε στο κρεββατι τωρα θα αρχισουμε? χαχαχα.....)

[politimi]

Ζouzoula, κατ αρχήν καλημέρα σου και να χαίρεσαι τα παιδάκια σου !

 

..Δεν είμαι σίγουρη τι ακριβώς θέλεις να πείς - που καλά κάνεις και εκφράζεις την γνώμη σου- αλλά είναι τόσο υποκειμενικά αυτά τα θέματα και προσωπικά, που κοινώς δεν μπορείς να βάλεις κανόνες και πλαφόν..

 

Περί ορέξεως ..

Ο κάθε γονιός κάνει αυτό που καταλαβαίνει σωστό για το παιδί του σύμφωνα με το μυαλό κ την καρδιά του.Τώρα τι μπορεί να κάνει σημαντικό τον καθένα δεν ξέρω. Για εμένα δεν είναι σημαντικό αν με θήλασε η μάνα μου / δεν το θυμάμαι, η παρουσία της μάνας είναι σημαντική απο μόνη της.

[aglaia]

προκαλω οποιονδηποτε γονεα υποστηριζει οτι πρεπει να θηλαζεις το παιδι on demand

 

Μην προκαλείς εμάς!

 

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και η Αμερικάνικη Ακαδημία Παιδιάτρων τα υποστηρίζουν ως επιστημονικά τεκμηριωμένες απόψεις.

 

Αυτή είναι η επιστημονικά τεκμηριωμένη άποψη με τα μέχρι τώρα δεδομένα.

Οι απόψεις της συγγραφέως είναι απλά αυθαιρεσίες που τυχαία ταιριάζουν σε μερικά μόνο παιδιά που τα καταφέρνουν, τα άλλα δεν πειράζει που δεν θα τα καταφέρουν (σύμφωνα πάντα με τη συγγραφέα)... και δεν πειράζει που τόσες μητέρες θα νιώσουν αποτυχημένες που δεν έβαλαν το μωρό τους στο προτεινόμενο από την συγγραφέα πρόγραμμα...

 

και να το εχεις στο κρεβατι σου ποσο χρονο αντεχεις να το κανεις πραγματικα με την καρδια σου και με χαμογελο.

 

κανείς δεν υποχρέωσε κανέναν να το κάνει, απλά ο Π.Ο.Υ. το ενθαρρύνει για να είναι η μαμά πιο ξεκούραστη και γιατί έχει φανεί ότι με αυτή την τακτική οι μητέρες θηλάζουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα

 

η συγγραφέας το αποκλείει ως εκδοχή, το θεωρεί κακό. Υπάρχουν όμως γονείς που βολεύονται καλύτερα έτσι.

 

 

που ειναι λοιπον το κακο στο να λαμβανεις υποψη σου τις αναγκες ολων στην οικογενεια?

μα ακριβώς γι αυτό ενθαρρύνεται ο κοινός ύπνος, για να ξεκουράζεται η μαμά

 

απλώς ενθαρρύνεται ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες κάθε μαμάς όποιες και αν είναι αυτές και κάθε οικογένειας όποιες και να είναι αυτές

 

δεν είναι δυνατό να προσαρμοστούμε όλοι στο αγγλοσαξωνικό πρότυπο, μπορεί να μην μας ταιριάζει!

 

 

κι αν καποιος κανει τρια παιδια θα πρεπει να κοιμουνται ολοι μαζι?

Ψυχραιμία! Ο κοινός ύπνος είναι για να μην σηκώνεται η μητέρα το βράδυ να θηλάσει, για να μπορεί να θηλάζει και να κοιμάται. Αν η μητέρα έχει 3 παιδιά, το πιθανότερο είναι να θηλάζει μόνο το 3ο, τα άλλα θα έχουν μεγαλώσει αρκετά για να κοιμούνται διαφορετικά το βράδυ.

 

 

και το ζευγαρι τι γινεται? δινει ραντεβου στην τραπεζαρια και απλως προσευχεται να μην χρειαστει το μωρο 1,5 ετους να θηλασει on demand?

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας λέει για τον πρώτο χρόνο της ζωής του παιδιού ανεμπόδιστος θηλασμός μέρα και νύχτα.

Γι΄αυτό το συγκεκριμένο διάστημα ο θηλασμός on demand είναι σημαντικός για την υγεία και την ανάπτυξη του παιδιού. Αυτό έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά.

 

Από τον τρόπο που γράφεις φαίνεται ότι δεν γνωρίζεις τις συστάσεις του Π.Ο.Υ., ούτε το χρονικό διάστημα που αφορούν.

 

Δεν γνωρίζεις καν τη διατύπωση που είναι πολύ ευγενική και διακριτική.

 

Οι άνθρωποι που εργάζονται για τι συστάσεις του Π.Ο.Υ. έχουν ως βασική αρχή να μη θίγουν με τη διατύπωση καμία μητέρα από όποια κοινωνική τάξη, από όποιο πολιτισμό και αν προέρχεται. Τα "πρέπει" τα χρησιμοποιούν μόνο εκεί που είναι απαραίτητα για την υγεία και την επιβίωση του παδιού. Σε όλα τα υπόλοιπα χρησιμοποιούν φράσεις ενθάρρυνσης και μόνο σεβόμενοι κάθε διαφορετική άποψη.

 

Δεν υπάρχει λόγος να γίνεσαι τόσο επιθετική χωρίς καν να ξέρεις ούτε τι λένε, ούτε γιατί το λένε, ούτε -προπάντων- πώς το λένε...

 

 

μηπως, λεω μηπως μερικες απο εμας αισθανομαστε τοσο σημαντικες οταν θηλαζουμε -και φυσικα ειμαστε- και καλυπτουμε αλλες μας αναγκες μεσω του μωρου και της πληρους αφοσιωσης σε αυτο?

 

Προσωπικά δεν θηλάζω εδώ και πολύ καιρό! Όμως έχω μάθει να διακρίνω με αρκετή ευκολία τις επιστημονικά τεκμηριωμένες απόψεις από τις προσωπικές αυθαιρεσίες του κάθε συγγραφέα.

 

Καλό είναι να υπάρχει χώρος για όλα τα στυλ μητρότητας.

 

Η διατροφή του παιδιού είναι απόφαση της μητέρας και αν η μητέρα αποφασίσει να θηλάσει θα πρέπει να είναι σωστά και πλήρως ενημερωμένη σύμφωνα με τις μέχρι τώρα επιστημονικά τεκμηριωμένες απόψεις για να έχει μεγαλύτερη πιθανότητα επιτυχίας.

 

Ο κοινός ύπνος είναι καλός για τις μητέρες που βολεύονται καλύτερα έτσι. Αν αυτές βολεύονται εμάς δεν μας πέφτει λόγος...

Το ίδιο ισχύει και για τις αγκαλιές και για το κούνημα και το κανάκεμα και το ντάντεμα και το τραγούδι.

 

Η κάθε μητέρα θα πρέπει να νιώθει ελεύθερη να απολαύσει τη μητρότητα όπως αυτή νομίζει καλύτερα και όχι να δεσμεύεται από ενοχές που προσπαθεί να της φορτώσει η κ. Hogg...

[lst]

που ειναι λοιπον το κακο στο να λαμβανεις υποψη σου τις αναγκες ολων στην οικογενεια? κι αν καποιος κανει τρια παιδια θα πρεπει να κοιμουνται ολοι μαζι??

Σε μας αυτό έχει τύχει μερικές φορές - και τα τρία να κοιμούνται στην κρεββατοκάμαρα και πήγα εγώ στο παιδικό. Όταν ξύπνησε το μωρό, σηκώθηκα και το πήρα μαζί μου. Γενικά ο μεγάλος αν και έρχεται για λίγο συνήθως φεύγει μόνος του, γιατί θέλει την άπλα του

Ο μικρός ξυπνάει πριν από μένα και έρχεται καθημερινα΄στο κρεββάτι μας. Το κάνει γιατί το έχει ανάγκη και γι' αυτό τον δέχομαι με χαρά (παρόλο που ως μωρό κοιμόταν στο δικό του κρεββατάκι και δωμάτιο από πολύ νωρίς)

 

και το ζευγαρι τι γινεται? δινει ραντεβου στην τραπεζαρια και απλως προσευχεται να μην χρειαστει το μωρο 1,5 ετους να θηλασει on demand?

Η αλήθεια αυτή είναι δίνουμε ραντεβού στο σαλόνι μας (ευτυχώς πήραμε τώρα τελευταία εναν καναπέ κρεββάτι για κάτι φίλους που θα φιλοξενούσαμε, αλλά μας βγήκε χρήσιμο γενικά) - ο σύζυγος κοιμάται εκεί αρκετό καιρό πολύ πριν γεννήσω. Πολλές φορές απλά τον ε΄παιρνε ο ύπνος στον καναπέ μπροστά στην τηλεόραση, το καλοκαίρι έχει εκεί αιρκοντίσιον που εγώ δε θέλω τη νύχτα, όσο ήμουν έγκυος είχα αϋπνίες και έβλεπα εγώ τηλεόραση μέχρι τα ξημερώματα...τώρα ούτε ξυπνάει με το μωρό και είναι πιο ξεκούραστος για τη δουλειά του

 

μηπως, λεω μηπως μερικες απο εμας αισθανομαστε τοσο σημαντικες οταν θηλαζουμε -και φυσικα ειμαστε- και καλυπτουμε αλλες μας αναγκες μεσω του μωρου και της πληρους αφοσιωσης σε αυτο?

Αυτό σίγουρα ισχύει, αλλά όχι μόνο μέσω του θηλασμού - στέλνω τους γιους μου μουσική και κολυμβητήριο (καλά τους αρέσει κιόλας - δεν το κανουν με το ζόρι), γιατί κολυμβητήριο δεν πήγα ποτέ και μουσική τα παράτησα και μετά το μετάνιωσα

[dooo]

μηπως, λεω μηπως μερικες απο εμας αισθανομαστε τοσο σημαντικες οταν θηλαζουμε -και φυσικα ειμαστε- και καλυπτουμε αλλες μας αναγκες μεσω του μωρου και της πληρους αφοσιωσης σε αυτο?

για να μιλήσω για τον εαυτό μου: είμαι τεμπέλα από γεννησιμιού (αν και τα τελευταία χρόνια έχω αλλάξει, από όταν έφυγα από το πατρικό). Ο θηλασμός με βόλεψε τα μάλα Αν και το μωρό και η μαμά κερδίζουν, γιατί όχι?

 

Ας αναλύσουμε όμως ποιες είναι αυτές οι "άλλες ανάγκες" που καλύπτονται από το θηλασμό και τη πλήρη αφοσίωση. Να μου πεις για τις ανάγκες του πατέρα/συζύγου που μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα, οκ, αλλά η μητέρα ποιες ανάγκες καλύπτει πέρα από την ανάγκη να προσφέρει το καλύτερο στο παιδί της?

[Ασπασία]

Χωρις να έχω την τρελή πείρα ως μάνα μπορώ να πω με σιγουριά πως το feed on demant είναι ότι πιο ασφαλές για το μωρό μου...

Ο παιδίατρος μου είχε πει πως όταν ένα μωρο γκρινιάζει 7 πράγματα μπορεί να συμβαίνουν και τα ελέγχεις με την ακόλουθη σειρά

1. ΠΕΙΝΑΕΙ ακόμα και αν έχει φάει πριν απο 20 λεπτά.

2. Είναι λερωμένο

3 νυστάζει

4. Κρυώνει- ζεστένεται

5. Αισθάνετε μόνο του

6. τον ένοχλει κάποιο ρουχαλάκι

7. Δεν το θυμάμαι

 

Δίνοντας στήθος όποτε το ζήταγε ο μικρούλης κοιμάτε όλη τη νύχτα 9-8 το πρωι είναι πολύ ήρεμος και πολλές φορές ενω του προσφέρω στήθος και δεν θέλει γάλα βάζει το χεράκι του μπροστά στη θηλή πιπιλάει το δαχτυλό του και μυρίζει την μανούλα. Αν κάνω πως πως τον βγάζω γκρινιάζει.

Βέβαια θα πει κάποιος θα μπορούσα να του δώσω μια πιπίλα να πορεύεται και να με αφήνει και εμένα να κάνω δουλειές, να βλέπω τv, να κάνω chat ή να μιλάω με τις φίλες μου με την ησυχία μου αλλά κανεις δεν είναι τέλειος.

Επίσης να πω για να μην παρεξηγηθώ πως δεν ξέρω πως είναι η κατάσταση με 2,3 ή 4 παιδιά αλλά πιστέυω πως για τους πρώτους 3 μήνες την προτεραιότητα θα πρέπει να έχει το μωρο ώστε να φτίαξει μόνο του το πρόγραμμά του...

Απο τον δευτερο ήδη μήνα μπορώ και καταλαβαίνω πότε πεινάει ή νυστάζει ή είναι κουρασμένος και έχω και άπειρο ελεύθερο χρόνο για να ασχοληθώ με τον άντρα μου ( ή τα παιδιά ομυ αργότερα)

[prosperous]

κοριτσια παρολιγο να νοιωσω τυψεις που το παιδι μου απο 2510 σε 40 μερες πηγε 4300, που τη θηλαζω all day and all night long..που την αφηνω να νανουριζεται στο στηθος μου, να τσακωνεται με αυτο,να φτυνει το γαλα, να τρωει με λαιμαργια και που κια που να την παιρνω διπλα μου στο κρεββατι για να την ακουω καλυτερα αν δεν εχει καταφερει να ρευτει..

παραλιγο..διοτι κατα τ'αλλα εγω μια χαρουλα τα βλεπω ολα και τα συνηθισα κιολας..η δε παιδιατρος εχθες εκανε κωλοτουμπα απο τη χαρα της και την εκπληξη της οταν ειδε τι καλη αναπτυξη εχει μονο και μονο θηλαζοντας..δεν τολμησε να μου πει κουβεντα για γαλατα. για AR και αλλα διαφορα που απομακρυνουν τον αποκλειστικο θηλασμο..ισως να εφταιγε και το υφος μου που δεν της αφηνε περιθωρια!!!

[Χλοη]

zouzoula, όσο αφορά το baby whisperer, δεν έχω ακούσει τα καλύτερα λόγια. Απ'τον τίτλο και μόνο, δε με ενθουσιάζει. Δεν το έχω διαβάσει όμως, γι΄αυτό δε μπορώ να σχολιάσω.

 

Πρέπει όμως να θηλάζουμε πάντα σε οποιοδήποτε σημάδι πείνας του νεογέννητου, γιατί ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρη αν όνως πεινάει, αν δεν προσφέρεις στήθος. Αν δεν πεινάει δε θα φάει. Το στήθος δεν είναι όπως το μπουκάλι που στάζεις στο στόμα, και πρέπει το μωρό θέλει δε θέλει να καταπιεί.

 

Όσο για το ραντεβού με το σύζυγο, και το παιδί που τρώει on demand, δλδ τι προτείνεις? Να τρώει το μωρό τις ώρες που βολεύει εμάς, ωστέ να μπορούμε να κάνουμε sex ανεμπόδιστα? Και ποιός είπε οτι sex πρέπει να κάνουμε μόνο στην κρεβατοκάμαρα, και μόνο τη νύχτα?

 

Εγώ κοιμάμαι ακόμα με τη μικρή μου, και ναι το κάνω με την καρδιά μου, και με το χαμόγελο. Πριν κοιμηθώ κοιτάζω το γλυκό της μουτράκι, και χαλαρώνω. Μου περνάει όλη η κούραση, και το άγχος. Θα συνεχίζω να κοιμάμαι μαζί της, για όσο ξυπνάει τη νύχτα. Και το κάνω με την καρδιά μου.

Με το σύζυγο δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Βρίσκουμε αρκετό χρόνο να είμαστε μαζί. Εγώ μπορώ να κλείσω "ραντεβού" όποτε θέλω. Το παιδί όμως, όταν πεινάει, πεινάει.

Εσύ όταν πεινάς, δεν τρως? Δεν ξέρω γιατί πρέπει να το στερήσω απ'το παιδί μου, επειδή θηλάζει.

 

Δεν υπάρχει κανένα στρατόπεδο όπως λες. Απλά οι περισσότερες μητέρες εδώ, έχουν θηλασει με επιτυχία μωράκια για πολλούς μήνες, και συνήθως για να το καταφέρεις αυτό, υπάρχουν κάποιες προυποθέσεις. Για να διατηρήσεις τη γαλουχία, για να παίρνει βάρος το μωρό, για να μπορείς να κοιμάσαι τη νύχτα κλπ.

[aglaia]

ειναι προφανες οτι το θεμα του θηλασμου ειναι ευαισθητο και μοιαζει σα να διαλεγει κανεις στρατοπεδο.

 

Στο θηλασμό έχω όλη την επιστημονική τεκμηρίωση για να ελέγξω αν κάτι είναι ανακριβές, αν αποτελεί αυθαιρεσία ή αν είναι πράγματι τεκμηριωμένο

 

Οι συμβουλες τις συγγραφέως οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε αποθηλασμό το 80% και πλέον των μητέρων. Είναι οι συμβουλές που δίνει ο δόκτωρ Σποκ και έχουν δοκιμαστεί εδώ και δεκαετίες!

 

 

σε τελικη αναλυση ποιος θα μας πει αν επιστημονικα ειναι σωστο να παιρνουμε τα παιδια στο κρεβατι μας 'η οχι? αυτο ειναι θεμα προσωπικης επιλογης και οικογενειακων συνθηκων.

Κανείς δεν θα σου πει αν είναι επιστημονικά σωστό ή λάθος, οι επιστήμονες δεν εκφράζονται έτσι απόλυτα. Απλά έχουν ενδείξεις ότι όταν το μωρό κοιμάται με τη μητέρα του, τότε ο θηλασμός διαρκεί περισσότερο και η μητέρα είναι πιο ξεκούραστη στη διάρκεια της μέρας. Ενθαρρύνουν (απλώς ενθαρύννουν, τίποτα περισσότερο) λοιπόν τις μητέρες να το δοκιμάσουν για να έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να τα καταφέρουν.

 

Επίσης οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει ποιες συνθήκες μπορεί να κάνουν τον ύπνο του μωρού πιο ασφαλή (σκληρά στρώματα, όχι ύπνος στον καναπέ, όχι σκεπάσματα ενηλίκων που είναι πολύ ζεστά για τα μωρά... κλπ),

 

αυτο ομως που με ενοχλει ειναι οι απολυτες αποψεις

ποιος τις έχει;

 

και προκαλω οποιονδηποτε γονεα υποστηριζει οτι πρεπει να θηλαζεις το παιδι on demand και να το εχεις στο κρεβατι σου ποσο χρονο αντεχεις να το κανεις πραγματικα με την καρδια σου και με χαμογελο.

 

καταλαβαίνω ότι υπάρχουν μητέρες που δεν μπορούν να έχουν το παιδί στο κρεβάτι τους ούτε μία μέρα, καταλαβαίνω ότι δεν μπορούν να ανεχτούν το μωρό να τις αγγίζει και διακόπτουν το θηλασμό πριν καν τον δοκιμάσουν, καταλαβαίνω και όλες τις υπόλοιπες που μπορούν να το κάνουν για λίγο ή για περισσότερο...

 

Γιατί προκαλείς και ποιον προκαλείς;

 

Γιατί σου φαίνεται τόσο απίθανο κάποιος να απολαμβάνει αυτή τη σχέση; Το ότι δεν χωράει στη δική σου ζωή δεν σημαίνει ότι δεν χωράει στη ζωή των άλλων.

 

Ο καλός μου κοίμιζε το μωρό πάνω στο στήθος του (όπως ακριβώς η κ. Hogg λέει ότι δεν πρέπει να γίνεται....) και ήταν και οι δύο πολύ ευτυχισμένοι! Γιατί θα πρέπει να στερηθούν αυτή την ευτυχία;

Αν μπορούσε θα είχε το μωρό αυτοκόλλητο πάνω του, το απολάμβανε, το έβαζε στο μάρσιπο για τις βόλτες και δεν του άρεζε το καρότσι γιατί ένιωθε ότι το μωρό ήταν μακριά!

 

Περί ορέξεως λοιπόν... κολοκυθόπιτα!

[cruelty]

Ο καθενας μας κανει οτι νομιζει καλυτερο για το παιδι του.Εσυ zouzoula αν θεωρεις καλυτερο παραδειγμα να μην το θηλαζεις οποτε αυτο θελει, να το κοιμιζεις μονο στην κουνια και οτι αλλο θες κανε τα. Κι εδω ειμαστε μια παρεα που θηλαζει αλλα κοιμιζουμε αλλιως τα μωρα μας η καθεμια.

 

Προσωπικα διαβαζω αρκετα και απο νετ και απο βιβλια για τα παιδια ομως δεν τα τηρω κατα γραμμα εχουμε κανει το δικο μας στυλ ως οικογενεια και ειμαστε αγαπημενοι και ευτυχισμενοι με αυτο

 

Δε μου αρεσει το "καλυπτουμε αλλες αναγκες με το θηλασμο" αλλα να σου πω ΝΑΙ εγω καλυψα μια δικη μου αναγκη για το θηλασμο θες να στην πω? Οταν επρεπε να παω να χειρουργηθω και να αφησω εδω το παιδι 40ημερων ναι ο θηλασμος μου καλυπτε μια αναγκη να νιωθω καλυτερα, να ασχολουμαι με το θηλασμο και να μην ασχολουμαι με το αν αποτυχαινε η εξεταση μου θα πεθανα. Δεν ηθελα τοτε να σκεφτομαι ως αρρωστη ως ετοιμοθανατη αλλα ως μια μαμα που μονη εγνοια ειχε πως να μην της κοπει το γαλα.

 

Κοιτα ο θηλασμος θελει 2 για να γινει οποτε και οι 2 πρεπει να ναι χαρουμενοι με αυτο εσυ διαλεγεις πως γουσταρεις. Παραδειγμα μπορει εσυ πχ να θηλαζεις ολη μερα το βραδυ να δινεις ξενο .Ο καθενας προσαρμοζει τη ζωη στα μετρα του!!!

 

Εχω πολλα παραδειγματα να σου πω απο τη δικη μου ζωη μια και προσπαθω να κανω attachment parenting οσο μου επιτρεπει η υγεια μου ε επειδη δεν το κανω οπως θα θελα 'η οπως προτεινεται κανω αυτο που σουπα ψιλοattachment!!!!

[peony]

Έχω γράψει κι αλλού τη γνώμη μου για το baby whisperer:

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=15484

 

Με βοήθησε σε μια στιγμή που δεν ήξερα τι μου γινόταν, να καταλάβω για ποιο λόγο κλαίει το μωρό. Επίσης, προσπάθησα να εφαρμόσω τη μέθοδο για τον ύπνο που προτείνει στο χαλαρό. Όμως, το δικό μου μωρό ήδη από την πρώτη ημέρα κοιμόταν 5-6 ώρες κάθε νύχτα και θήλαζε κάθε 2-3 ώρες, ήταν δηλαδή φτιαγμένο για τη μέθοδο αυτή! Θήλαζα on demand, αλλά τύχαινε να είναι από μόνο του σε καλό ωράριο.

 

Γενικά, η ίδια η μπέμπα με καθοδήγησε για το πρόγραμμά της, και ανακάλυψα πλέον ότι δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Καλώς ή κακώς, το παιδί σέρνει το χορό κι οι γονείς ακολουθούν, στην αρχή τουλάχιστον.

 

Οπότε, κάποια πράγματα τα κράτησα και κάποια τα απέρριψα από το βιβλίο, όπως είπε κάποια κοπέλα παραπάνω, πρέπει να φιλτράρουμε τις πληροφορίες σε κάθε περίπτωση. Μετά, διάβασα κι άλλο ένα βιβλίο, από μια κυρία που υποστηρίζει το attachment parenting. Πήρα κι από κει κάποιες ιδέες.

 

Οπότε, ναι μεν θηλάζω την κόρη μου, αλλά όχι, δεν θέλω να κοιμόμαστε μαζί. Την εχω αγκαλιά με τις ώρες, αλλά δεν έχει το στήθος μου για πιπίλα (όχι ότι το θέλησε και ποτέ - ούτε πιπίλα πολυπαίρνει, τώρα με τα δόντια άρχισε). Α, και της κάνω και εμβόλια χαχαχαχα (το πιάσατε, ε. Εγώ, λοιπόν, σε ποιο στρατόπεδο ανήκω;

 

Τέλος, κι εγώ πρέπει να πω ότι καλύπτω μια ανάγκη μου μέσω του θηλασμού, καθαρά εγωιστική: λείπω 9 ώρες την ημέρα από το σπίτι και με παρηγορεί η σκέψη ότι η μπέμπα μου δεν θα με μπερδέψει με την νταντά της, γιατί εγώ είμαι το φαγητό της. Χαζό μεν, αλλά το σκέφτομαι.

[Doirrean]

Ο τίτλος αυτού του θέματος μου τράβηξε το ενδιαφέρον γιατί μου θύμισε τα λόγια της παιδιάτρου και πολλών άλλων που μου λένε"πρόσεξε μην εγκλωβιστείς στο θέμα του θηλασμού και μήπως τελικά θηλάζοντας ακόμα το παιδί σου καλύπτεις και δικές σου ψυχολογικές ανάγκες?"

Να σας πω την αλήθεια δεν έχω διαβάσει τα συγκεκριμένα βιβλία που αναφέρετε και δεν προβληματίστηκα ποτέ για αυτά τα σχόλια.

 

Από την πρώτη στιγμή που πηρα τον γιο μου στην αγκαλιά μου έκανα αυτό που μου φάνηκε το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο: τον εβαλα στο στήθος μου. Τώρα, 8 και κάτι μήνες μετά συνεχίζω να κάνω αυτό που μου λέει το ένστικτό μου. Θα τον θηλάζω μέχρι εκείνος να αποφασισει οτι δε θέλει πια, θα τον παίρνω τα βράδια δίπλα μας στο κρεββάτι όταν δεν θέλει να κοιμηθεί στην κούνια του και όποτε μου απλώνει τα χέρια για αγκαλιά (γιατί μεγαλώσαμε και ζητάμε πια) θα τον αγκαλιάζω για όσο θέλει. Εξάλλου ο καιρός περνάει πολύ γρήγορα και τα παιδιά μεγαλώνουν πριν καλά καλά το καταλάβεις...

Δεν ξέρω αν αυτό δείχνει ότι καλύπτομαι και εγώ από τον θηλασμό αλλά... ναι.. όταν λείπω λόγω δουλειάς 8 και 9 ώρες από το σπίτι, η ωρα που θα τον πάρω αγκαλιά και θα τον ακουμπήσω στο στήθος μου είναι η καλύτερη ωρα της ημέρας...πιστευω και για τους δυο μας

[prosperous]

 

Τέλος, κι εγώ πρέπει να πω ότι καλύπτω μια ανάγκη μου μέσω του θηλασμού, καθαρά εγωιστική: λείπω 9 ώρες την ημέρα από το σπίτι και με παρηγορεί η σκέψη ότι η μπέμπα μου δεν θα με μπερδέψει με την νταντά της, γιατί εγώ είμαι το φαγητό της. Χαζό μεν, αλλά το σκέφτομαι.

 

ναι..και εγω ετσι νοιωθω αν και εχω ακομη λιγους μηνες μπροστα μεχρι να παω στη δουλεια και να λειπω 10ωρα..ισως φαινεται κακο και να ειναι αλλα ειναι ομως και αληθεια..μεχρι μαλλον το παιδι μας να μας πει η να κανει κατι που να μας δηλωσει οτι ξερει ποια ειναι η μανουλα του και να μας ηρεμησει..

 

επισης συμφωνω με την Αγλαια..παλι..στο οτι ειναι ευτυχια να βλεπεις τον μπαμπα να χει αυτοκολλητο το παιδακι και να ναι και οι δυο ευτυχισμενοι..για αυτο και εγω δηλωνω της μεσης οδου..να το παιδι στα κοινα ακομη και στο ιδιο κρεβατι απλα με μετρο..

 

οσο για το sex.. σημερα μολις αστειευτηκα με τον ανδρα μου..μετα απο τοση κουραση λογω θηλασμου και αυπνιας συν οτι μας εχουν πιασει τα αρθριτικα μας απο την υγρασια..τωρα που σαραντιζω..πως θα βρουμε διαθεση και κουραγιο για sex??!!

[zouzoula]

κοριτσια νομιζω οτι παρεξηγηθηκα απο πολλες. σε καμια περιπτωση δεν υποστηριζω οτι ακολουθει κανεις σαν ευαγγελιο το οτιδηποτε απλα η tracy hogg λεει ορισμενα πραγματα που ειναι αυτονοητα. πχ: πρεπει να ξερεις ποιος εισαι, σιγα σιγα να μαθεις το μωρο σου και να κανεις κατι το οποιο θα εισαι σε θεση να υποστηριξεις για πολυ καιρο χωρις να σου γινει μαρτυριο. σε οτι αφορα το "on demand" φανταζομαι οτι ο ΠΟΥ εννοει οτι το μωρο πρεπει να φαει εφοσον πειναει γιατι αν υπαρχει αλλο προβλημα απλως το παρηγορεις με το θηλασμο- αν παρηγοριεται- αλλα αν καποια στιγμη το παιδι ειναι πανω απο χρονο και θελει ολη νυχτα να πιπιλαει και εσυ δεν αντεχεις αλλο, τοτε τι κανεις? η θεση μου ειναι οτι κανεις αυτο που μπορεις .επισης με το θεμα του family bed τα εχω παρει λιγο επηρεασμενη απο μια φιλη μου με δυο παιδια 8 και 5 χρονων τα οποια ποτε δεν κοιμηθηκαν φυσιολογικα και ακομα και τωρα πρεπει να τα κοιμησει στο κρεβατι της και να τα σηκωσει να τα βαλει στο κρεβατι τους. καλο λοιπον το attachment pareting αλλα μπορει κανεις να ειναι σιγουρος οτι δεν θα δημιουργησει μια συνηθεια που δεν θα θελει 'η μπορει να συνεχισει στο μελλον? και που να δειτε τι γινεται οταν εχεις περισσοτερα παιδια. αν ριχνεις συνεχεια το μεγαλυτερο για χαρη του μωρου μπαινεις σε αλλα ζορια (ζηλιες κτλ)

τελικα το θεμα ειναι να βρεις μια ισορροπια. παντως καταλαβαιμω τις νεες μαμαδες που θελουν να τα δωσουν ολα 24 ωρες το 24ωρο. ολοι οι γονεις αισθανονται ακριβως ετσι στην αρχη και ειδικα στην Ελλαδα με το θηλασμο αισθανεσαι πολλες φορες την αναγκη αν υπερπασπιστεις την-αυτονοητη- επιλογη σου με τετοια παραπληροφορηση για να μην πω εσκεμμενη προσπαθεια να σε αποθαρρυνουν ( γιατροι, μαυευτηρια, μαμαδες....)